Waterspreeuw
Om een goed overzicht te houden, maak ik iedere jaar een selectie
van de mooiste foto's cq momenten.
Was de keuze voor de mooiste foto's van 2017 redelijk makkelijk,
voor het jaar 2018 was dat een stuk lastiger.
Het gaan dus twee delen worden en dat geeft mij wat extra speling
vwb het kiezen van een openingsfoto.
Want voor de openingsfoto heb ik namelijk drie kandidaten.
Voor deel I heb ik gekozen voor een foto van de Waterspreeuw uit de AWD van 7 februari.
De Waterspreeuw zat al een tijdje in de AWD en de grote hordes waren al langs geweest.
Het leek er zelfs op dat de vogel al verdwenen was.
Maar ik had mazzel, want de vogel was toch nog aanwezig.
Een beetje rijp, geen direct zonlicht en helemaal alleen met de Waterspreeuw.
Een superochtend.
Maar het jaar begint toch echt met de maand Januari.
Grote Zilverreiger
In Januari ben ik niet veel op pad geweest.
Een ochtendje Zuidpier leverde nog wel wat leuke plaatjes op van Sneeuwgorzen,
maar die hebben dit overzicht niet gehaald.
Een langsvliegende Grote Zilverreiger tegen een mooie blauwe lucht
was de enige gegadigde voor de eerste maand van 2018.
Februari begon uitstekend met een tweetal zeldzaamheden voor Amsterdam.
Strandleeuwerik
Op IJburg was een Strandleeuwerik neergestreken.
In de Slufter op Texel had ik deze soort al eens mooi kunnen fotograferen,
maar op een paar kilometer afstand van mijn huis was dit wel een buitenkansje.
Pas tijdens mijn derde bezoek aan deze plek kreeg ik de vogel goed in het vizier.
Helaas gooide honden roet in het eten en bleef het bij bovenstaand plaatje.
Sneeuwgors
Zeldzaamheid nummer 2 was een Sneeuwgors.
Eigenlijk waren het twee Sneeuwgorzen.
Een paartje en allesbehalve schuw, al was het wel lastig om ze te vinden.
Maar Februari had nog een zeldzaamheid in petto.
Waterspreeuw
In de Amsterdamse Waterleidingduinen was weer een Waterspreeuw neergestreken.
Omdat ik deze soort al eerder in de AWD had gefotografeerd,
ben ik niet direct bij de eerste meldingen richting Vogelzang gegaan.
Waarschijnlijk als laatst geïnteresseerde bracht ik deze vogel een bezoekje.
Ideale omstandigheden en twee uur lang niemand anders om ons heen.
Jammer alleen dat de Waterspreeuw soms naar de andere kant van het kanaaltje vloog.
Was iedere keer een pokke eind omlopen.
Maar Februari had nog meer te bieden.
Nonnetje
Eén van de mooiste wintergasten die ons land aandoen, is voor mij het Nonnetje.
Maar het is ook een hele lastige vogel om te fotograferen.
Ze zijn enorm schuw, want bij het minste geringste gaan ze er vandoor.
De tweede uitdaging is de kleur. Witte vogels zijn altijd lastig.
Dus 's ochtends vroeg geduldig liggen aan de waterkant en
in spanning afwachten, wanneer je in de verte een wit stipje ziet.
Vaak nemen ze een paar afslagen te vroeg, maar (heel) soms komen ze lekker dichtbij.
Grote Zaagbek
Op jacht naar de Nonnetjes is een Grote Zaagbek een leuke bijvangst.
Hoewel bijvangst.......... Ik wist wel dat er drie exemplaren aanwezig waren,
maar ze zijn geen vaste winterbewoners van de plas.
Toch leuk wanneer er eentje voorbij komt zwemmen.
Kievit
Eind februari is het al weer langer licht en is het laatste half uurtje daglicht
vaak erg mooi. Het olie-achtige verenkleed van de Kievit kleurt dan heel fraai.
Blauwe Reiger
Eind Februari 2018 is ook de periode van de kleine ijstijd.
Voor de vogels is het een zware periode en is het sparen van energie het belangrijkst.
Deze Blauwe Reiger stond roerloos te turen in een windwak,
in de hoop om een vis te verschalken.
De vogel had geen geluk, de vissen wel.
Houtsnip
Begin Maart zat ik een midweekje op het zeer koude Texel.
Het vroor zo hard dat zelfs de Waddenzee dicht lag.
Tijdens een verkenningsrondje zag ik in de verte deze Houtsnip rondscharrelen.
Op gepaste afstand uit de auto gekropen en liggend in de ijskou wachten
totdat de vogel dichterbij kwam. Met half bevroren vingers en ijspegels aan mijn neus,
kon ik na een minuut of 10 wachten, dit plaatje maken.
Daarna weer heel snel de warme auto in..........
Grutto
Ik probeer altijd maar 1 foto van iedere soort op te nemen in dit soort overzichten,
maar dit jaar wijk ik daar een aantal keren vanaf.
Een behoorlijk aantal keren zelfs.
De Grutto leverde in 2018 een paar hele mooie foto's op.
Nou is het zwarte hoopje aarde niet zo heel fraai, maar de zachte kleuren
van het verenkleed en die van de achtergrond maken alles goed.
Ook de houding is weer net even anders.
Blauwborst
April is de maand van de zingende Blauwborsten.
Een klein gebiedje, niet ver bij mij huis vandaan, wordt ieder jaar bevolkt door
3 à 4 paartjes Blauwborsten. Op de rand van een territorium is de kans het grootst
op een confrontatie tussen twee mannetjes.
Dat zijn de momenten waarop de Blauwborst zich van zijn mooiste kant laat zien.
Scholekster
Een aantal jaren achtereen werd er door een paartje Scholeksters gebroed
in een holle houten paal. Scholeksters broeden samen de eieren uit en
de wisseling van de wacht, levert leuke momenten op.
Het aanvliegen is afhankelijk van de windrichting en zodra je dat door hebt,
is het geduldig afwachten tot de volgende wisseling.
Dan natuurlijk nog wel op het juiste punt scherpstellen en afdrukken.
En toen kwam de maand Mei.
Sowieso altijd een maand waarin op natuurgebied veel gebeurt,
maar in 2018 had ik in Mei ook nog eens een zeer succesvol bezoek aan een schuilhut.
Daarom kap ik het overzicht van de Mooiste Foto's van 2018 midden in de maand Mei af.
Kluten
In 2018 was er opeens een nieuw plasdrasgebiedje in de polder.
In 2019 heeft de boer het ook onder water gezet, maar had het niet de
aantrekkingskracht op vogels als in 2018.
Een laag standpunt zat er niet in op deze locatie, maar tegenlicht met
een ondergaande zon leverde ook mooie beelden op.
Bosruiter
Maar het leverde ook voor mij nieuwe soorten op zoals de Groepootruiter
en bovenstaande Bosruiter.
Een voordeel van een iets hoger standpunt is dat je mooie spiegelbeelden krijgt.
"Ieder nadeel heb z'n voordeel."
AWD in de mist
Ik kom niet zo vaak meer in de AWD als vroeger, maar het blijft een prachtig gebied.
Maar er zijn van die momenten dat het toch trekt en op 11 mei bracht
ik weer eens een bezoekje aan het gebied.
Het doel was om jonge vosjes te fotograferen.
De ochtend begon met potdichte mist, maar het trok allemaal net op het juiste moment weg.
Vos met prooien
Een volwassen vos loopt te schooien in het struikgewas en opeens steekt deze de weg over.
Ik kan nog net door mijn knieën zakken om deze foto te maken.
Niet de mooiste plaat, maar wel een mooi moment.
Omdat ik twee staartjes uit de bek van de Vos zie steken,
dacht ik dat dit voedsel voor welpjes moest zijn.
Vossenwelpen
En ja hoor, daar zijn ze.
Drie stuks waren er, maar er wilde maar twee tegelijk op de foto.
Terwijl ik aan de ene kant van de weg ga zitten, laten de
welpjes zich aan de andere kant van de weg, tussen de struiken, leuk bekijken.
Gezien de rust rondom deze plek, was dit nest niet bekend bij het grote publiek.
Ook op de terugweg was er hier geen mens te bekennen.
Kievit
De maand Mei is ook de maand van nieuw leven.
De foto van het kleine Kievitje laat zien waarom de weidevogels het zo lastig hebben.
Intensieve landbouw en natuurbehoud gaan lastig samen.
Gelukkig wordt er steeds meer geprobeerd om rekening te houden met
de flora en fauna. Wielanden een paar weken later maaien,
bermen niet maaien en stroken inzaaien met wilde bloemen.
Het is niet alleen beter voor de dieren, maar ook voor de mensen zelf.
Je wordt een stuk vrolijker wanneer je door een gebied fietst waar
bloemen in bloei staan, vlinders rond fladderen en vogels zingen.
Jonge Tureluurs
Voor mij was 2018 het jaar van de Tureluur.
Ik zag er enorm veel.
Niet alleen volwassen exemplaren, maar veel meer jongen dan in voorgaande jaren.
Dan is de kans op een leuke foto ook weer wat groter.
Bruine Kiekendief
Maar al dat kleine grut heeft ook een grote aantrekkingskracht op predatoren.
De Hermelijn is in aantallen toegenomen en ook meer soorten roofvogels.
Het aantal Bruine Kiekendieven blijft stabiel.
Dan komt waarschijnlijk omdat deze vogel best een groot jachtgebied heeft,
waardoor er maar plaats is voor een klein aantal exemplaren.
Grutto
De laatste foto van Deel I is voor onze Nationale vogel: De Grutto.
Van deze vogel maak ik ieder jaar weer een hoop foto's,
maar het gros lijkt op platen die al eerder gemaakt zijn.
Toch heb ik ieder jaar wel een paar foto's die zich onderscheiden tov
al die andere foto's die ik geschoten heb van de Grutto.
In 2017 was dat een silhouette van de Grutto bij ondergaande zon.
In 2018 is het bovenstaande foto geworden.
Ook in het laatste licht, maar nu met muggen erbij als extraatje.
Tot de volgende keer,
René
