zaterdag 25 november 2023

De Kleine Zilverreiger

 

Kleine Zilverreiger

Begin september bracht ik een bezoekje aan de Balgzandpolder in Den Helder.
Een plek die al lang op mijn lijstje stond, omdat daar een soort van plasdras ligt en
achter de dijk ligt direct het was.
Bij hoog water zouden dus de wadvogels over de dijk moeten komen om
te foerageren in het plasdras gebied.
Maar ja, dat is de theorie he en het zal ongetwijfeld geregeld gebeuren.

Mij was aangeraden om goed op de getijden te letten en dan ruim voor hoog water 
aanwezig te zijn en volledig geïnstalleerd.

Het wordt al met al een hele leuke dag met een hoop gewone soorten\die voor de lens komen,
maar ook regelmatig bezoek van Oeverlopers en nog wat leuke soorten.
De leukste verrassing was echter een Kleine Zilverreiger.
Deze krijgt een apart blogje en al het andere komt aan bod in deel II.

Ik had de dag van mijn bezoek uitgekozen op de tijd dat het hoog water zou worden
en op de zeer goed uitziende weersverwachting.
Het zou namelijk een licht bewolkte dag worden met sluierbewolking.

Nou vergeet dat laatste dus maar.
Gewoon bijna de hele dag knalhard zonlicht en eventjes zwaarbewolkt.

Blauwe Reiger

Bijna alle foto's in dit blog zijn het hele beeld zoals ze uit de camera zijn gekomen.
En alles in dit blog is geschoten met mijn 300mm lens.

In de ochtend had ik vol tegenlicht.

Blauwe Reiger

Nadat ik al een Oeverlopertje op bezoek had gekregen,
zat er opeens een Blauwe Reiger voor mijn  neus.
Met 300mm is het dan een beetje passen en meten om
toch maar een aardig beeld te krijgen.

Na het vertrek van de Blauwe Reiger werd het een komen en gaan
van allerlei soorten Eenden, Ganzen en af en toe een Steltlopertje.

Totdat er om 15:00 uur opeens een Zilverreiger zijn kop om de hoek stak
op een meter of 50 afstand.
Eerst dacht ik aan een Grote Zilverreiger,
maar al snel zag ik dat het zijn kleinere, zeldzamere broertje was.

Een Kleine Zilverreiger.

Die krijg je nou niet bepaald iedere dag voor de lens.
Stilletjes wacht ik af, want ik wilde de vogel zeker niet
in een vroeg stadium verstoren en verjagen.

De zon scheen volop van achter mij en
dat is natuurlijk een ramp wanneer je een volledig witte vogel
op de foto wilt zetten.
Beetje onderbelichten en de iso op 200 en dan maar zien wat het wordt.

De resultaten vielen mij thuis behoorlijk mee.
Af en toe een overbelicht stukje, 
maar over het algemeen toch aardig wat details in het verenkleed.

Kleine Zilverreiger

Ik kreeg meer dan waar ik op hoopte,
want de vogel gaf een half uur durende show weg.
Nog iets later op de dag kwam de vogel nogmaals terug
en weer een minuut of 20.

En vlak voordat ik vertrok liet hij zich nogmaals een minuut of 10 zien.

Kleine Zilverreiger

Nou heb ik wel vaker Reigers zien jagen,
maar wat deze Kleine Zilver doet, heb ik nog nooit gezien.

Normaal is een Reiger zeer behoedzaam en zie ik ook weleens
dat ze met hun poten in het water heen en weer gaan
om bodemdiertjes op te jagen.

Maar deze vogel rent als een dolle heen en weer.
Niet 1 keer meer meerdere malen.

Als een kind in de zee vlakbij het strand.

Kleine Zilverreiger

Het lijkt wel een succesvolle manier van jagen,
want de ene na de andere vis wordt verschalkt.

Kleine Zilverreiger

De vogel trekt zich ook helemaal niets van mij aan
en loopt zo nu en dan vlak langs mij.

Kleine Zilverreiger

Wanneer de vogel even op het droge loopt,
kun je mooi de kleuren van de poten bekijken.
Mocht er nog twijfel zijn aan de soort,
dan is het met deze foto wel opgelost.

Rond 15:30 verdwijnt de vogel weer in de richting waar hij vandaan kwam.
Mijn gedachten was direct, dat ik niet snel nog eens zoiets zou meemaken.

Maar een half uurtje later komt de Kleine Zilverreiger weer terug.

Kleine Zilverreiger

En weer hetzelfde ritueel.

Kleine Zilverreiger

Hij lijkt te rennen als een kip zonder kop,
maar er zit natuurlijk een gedachte achter.

Behalve heen en weer sprinten, zie ik hem
nu ook af en toe sprongetjes maken.
Het zit er allemaal zo raar uit.
Net of de vogel straal bezopen is.

Kleine Zilverreiger

En maar zwaaien met de vleugels en dan weer
achter iets aan sprinten wat onder water wegschiet.

Kleine Zilverreiger

Het lijkt allemaal vreemd, maar hij is zeer succesvol met deze manier van jagen.

Kleine Zilverreiger

Kleine Zilverreiger

Kleine Zilverreiger

Maar ook de traditionele manier van jagen beheerst deze vogel.
Sluipend door het riet en rustig wachtend totdat een prooi uit de dekking komt.

Kleine Zilverreiger

En dan met een geweldige snelheid toeslaan.
Iedere keer verbaas ik mij weer hoe snel dit gaat en
hoe effectief een Reiger is.

Kleine Zilverreiger

Kleine Zilverreiger

Even dacht ik dat hij hier een parasol-houding aannam,
zoals zijn verre neefjes en nichtjes doen.
Maar het was even een peots-momentje

Kleine Zilverreiger

Als laatste nog een close-up van de Kleine Zilverreiger,
maar nu met de camera gekanteld zodat hij er helemaal oppast.
Dit is bijna het gehele beeld, zodat je begrijpt hoe dichtbij
deze vogel constant kwam.

Geweldig om te aanschouwen en zoiets maakt je dag 
helemaal goed. Maar ik mocht over de rest ook niet echt klagen.
Dat komt echter in deel II met oa deze"

Watersnip

Tot de volgende keer,
René

donderdag 2 november 2023

De Siberische Grondeekhoorn. Testen nieuwe fotohut.

 

Siberische Grondeekhoorn

Het liefst fotografeer ik vanuit een schuilplek en kom daarom regelmatig in een fotohut.
Vooral de hutten van Gerwin Kieboom (In Oosterhout en Drunen) mag ik graag bezoeken.
Ik heb regelmatig (oppervlakkig) contact met hem en eind september
kreeg ik een mailtje van hem met de vraag of ik
zijn nieuwe hut wilde testen.
Nou, dat laat ik mij natuurlijk geen twee x vragen en
antwoorde direct bevestigend.
Helemaal enthousiast werd ik toen hij mij vertelde wat de doelsoort daar is.

De Siberische Grondeekhoorn.

Een soort die al lang op mijn lijstje stond,
maar omdat ze nogal ver bij mij vandaan zitten en
op een nogal donkere plek in het bos, is het er nooit van gekomen.

Deze diertjes komen alleen in de omgeving van Tilburg voor
en zijn ruim 40 jaar geleden ontsnapt.
Hoe ze ontsnapt zijn is niet helemaal duidelijk.
In ieder geval komen ze uit het Tilburgs Natuur Dierenpark.
Toen dit sloot zijn de voorouders van de huidige kolonie ontsnapt.
De ene lezing zegt dat iemand een krat met de Eekhoorntjes heeft laten vallen en
de andere lezing zegt dat ze onder de grond in hun verblijf zaten en
gewoonweg vergeten zijn toen het dierenpark ontruimd werd.
Ik denk dat de eerste versie waarschijnlijker is.

In ieder geval hebben ze zich in de regio Tilburg verspreid en
vermenigvuldigt en zijn ze daar een echte attractie.

Grote Bonte Specht

Wanneer je als eerste mag testen, dan test je ook direct de route naar de hut toe.
Tsja, dan heb je al snel door dat af en toe links en rechts door elkaar gehaald zijn en
dat ik niet het hek door moet bij nummer 20, maar bij nummer 22.
Gelukkig hoefde ik niet lang te zoeken,
want de foto die bij de beschrijving zaten, waren zeer duidelijk.

Ik kom aan bij een zeer luxe hut met een prachtige watertafel.
Nou heb ik al wat plekken gezien, maar deze is wel heel mooi.
Heerlijke stoelen en lekker ruim.
Nadeel vind ik, dat er vanachter spiegelglas gefotografeerd wordt.
Dat scheelt toch een hoop licht en ik heb niet het nieuwste model camera.
Dus met hele hoge ISO fotograferen is er voor mij niet bij.
Ik heb dan wel lichtgevoelige lenzen, maar het is toch een nadeel voor mij.

Iets na zonsopgang ben ik in de hut en probeer een beetje een setting te maken.
Gerwin had links en rechts wat takken en stronken geplaatst,
maar dat moet allemaal nog uitgekristalliseerd worden.

De plek wordt nog niet zo druk bezocht door vogels,
maar dat kan ook komen omdat er nog genoeg voedsel in het bos te vinden is.

Siberische Grondeekhoorn

Ik zie voornamelijk wat Kool- en Pimpelmeesjes, maar dan opeens zie ik 
in de achtergrond een koppie boven het mos uitkomen.
De hut is niet ingegraven, maar voor de hut staat een enorme zelfgemaakte watertafel 
met daarop de setting en kun je dus gewoon op ooghoogte fotograferen.
Om te zorgen dat de Eekhoorntjes wel op de tafel kunnen komen,
liggen er grote takken waardoor ze omhoog kunnen klimmen.

Ik had op diverse leuke plekken Hazelnoten gelegd en pindakaas gesmeerd,
maar de Eekhoorntjes aten eigenlijk alleen de gepelde Zonnebloempitten op.

Het Eekhoorntje is al snel weer verdwenen.
Snel even de foto's terugkijken en hopen dat er iets goeds tussen zit.
Je weet tenslotte niet of er nog een keer eentje te fotograferen valt.

Maar 5 minuten later komt er weer eentje op de tafel.

Siberische Grondeekhoorn

Deze keer komt het diertje wat dichterbij, maar gaat dan net op de verkeerde plek zitten.
Ik had juist op die plek wat zaadjes neergelegd om wat kleine vogels
goed voor de lens te krijgen.

De Eekhoorntjes moesten juist op de stronk gaan zitten,
maar daar wilde ze de hele dag nou juist niet gaan zitten eten.

Siberische Grondeekhoorn

Maar ja, ik ben daar natuurlijk om te testen en te zien wat er wel en wat er niet werkt.
De rechterkant van de setting blijkt tijdens het fotograferen te laag en
daardoor krijg je de Eekhoorntjes niet goed in beeld.
Dat zijn natuurlijk wel mooie constateringen voor de eigenaar en is
ook snel na mijn vertrek aangepast.

Siberische Grondeekhoorn

Mijn bedoeling was om er eentje of bovenop de stronk of op dat uitstekende deel
te krijgen, zodat ik hem in zijn geheel op de foto kon krijgen.

Siberische Grondeekhoorn

Eén keer lukt het bijna om de Siberische Grondeekhoorn in zijn geheel op de foto te krijgen.
Helaas heb ik hem net te krap gekaderd en staat de staart er niet helemaal op.
Dan denk je dat er nog wel een lans komt, maar dus niet.
Ze wilde niet meer op die plek gaan zitten.

De hut is op een best wel open plek in het bos geplaatst.
Dat maakt het aan de ene kant makkelijk,
want ook bij slecht weer heb je aardig wat licht.
Maar bij zonnig weer heb je al snel last van hard licht op een aantal plekken.

Maar soms kun je ook van de nood een deugd maken
en krijg je zo'n mooie donkere achtergrond
waardoor het onderwerp er nog meer uitkomt.

Dan is het inmiddels 10:30 uur en is de dag al aardig geslaagd.
Het doel was om de Siberische Grondeekhoorn te fotograferen en dat is gelukt.
Maar ik wil natuurlijk meer en hoop dat de Eekhoorntjes zich de hele dag laten zien.

Omdat ze hamsteren en zoveel mogelijk Zonnebloempitten in hun wangetjes stoppen,
ben ik druk bezig met bijvoeren.
Normaliter voer ik 2x in de ochtend en 1x in de middag,
maar ik moest nu echt vaker de hut uit.

Pimpelmees

Maar na het bezoek van het Eekhoorntje wordt het rustig.
Dan zijn er wel wat gewone bossoorten die zich laten zien,
maar het zijn niet van die grote aantallen en
de stiltes tussen de bezoekjes worden langer.

Roodborst

Koolmees

Het is duidelijk dat er teveel voedsel in het bos te vinden is en
dat het aanwezige voer nog geen hele grote aantrekkingskracht heeft.

Omdat het al een tijdje droog is,
hoop ik bij badderende en drinkende vogels,
maar ook dat loopt niet storm.

Dan toch een niet zo'n algemene soort voor de hut.

Middelste Bonte Specht

De Grote Bonte Spechten laten zich regelmatig zien, maar opeens
zie ik een Middelste Bonte op de stam zitten.
In de lente of zomer is het wat minder snel te zien,
maar in het najaar kun je direct zien dat het geen Grote Bonte Specht is.
De rode pet verraadt hem direct.

Middelste Bonte Specht

Hoewel de Middelste Bonte Specht veel lijkt op de Grote Bonte Specht,
spreekt die eerste toch veel meer aan vanwege de zeldzaamheid.

Middelste Bonte Specht

Ik schrik altijd direct wakker wanneer er een Middelste Bonte Specht verschijnt.

Grote Bonte Specht

Grote Bonte Specht

De Hazelnoten die ik neergelegd had voor de Eekhoorntjes,
vielen goed in de smaak bij de Spechten.
Leuk om te zien hoe ze deze inklemmen in de schors van een boom en
ze de noot dan open tikken.

Zo valt er vaak wel iets te zien en kan ik mij meestal zeer goed vermaken.
Heerlijk ontspannen wachten wat er komen gaat.

Boomklever

Ook de Boomklevers laten zich meerder malen zien.
Het zijn altijd zeer bewegelijke vogels en meestal
hebben ze al een zaadje in hun snavel voordat je scher
heb kunnen stellen.

Maar heel soms zitten ze een paar seconden stil op 1 plek.

En dan opeens paniek in de tent.
Al het kleine grut vliegt schreeuwend alle kanten op.
Dat betekent maar 1 ding.
Er is een rover in de buurt.

Hoewel ik achter spiegelglas zit, blijf ik toch maar heel stil zitten.
Roofvogels zien ontzettend scherp en zien echt wel de bewegingen
achter dat spiegelglas.
Mijn geduld wordt op de proef gestekd,
maar dan na 15 minuten wachten......

Havik

Op nog geen 4 meter afstand plft er een Havik neer naast de vijver.
De vogel speurt de omgeving af en na een minuutje stapt hij het water in.

Havik

De ondiepe plek in de vijver waar vogels kunnen badderen blijkt nu te dicht
bij de hut te liggen. Ook dit gaat aangepast worden en juist hiervoor zijn
testdagen zo ideaal.

De foto's van de Havik zijn bijna het volledige beeld zoals ze uit de camera zijn gekomen.
Met 300mm en de cropfactor krijg ik de vogel er helaas niet helemaal op.

Havik

De camera met de 300mm lens staat aan de linkerkant van de hut en in de 
achtergrond staat een boomstam die licht lijkt te geven.
Nog een puntje om aan te passen.

Ik pak voorzichtig de camera op en loop langzaam naar de rechterkant van de hut.
Ik dacht dat de Havik inmiddels wel op zijn gemak was,
maar helaas bleek dat niet het geval.
Waarschijnlijk zag de Havik mij door het  spiegelglas toch bewegen
en ging de vogel er vandoor.
Dom, ik had beter moeten weten en moeten wachten
totdat de vogel echt begon met badderen.

Maar dan is het dus 12:30 uur en heb ik een Middelste Bonte Specht,
een Havik en een Siberische Grondeekhoorn voor de lens gehad.
Het kan natuurlijk slechter.

Het mocht alleen ietsje drukker zijn met de gewonere soorten.
Dan blijf je meer gefocust en is het ook wat spannender.
Want na het bezoek van de Havik begint het lange wachten.

Ondertussen app ik een beetje met Gerwin en laat blijken
dat de Siberische Grondeekhoorns het af laten weten in de middag.
Net op dat moment zie ik aan de rechterkant een koppie omhoog gaan.
Precies in het gedeelte wat te laag is en wat later aangepast is.

Siberische Grondeekhoorn

In spanning wacht ik af of het Eekhoorntjes zich beter laat zien.
Opeens duikt er eentje op aan de linkerkant.
Geweldige leuke diertjes zijn het.
Net als bij de Rode Eekhoorn laten ze zich in de ochtend veelvuldig zien.
Dan moet er flink gegeten worden.

In de middaguren zijn ze bezig met andere dingen en later in de middag
beginnen ze weer te zoeken naar voedsel.
Dat heb ik in andere hutten ook meerdere malen meegemaakt met de Rode Eekhoorn.

Grote Bonte Specht

Het bezoekje is van korte duur en een Grote Bonte Specht zorgt voor de aflossing.

Een half uurtje later komt de Grondeekhoorn weer langs en dat levert
de eerste foto van dit blog op.

Weer een half uur later zie ik weer opeens zo'n kleine rakker opduiken.
Je moet echt goed op blijven letten, want je ziet ze zo over het hoofd.

Siberische Grondeekhoorn

Deze keer gaat hij op een door mij neergezet stronkje zitten en
blijft net zolang zijn wangen volproppen tot er niets meer in past.

Siberische Grondeekhoorn (bidden voor het eten)

Siberische Grondeekhoorn (Hamstereeeeeeeeen)

Siberische Grondeekhoorn

Op bovenstaande foto is mooi te zien hoe de Eekhoorn
zijn wangen volpropt met Zonnebloempitten.
Echt heel leuk om te bekijken.

Ik had ook Bramen meegenomen, maar daar keken ze niet naar om helaas.

Al met al een zeer geslaagde dag en kon ik goed feedback geven.
Inmiddels zijn de Siberische Grondeekhoorntjes aan hun
winterslaap begonnen en komen ze in het voorjaar weer
uit hun holletjes.
Dan zou ook de hut in principe in de verhuur moeten gaan.

Bedenk wel dat deze hut echt bedoeld is om
de Siberische Grondeekhoorns te fotograferen.
Maar er is een grote kans op prachtige bijvangsten.

Tijdens mijn bezoek hoorde ik de Zwarte en de Groen Specht rondom de hut en
heb ik natuurlijk ook de badderende Havik gezien.
Daarnaast zijn op de wildcamera ook de Sperwer en Buizerd
vastgelegd die een bad kwamen nemen.

Ik zal zeker een keer terug komen wanneer er een iets langere droge periode
is geweest en de vijver de enige waterbron in de omgeving is.

In een volgend blog aandacht voor een uitstapje naar de Balgzandpolder met een:

Jagende Kleine Zilverreiger

Tot de volgende keer,
René