maandag 1 december 2025

Vogelhut Zuna

Badderende Pimpelmees

Op 6 november bezocht ik een nieuwe fotohut van Arjan Troost in Overijssel.
In mijn vorige blog schreef ik al over deze dag en liet ik
foto's zien van mijn doelsoort: De Grote Gele Kwikstaart.
Het is altijd fijn wanneer de soort waarvoor je komt ook
daadwerkelijk gefotografeerd kan/worden.

Omdat dit een nieuwe hut is, moet je afwachten met wat er 
voor de camera komt. Dieren moeten de plek nog ontdekken en
leren dat er iets te eten te halen valt of dat er gebadderd kan worden.
Dat heeft tijd nodig en vogels moeten ook aan de aanwezigheid
van mensen wennen. Dit zijn dingen waarom ik eigenlijk nooit
in het eerste jaar naar een nieuwe hut ga.
Het was echt de regelmatige aanwezigheid van de Grote Gele Kwikstaart
die mij deze keer dat principe deed laten varen.

Heggenmus

Arjan Troost is zelf een fervent natuurfotograaf met diverse hutten in Overijssel.
Wanneer hij ergens een hut wil plaatsen, gaat daar best een behoorlijke onderzoeksperiode
aan vooraf. Als bezoeker weet je dan ook dat het zeer de moeite waard kan zijn
om 1 van zijn hutten te bezoeken.

De dag dat ik er was, bleek er 1 te zijn van hollen en stilstaan.
Veel Kool- en Pimpelmezen, Vinken en Huismussen.
Maar ik had ook de gehele dag het gevoel dat er ieder moment
iets bijzonders kon gebeuren.
De hut is gebouwd op een open plek tussen verschillende biotopen.
Geen last van begroeiing, dus met slecht weer ook aardig wat licht.

Winterkoning

Wanneer ik bij een hut aankom, installeer ik eerst mijn fotoapparatuur.
Ik zorg ervoor dat ik direct kan beginnen met fotograferen,
zodra ik klaar ben met voeren en het gereed maken van de setting.

Ik loop eerst een rondje rond de vijver en kijk waar de mooiste achtergronden
zich bevinden. Daar leeg ik het meeste voedsel neer en smeer ik wat vogel-pindakaas.
Zit ik in de hut en merk dat dingen toch niet naar mijn zin zijn,
dan corrigeer ik dat direct. 
Waarom zou ik wachten en dan genoegen nemen met foto's 
waarvan ik al weet dat ik er niet tevreden mee ben.

De ochtend begon goed met een Koperwiek en
de Grote Gele Kwikstaart liet zich ook al betrekkelijk snel zien.

Appelvink

De derde leuke soort die voorbij kwam, was een duidelijk onwennige Appelvink.
Snel wat drinken en even blijven zitten om de omgeving goed te bekijken.

Een Appelvink komt wel vaker bij een fotohut, maar is nou toch ook niet 
een soort waar je gedurende zo'n dag mee doodgegooid wordt.

Appelvink

Wanneer ik een Appelvink zie, zit ik altijd direct op het puntje van mijn stoel.

Heggenmus

De gehele dag was de Heggenmus regelmatig aanwezig.
De levende Meelwormen waren erg aantrekkelijk.
Meestal schenk ik geen aandacht aan Heggenmussen,
maar als ze precies op het juiste plekje blijven staan, maak ik er wel een plaatje van.

Het voordeel van de ligging van deze hut zit hem in het feit dat
het volgende onderwerp (de begroeiing in dit geval), zich betrekkelijk ver weg bevindt.
Hierdoor krijg je mooie egale achtergronden.

Winterkoning

Aan de kleine vogeltjes merk je wanneer er een roofvogel in de buurt is.
Is er een Sperwer of Havik heel dichtbij, dan vliegen de kleine vogeltjes in
volle paniek alle kanten op. Wanneer dat gebeurt, weet je het direct: Rover!

Dat betekent in de hut blijven en stil zijn.
Het kan soms wel een uur duren voordat een Havik of Sperwer het veilig genoeg acht en
dan voor de hut komt om wat te drinken of om een bad te nemen.

Komen de kleintjes langzaam maar zeker terug en merk je geen paniek meer,
dan is de rover zeker verdwenen.

Ik had wat rauwe kippenpoten meegenomen en opgehangen om roofvogels te lokken.
Meerdere keren had ik de roep van de Buizerd al gehoord en opeens was hij daar.

Buizerd

Nou vind ik de Buizerd een beetje een lompe vogel en niet zo fotogeniek,
maar als er eentje op een meter of 10 afstand zit, dan maak je toch wat foto's.

Het grappige is dat wanneer zo'n roofvogel begint te eten er direct meer leven 
voor de hut komt. De kleine vogeltjes voelen zich weer veilig en gaan verder waar
ze mee bezig waren.

Op het moment dat de Buizerd aanwezig was (zo'n 15 minuten} was de
Grote Gele Kwikstaart ook gewoon naar voedsel aan het zoeken.

Buizerd

De vogel zat op een meter of 10 afstand en zelfs dan is het een imposante verschijning.
Ik zie inderdaad liever een elegante Havik of Sperwer, maar een Buizerd is voor
een hoop mensen een imposante verschijning. 

Buizerd

Op zijn dooie gemakkie plukt hij de twee kippenpootjes kaal en
gaat dan nog even rustig uitbuiken.

Buizerd

Het nadeel van zo'n grote roofvogel voor de hut is dat andere leuke soorten
aan de plek voorbij vliegen.
Ik maak een klein beetje geluid, maar de Buizerd trekt zich nergens iets van aan.

Dan maar afwachten totdat de vogel uit zichzelf vertrekt.

Winterkoning

Gedurende de dag zie ik regelmatig een Winterkoninkje rond huppelen.
Qua kleur niet zo heel bijzonder, maar het vogeltje is wel erg fotogeniek.

Dat opwippende staartje en de zeer luide zang maken het 
een leuk fotomodel.

Winterkoning

Maar stilzitten is er bijna niet bij en het is een erg
lastig te fotograferen diertje.

Komt bij dat ik de Winterkoning graag op 1 bepaalde tak wilde hebben
en dat gaat natuurlijk neit op bestelling.

Maar als het vogeltje dan precies op die tak gaat zitten,
waar precies een groot gat in de achterliggende struik zit
en er daardoor een mooie achtergrond ontstaat,
dan word ik daar wel blij van.

Winterkoning

Zoals ik in mijn vorige bericht al aangaf, was de Grote Gele Kwikstaart
de absolute doelsoort deze dag.
Het is altijd lekker, wanneer je die al vroeg af kunt tikken.

Maar naarmate de dag vorderde. kreeg ik ook betere kansen.
Gedurende het tweede bezoek van de Grote Gele Kwik kon ik
mijn mooiste foto's maken.

Pimpelmees

Meestal ben ik niet geïnteresseerd in de gewonere soorten,
maar als je zit te wachten op je doelsoort of andere bijzondere vogels,
dan ga je toch ook aandacht aan het gewone spul geven.

Heggenmus

Zoals ik al eerder zei, is dit een hut met enorm potentieel.
Er kan echt van alles voor de lens komen.
De IJsvogel is normaal gesproken ook een vaste gast opd eze plek,
maar liet zich bij mij niet zien.

De Kleine Bonte Specht is hier ook gefotografeerd en dat zijn
toch twee soorten waarvoor ik graag een stuk wil rijden.

Grote Bonte Specht

Maar nu moet ik het dus voornamelijk doen met Kool- en Pimpelmezen,
Roodborsten, Winterkoning, Heggenmussen en Vinken.

Maar met de bezoekjes van Buizerd, Grote Gele Kwikstaart, Koperwiek en
Appelvink mag je toch ook niet klagen.

Regelmatig hoor ik in de omgeving de lach van een Groene Specht.
Dat zou toch ook wel een leuke soort zijn.

Koolmees

Het leuke van deze hut is dat de kleine vogeltjes heel dichtbij
komen om te badderen en te drinken. Dat is op een hoop plekken wel anders,
maar hier opent dat mooie kansen op leuke foto's.

Pimpelmees

Opeens een fly-by van een Groene Specht.
Ik zag hem niet, maar hoorde hem duidelijk.
De vogel kwam echt vlak langs de hut.
Dit gebeurde terwijl ik net met de eigenaar aan het appen was,
over wat ik had gezien en dat ik tevreden was met mijn foto's.

De Groene Specht was nog niet eerder door iemand voor deze hut gezien,
dus de kans dat het zou gebeuren was erg klein.
Maar we hoopte er natuurlijk allebei wel op.
Ik meer dan hij hahahahaha.

Een kwartiertje later, zo opeens uit het niets.......

Groene Specht

Ineens zit daar een Groene Specht en ook meteen op het allermooiste plekje.
Een kers op de taart, want veel mooier kan je zo'n dag niet eindigen.
Het is inmiddels 16:45 uur en het licht zal snel minder worden.

Groene Specht

Het bezoek aan deze hut was de lange reistijd waard.
Ik ben zeer tevreden met de platen die ik hier heb kunnen maken.

Het is wel een hut van uiterste.
Ik heb namelijk het idee dat met een beetje pech,
je hier de hele dag tegen Kool- en Pimplemezen aan zit te kijken.
Maar met een heel klein beetje geluk wordt je
enorm getrakteerd op geweldige vogelsoorten.

Ik zal zeker nog een keertje terugkomen op deze plek.

Inmiddels heb ik weer een bezoekje aan een andere plek gebracht en
ook hier kwam ik voor 1 bepaalde soort.
En niet zomaar een soort.
In het volgende blog aandacht voor:

De Boommarter

Tot de volgende keer,
René

woensdag 19 november 2025

De Grote Gele Kwikstaart en de Koperwiek

 

Grote Gele Kwikstaart

Een paar jaar geleden kon ik een Grote Gele Kwikstaart mooi fotograferen
aan de rand van een kanaaltje in de Amsterdamse Waterleiding Duinen.
Mooi met wat mist op het water en een beetje rijp.

Het waren maar een paar plaatjes en vanaf dat moment wilde ik
deze soort graag wat langer en beter voor de camera krijgen.
Het is een soort die vooral in de winter te zien is in ons land en
jarenlang ben ik op zoek geweest naar een mooi model.

Wanneer ik zag dat er eentje langere tijd ergens verbleef,
dan ging ik op pad. Maar dan bleek het toch weer een doortrekkende
vogel te zijn ipv een wintergast.
Iedere keer greep ik mis en keerde ik onverrichte zaken terug naar huis.

Begin november kreeg ik de kans om een spiksplinter nieuwe vogelhut
als 1 van de eerste uit te proberen.
Een nieuwe hut van Arjan Troost in Overijssel in Zuna.
Best een eind rijden voor mij, maar ik werd enthousiast
toen ik foto's zag van een Grote Gele Kwik.
Gauw gevraagd of deze regelmatig voor de hut kwam en
toen hij dat bevestigde heb ik gebruik gemaakt van de kans.

Koperwiek

Maar met een nieuwe hut is het altijd afwachten.
De vogels moeten nog wennen aan zo'n plek en leren dat er iets te halen valt.
Dan moet er natuurlijk wel bijna iedere dag aardig gevoerd worden en
dan kunnen de vogels ook wennen aan de aanwezigheid van mensen.

Want dat laatste merk ik al snel.
Ook al fotografeer ik vanachter het beste spiegelglas,
de vogels zijn enorm op hun hoede en erg schuw.
Natuurlijk is het ook nog niet erg koud geweest,
want wanneer dat het geval is, worden vogels nog minder schuw.
Dan zijn ze alleen bezig met zoveel mogelijk eten vinden.

Ik ben er 's ochtend om 07:30 uur en zie direct de hand van een
echte natuur- en vogelfotograaf.
De manier zoals de setting gecreëerd is, laat zien dat
er rekening gehouden wordt met mooie totaalbeelden.

Het blijkt een dag te worden met hollen en stilstaan,
maar ik werd ook getrakteerd op fraaie soorten en
verwend met mijn doelsoort.

Al vroeg kwam er een Koperwiek even snel een slokje water drinken,
maar voor de rest zag ik alleen wat Kool- en Pimpelmezen.
Dan iets na half tien .........

Grote Gele Kwikstaart

Ik had wat levende Meelwormen gestrooid,
want dan is de kans groot dat dit soort vogels langer voor de hut blijven.

Wanneer de vogel neerploft in het ondiepe gedeelte van de vijver,
beweeg ik mij zo rustig mogelijk en richt de lens langzaam op de Grote Gele Kwikstaart.
Je wilt zo'n vogel niet direct verjagen, want dan komt hij waarschijnlijk
de rest van de dag niet meer terug.

Grote Gele Kwikstaart

De vogel struint de kantjes af op zoek naar eten en
laat in eerste instantie de Meelwormen met rust.

Grote Gele Kwikstaart

Blaadjes die in het water liggen worden omgekeerd en de beestjes die eronder
schuilen worden opgegeten. Heel grappig om te zien hoe de Kwikstaart
naar eten zoekt. Dit gedrag had ik nooit eerder gezien bij een vogel.

Grote Gele Kwikstaart

Hoewel de vogel zich mooi laat bewonderen,
hoop ik toch op iets meer zonlicht en dat de vogel zich iets 
verder van mij af beweegt.
Leuk hoor zo'n Grote Gele Kwikstaart op een meter of 4 a 5,
maar ik moet met camera en al helemaal naar achteren bewegen
om de vogel goed vast te kunnen leggen.

Liever heb ik hem op iets grotere afstand, zodat ik ook
zijn spiegelbeeld volledig op de foto kan krijgen.

Grote Gele Kwikstaart

De vogel loopt naar de andere kant van de vijver en daar staat hij
precies goed t.o.v. de zon.
Er staat geen zuchtje wind en dat zorgt voor een loeistrak spiegelbeeld.

Ieder blaadje wordt omgekeerd en kleine beestjes worden direct opgegeten.
Mooier gaat het vandaag niet worden en ik mag in mijn handen knijpen met het weer.

In de ochtend is het eerst bewolkt en later in de ochtend is er 
meer ruimte voor de zon met fijne sluierbewolking.
Later in de middag is het onbewolkt en dat zorgt voor
teveel licht op de setting.

De hut is namelijk neergezet op en open plek, naast een weiland en rondom
zijn er wat bosjes. Dat zorgt voor een grote diversiteit aan vogels.

Grote Gele Kwikstaart

In een volgend blog ga ik alle andere soorten laten zien,
die ik deze dag gefotografeerd heb.
Daar zitten echt leuke soorten bij en de gewone soorten
kun je hier ook mooi op de foto zetten.

Grote Gele Kwikstaart

Omdat ik toch wel speciaal voor de Grote Gele Kwikstaart hier naartoe 
ben gegaan, krijgt deze wat meer aandacht.

Grote Gele Kwikstaart

Dan ontdekt de vogel de levende Meelwormen.
Dat scheelt een hoop zoekwerk voor de Kwikstaart.
Lekker makkelijk zo'n snackbar en hij doet zich tegoed aan het banket.

Grote Gele Kwikstaart

Hij blijft lang voor de hut rondscharrelen en geeft mij alle kansen om
foto's te maken. De camera maakt overuren, want deze kans krjg ik
misschien niet snel nog een keer.

Grote Gele Kwikstaart

Maar gedurende de dag komt de vogel drie keer terug om te foerageren,
maar zo mooi als de periode van 09:36 tot 09:45 uur werd het niet meer.

Grote Gele Kwikstaart

Het tweede bezoek is rond 12:00 uur en dan staat er iets meer wind.
Geen strakke spiegeling meer dus en de vogel komt eigenlijk ook te dichtbij.
Ik moet met mijn 300mm helemaal naar achteren leunen om de vogel
in zijn geheel in beeld te krijgen.
Niet ideaal, maar ik mag natuurlijk nog steeds niet klagen.

Grote Gele Kwikstaart

Hij blijft nu ook niet zo heel lang en ondertussen komt er ook
langdurig een Buizerd voor de hut en dan is het natuurlijk ook kiezen.

Een uurtje later komt de Grote Gele Kwikstaart voor de derde en laatste keer
voor de hut en deze keer komt hij nog dichterbij.

Grote Gele Kwikstaart

Als er geen glas tussen had gezeten, zou de vogel zo mijn lens ingelopen zijn.

Het deed me denken aan twee jaar terug toen ik in een grote plas lag en
een Engelse Kwikstaart steeds dichter naar mij toe kwam en
zelfs zo dichtbij dat ik niet meer kon scherpstellen.
Machtig mooi.

Deze dag kwam er kortstondig een Koperwiek langs.
Een wintergast en eentje die vaak ook erg schuw is en lastig van dichtbij te fotograferen.
Besjes etend in een struik, is vaak geen probleem en levert vaak ook mooie
foto's op, maar ik wil vaak graag iets anders.

Koperwiek

Met een bak vol Meelwormen kom ik aan op een plek waar regelmatig
de Koperwiek wordt gezien en gefotografeerd.
Op diverse fotogenieke plekken strooi ik kwistig met Meelwormen en
dan is het afwachten.
Na een tijdje hoor ik de roep van de Koperwiek en
even later zie ik er eentje op behoorlijke afstand.

In de verte zoekt de Koperwiek tussen de blaadjes naar eten,
want Bessenstruiken staan hier niet.

Koperwiek

Na een tijdje komt de vogel dichterbij en vindt de eerste Meelworm.
Het lijkt de vogel echter niet zo te smaken, want hij laat de rest liggen.
Had ik nog zo mijn best gedaan om verse Meelwormen te halen
en dan trekken ze hun neus er voor op.

Koperwiek

Gelukkig blijft de vogel wel langdurig aanwezig en gaat op een aantal
mooie plekjes zitten. De Koperwiek is niet echt een spectaculaire vogel met
knallende kleuren, maar de verschillende kleuren bruin en de tekening zijn toch wel erg mooi.

Koperwiek

Wanneer ergens een groepje Koperwieken voor een aantal dagen bivakkeert en
de ene Bessenstruik na de andere leeg eet, trekt dat geen volle zalen,
zoals dat bij een groepje Pestvogels wel het geval is.

Dat komt waarschijnlijk omdat er iedere winter vele Koperwieken
naar ons land komen.
Een vergelijkbare vogel is de Kramsvogel.
Ook een wintergast, schuw en niet bepaald super populair bij vogelfotografen.

Koperwiek

En toch probeer ik die Kramsvogel ook al jaren mooi voor de lens te krijgen.
Deze winter maar eens wat meer energie steken in deze vogel.

Koperwiek

En hopelijk krijg ik hem dan net zo fraai voor de lens als deze Koperwiek.
Weer een streepje op het lijstje.

In een volgend blog komen de andere soorten aan bod 
die ik vanuit de nieuwe vogelhut Zuna gefotografeerd heb met oa deze:

Groene Specht

Tot de volgende keer,
René

zondag 9 november 2025

Vakantie Frankrijk 2025 Deel II

 

Grote Zilverreiger

De volgende stop is in Bretagne.
Een regio met onuitspreekbare plaatsnamen.

Vroeger toen we nog met de kinderen op vakantie gingen,
kon ik lekker in de ochtenden erop uittrekken en fotograferen.
Nu we met z'n tweetjes zijn, is dat toch allemaal anders en ga
ik niet zo snel vroeg uit bed en dan een paar uur op pad.

Mijn vrouw is niet zo van de vogeltjes bekijken, maar een dierentuin
bezoeken of iets dergelijks vind ze wel leuk.
Het is voor mij dus een kwestie van momenten kiezen,
maar ook goed plannen.
Bezienswaardigheden uitzoeken waar ik ondertussen ook vogels kan fotograferen.

Chateau de la Bourbansais

Bij het plaatsje Pleugueneuc (onuitspreekbaar dus) staat een 16de eeuws chateau
en daar omheen een soort van dierentuin en planten/kruidentuinen.
Helaas viel het geheel een beetje tegen.

Zwarte Ibis

Het is wel een plek waar de dieren aardig wat ruimte hebben.
Een grote, met netten afgedekte volière, bevat wat leuke vogels.

Omdat dit toch altijd trekt, lopen we eerst naar deze plek toe.

Rode Ibis

Fotografisch gezien niet zo'n mooie plek.
Beetje rommelig en groen water.

Rode Lepelaar

Na anderhalf uur hadden we alles al gezien.
Het leukst waren de Stokstaartjes.

Stokstaartje

Altijd fotogeniek, maar het kan af en toe zo lang duren 
voordat ze de juiste kant opkijken.
En dan moet je ook nog op het goede moment afdrukken he.
Zit je daar op je knieën en maar wachten en de camera richten.
Ach ja, je moet er iets voor over hebben.

Cheetah

Rode Vari

Een paar dagen later gaan we kijken bij de roze granietkust.
We kennen daar een plek waar je prachtige rotsformaties kunt fotograferen.

Geen idee waar de foto's gebleven zijn hahahaha.
Allemaal foetsie.

Maar bij die plek is ook een klein zee-aquarium, waar je het
lokale onder waterleven kunt belkijken.

Zeekat

Ik vind het altijd erg lastig om in donkere omstandigheden uit de hand te fotograferen.
Maar het is nou eenmaal een beetje lastig om op dit soort plekken met een statief te werken,
dus toch maar uit de hand en het diafragma op f2.8.
Achteraf merk ik dat ik de volgende keer ietsje hoger moet gaan zitten qua F-getal.
De scherpte op 2.8 is niet helemaal top.

Anemoon

Het was leuk om even door het aquarium heen te lopen,
maar geef mij maar een aquarium met tropische vissen.
De kleine, kleurrijke visjes vind ik aantrekkelijker om te bekijken.

De reis wordt vervolgd naar het zuiden, richting de Atlantisch kust.
In de regio Pays de la Loire gaan we naar het departement Vendée.
Net buiten de grote badplaats Saint-Jean-des-Monts verblijven we 6 dagen op
een middelgrote camping. De badplaats zelf is best druk, maar een enorme aanrader.
Gezellige winkelstraatjes, fijne restaurants met verse zee-gerechten
en mooie langgerekte stranden.

In de buurt van deze plaats ligt een groot eiland.
Île de Noirmoutier 

Sinds de jaren 70 is het eiland bereikbaar met een vaste brug, 
maar daarvoor (en nu ook nog) is er een passage die twee keer
per dag droogvalt tijdens eb.
Met vloed zie je de weg langzaam verdwijnen en de verkeersborden
onder water verdwijnen.
Tijdens droog water gaat de plaatselijke bevolking op pad met rieken, scheppen en emmers
om schelpdieren zoals mosselen en kokkels te verzamelen.

Op het punt waar de weg verdwijnt tijdens eb is een gorr vogelreservaat.
Het heet Marais de Müllembourg en is een soort van moeraslandschap.

Kleine Zilverreiger

De grote blikvangers zijn de Kleine Zilverreigers.
Ik heb er nog nooit zoveel binnen een paar 100 meter gezien.

Kleine Zilverreiger

Hoewel de Kleine Zilverreiger het meest opvalt,
is de diversiteit groter dan ik gedacht had.
Ik zie Kluten, diverse meeuwensoorten, Blauwe Reigers, Grote Zilverreiger,
Tureluurs, Rosse Grutto's en nog veel meer.

Kleine Zilverreiger

Ik zou mij er uren kunnen vermaken, maar dat gaat helaas niet gebeuren.
Dus probeer ik de tijd zo goed mogelijk te benutten.

Steenlopers

Een prachtig gebied en een enorme aanrader voor de vogelaar.

Maar het eiland heeft veel meer te beden.
Het staat bekend om zijn zoutwinning en aantrekkingskracht voor vogels.

Op vele plekken zie ik Koereigers, maar het is lastig om ergens even stil te staan met de auto.

Morpho Helenor

Even langs de vlindertuin, waar iedereen altijd graag die grote blauwe exemplaren
op de foto wil krijgen. Maar ja, ze fladderen alle kanten op en als ze ergens stilzitten,
da hebben ze altijd hun vleugels gesloten.
Deze keer heb ik 1x geluk wanneer er eentje even zijn vleugels open doet.
Maar de hoeveelheid licht maakt het dan net weer lastig...

Koereiger

Nadat we de weg hebben zien verdwijnen in de zee en best wel genoten 
hebben in de vlindertuin, rijden we door naar het noorden van het eiland,
waar we de hoofdstad bezoeken.
Onderweg zien we op diverse plekken Koereigers foerageren.

Alleen kunnen we nergens langdurig stoppen.

En als ik dan eindelijk ergens even stil ka staan,
gaan ze Koereigers er direct vandoor.

Koereigers

We rijden langs een mooi vel met wel 15 Koereigers.
Ik pak de eerste afslag en rij via een b-weggetje terug.

Eindelijk een plekje waar we even stil kunnen staan en waar ik wat foto's kan maken.
Maar het geluk duurt maar even, want een motor met een knetterende uitlaat
gooit letterlijk en figuurlijk roet in het eten.

Weg vogels.

Koereiger

Na ons bezoek aan de hoofdstad, zie ik op de terugweg een veelbelovend zijweggetje.
En ja hoor, na een paar honderd meter zie ik een Koereiger, jagend in de berm

Ik pparkeer de auto half in de berm en de vogel trekt zich helemaal niets aan van ons.
Maar ja, de zon besluit eventjes overdadig te gaan schijnen.

Koereiger

De Koereiger vangt grote Sprinkhanen, Libellen en andere insecten.
Maar in de felle zon is het bijna ondoenlijk om een mooie foto te krijgen.
Het is niet anders.

Een paar dagen later vertrekken we naar onze laatste camping.
Zo'n 150 km zuidelijker ligt de regio Nouvelle-Aquitaine en daarin
het eiland Île de Ré.

Ons camping bevindt zich op het noordelijkste puntje en
in de omgeving een mooi vogelreservaat Lilleau des Niges.

Op onze tweede dag op dit eiland met de fiets op ontdekkingsreis.

Visdief

De weg door het reservaat is druk bevolkt met fietsers.
Ik heb al snel door dat een mooie foto is lot uit de loterij is.
Een Visdiefje werkt heel even mee,
maar schrikt al snel van een grote groep naderende fietsers.

Ik had gelezen dat de Stelkluut een algemene broedvogel is in dit gebied.

Steltkluut

We zijn nog geen 5 minuten onderweg of ik zie al een familie Steltkluten.
Het is hartstikke warm en al fietsend is het goed uit te houden.

Maar zo'n kans laat ik niet voorbij lopen en we zetten de fietsen even langs de kant.

Jonge Steltkluten

Een ouderpaar met twee al grote jongen lopen in het moeras.
Zo'n 10 jaar geleden reed ik een behoorlijk stuk om de Steltkluut
in Nederland te fotograferen. Tegenwoordig zijn er steeds vaker paartjes,
die ook nog broeden en de jongen grootbrengen.

Maar ze hier zo tijdens een fietstochtje tegen te komen,
is en blijft fantastisch.

Steltkluut

De belachelijk lange, rode poten geven de vogel een beetje een vreemd uiterlijk.
Helemaal wanneer ze vliegen en die lange stelten onder de vogel uitsteken.

Stelkluten

Naar ook hier speelt de drukte mij parten en gaan de vier vogels er vandoor.
Tijdens ons verdere fietstochtje zie ik nog diverse Steltkluten,
maar allemaal te ver weg voor een aardig plaatje.

Twee dagen later pakken we de spullen in en rijden we terug naar Nederland.

Niet echt een vakantie waarin ik superplaten heb kunnen maken,
maar waarin ik wel genoten heb van de vele Kleine Zilverreigers,
Koereigers en Steltkluten.

In een volgend blog aandacht voor een vogel waar ik
al een tijdje naar op zoek was:

De Grote Gele Kwikstaart

Tot de volgende keer,
René