Ochtendje Zuidpier

Zeekoet

Ieder half jaar leg ik een bezoekje af aan de Zuidpier in IJmuiden.

In de maand april/mei en oktober/november probeer ik een halfbewolkte dag uit te kiezen

en dan het liefst nadat het een beetje hard gewaaid heeft.

In die maanden is de kans op leuke waarnemingen het grootst vanwege de vogeltrek.

De harde wind zorgt ervoor dat vogels richting de Zuidpier komen.

Bijna altijd kom ik hordes leuke vogels tegen, maar deze keer zie ik

alleen maar meeuwen op het strand, wanneer ik net na zonsopkomst richting de zee loop.

Meeuwen en af en toe een scholekster, dat zijn nou niet de uitdagende soorten

die ik graag voor de lens wil hebben.

Geen drieteentjes, rosse grutto's, bonte strandlopertjes of bontbekpleviertjes 

te zien op het strand en ik ben toch echt helemaal alleen.

Dus ga ik de pier maar op en dat is iets wat ik normaal pas doe als er mensen

met honden het strand opkomen.

Tapuit

Maar ook op de pier is het in eerste instantie alleen maar meeuwen kijken.

Uiteraard zijn de niet te ontlopen steenlopertjes ook in grote getallen aanwezig,

maar die vind ik eigenlijk alleen in zomerkleed interessant.

Gelukkig kom ik wel wat kleinere vogeltjes tegen en het is zelfs opvallend

dat er aardig wat tapuiten rondhuppelen.

Tapuit

Keep

Een vogeltje dat ik nooit eerder op de pier zag is deze keep.

Een wintergast in Nederland en een vink-achtige.

Vooral het mannetje ziet er mooi uit met de oranje delen.

Keep en Oeverpieper

Grappig is dat de keep optrekt met een oeverpieper en een tapuit.

Oeverpieper

Omdat ze met z'n drietjes zijn, zijn ze ook extra lastig te fotograferen.

Vogels in groepjes maken elkaar vaak angstig.

Er hoeft maar vliegerig exemplaar tussen te zitten. om ervoor te zorgen dat het

hele groepje om het minste geringst opvliegt.

Die paar kleine vogeltjes zorgden nog een beetje voor afleiding, maar het blijft 

een slechte dag voor de vogelfotografie.

Een kotter zorgt voor wat afleiding en ik hoop op Jan-van-Genten, die achter de boot aanvliegen.

Maar weer alleen maar meeuwen........

Dan maar wat aanrommelen met tegenlicht.

Maar hier heb ik eigenlijk geen zin in, dus ik ga maar richting de auto.

Het is nog niet zo heel laat en ik ga dan liever nog even naar een ander plekje,

dan dat ik hier maar een beetje heen en weer wandel.

Tijdens het de terugweg valt mijn oog ineens op

een grotere zwart-witte vogel.

Zeekoet

Omdat de achtergrond afschuwelijk is en de vogel er uitermate geschikt voor is,

besluit ik om de foto's van de zeekoet om te zetten naar zwart/wit

De Zeekoet is er niet echt goed aan toe.

Duidelijk oververmoeid en het verenpak ziet er verwaaid uit.

Ik blijf nog even zitten en besluit dan toch maar de dierenambulance te bellen.

Die is gesitueerd in Velsen en ze komen er direct aan.

Na een minuut of 25 wachten, zie ik ze aankomen lopen.

Laat de zeekoet nou net op dat moment besluiten om maar weer het water op te zoeken.

Als de twee vrijwilligers bij mij zijn, is de zeekoet niet meer dan een stipje.

Ik vertel ze dat het dier net vertrokken is, maar dat ik wel wat foto's heb.

De wat oudere man vraagt of hij de foto's mag zien.

De man tuurt en tuurt op mijn schermpje en zegt op een bepaald moment, 

dat hij alleen maar een vogel ziet op het schermpje.

Ik kijk hem een beetje vreemd aan en zeg dat dit inderdaad het geval is.

Dan vraagt hij waar de zieke zeehond dan is???

Hadden ze mij verkeerd begrepen door de telefoon.

Hahahahaha, echt gebeurt he.

De vrijwilligers gaan er maar weer vandoor en ik ben toch wel benieuwd hoe het met 

de zeekoet gaat. Ik loop weer de pier op en zie na verloop van tijd de vogel

een beetje doelloos ronddobberen.

Ik ben bang dat de vogel niet lang daarna verzopen zal zijn.

Zwarte Roodstaart

Voordat ik het strand weer opwandel zie ik nog een opvallend vogeltje.

Een zwarte roodstaart op de pier is ook geen alledaags gezicht.

Helaas vliegt het vogeltje snel weg richting de kunstenaarsduintjes.

 Als laatste besteed ik nog wat aandacht aan een tapuit, die aan het jagen was op het strand.

De vogel haalde nog aardig wat diertjes onder het zand vandaan.

Ik neem afscheid van de tapuit en loop snel naar de parkeerplaats om weer

richting Amsterdam te gaan.

Het plekje waar ik nog een uurtje of twee wil doorbrengen is ongeveer 

30 minuten rijden vanaf IJmuiden en het licht verdwijnt snel.

Smienten

Vlakbij bij mijn eindpunt zie ik een groepje overvliegende smienten.

Het aantal wintergasten is een stuk lager dan in voorgaande jaren.

Ben benieuwd of dat nog bijtrekt.

IJsvogel (jong mannetje)

Op mijn plekje wordt ik al snel verwend met het bezoek van een jong ijsvogeltje.

Het jonge mannetje gaat op jacht naar kleine visjes en dergelijke

en blijkt al erg succesvol. Met een beetje zachte winter zal deze ijsvogel 

het zeker wel gaan redden.

De documentaire van de ijsvogels op Nederland 1 was schitterend,

maar het redt het niet bij de live-versie.

Het vangen van vis, het doodmeppen van de prooi op een tak en het daarna

naar binnen werken blijft een fascinerend gezicht.

Misschien wel de laatste ijsvogel die ik dit jaar kan fotograferen, want de komende maanden

zal ik mij wat vaker concentreren op andere watervogels.

Nou maar hopen dat de wintergasten massaal deze richting opkomen.

Tot de volgende keer,

René

Mooiste foto's 2014 Deel II

Jonge Koekoek met Kleine Karekiet

Om een goed overzicht te houden, maak ik iedere 6 maanden een selectie per maand

van de mooiste foto's cq momenten.

Tot nu toe had ik nog geen tijd, om een overzicht te maken van de laatste 6 maanden van 2014.

Misschien een beetje mosterd na de maaltijd, maar wel even een

benodigd intermezzo om mijn bibliotheek compleet te krijgen.

Juli 2014

IJsvogel (vrouw)

Juli staat bij mij meestal in het teken van de ijsvogel.

De begroeiing van de sloot is dan weer hoog genoeg, zodat je onzichtbaar bent

voor allerlei voorbijgangers, die dan niet nieuwsgierig kunnen vragen waar je mee bezig bent.

Visoverdracht (onderdeel van het baltsritueel) op een stengel van een Berenklauw.

Maar in deze maand is de kans ook meestal groter op een visoverdracht of een paring. 

Bovenstaande foto is niet het toonbeeld van topscherpte, maar deze komt in de rangschikking

omdat het natuurlijk wel een prachtig moment is.

Grauwe Klauwier

Maar de maand Juli is ook de maand van de vakantie.

In Frankrijk vond ik een mooi gebiedje waarin ik meerdere klauwieren-territoria ontdekte.

Misschien zijn 4 foto's van 1 soort een beetje teveel in zo'n overzicht als dit, 

maar ik vond het waard om beide foto's van het mannetje te plaatsen en

ook nog eens een foto van het vrouwtje en een voermomentje.

Vrouw links, jong rechts

Grauwe Klauwier (vrouw) op jacht.

Augustus 2014

In Augustus kon ik dagenlang één van de meest merkwaardige fenomenen

 uit de vogelwereld observeren en fotograferen.

Het grootbrengen van een koekoeksjong door een andere vogelsoort.

Koekoeksjong links, pleegouder (kleine Karekiet) rechts.

De kleine Karekieten wisten zich af en toe geen raad met de altijd hongerige jonge koekoek.

Als ze niet snel genoeg weer opnieuw naar eten gingen zoeken,

werden ze keihard aan hun vleugel getrokken en gesommeerd om voor meer eten te zorgen.

Je zag de conditie van het paartje karekieten per dag achteruit gaan en

ik kreeg echt medelijden met de twee vogeltjes.

Na ongeveer een week buiten het nest voeren, vonden de pleegouders het wel mooi geweest

en moest het jong het maar verder uitzoeken.

Jonge Koekoek in de regen

Ook dat leverde nog een hoop leuke platen op, want de jonge vogel

had het nog best moeilijk om zelf voedsel te vinden.

Hermelijn

In Augustus had ik ook het geluk om een nieuwsgierige Hermelijn tegen te komen.

Zolang je maar niet te opzichtig ergens aanwezig bent, 

komen dieren snel eventjes poolshoogte nemen.

Wespen.

Wat krijg je als je een stukje rauw vlees neerlegt in de buurt van een grote groep wespen?

Beetje bij beetje halen de wespen er kleine stukjes vanaf en brengen het naar hun nest.

Dat gaat nog behoorlijk snel en zeer georganiseerd.

Mooi schouwspel.

September 2014

Jonge Jan-van-Gent

September was een beetje een stille maand.

Het bracht wel weer zo'n typische op-de-juiste-plek-op-juiste-tijd plaat op.

Op de Pier van IJmuiden zat een tweedejaars Jan-van-Gent.

Hoewel ik eigenlijk al op weg naar huis was, werd ik door iemand geattendeerd op

een grote vogel die bijna op het einde van de pier zat.

Nadat ik een beetje naar wat kenmerken had gevraagd, werd het mij duidelijk dat

het in ieder geval geen meeuw of iets dergelijks was.

Gelukkig zat de vogel er nog toe ik aankwam en bleek het de lange wandeling waard te zijn.

Bontbekplevier

Vele kruippartijen op het strand leverde een hoop foto's op van verschillende soorten.

Deze foto van een bontbekplevier vond ik daarvan de mooiste.

De kleuren van de vogel komen mooi overeen met de kille grijze kleuren van de omgeving.

Gekraagde Roodstaart

Een foto waar ik heel wat moeite voor heb moeten doen, was deze van de gekraagde roodstaart.

De plek waar deze vogel zat, werd nogal druk bezocht en iedere keer als ik dicht genoeg

genaderd was, werd de vogel opgejaagd door iets of iemand.

Heel frustrerend.

Eén keertje bleef de vogel ietsje langer zitten en was het eindelijk bingo.

Torenvalk

In mijn direct omgeving kom ik vaak torenvalken tegen.

Deze kwam ik echter ietsje verder tegen.

Een torenvalk uit de Eempolders dus bij deze.

Oktober 2014

Eekhoorn

Altijd leuk om eekhoorntjes rond je vakantiehuisje te hebben.

Deze was verzot op de vogelpindakaas en ik moest iedere keer bijna rennen

om nog een foto te kunnen maken. 

Grote Zilverreiger

In oktober ben ik ook weer eens naar de Oostvaardersplassen geweest.

Bij ieder bezoek lijkt het wel weer ietsje meer troostelozer geworden,

dan bij de vorige keer dat ik er was.

Typisch een gevalletje van teveel grote grazers op een beperkt gebied.

De zilverreiger zag ik in de vroege ochtend.

Blauwe Reiger

Deze Blauwe Reiger in de namiddag.

Daar tussenin was het niet echt veel soeps moet ik eerlijk zeggen.

Dodaars met prooi.

Nee, dan ga ik liever een paar uurtjes stilzitten op 1 van mijn vaste plekjes.

Daar kan ik o.a dodaarzen fotograferen.

Dodaars

November 2014

Aalscholver

De laatste 2 maanden van 2014 waren dungezaaid met mooie momenten.

Meerdere keren heb ik wat uurtjes doorgebracht aan de waterkant en

dus leverden deze twee maanden een beetje dezelfde soort beelden op.

Biddende Buizerd in het laatste licht

Fuut

Mijn plekje aan de waterkant wordt regelmatig bezocht door een aantal futen,

In het winterkleed zijn de vogels niet zo heel spectaculair, maar helaas komen ze niet 

op dit plekje in het voorjaar wanneer ze in hun prachtkleed zitten.

Grote Zilverreiger met woelmuisje

December 2014

Buizerd

Gelukkig toch nog iets anders voor de maand december dan een watervogel.

Deze foto is echter wel gemaakt toen ik op weg was naar de watervogels ;-)

Aalscholvers

Omdat ik toch wat meer foto's in de maand december wilde plaatsen dan alleen een buizerd,

nog maar een plaatje van aalscholvers en een fuut.

Fuut

Tot de volgende keer,

René

De Waterral

Waterral

Sinds ik begon met fotograferen, kom ik regelmatig in een gebied net buiten Amsterdam.

Een klein gebied dat vele mooie soorten herbergt en ook plekjes kent waar bijna niemand komt.

Op 1 van die plekjes liep ik een aantal jaren terug tegen een fantastische mogelijkheid aan,

om in alle rust vogels te fotograferen.

Deze plek wordt ook door meerdere waterrallen bewoond.

Vaak zijn deze vogels duidelijk aanwezig in moerasachtige gebieden,

maar niet omdat je ze veel ziet, maar wel omdat je ze overal bovenuit hoort.

De waterral is gewoon een heel erg schuwe vogel, maar net als heel veel

andere schuwe dieren, zijn ze ook opportunistisch.

Altijd op zoek naar makkelijke prooien en tijdens dat rondscharrelen.

komen ze ook vaak eventjes mooi uit de dekking.

Waterral (portretje)

Tijdens dat scharrelen wil de waterral nog weleens wat risico's nemen en

als je dan zo goed als onzichtbaar bent, lopen ze af en toe zo je lens in. 

Maar ook al komen ze uit de dekking, dan nog zijn het lastige rakkers om te fotograferen.

Erg bewegelijk zijn ze en dan houdt het voor mij in, dat ik voldoende licht moet hebben,

omdat ik nou éénmaal niet zo'n hele lichtsterke lens heb.

Sterker nog, mijn lens presteert het best bij F8 en dat heb je al snel onscherpte wanneer

je onderwerp teveel in de schaduw rondwandelt.

Twee foto's van dezelfde vogel op bijna dezelfde plek.

Het verschil tussen de twee is, dat de ene op een iets ander tijdstip is gemaakt dan de ander.

De foto's in dit blog zijn gemaakt op twee verschillende dagen en op verschillende tijdstippen.

Maar iedere keer is het weer spannend of er 1 of meerdere ralletjes te zien zullen zijn.

Als ik geïnstalleerd ben, is het rustig afwachten.

Uiteraard komt zo'n vogeltje niet zomaar uit de dekking precies op de plek waar ik graag wil.

Je moet ze dus een beetje helpen.........

Soms schrik je je een ongeluk, wanneer er een waterral op een meter afstand opeens

begint te schreeuwen, terwijl het doodstil is om je heen.

Ze zijn zo sneaky en kunnen vlakbij zijn en dat je dat dus echt niet opgemerkt hebt.

Behalve dat ze zich verraden dmv hun geschreeuw, verraden ze zich ook

door hun geschuifel aan de waterkant.

Zeker als het windstil is.

Dan valt het namelijk op dat er opeens wat lichte beweging aan de waterkant is.

Rustig afwachten is dan het devies en hopen dat de vogel uit de dekking komt.

Zolang je dan niet als een gek met je lens heen en weer gaat, kan zo'n vogel

best een hoop hebben voordat deze vluchtgedrag gaat tonen.

Maar altijd blijven nadenken en dus niets doen wat de vogel laat schrikken.

Als je dan zo'n paar uurtjes aan de waterkant zit en de ralletjes zich met enige

regelmaat laten zien, loopt de teller qua aantal foto's aardig op.

En dan kies ik de momenten nog zorgvuldig uit waarop ik de knop van de camera indruk.

Tsja en dan maak je thuis op de computer een eerste selectie..........

Eerst de echte missers weggooien, dan de de tweede selectieronde en langzaam maar zeker

blijft er een groep over die het waard is om na te bewerken.

Dan moet je nog kiezen welke een plaatsje in het blog horen te krijgen en

dat is vaak erg lastig. Zeker als je 40 foto's hebt, die je eigenlijk wilt laten zien.

Maar ja, dan wordt het snel scrollen voor een hoop mensen  en

dan krijgen de foto's weer net niet de aandacht welke je vindt dat ze verdienen.

Als een waterral eindelijk uit de dekking komt, dan wil je de vogel

natuurlijk wel op die plek hebben, die je van te voren in gedachte hebt.

Nou heb ik de mazzel dat ik iemand ken die daar uitermate bedreven in is en

daar heb ik goed naar gekeken en ontzettend veel van geleerd.

Maar de natuur blijft onvoorspelbaar en soms hebben ze echt geen zin

om naar jouw pijpen te dansen.

Dan heb je gewoon pech en is het een kwestie van het nogmaals proberen.

Tuurlijk kun je wel een keertje mazzel hebben,

maar het maken van natuurfoto's is een kwestie van uren maken.

En, zoals ik al eerder schreef, zo nu en dan de natuur een beetje een zetje

in de goede richting geven.

Als ze dan op het juiste plekje komen is het altijd weer genieten.

Zeker als je na uren wachten eindelijk dat plaatje kunt maken, waar je al die tijd op gehoopt hebt.

Het liefst had ik het rechterpootje bevroren gehad en nog iets naar voren.

De foto die hierna kwam in de serie had dat iets beter, maar de waterral draaide 

daar net zijn kop uit het scherptegebied.

Toch even ter vergelijking (en iets lichter afgewerkt):

Een waterral is qua lichaamslengte ongeveer net zo groot als een merel,

maar natuurlijk vele malen leuker om te fotograferen.

Het is altijd lastig wanneer je een heel blog vult met 1 soort.

Want hoeveel foto's stop je daar nou uiterlijk in?

Ondanks dat ik nog flink heb moeten schrappen in hetgeen ik in eerste instantie had uitgekozen,

ben ik zelf toch wel aardig content met de foto's dat het blog gehaald heeft.

In een volgend blog nog even de foto's die voor mij behoren

 tot de mooiste van de tweede helft van 2014.

Daar ben ik nog niet aan toe gekomen en moet toch even tussendoor om

mijn archief compleet te maken.

In ieder geval zal de jonge koekoek met een aantal foto's in dit blog te zien zijn.

Tot de volgende keer,

René