vrijdag 31 mei 2024

De Grutto en de Kluut

 

Grutto's

Eind april was het zover.
Een bezoekje aan Gruttoland in Friesland.
Dit is 1 van die plekken waar ik een uitzondering voor maak qua vroeg reserveren.
Eind april is namelijk de mooiste periode vwb paringsrituelen en baltsen.
Ook september is een toptijd, want dan laten de Watersnippen zich goed zien
en is er kans op hele leuke soorten trekvogels.

In december had ik al geboekt en dan is het afwachten wat voor weer het wordt.
Gruttoland is een plek waar ik graag in de ochtend een onbewolkte zonsopkomst mag zien.
Heel even heb je dan magisch licht en verandert de rechterkant van de
plasdras van grauwzwart, naar paars/lila en dan naar goud.
Geweldig om mee te maken, maar voor de fotografie
moet er dan natuurlijk wel net een vogel in dat deel van het landschap verschijnen.
Ik blijk enorm geluk te hebben, want juist deze dag is het onbewolkt,
terwijl het de rest van de week zeer wisselvallig is.

Iets na 6:10 uur komt de zon op en dat betekent vertrekken uit Amsterdam om 04:50 uur.
De reis verloopt voorspoedig en om 06:00 uur stap ik voorzichtig de hut binnen.
De vogels beginnen actief te worden en rondom de hut zie ik Kluten,
Grutto's en diverse Eenden-soorten.

Langzaam komt de zon achter de dijk omhoog en voltrekt zich een mooi schouwspel.

Grutto's

Ik lijk direct extra geluk te hebben, want er zit een paring aan te komen bij de Grutto's.
Het mannetje heeft er al ontzettend veel zin in en laat dat duidelijk merken.
Hij wil deze mooie dag direct goed beginnen.
Wapperend met zijn vleugels en ondertussen flink roepend,
probeert hij het vrouwtje zover te krijgen om te paren.

Grutto's

Maar het vrouwtje is al gepaard en de indringer wordt luidruchtig
en hardhandig verjaagd.
Jammer natuurlijk, want een paring in het mooie tegenlicht
zou fraaie silhouetten opgeleverd hebben.

Kluut

De zon klimt ietsje hoger en zorgt voor een gouden gloed.
Het is nu rechtstreeks tegen de zon in fotograferen
en dan heeft mijn camera het nogal eens moeilijk met de autofocus.

De Grutto-concurrent probeert het nog een keertje,
maar vangt voor de tweede keer bot.

Grutto's

Het was tot nu toe windstil, maar opeens steekt er een klein windje op.

Scholeksters

Nu gaat het rap bergafwaarts met het licht en is het magische er snel af.
Het voordeel van onbewolkt weer is een prachtige zonsopkomst,
maar het betekent ook keihard licht voor een groot deel van de dag.

Het moet dus eigenlijk allemaal in de eerste twee uur gebeuren.
En inmiddels is het eerste uur al bijna voorbij.

Maar ik heb geluk vandaag.
Een paartje Grutto's houdt zich langdurig vlakbij de hut op.

Grutto vrouw

En speciaal voor mij blijven ze aan de linkerkant van de hut,
daardoor houd ik de opkomende zon achter mij.
Het vrouwtje is vreemd gekleurd en ze is ook nog eens heel erg groot.
Eerst dacht ik met een hybride Grutto x Rosse Grutto te maken hebben,
ook al omdat de snavel heel lichtjes naar boven is gebogen.
Nooit eerder heb ik zo'n groot vrouwtje
met zo'n vreemde kleur verenkleed gezien.

Mooi is wel dat het windje weer gaat liggen en dat de golfjes
plaats maken voor een min of meer strak wateroppervlak.

Grutto man

Het mannetje is normaal gekleurd en die is duidelijk in de stemming.

Het is een prachtige ochtend en overal zijn de Grutto's hoorbaar en
hoor ik de Kluten die aan elkaar laten weten, dat anderen
niet in hun territorium moeten komen.

Het Grutto-paar verhuist langzaam naar schuin voor de hut
en gelukkig nog steeds met het licht mee.

Dan begint de balts van de Grutto-man.

Grutto's

Eerst wapperend met de vleugels toenadering zoeken bij het vrouwtje.

Grutto's

Om haar heen draaiend en steeds luid roepend,
probeert het mannetje de juiste uitgangspositie te vinden
en het moment dat het vrouwtje er echt klaar voor is.

Grutto's

Wanneer het mannetje het juiste moment heeft gevonden,
stijgt hij langzaam op en benaderd het vrouwtje.
Ondertussen probeert hij uit te kienen waar hij 
precies moet landen op de rug van het vrouwtje.

Grutto's

Het lijkt erop dat het een onervaren mannetje is en het vrouwtje 
er toch niet helemaal klaar voor is.

Het mannetje truezelt een beetje en het vrouwtje blijft nou ook niet echt lekker stil staan.

Grutto's

Dan eindelijk contact en begint het balanceren.

Grutto's

Het mannetje kan geen grip vinden en glijdt aldoor naar beneden
Luid roepend en wapperend om zijn evenwicht te bewaren,
doet hij enorm zijn best.

Grutto's

Hij gllijdt echter aldoor helemaal van de rug af,
maar kruipt er snel weer op.

Grutto's

Dan bijna touch-down, maar vindt het vrouwtje het wel mooi geweest.
Ze loopt gewoon weg en laat het mannetje verbaasd achter.

Grutto's

Tsja, daar sta je dan met je goeie bedoelingen.
Op bovenstaande foto kun je mooi zien,
hoe groot dit vrouwtje wel niet is tov het mannetje.

Helaas was dit de enige poging die dichtbij gebeurde,
al zag ik in de middag nog wel een aantal paringen,
maar die waren net te ver weg.

Even later probeerde een ander mannetje het even bij de grijze Grutto-vrouw.

Grutto

Maar hoezeer hij ook zijn best deed,
het vrouwtje moest niets van hem hebben.

Grutto's

De indringer werd zelfs door het vrouwtje weggejaagd,
terwijl het mannetje op een afstandje stond toe te kijken.

Alarmerende Grutto's

Er bevinden zich best veel broedparen op Gruttoland.
Overal hoor je ze roepen en soms zie opeens hoeveel vogels
zich bevinden op een klein stukje land.

Wanneer er zich een gevaar op de grond bevindt,
blijven de Grutto's hangend in de lucht luid roepen
en hopen zo de vijand te verjagen.

Grutto's die zo gezamenlijk in de lucht hangen,
betekent dat er een Hermelijn, Kat, Vos of ander vijandig dier rondloopt.

Je ziet dit ook wanneer een boer aan het maaien is wanneer er jongen zijn.
Drie jaar geleden zag ik zoiets in de polder vlakbij huis.
Een mooi weiland met minimaal twee Grutto paren met jongen,
een scholekster paar met jongen en ook Tureluurs met jongen.
Ik heb daar een paar dagen genoten, totdat ik 
bij aankomst een trekker zag rijden op dat stukje land.
Alle ouder-vogels volkomen in paniek en maar schreeuwen
en wanneer je dat hoort, dan voel je dat de ouders radeloos zijn.
Maar je raadt het al natuurlijk.
Alle jongen gingen in de weidevogelhutspot en het werd doodstil.
Zo ontzettend zonde dat dit toch ieder jaar weer gebeurt.

Kapitalen worden gestoken in weidevogel-beheermaatregels,
maar de achteruitgang van Weidevogels kan zo simpel op te lossen zijn.
Gewoon later maaien, een hoger grondwaterpeil en 
meer diversiteit qua begroeiing.
Maar ja, met partijen zoals BBB, PVV, NSC en VVD
aan de macht kunnen we het wel schudden.
Hoewel een partij als Groen-links niet echt veel beter is,
zoals blijkt in Amsterdam.

Kluten

Er zijn behoorlijk veel Grutto's te zien in het water,
maar het aantal Kluten is nog hoger.
Best wel logisch want de Kluut zoekt zijn eten in het water en
de Grutto's voornamelijk op het land.

De Klutenbalts was duidelijk op zijn hoogtepunt,
want ik heb wel 30 paringen gezien gedurende mijn bezoek.

De serie foto's die nu volgt zijn dan ook van verschillende paringen
en laten samen zien hoe de balts van de Kluten verloopt.

Kluten

Het vrouwtje geeft aan dat zij er klaar voor is een gaat gebukt staan
met de snavel liggend op het wateroppervlak.
Meestal plat op het water, maar soms ook iets er boven.

Het mannetje scharrelt er omheen en blijft constant druk poetsen.
Dit kan zomaar twee minuten in beslag nemen.

Kluten

Dan begint het mannetje water over het vrouwtje te sprenkelen

Kluten

Af en toe gaat er een flinke sloot water over de kop van het vrouwtje heen.
Tsja, eerst even douchen voordat het zover is he.

Wanneer het mannetje hiermee begint, dan komt de paring in zicht.

Het mannetje scharrelt er dan nog even omheen, nog even de veren in het gareel
en dan hupsakee.
Kluten

Dan begint het balanceren en doet het luid roepende mannetje
zijn uiterste best om op de rug van het vrouwtje te blijven.

Kluten

Iedere keer doet het mij denken aan een surfer,
die balancerend zijn best doet om op de surfplank te blijven staan.

De volgende stap is de daadwerkelijke paring.

Kluten

Het blijft balanceren en niet alleen voor het mannetje.
Ook het vrouwtje blijft constant de balans zoeken en
het is echt een samenspel tussen de twee vogels.
Met z'n tweetjes zorgen ze ervoor, dat de balans lang genoeg bewaard wordt.

Kluten

Bij de meeste vogelsoorten is het na de paring direct klaar.
Een abrupt einde en bij bv de Futen loopt het mannetje
over de kop van het vrouwtje het water in.
Zie je dat voor je bij een mens? Hahahaha.

Maar bij de Kluten wordt de paring liefdevol afgesloten en
volgt nog een heel mooi moment.

Kluten

Na de daadwerkelijk paring laat het mannetje zich van het vrouwtje glijden
en zoekt direct contact met zijn snavel tegen die van haar.

Kluten

De vogels kruizen de snavels, het mannetje slaat zijn vleugels om haar heen
en samen lopen ze op de manier weg.
Dit mooie ritueel is ook direct het lastigst te fotograferen.

Kluten

Dat laatste gedeelte gaat namelijk zo snel en is ook nog eens snel voorbij.
Voor je het weet is het voorbij en mis je het moment.
Dus tijdens de paring gewoon door de zoeker blijven kijken
en attent blijven.

Kluten

Met een beetje tegenlicht en vanaf de achterkant leverde dit tafereel
nog een laatste mooi plaatje op.
Doet een beetje denken aan het einde van een romantische film,
wanneer het verliefde stel samen vertrekt richting de zonsondergang.

Gruttoland bevat 4 hutten en twee daarvan worden gebruikt om vanuit te fotograferen
en de andere twee om vogels te bekijken.

Gedurende de dag zat ik met lede ogen naar de andere fotohut te kijken.
Een meter of 20 voor die hut zat de hele dag een mooie groep baltsende Kemphanen.
Dan hoop je dat ze een keer verstoord raken door een Kiekendief mijn kant opkomen,
maar tot mijn grote frustratie bleven ze zitten waar ze zaten.

Ik ben nog even naar de laatste hut gelopen, maar daar kan je niet echt vanuit fotograferen.

Kemphanen

Vanuit een te klein kijkgat en van te grote afstand,
kon ik dit plaatje maken.
Bagger natuurlijk en de frustratie nam eigenlijk alleen maar toe.

In het volgende blog zal blijken of ik alsnog wat aardige foto's heb kunnen maken.

Tot de volgende keer,
René

vrijdag 17 mei 2024

De Engelse Kwikstaart

Engelse Kwikstaart

In mijn vorige bericht vertelde ik over een mooie plek in de duinen 
van Noord-Holland, waar ik op zoek ging naar Bontbekplevieren.
Maar het gebied herbergt ook een behoorlijk aantal zangvogels,
die hier hun territorium hebben.

Ik merk overigens wel dat het ieder jaar een beetje minder wordt qua aantallen.
Maar ja, op 22 april jongstleden kom ik net na zonsopkomst aan
in het gebied en wanneer ik vlakbij ben, open ik het autoraampje al.
Ik leg de rijstzak op het open raam en luister goed naar
de geluiden in de omgeving.
In dit gebied kan er ieder moment een vogel op
een mooi plekje zitten en dan moet je direct kunnen reageren.

Al snel hoor ik het gezang van een Nachtegaal.
Een lastige klant want je hoort hem wel,
maar ziet hem bijna nooit.

Nachtegaal

Ik tuur en tuur naar de struik waar het geluid vandaan komt,
maar kan de vogel niet ontdekken.
Dan opeens zie ik zijn koppie boven een paar blaadjes uitkomen.
Ik kan net twee foto's maken, voordat hij weer wegduikt in de struiken
en verder gaat met zijn prachtige gezang.

Omdat er nog niet echt veel licht was,
moest er wel wat geweld in de nabewerking toegepast worden.

Op zoek naar de Plevieren, zie ik al snel iets bewegen op de grond
op een meter of 40 afstand.
Al snel zie ik dat het een WItte Kwikstaart is.

Witte Kwikstaart

Een vogel die ik al vaker gefotografeerd heb,
maar waar ik nu eigenlijk niet in geïnteresseerd ben.
Maar terwijl ik steeds dichterbij kom, merk ik dat deze
Witte Kwikstaart helemaal niet schuw is.

Witte Kwikstaart

Dan toch maar even de tijd nemen voor deze vogel
en ik stap rustig de auto uit.
Ik doe niet al teveel moeite om de vogel zo rustig mogelijk te benaderen,
maar loop langzaam gebukt richting de Kwikstaart.
Die blijft gewoon rustig doorgaan en ik ga
dan toch maar even languit voor een mooier standpunt.
Toch een leuk begin van de dag zo.

Ik ging verder op zoek naar de Plevieren en
nadat ik een foto had gemaakt van een Bontbekplevier op het nest,
maak ik nogmaals een rondje door het gebied.

Kneu

Zoals ik eerder vermeldde, was het best wel rustig met andere vogelsoorten.
Geen zingende Grasmussen, heel ver 1 Roodborsttapuitje en een paartje Kneuen.
Tijdens een rondje door het gebied kwam ik dit mannetje tegen.

Meestal vliegen ze snel weg, maar deze bleef even mooi zitten.
Soms werken ze wel mee.

Tijdens mijn zoektocht naar de Bontbekpleviertjes viel mij 
een vogel op, die ik langs de waterkant zag lopen.
Ik wist zeker dat het een Kwikstaart was,
maar deze leek geler dan een Gele Kwikstaart.

Nadat ik klaar was met het fotograferen van de Plevieren,
wisselde ik snel van jas (ik heb altijd een regenjack achterin de auto liggen)
en ging maar eens op zoek naar die raar gekleurde Kwikstaart.

Na een paar keer heen en weer rijden, kreeg ik een Kwikstaart in het vizier.

Gele Kwikstaart

Ik maak wat plaatjes vanuit de auto en zie dat het een gewone Gele Kwikstaart vrouw is.
Dat is niet de vogel ik dacht gezien te hebben.
Maar wel een leuke soort natuurlijk en ik probeer haar wat dichter
te benaderen. Tevergeefs. Deze vogel is behoorlijk schuw en gaat
er behoorlijk snel vandoor. Maar ik geef niet zo snel op.

Nou komt dat "plasdrasje" zeer goed van pas, want het is natuurlijk
een ideale foerageerplek voor een Gele Kwikstaart.

Al snel heb ik haar weer in de gaten, maar terwijl ik haar 
heel behoedzaam voor een tweede keer benader,
zie ik opeens iets bewegen in het gras.

Engelse Kwikstaart

Daar is de vogel die ik al eerder in een flits dacht te herkennen.
Een Engelse Kwikstaart.
Een doortrekker die je niet zo heel vaak voor de lens krijgt,
dus een buitenkansje.

Ik probeer ietsje dichterbij te komen met de auto
en deze Engelse Kwikstaart blijkt niet zo heel schuw te zijn.

Maar terwijl ik de Engelse Kwikstaart benader,
vergeet ik op de schuwere Gele Kwikstaart te letten.
Dom natuurlijk en de Gele gaat er vandoor met
in haar kielzog de Engelse.

Nu moet ik een tijdje naar ze zoeken,
maar opeens zie ik ze samen richting de plek gaan,
waar ik de twee Bontbekpleviertjes zo van dichtbij kon fotograferen.

Snel rij ik die kant op, kruip uit de auto en
ga op bijna dezelfde plek liggen als eerder.
Deze keer hou ik wel beter rekening met het water.

Gele Kwikstaart

In de verte zie ik de Gele Kwikstaart mijn kant opkomen.
Al foeragerend steeds iets dichterbij en in haar nabijheid de Engelse Kwikstaart.

Gele Kwikstaart

Op een gewone Gele Kwikstaart zit ik niet echt te wachten, maar totdat
die Engelse goed in beeld komt, is het toch een leuke bijvangst.

En dan komt de bijzonderheid mooi in beeld.

Engelse Kwikstaart

De Engelse Kwikstaart wandelt vanuit de lage begroeiing naar de waterkant.
Wat een geweldig, mooi vogeltjes is dit zeg.
Op Texel heb ik er eerder eentje kunnen fotograferen,
maar dat was van een afstandje vanuit de auto.
Op deze manier is natuurlijk een stuk fraaier.

Gele Kwikstaart (of Engelse Kwikstaart?)

De twee Kwikstaarten blijven in elkaars nabijheid.
De focus op bovenstaande foto ligt op de Gele Kwik,
maar aan de linkerkant zie je de Engelse (al is het heel vaag).

Ik begin te geloven dat het misschien wel een paartje is
en wanneer ik later thuis in mijn vogelgids kijk,
zie ik dat er weinig verschil is tussen de vrouwtjes van beie soorten.

Omdat ze constant in elkaars nabijheid zijn,
moet het wel bijna een paartje zijn.
Maar een gemengd huwelijk kan natuurlijk ook.

Engelse Kwikstaart

Ik laat de Gele even links liggen, want die Engelse is de doelsoort natuurlijk.
Hij vangt wat eetbaars en komt steeds meer mijn kant op.

Engelse Kwikstaart

En nog een stukje verder mijn richting op.

Engelse Kwikstaart

En nog een stukje dichterbij.
Het is net als met de Bontbekpleviertjes, al blijven de Kwikstaarten
ietsje verder van de waterkant verwijderd.

Engelse Kwikstaart

Op een meter of 6 afstand begint het vogeltje lekker te zingen.
Niet eventjes, maar een minuut of 5.
Op z'n dooie gemakkie.

Hij kijkt een paar keer mijn kant op
en mijn gedachte is direct, dat het nu wel over zal zijn.

Engelse Kwikstaart

Maar nee hoor, hij komt gewoon nog een stukkie verder mijn kant op.
En eventjes is de vogel binnen anderhalve meter en zie
ik hem alleen maar vaag in de zoeker.

Gele Kwikstaart

Dan maar de aandacht verleggen naar het vrouwtje,
die ook steeds een beetje dichterbij komt.
Die 2 zijn onafscheidelijk van het kan gewoon niet anders,
dan dat dit een paartje is.

Engelse Kwikstaart

Het mannetje scharrelt lekker om mij heen en zo af en toe kan ik een foto
van hem maken. Dan loopt hij eindelijk naar de plek waar ik hem graag wil hebben.

Bijna aan de waterkant en recht voor mij.

Engelse Kwikstaart

Ik hoopte dat de vogel ietsje meer afstand zou nemen,
maar in plaats daarvan komt hij recht op mij af.
Dan denk je dat hij wel zal stoppen,
maar er zat blijkbaar een smakelijk hapje vlak voor mij lens.
Hij pakt het insect en wanneer hij twee stapjes verder zou zetten,
zou hij zo in de zonnekap van van mijn gezeten hebben.
Geweldig leuk natuurlijk.

En of het nog niet genoeg is,
komt hij lekker bij mij buurten en kijken of
er misschien wat insecten vlak naast mij te scoren zijn.

Gele Kwikstaart

Het vrouwtje wordt ook steeds minder schuw en nadert snel.
En dan opeens vindt het mannetje het mooi geweest en gaat er vandoor.

Gele Kwikstaart

Het vrouwtje kijkt nog 1x om en met in de achtergrond een witte paal,
die in dit geval als een soort schijnwerper fungeert, gaat zij
dan toch maar achter de Engelse Kwikstaart aan.

Ik heb nog steeds geen idee of het een paartje Engelse Kwikstaarten is
of dat het vrouwtje een gewone Gele Kwikstaart is.
Het was in ieder geval wel een bijzondere ontmoeting.

Tijd om te vertrekken en terwijl ik weg rijd,
zie ik nog een Kneu zitten en die blijft rustig zitten,
terwijl ik vlak naast hem stil kom te staan.

Kneu

Op de terugweg naar huis, rij ik door een polder heen en
hoor het geluid van een Gele Kwikstaart door het geopende raam.

Ik rij een stukje terug en speur de omgeving af.
Het valt nog niet mee om een zingende Gele Kwikstaart te spotten in
een veld vol met geel Koolzaad.

Gele Kwikstaart

Hij zit een beetje verstopt, maar het lukt toch om hem te vinden.
Helaas een beetje ver weg, maar wel een leuk totaal plaatje zo.

Gele Kwikstaart

Toch nog een leuk extraatje van deze mooie ochtend.

In de volgende blogberichten gaan we op bezoek in Friesland met oa:

De Kemphaan

Tot de volgende keer,
René