De rest van een topdag.

Jonge Kievit

Buiten de prachtige kemphanen kwamen er nog een aantal leuke vogels voor mijn lens.

In de polder bij Weesp kwam ik een koereiger tegen.

Helaas te ver weg voor mooie close-ups,

maar wel heel leuk om dit zeldzame reigertje aan het werk te zien.

Hij loopt naast de kop van de grazende koe en pik de wormen op, die naar

boven komen als de koe het gras wegtrekt.

Ik heb even staan wachten of de koeien dichterbij zouden komen, maar met

deze warmte doen ze zeer rustig aan.

Ook kon ik veel jong grut heel rustig fotograferen.

Ze trokken zich nergens iets van aan en ik had alle tijd.

Kievit

Jonge Kluut

Kluut

Veldleeuwerik

Visdiefje met dorst.

Winterkoninkje

Heb ik hem eindelijk zingend met staart omhoog, heb ik last van ongelofelijk tegenlicht.

Daarom maar omgezet naar zwart/wit.

Tsja, is het mooi?

Het is natuurlijk jammer dat hij niet naar links kijkt en dat er blaadjes op de achtergrond zijn.

Ik ben er nog niet over uit.

Tot de volgende keer,

René

Baltsende Kemphanen

Kemphaan

De nummer twee op mijn most wanted list was een kemphaan in baltskleed.

De mannelijke kemphaan is één van de weinige vogels die een

ongelofelijke transformatie ondergaat in de lente.

En waarvoor?

Natuurlijk om de dames en elkaar te imponeren.

Kemphaan (vrouw)

Door het jaar heen ziet het mannetje er ongeveer net zo uit als het vrouwtje.

Maar in de maand mei veranderen de mannen in echte dandy's.

Ze krijgen een prachtige kraag van veren, de veren op de kop vormen een soort van knotjes en

rond de snavel en ogen vormen zich allemaal kleine knobbeltjes.

Zodra er een concurrent of vrouwtje in de buurt is, worden de kop- en nekveren opgezet.

Meestal staan ze met de kop naar beneden en de achterkant omhoog.

Hier vanaf de zijkant gezien.

Er lopen meerdere mannen in het rond, maar ze zien er allemaal anders uit.

Het is net een bonte avond en het ene kleed is nog kleurrijker dan het andere.

Een half licht half donkere variant.

Zwart met grijs

Wit met grijs

en een kemphaan met een prachtig wit verenkleed.

Geprobeerd wordt om de dames te imponeren, maar die tonen weinig interesse.

Nee, het kleed wordt meer gebruikt om de concurrentie te imponeren.

De veren worden opgezet en ze schuifelen langs elkaar.

Totdat er één zodanig onder de indruk is van de ander. dat deze in elkaar duikt.

Waarmee ze laten zien dat de ander het sterkst is.

Snel daarna gaan ze uit elkaar.

Maar het gebeurt natuurlijk ook dat geen van de twee zich onderwerpt aan de ander

 en dan volgt een gevecht, waarbij ze opspringen en al fladderend naar elkaar schoppen.

Ik zie maar een paar korte gevechten, maar allemaal pal tegen de zon in.

Omdat ik niet al teveel tijd heb, kan ik niet blijven om dat te fotograferen.

Helaas.

Daarna wordt het verenkleed weer op orde gebracht en begint het circus weer van voren af aan.

Natuurlijk heb ik ook andere vogels kunnen fotograferen, maar dat komt weer in het volgende blog.

Tot de volgende keer,

René

Het Woudaapje

Woudaap (man)

De vogel die bij mij met stip op nummer 1 van wenssoorten stond, was de woudaap.

Vorig jaar ben ik meerdere malen op pad geweest om dit kleine reigertje te fotograferen.

Ik heb hem toen, al met al, 2x voorbij zien vliegen in de stromende regen.

Dus moest en zou ik dit vogeltje dit jaar op de foto zetten.

De woudaap is een zeer zeldzame vogel in Nederland en komt maar op een paar plekken voor.

Vandaag ging ik even een plek verkennen, om daar later deze maand naar toe te gaan.

Zonder camera loop ik het gebied in en groot is mijn verbazing dat ik direct een woudaap

voorbij zie vliegen. Als een speer ga ik terug naar de auto om mijn spullen te halen.

Ik weet het zeker, vandaag gaat het lukken!

Al snel zie ik er eentje in het riet zitten.

Het woudaapje is de kleinste in Nederland voorkomende reigersoort.

Hij is ongeveer net zo groot als de groene specht.

Ze zijn zeer bedreigd in ons land en er zijn ieder jaar maar een handjevol broedgevallen.

Vanaf half mei zijn ze in Nederland te vinden, maar het is net iets als een speld

in een hele grote hooiberg.

Het is fascinerend te zien hoe het woudaapje zich verplaatst door het riet.

Met zijn klauwen grijpt hij een paar rietstengels en blijft zo in het riet hangen.

Al springend, met gebruik van zijn vleugels verplaatst hij zich door het riet.

Terwijl ik deze woudaap fotografeer, hoor ik verderop nog een exemplaar.

De roep van de woudaap lijkt op het binnensmonds blaffen op afstand van een hond.

Deze twee woudapen zijn duidelijk bezig om hun territorium af te bakenen en

om de dames te imponeren.

Het duurt niet lang voor ik ze achter elkaar door het gebied zie vliegen.

Helaas voor mij vliegen ze aldoor richting de zon, dus mooie vluchtfoto's zitten er nu niet in.

Ik was al blij met de foto's van de woudaap in het riet, maar zo nu en dan zitten ze ook heerlijk vrij.

Heel opvallend zijn de totaal bevederde poten, net of hij een lange onderbroek aanheeft.

De twee mannetjes verschillen behoorlijk van uiterlijk.

De donkere gedeeltes van het ene mannetje zijn een stuk doffer dan die van het andere mannetje.

Ook de borstveren verschillen behoorlijk qua kleur.

Waarschijnlijk is de ene een stuk ouder dan de andere.

Dat was de eerste gedachte die bij mij op kwam.

Remco wees mij er op, dat de één al een baltskleed heeft en de ander niet.

Het tweede mannetje

Zodra er onraad is, maakt de woudaap zich groot om de omgeving te overzien.

In dit geval liep er op grote afstand een hond en de woudaap was dan ook direct verdwenen.

Ook krijg ik nog een vrouwtje fantastisch voor de lens.

Deze heeft een bruine rug ipv een zwarte.

Tijd om op te stappen, maar eerst even een klein dansje.

Waar ik vorig jaar zoveel vruchteloze pogingen voor had ondernomen,

lukt nu zomaar tijdens een verkenningstochtje.

Dit is wel een hele dikke streep op de lijst.

In het volgende blog de nummer 2 van mijn most wanted list.

Baltsende kemphanen

Tot de volgende keer,

René

Het nest van de Grote Bonte Specht

Grote Bonte Specht (man) met uitwerpselen van de jongen.

Na het fotograferen van de jonge zwarte spechten, kom ik nu het nesthol

tegen van de grote bonte specht.

In een oude verrotte boom zie ik een vers gat zitten.

Ik besluit even te wachten en hoop dat het nest in gebruik is.

Al snel landt er een mannelijke grote bonte specht bij het hol.

Het mannetje is te herkennen aan de rode vlek op de achterkant van de kop,

welke bij het vrouwtje ontbreekt.

Hij heeft eten in zijn snavel, maar voordat hij het nest induikt om de kleintjes te voeren,

wordt eerst even de omgeving verkend of er geen gevaar dreigt.

Zodra de kust veilig is, duikt de specht in het hol om de kleintjes te voeren.

Als ze iets ouder zijn, komen de koppies uit het hol en maken ze een hoop kabaal

om buiten het hol gevoerd te worden.

Maar deze kleintjes zijn waarschijnlijk pas uit het ei en maken nog geen lawaai en kunnen ook nog

niet omhoog klimmen naar de opening.

Als de kleintjes het eten op hebben, kijkt de ouder even uit het hol om te zien

of de kust veilig is.

Als er geen gevaar dreigt, gaat de ouder terug het nest in en haalt de uitwerpselen op.

Dit wordt door de kleintjes afgeleverd in een mooi pakketje.

Hier is het afvalpakketje mooi te zien.

De specht vuurt zich als een kanonskogel af en duikt uit het hol.

Maar zo nu en dan zijn er rovers op pad.

In dezelfde boom, zo'n 3 meter lager, nestelt ook een kauwenpaartje in een hol.

De kauwen komen regelmatig kijken of er iets lekkers te halen valt in het spechtenhol.

Kauw

Maar het openingsgat is te nauw voor de lompe kauw en is het gewoon

afwachten voor de spechten totdat de kauw weer verdwijnt.

Hier komt het vrouwtje langs met een snack.

Ook nu heb ik, net als bij de zwarte spechten, moeten fotograferen met ISO 1600.

Het nest was net te zien tussen heel veel bladeren en als de zon weg was,

was het toch wel erg donker.

Maar geleerd van mijn missers van de vorige keer, heb ik nu niet onderbelicht.

Later heb ik in de bewerking de schaduwen verminderd en daardoor kunnen de foto's

op andere beeldschermen misschien wat licht overkomen.

Het mannetje en vrouwtje komen om de beurt langs met eten en verdwijnen weer met uitwerpselen.

Maar heel af en toe komen ze met z'n tweeën tegelijk bij het nesthol.

Vrouwtje links en man komt uit het hol.

Net te weinig licht voor mijn lens om een echt scherpe foto te maken, maar dit

zijn toch wel topmomenten.

Het als een speer uit het hol komen krijg ik goed op de foto, maar ik wil nu ook

echte vliegbeelden maken.

Tsja, dan krijg je heel wat staarten op de foto en teveel bewogen beelden.

Dan moeten ze natuurlijk niet recht jouw kant op komen vliegen.

Want met een groot diafragma, voor een snelle sluitertijd, krijg je dan een onscherpe kop.

Maar na een half uurtje krijg ik door, dat de beide spechten aldoor hun eigen route nemen.

De één gaat aldoor naar links en de ander naar rechts.

Ik verschuif een stukje en zodra ik het idee heb dat ze weg gaan vliegen laat ik de camera ratelen.

Nee, dat is het ook net niet.

Na vele, vele missers is dit het beste wat ik er van kon maken, omdat hier net even het zonnetje

voor wat extra licht zorgt en de specht ietsje evenwijdig aan mijn camera wegvliegt.

Hopelijk is het van de week beter weer en dan maar eens proberen met een statief,

want alles uit de hand fotograferen valt niet mee met zo'n zware lens.

Misschien een beetje (te) lange reeks, maar ja...... kiezen is niet mijn beste kant ;-)

Voor nu: "Oogjes dicht en snaveltjes toe......."

Tot de volgende keer,

René

PS: Bij deze nog even een bedankje voor iedereen die een reactie/berichtje achterlaat.

Ik stel dat erg op prijs. Bedankt!