De Limburgse Eekhoorns

Afgelopen week was ik, samen met vrouw en 2 dochters, een midweekje in een huisje in Limburg.

Ik neem altijd wat bolletjes vogelvoer mee en hang dat op, zodat we de hele dag van de vogeltjes

kunnen genieten. Als wij in zo'n huisje aankomen, dan kijk ik altijd even of er leuke foto's

gemaakt kunnen worden en of er een mooi voederplekje gemaakt kan worden.

Zodra ik in dit huisje in Limburg naar buiten kijk, vrees ik het ergste.

Dit gaat helemaal niets worden hier.

Geen lekkere achtergronden, te weinig licht en geen vogel te zien of te horen.

Ik loop even naar buiten en zie twee grote dunne takken liggen.

Ik steek deze twee takken op een beetje strategische plek in de grond en hang een paar

bolletjes vogelvoer op. Ik verwacht er niet teveel van, maar je weet nooit.....

En voordat ik een echte voertafel maak, wil ik toch wel weten of er iets zit.

Telelens effect! Het is net of de koolmees op de kop van de eekhoorn zit.

Van links naar rechts:

Eekhoorn, koolmees, vliegende koolmees, heggenmus en pimpelmees.

Links de tak met het voer, rechts een landingsplek-tak.

Ik begin met de auto uit te laden en schenk geen aandacht aan de voerplek.

Na het uitpakken even een beetje het park verkennen en als we terug komen, weet ik niet wat ik zie.

Diverse soorten vogeltjes, twee eekhoorntjes........

Dat kan nog wat moois worden.

En omdat ik eekhoorntjes zie, koop ik snel twee zakken met dop-pinda's in het winkeltje.

Met een paar uurtjes fotograferen in een paar dagen, maak ik zoveel foto's dat ik het in

twee aparte blogs zal plaatsen.

Dit blog gaat over de eekhoorntjes en het volgende blog over de vele vogelsoorten

en over de albino damherten.

Bij het huisje komen drie eekhoorntjes.

Deze donkere is duidelijk de baas. De andere twee zijn doodsbang voor hem en

zodra hij (?) in de buurt is, nemen de andere 2 een veilige afstand.

De Grote Rooie

Al snel heeft deze eekhoorn deze bijnaam te pakken.

De grote rooie probeert de donkere eekhoorn iedere keer de loef af te steken,

maar de donkere jaagt hem iedere keer weer het hele veld over.

Nummer drie is:

De Kleine Rooie

Deze is echt een heel stuk kleiner dan de andere rode eekhoorn en de schattigste volgens 

mijn jongste dochter.

Het is een prachtig gezicht om de drie eekhoorntjes rond het voer te zien huppelen.

Met een beetje geduld pakken ze de pinda's zelfs uit onze handen.

De kleine rooie heeft zijn favoriete eetplekje.

Iedere keer als dit kleine eekhoorntje een pinda pakt, wordt deze op de stoel opgepeuzeld.

Als de dop-pinda's op zijn, dan zijn de netjes met vogelvoer ook wel erg aantrekkelijk.

Als er drie netjes onder elkaar hangen kan de grote bruine goed bij het onderste bolletje komen.

Ook de Grote Rooie kan erbij.

Maar als er maar twee netjes hangen is er een probleem!

Dan kunnen ze er net niet bij...........

Tsja, ze kijken een beetje sip en proberen zich zover mogelijk uit te rekken.

Maar de verboden vruchten zijn onbereikbaar.

Maar dan laten ze zien waarom het zulke acrobaten zijn.

Het is echt balanceren op het slappe koord.

Je snapt niet hoe ze op zo'n dun takje hun evenwicht kunnen bewaren.

Zodra het nootje op is, wordt de grote bruine toch net even te gulzig en........

OEPS........

verliest zijn evenwicht.

Het is allemaal wel heel leuk om te zien, maar ik probeer om op de foto's wel altijd het voer

buiten het beeld te houden.

Dat ziet er toch een stuk natuurlijker uit.

Omdat er meer dop-pinda's liggen dan ze kunnen eten, beginnen de eekhoorns de pinda's te begraven.

De eksters en vlaamse gaaien (die ik bij de voerplek aldoor probeer weg te jagen) hebben dat al

snel in de gaten. Als zij een eekhoorn met een pinda in de bek zien wegrennen, huppen ze gewoon achter de eekhoorn aan. Zodra de eekhoorn de pinda heeft begraven en terugkeert voor een nieuwe pinda,

graven de eksters en gaaien de net begraven pinda op.

Ook dat spelletje is een zeer vermakelijk om te bekijken.

Vooral als meerdere eksters in polonaise achter de eekhoorn aan huppen en wachten tot

de pinda in de grond zit. Als hongerige wolfen vallen ze aan op de verborgen pinda en dan is het knokken.

De eekhoorns hebben het inmiddels ook al snel door en gaan de pinda's op een andere plek begraven.

Ik zie dat ze steeds een zelfde route volgen en ga proberen om ze in de ren te fotograferen.

Net niet lekker scherp op het koppie.

De uitdaging wordt om de eekhoorn met alle vier de poten los van de grond te fotograferen.

Maar nu blijkt dat er voor dit soort foto's met mijn lens gewoon te weinig licht aanwezig is.

BIJNA ................

Helaas, het is mij niet gelukt om zo'n actiefoto te maken.

Dit was het eerste deel met foto's van een midweekje Limburg.

In het volgende blog komen de vogels aan bod.

Tot de volgende keer,

René