De Roodhalsfuut en de Zwarte Roodstaart

Roodhalsfuut

Vorig jaar kreeg ik de kans om een Kuifduiker in zomerkleed te fotograferen

op de Haarrijnseplas. Een prachtig gebied waar vaker mooie soorten

te zien zijn. Het is echter ook een lastig gebied, want de plas is erg groot.

Gelukkig is de plas min of meer door midden gedeeld door een autoweg

en vanaf die autoweg kun je beide delen bekijken.

Dit voorjaar vereerde een andere zeldzame soort de plas met een langdurig bezoek.

Een Roodhalsfuut verbleef er wekenlang en deed mij twijfelen 

of ik er een keertje langs zou gaan.

Maar ja, druk op het werk en in die periode zijn er ook zoveel andere mooie

vogelsoorten te fotograferen.

Totdat mijn vaste tipgever voor deze plek foto's liet zien en mij eigenlijk

over de streep trok om er toch een keertje langs te gaan.

Maria is een vaste bezoeker van deze plas en is zo aardig om

mij op de hoogte te houden als er dit soort vogels aanwezig zijn.

Ik ben er enorm blij mee, helemaal omdat ze mij ook nog eens

laat weten wat de beste plek is om de soort te fotograferen.

Op 31 mei ben ik rond zonsopgang bij de plas en ga op zoek naar de Roodhalsfuut.

Maar hoe goed ik ook zoek en van de ene naar de andere plek wandel,

geen Roodhalsfuut te zien en dat terwijl de vogel al lange tijd

constant op dezelfde plek te zien was.

Roodhalsfuut

Ik had gehoopt om de Fuut al heel vroeg te kunnen fotograferen, omdat 

de plek qua zonlicht nogal lastig is.

De zon staat er schuin op en omdat het een stralende dag wordt,

schijnt de zon ook nog eens uitbundig en zorgt al snel voor keihard licht.

Omdat ik de situatie rondom de plas inmiddels een beetje ken en

weet dat het lastig is om op een aantal plekken een laag standpunt in te nemen, 

had ik lieslaarzen aangetrokken, zodat ik met de camera 

op het statief in het water kon gaan staan.

Tsja, dan sta je in het water, camera op statief en dan zak je door je knieën 

en dan besef je dat je geen waadpak aanhebt maar alleen lieslaarzen.

En hoe besef je dat dan???

Natuurlijk omdat je opeens een natte kont hebt.

Gelukkig was de temperatuur behoorlijk aangenaam, dus kon ik gewoon doorgaan.

Roodhalsfuut

De Roodhalsfuut laat zich mooi zien,

maar het licht is erg lastig.

Ik probeer er nog iets van te maken, door iets verder het water in te lopen

op de momenten dat de Roodhalsfuut onder water is, om zodoende het

harde zonlicht wat meer in mijn rug te krijgen.

Het is eigenlijk tegen beter weten in en op het moment dat de vogel

iets verder de plas op zwemt, geef ik het maar op.

Ik heb hem er best wel aardig op, maar het zal vandaag niet beter worden.

Helaas.

Maar drie dagen later begint het toch te kriebelen.

Ik wil graag voor een herkansing en kijk of de vogel nog aanwezig is op de plas.

Maar hij is al twee dagen niet meer gemeld en ik vrees dat hij vertrokken is.

Ik vraag aan Maria of zij weet of de vogel er nog is, 

maar ook zij weet het niet.

Ze schakelt een andere hulplijn is, maar voordat daar een antwoord van komt,

zie ik op waarneming.nl dat de Roodhalsfuut gezien is.

Het voordeel van thuiswerken is dat je in de hele vroege ochtend

effe snel op pad kan gaan om te fotograferen.

Dus ga ik op 3 juni voor de herkansing.

Roodhalsfuut

Wederom ben ik iets na zonsopkomst aanwezig en deze keer ben ik beter voorbereid.

Ik heb mijn waadpak aangetrokken, zodat in ieder geval mijn kont droog blijft.

Er is nog een heel klein beetje mist op het water wanneer ik

de Roodhalsfuut na een kwartiertje zoeken eindelijk ontdek.

Ik stap voorzichtig het water in en begin met fotograferen.

Ik dacht lekker droog te blijven in mijn waadpak,

maar voel opeens mijn been nat worden.

Blijken er een paar gaatjes in 1 van de pijpen te zitten.

Lekker dan!

Het voordeel was dan wel weer dat ik direct iets wist voor vaderdag ;-)

Roodhalsfuut

De Roodhalsfuut houdt zich graag op in een kom van de plas en het is dan niet mogelijk 

om een zodanig standppunt in te nemen, waardoor er een rustige achtergrond ontstaat.

Soms is het gewoon niet anders en moet je roeien met de riemen die je hebt.

Roodhalsfuut

Roodhalsfuut

Inmiddels is het kleine beetje mist, dat nog aanwezig was, verdwenen en

merk ik dat het zonlicht niet zo fel is als een paar dagen terug.

Af en toe is er een hele lichte sluiterbewolking, die het licht iets minder scherp maakt.

Helaas is het inderdaad maar af en toe en zie ik achteraf veel beelden

de vuilnisbak in verdwijnen omdat er te harde schaduwen zijn. 

Roodhalsfuut

Gelukkig is deze vogel behoorlijk mobiel en blijft hij niet lang op 1 plek hangen.

Al jagend zoekt de Roodhalsfuut het open water op en dat geeft

kansen op een egale achtergrond.

Maar met het felle zonlicht van opzij, krijg je dan weer last van diepe schaduwpartijen.

Ik begin steeds meer te merken dat mijn lens toch wel moeite heeft

met direct zonlicht van de zijkant.

Roodhalsfuut

Zo vroeg in de ochtend is het nog bijna windstil en daardoor

is het wateroppervlak mooi glad.

Met het volle zonlicht direct op de rechterzijkant,

is het een kwestie van geluk dat de vogel net even in de juiste hoek gaat liggen.

Dan is er met wat nabewerking nog een hoop te corrigeren.

Roodhalsfuut

Bij bovenstaande foto heb ik enorm moeten corrigeren en diverse

stukken van de vogel 1 voor 1 op proberen te lichten.

Ik vond de foto op zich mooi genoeg om er wat extra werk in te steken.

De foto zal niet aan mijn muur komen te hangen,

maar ik ben nog best tevreden met het resultaat.

Photobomb door jonge Meerkoeten

Terwijl de Roodhalsfuut weer terug zwemt naar zijn poetsplek,

besluit een groepje jonge Meerkoeten om een geintje met mij uit te halen.

Ze zwemmen lekker tussen mij en de Fuut  door en kijken mij bevreemd aan.

Roodhalsfuut

De Roodhalsfuut besluit dat het even tijd is voor een korte rustperiode en

steekt zijn kop in de veren en begint te dobberen.

Omdat dit verder geen spannende beelden oplevert,

ga ik op zoek naar iets anders.

Knobbelzwaan

Een groepje Knobbelzwanen komt dichterbij en kijken mij in eerste instantie vreemd aan.

Blijkbaar vorm ik geen gevaar nu ik tot mijn middel in het water sta en

ze gaan gewoon lekker hun gangetje.

Knobbelzwaan

De Roodhalsfuut besluit om een ommetje te maken en zwemt naar een ander deel van de plas.

Het is nog vroeg en omdat ik nog geen foto heb van de vogel met een prooi,

klim ik maar uit het water en wandel in de richting waarin de vogel is verdwenen.

Maar hoe ik ook zoek, de Roodhalsfuut is verdwenen.

Nou was mij al opgevallen dat deze vogel erg lang onder water kan blijven

en ik vermoed dat ik hem daarom gemist heb tijdens het zoeken.

Dan maar terug naar zijn vaste plek en ja hoor.....

Roodhalsfuut

Hij ligt lekker te poetsen en ik wandel maar weer langzaam en rustig het water in.

Roodhalsfuut

Na een paar minuten vindt de Roodhalsfuut het genoeg geweest en zwemt nu 

verder de plas op. Het licht wordt te hard en ik besluit er mee te stoppen.

Terwijl ik de kant op klim, zie ik dat mijn tipgever ook even een kijkje komt nemen.

Altijd leuk om elkaar weer eens te zien, ook al is het een korte ontmoeting.

Ik ben benieuwd met welke vogelsoort ze mij de volgende keer kan verrassen.

Omdat het nog redelijk vroeg is, krijg ik het idee om via een plek terug rijden

waar een paartje Zwarte Roodstaarten hun territorium hebben.

De onderstaande foto's zijn op verschillende dagen gemaakt.

Zwarte Roodstaart

Ik kom inmiddels al een tijdje op deze plek en het mannetje weet altijd direct dat ik er ben.

Wanneer ik met de auto arriveer, kan ik op mijn vingers na tellen 

dat het mannetje binnen een oogwenk op zijn favoriete plekje zit.

Hij herkent de auto en weet dat er een lekker hapje voor hem aankomt.

Inmiddels kan ik de vogel ook al tot een paar meter benaderen,

omdat hij weet dat ik geen gevaar vorm.

Een paar jaar terug is iemand anders met af en toe voeren begonnen en

dat heb ik vorig jaar een beetje overgenomen.

Zwarte Roodstaart

In ruil voor een meelwormpje, mag ik hem regelmatig fotograferen.

Dat betekent niet dat ik zomaar van alles kan doen.

Ik moet mij gewoon rustig gedragen en dan gaat de Zwarte Roodstaart zijn gangetje.

Zwarte Roodstaart

Zwarte Roodstaart

Soms kruipen de meelwormen mijn kant op en dan wandelt

de Zwarte Roodstaart bijna mijn lens in.

Zwarte Roodstaart

Inmiddels heb ik de Zwarte Roodstaart aardig wat keren op de foto gezet,

maar de bedoeling was om dit jaar ook de jongen te fotograferen,

terwijl ze gevoerd worden.

In de periode dat de jongen uit het ei zijn, komt ook het vrouwtje op

de meelwormen af. Voor die tijd laat zij zich eigenlijk nooit zien.

Zwarte Roodstaart

Jammer genoeg lieten de jongen zich niet zien dit jaar.

Ze bleven verscholen tussen de bladeren en werden daar door de ouders gevoerd.

Ze waren luid en duidelijk te horen, maar daar bleef het bij.

Volgend jaar nieuwe kansen zal ik maar zeggen en

zal ik ook weer regelmatig het mannetje op de foto zetten.

Zwarte Roodstaart

Twee dagen terug ben ik voor de laatste keer langs geweest,

maar de vogels lieten zich niet meer zien.

Wordt volgend jaar vervolgd.

In een volgend blog weer aandacht voor mijn dag in de fotohut in Drunen.

In deel II komt oa deze vogel aan bod:

Middelste Bonte Specht met kleurafwijking

Tot de volgende keer,

René

Fotohut Drunen Deel I. De Havik en de Eekhoorn

Havik

Ik mag graag een paar keer per jaar naar een schuilhut gaan om te fotograferen.

Op het einde van de maand mei begint het te kriebelen en ga ik op zoek naar een mogelijkheid.

In dit jaargetijde ga ik nog weleens naar het Park de Hoge Veluwe, maar vanwege 

het corona-virus zijn de hutten op het park gesloten.

Ik ga het liefst naar een fotohut wanneer het een aantal dagen behoorlijk warm

geweest is en de vijver voor de hut dus grote aantallen vogels aantrekt.

Dan moet het op die dag ook nog behoorlijk weer zijn,

want ik heb geen behoefte om met grijs en regenachtig weer in een hut te zitten.

Nou is de periode van eind mei niet zo gelukkig om naar een hut te gaan,

omdat een hoop vogels nog aan het broeden zijn.

Ik zie een mogelijkheid om naar de hut in Drunen te gaan op de 26ste.

De week daarvoor bleek dat er wel een aardig aantal soorten langs komt,

maar dat er vaak lange rustige periodes zijn rondom de hut.

Ik sta lekker vroeg op en ben rond zonsopgang bij de hut.

Het fijne van deze plek is dat de setting uiterst sober is.

Je kunt dus alles zelf inrichten, mits het bij vertrek maar weer opgeruimd is.

Er ligt een prachtige langwerpige vijver die veel mogelijkheden biedt.

Ik was hier al eens in de winter en had toen magisch mooi licht,

voornamelijk dankzij een beukenhaag die achter de vijver staat.

In deze periode zijn de blaadjes echter groen, dus geen gouden gloed dit keer in de vijver.

Eekhoorn 

Maar wat wel weer mooi is, is dat de Rhododendron in volle bloei staat.

Ik zoek een paar grote stronken en plaats er eentje aan de linker kant van de vijver

en (je raadt het al) 1 aan de rechter kant.

Voor de rest helemaal niets, zodat ik verder geen storende elementen in beeld kan krijgen.

Op een paar strategische plekken leg ik wat voer voor vogels en hazelnoten

voor de Eekhoorns. 

Dan begint het lange wachten.........

Tenminste, dat had ik verwacht en daar had ik mij op ingesteld.

In werkelijkheid wordt het een topdag met 28 verschillende soorten.

Hoewel het grootste gedeelte van de dag de zon scheen en het uiteindelijk

zo'n 26 graden werd, waren de omstandigheden toch best lastig.

De hoge bomen vangen enorm veel licht weg en dat zorgt voor iets te lange sluitertijden.

Daar komt bij dat je in deze hut vanachter glas moet fotograferen en 

dat vind ik toch wel een nadeel.

Rond het middaguur komt de zon vanachter de hut en schijnt volop op de setting.

Dat zorgt weer voor kans op overbelichting.

Eekhoorn

De Hazelnoten hebben direct een grote aantrekkingskracht op de Eekhoorns.

Dat blijven toch heerlijke dieren om te bekijken en te fotograferen.

Het fijne van de setting is dat je ook foto's kunt maken die

niet direct in het vakje "Vogelhutfoto" terecht komen.

De eeuwige mosachtige rand rond de vijver ontbreekt volledig.

In plaat daarvan groeit er gras en dat geeft toch een natuurlijker uiterlijk.

Al vanaf het moment dat ik volledig geïnstalleerd ben,

is er leven rondom de vijver en vooral op de voerplekjes.

Opvallend over de gehele dag bekeken, is het kleine aantal

Kool- en Pimpelmezen dat ik zie.

Normaal stikt het daarvan rond zo'n hut en ik

vermoed dat die twee soorten nog volop aan het broeden zijn 

of druk zijn met het voederen van de net uitgekomen jongen.

Het tweede dat mij opvalt, is dat ik van bijna iedere soort een paartje zie.

Of het nou Appelvinken, Zwartkoppen, Sijsjes of Groenlingen zijn,

ze zijn allemaal met z'n tweetjes.

In dit blog houd ik mij echter alleen bezig met de Eekhoorns en de Havik.

Ik zal de foto's zoveel mogelijk in volgorde van dat ik ze gemaakt heb plaatsen.

Eekhoorn (F5, 1/80ste, ISO 1250)

Een groot deel van de ochtend komt er maar weinig zonlicht op de plek terecht.

De hoge bomen zitten volledig in hun blad en houden bijna al het directe zonlicht weg.

Normaal gesproken ben ik daar blij mee, maar omdat ik ook al licht verlies

vanwege het fotograferen vanachter een ruit, is het aanrommelen met de belichting.

Bovenstaande foto is gemaakt om 08:06 uur.

Eekhoorn (F6.3, 1/50ste, ISO 1000)

Met die lange sluitertijden is het aldoor hopen dat het onderwerp heel even stil blijft zitten.

Gelukkig doen de Eekhoorns dat wel met enige regelmaat,

maar de vogels houden minder rekening met mijn lange sluitertijden.

Eekhoorn

Deze keer had ik zelf een paar Walnoten meegenomen, maar er

waren er ook een paar aanwezig in de voerbak die in de hut stond.

Altijd leuk om daar een beetje mee te rommelen, vooral als je

er eentje in een ondiep stukje van de vijver legt.

Bovenstaande foto kan scherper, maar ik vond hem te leuk om niet te plaatsen.

Eekhoorn

De Eekhoorns springen regelmatig van de ene kant van de vijver naar de andere kant,

maar het enige dat ik op de foto krijg is een bruine veeg.

Het gaat gewoon te snel en ik kan er met geen mogelijkheid een beetje

behoorlijke foto maken. Helaas.

Eekhoorn

Er zijn drie verschillende Eekhoorns. Twee rode en eentje is donkerbruin.

Het voordeel van deze periode is dat de Eekhoorns de Hazelnootjes 

op de plek oppeuzelen. In de herfst en winter rennen ze vaak direct weg met

de nootjes om ze dan ergens vlakbij te begraven.

Vaak zie je dan Gaaien en/of Eksters de kat uit de boom kijken en

er direct op te duiken wanneer de Eekhoorn zich omkeert.

Eekhoorn

Rond 11 uur komt de zon op een punt, dat deze door de bomen begint te schijnen.

Dan levert direct weer andere omstandigheden op.

Met zijn koppie in het zonnetje en een klein beetje onderbelichten,

zodat hetgeen dat in de schaduw valt nog net ietsje donkerder wordt,

kun je dan mooi wat accenten leggen.

Bovenstaande foto is er eentje van de rechterkant van de vijver.

Eekhoorn

Aan de linkerkant van de vijver komt er beduidend meer zonlicht op de setting.

Gelukkig nog niet zo heel veel en is het ook hier niets anders dan de belichting 

een heel klein beetje corrigeren.

Dan opeens is de drukte voorbij.

Geen vogeltje meer te zien voor de hut en ook de Eekhoorns zijn plots verdwenen.

Is dit zo'n befaamde rustige periode die mij voorspeld is?

Of is er een rover in de buurt?

Ik heb al twee keer een Sperwer een aanval uit zien voeren in de verte en

hoop dat die vogel zich bij de vijver gaat laten zien.

Dan ineens: PLOF

Havik

Werkelijk vanuit het niets ploft er opeens een Havik naast de vijver op nog geen

5 meter afstand van de hut.

Juist voor dit soort momenten heb ik een 300mm lens als extra aangeschaft.

Met mijn 400mm had ik de vogel met geen mogelijkheid helemaal op de foto kunnen krijgen.

Met dit soort schuwe vogels is het altijd een beetje opletten wanneer je kunt

beginnen met fotograferen. De Havik neemt eerst aandachtig de hele omgeving in zich op

en schat in of er ergens gevaar dreigt.

Hoewel ik achter spiegelglas zit, maak ik mij heel langzaam zo klein mogelijk

en blijf daarna doodstil in mijn stoel hangen.

Al snel heb ik het idee dat de Havik op zijn gemak is en schuif voorzichting

richting de camera met de 300mm lens.

De Havik heeft verder niets in de gaten en ik kan de eerste foto's nemen.

Wat is dit toch een majestueuze vogel.

Havik

Het is inmiddels 11:10 uur als de Havik zich laat zien en de vogel is

toe aan een verfrissend bad.

Langzaam loopt de Havik richting de vijver en voor ik er erg in heb,

springt hij min of meer naar de overkant.

Tsja, nou zit de Havik zo dichtbij dat ik hem niet meer helemaal in het beeld kan krijgen.

Voorzichtig neemt de Havik weer de omgeving in zich op en plonst dan in de vijver.

Havik

Terwijl de Havik de vijver in plonst, komt hij nog maar een stukkie dichterbij.

Gelukkig draait hij zich een beetje en kan ik hem alsnog volledig in beeld nemen.

En dan komt een tweede nadeel van het spiegelglas tot uiting.

Ik draai de camera een klein stukje en tik per ongeluk heel lichtjes tegen het glas aan.

De Havik is direct gealarmeerd en verdwijnt in het bos.

Shit.....!

Zo jammer, maar ik denk dat ik de Havik wel aardig in beeld heb gekregen

en de dag is nog lang, dus misschien keert de vogel nog een keertje terug.

Nadat de grote roofvogel verdwenen is, keert al snel de drukte terug rond de vijver.

In een volgend blog komen allerlei soorten vogels aan bod,

maar ik kan alvast verklappen dat ik mij eigenlijk geen moment verveeld heb.

Ik werd regelmatig verrast met weer een nieuwe leuke soort die

even wat kwam eten of drinken.

Maar eerst verder met de Eekhoorns.

Want opeens zie ik iets vreemds aan 1 van de Eekhoorns.

Jonge Eekhoorn

Is deze nou kleiner dan de Eekhoorns die ik in de ochtend zag?

Als ik de foto bekijk op mijn schermpje, zie ik duidelijk dat deze veel kleiner is

en dat het niets anders kan zijn dan een jonge Eekhoorn.

Het is een schattig gezicht om het kleine diertje rond te zien scharrelen.

Jonge Eekhoorn

De Hazelnoten zijn nog te groot voor dit kleintje en hij beperkt zich dan

ook tot het opeten van de al gepelde pindaatjes en de zonnebloempitten.

Maar op een bepaald moment zie ik die kleine donder toch met Hazelnoten aan de haal gaan

en hij begraaft ze op een plek vlakbij de Rhodondendron.

Grappig dat dit soort gedrag ingebakken zit in dieren.

Net als bv bij de Koekoek.

Want hoe weet een Koekoek, dat hij een Koekoek is en op

een bepaald moment naar het zuiden moet trekken?

Er wordt hem namelijk geen Koekoek-gedrag aangeleerd.

Maar ja, genoeg daarover.

Ik zie namelijk opeens dat er nog een tweede jonge Eekhoorn aan komt wandelen.

Dan kan ik nog niet bevroeden dat het gaat zorgen voor de foto van dag.

Begroeting twee jonge Eekhoorns

De kleintjes begroeten elkaar heel schattig.

De begroeting gaat zo snel en duurt niet eens een seconde.

Soms moet je een beetje mazzel hebben, want met 1/60ste beide koppies scherp krijgen

is echt wel een kwestie van precies op het juiste moment het knopje indrukken.

Een echt geluksmomentje dus, zeker fotografisch.

Jonge Eekhoorn

Inmiddels is het 14:38 uur geworden en het lijkt het sein voor de jonge Eekhoorns,

om na anderhalf uur lang eten en drinken, maar weer eens de rust op te zoeken.

Het wordt even rustig rondom de vijver en voor mij het moment om weer

wat voer neer te leggen op een paar strategische plekken.

Om 14:30 uur was er opeens een zeer onverwachte gast rond de hut aanwezig

(daarover meer in deel II) en ik twijfel of ik de setting aan moet passen.

Maar aan de andere kant kan de Havik ook maar zo nog een keertje langskomen

en dan wil ik geen verstorende takken in beeld hebben.

Ik besluit om de setting te laten voor wat het is.

Ik zie wel wat er gebeurt.

Wel leg ik weer een Walnoot neer op de ondiepe plek in de vijver.

Eekhoorn

Nadat alle Hazelnoten verorberd waren door de Eekhoorns,

bleek de Walnoot in het water een grote aantrekkingskracht te krijgen.

Vluchtende Eekhoorn

Maar dan, als door een adder gebeten....................

Meteen maak ik mij weer zo klein mogelijk en blijf doodstil zitten.

Je kunt een speld horen vallen rondom de hut.

De tijd gaat heel langzaam voorbij, maar dan landt na drie minuten wachten

dan toch een Havik voor de hut.

Als ik de kleur zie van deze Havik, dan heb ik direct

het grote vermoeden dat het een ander exemplaar is dan vanochtend.

Hoe goed ik de foto's later ook bekijk, ik kan er geen uitsluitsel over geven.

Maar weer volgt hetzelfde ritueel voor zowel de Havik als voor mij.

Stilzitten en rustig wachten totdat de vogel op zijn gemak is.

Havik

Het is nu 17:29 uur en de zon staat links voor de hut.

Uiterst ongunstig mbt de hoeveelheid licht die ik op dat moment rond de vijver heb.

De Havik loopt richting de vijver en is zeer alert.

Ik wacht nog steeds rustig af, want nu bewegen of geluid maken,

zal waarschijnlijk einde oefening betekenen.

Wanneer ik uiteindelijk dan toch besluit om te gaan fotograferen,

is de Havik toch direct weer attent.

Toch maar weer rust nemen.

Havik (F7.1; 1/80ste; ISO 1600)

Gelukkig zijn die grote vogels niet zo bewegelijk als dat kleine grut en blijft 

er achteraf (ondanks de lange sluitertijden) nog genoeg over waar ik tevreden mee ben.

Havik

Op z'n dooie akkertje scharrelt de Havik rond de vijver.

Dan begint de Havik te drinken, maar met 1/60ste is het onbegonnen werk

om goede foto's te maken. Allemaal het prullenbakkie in achteraf. 

Erg jammer.

Maar ipv de grote verdwijntruc nadat er gedronken is,

blijft de Havik nog even hangen.

Wat heet even.

In totaal verblijft de vogel bijna 35 minuten voor de hut.

En ik ben vergeten te vertellen, dat er bij deze hut NIET met prooien (welke vastgespijkerd 

worden op een boomstam) wordt gewerkt.

Nee, hier komen ze gewoon op het water af.

Daarom is het belangrijk om zo weinig mogelijk geluid te maken in zo'n hut

en om zoveel mogelijk binnen te blijven.

Grote rovers observeren eerst vaak erg lang de omgeving vanaf een andere plek 

waar je ze niet kunt zien, voordat ze besluiten om jouw plek te bezoeken.

Havik

Ik had 's ochtends bij aankomst 1 mooie stronk ingegraven aan de linkerkant

van de vijver en meer niet. Deze werd al goed gebruikt door de Eekhoorns en de Spechten,

maar de Havik ziet het als heerlijk plekje om uit te waaien.

Ff de veren droog wapperen en daarna gewoon lekker een beetje zitten

en genieten van het uitzicht.

Havik

Ik had echter met het ingraven van de stronk, geen rekening gehouden 

met de mogelijkheid dat er zo'n knoeperd van een vogel op zou gaan zitten.

Als ik dat geweten had, had ik de stronk een meter of twee verderop gezet.

Nu moet ik de camera een kwartslag draaien om de Havik

in zijn volle glorie op de foto te kunnen zetten.

Een luxe-probleem.

Niet lang nadat de Havik is verdwenen, besluit ik ook maar in te gaan pakken.

De sluitertijden worden alleen maar langer en langer en na

bijna 13 uur eenzame opsluiting vind ik het ook wel mooi geweest.

Zo, dat was het eerste deel van een dagje fotohut in Drunen.

In Deel II aandacht voor de appelvink, een aantal gebruikelijke

en ook minder gebruikelijke en zelfs ongebruikelijke gasten.

In Deel II ook een opsomming van alles wat ik die dag voor de hut gezien heb.

Een zeer afwisselend repertoire deze keer kan ik wel vast zeggen.

Maar voordat ik Deel II laat zien, eerst aandacht voor twee uitstapjes

naar de Haarijnse plas met als hoofdonderwerp:

De Roodhalsfuut

Tot de volgende keer,

René