Rammelende Hazen en jonge Grauwe Ganzen

Hazen

In de maanden maart en april is de kans om rammelende Hazen 

in de polder te zien behoorlijk groot.

Meestal zie ik ze op grote afstand en iedere keer wanneer ik

dan de auto hoopvol in de berm zet, rennen ze alleen maar verder van mij af.

Tijdens het fotograferen van de Koereiger zie ik een stukje verderop

een stuk of 6 Hazen door het weiland heen vliegen.

Omdat ik inmiddels al aardig wat foto's heb van de Koereiger en

er eigenlijk teveel zonlicht is om hem goed te fotograferen,

besluit ik een stukje door te rijden en te gokken op de Hazen.

(Leuke woordspeling).

Hazen en Grutto's

In eerste instantie blijven ze nog achterin het weiland,

maar langzaam maar zeker komen ze aldoor een stukje dichterbij.

Terwijl ze dichterbij komen, jagen ze ondertussen allerlei

andere dieren een hoop schrik aan.

Een groep Ganzen wordt verjaagd en paartje Grutto's krijgt de schrik van z'n leven.

Hazen

Het is een spectaculair gezicht en helemaal als ze bijna tegelijkertijd van richting wisselen.

Soms hebben ze er even genoeg van en nemen ze een paar minuten rust.

Geen idee wat de trigger is, maar op een bepaald moment gaan ze weer als de brandweer.

Hazen

Als ik zoiets een tijdje van dichtbij kan bekijken, dan borrelen er altijd vragen bij mij op.

Is het bv altijd dezelfde Haas die voorop loopt, zijn het mannetjes en vrouwtjes?

Ik heb te weinig verstand van Hazen om het verschil tussen de verschillende sexen te zien.

Hazen

Ik wil graag eens boksende Hazen fotograferen of een over een sloot springende Haas.

Maar er wordt alleen een paar keer aanstalten gemaakt om te knokken en

na twee klappen is het al einde gevecht.

Dan eindelijk wel een hele mooie sprong.

Dan moet je een beetje mazzel hebben,

dat de Haas wel in het scherptegebied blijft tijdens de sprong.

Haasje over

In de maanden April en Mei let ik altijd extra goed op of er misschien

al jonge vogels aanwezig zijn.

Je kunt dit afleiden aan het gedrag van de ouders,

maar soms loop je er ook gewoon tegenaan.

Op 13 april maak ik een aantal verkenningstochtjes.

Ik ben op zoek naar Kleine Plevieren.

Kleine Plevieren zoeken vaak braakliggende bouwterreinen op en

daarvan zijn er ieder jaar wel een aantal te vinden in mijn omgeving.

Maar Kleine Plevieren zijn lastig te lokaliseren.

Ze zijn klein en zeer goed gecamoufleerd.

De beste manier is dan ook om ze op hun roep te traceren.

Terwijl ik rustig om mij heen sta te kijken op zo'n terrein,

zie ik zo'n honderd meter verderop jonge Grauwe Gansjes.

Nou zijn ze vaak lastig te benaderen, omdat de ouders erg oplettend zijn.

Heel langzaam benader ik ze en ga bewust vroeg door de knieeën.

Met wat geduld kan ik langzaam maar zeker steeds dichterbij komen.

De ouders kijken naar mij, maar vinden het wel best.

Jonge Grauwe Ganzen

Zes pulletjes zitten lekker bij elkaar, terwijl de ouders op een meter of 5 

rustig staan te eten en af en toe polshoogte nemen.

Ze zijn nog erg klein en kunnen niet ouder zijn dan een paar dagen.

Hatsjoe.......

Je zou die kleine gele bolletjes zo op willen pakken.

Af en toe wordt er wat gegeten en valt er eentje eventjes in slaap.

Grauwe Gans

Dan wandelen ze iets verder van mij af en komen ze even later weer gewoon dichterbij.

Languit liggend vorm ik geen enkele bedreiging voor de Ganzen en

mag ik rustig mijn gang gaan.

Grauwe Ganzen

Grauwe Ganzen

Opeens hoor ik in de verte de roep van de Kleine Plevier.

Tsja, wat te doen?

Heb ik genoeg materiaal geschoten en zitten er echte leuke platen tussen?

Ikzelf heb wel het idee dat ik klaar ben, maar het is lastig om weg te gaan.

Grauwe Ganzen

Maar de keuze wordt voor mij gemaakt.

De pulletjes worden steeds nieuwsgieriger en komen nu wel heel dichtbij.

De ouders vinden het wel genoeg en beginnen luid te gakken.

Het sein voor mij om langzaam achteruit te gaan en direct keert de rust terug bij de ouders.

Op een groot braakliggend terrein is het lastig om een geluidje te traceren.

Het duurt even voordat ik ongeveer weet, waar de Kleine Plevier zich ophoudt.

Hoewel ik best een hoop ervaring heb met Kleine Plevieren wordt ik

toch weer verrast door de vogel.

Hij is gewoon niet terug te vinden op het terrein.

Ander keertje dan maar.

Op de terugweg naar huis nog even snel langs een plek waar jaarlijks

Zwarte Roodstaarten hun territorium hebben.

Het mannetje is erg nieuwsgierig.

Altijd als ik de auto neerzet op een bepaalde plek,

komt hij eventjes polshoogte nemen.

Zwarte Roodstaart

Zo ook deze keer.

Als ik aankom op de plek, hoor ik de Zwarte Roodstaart al zingen.

Het duurt een minuut of tien, maar dan komt hij toch even de boel inspecteren.

Hij is al in zijn mooiste verenkleed en hoewel ik deze vogel al vele malen

gefotografeerd heb de afgelopen jaren, blijft het toch prachtig om hem weer te zien.

Zwarte Roodstaart

Een paar dagen later ga ik nogmaals langs.

Ik hoop om ook het vrouwtje te kunnen fotograferen en misschien ook wat andere soorten.

Er zit een paartje Grasmussen, er vliegen Putters rond en er wordt

ieder jaar genesteld door Winterkoningen.

Ook deze keer komt het mannetje weer betrekkelijk snel even kijken.

Zolang je met de auto stilstaat is de Zwarte Roodstaart helemaal op zijn gemak.

Je kunt bewegen in de auto en lekker door fotograferen,

maar komt er een auto langsrijden, dan is de vogel direct gevlogen.

Winterkoning

Maar gelukkig is er meer te zien op die plek.

Een Winterkoning gaat regelmatig door zijn hele territorium heen en

dan moet je een beetje geluk hebben, dat hij ook even op de juiste plek gaat zitten.

Winterkoning

En dat hij ook even luidruchtig begint te zingen.

Dat levert altijd leuke plaatjes op.

In een volgend blog aandacht voor:

De Grutto

Tot de volgende keer,

René

De Koereiger en terugkerende zomergasten

Koereiger

De Koereiger is een zeldzame verschijning in ons land.

In Frankrijk heb ik ze vele malen kunnen fotograferen, maar in Nederland

was ik vaak afhankelijk van een verdwaald exemplaar in Weesp.

Maar in het najaar van 2019 verbleef er nog heel lang een paartje bij mij in de polder.

Dan verwacht je dat ze in de winter wel weer zuidwaarts trekken,

maar dit keer bleven ze hangen.

En het leuke is, dat ze nog steeds in mijn polder aanwezig zijn.

Het is wel zo dat ze op een bepaald moment ieder een eigen territorium opzochten,

maar zo'n twee weken geleden zag ik ze toch weer samen.

Bij het gebrek aan koeien in de wei in de winter,

zochten de Koereigers de schapen op, die wel de hele winter buiten mochten blijven.

Eén van de twee Koereigers verbleef de gehele winter op een mooie

toegankelijke plek en als ik rustig aandeed, dan trok de vogel zich weinig van mij aan.

Ieder keer wanneer ik in de polder kwam, reed ik even langs het bewuste weiland

om te kijken of de vogel nog aanwezig was.

Koereiger

Wanneer ik dan de auto in de berm parkeerde, moest ik de vogel een paar minuutjes

aan mijn aanwezigheid laten wennen.

Als de vogel dan eenmaal weer op z'n gemak was, dan kon ik

voorzichtig de auto verlaten en languit in de berm gaan liggen.

Koereiger

Het waren alleen wel vaak "slechte" weersomstandigheden.

Want als het dan droog was, dan scheen de zon vaak uitbundig.

En zo'n klein, wit reigertje is erg lastig te fotograferen met teveel zonlicht.

Hopen op een wolkje voor de zon of flink onderbelichten waren de reddingsmiddelen,

maar liever fotografeerde ik de vogel vroeg in de ochtend.

Koereiger

Soms zat de Koereiger zo dichtbij, dat ik niet eens de auto kon verlaten.

Dan maar een iets hoger standpunt, want er waren duidelijk grenzen

voor wat de Koereiger acceptabel vond.

Koereiger

Koereigers hebben een rare manier van jagen.

Koereigers lopen dan een beetje hypnotiserend heen en weer.

Hij beweegt zijn nek, net als een Cobra beweegt om prooien te hypnotiseren.

Normaal gesproken lopen ze met koeien mee en wanneer insecten, muizen of mollen

dan door de koeien opgejaagd worden, dan is de Koereiger er als de kippen bij.

Maar met schapen is dat iets anders.

Schapen blijven langer op 1 plek staan of liggen lekker languit op de grond.

Koereiger

De Koereiger staat er dan maar een beetje vertwijfeld naast,

totdat de honger echt toe begint te slaan.

Dan gaat hij toch maar in zijn eentje op pad.

Deze Koereiger is een uitstekende jager, want de ene na de andere

prooi wordt naar binnen gewerkt.

Geen grote prooien zoals muizen of mollen, maar wel kevers en wormen.

Koereiger

Koereiger

Tot nu toe lijkt het erop dat de Koereiger gaat broeden in deze polder.

Ik ben zeer benieuwd en hopelijk kiezen ze een plek uit,

waar ik de uitgevlogen jongen kan bekijken.

Koereiger

De grotere broer van de Koereiger is inmiddels alweer heel wat jaartjes

ook in de winter te bewonderen.

Grote Zilverreiger

De Grote Zilverreiger zoekt het meer in de wat grotere prooien.

Muizen, ratten, jonge weide- of watervogels en vis.

Waar de Koereiger een hypnotiserende manier van jagen heeft,

doet de Grote Zilverreiger het meer op de manier zoals ander reigers het doen.

Vanuit complete stilstand keihard en pijlsnel toeslaan.

Heel fascinerend om naar een jagende Grote Zilverriger te kijken.

Ik vraag mij weleens af waarom de vogel zo wit is.

Kunnen de prooidieren de kleur wit misschien niet goed zien?

Maar waarom is de Blauwe Reiger, die toch ongeveer hetzelfde voedsel eet, dan grijs/blauw?

Grote Zilverreiger

Hoewel de Koereiger (en ook de Zilverreiger) natuurlijk een prachtig

 onderwerp is om te fotograferen, ben ik ook wel blij dat de tijd weer aangebroken 

is van de terugkerende vogels.

En dan natuurlijk vooral de koning van de weide.

Grutto

Of in dit geval de Koningin.

In de derde week van Februari waren de eerste Grutto's in de polder te zien.

Voor mijn gevoel waren het er dit jaar weer meer dan vorig jaar

en toen was het al een superjaar voor de Grutto's.

Eerst moeten ze nog verder aansterken van de lange reis en een week

of twee later begint de paarvorming en worden de territoria ingenomen.

Dat is voor mij dan het moment om voor het eerst te proberen

om Grutto's te fotograferen.

Grutto's zijn zeer honkvast en komen ieder jaar terug op dezelfde plek.

Inmiddels weet ik exact op welke plekken de makkelijkst te fotograferen

Grutto's zich bevinden. Die vogels schrikken niet zo snel

wanneer ik voorzichtig de autodeur open doe en rustig de auto verlaat

om languit in de berm te gaan liggen.

Grutto

Inmiddels heb ik alweer een hoop leuke plaatjes kunnen schieten van de Grutto's

en zal ik er eerdaags maar weer een apart blogje aan weiden.

Grutto bij zonsopkomst

Het voordeel van iedere dag thuiswerken, is dat ik regelmatig 's ochtends vroeg

eerst een rondje door de polder kan maken, voordat ik aan het werk ga.

Door het corona-virus is het ongelofelijk rustig in de polder en

kom je doordeweeks bijna niemand tegen.

Je merkt het ook aan de dieren, dat het een heel stuk rustiger is dan normaal.

Dieren zitten dichterbij de weg of vaker op de weg en

moet je als automobilist enorm uitkijken.

Ik rij daarom nu een stuk rustiger in de polder,

want om de haverklap knalt er een haas, fazant of een eend voor de auto langs.

Grutto in de mist

Vogels worden minder vaak verstoord en dat zorgt voor extra kansen.

Blauwe Reiger in de mist

Waar je vaak heel behoedzaam te werk moet gaan,

gaat het nu gewoon allemaal iets makkelijker.

Niet alleen omdat vogels net wat minder schuw zijn,

maar ook omdat je meer kansen krijgt.

Dit merk ik in ieder geval in de vroege ochtenden.

Ik moet er wel bij zeggen, dat ik de polder weer vroeg uit ben.

Er moet tenslotte wel gewerkt worden.

Komt ook bij dat de zon de laatste tijd al vroeg erg fel schijnt.

Buizerd

Buiten de Grutto's zijn er ook weer andere vogels terug in Nederland.

Bruine Kiekendief

Zoals de Bruine Kiekendief.

Ik zag hem aankomen vliegen en reed snel een paar honderd meter verder

om hem op een strategische plek op te wachten.

Dan sta je zo'n vogel op te wachten en is alles in gereedheid en

dan weet de Bruine Kiekendief je toch weer te verrassen.

De Kiekendief rekende in ieder geval niet op mij en vloog

lang in de ideale lijn op mij af.

Dan slaat hij toch weer net op het beslissende moment af en

mis ik het uiteinde van de vleugel.

Enorm balen, want hij staat er voor de rest prachtig op.

Tureluur

Ongeveer gelijktijdig met de Grutto's komen ook de Tureluurs terug.

Ook van deze soort zie ik er dit jaar weer meer dan vorig jaar,

wat naar mijn gevoel toen al een recordjaar was.

Dan heb ik het over de laatste 10 jaar, want ik heb geen vergelijkingsmateriaal

vwb de jaren daarvoor.

Wulp

De laatste jaren zie ik steeds vaker grote groepen Wulpen in de polder in de winter.

Het schijnt zo te zijn dat dit vogels uit oa Rusland zijn die hier overwinteren.

Deze Wulpen zijn enorm schuw.

Als ik de auto stilzet, nemen ze direct meer afstand.

Wulp

Tot zover de eerste foto's vanuit de polder in 2020.

In een volgend blog aandacht voor oa deze:

Rammelende Hazen

Tot de volgende keer,

René

Mooiste foto's 2019 Deel I

Morinelplevier

Om een goed overzicht te houden, maak ik iedere jaar een selectie

van de mooiste foto's cq momenten.

Omdat 2019 een goed gevuld mapje opleverde, heb ik het opgesplitst in 2 delen.

Hierbij Deel I

Januari 

Torenvalk

In de maand Januari kon ik weinig op stap.

Een paar keer een rondje door de polder leverde deze foto van de Torenvalk op.

Als de wind goed staat, zijn er een paar exemplaren zeer goed te 

fotograferen vanuit de auto.

Februari

Dodaars

Vanuit een schuilplekje aan de rand van een groot meer fotografeer ik bijna

iedere winter de daar aanwezige watervogels.

Ik was zeer verrast om in Februari 2019 een Dodaars voor de lens te krijgen.

Die had ik daar nog nooit eerder gezien.

Toen ik rond 12 Februari zag dat het een paar dagen later mooi weer zou worden,

ben ik eens gaan kijken of ik nog ergens een fotohut kon boeken.

Tot mijn verbazing was op de 15de de fotohut in Drunen nog vrij.

Snel geboekt en de 15de heel vroeg op pad richting Brabant.

Eekhoorn

Werkelijk een prachtige locatie en de schijnende zon zorgt er voor

prachtige lichtomstandigheden.

Diverse Eekhoorns zijn bijna de hele dag aanwezig en

ook meer dan genoeg vogelsoorten.

Koolmees

Zelfs de "gewone" soorten kunnen voor hele mooie plaatjes zorgen.

Putter

Maar je hoopt natuurlijk wel op de wat minder algemene soorten.

Die dag waren dat een Barmsijs, Keep en een drietal Putters.

Eekhoorn

Het eind van de dag leverde voor mij de mooiste foto op.

Terwijl de zon in rap tempo aan het verdwijnen was en ik bijna

mijn spullen op wilde gaan ruimen, ging de Eekhoorn nog

even snel op het juiste plekje zitten.

Maart

Blauwborst

Maart is altijd zo'n tussenmaand.

De wintergasten verdwijnen en de zomergasten komen terug.

Ik heb mij in de eerste 6 maanden van 2019 behoorlijk toegelegd op

de Grutto en de Blauwborst. 

Foto's van de Grutto komen in andere maanden voorbij, maar omdat ik ook wat 

foto's voor de maand Maart wil plaatsen gooi ik er wel

een baltsende Blauwborst tegen aan. Deze keer geen voluit zngend exemplaar dus.

Bruine Kiekendief

De Bruine Kiekendieven keren ook terug in de maand Maart.

Geweldige roofvogels en zeer lastig te fotograferen.

Ze hebben je snel in de gaten, ook al zit je verscholen in de auto.

Soms denk je dat ze prachtig jouw richting op komen vliegen en

ben je helemaal gereed om de mooiste foto te maken.

Dan veranderen ze opeens van richting en met een paar vleugelslagen

zijn ze ineens 50 meter verder.

April

Baltsende Futen

Begin April stond in het teken van een Kuifduiker in zomerkleed.

Dankzij Maria van Antwerpen werd ik mooi op de hoogte gehouden

van de ontwikkeling van het zomerkleed en de aanwezigheid van de vogel.

Op 9 April was de eerste poging.

De Kuifduiker bleef deze dag helaas te ver weg,

maar een paartje baltsende Futen maakte een hoop goed.

Jammer van het keiharde licht.

Kuifduiker

Het leek erop dat de Kuifduiker verdwenen was op de 10de.

De 12de april was ik op pad om Grutto's te fotograferen. Ik keek toevallig op

waarneming.nl en zag dat de Kuifduiker weer aanwezig was.

Direct gooide ik de planning om en reed richting Vleuten.

De Kuifduiker liet zich een aantal keren prachtig zien.

Genieten.

Gele Kwikstaart.

In April keren ook de Gele Kwikstaarten terug.

Op 1 bepaalde plek in de polder zijn ze (met een beetje geduld) mooi te fotograferen,

wanneer het Koolzaad in bloei staat.

Grutto

In 2019 heb ik mij behoorlijk veel bezig gehouden met de Grutto's.

Het maaibeleid in de door mij veel bezochte polder, is behoorlijk aangepast.

Dit komt duidelijk ten goede aan de Grutto en andere weidevogels.

Ik heb niet eerder zoveel jonge vogels gezien als in 2019.

Is er dan toch nog hoop voor de weidevogel?

Jonge Grutto

Jonge vogels fotograferen is het leukste wat er is.

Ze zijn heel nieuwsgierig en nog niet zo schuw.

Dat betekent natuurlijk niet dat je er zomaar achteraan moet rennen.

Gewoon een strategisch plekje uitkiezen en afwachten maar.

Met een beetje geluk komen ze rustig jouw kant op scharrelen.

Jonge Kievit

Dat werkt natuurlijk niet altijd, maar als het wel leukt is de beloning groot.

Een vogel die op zijn gemak is, levert gewoon een mooier plaatje op

en, nog veel belangrijker, je verstoort de boel niet.

Wacht natuurlijk wel met opstaan of wegrijden totdat de vogels uit beeld zijn,

want anders schrikken ze zich alsnog een halve hartverzakking.

Mei

Dan denk je dat je best bijzondere vogels en momenten hebt gefotografeerd,

maar dan blijkt het toch nog mooier te kunnen.

Medio Mei ben ik in de gelegenheid om een flitsbezoekje te brengen

aan het Nationaal Park de Hoge Veluwe.

Er is een nest van de Zwarte Specht langs de openbare weg en

de jongen laten zich regelmatig mooi zien tijdens de voederbeurten.

Zwarte Spechten

Iedereen houdt zeer netjes afstand, maar misschien speelde ook wel

mee dat het nest erg hoog zat.

Alledrie de jongen zijn gezond en wel uitgevlogen.

Als je dan toch op het park bent, dan ook maar even snel langs de vogelhutten.

Pimpelmees

Dan denk je dat je met de Zwarte Spechten het hoogtepunt voor de maand Mei wel gehad hebt,

maar dan blijk je er toch flink naast te zitten.

Een paar dagen later zie ik stom toevallig dat er een paartje Morinelplevieren

in de AWD neer gestreken is.

Een buitenkansje!

Deze soort staat al heel lang op mijn lijstje.

De volgende dag lijkt mooi weer te worden en bij zonsopkomst ben ik in het gebied aanwezig.

Het was even zoeken, maar wat een ongelofelijke knaller.

Morinelplevier

Omdat ik dit DE topper vind van de eerste helft van 2019,

krijgt de Morinelplevier ook de eer om dit blog te openen.

Baltsende Visdiefjes

Baltsende vogels zijn altijd leuk om te fotograferen en het grappige is dat

je met een beetje kennis de mooie momenten aan kunt zien komen.

Bij de Visdiefjes is dat wanneer het vrouwtje met open gesperde bek, 

opgewonden begint te schreeuwen. Dan kun je er vergif op innemen dat het mannetje

in aantocht is met een visje. 

Aanleggen en op tijd afdrukken is dan de enige opdracht.

Grutto op een paaltje

Omdat ik veel tijd in de Grutto's heb geïnvesteerd, heeft die soort 

wat meer plekjes gekregen in dit blog dan ik normaal zou doen.

Juni

Viel er in de eerste helft van Juni weinig te beleven,

in de tweede helft werd dat ruimschoots goedgemaakt.

Winterkoning

Een voluit zingende Winterkoning is altijd mooi. Wat een geluid komt er toch uit zo'n klein vogeltje.

Het ultieme plaatje is natuurlijk wanneer de Winterkoning ook 

nog eens zijn staartje mooi omhoog steekt.

Ralreiger

Maar Juni had ook een echte knaller in petto.

Een Ralreiger had een woonwijk in Almere uitkozen als tijdelijk woonplaats.

Een lastige plek om mooie foto's te maken.

Daardoor helaas een beetje een rommelige foto van deze zeldzame reigersoort.

Dan krijg ik een paar dagen later een supertip.

Een kolonie Zwarte Sterns met jongen.

Diezelfde avond meteen op pad, maar dat viel vies tegen.

Er zijn maar een paar vlotjes die geschikt zijn om te fotograferen, omdat om

de meeste een soort gaas zit, zodat de jonkies niet in het water vallen.

Ook is het volop licht tegen in de avonduren.

Toch maak ik qua totaalplaatje die avond wel de mooiste foto uit een

hele serie die totaal 1 avond en twee ochtende beslaat.

Zwarte Stern

Toch wil ik ook een foto van een voermoment plaatsen in dit blog.

Dat is best lastig, want ik heb een hele berg aan goed gelukte foto's in mijn mapje zitten.

Zwarte Stern

Het was fantastisch om zo'n kolonie te bekijken. Het lijkt misschien verstorend, maar deze

kolonie bevindt zich daar al jaren en ligt min of meer vlakbij een druk wandelpad.

Bruine Kiekendief

Op een paar plekken in de polder heeft de Bruine Kiekendief een territorium.

Wanneer je na een paar keer observeren ongeveer weet wat de jachtroutes

 zijn van de vogels, dan is het niets anders dan een mooi plekje kiezen en afwachten.

Jonge Kleine Plevier

Soms loop je door een stukje braak liggend land en dan opeens word je getriggerd

door alarmerende vogels. Als die vogels dan ook nog dicht in jouw buurt blijven,

is het oppassen geblazen en eigenlijk gewoon snel vertrekken.

Ik had direct door dat er ergens jonkies moesten zijn en

om ze niet dood te trappen heb ik eerst zeer goed om mij heen gekeken.

Op nog geen 4 meter zag ik een jong plat gedrukt tegen de grond.

Snel een plaatje en rechts omkeer gemaakt.

Hiermee eindigt Deel I

Tot de volgende keer,

René