Amerikaanse Zeearend
De Corona-crisis heeft voor een hoop ellende gezorgd,
maar er waren ook ondernemers die creatieve oplossingen bedachten,
waarmee ze een nieuwe bron van inkomsten aan konden boren.
De eigenaar van De Valk Roofvogels bedacht het concept van een soort vogelhut
voor zijn bedrijf, waar mensen tijdens een circa 3 uur durende
sessie diverse soorten roofvogels konden fotograferen.
Geen leertjes en min of meer vrijuit vliegende vogels.
Het heeft deze mensen gered in deze periode,
want het bleek een geweldige zet.
Veel mensen kwamen hier op af en ik werd
nieuwsgierig gemaakt door foto's van deze sessies op facebook.
Toen ik foto's van een Klapekster en een Scharrelaar voorbij zag komen,
was dat voor mij de trigger om er eens langs te gaan
Klapekster
De Scharrelaar had er vandaag geen zin in en
bleef nergens even lang genoeg zitten.
Omdat het deze dag nogal bewolkt was, moest er met wat langere
sluitertijden gewerkt worden en waren al mijn foto's
net even teveel bewogen om hier getoond te worden.
De Klapekster had er echter wel zin in.
Die vloog iedere keer rustig naar zijn plekje toe en
gaf wel net genoeg tijd om een paar foto's te maken.
Klapekster
Na de Klapekster mocht de Rode Wouw ons een behoorlijke tijd
trakteren op een fraaie vliegshow.
Deze vogel heeft een prachtig getekende kop en is 1 van
de grote publiekstrekkers.
Maar ook hier gooide het erg bewolkte weer roet in het eten en
merkte ik ook dat een lens met een vaste 300mm niet
echt ideaal was voor dit werk.
Rode Wouw
Wanneer zo'n grote vogel dichtbij langs kwam vliegen,
kon ik hem slecht in de zoeker houden.
Dan mis je echt een zoom-functie.
Rode Wouw
Het valt niet mee om zo'n snelle wendbare vogel in de zoeker te houden
met een zware 300mm 2.8 lens. Het is iedere keer snel reageren.
Omdat er iets te weinig licht is, zet ik het diafragma op F5,
zodat ik een betrekkelijk snelle sluitertijd krijg.
Maar het betekent wel minder scherptediepte en
dan is het hopen dat ik de scherpte op de juiste plek krijg.
Buiten het feit dat de autofocus de vogel bij moet zien te houden.
Rode Wouw
Ik heb ook wel wat moeten sleutelen aan de foto's van de Wouw,
maar deze drie vluchtfoto's zijn door de keuring heen gekomen voor dit blog.
Verder heb ik aardig de digitale prullenbak kunnen vullen.
Rode Wouw
Ik zal niet van iedere soort 4 foto's gaan plaatsen, want dan wordt
het wel een enorm lang blog.
Roodpootvalk
Op beide dagen dat ik daar was, kon ik de Roodpootvalk fotograferen.
Maar alleen de eerste dag werkte de vogel mee.
Tijdens mijn tweede bezoek had de vogel er helemaal geen zin in
en bleef op grote afstand lekker zitten en vloog af en toe
een lekker stukje in de rondte.
Maar dit alles gebeurde op grote afstand.
Roodpootvalk
Dus was ik zeer tevreden met de foto's van de eerste dag,
want toen kon ik het valkje mooi biddend vastleggen.
Roodpootvalk
Siberische Havik
Ook tijdens mijn eerste bezoek werden de Siberische Havik en de Slechtvalk
losgelaten. Foto's van beide vogels in vlucht konden de
vuilnisbak in, maar beide waren wel goed te fotograferen
terwijl ze hun prooi op de grond naar binnen werkten.
Slechtvalk
Vooral de Slechtvalk had ik graag iets beter op de foto willen krijgen,
maar die nam zijn prooi mee het hoge gras in.
Aankomend voorjaar maar weer eens proberen om de Slechtvalken
in en rondom Amsterdam vast te leggen wanneer er jongen zijn.
Europese Zeearend
Dan komt 1 van de grootste knapen tevoorschijn en moet ik vliegensvlug een
heel stuk achteruit met mijn 300mm lens.
De Europese Zeearend is echt een enorme vogel.
Ik heb ze regelmatig in het wild gezien,
maar dan altijd van een behoorlijke afstand.
Europese Zeearend
Ik probeer zo goed mogelijk in te spelen op
de vliegbewegingen van de Zeearend, maar meerdere mensen om je heen
maakt je bewegingsvrijheid beperkt.
Europese Zeearend
Dan krijg je ook nog maar 1 kans om de vogel "jagend" te fotograferen
en vooral dan laat het gebrek van een zoomlens zich merken.
Ik had heel erg graag wat meer ruimte rond de Zeearend gehad,
maar het is deze keer niet anders.
Het is wel zeer indrukwekkend om deze reus van zo dichtbij
een prooi uit het water te zien pakken.
Europese Zeearend
De afsluiter van de ochtend werd verzorgd door de Vale Gier.
Vale Gier
Ook bij deze grote vogel heb ik moeite om hem goed te kaderen.
Ik dacht dat ik hem er helemaal op had staan, maar mis helaas
net een stukje van de vleugel.
Leuk natuurlijk wanneer vogels niet alleen maar doodstil zitten,
maar het kan funest zijn voor de compositie.
Vale Gier
De eerste dag bij de Valk Roofvogels was vele malen mooier,
dan ik mij in eerste instantie had voorgesteld.
Ja, het zijn vogels in gevangenschap en dat zal
veel natuurliefhebbers tegen de borst stuiten.
Ik ging er enigszins sceptisch naartoe,
maar merkte al snel dat de eigenaren helemaal gek zijn op hun vogels.
Daar komt ook bij dat de dieren regelmatig vrij rond
kunnen vliegen en gewoon natuurlijk gedrag kunnen vertonen.
Tijdens mijn tweede bezoek waren het voornamelijk Uilen
die gefotografeerd konden worden.
Ik had gehoopt op een goede herkansing met de Rode Wouw,
maar daarmee werd geprobeerd om nakomelingen
te krijgen en moesten die met rust gelaten worden.
Tijdens deze ochtend had ik twee camera's bij mij.
Eén met de nieuwe 70-200 en 1 met de 300mm lens.
Omdat de achtergronden bij de 300 mm mooier zijn,
heb ik stilzittende vogels daarmee gefotografeerd
en voor de vluchtfoto's switchte ik snel naar de 70-200mm lens.
Steenarend
De dag begint erg koud en de Steenarend mag de spits afbijten.
Het pas aangelegde vijvertje is bevroren en de mosranden
zijn mooi berijpt. Helaas schijnt de zon al volop
en zal het winterse sfeertje van korte duur zijn.
Steenarend
Hoewel het natuurlijk een prachtige soort is,
kom ik eigenlijk toch voor de Europese soorten.
Na de Steenarend wordt de Havik gehaald.
Havik
Er had mijn geen groter plezier gedaan kunnen worden,
want ik vind de Havik een magnifieke vogel.
Krachtig, maar allesbehalve lomp.
Hoewel dit een Havik in gevangenschap is,
heeft de vogel nog steeds een wilde blik in zijn ogen.
Havik
De Havik is een nieuwe soort bij de Valk Roofvogels
net als de Steenarend. Omdat er regelmatig nieuwe soorten bijkomen,
is dat voor veel menen een reden om een tweede of derde keer
te boeken. Ik weet nu ook al dat ik er vast nog een keertje naartoe zal gaan.
Arendbuizerd
De volgende grote knaap is een Arendbuizerd.
Een vogel die ik een aantal keren in het wild gezien heb,
maar iedere keer van zeer grote afstand.
Arendbuizerd
De 70-200 bewijst zijn waarde, want ipv dat ik
verder naar achteren moet kruipen,
kan ik uitzoomen en gewoon op mijn plekje blijven liggen.
Na de mooie Arendbuizerd komen een tweetal uilensoorten en
daarna de Roodpootvalk. Die laatste heeft er echter helemaal geen zin in
en blijft op grote afstand rondjes vliegen.
Het maakt mij niet zoveel uit, want de
Roodpootvalk heb ik de vorige keer al fijn kunnen vastleggen.
Dan komt de Havik voor de tweede keer op de setting.
Havik
Ik twijfel of het een tweede exemplaar is,
omdat de vorige Havik een grote witte vlek bovenop zijn kop had.
Misschien was dat wel gewoon een loszittend veertje.
Havik
De Havik gaat uit zichzelf op een iets andere plek zitten en
wanneer ik een halve meter opzij schijf,
krijg ik een mooi ander standpunt.
Giervalk
Eén van de laatste vogels is de Giervalk.
Een schitterend dier, maar enorm lastig te fotograferen in de vlucht.
Helemaal omdat het erg hard licht is en je dus geluk moet
hebben dat de vogel zodanig aan komt vliegen,
dat ik het zonlicht in de rug heb.
Giervalk
De Giervalk is een echte luchtacrobaat en je hebt wel
veel licht nodig om snelle sluitertijden te halen,
maar door het harde licht moet ik behoorlijk
corrigeren in de nabewerking.
Het is niet echt een superfoto geworden,
maar het is wel een karakteristieke pose voor de Giervalk.
Giervalk
De vogel komt ook nog even aan de grond en
zorgt voor een mooie afsluiting van de ochtend.
Tenminste, dat dacht ik.
Kuifcaracara
Er is nog een beetje tijd over en die wordt volgemaakt door de Kuifcaracara.
Een vogel die voorkomt in Midden- en Zuid Amerika.
Niet eentje die op mijn lijstje stond,
maar leuk om als extraatje te krijgen.
En daarmee eindigt een tweede ochtend bij de Valk Roofvogels.
Wat het volgende blog gaat brengen weet ik nog niet.
Gebrek aan tijd zorgt ervoor dat
ik weinig aan fotograferen toe kom en
ook het bezoeken van andere blogs schiet erbij in.
Tot de volgende keer,
René