"Als je ergens niet bent, ben je óf te vroeg, óf te laat."

Wijlen Johan Cruijff (r.i.p.)

zaterdag 29 maart 2014

De Havik, de Sperwer, de Torenvalk en de Buizerds

Sperwer (vrouw)

Eigenlijk zou dit blog over een torenvalk en weidevogels gaan, maar soms kom je
op 1 en dezelfde dag vogels tegen, die gewoon voorrang horen te krijgen.

Bovenaan mijn lijst voor 2014 stond de Havik.
Al een tijdje ben ik op zoek naar deze sterke roofvogel, maar op 1 of andere manier
liep iedere poging uit op een fiasco.
Twee jaar terug dacht ik beet te hebben, maar toen werd dat nest gekraakt
door een paartje nijlganzen.

Zoals ik regelmatig vertel in mijn blogberichtjes, maak ik vaak korte verkennningstochtjes.
Ook afgelopen weken heb ik weer meerdere van dit soort tochtjes gemaakt en
ben ik op meerdere prachtige locaties terecht gekomen.

Tijdens die tochtjes ben ik ook weer een aantal ijsvogelnesten tegen gekomen.
Daarmee zit ik op dit moment op een aantal van 7 bezette ijsvogelnesten in mijn directe omgeving.
Maar helaas is niet ieder nest geschikt voor fotografie. 
Sommigen zijn gewoon te verstoringsgevoelig.
Maar dat het goed gaat met de ijsvogelstand in en rond Amsterdam is wel duidelijk.

Torenvalk (vrouw)

Tijdens het fotograferen van weidevogels, landt er opeens een torenvalk op een meter of 20 afstand.
Het vrouwtjes stoort zich geenszins aan mij en als ik een paar foto's van afstand genomen heb,
besluit ik om een stukje dichterbij te rijden.


Zolang je een vogel maar heel rustig benaderd en je lens van te voren al uit het raam
hebt gestoken, zal deze niet zo heel snel schrikken.
Meestal maken mensen te veel en te snelle bewegingen, waardoor
de vogels er snel van door gaan.


Op een bepaald moment doet de torenvalk een aanval op een voor mij
onzichtbare prooi. Helaas geen succes deze keer voor de valk.
Ik maak nog een paar plaatjes en laat de vogel verder met rust.

Zoals ik eerder al vertelde, was mijn nummer 1 doelsoort van dit moment de havik.
Tijdens een rondje langs verschillende plekjes kom ik op een plaats waar ik een groot nest
in een boom zie. Mogelijk een eksternest, want daar zie ik er 2 van in de directe omgeving.
Maar mij wordt verzekerd dat hier een grote roofvogel aanwezig is.

Na een beetje in de omgeving rondgekeken te hebben, gaat de plek als "kansrijk" in mijn boekje.

Als ik later eens terug ga, zie ik een honden-uitlaatster met een klein cameraatje bij 
het desbetreffende bosperceel staan. Ze ziet mij met mijn camera en ongevraagd verteld ze,
dat zij druk bezig is met het nest afbouwen.

Ik vraag wie "zij" is en ze zegt: "De Havik".

Havik

Vol verwachting zoek ik een mooi plekje uit en wacht af wat er gaat komen.
Dan na een minuut of 30 zie ik een grote vogel aan komen vliegen.
Een havik komt mijn richting uit, maar blijft helaas nogal hoog in de lucht.
Niet veel later verdwijnt de havik weer en ik besluit dan maar een stukje te gaan wandelen om
de rest van het gebiedje eens goed te bekijken.

Als ik vanuit het bosperceel loop om nogmaals te kijken of de havik misschien
op een mooi plekje wil gaan zitten, gebeurt het ineens.
Vanuit het niets vliegt de havik op een meter of drie langs mij met takjes in de snavel.

Want een schitterende krachtige vogel is dit zeg.

De havik vliegt naar het nest en voor ik mijn camera omhoog gericht heb,
duikt de havik alweer van het nest af en komt recht op mij afvliegen.
Het gaat zo snel dat mijn camera niet eens de tijd heeft om scherp te stellen.

Ik heb het vermoeden dat de havik regelmatig takjes naar het nest zal gaan brengen en
dat ik op de directe route sta. Ik neem een meter of 25 afstand en hoop
dat de havik meerdere malen langs zal komen vliegen.


Maar iedere keer gaat het zo snel en de camera ziet tegen de groene achtergrond gewoon
te weinig contrast. Nou kan ik inmiddels wel aardig vliegende vogels fotograferen, 
maar de autofocus van mijn camera kan deze havik echt niet bijhouden.

Maar ik geef de moed niet op en probeer het op een andere manier.

Het haviksnest 
en als je goed kijkt, zie je net de kop van de havik boven de rand uitkomen.

Ik focus mij op het nest en hoop dat de havik er eventjes mooi op gaat staan.

Maar mooi niet, de havik knalt aldoor met een flits van het nest af en net zo snel is
de vogel weer terug in het nest.
Maar soms heb je gewoon een beetje mazzel nodig en die kwam in de vorm van 2 kraaien.

Toen de havik weer voor een volgende lading takjes ging, werd zij op de huis gezeten
door twee kraaien. I.p.v. richting de plek waar ze de takjes vandaan haalde te vliegen,
vloog ze deze keer een boom in die voor mij goede mogelijkheden bood.

Havik

Ik loop zo rustig mogelijk richting de boom en hoop maar dat de vogel eventjes blijft zitten.


Omdat de twee kraaien (die ook in deze boom zijn gaan zitten) haar volledige aandacht hebben,
kan ik makkelijk dichterbij komen. Nadat ik eerst wat foto's van een meter of 30 heb gemaakt,
wandel ik al snel een stukje dichterbij en kan de vogel nu pas echt goed bekijken.
Echt een majestueuze vogel.


Dan vindt zij het mooi geweest en verdwijnt uit het zicht.
Omdat de vogel aldoor dezelfde kant opvliegt, heb ik het idee dat haar plukplek ergens
in die richting zou moeten zijn.

Als ik dit zie moet ik direct aan Toon Hermans denken.
"Douif is tot meneer. Douif heeft te lang in het zwarte doosje gezeten".


Dan zie ik uit mijn ooghoeken een grote vogel aan komen zweven door het bos.
Ik begrijp dat ik de spijker op de kop geslagen heb met het vinden van de plukplek.


Allemaal fantastisch mooie plekjes waar de havik kan gaan zitten.
Dat gaan nog een paar hele mooie maanden worden.
Zeker als er straks kleintjes zijn en de ene na de andere prooi geplukt moet gaan worden.

Maar wederom krijgt het verhaal een hele andere wending.

Verschillende keren had ik al een buizerd horen roepen,
maar nu zie ik in de verte daadwerkelijk een buizerd zweven.

De buizerd cirkelt langzaam naar beneden en ik zie hem richting haviksnest gaan.
De havik heeft het ook gezien en vliegt op.

Snel ren ik richting het nest.
Dat wordt knokken.

Buizerd

De buizerd was inderdaad op het haviksnest gaan zitten, maar de havik had hem direct weggejaagd.


Maar dan komt de partner van de blonde buizerd om te helpen.


Twee buizerds (waarschijnlijk een paartje dus) tegen de nestbouwende havik.

Prachtige schijngevechten ontvouwen zich in de lucht, maar ik sta strategisch niet goed genoeg
voor mooie foto's. Als ik dat door heb, laat ik de camera voor wat hij is en bekijk
de luchtgevechten dan maar zonder een enkele foto te nemen.

Het is een ongelofelijk spektakel, dat een paar minuten duurt.

De havik komt als winnaar uit de bus, maar de buizerds gaven het mooi niet op.


Nadat ze verdreven waren door de havik, werd er nog een aantal malen een poging
door de buizerds ondernomen om het nest over te nemen.

Maar de havik liet zich niet de kaas van het brood eten en verjoeg de twee buizerds keer op keer.

Ik duim ervoor dat de havik op het nest kan blijven zitten, want die fotografeer ik
vele malen liever dan een paartje buizerds.

Nadat ik vertrek van deze plek, besluit ik even langs een ander plek te gaan.
Eventjes snel kijken of een paartje sperwers al aan hun nest begonnen zijn.

Sperwer (vrouw)

Als ik aankom, zie ik direct al het vrouwtje zitten.
Het vrouwtje van de sperwer wordt vaak verward met de havik.

Beide hebben een grijze rug en een wit met grijs gestreepte voorzijde.

Maar de havik is ietsje groter en heeft een grijze wenkbrauwstreep boven de ogen.
De kleur van de ogen verschilt ook.
Oranje bij de havik, geel bij de sperwer.


Het nest van vorig jaar is schijnbaar niet meer goed genoeg en ik zie dat het nieuwe bijna klaar is.


Helaas is dit sperwernest op een voor fotografie onmogelijk plek gebouwd.
Als de bomen in het blad staan, valt hier niets meer te zien.


Ik hoop hier de komende week nog een paring te fotograferen, dus ben ik erg blij
met de goede weersverwachtingen.

Drie prachtige soorten roofvogels binnen twee uur op de foto.....
Soms zit het nou eenmaal een beetje mee en soms maak je de hele dag geen enkele foto.

In een volgend blog (waarschijnlijk) de weidevogels.

Tureluur en Grutto

Tot de volgende keer,
René 




dinsdag 25 maart 2014

Nijlgansjes

Jonge Nijlgans

Tijdens een kort zoektochtje naar een paartje sperwers stuit ik op een leuk tafereeltje.
Een paartje Nijlganzen zijn waarschijnlijk nog niet zo lang geleden papa en mama geworden.

Moeder Nijlgans met 12 pullen.

Ik vermoed dat de gansjes nog niet zo heel lang uit het ei zijn.
Menig pulletje heeft z'n ei-tandje nog en ook de hoeveelheid kleintjes is naar mijn idee
een aanwijzing dat ze nog niet zo heel lang rondwandelen.
Dit soort kuikentjes zijn namelijk zeer aantrekkelijk voor allerlei soorten rovers.

Het zal mij niets verwonderen, dat het gezinnetje inmiddels al behoorlijk is uitgedund.

Als ik de groep rustig benader, laten de ouders direct merken tot waar ik mag komen.
Maar als ik weer rustig op mijn knieën ga zitten en even afwacht, keert de rust terug.


De gansjes zijn snel aan mijn aanwezigheid gewend, als je er maar voor zorgt dat je niet groot overkomt.
Dus laag blijven is het devies en dat zorgt ook nog eens voor mooiere standpunten.
Eerst een paar opnames met een beetje tegenlicht, maar dat laat de kleuren
van de pulletjes niet echt mooi tot uiting komen.


Dus een kleine omtrekkende beweging om de zon ietsjes meer in de rug te krijgen.


Zolang je maar rustig aan doet, raken de vogels ook niet in paniek.

Huh???
Waar begint het ene jong en eindigt het andere?


Voor de kleintjes valt het niet mee om zo actief bezig te zijn.
Met enige regelmaat moeten de jongen even gaan liggen om uit te rusten.


Even de oogjes sluiten.......


en dan weer rustig verder gaan met eten.


Af en toe een slokje nemen.


En alle pullen blijven constant in de buurt van de ouders.
Hierboven is dat de vader.


Op zich heb ik het niet zo op de agressieve nijlganzen, maar die kleine pluizige bolletjes
zijn natuurlijk ontzettend vertederend en vragen er gewoon om, om gefotografeerd te worden.


Hoewel ik niet veel langer dan 15 minuutjes bij de gansjes heb gezeten, lijkt het wel of
ik een paar uur op de plek heb doorgebracht als ik het aantal gemaakte foto's zie.


Heerlijk toch?

Helaas zijn er altijd kapers op de kust, die graag een gansje willen verschalken.
Rovers zoals de blauwe reiger.

Blauwe Reiger


Er zullen de komende weken weer een hoop kleine water- en weidevogeltjes in de magen
van allerlei soorten reigers verdwijnen.

Altijd balen als een uniek moment net niet een echt scherp plaat oplevert.
Ik vond het moment echter mooi genoeg om alsnog te plaatsen.

In een volgend blog aandacht voor verschillende soorten weidevogels
en een vrouwelijke torenvalk.

Torenvalk

Tot de volgende keer,
René


zaterdag 22 maart 2014

Het Zwanengevecht en duizenden spreeuwen

Rivaliserende Knobbelzwanen

Heel belangrijk in de vogelfotografie is het vergaren van kennis en informatie.
Voor dat laatste moet je een soort van netwerkje opbouwen en daar
ben je toch wel een behoorlijk tijdje mee bezig.

Er is 1 persoon in mijn netwerkje, met wie ik heel erg veel informatie deel.
Van deze persoon krijg ik de tip, dat er ergens iedere
dag een bijzonder spektakel plaats vindt.

Duizenden spreeuwen verzamelen zich bij het laatste zonlicht en zorgen voor prachtige figuren in de lucht.

Toevallig moet ik voor mijn werk in die regio zijn en hoop op magisch rood licht.

Als ik aankom, komt het geluid van de grutto's mij tegemoet.

Grutto

Op deze plek zie ik nog maar heel weinig paartjes.


Wel hebben de mannen al duidelijk stukken land voor zichzelf opgeëist.


Ook de kieviten zijn erg druk met het maken van duikvluchten, maar dat
gebeurt allemaal net buiten mijn ideale bereik.

Knobbelzwanen

Dan zie ik twee hevig verliefde knobbelzwanen staan.
Tenminste, dat dacht ik in eerste instantie.

Tijdens het maken van een paar foto's bemerk ik een soort van agressiviteit tussen de twee vogels.
Ook zie ik ietsje verder een derde knobbelzwaan staan.

Ik kijk nog eens goed en zie dan dat het twee mannetjes zijn.
Nu wordt het mij duidelijk, dat één van de twee een indringer is en er hier
gestreden gaat worden om te bepalen wie de sterkste is.


Het achterste mannetje is volgens mij de vaste partner van het vrouwtje.
Deze zwaan loopt namelijk constant tussen het vrouwtje en het andere mannetje.
De verdediger is te herkennen aan de met modder besmeurde veren op de nek en
is ook ietsje groter dan de uitdager.

Het begint met het stoer en dreigend naast elkaar lopen.
De uitdager probeert bij het vrouwtje te komen, maar de verdediger probeert dat te voorkomen.
De onderkant van de nek  wordt zo ver mogelijk vooruit gestoken, 
om zo imposant mogelijk over te komen.
Ook wordt er een beetje met de vleugels bewogen. 

Het vrouwtje is hier op de achtergrond te zien.

Zo nu en dan wordt de situatie ietsje grimmiger en worden de vleugels helemaal open geklapt.
Dreigend en in volle glorie staan ze elkaar op te nemen.
Wie gaat er opgeven in dit stadium.


Wie raakt door dit machtsvertoon al zo onder de indruk van de concurrentie,
dat er maar direct wordt opgegeven?

Nu merk ik dat mijn positie t.o.v. de zwanen niet echt lekker is.
Ik krijg te maken met teveel tegenlicht en met een volledig witte vogel
is dat nou niet bepaald een makkie qua belichting.

Maar ik heb eigenlijk geen tijd om me daar druk over te maken, want ik
merk aan alles dat er een climax aan zit te komen.

Het vrouwtje op de achtergrond, de uitdager op de voorgrond.

Het stoer doen en klapperen met de vleugels heeft er niet voor gezorgd,
dat één van de twee afdruipt en ik wacht op de keiharde confrontatie.


Hoewel je weet, dat het gaat gebeuren.....
Gebeurt het toch onverwachts en helaas net tegen de zon in.


Een keiharde uitval en de twee zwanen knallen er vol in.


Slaan met de vleugels en happen naar elkaars nek.
Als ze eenmaal goed beet hebben, laten ze ook niet meer zo snel los.


Klapperend met de vleugels zijn het toch imposante vogels.


Het gevecht duurt ongeveer een minuut.
Ze blijven nog even met wijd opengesperde vleugels naast elkaar staan en
ik kan niet bepalen wie nu de winnaar is.

Omdat inmiddels de tijd gekomen is om een strategisch gekozen plek in te gaan nemen
om de spreeuwen te bekijken, laat ik de zwanen verder met rust.
Ze moeten het maar lekker uitzoeken wie de sterkste is.

Als ik naderhand nogmaals langs rijd, zie ik dat de uitdager toch verdwenen is.

Na dit mooie voorgerecht maak ik mij klaar voor het hoofdgerecht.

Maar waar ik ook kijk...........
Nergens zie ik grote hoeveelheden spreeuwen.

Haas

Wel heel veel hazen. Opvallend veel.

Dan begint het voorspel:


Kleine groepjes komen samen en verzamelen zich in een aantal bomen.


Van het ene op het andere moment vliegt de hele groep op.

Helaas begint het bewolkt te worden en kan ik mooie rode luchten wel vergeten.


Dan merk ik dat er op meerdere plekken in de omgeving groepen gevormd zijn,
als deze ook besluiten om massaal op te stijgen.



De spreeuwen vliegen niet de kant op die ideaal is voor het maken van foto's en ik
besluit om het maar ietsje dichterbij te gaan zoeken.

De mooi gevormde spreeuwenwolken tegen een prachtige lucht kan ik toch wel vergeten.
Dat zit er deze keer niet in.


Als de groepen spreeuwen bij elkaar komen, weet je niet wat je ziet of hoort.
Ik schat dat er op het hoogtepunt zo'n 25.000 spreeuwen boven mijn hoofd vliegen en
heb ik het idee dat ik in de film de Birds terecht gekomen ben.


Af en toe klontert er een groep samen om


even later weer iets verder uiteen te vallen.

Omdat ik weet dat ik niet op mooie figuren hoef te rekenen en ik met mijn 50-500mm eigenlijk
niet de juiste lens bij mij heb, ga ik een beetje spelen met langere sluitertijden.


Het lijkt zo wel op een zwerm sprinkhanen.




Dit was het plaatje dat ik oorspronkelijk in gedachten had,
maar inmiddels is er helaas te weinig licht.

Met een sluitertijd van 1/25ste krijg je een beetje het effect van een houtskooltekening.

Helaas niet de foto's die ik in gedachten had, maar de ervaring was onvergetelijk.

Tot de volgende keer,
René





http://blogging.nitecruzr.net/2013/03/the-lightbox-image-display-option.html