Een nieuwe lens.

De Vuurgoudhaan

Al een tijdje liep ik met idee om een nieuwe betere lens te kopen.

Ik was heel tevreden met mijn oude sigma 50-500mm lens, maar als dat ding scherpstelt

is het net of je koffiebonen aan het malen bent.

De keuze was een G-lens van Sony, de 70-400mm, of de allernieuwste sigma 50-500 met HSM en OS.

De sony is in principe de beste van de 2, maar de range aan millimeters van de sigma bevallen mij meer.

Ook wordt de scherpte over de totale range van de sigma als erg goed beoordeelt.

Het nadeel t.o.v. de sony is dat de sigma minder lichtsterk is.

Dus was het afwachten op een mooi buitenkansje en die kwam via Ebay.

Een spiksplinternieuwe sigma 50-500 met HSM en OS uit Australië.

Zo'n koopje krijg ik echt nooit meer.

En wat doe je als je een nieuwe lens hebt?

Juist! Uitproberen.

Om dit echt goed te doen, ben ik de polder ingegaan om vluchtbeelden van roofvogels te maken.

Blauwe Kiekendief (vrouw)

Helaas zaten de roofvogels erg ver weg, maar het resultaat valt mij niet tegen.

Geluidloos scherpstellen is een verademing, alleen de OS is even wennen.

Met steadyshot had ik een mooi stilstaand beeld, maar nu beweegt het een beetje.

Ach, dat went wel.

De kiekendief glijdt langzaam boven het oppervlak op zoek naar muizen.

Wanneer er eentje gespot wordt, blijft hij even stilhangen en stort zich dan op de prooi.

Zo wordt een strook land van circa 50 meter lengte afgespeurd.

Geen prooi? Dan vliegt de kiekendief met een ruime bocht naar het beginpunt en begint overnieuw.

Op die manier kun je met een beetje geduld aardig inschatten waar ze uitkomen.

Je moet alleen het geluk hebben dat ze dichtbij komen.

Buiten de kiekendieven, waren er ook meerdere buizerds, torenvalken en een ruigpootbuizerd op jacht.

Buizerd

Een flinke crop van een ruigpootbuizerd.

Hier goed te herkennen aan de gevederde poten.

Helaas bleef deze op grote afstand.

Daarna nog snel even naar de nonnetjes.

Maar ook die bleven (te) ver weg.

Mannetjes links, vrouwtje rechts.

Tijdens het wachten op het dichterbij komen van de nonnetjes, hoorde ik ee bekend geluid.

Goudhaantjes!

Groot was mijn verrassing dat ik vuurgoudhaantjes zag. Een buitenkansje, maar wat zijn

ze snel en bewegelijk.

Eerdaags nog maar eens proberen om ze mooi vrij voor de lens te krijgen.

Een leuk nieuw speeltje, maar het is wel even wennen.

Tot de volgende keer,

René

De Buidelmees

De Buidelmees

Zo'n 2 maanden terug ging ik op pad om buidelmezen te fotograferen in een polder bij Oegstgeest.

Helaas bleken ze net verdwenen te zijn en was het dus wachten op een nieuwe kans.

Vorige week deed die kans zich voor, dus erg vroeg uit de veren en snel naar de bewuste plek.

Bij aankomst zag ik er direct al eentje in het riet zitten. Maar ja, net te donker en ook nog

op een rottige plek.

Dit was het resultaat:

Niet echt ideaal, maar ik hoorde meerdere buidelmezen om mij heen en dacht dat ik wel meer en betere

kansen zou krijgen. Tsja, dom natuurlijk.

Ik liet deze mees dus achter en wandelde verder, het zonnetje kwam erbij en ik was zo gefocuust

op de buidelmezen, dat ik een paar mooie platen van baardmannen liet lopen.

Foutje nummer2!

Uiteraard heb ik nog maar 1 buidelmees gezien die dag.

Die bleef exact 3 seconden half verscholen zitten.

Dit was het resultaat::

En daarna geen buidelmees meer gezien.

Vandaag had ik wat tijd vrij en ging ik voor de herkansing.

In Nederland komen 8 soorten mezen voor.

De ene is algemener dan de ander en sommige zie je bijna nooit.

De meest algemene mees in Nederland is zonder twijfel de Koolmees.

Goede tweede is zijn kleinere broertje de Pimpelmees.

Dat zijn de 2 soorten die iedereen wel herkend en ook regelmatig ziet in de tuin of in de vrije natuur.

Ook de Staartmees is een mees die regelmatig te zien is en komt voor mij op de 3de plaats.

In de winter wordt Nederland zo nu en dan aangedaan door een ander soort staartmees

uit het hoge noorden. De witkoppige- en de witkopstaartmees worden gezien als

zeldzame wintergasten. Vaak zie je ze in groepen gewone staartmezen.

Toevallig had ik ze afgelopen winter in mijn tuin.

De witkoppigestaartmees zit op de voorgrond en de echte witkopstaartmees op de achtergrond.

De volgende mezen zie je niet vaak in de stad.

In naaldbossen kun je de Kuifmees tegenkomen.

Voor mij de mooiste van alle mezensoorten.

Dan zijn er nog de glanskopmees en de matkopmees.

Deze twee lijken heel erg op elkaar, maar de naam zegt het al.

Het kapje op hun hoofd verschilt van glans.

Toch valt het niet mee om ze te herkennen en ik hoop dat ik het goed heb, met onderstaande foto's.

Matkopmees

Glanskopmees

Als laatste van de algemeen voorkomende mezen in Nederland:

De Zwarte Mees

Deze lijkt veel op de koolmees maar mist duidelijk de gele borst en buik.

Het is ook geen mees die je niet zo snel tegenkomt.

Maar de echte jackpot uit de mezenfamilie is de Buidelmees.

Er zijn maar een paar broedparen in Nederland en is zeker in mijn ogen de zeldzaamste

mees in ons land. Het favoriete eten van de buidelmees is het zaad van de sigaren

die langs de waterkant staan.

Buidelmees

Eindelijk heb ik hem te pakken.

De aanhouder wint iedere keer weer. In dit geval zaten er 3 buidelmezen in de sigaren.

Achteraf gezien had ik nog mazzel, want ik had de autofocus op single staan.

Tsja en dan is het eenmaal gelukt en wat doe je dan?

EEN DANSJE!!!! en heel hard YES roepen.

Weer een streepje op het lijstje.

Ik kan niet wachten op mijn grootste wenssoort dit voorjaar......

Tot de volgende keer,

René

Nog even dit: Mijn oudste dochter (12 jaar) heeft eindelijk weer een paar prachtige tekeningen

op haar blog geplaatst. Ik weet nog steeds niet van wie ze het heeft.

http://www.my-art-for-you.blogspot.com/

Fotograferen op een begraafplaats

Steenuil

Fotograferen op bergraafplaatsen??

Als ik mensen wel eens vertel dat ik foto's maak op begraafplaatsen, kijken ze mij meestal meewarig aan.

Welke idioot gaat nu voor z'n plezier naar een begraafplaats?

Nou, ik kan het iedereen die natuurfoto's maakt aanraden.

Een begraafplaats is altijd een oase van rust en groen, zeker in een drukke stad als Amsterdam.

Want wat maakt het nou zo'n ideale plek?

Het is er rustig, wordt goed onderhouden en er is een prachtige flora.

Oude, grote statige bomen bieden plaats aan allerlei soorten vogels.

Tegenwoordig dumpen mensen ook nog eens regelmatig konijntjes op deze plekken.

Zielig voor de huiskonijntjes, maar ze trekken roofvogels als havik en buizerd aan.

Vele soorten zangvogeltjes en bosvogeltjes tref je er aan.

Zoals:

Koolmees

Staartmees

Pimpelmees

Boomkruiper

Maar ook roodborsten, boomklevers, vinken, goudhaantjes en appelvinken kom ik tegen.

Uiteraard vindt je er vele kraaiachtigen, zoals de Vlaamse Gaai.

Vlaamse Gaai

In bad met een merel als voyeur

Grote bonte specht

Koperwiek

Koperwiek

Ook eekhoorns zijn veelvuldig te zien op deze rustplekken.

Groene specht tussen de grafstenen

De volgende foto is van vorig jaar.

Tussen een aantal koperwieken een pestvogel.

Pestvogel

Bij het fotograferen van de groene specht, zag ik vanuit mijn ooghoek iets groters langsvliegen.

Toen ik omkeek dacht ik een uil te zien.

Snel de groene specht achtergelaten (zonde) en achter de vogel aan.

Ik wist waar hij ongeveer naartoe was gevlogen, maar het was even zoeken.

Daar zat hij: Een Steenuiltje!

Die was ik nog niet tegen gekomen op de begraafplaats.

Hij zit een beetje rot, net achter een paar kleine takjes.

Ik schuifel rustig heen en weer om het beste plekje te vinden voor een onbelemmerd uitzicht.

Echt ideaal is het nergens en nu laat de zon ook verstek gaan.

Ik hoop dat hij op een ander plekje gaat zitten, maar hij blijft lekker zitten.

En dan begint hij mij ook nog gluiperig uit te lachen ;-)

Heel raar gezicht zo met die mondvormige veren onder zijn snavel.

Echt een aanrader om eens een oude begraafplaats te bezoeken met een fototoestel.

Je moet alleen rekening houden met rouwende bezoekers en niet over de graven heen wandelen.

Tot de volgende keer,

René

Alle eendjes zwemmen ..............

Smient

Afgelopen woensdag had ik eindelijk, sinds anderhalve maand, weer eens de tijd om een

dagje te fotograferen. Dagenlang zag de voorspelling er goed uit.

De planning was om 's ochtends nonnetjes te fotograferen en 's middags roofvogels.

Maar ja, 's ochtends was het zwaar bewolkt en regenachtig en 's middags zat ik met een lekke band

bij de Kwik-Fit. Balen!

Aangekomen op de plek waar de nonnetjes zitten, had ik al snel door dat het niet zou lukken.

Zwaar overbelichten om het slechte licht te compenseren en dan blijft er te weinig

sluitertijd over om een goede foto te maken.

Toen het een klein beetje opklaarde, waren de nonnen terug naar het klooster.

Ik heb ze niet meer gezien.

Tsja, dan ga je maar fotograferen wat er wel vlak voor je lens komt.

En als je aan het water zit, dan zie je .........

Eenden.

Krakeend (man)

Wilde eend (man)

Wilde eend

Wilde eend (vrouw)

Kuifeend (man)

Twee kibbelende kuifeendvrouwen

Komt mij zeer bekend voor ;-)

Smient (man)

Echtpaar Smient

En als je dan moet overbelichten, is het lastig om het wit onder controle te houden.

Zo'n klein stukje wit is dan snel uitgebeten en dan krijg je een wit gat in de eend.

Tafeleend

Als laatste 2 vreemde eenden in de bijt

Meerkoet

Grauwe Gans

Het nadeel van het fotograferen op een vaste plek is, dat je veel foto's hebt met dezelfde omgeving of

dezelfde aanwezige attributen.

Het voordeel is dat dieren aan je aanwezigheid wennen en hun schuwheid verliezen.

Tsja, was er niet iemand die zei: "Ieder nadeel heb z'n voordeel"?

Tot de volgende keer,

René