Koereigers
Tijdens een ochtendje aan de oever van het meer kwam er
tot mijn verrassing ineens een koereiger langs vliegen.
En een dag later zag ik er aan in de verte 3 overvliegen.
Vanaf dat moment was het duidelijk voor mij, dat er in de buurt mogelijkheden
moesten zijn om deze vogel op de foto te zetten.
Dus werden er maar weer verkenningstochtjes opgezet en bekeek
ik iedere plek met koeien extra geconcentreerd.
Jonge Groene Specht
Maar dat betekent natuurlijk niet dat er niet meer opgelet wordt of
er nog ergens een hop op een paaltje zit.
Jammer genoeg ben ik de rest van de vakantie geen hop meer tegen gekomen.
Een jonge groene specht bleef wel een keertje net lang genoeg zitten.
Tientallen keren vlogen ze net voor mijn neus weg, behalve deze dan dus.
Haas
Hoewel mijn focus op vogels lag, kwam ik ook diverse zoogdieren tegen.
Verschillende hermelijnen waren mij te snel af, maar ook een over de weg toesnellende
eekhoorn en een plotseling opduikende ree ware net teveel voor de autofocus.
Reegeit
Als ik een bocht genomen heb, staat er opeens een reegeit.
Twee fotootjes en net niet helemaal lekker scherp en dan wordt ze ook
nog eens gespietst door een boom ;-)
Eekhoorn
Was de foto van de reegeit nog behoorlijk, deze op mij afstormende eekhoorn
was mijn camera te snel af.
Een onderwerp dat op je afkomt is toch al lastig voor de autofocus,
maar als het onderwerp laag over de weg aan komt vliegen is het helemaal mazzel hebben.
Als deze toch eens gelukt was........
Maar ja, het is leuk allemaal, maar niet het doel van mijn zoektocht.
Hoe goed ik ook zoek, nergens een koereiger te bekennen.
Een paar dagen later gaan we naar een markt (jaja, we blijven tenslotte toeristen) en
de weg die we moeten rijden is er eentje die we nog niet eerder gereden hadden.
Terwijl we over de grote weg rijden, zie ik een aantal veel belovende zijweggetjes.
Echt van die plattelandsweggetjes waar je nog wel eens een mooie roofvogel tegenkomt.
Twee dagen later, nadat ik vertrek bij het meer, besluit ik om eens die mooie
plattelandsweggetjes te gaan verkennen.
Als ik er overheen rij zie ik eigenlijk niet zo heel veel bijzonders.
Totdat ik een kudde koeien voorbij rij en in mijn ooghoek iets kleins en wits
tussen de koeien zie staan.
Ach, het zal wel een kip zijn denk ik nog, maar 100 meter verder
bekruipt mij toch het gevoel dat het misschien iets anders is.
Ik rij terug en een jubelkreetje gaat door de auto.
Ik zie een koereiger!
Weliswaar ver weg, maar ik heb hem gevonden.
Koereiger
Geduldig wacht ik tot het reigertje mijn kant opkomt.
Helaas heeft de vogel daar geen zin in en vliegt weg.
Maar zo makkelijk komt de reiger niet van mij af en ik kijk waar hij naartoe vliegt.
Als ik ongeveer zie waar de vogel naartoe gevlogen is, start ik de motor en
rij er achteraan. Ik moet wat gokken vwb het in rijden van een zijweggetje, maar
als ik eenmaal een andere kudde koeien zie, weet ik dat ik de reiger terug gevonden heb.
Maar tot mijn verbazing zie ik nog een koereiger.
En nog een en nog een en nog een .........
In de gauwigheid tel ik er dertien.
Maar ze blijven te ver weg voor mooie close-ups.
Ik weet wel dat er een kolonie in de buurt moet zijn, want zoveel vogels
van 1 soort is natuurlijk geen toeval.
Die zullen er de komende dagen ook nog wel zijn.
Dus ga ik de volgende dag in de hele vroege ochtend weer naar hetzelfde gebiedje.
Ik rij een rondje en maak dat rondje steeds iets groter.
Veel koeien en veel verschillende kuddes op verschillende weilanden, maar
mooi geen enkele koereiger te bekennen.
Na twee uurtjes geef ik het op.
In de middag kan ik toch nog even weg en rij weer naar hetzelfde gebied.
En ja hoor, ik zie er weer een heleboel.
Het blijkt dat ze gewoon in de ochtend ergens anders vertoeven en
pas op het eind van de ochtend in dit gebied terecht komen.
Maar dan heb je natuurlijk wel last van hard licht en door opstijgende warmte
krijg je last van onscherpte.
Mooi om te zien hoe de koereiger gebruikt maakt van het vee.
Wanneer de koe rond loopt en aan het grazen is, vliegen er constant insecten op of
kruipen er torren en dergelijke opzij. Door die bewegingen kan de koereiger
betrekkelijk makkelijk zijn kostje bij elkaar scharrelen.
De koereiger loopt een beetje als een hypnotiseur met de koe mee.
Hij beweegt zijn hals op een slangachtige manier.
Het is net een cobra die zijn prooi in slaap sust.
Als er een muis of mol vlucht voor de hoeven van de koe,
rent de koereiger achter de prooi aan.
Maar dat soort lekkere hapjes, maakt andere koereigers ook hongerig en moet
er dus gerend worden met de prooi in de snavel.
Een heel leuk gezicht om te zien, maar het maakt het bijna onmogelijk om goed te fotograferen.
Verschillende keren ga ik terug naar de plek met wisselende resultaten.
Maar ondertussen kom ik erachter, dat dit nieuwe gebiedje ook prachtige
mogelijkheden biedt. Veel groene spechten en diverse soorten zoogdieren.
Ook kom ik een zeer verrassende andere soort tegen.
Een vogel waarvan ik eerst dacht dat het een siervogel was,
maar even googelen leerde mij dat het om de Rode Patrijs ging.
Rode Patrijs
Eerst dacht ik aan een soort sierkwartel, maar toen ik goed keek, zag ik dat de vogel
als twee druppels water op onze eigen normale patrijs leek (behalve de kleuren dan).
Het waren een stuk of 5 vogels en ik kon heel rustig uit de auto stappen
om een iets lager standpunt in te nemen.
Groot was de verrassing dat er ook twee pulletjes bij waren.
Toch een hele leuke soort om nog even op een van de laatste dagen mee te pikken.
Maar een mooie koereiger foto bleef toch wel hetgeen waar ik voor kwam.
Ik wilde een foto maken, waarop de interactie tussen de reiger en de koe goed
tot z'n recht kwam.
De koereiger profiteert namelijk van de koe, maar natuurlijk ook andersom.
De ene hand wast de ander, zullen we maar zeggen.
Ook mooi zo'n staande uitsnede.
Deze had ik eigenlijk gemaakt om in te sturen voor de maandopdracht op birdpix,
maar helemaal niet meer aan gedacht na de vakantie.
Dit is het soort foto waaruit eigenlijk alleen te zien is,
dat de koereiger voordeel behaalt uit deze relatie.
Maar met deze wordt het al duidelijker.
In de volgende serie van 4 foto's is het helemaal duidelijk.
De koe laat zich rustig grondig onderzoeken door de reiger.
Met chirurgische precisie worden één voor één de lastige, kriebelende insecten verwijderd.
Kijk goed naar het zwarte stipje op de neus van de koe, net boven het snavelpuntje van de reiger.
En floep, weg is de vlieg.
De foto's geven exact het beeld weer dat ik voor ogen had.
De uitvoer kan echter beter.
Liever zie ik dit soort tafereeltjes iets dichterbij en meer van opzij.
Maar er moet altijd iets te wensen overblijven.
Nog één blogje te gaan ivm de vakantie in Frankrijk.
Als laatste komen de vogeltjes aan bod, die ik bij de caravan heb gefotografeerd.
Zoals deze merel (vrouw)
Tot de volgende keer,
René
