Kruisbek (man)
In september 2010 ging ik voor de eerste keer naar de Edelhertenbronst in
het Nationale park op de Veluwe. Daar ving ik een gesprekje op, dat ging
over een klein vogelhutje en over een aantal mooie soorten die daar kwamen.
Ik knoopte een gesprekje aan, maar meer dan een kleine hint over de
exacte locatie kreeg ik er niet uit.
Nadat de Edelherten weer het bos in trokken, ben ik direct op onderzoek uitgegaan.
Maar na ruim een uur zoeken, had ik alleen maar plekjes ontdekt,
waar het hutje in ieder geval niet stond.
Thuis gekomen werd Google ingeschakeld,
maar in die tijd was er bijna niets te vinden over het vogelhutje.
En was het zeker niet op een aparte facebook-pagina te vinden.
Een paar weken later ging ik weer op verkenning en na uren zoeken,
vond ik uiteindelijk het hutje.
Zeven jaar geleden waren er maar een paar mensen,
die van het bestaan van het hutje afwisten.
De kijkgaten waren nog niet zo heel groot en je kon
gewoon de hele dag in je eentje van de vogels genieten.
En genieten was het.
De eerste keer dat ik in het hutje plaats nam, was het een feest.
Toen moest je zelf nog wat voer meenemen om de vogeltjes te lokken
en deed je dat niet dan zag je niet zoveel.
Het kleine vijvertje had ook een grote aantrekkingskracht op de vogeltjes
en ik wist de eerste keer niet welk vogeltje ik eerst moest fotograferen.
Appelvink (man)
Dit hutje was dus voor het Han Bouwmeester-hutten-tijdperk en heeft
ongetwijfeld meerdere mensen geïnspireerd om een vogelhut te bouwen.
Langzaam maar zeker werd het hutje bekender.
Iemand nam gereedschap mee en zaagde de gaten verder uit,
zodat ook grote lenzen gebruikt konden worden.
Ieder jaar ging ik wel 1 of 2 keer naar het hutje.
En iedere keer zag ik dat het hutje bekender werd.
Schuiltentjes werden naast de hut geplaatst.
Je moest erg vroeg aanwezig zijn, om
1 van de drie plekjes te bemachtigen.
Grote Bonte Specht
Door al die drukte in en rondom het hutje was het natuurlijk
een kwestie van tijd dat er minder vogels op het plekje af zouden komen.
Ruzie om het hutje in te komen, mensen die achter het oude schot gingen staan,
veel te veel vogelvoer rondom het vijvertje etc etc.
Veel vogelvoer trekt ook veel muizen aan
Het plezier ging er voor mij af en ik besloot om het hutje links te laten liggen.
Totdat ik te horen kreeg, dat er een nieuwe hut geplaatst zou worden.
Toen ik begreep dat de nieuwe hut in gebruik was genomen,
was het een kwestie van een strategische dag uitkiezen en vroeg op pad.
Omdat ik geen idee had hoeveel mensen er in het nieuwe hutje kunnen,
zorgde ik ervoor om ruim voor openingstijd van het park bij de ingang te staan.
Daar kom ik een aantal bekenden tegen.
Henk Bos, Ghita en Cees staan al te wachten en ook zij willen naar de nieuwe hut.
Vlak na mij arriveren nog twee mensen en dat maakt dan al een totaal van 6.
Ik krijg te horen dat er plek is voor 8 tot 10 mensen, dus is er niets aan de hand.
De nieuw gebouwde hut is echt top.
Tuurlijk is er altijd wel iets op- of aan te merken.
Vanuit fotografie-oogpunt was het mooi geweest wanneer de hut iets ingegraven zou zijn
en dat de vijver wat meer in de lengte aangelegd was.
Maar dat vergt een grotere investering qua geld en mankracht.
T.o.v. de oude hut is de vijver rechthoekig geworden en iets verhoogd.
Ook zijn er een aantal hele mooie takken geplaatst.
Complimenten voor de bouwers.
Super!
Rode Eekhoorn
Het vergroten van de hut heeft natuurlijk wel het nadeel dat er meer mensen
aanwezig zijn en dat er meer lenzen heen en weer zwaaien.
Maar het is een gratis hut en op deze wijze kunnen wel meer mensen
gebruik maken van deze mooie gelegenheid.
Heb je daar geen zin in, dan kun je altijd ergens anders in een gehuurde hut gaan zitten.
Ik doe dat bijna nooit.
Allereerst kost het een smak met geld, maar de belangrijkste reden is
dat je van te voren moet boeken.
Dan is het maar afwachten wat voor weer het wordt.
Ik beslis liever kort van te voren of ik ergens heen ga,
omdat ik dan ongeveer weet wat de weersomstandigheden zijn.
Dan moet je dus de nadelen van zo'n openbare hut maar voor lief nemen.
Nadelen van veel mensen in zo'n hut, is dat er flink met lenzen gezwaaid wordt.
Dat verjaagd zeker de meer schuwe soorten, dus een Havik kun je wel vergeten.
Ook wordt er meer gepraat en ook dat zal bepaalde vogels verjagen.
Ikzelf heb het idee dat er meer vogels voor de hut komen op de
momenten dat iedereen behoorlijk rustig is.
Het voordeel is, is dat je snel geattendeerd wordt op een bepaalde vogel.
Er sist altijd wel iemand zachtjes "Kuifmees" of "Eekhoorn" en dan weet je
dat je moet opletten.
Tevens is het leuk en gezellig om met gelijkgestemden in zo'n hut te zitten.
Grote Bonte Specht (Moeder met kind)
Maar ja, nu terug naar vrijdag 23 juni.
Eigenlijk wilde ik de dag ervoor gaan.
Toen was het erg warm en dan trekt het vijvertje voor de hut
enorm veel dieren aan. Omdat het al langere tijd warm was,
waren allerlei kleine poeltjes in de buurt namelijk al opgedroogd.
Maar er werden ook onweersbuien voorspeld en dus besloot ik een dag later te gaan.
Gelukkig duurde de buien op donderdag niet lang en was het nog steeds
zo warm, dat plasjes snel opdroogde.
De wenssoort voor de dag was een mannelijke Kruisbek.
Ik had daar prachtige foto's van gezien, welke gemaakt waren in een
hut van Han Bouwmeester.
Maar Twente is toch wel erg ver vanuit Amsterdam, dus
hoopte ik dat ik ze dan maar op de Veluwe kon fotograferen.
Een groot nadeel van de hut op de Veluwe is het licht of
liever gezegd: het gebrek aan licht.
Er staan zoveel hoge bomen rondom het hutje, waardoor het bijna
altijd te donker is om voor de vuist weg te fotograferen.
Uit noodzaak zet ik de ISO op 1600 en draai het diafragma zo ver mogelijk open.
Normaal fotografeer ik het liefst met F8, maar nu dus maar met het laagst
mogelijke F-getal van mijn lens en dat is F6.3.
Dan nog ben ik blij met een sluitertijd van 1/125ste op 450mm.
Maar ja, het is niet anders.
Appelvink (vrouw)
De ochtend begint een beetje tam. Het is niet zo heel warm,
dus het water trekt nog niet zo.
Wat kool- en pimpelmeesjes zijn ter plekke en opvallend veel vinken.
De eerste "bijzondere" vogel die zich laat zien is een vrouwelijke Appelvink.
Appelvink (vrouw)
Appelvinken bevinden zich meestal boven in de bomen en zijn dus lastig
op de foto te krijgen. Zo'n vijvertje lokt ze naar beneden en geeft kansen op foto's
welke je normaal niet zo snel kunt maken.
Behalve dan wanneer het voer iets teveel uit beeld is gestrooid en je alleen maar
de kop van de vogel te zien krijgt.
Dus is het met geduld afwachten totdat ze op het mooie plekje gaan zitten.
Appelvink (man)
Zo'n mannelijke Appelvink is een schitterende vogel om te zien.
Eigenlijk zou deze de naam Goudvink moeten hebben,
want de Appelvink verdient die naam meer dan de Goudvink.
Pas wanneer je de Appelvink direct naast een gewone Vink ziet,
besef je hoe groot de verschillen zijn.
Appelvink (man)
De snavel van de Appelvink is fenomenaal.
Met zulk krachtig gereedschap is het een fluitje van een cent om
de harde omhulsels van allerlei zaden te kraken.
Appelvink (man)
Ik had al vaker Appelvinken gefotografeerd op deze plek, maar het blijft
een van de soorten die een grote aantrekkingskracht hebben op mij.
Als er eentje ter plaatse is moet ik er gewoon een foto van nemen.
Goudvink (man)
De Appelvinken bleken een voorbode te zijn van een polonaise aan verschillende vogelsoorten.
Naarmate het warmer werd, bleek het vijvertje een echte soortenmagneet.
Meestal plaats ik de foto's van een ochtend of een dag in 1 blogje,
maar deze keer knip ik de boel in tweeën.
In dit blogje komen de grotere vogels aan bod en in deel 2
is er aandacht voor allerlei mezensoorten, goudhaantjes en ander klein spul.
Goudvink (man)
Het paartje Goudvinken kwam gedurende de ochtend twee keer langs om te drinken
en te badderen. Soms moet je keuzes maken en heeft een foto
van de Goudvink-vrouw het blog niet gehaald.
Vergeleken met het mannetje is het ook een beetje een grijze muis.
Goudvink (man)
Het mannetje heeft een schitterend gekleurd verenkleed.
Het roze/rood is al van grote afstand te zien.
Waar deze vogel zijn naam aan te danken heeft is mij een raadsel.
Net als de Appelvink is de Goudvink een vogel die je
niet ze heel vaak voor de lens krijgt.
Grote Bonte Specht (juveniel)
Hoewel het fijn zou zijn als de hut iets ingegraven zou zijn,
heeft het hogere standpunt ook wel voordelen.
Eén van die voordelen is dat je de spiegelbeelden in het vijvertje ook op de foto krijgt.
Grote Bonte Specht (juveniel)
Er zijn een stuk of 5 Grote Bonte Spechten te zien rondom de hut.
In ieder geval een volwassen man en een volwassen vrouw en verder
een aantal jonge vogels.
De volwassen man is te herkennen aan een rode vlek in de nek,
de jonge vogels aan de rode vlek bovenop de kop.
Het vrouwtje heeft geen rode vlek.
Voor de rest zijn man en vrouw identiek.
Ergens in de loop van de ochtend hoor ik zachtjes "Eekhoorn" zeggen.
In de verte komt een rode Eekhoorn aangehuppeld.
Zo'n Eekhoorn is altijd een leuke afwisseling en zorgt voor leuke foto's.
Rode Eekhoorn
Je kunt merken dat de Eekhoorn gewend is aan mensen,
want het geratel van de camera's zou een schuwe Eekhoorn direct verjagen.
Rode Eekhoorn
Er liggen maar een paar pinda's, maar ze worden snel gevonden en opgegeten.
Rode Eekhoorn
Later op de ochtend komen er twee tegelijk bij het vijvertje,
maar ook dat is maar een kort bezoekje.
Alles bij elkaar leuke en mooie soorten, maar ik ben
eigenlijk maar voor 1 soort gekomen.
De Kruisbek
Na ruim twee uur in de hut verschijnt er een mannelijke Kruisbek in beeld.
Maar de vogel gaat in vol tegenlicht op een hoger gelegen tak zitten.
Na een minuutje verdwijnt hij weer en laat mij achter met
een stuk of 20 slecht gelukte foto's.
Groot is de opwinding bij mij wanneer er vanuit het niets een
vrouwelijke Kruisbek neerstrijkt op 1 van de takken.
Kruisbek (vrouw)
Niet met de achtergrond die ik wil, maar binnen is binnen.
Nou het mannetje nog.
Kruisbek (vrouw)
De Kruisbek daalt even af om snel een slokje te nemen en verdwijnt uit beeld.
Een half streepje op mijn lijstje.
Maar dan is daar ook opeens het mannetje.
Kruisbek (man)
Mijn dag kan niet meer stuk.
Deze wilde ik al heel lang op foto krijgen en nu zit er een mannetje op
een afstand van een meter of 5 voor mijn lens.
Hij zit echter net op een verkeerd plekje.
Een boom op de achtergrond verstoort mijn beeld.
Een beetje spelen met het diafragma en een heel klein
stukje naar links, zorgt voor een mooi en rustig beeld.
Dan wordt het feest helemaal compleet.
Kruisbek (juveniel man)
Twee jonge Kruisbekken sluiten bij pa en ma aan.
Het jonge vrouwtje krijg ik niet echt lekker op de foto,
maar het jonge mannetje gaat uitgebreid een slokje nemen.
Kruisbek (juveniel man)
Kruisbek (vrouw)
Het vrouwtje laat zich ook nog even mooi zien, waarna de
hele familie het mooi vindt en vertrekt.
Mooier kun je het niet wensen, wanneer je voor de eerste keer
een Kruisbek voor de camera krijgt.
Vlak voordat ik vertrek (net na het middaguur) komen de Kruisbekken
nogmaals langs. Gelukkig had ik de camera nog net niet opgeborgen,
wanneer ik het mannetje weer op 1 van de takken zie neerstrijken.
Kruisbek (man)
Tsja, dan neem je die natuurlijk wel nog effe mee.
Kruisbek (man)
Een prachtige afsluiting van een hele vruchtbare ochtend in het hutje op de Veluwe.
In deel II van dit blog komen 4 verschillende soorten mezen aan bod,
maar ook andere kleine vogelsoorten zoals de Gekraagde Roodstaart en,
ook het kleinste vogeltje van Europa:
Het Goudhaantje
Tot de volgende keer,
René
