Anholter Schweiz

 

Lynx

Begin mei waren we een weekje op vakantie in Winterswijk.

De nieuwe caravan moest uitgeprobeerd worden en gelukkig

hadden we qua weer net de juiste week uitgekozen.

Wel koud (vooral in de nachten), maar overdag regelmatig een lekker zonnetje.

Als je in Winterswijk bent in deze periode,

dan moet je als vogelliefhebber zeker langs de steengroeve.

Daar nestelt de Oehoe en deze had 3 jongen, die al behoorlijk groot waren.

Oehoe met jongen

Ivm de stand van de zon is de ochtend het beste moment om te gaan kijken.

Rondom de steengroeve kun je een mooie wandeling maken en

valt er best veel te zien en te fotograferen.

Maar ik was eigenlijk alleen geïnteresseerd in de Oehoe.

Gelukkig stond er iemand anders ook te kijken en kon hij mij

aangeven waar ik moest kijken, want het is echt een enorm zoekplaatje.

De afstand tussen het kijkscherm en het nest is behoorlijk groot

en daarom ook geen hoogstaande fotografie.

Meer leuke bewijsplaatjes en soms is het gewoon niet anders dan dat.

Oehoe met jongen

Oehoe met jongen

Op 1 mei bevonden de kuikens zich nog in het nest, maar op 4 mei

waren ze al een stukje aan de wandel.

Een paar dagen later zouden ze al verder rond gaan zweven en

dus was ik er net op tijd bij.

Ik hoopte dat de vader langs zou komen met een vette prooi.

Oehoes kunnen behoorlijke prooien te grazen nemen

en ik fantaseerde al over een vos, die voor de jongen neergelegd zou worden.

Maar helaas, geen voedermomentje deze keer.

Wanneer je zo'n weekje in de Achterhoek bivakkeert,

dan zoek je van te voren wat leuke uitjes uit.

Een bezoekje aan de nestelende Flamingo's in het Zwillbrocker Venn

stond op de planning, maar daar was de vogelgriep uitgebroken.

Het scheen dat vooral de daar aanwezige Kokmeeuwen-kolonie

zwaar getroffen was en het was voor mij een reden om dit uitstapje te schrappen.

Een ander uitstapje was naar het Anholter Schweiz in Duitsland.

Een soort van dierentuin, maar de dieren hebben hier grote verblijven en

zijn soms niet eens te zien.

Een beetje zoals natuurpark Lelystad.

Ik was een jaar of 8 geleden al een keertje naar dit natuurpark geweest

en ging toen vooral voor de pasgeboren Lynxen en de Das.

Beide had ik toen niet gezien helaas.

Bruine Beer

Dus nu voor de herkansing en ik hoopte in ieder geval dat ik de Das kon fotograferen.

Het Anholter Schweiz is in het verleden gestart met opvang van Beren,

die in gevangenschap gehouden werden en op deze plek

eindelijk een beetje vrijheid terug kregen.

Bruine Beer

Op dit moment zijn er twee Bruine Beren aanwezig en die vermaakte zich prima 

met net gekregen Watermeloen en kroppen Sla.

Tegenover de Bruine Beren is het verblijf van de Wolven,

maar die lagen ergens lekker te suffen en waren onzichtbaar.

Het liefst ga ik naar dit soort locaties wanneer het bewolkt is,

maar nu had ik ook rekening te houden met mijn vrouw en

die houdt nou eenmaal van een lekker zonnetje.

Tsja, dan maar fotograferen met hard licht en hopen

dat de dieren af en toe in de schaduw lopen.

Bunzing

De ene keer lukt dat beter dan de andere keer en

vaak kun je met een beetje rommelen met de belichting nog een hoop corrigeren.

Bunzingen

We waren er heel erg vroeg en dan is het nog erg rustig in het park.

Het park is een mooie plek om te wandelen en een echte aanrader.

Ook de Otter stond op mijn lijstje,

maar deze hebben een behoorlijk grote ruimte waarin ze verbljven

en lieten zich niet zien.

Dat zijn dus wel dingen waar je rekening mee moet houden,

wanneer je het park bezoekt.

Het is beslist geen Artis.

Lynx

Volgende op het lijstje is de Lynx.

Meestal liggen deze dieren ook wat te suffen,

maar toen we aankwamen waren ze zeer actief.

Er waren twee volwassen exemplaren (man en vrouw) aanwezig en

een jong van vorig jaar (vermoed ik).

Lynx

Het verblijf werd afgespeurd naar prooien en

wanneer ze iets zagen wed de sluipmodus ingezet.

Maar de aanwezige vogels werkten niet mee en

dus helaas geen jachtfoto's van hoog opspringende Lynxen.

Ouders met 1-jarig jong

De meeste bezoekers krijgen de Lynxen zo te zien

als op bovenstaande foto.

Suffend in de schaduw.

Lynx

Wij hadden echt enorm geluk met de volop in beweging zijnde Lynxen.

Prachtig om ze te zien bewegen en geconcentreerd naar prooi zoekend.

Jonge Lynx

Het jong had het op een bepaald moment wel gezien en

ging boven in een afgebroken bbomstam liggen.

Lynx

Vader Lynx hield nog steeds geconcentreerd de boel in de gaten,

voordat ook hij zich in de schaduw terug trok en verder niet meer in beweging kwam.

Voor ons het sein om door te lopen en op weg te gaan naar de Dassen.

En ook deze keer hadden we geluk.

In het nachtverblijf waren een aantal jonge Dassen aan het spelen.

Niet fotografeerbaar, maar wel leuk om naar te kijken.

Maar de ouders kwamen regelmatig naar buiten en

wandelden door het hele verblijf heen.

Das

Omdat we redelijk vroeg waren, hadden we het geluk dat een groot deel 

van het verblijf niet in het directe zonlicht lag.

Met zo'n zwart/witte kop is zonlicht funest voor een mooie foto.

Das

Met een klein beetje zonlicht werd de middelste witte baan op de kop

al snel overbelicht.

Das

Al jaren lang probeer ik de Das in de vrije natuur te fotograferen.

Inmiddels ben ik bekend met een aantal burchten,

maar de dieren laten zich altijd pas zien wanneer het te donker is om te fotograferen.

Das

Dus hoewel dit niet een wilde Das is,

ben ik wel blij dat ik ze zo voor de lens heb gekregen.

Das

Ik kon nog wel een paar uur bij de Dassen verblijven,

maar als je met z'n tweetjes bent, moet je soms wat water bij de wijn doen.

Das

Een paas dagen later ben ik er alleen nog een paar uurtjes naartoe gegaan

in de hoop dat de jongen dan buiten zoden spelen.

Das

Helaas geen geluk wat dat betreft, maar de ouders lieten zich wel weer mooi zien.

Dit in tegenstelling tot de Lynxen, die nergens te bekennen waren.

Das

Door het park heen lopen diverse Pauwen.

Iedere keer wanneer we er eentje tegen kwamen,

vroeg ik al vriendelijk of hij zijn veren op wilde zetten.

Geen succes natuurlijk.

Pauw

Totdat we terecht kwamen bij het stuk waar de geitjes lopen en

waar de kleine kinderen zich met deze dieren kunnen vermaen.

Daar liep ook een Pauw en iedere keer wanneer er een paar Geitjes

te dichtbij kwamen, gingen de veren omhoog van de Pauw.

Uiteraard liep er bijna aldoor een kind voorlangs,

maar twee keer had ik bijna vrij zicht.

Pauw

Blijft toch een geweldig mooi gezicht om een Pauw in vol ornaat te zien.

Wisent

Vlakbij de kinderboerderij liep een eenzame Wisent.

Hij oogde een beetje oud en krakkemikkig.

Wisent

Wilde Zwijnen

Als laatste nog een tijdje zitten kijken bij de Wilde Zwijnen.

Een stuk of 10 biggetjes in streepjes pyjama liepen in de rondte.

Je kon duidelijk zien dat ze nog erg jong waren,

want om de haverklap moesten ze eventjes gaan liggen om uit te rusten.

Want een enorm verschil toch met de volwassen Zwijnen.

Rond een uur of 1 hadden we het wel gezien en ging de reis terug naar de camping.

Een klein half uurtje rijden, dus lekker dichtbij.

In een volgend blog aandacht voor het Ilperveld met os deze:

Baltsende Kluten

Tot de volgende keer,

René

De Havik

 

Havik

Ik heb al vaker aangegeven dat de Havik 1 van mijn favoriete vogels

is om te fotograferen. Het dier straalt kracht en dreiging uit.

Zodra het gekekker van een Havik in de buurt klinkt,

ben ik direct gefocust op de omgeving om mij heen.

Er zijn een aantal hutten in Brabant, waar het bijna een zekerheidje is,

dat je een Havik voor de camera kunt krijgen.

Ik zeg bewust "bijna", want het blijft onvoorspelbaar.

In ieder geval heb ik altijd geluk gehad, wanneer ik plaats nam in

mijn favoriete fotohut in Brabant.

Wanneer je wat vaker op een bepaalde plek komt,

dan ga je ook eens iets anders proberen.

In principe zijn alle beelden wel ongeveer hetzelfde,

maar je kunt toch nuances aanbrengen

door de prooi op een andere manier aan te bieden.

Behalve het bepalen van een standpunt, moet je soms ook

gewoon het geluk hebben met bepaalde omstandigheden.

Vechtende Haviken

Bv de aanwezigheid van een concurrent.

In dit territorium is een nieuw vrouwtje binnengedrongen en is de strijd

met het veel oudere vrouwtje (dat al heel lang in dit stuk bos woont) losgebarsten.

Links naast de hut barst op een bepaald moment een gevecht los.

Met veel pijn en moeite kan ik een gaatje vinden om wat bewijsplaatjes te maken.

De verwachting is dat het oude vrouwtje de strijd zal verliezen en

dan wordt het nog maar afwachten of dit jonge vrouwtje ook

dagelijks voor de hut zal komen.

Het gaat er in ieder geval hard aan toe en het oude vrouwtje

moet de strijd staken en gaat op de vlucht.

Ik weet dit, omdat daarna het volgende gebeurt.

Havik

De overwinnaar vliegt namelijk naar de prooi.

Het oude vrouwtje is geringd aan haar linkerpoot en omdat de ring hier

ontbreekt, is duidelijk dat dit het jonge vrouwtje is.

Zeer agressief eist zij de prooi op.

Schreeuwend en mantelend laat ze merken dat het haar prooi is

en dat de nog in de omgeving aanwezige andere Havik geen enkele kans maakt.

Havik

Omdat het nogal donker was op dat moment,

is de foto net niet helemaal van de juiste scherpte, maar de houding

en de blik maakt duidelijk waarom ik zo graag een Havik mag fotograferen.

Ik had op twee plekken een prooi bevestigd en merk nu,

dat ik deze stronk net een metertje te dichtbij gelegd had.

Soms ben je net iets te haastig en check je de setting niet goed genoeg.

Maar ja, wanneer grijp je in om alles wel goed te zetten?

Havik

Ik besluit om even af te wachten, want de andere Havik kan wel eens terug komen.

Maar zodra de Havik minder begint te dreigen en aan de prooi begint,

besluit ik om wat geluid te maken, zodat de Havik even van de setting verdwijnt.

Hopelijk komt de vogel terug, maar op wanneer ik de setting zo laat,

heb ik straks een paar 100 foto's waar ik toch niet tevreden over ben.

Dan maar het risico nemen.

Nadat de Havik is verdwenen, verplaats ik snel de stronk een stukje verder naar achteren.

Daarna nog even snel wat extra vogelpindakaas op strategische plekken en

wat extra gepelde zonnebloempitten op een paar plekjes erbij.

Dan snel de hut weer in en afwachten wat er komen gaat.

Een klein uur later is daar opeens weer de Havik.

Maar nu landt de vogel op de andere prooi, welke ik 

op een stronk half achter een varen had geplaatst.

Havik

Verder in het bos klinkt het gekekker van een andere Havik en

er wordt direct op gereageerd dmv terug schreeuwen en mantelen.

Havik

Door de Varen in de voorgrond krijg ik een mooie onscherpte op de voorgrond.

Ik vind dat nou eenmaal een mooi extraatje in een foto.

Omdat ik alle ruimte heb in de hut, schuif ik een stukje naar links,

zodat ik een iets ander beeld krijg.

De Havik valt nu precies tussen de twee bomen die verderop staan,

maar daardoor wordt de lichtval ook net iets anders.

Ook komt de prooi iets meer in beeld en dat is dan weer jammer

tov het andere standpunt.

Ach, zo is er altijd wel iets natuurlijk en om dit soort dingen helemaal naar

je eigen hand te zetten, moet je een aantal dagen achtereen kunnen gaan zitten

en de setting volledig naar eigen wensen aanpassen.

Havik

Je merkt duidelijk dat er dreiging in de lucht hangt.

Je kunt aan de ontbrekende ring zien dat dit het jonge vrouwtje is,

maar aan haar houding merk je ook dat het andere vrouwtje in de buurt is.

Je hoopt op een confrontatie, maar ik denk dat de concurrentiestrijd al beslist is.

Wanneer ik naar een hut ga neem ik altijd twee camera's mee.

Eentje met een 300mm f2.8 lens voor de grotere dieren of

wanneer de kleintjes heel dichtbij zitten en 1 met een 400mm lens met een 1.4 extender.

Havik

Met die laatste set krijg je weer een heel ander beeld,

maar ben je al snel beperkt tot het maken van portretjes.

Dan vindt de Havik het genoeg en gaat er vandoor.

Havik

Het jonge vrouwtje is nog niet weg of het oudere vrouwtje landt op de andere prooi.

Dit vrouwtje komt al jaren voor de hut en weet dat sommige mensen de

prooi niet goed vast maken.

Havik

Met geweld probeert ze de prooi los te krijgen en ermee weg te vliegen.

Maar het lukt haar niet en gaat dan maar ter plekke eten.

Havik

Havik

Een maandje later zie ik dat de hut vrij is, terwijl het prachtig weer wordt.

Omdat de hut in het bos ligt, heb je al snel weinig licht op de plek en

ik wil wel eens met wat meer licht op de plek aan de slag.

Met een beetje geluk kun je dan wat andersoortige beelden maken.

Ik ben wat later dan normaal en probeer de setting zodanig op te bouwen,

dat ik bij 1 van de prooien niet zoveel bomen in de achtergrond krijg.

Havik

De aanwezigheid van de zon en de grote afname van bladeren aan de bomen,

verandert het licht voor de hut continue.

Havik

Stukje naar links of een stukje naar rechts en wijziging van lichtmeting,

kan de sfeer in een foto enorm veranderen.

Buizerd

En dan is daar nog een concurrent.

Het bos is ook het territorium van een paartje Buizerds.

De kleinste van die twee is geen partij voor de Havikvrouw,

maar de grootste Buizerd is dat wel.

De Haviken vermijden iedere keer de confrontatie met deze vogel.

Het is dan ook een knoeperd van een vogel.

Wanneer de Buizerd vertrekt,

is de Havik weer redelijk snel ter plaatse.

Havik

Weer een maand later lees ik dat de setting voor de hut verandert 

is door de eigenaar.

Ik ben benieuwd en wanneer er weer een stralende dag

voorspeld wordt, reis ik nog maar een keertje af.

De fascinatie voor de Havik blijft trekken.

Opvallend genoeg is het deze dag rustiger voor de hut ua roofvogels.

Maar ik vermaak mij uitstekend met Appelvinken, Kuifmezen,

een Winterkoning, Sijsjes en voor het eerst een Eekhoorn op deze plek.

Ik hoor de Havik de hele ochtend roepen, maar ze komt niet voor de hut.

Pas na twaalven komt het gekekker echt dichtbij en opeens is ze daar.

Vanuit het niets landt ze op 1 van de 2 prooien.

Havik

Net op dat moment schijnt de zon op die plek en verlicht de kop van de Havik.

Door flink onder te belichting kan ik de vogel echt in de spotlight zetten.

Wanneer het zonnetje achter een wolkje schuilt en ik de

belichting weer naar rechts draai, komt er een zachter beeld uit de camera.

Havik

Er is een extra rand aangebracht, waardoor je het idee krijgt,

dat er door het gras heen gefotografeerd is.

Ik vind dat wel een mooi effect geven.

Vind je het als fotograaf niet leuk, dan zet je de prooi gewoon op een

boomstronk, die boven de groene rand uitkomt.

Ik had hier een meter of 5 achter de groene rand een stronk neergezet.

Zodanig dat de prooi net onder de groene rand verdween,

wanneer ik vanuit de hut keek.

Dat is een beetje passen en meten wanneer je alleen bent.

Ik had deze keer expres de prooi zodanig geplaatst,

dat er een lichte boom in de achtergrond stond.

Dan is het fijn wanneer de Havik een zodanige pose aanneemt,

dat de boom een mooie omlijsting vormt.

Havik

Hoewel alle foto's natuurlijk min of meer hetzelfde zijn,

blijft het leuk om kleine nuances aan te brengen.

En iedere keer is het weer een belevenis om deze

prachtige roofvogel op een afstand van zo'n meter of 20 te bekijken.

In een volgend blog aandacht voor een diersoort

die al heel alng op mijn lijstje stond.

Jammer genoeg niet in de vrije natuur,

maar in een wildpark.

De Das

Tot de volgende keer,

René