Dodaarzen

Dodaars

Ik heb weer eens een dagje vrij en die wil ik optimaal benutten.

Op het menu staan baltsende dodaarzen, parende kleine plevieren en waar ik verder

maar tegenaan mag lopen.

Maar ja, je kunt het wel allemaal op je lijstje zetten of je het te zien krijgt is vers 2.

Ik begin de dag met een bezoekje aan een klein plasje en hoop op

baltsende dodaarzen. Hun grotere familieleden (de futen) zijn al een tijdje

bezig met de balts en met een beetje geluk zie ik op het water

dansende dodaarzen. Tijdens de paar uurtjes dat ik aan het water zit, krijg ik

geen enkele aanwijzing dat er ook daadwerkelijk gebalst wordt.

Helaas......

Nou heb ik al behoorlijk wat foto's gemaakt van de dodaars, maar het kan altijd

beter, leuker en origineler.

Ik ben al vroeg aanwezig en er is een waterig zonnetje met een vleugje mist op het water.

Paartje Kuifeenden

Zo had ik graag een paartje dodaarzen gezien,

 De dodaarzen laten zich wel flink horen, maar echt lekker dichtbij komen ze nog niet.

Ze laten zich net zien op het plekje waar flink tegenlicht is.

Als ik goed luister en observeer, denk ik dat er drie paartjes op de plas zitten.

De territoria zijn verdeeld en er is een stuk niemandsland, waar iedereen mag komen,

maar waar ook de gevechten plaats vinden.

Ik bevind mij precies in het centrum van niemandsland.

Af en toe komt er een paartje langs zwemmen,

maar ook enkelingen zie ik met enige regelmaat.

Maar hier heb ik al genoeg foto's van, dus hoop ik vandaag toch

wel iets anders te fotograferen. 

Als je zo'n tijdje aan het water zit en af zit te wachten op wat er gaat komen,

raak je wel eens afgeleid door de spelletjes op je telefoon.

Als je dan opkijkt, gebeurt het vaak dat er opeens een dodaars voor je neus ligt.

Als je dan te snel wilt gaan fotograferen en wild je lens op de dodaars richt,

floept het vogeltje snel onder water.

Dus rustig de camera draaien en geen wilde bewegingen.

Dodaarzen zijn ontzettend schuwe vogeltjes en alleen daarom geeft het

al een kick om ze van zo dichtbij te fotograferen.

Maar we willen toch eens wat andere momenten vastleggen.

Zoals uitschudden 

of

lekker wapperen met de vleugels.

Nogmaals uitschudden en

een beetje de veren op orde brengen.

Visje vangen en doodmeppen op het water.

en floep, naar binnen met de sushi.

Met het koppie omhoog, glijdt het visje beter naar binnen.

Eén paar

Twee paar

En nog een paartje.

Grauwe Ganzen hebben altijd snel door, als er iets niet aan de haak is.

Daarom is het altijd extra leuk, als ze heel dichtbij komen.

Dodaars

Dan is het tijd om op zoek te gaan naar Kleine Plevieren.

Daarvoor moet ik van de ene kant van Amsterdam naar de andere kant.

Hoewel ik zo snel mogelijk op de juiste bestemming aan wil komen,

besluit ik toch om even door de polder te rijden.

Blauwe Kiekendief

Blauwe Kiekendief

Ik weet het niet zeker, maar ik meende een witte stuit te zien en dat zou

betekenen dat het een vrouwtje blauwe kiekendief is.

Grutto

De koning van de weide.

Een Torenvalk in het riet

Als ik uiteindelijk aankom bij het terrein met de Kleine Plevieren blijkt

het erg lastig te zijn om te weer te vinden.

Na lang zoeken zie ik er opeens eentje vlakbij de weg.

Kleine Plevier

Meer kansen krijg ik niet, want de vogel wordt verstoord en vliegt helemaal

naar de nadere kant van het terrein. Ik laat ze verder maar met rust.

Misschien heb ik een andere keer meer succes.

Al met al een heel lang blog, maar ik het is tenslotte toptijd op dit moment om te fotograferen.

Ik heb nog een heleboel liggen en om te beginnen komt er een blogje met grutto's.

He? Alweer grutto's?

Jawel, maar deze keer met platen die anders dan anders zijn.

Tenminste, dat heb ik geprobeerd.

Het moet tenslotte wel een beetje gevarieerd blijven.

Vechtende Grutto's

Tot de volgende keer,

René

De Grauwe Gors, de Rietgors en een Blauwborst

Grauwe Gors

Eventjes snel tussen de bedrijven door heb ik wat tijd over en wil deze tijd

gebruiken om blauwborsten te fotograferen.

Als ik op de plaats van bestemming aankom, kijk ik een beetje raar op.

Ik zie iemand staan, die door een telescoop staat te kijken.

Nou kom ik op dit plekje weleens een vogelfotograaf tegen,

maar dat hier een vogelaar staat te loeren is toch wel bijzonder.

Maar als iemand ergens naar staat te kijken door een telescoop,

wordt ik natuurlijk wel nieuwsgierig.

Helemaal als de man echt gespannen staat te kijken en ik hem ook nog eens

een soort juichbeweging zie maken.

Maar waar kijkt hij nou naar?

Ik zie wel een heuveltje langs de doorgaande weg, maar wat is het nou toch?

Als ik goed kijk zie ik een vogeltje op het taludje zitten.

Ik neem een foto van grote afstand en kijk even snel op het schermpje.

O.... Een leeuwerikje. Is dat nou alles.

Ik hoor een blauwborst zingen en net op het moment dat ik die kant op wil lopen,

realiseer ik mij dat een leeuwerik een veel punterige snavel heeft.

Ik kijk nog eens goed op mijn schermpje en begin het vermoeden te krijgen dat 

ik naar een gors sta te kijken. 

En dan nog wel een Grauwe Gors.

Ik loop naar de vogelaar toe en vraag of hij ook naar dat taludje staat te kijken.

Ik vraag hem of dat een grauwe gors is en hij antwoord bevestigend.

Nou ben ik geen soortenjager meer, maar dit is toch wel een buitenkansje.

De laatste keer dat er een grauwe gors gezien werd in Amsterdam is 30 jaar geleden.

Maar ja, aangezien dit zo'n bijzonder vogeltje is en de tamtam al rondgegaan is,

durf ik niet dichterbij te gaan en misschien het vogeltje te verjagen.

Hier komen namelijk tientallen mensen op af.

Ik besluit om volledig uit het zicht van de vogel langs wat auto's te sluipen

en hem zo dicht mogelijk te benaderen.

Grauwe Gors

Ik maak een paar foto's en besluit om niet te proberen om dichterbij te komen.

Inmiddels druppelen de vogelaars al binnen en besef ik dat het maar goed is dat 

niet geprobeerd heb om dichterbij te komen.

Sommige zijn echt als een kind zo blij. als ze het kleine vogeltje gezien hebben.

Ik ga verder op zoek naar de blauwborst, maar die laat zich jammer genoeg niet goed zien.

Tsja, hoe moet ik nou een blogje maken van drie foto's?

Een ander uitstapje brengt uitkomst.

Ik ben op verkenning in een voor mij nieuw gebiedje en zie een rietgorsje

foerageren naast het pad op een meter 20.

Rietgors

Het gorsje laat zich goed benaderen en trekt zich weinig van mij aan.

Altijd fijn als een model meewerkt.

Rietgors

Deze rietgorsman is al mooi op kleur, met zijn zwarte kop.

Helemaal op z'n gemakkie blijft de rietgors zoeken naar iets eetbaars en

de kleine grasjes bevatten al genoeg om zich te voeden.

Zo zie je de rietgors natuurlijk meestal en hoewel dit niet het

meest gewilde model is, is het toch best een mooi vogeltje om te zien.

maar ja, die kleuren zijn nou eenmaal een beetje gewoontjes.

Dan zien we toch liever de blauwborst.

Blauwborst

Jammer genoeg zijn de blauwborsten dun gezaaid in dit gebied.

Ik zie er in totaal maar 2 en die zitten ook nog eens allebei aan een uiteinde van het gebied.

Het kon niet verder weg van elkaar.

De blauwborst welke in het best begaanbare deel van het gebied zit,

zingt er flink op los.

Het probleem is alleen dat de vogel aldoor net op dat plekje gaat zitten,

dat voor mij niet goed te zien is met de camera.

En dan ook nog eens aldoor in boompjes of struiken, maar niet op een mooie rietpluim.

Maar voor een eerste korte hernieuwde kennismaking kan ik toch

nog een paar alleszins acceptabele foto's maken.

Blauwborst

Omdat de blauwborst ook veel laag in het riet en op de grond verblijft, geef ik

het maar op voor deze keer. Er komen wel nieuwe kansen voor mooiere platen.

Als ik terugloop naar de auto, zie ik nog steeds het rietgorsje op de grond foerageren.

Toch nog maar even een paar foto's, want dit is toch wel een mooi buitenkansje.

In Nederland komen best een hoop gorzen voor.

De bekendste en meest voorkomende is toch wel de rietgors.

De geelgors komt veel voor in het oosten van Nederland en vooral in Drenthe kom

je de geelgors veelvuldig tegen.

De sneeuwgors is een wintergastje, net als de IJsgors, en dan hebben we nog een flink

aantal andere gorzen die zeldzaam tot zeer zeldzaam zijn,

waaronder dus de grauwe gors.

Hieronder twee foto's van de algemenere gorzensoorten.

Leuk om te vermelden is dat de Ortolaan (ook zeer zeldzaam in Nederland)

tot de familie der gorzen behoort, welke ik toch nog een keertje hoop te fotograferen.

Sneeuwgors

Geelgors

Jammer genoeg komt de Geelgors niet erg veel voor in het westen van Nederland en

hoop ik dus op een unieke kans in mijn omgeving.

Voorlopig lijkt het erop dat ik voor deze soort toch echt richting Den Helder moet rijden.

Ik wacht wel tot ik weer een keertje in Drenthe kom.

In een volgend blogje staat de Dodaars nogmaals centraal.

Dodaars

Tot de volgende keer,

René

Zilverreiger in de "mist" en een Kleine Plevier

Kleine Plevier (man)

In mijn vorige blog schreef ik dat de geoorde futen zich twee dagen na de storm

helaas niet meer lieten zien.

Dan houdt je wat tijd over en is het even nadenken, wat je dan even kunt gaan doen.

Ik besluit om via de polder naar een gebiedje te gaan, waar ik blauwborsten

en andere rietvogels verwacht.

Witte kwikstaart

Eenmaal in de polder zie ik een paartje grutto's dat zich duidelijk opmaakt

om te gaan paren. Snel de auto stil zetten en afwachten.

Maar het mannetje is er toch nog niet helemaal klaar voor.

Op het moment dat ik weg wil rijden, zie ik een grote zilverreiger aan komen vliegen.

Omdat ik vlak achter een ijzeren hek sta, kan ik mooi een fotografisch trucje toepassen,

als de reiger tenminste besluit om bij mij in de buurt te landen.

Als ik scherp kan stellen op de reiger, maar wel nog de bovenkant

van het ijzeren hek in mijn zoeker kan houden, kun je een leuk effect verkrijgen.

De onscherpe ijzeren staaf geeft dan het effect van mist.

Grote Zilverreiger in de "mist".

Dus een vogel in de mist, wat helemaal geen mist is, maar een onscherpe ijzeren pijp.

Niet veel later begint de grote zilverreiger met jagen en verdwijnt langzaam maar zeker uit beeld.

Als ik mijn weg vervolg, zie ik in de verte een torenvalkje aankomen.

Het is een kwestie van afwachten totdat de torenvalk mooi in beeld komt.

Torenvalk

Hoewel ik de laatste tijd regelmatig foto's heb gemaakt van torenvalken,

blijft het toch een fantastisch onderwerp.

Maar ik ga toch verder richting de rietvogels.

Deze bestemming wordt echter niet gehaald, want ik kom langs

een zeer veel belovend terreintje.

Echt zo'n terreintje waar kleine plevieren voor kunnen komen.

Maar kleine plevieren doen hun naam eer aan, want ze zijn echt klein.

Ook zijn het nog eens meesters in camoufleren en deze twee dingen

zorgen ervoor dat de kleine plevier lastig te spotten is.

Winterkoning

Als je weet hoe ze klinken, dan zijn ze iets makkelijker te ontdekken in de baltstijd.

Maar zover zijn ze nu nog niet en ik besluit om heel rustig over het terrein

te lopen in de hoop dat er dan een pleviertje een beetje in beweging komt.

Als je dan weet waar je op moet letten, dan is de kans aanwezig dat je ze ziet.

Tijdens mijn wandelingetje kom ik langs een bramenstruik en hoor een winterkoninkje.

Geduldig wacht ik af, totdat de winterkoning op een beter plaatsje gaat zitten.

Ik loop een stukje verder en ineens zie ik iets bewegen.

Het is maar een klein beweginkje, maar net genoeg om te weten dat er

inderdaad kleine pleviertjes op het terrein aanwezig zijn.

Kleine Plevier (man)

Achteraf blijkt het maar 1 pleviertje te zijn.

Als ik een week later nog eens langs ga, merk ik dat er ook een vrouwtje bij gekomen is.

Maar daar over meer in een later blog.

Ik probeer eventjes hoe dichtbij ik kan komen, zonder dat het pleviertje ongerust wordt.

Als ik eenmaal die afstand heb gevonden, probeer ik een zo'n goed mogelijk standpunt 

in te nemen en daarbij rekening houden met de stand van de zon.

Als pleviertjes eenmaal aan je aanwezigheid gewent zijn,

komen ze vaak verrassend dichtbij tijdens het foerageren.

Omdat er nu nog niet veel gebeurt met dit vogeltje en het al laat wordt,

ga ik maar richting huis. Ik neem wel dezelfde route terug, 

want je weet nooit wat je nog tegenkomt.

Grutto

Op de plek waar ik eerder de zilverreiger fotografeerde, zit nu een grutto op het hek.

Hier kun je nu goed het ijzeren hek zien, dat zorgde voor het "mist"-effect.

Terwijl het avondlicht steeds zachter wordt, zie ik een paartje futen baltsen.

Baltsende futen

Prachtig zo in dat mooie, zachte licht en een heerlijke afsluiter van een mooie dag.

In een volgend blog aandacht voor een zeldzame vogel.

De Grauwe Gors

Tot de volgende keer,

René