De 12 van 2016

Dodaarzen-familie (juni 2016)

Ieder jaar wordt afgesloten met de mooiste 12 foto's van dat jaar 

en deze keer was het eigenlijk een makkie.

Tuurlijk heb ik wat keuzes moeten maken, maar alleen in juni had ik het echt moeilijk.

Dus heb ik 1 van de 2 foto's welke ik voor juni had geselecteerd,

maar als openingsfoto gebruikt.

I.pv. de mooiste 12 zijn het eigenlijk de 13 mooiste ;-)

Januari 2016

Nonnetje

In de winter mag ik graag aan de waterkant vertoeven.

Eén van de mooiste wintergasten zijn de Nonnetjes wat mij betreft.

Prachtig om te fotograferen, maar o zo schuw.

Hoewel ik voor deze maand ook een Baardman op de nominatie

had staan, heeft dit mannelijke Nonnetje toch de voorkeur gekregen.

Februari 2016

Roodborst

Tijdens een vorstperiode kwam ik dit Roodborstje tegen.

Zonder twijfel mijn keuze voor deze maand.

Maart 2016

Grutto

In deze maand had ik een mooie ontmoeting met een Sperwer,

maar maakte ik ook veel foto's van de in Nederland teruggekeerde Grutto's.

Twee Grutto-foto's bleven over en bovenstaande

 ging uiteindelijk met de eer strijken.

Het mist-effect zorgt voor een mooie koude sfeer in de foto.

April 2016

Blauwborst

De ultieme lentevogel is voor mij de Blauwborst.

Het prachtige lied herken je uit duizenden en terwijl de Blauwborst zingt,

zijn ze meestal goed te benaderen.

De concurrentie bestond uit een Roodhalsfuut en een Dodaars.

Mei 2016

Velduil

Al heel lang wilde ik een jagende Velduil op deze wijze vastleggen.

In de afgelopen 5 jaar heb ik behoorlijk wat Velduilen gezien.

Zittend op een paaltje, vliegend, zittend op de grond,

maar nooit stil hangend in de lucht.

Tijdens een midweekje Texel kwam ik deze Velduil tegen.

Na een uurtje of 3 observeren wist ik welke routes hij volgde.

De volgende dag heb ik mij strategisch opgesteld en kon deze foto maken.

Heerlijke momenten voor een vogelfotograaf.

Juni 2016

Bruine Kiekendief

Maandenlang heb ik een aantal Bruine Kiekendieven in de gaten gehouden.

Kijken waar ze jagen en welke routes ze volgen.

Op een mooie avond was het raak en bleef deze Bruine Kiekendief

minutenlang jagen boven een rietkraag.

Tientallen goed gelukte foto's, waarvan deze mij het meest aanspreekt.

Hoewel ik in deze maand ook prachtige foto's heb kunnen maken van

een paartje Gekraagde Roodstaarten en vliegende Gele Kwikstaarten,

is de jagende Bruine Kiekendief toch de favoriet.

Juli 2016

Koningspage

Tijdens mijn vakantie in Frankrijk kon ik weer aardig wat vogelsoorten op de plaat zetten.

Toch gaat een vlinder er met de eer vandoor.

Een Koninginnenpage stond bovenaan het lijstje,

maar van deze Koningspage werd ik ook erg blij.

Augustus 2016

Boerenzwaluwen

Een wegvliegend Lieveheersbeerstje en een Boomkikker of toch de Boernzwaluwen?

De eerste twee waren mooi, maar de moeilijkheidsgraad van

deze Boerenzwaluwen gaf de doorslag.

September 2016 

Bandheidelibel

Een ochtendje les krijgen in macro-fotografie van Loes Belovics was een hoogtepunt

in de maand september. Met een paar gerichte en zeer handige tips en aanwijzingen,

kwam ik direct een stuk verder. De bedauwde Bandheidelibellen waren

een schitterend onderwerp. Heerlijke ochtend en veel geleerd.

Oktober 2016

Drieteenstrandloper

In de maand oktober breng ik altijd 1 of 2 keer een bezoekje aan de Zuidpier in IJmuiden.

Altijd wel goed voor leuke plaatjes, maar je krijgt het vaak niet cadeau.

Tijgeren door het natte zand is niet mijn favoriete bezigheid,

maar je moet er iets voor over hebben nietwaar.

De foto van een Witgatje was trouwens de tweede gegadigde voor de oktoberplek.

November 2016

Pestvogel

Een slechte maand voor de vogelfotografie.

Gelukkig was er dit jaar een kleine Pestvogel-invasie in Nederland.

Een lastige soort om goed op de foto te krijgen.

Niet omdat ze ze schuw zijn, integendeel zelfs, maar omdat er

zoveel mensen op af komen, dat men elkaar in de weg loopt

en de vogels opjaagt.

December 2016

Grote Gele Kwikstaart

Een bezoekje aan de AWD leverde een heerlijke plaat op.

Met afstand dé foto van de maand december.

Een foto met een prachtige sfeer.

De rijp, het rimpelloze water, het laagje mist en het geel van de Kwikstaart.

Alles werkt mee en versterkt elkaar.

Het was allesbehalve een "even-snel-een-kiekje-maken-foto",

maar het resultaat vergoedt de inspanningen.

Zo, dit waren mijn fotografische hoogtepunten van 2016.

Een meer uitgebreide versie van de mooiste foto's van 2016 volgt nog.

Vanaf deze plek wens ik iedereen een fantastisch 2017.

Tot de volgende keer,

René

Een dagje naar de Amsterdamse Waterleidingduinen

Grote Gele Kwikstaart

Even een kleine intermezzo en de watervogels moeten dus een weekje wachten.

De laatste vrije dag van 2016 moet nog opgenomen worden en

dinsdag 20 december lijkt een prachtige dag te worden.

De avond van te voren maak ik alle spullen klaar en begin te bedenken waar

ik naartoe wil gaan. Tsja, het is meer de vraag van wat ik graag zou willen fotograferen.

Brilduikers en Grote Zaagbekken zet ik bovenaan mijn lijstje en 

begin dan een beetje te kijken waar ze het best te fotograferen zijn.

De Amsterdamse Waterleidingduinen is het gebied waar ze allebei

voorkomen in de winter, maar het nadeel is dat het zo'n groot gebied is.

Ik ben nou ook niet echt een liefhebber van lange wandelingen en

uit ervaring weet ik dat wandelen en vogels fotograferen geen goede combinatie is.

De volgende ochtend gaat de wekker vroeg, maar nog steeds is er grote twijfel

over waar ik naartoe moet gaan.

Om kwart voor negen besluit ik toch maar om naar de AWD te gaan.

Even snel een camouflagenetje en het statief gepakt en op weg naar Vogelenzang.

Ik kan vast verklappen, dat ik natuurlijk geen enkele Grote Zaagbek gezien heb

en dat de mannelijke Brilduikers ook verstek lieten gaan.

Eén vrouwelijke Brilduiker kwam ik tegen, maar dat 

leverde niet de platen op die ik graag wilde maken.

Gelukkig valt er nog genoeg te zien in de AWD en de 

resultaten laat ik in chronologische volgorde de revue passeren.

Grote Gele Kwikstaart

In tegenstelling tot een heleboel andere bloggers, ken ik de weg niet zo

heel erg goed in de Amsterdamse Waterleidingduinen.

Daarom loop ik meestal dezelfde route, zo ook vandaag.

Terwijl ik langs een kanaaltje loop, zie ik een Grote Gele Kwikstaart langs 

de kant van het water naar eten zoeken.

Het is nog een beetje mistig en de rijp is nog aanwezig op de begroeiing.

Die combinatie moet toch een mooi plaatje op kunnen leveren.

De Gele Kwikstaart is echter niet van plan om zich heel simpel te laten verschalken.

Dus is het zaak om een beetje strategisch te werk te gaan en ervoor

te zorgen dat de Kwikstaart mijn kant opkomt.

Op drie verschillende plekken lukt het om de vogel op de foto te krijgen,

waarvan de bovenste twee de fraaiste zijn in mijn ogen.

Het kleine stukje land, de berijpte begroeiing en het strakke water zorgen voor de ideale setting.

 Wanneer ik op mijn schermpje kijk, heb ik het idee dat ik alweer naar huis toe kan.

Beter dan dit gaat het niet worden ;-)

Damhert

Terwijl ik de Grote Gele Kwikstaart aan het fotograferen ben,

zie ik uit een ooghoek iets op mij afkomen.

Een Damhert komt al grazend mijn kant op.

Een schitterende bok kijkt mij opeens vreemd aan.

Hij houdt even stil en gaat dan rustig verder met waar hij mee bezig was.

Nou kom ik hooguit twee keer per jaar in de AWD, maar de hoeveelheid

damherten die ik vandaag tegen kom is verbazingwekkend.

Ik denk dat ik er meer dan 300 gezien heb in 4 uur tijd.

Ik vervolg mijn weg richting de plek waar ik de doelsoorten hoop aan te treffen

en wordt toch nog verleid tot het maken van een paar plaatjes

van een jong damhertje aan de kant van het water.

Een stukje verder een Buizerd op een stokkie.

Eigenlijk te ver weg, maar toch een leuk beeld.

Terwijl ik de Buizerd fotografeer, zie ik aan de overkant van het water een vos 

mijn richting opkomen. 

Net op het moment dat ik denk dat de vos op een prachtig

plekje gaat poseren, schiet er een konijn door het beeld heen.

De Vos veranderd helaas direct van richting, maar blijkt toch niet zo heel hongerig te zijn.

De achtervolging wordt namelijk stapvoets ingezet, dus ook een mooi

jachttafereel zit er niet in.

De Vos geeft het al snel op en wandelt een beetje doelloos verder.

Het lijkt er nog even op dat het dier alsnog mijn richting opkomt,

maar nadat ik gespot wordt, verdwijnt hij/zij snel in de begroeiing.

Een stukje verder wordt ik verrast door roepende Dodaarzen.

Op een plek waar ik ze nog nooit eerder gezien heb,

maar wel een plek met mogelijkheden om in het broedseizoen

nog eens te bekijken.

Paartje Dodaarzen in winterkleed

Ik wil er niet teveel tijd insteken, want het kost toch al gauw een uurtje

om ze echt mooi op de foto te krijgen.

Toch een aardig sfeerbeeld met het laagje mist op het water.

Even verderop wordt mijn weg versperd door een groot hek en een hijskraan.

Dan maar direct linksaf en groot is mijn verbazing dat het kanaal

dat ik hier verwachtte helemaal droog is gevallen.

Balen, want dit is de plek waar ik de Brilduikers hoopte te zien.

Terwijl ik dan maar verder loop, hoor ik het kenmerkende geluid van Wilde Zwanen.

Voorzichtig blijf ik in de dekking van de struiken en kan zodoende op

een meter of 15 afstand van het water komen.

Het laatste gedeelte wordt tijgeren, maar dan lig ik wel in een mooie positie.

Wilde Zwanen

Maar ik ben niet de enige die de vogels gezien heeft,

want twee mensen komen van de andere kant aangelopen

en ook zij hebben de 20 Wilde Zwanen in het vizier.

Maar als je rechtop lopend, direct in de richting van de vogels wandelt,

gaan ze er uiteraard vandoor.

Toch jammer, want als je even stil blijft staan, kun je er even langer van genieten.

De Wilde Zwaan is tenslotte een vogelsoort die je niet vaak tegenkomt.

Wilde Zwaan in vlucht

Dus maar verder wandelen en hopen op kanaaltjes en plassen,

waar dan de gewilde doelsoorten zich misschien bevinden.

Ik weet dat ze te zien zijn in het Zwanenmeer,

maar ik heb geen idee hoe ik daar moet komen.

Het voordeel dat je hebt wanneer je niet zo bekend bent in een gebied,

is dat je zonder dat je er erg in hebt ergens loopt, waar het eigenlijk niet mag.

Dieren voelen zich daar toch meer op hun gemak en zijn makkelijker te benaderen.

Damhert

Dit Damhert vertrok geen spier, terwijl ik toch behoorlijk dichtbij kwam.

Dat er een watertje tussen ons in lag, zal ook wel mee geholpen hebben ;-)

Terwijl ik langs het water loop, begin mij toch te realiseren dat

ik mij in verboden gebied bevindt.

Gauw terug naar de weg dan maar.

Dan zie ik een bekende.

Het is Ghita (http://ghita-carpediem.blogspot.nl/) en zij kan mij ongeveer 

vertellen hoe ik moet lopen en zij vertelt mij dat er inderdaad Brilduikertjes zijn.

Vol goede moed ga ik weer op pad.

Het Zwanenmeer blijkt iets verder weg dan ik dacht,

maar ik heb het gevonden.

Jammer genoeg zwemmen de Brilduikertjes te ver weg en 

is het ook nog eens erg lastig om hier een mooi standpunt in te nemen.

Inmiddels heb ik eigenlijk ook niet meer zo'n zin

om daar erg veel moeite voor te doen.

Dan maar richting de auto, maar ik weet niet hoe ik naar de uitgang moet komen.

Gelukkig heb ik altijd een goede GPS bij mij en die

geeft de juiste richting aan.

Ik cross dwars door het gebied heen, maar houd ondertussen wel de waterpartijen in de gaten.

Brilduiker (vrouw)

In 1 van de wat bredere kanalen zie ik een vrouwelijke Brilduiker.

Ik heb wel wat plaatjes gemaakt, maar meer dan bewijsplaatjes zijn het niet geworden.

Maar terwijl ik hier zit, hoor ik constant het geluid van een IJsvogel.

Een aantal jaren terug een zeldzame verschijning in de AWD,

maar tijdens mijn wandeling heb ik er 7 gezien of (voornamelijk) gehoord.

De Brilduiker gaat geen succes worden en ik sta op om verder te lopen.

Het is tenslotte nog een best stukkie lopen naar de uitgang.

Terwijl ik opsta, komt de IJsvogel recht op mij afvliegen en zie ik verderop 

ook nog eens een andere bijzondere vogel zwemmen.

Maar die IJsvogel is ook wel interessant.

Die komt vast wel terug, gok ik zo.

Ik zoek een mooi plekje uit, plant een tak in het water en hang mijn camouflagenetje op.

Dan eerst achter de verrassende zeldzame verschijning aan.

IJseend

De vogel zwemt nou net op een plek, die zeer lastig te benaderen is.

Teveel ondoordringbare begroeiing.

Ik probeer het wel, maar beter dan bovenstaande foto wordt het niet.

Toch best grappig dat hier een IJseend rondzwemt.

Een zeer zeldzame wintergast in Nederland, dus leuk om even mee te pikken.

Na een kwartiertje proberen, geef ik het op.

De IJseend bevindt zich in een groepje Kuifeenden en

die zijn toch wel schrikkerig.

De Kuifeenden zwemmen constant weg en nemen de IJseend in hun kielzog mee.

Dan nog maar even terug naar de in het water geplaatste tak.

Voorzichtig loop ik het laatste stukje en vanuit de dekking kijk ik naar de geplaatste tak

En ja hoor, Bingo!

IJsvogel

Boven verwachting is de IJsvogel op de tak gaan zitten.

In mijn haast heb ik helaas te weinig rekening gehouden met de zon en

heb eigenlijk iets teveel tegenlicht.

En hoe kom ik ongezien bij mijn camouflagenetje?

Ik moet een behoorlijk stukje omlopen en met grote spoed

leg ik de omweg af.

Altijd spannend of de vogel er dan nog zit.

Ik bereik het netje en de vogel ziet nog op dezelfde plek.

Na een paar foto's vind de IJsvogel het genoeg en vertrekt.

Ik wacht nog een half uurtje, maar de vogel komt niet terug.

Achteraf besef ik mij, dat ik de coördinaten van de plek even vast had moeten leggen.

Op weg naar de uitgang kom ik nog een biddende Torenvalk tegen.

Torenvalk

Ook net even iets te ongunstig ten opzichte van de zon,

maar na een beetje rommelen met de belichting lukt het toch.

De Brilduiker (man) en Grote Zaagbek zijn dan wel niet gescoord,

maar er blijft gelukkig nog genoeg anders moois te zien in de AWD.

Toch een hoop mooie vogelsoorten gezien en vastgelegd.

Nou, de volgende keer dan maar aandacht voor de watervogels.

Zoals deze Smient

Tot de volgende keer,

René

De Grote Zilverreiger en de Torenvalk

Grote Zilverreiger

Was de Grote Zilverreiger een jaar of 4 a 5 nog een aardig zeldzame verschijning

in Nederland, nu kun je deze vogel toch met enige regelmaat bewonderen.

In de polders rondom Amsterdam wordt je nog steeds niet dood gegooid

met Zilverreigers, maar bij ieder ritje kom je er toch wel 1 of 2 tegen.

De Kleine Zilverreiger daarentegen blijft wel een zeldzame verschijning.

In de winterperiode zijn de Grote Zilverreigers zeer territoriaal.

Geen idee of dat overal zo is, maar in de polders net boven Amsterdam

zijn een aantal plekken waar met zekerheid een Zilverreiger te zien is.

Met de juiste strategie zijn ze ook nog eens behoorlijk goed te benaderen.

Grote Zilverreiger

Tijdens verschillende ritjes door de polder kom ik de diverse territoriale Zilverreigers

iedere keer tegen en merk ik al snel welke schuw zijn.

Die vliegen al weg, wanneer ik op 50 meter afstand de auto stil zet.

Als je dat eenmaal weet, hoef je het volgende keren niet eens meer te proberen.

Maar er zijn er drie die inmiddels meer gewent zijn aan mensen.

Niet dat je bij deze vogels even simpel de plaatjes kunt maken,

maar ze vliegen in ieder geval  niet direct weg.

Het werkt het best wanneer ze in de verte aan het jagen zijn en

je kunt zien dat ze jouw richting op komen.

Dan kun je de auto stilzetten op het beste plekje en dan

is het gewoon afwachten.

De minder schuwe Zilverreigers zien al snel dat er weinig gevaar te duchten is

en zullen langzaam maar zeker gewoon jouw kant op komen.

Jagende Grote Zilverreiger

Zo'n jagende Zilverreiger is toch fascinerend om te bekijken.

Echt bijna iedere uitval is raak, ook al zijn het vaak hele kleine prooien.

Het wordt helemaal grappig, wanneer de Zilverreiger door het ondiepe water loopt.

Dan zie je de vogel schudden en schuiven met zijn poten over de bodem

en proberen op die manier vissen en andere prooidieren te verstoren.

Omdat Zilverreigers steeds algemener worden, is de drang om ze fotograferen 

ook niet meer zo groot. Maar de periode tussen de herfst en de winter is

nou niet bepaald een vogelrijke periode.

Veel vogels zijn al lang weggetrokken en de wintergasten zijn nog

niet echt in grote aantallen aanwezig.

Dan zijn dit soort vogels ineens wel aantrekkelijk om je aandacht aan te geven.

Het blijft wel een hele lastige vogel om te fotograferen.

Behalve de schuwheid is het verenkleed vaak een crime.

Midden op de dag met stralende zon is de Zilverreiger bijna onmogelijk te fotograferen.

Geen enkel detail kun je nog zien in het uitgebeten wit,

dus zijn de vroege en latere uurtjes de enige mogelijkheid.

Grote Zilverreiger in een door rijp wit uitgeslagen omgeving.

Grote Zilverreiger op muizenjacht

Een stuk simpeler is het om het neefje van de Zilverreiger te vinden.

Blauwe Reiger

De Blauwe Reiger is een heel algemene vogel in Nederland,

maar ook deze reiger houdt niet echt van uitgebreid poseren voor de camera.

Gelukkig zijn er uitzonderingen en zijn er ook Blauwe Reigers

die niet echt bang zijn voor mensen.

Meerkoeten in de buurt van Marken

In de winterperiode gooien de Meerkoeten hun territoriumdrift overboord en

verblijven ze soms in enorme groepen.

In de buurt van Marken kom ik drie van dit soort groepen tegen,

met honderden exemplaren in iedere groep.

Biddende Torenvalk

Net als in het geval van de Grote Zilverreigers, 

ken ik een aantal plekken in de polder waar altijd wel een Torenvalk te vinden is.

Ze hangen vaak al biddend boven de dijk met de kop recht tegen de wind in.

Als de wind dus uit de juiste richting komt,

weet je al met 100% zekerheid dat je met voor aanzicht kunt fotograferen.

Omdat ik al regelmatig een biddende Torenvalk heb gefotografeerd,

ben ik maar eens gaan spelen met belichting en sluitertijd.

Onder- en overbelichten levert heel verschillende beelden op en

met een iets langere sluitertijd krijg je beweging in de vleugels.

Biddende Torenvalk

Omdat Torenvalken de rest van het lichaam betrekkelijk stil kunnen houden,

is het iets minder moeilijk om de kop behoorlijk scherp in beeld te krijgen.

  

Maar je zal altijd zien dat ze, hoewel de windrichting gunstig is, toch

net weer een andere plek kiezen om te jagen.

Zit je weer tegen hun achterkant te kijken.

Dan maar het beste ervan maken om er toch een leuk beeld uit te krijgen.

Torenvalk

Nu het echte winterseizoen is aangebroken, wordt het weer tijd om

zo nu en dan aan de waterkant te posten.

In de winterperiode komen er veel watervogels onze kant op en

het blijft heerlijk om ze in alle rust te fotograferen.

Slobeend (vrouw)

Dus in een volgend blog aandacht voor watervogels, waaronder deze

vrouwelijke slobeend.

Tot de volgende keer,

René