Havik
In mijn vorige blog gaf ik aan dat ik een beetje gemengde gevoelens heb
bij het fenomeen fotohut. Hoewel ik dus vind, dat de charme en de
uitdaging van de natuurfotografie te kort wordt gedaan met fotohutten,
biedt het natuurlijk wel prachtige kansen op mooie ontmoetingen en fotomomenten.
In 2019 en 2020 bezocht ik diverse hutten en merkte dat
mijn apparatuur op sommige momenten te kort schoot.
In eerste instantie had ik al een Minolta 300mm F4 primelens
als toevoeging gekocht, omdat ik de grotere vogels niet
lekker op de foto kon zetten met mijn 400mm lens.
Maar deze 300mm was het ook net niet, want ik had eigenlijk iets lichtsterkers nodig.
Een maand of 2 terug kreeg ik een mooie kans voor een upgrade.
Op marktplaats zag ik een Minolta 300mm F2.8 primelens voorbij komen.
De keuze was snel gemaakt en deze 25 jaar oude lens vervangt nu
de 300mm F4 lens. In een boshut met niet al te best licht,
maakt dat net het verschil tussen baggerfoto's en aardig gelukt.
Op vrijdag de 13de ga ik de boel eens goed testen en
ik wil graag de Havik er nog eens mooi voor de lens krijgen.
Ik ga naar een hut waar ik dit zo'n twee jaar geleden al eens gedaan had.
Grote Bonte Specht
Omdat de zon pas laat opkomt, ga ik niet al te vroeg.
Om ongeveer half 9 arriveer ik bij de hut en hoor ik
een Buizerd al constant schreeuwen. Dat belooft al wat in ieder geval.
Ik installeer mij snel en maak de meegeleverde prooi vast op een boomstronk.
Buizerd
Nou blijf ik in principe altijd zoveel mogelijk in de hut,
maar aan het begin van de ochtend lukt mij dat even niet.
Nadat ik de prooi op de boomstronk heb vastgemaakt,
merk ik na een half uurtje dat het voor de foto niet helemaal lekker ligt.
Gelukkig heb ik de prooi op een losse stronk vast gemaakt
en die kan ik dus mooi in zijn geheel verplaatsen.
Een stukje naar achteren, de hut in en door de lens kijken.
Toch maar een stukje naar rechts voor een mooiere achtergrond
en weer door de lens kijken.
Dat gaat zo een keer of 5 door en dan heb ik eindelijk het idee,
dat alles goed ligt.
Niet lang daarna zie ik een Buizerd langs vliegen en in
een boom tegenover de hut plaats nemen.
Hmmm, een Buizerd is best leuk, maar ik wil de koning van het bos
op de duif hebben. Ik vind namelijk de Havik de mooiste roofvogel van ons land.
Een stukje verderop schreeuwt een tweede Buizerd en
dat is het teken voor "mijn" Buizerd om te vertrekken.
Ik ben er niet echt rouwig om, want er is eigenlijk ook nog te weinig licht voor de hut.
Een half uur later komt het geschreeuw van de Buizerds weer dichterbij.
Buizerd
Ik zie de Buizerd door het bos aan komen vliegen en hij landt op de stronk met de duif.
Hij kijkt even om zich heen en trekt direct de duif half uit elkaar.
Veel mensen maken de prooi zodanig vast, dat deze volledig buiten beeld blijft.
Ik vind het juist mooi, als de prooi deels in beeld is en je
een foto kunt maken die meer natuurlijk overkomt.
Smaken verschillen gelukkig.
Ook kun je discussiëren of werken met een prooi etisch verantwoord is.
Ik merk wel direct dat het nog steeds te donker is en ik te hoog moet met de ISO-waarde,
ook al heb ik nu een F2.8 lens. Dus een echte mooie foto zit er op dit moment niet in.
Ook wil ik liever een Havik op de prooi ipv een bruine Buizerd.
Een Buizerd is toch een beetje een lompe vogel t.o.v. een Havik.
Wat ook meespeelt is, dat ik merk dat de stronk toch niet helemaal goed ligt.
Buizerd
Een vorige keer maakte ik een klein geluidje om de vogel van de prooi af te krijgen en
dat probeer ik nu dus ook maar weer.
Maar de Buizerd kijkt eens mijn kant op en blijft onverstoorbaar van de duif eten.
Tsja, wat dan ....?
Als ik de hut uitstap, dan is de kans dat de Buizerd zodanig schrikt dat deze
helemaal niet meer terugkomt en dat wil ik natuurlijk ook vermijden.
Ik maak een iets harder geluidje en nu werkt het wel.
De Buizerd gaat er vandoor.
Snel ga ik de hut uit en schuif de stronk nog iets verder naar achteren
en naar links. Hierdoor krijg ik nog iets meer ruimte om de vogel heen.
Koperwiek
Tot dat moment was het erg rustig geweest met de kleinere vogels voor de hut.
Een paar meesjes en een Grote Bonte Specht waren de enige bezoekers.
Maar opeens is daar een Koperwiek.
Een wintergast die ook nog eens betrekkelijk schuw is.
Meestal zijn ze met meerdere, maar in dit geval blijkt het 1 exemplaar te zijn.
Zoals zo vaak is 1 vogel meer dan genoeg en helemaal als deze uitgebreid in bad gaat.
Koperwiek
Toch best een leuk extraatje op zo'n dag en ik hoop op meer wintergasten.
Het blijkt echter 1 van de weinige mooie onderwerpen te zijn deze dag.
Als de Koperwiek weg is, keert de grote rust voor de hut weer terug.
Ik ben bang dat dit een lange, saaie dag gaat worden.
Een half uurtje later klinkt de schreeuw van de Buizerd weer en
komt deze direct aangevlogen en landt weer op de stronk.
Buizerd
Het is inmiddels 13:15 uur en omdat ik blij ben dat er eindelijk weer
iets te fotograferen valt, laat ik de vogel nu maar zijn gang gaan.
Maar de redding komt deze keer uit een onverwachte hoek.
Volkomen onverwacht vliegt de Buizerd weg.
Even later staat een bejaard echtpaar opeens naast de hut en neemt de situatie in zich op.
Ik zie een enorm vraagteken boven hun hoofd.
Ze hebben geen idee waar die hut en vijver voor moeten dienen.
Ik krijg het idee dat ze gewoon blijven staan, als ik verder geen actie onderneem.
Dan maar even de hut uit en ik vraag ze netjes of ze zo vriendelijk willen
zijn om verder te lopen. Nadat ik kort uitgelegd heb, wat ik hier doe,
gaan ze er vandoor. Stiekem blijven ze op een meter of 30 afstand staan
en zoiets had ik al een beetje verwacht. Dus ga ik weer de hut even uit en loop
een rondje om de hut zonder ze aan te kijken.
Het blijkt genoeg om ervoor te zorgen dat ze hun wandeling vervolgen.
Het lange wachten kan weer beginnen, want het
blijkt nog steeds erg rustig te zijn met vogels voor de hut.
Maar rond 14:30 uur begint het echt spannend te worden.
Ik hoor constant het schreeuwen van twee Buizerds,
maar daar is nu ook het gekekker van een Havik bijgekomen.
Vanuit het niets vliegt er een Havik uit het bos richting de prooi met in zijn kielzog
een knoeperd van een Buizerd.
Beide scheren over de hut heen.
Doodstil wacht ik op wat er komen gaat..............
en dat duurt in dit soort gevallen erg lang.
Havik
Ik richt de camera goed op de stronk met de prooi en
koppel de afstandsbediening aan de camera.
Het kek kek kek blijft rond de hut klinken en ondertussen
ook het geschreeuw van de Buizerds.
Prachtig om te luisteren naar de concurrenten ik voel de spanning rond de hut toenemen.
Dan opeens en vanuit het niets is hij daar.
De koning van het bos: De Havik.
De vogel is enorm op zijn hoede en ik schuif mijn stoel nog iets verder naar achteren,
druk twee keer de knop van de afstandsbediening in en blijf
vervolgens stilzitten als een wassenbeeld.
De Buizerds blijven schreeuwen, maar durven toch niet aan te vallen.
Dan begint de Havik aan de duif te plukken.
Havik
Wat een geweldenaar is het toch en de Havik is nog groter dan ik gedacht had.
Daardoor kan ik eigenlijk niet genoeg ruimte om de vogel heen krijgen,
maar daar was ik op dat moment ook verder niet mee bezig.
Nu de Havik begint te eten van de duif, kan ik beginnen met fotograferen.
Havik
De camera met daarop de 300mm lens ratelt door en wanneer
de buffer een beetje vol begint te lopen, schakel ik even over
naar de andere camera waar de 400mm lens op zit.
Deze staat zo'n 2 meter meer naar links en daardoor heb ik een iets andere achtergrond.
Toch is het grappig om het verschil tussen de twee combinaties te zien.
Beide met dezelfde ISO, dezelfde sluitertijd en hetzelfde diafragma.
De 400mm lens geeft zachtere/lichtere beelden dan de 300mm.
Mooi om te weten en daar kan ik in de toekomst rekening mee houden.
Havik
De twee Buizerds bevinden zich nog steeds vlakbij en laten zich nadrukkelijk horen.
De Havik is zich zeer bewust van hun aanwezigheid en dat laat hij op diverse manieren merken.
Hij neemt constant een dreigende houding aan, laat af en toe een schreeuw horen
en probeert de duif zo snel mogelijk naar binnen te schrokken.
Havik
Aan de houding van de Havik kan ik zien waar de Buizerds zich ongeveer bevinden.
Op het moment van bovenstaande foto dus ergens achter mij waarschijnlijk.
Havik
Om zijn prooi te beschermen, begint de Havik te mantelen.
Hij bedekt de prooi zoveel mogelijk met zijn lichaam en gespreide vleugels.
HavikDe Havik blijft wel de dreiging voelen van de twee schreeuwende Buizerds.
Ik merk aan alles dat die twee gewoon het juiste moment afwachten.
Omdat de Havik constant met zijn kop van richting verandert,
maakt voor mij duidelijk dat de andere rovers om de Havik heen cirkelen.
Af en toe zie ik een grote schaduw over de vijver heen komen en
ben benieuwd wat er nog komen gaat.
Havik
Ondertussen schrokt de Havik zoveel mogelijk duif naar binnen.
Nou heb ik wel vaker gezien dat een roofvogel een prooi naar binnen werkt,
maar het tempo waarin de Havik deze duif aan stukken scheurt is verbazingwekkend.
Havik
Misschien laat ik teveel beelden zien, maar persoonlijk vind ik
ze interessant genoeg om ze te plaatsen.
Het geeft namelijk een goed beeld hoe een roofvogel een
prooi bijna helemaal opeet en ook hoe het lichaam daarop reageert.
Havik
Als het meeste zachte vlees weggewerkt is, komen de poten aan de beurt.
Die gaan in zijn geheel naar binnen en dat kun je terug zien aan
het uiterlijk van de roofvogel.
Havik
De vogel werkt heel snel een hoop vlees weg en dat
is terug te zien aan een volle crop.
Dan denk je dat hij genoeg gehad heeft, maar niets is minder waar.
Havik
Poot nummer twee wordt losgerukt en wordt langzaam maar zeker naar binnen gewerkt.
Maar dan zie ik iets gebeuren, dat ik niet eerder heb waargenomen.
Omdat het stuk dat de Havik naar binnen wil werken wel erg groot is,
lijkt de vogel op 1 of andere manier zijn keelgat te vergroten.
Er ontstaat een grote, rare bobbel in zijn nek en de volledige
duivenpoot wordt naar binnen gewerkt.
Havik
Op de volgende twee foto's is het nog beter te zien en het zorgt voor een
beetje een curieus beeld.
Er is niets aan gemanipuleerd ofzo.
Havik
Nou is bovenstaande foto nog betrekkelijk normaal en zorgt de houding
van de Havik ervoor dat de poot verder naar binnen gewerkt kan worden.
De volgende foto is echter een ander verhaal.
Havik
Aan bovenstaand beeld is echt niets gemanipuleerd.
Ik zag al direct dat het er raar uitzag en om de Havik
mijn kant op te laten kijken, tik ik even heel zachtjes op het raam.
Niet zo hard om hem te laten schrikken en dus te verjagen,
maar hard genoeg om hem toch mijn kant op te laten kijken.
Inmiddels zit de Havik al 20 minuten op dezelfde plek
en hoor ik de Buizerds steeds harder schreeuwen en
ook dat ze steeds dichterbij zitten.
Havik
Dan vliegt er van rechts naar links een Buizerd langs de hut.
De Havik volgt de Buizerd en buiten mijn beeld blijkt de Buizerd om te keren
en komt recht op de Havik af.
Dit merk ik pas op het moment dat de Buizerd de Havik aanvalt.
Maar op hetzelfde moment wordt de Havik ook van de andere kant aangevallen
door de tweede Buizerd. Omdat het in een fractie van een seconde gebeurt,
ben ik er niet op voorbereid en heb ik alleen wat wazige bewijsplaatjes.
In ieder geval niet goed genoeg om hier te plaatsen,
maar wat een moment om mee te maken zeg.
De Havik is in ieder geval direct foetsie en bij mij rest de vraag,
waarom de Buizerds niet eerder de aanval ingezet hebben.
Buizerd
Als eerste neemt een Buizerd plaats, die ik deze dag nog niet gezien had.
Deze vogel is een stuk lichter dan de Buizerd die ik eerder deze dag gefotografeerd had.
Buizerd
Deze is ook ietsje groter en de bruine Buizerd is duidelijk de tweede in de rangorde.
De bruine Buizerd wacht deemoedig een stukje verder tot het zijn beurt is.
Ik vermoed dat de blonde Buizerd het vrouwtje is, want die zijn altijd iets groter.
Buizerd
Er is niet veel over meer van de prooi en wat er nog van over is,
probeert de Buizerd met kracht los te maken van de stronk.
Nu wordt helemaal duidelijk, wat ik eerder ook al gemerkt had.
Ik had de stronk nog twee meter verder naar achteren moeten schuiven.
Met gespreide vleugels past de vogel net niet in het kader.
Buizerd
Het lijkt erop dat er niet veel over is van de prooi en
de Bruine Buizerd mag de restjes opmaken.
Buizerd
De Havik laat zich waarschijnlijk weer ergens zien, want de Bruine Buizerd
neemt een dreigende houding aan.
De Blonde Buizerd blijft als een soort bodygard aanwezig op de achtergrond.
Buizerd
Nadat een paar hele kleine restjes weggewerkt zijn,
vertrekken beide Buizerds.
Al met al was het een half uur genieten vanaf de aankomst van de Havik
tot aan het vertrek van de twee Buizerds.
Inmiddels is het 15:15 en dat betekent dat het over een uur al aardig donker
begint te worden. Omdat ik de uren hiervoor verder niet veel bijzonders gezien heb,
verwacht ik ook geen verrassende soorten meer.
Ik besluit om nog een half uurtje te blijven zitten en daarna in te gaan pakken.
Vlak voordat ik daadwerkelijk begin met inpakken, zie ik een
Grote Bonte Specht op 1 van de dichtbij staande boomstammen.
In eerste instantie schenk ik er geen aandacht aan,
maar onbewust wordt mijn aandacht toch weer naar dezelfde vogel getrokken.
Dan zie ik dat het helemaal geen Grote Bonte is maar een Middelste Bonte.
Helaas was ik toen net te laat, want de vogel klom langs de stam uit mijn beeld.
Zo zie je maar dat je op dit soort plekken altijd op moet blijven letten.
Het waren deze dag niet veel soorten, maar de Havik en de Buizerds
maakte de trip meer dan geslaagd.
In een volgend blog laat ik de resultaten zien van een
heerlijke dag fotograferen op diverse plekken in 't Gooi.
Hierin oa aandacht voor:
De Bosuil
Tot de volgende keer,
René
