"Als je ergens niet bent, ben je óf te vroeg, óf te laat."

Wijlen Johan Cruijff (r.i.p.)

zondag 18 februari 2018

De Waterspreeuw en de Sneeuwgors

Waterspreeuw

Een week na mijn uitstapje naar de Haarrijnse plas lijkt het weer een
paar dagen mooi weer te worden.
Ik neem twee dagen achter elkaar vrij en heb wel een
aantal wensen op mijn lijstje staan.
Ik wil in ieder geval 1 ochtend doorbrengen aan de waterkant
om Nonnetjes te fotograferen en ik wil proberen om een Strandleeuwerik te vereeuwigen.
Of dat gelukt is, zal in een volgende blog te zien zijn.

Wat ik de andere dag ga doen ligt nog volledig open.

Op dag 1 is het net weer teveel van het goede.
Zonovergoten en dat is wel fijn, maar niet om foto's te maken.
Dag 2 is qua hoeveelheid zonlicht  nog een stukkie "erger".

Al met al twee heerlijke dagen om op het terras te zitten,
maar voor fotograferen dus niet optimaal.
Ik besluit om de tweede dag in het bos door te brengen.
In de AWD zit een Waterspreeuw en door de bomen is er
schaduw genoeg. 

Net voor zonsopkomst rijd ik de parkeerplaats op bij ingang Oase.
Er staat maar 1 andere auto en dat betekent dat het in 
ieder geval rustig is bij de Waterspreeuw.

Waterspreeuw

Het beestje is druk aan het jagen, wanneer ik op de bewuste plek aankom.
Niemand in de buurt en dat is waar ik op gehoopt had.

Waterspreeuwen zijn vaak niet zo heel erg schuw, omdat ze
meestal uit gebieden komen waar niet zoveel mensen rondlopen.
Hoewel de Waterspreeuw meer een dwaalgast is,
zijn ze toch met enige regelmaat te zien in Nederland.

Het is dus geen erg schuwe vogel, maar hoe je het ook wendt of keert,
ook niet schuwe vogels raken opgejaagd wanneer er 
meerdere mensen aanwezig zijn, die allemaal een mooi plaatje willen maken.

Ik moet de kansen dus pakken nu er volledig rust is rond de Waterspreeuw.
Er is nog zeer weinig zonlicht op de plek en de Waterspreeuw is
druk aan het jagen. Het is onmogelijk om een scherpe foto te maken
en ik wacht maar af totdat de vogel eventjes rustig wordt.

Waterspreeuw

Dan komt er een rustmomentje aan voor de Waterspreeuw,
maar hij gaat natuurlijk aan de andere kant van het watertje op de kant zitten.

Toch maar zo snel mogelijk het bruggetje over en languit in het berijpte gras.
Terwijl ik dichterbij kruip, probeer ik ook direct rekening te houden met een mooie achtergrond.

Met een lange sluitertijd, groot diafragma en de ISO op 1600 is het 
ontzettend lastig om een mooie plaat te maken.
Erg frustrerend omdat juist nu het licht zo fijn is en de kleuren mooi zijn.

Waterspreeuw

Maar gelukkig zitten er een aantal goede beelden tussen en 
dat maakt de dag al helemaal goed.

Dan breekt de zon helemaal door en zet de Waterspreeuw volop in het licht.

Waterspreeuw

Tegelijkertijd zie ik andere mensen aankomen en hoop dat het niet te druk gaat worden.
Luid roepend en druk bewegend gaan ze op de vogel af.
Hoewel het dus geen schuwe vogel is, probeert hij toch te ontkomen
aan de drukke fotografen. Hij schuift aldoor een meter of 10 op en
dat spel herhaald zich meerdere malen.

Een stuk of 10 personen lopen achter de Waterspreeuw aan en 
wanneer iedereen weer vlakbij de vogel is, vliegt deze weer op
om 10 meter verder weer te landen.
Ik besluit om even rustig te wachten wat de vogel verder doet.
Hij wordt al een groot aantal dagen constant op dezelfde plek
gemeld op waarneming.nl, dus ik hoop dat hij
snel weer terug zal keren.

Na een kwartiertje zie ik de Waterspreeuw mijn kant opvliegen en hij 
landt op een afstand van 20 meter.

Waterspreeuw

En precies op een plekje waar de zon niet kan komen.
Een stukje kruipen en tijgeren en dan maar afwachten.

Waterspreeuw

Als je maar rustig blijft en klein maakt, dan is een dier vaak minder bang 
en gaat sneller door met de normale bezigheden.
Ook nu is dat het geval, want de vogel komt op op zijn dooie gemakkie 
mijn richting opgewandeld.

Waterspreeuw

Een mooie afsluiting van mijn bezoekje aan de Waterspreeuw en terwijl
er weer verse vogelaars en fotografen aankomen, loop ik terug naar
ingang Oase. Omdat ik niet zo vaak in de AWD kom, besluit ik om door te rijden naar
ingang Panneland en op zoek te gaan naar Grote Zaagbekken.

Hoewel ik een flinke wandeling maak, kom ik betrekkelijk weinig
fotografeerbaars tegen.  Omdat ik nog een paar uurtjes over heb,
probeer ik nog iets leuks te bedenken.

Een week eerder reed ik over een drukke weg in de buurt van Marken en
vanuit een ooghoek zag ik een vreemd vogeltje langs de weg.
Een meter of honderd verder realiseerde ik mij dat het wel eens
een Sneeuwgors geweest kon zijn.
Zeer zeldzaam in de regio Amsterdam en zodra ik kan,
draai ik om en ga op onderzoek uit.
Niets te vinden meer natuurlijk, maar wanneer ik
's avonds op waarneming.nl kijk, zie ik dat de vogel ook door anderen is gezien.

De daarop volgende dagen zie ik regelmatig meldingen voorbij komen
en deze middag is een mooi moment om de Sneeuwgors op te zoeken.

Sneeuwgors

De Sneeuwgors is snel gevonden.
Hij zoekt zijn voedsel langs een drukke weg, maar zo midden op de dag
is het gelukkig betrekkelijk rustig.
Je voelt gewoon de mensen kijken in de auto's die voorbij rijden.
Zal ook best een raar gezicht zijn, wanneer je naast een autoweg
(er zit nog een klein bermpje en een smal fietspad tussen)
iemand op de grond ziet liggen.
Wat zullen ze allemaal wel niet denken op dat moment ;-)

Sneeuwgors

Net als bij de Waterspreeuw merk je aan het vogeltje, dat hij gewoon zijn
gang blijft gaan wanneer je als mens rustig aandoet.
Geen drukke bewegingen maken en afwachten wat er gaat gebeuren.

Sneeuwgors

Je merkt ook direct dat het veel makkelijker is om zo'n éénling te fotograferen,
ipv Sneeuwgorzen die zich in een groepje bevinden, zoals ik
een week eerder op het strand had ondervonden.

Sneeuwgors

Een paar dagen later blijkt dat er een nog een Sneeuwgors
op deze plek aanwezig was. Vast een paartje maar het
tweede vogeltje heb ik in ieder geval niet gezien.

Maar goed ook, want je raakt toch snel afgeleidt wanneer er
meerdere exemplaren aanwezig zijn.

Sneeuwgors

Je moet toch iedere keer weer een keuze maken, op welk
vogeltje je dan je focus legt.

Hoewel je dus betrekkelijk makkelijk een Sneeuwgors kunt fotograferen
in de winter in ons land, blijft het altijd leuk om zo'n soort in
je eigen woonomgeving te zien en vast te leggen.

Een mooi slot van een dagje fotograferen.

In een volgend blog oa aandacht voor:

Nonnetje

Tot de volgende keer,
René




maandag 12 februari 2018

De Haarrijnse Plas en de Zuidpier

Drieteenstrandlopers (Zuidpier)

Na lange tijd kan ik eindelijk weer eens een blogje plaatsen.
Kapotte laptop, drukke werkzaamheden en gebrek aan behoorlijk fotoweer zijn
de redenen voor een lange afwezigheid.
Op 30 januari is het dan zover.
De weersvoorspellingen zijn goed en ik kan een dag vrij nemen.
Nu nog een mooi onderwerp uitkiezen.

Mijn keuze valt op de Haarrijnse Plas in Vleuten.
Daar zwemt al een tijdje een IJseend rond.
Maar behalve een IJseend, zwemt er ook een Kuifduiker en een aantal Geoorde Futen.

Ik informeer bij Maria (http://6mb22va.blogspot.nl/) waar ik precies moet zijn
en terwijl het nog donker is, ga ik op weg richting Vleuten.

Aangekomen bij de plas zie ik direct een groepje van 4 Geoorde Futen.
In zomerkleed een prachtige vogel, maar in winterkleed een beetje gewoontjes.
Wat direct opvalt bij deze vogelsoort zijn de rode oogjes.
Tenminste, ik dacht altijd dat de ogen van de Geoorde Fuut altijd rood zijn.
Nu kom ik tot de ontdekking dat ze ook oranje ogen kunnen hebben.
Nooit geweten.

Geoorde Futen

De Haarrijnse Plassen blijken een lastige plek te zijn om te fotograferen.
Het is helemaal jammer dat er net met zwaar materieel gewerkt wordt
in de buurt waar de Geoorde Futen zich bevinden.
Ik nestel mij aan de waterkant en wacht op wat er komen gaat.
De zon is net opgekomen en de hoeveelheid licht is nog beperkt.

Geoorde Fuut

Al jagend verdwijnen de Geoorde Futen langzaam uit beeld.
Ik heb nog steeds geen idee waarom ik nu oranje oogjes zie ipv rode.

Geoorde Futen

Een van de Geoorde Futen zondert zich helemaal af van het groepje
en zwemt een hele andere kant op.
Net nu het licht beter wordt en ik hoopte dat de fuutjes mooi in beeld
zouden komen, wordt de afstand tot de vogels te groot.

Ik besluit maar op zoek te gaan naar de IJseend en de Kuifduker en
laat de Geoorde Futen links liggen.

Kuifeend

De ochtend blijkt niet het beste moment om op zoek te gaan naar de IJseend.
De plek waar deze vogel zich meestal ophoudt ligt dan vol in het tegenlicht.
Maar nu ik er toch ben, wil ik hem natuurlijk wel op de foto zetten.
Hoe goed ik ook zoek, geen IJseend te bekennen.

Wel een ronddobberend Kuifeendje en een Tafeleend.
Ook leuk, maar daar heb ik niet een half uur voor gereden.

Tafeleend

Tafeleend

Op diverse plekken maak ik een wandelingetje, maar nergens is de IJseend te vinden.
De afgelopen weken heb ik regelmatig foto's van deze dwaalgast voorbij
zien komen en daaruit bleek al dat ik mazzel moest hebben om hem mooi op de foto te krijgen.

Soms zat hij lekker dichtbij, maar meestal toch wel net te ver weg.

Aan de plas ligt ook een restaurantje met een strandje erbij en
dat is de laatste plek waar ik mijn geluk probeer.

Al snel zie ik de Kuifduiker op deze plek.
De vogel is aan het jagen en dan hoop je dat zo'n vogel langzaam dichterbij komt.
Liggend in het zand wacht ik op wat er komen gaat,
maar ipv naar mij toe, zwemt de Kuifduiker steeds verder weg.

Scholekster

Een groepje Scholeksters en een paar Aalscholvers in broedkleed zorgen
nog voor wat afleiding, voordat mijn oog valt op
een grote groep Kwikstaarten.
Het merendeel zijn Witte Kwikstaarten, maar ik zie er ook een tweetal Gele tussen.

Witte Kwikstaart

De Gele Kwikstaarten zijn net even te schuw, maar een Witte is
wel benaderbaar. Een hond maakt een einde aan de fotosessie en
ik speur de plas weer af naar de IJseend.

Na een half uurtje geef ik het op en rijd nog even langs de Geoorde Futen 
voordat ik naar een andere plek ga.

Geoorde Fuut

Inmiddels ben ik niet meer de enige die een foto wil maken van
de Geoorde Futen en vanwege de "drukte" blijven de fuutjes iets verder weg.
Nu er meer licht is, krijgt het verenkleed van de Geoorde Futen ook een andere kleur.
Nu zie ik ook een rood oogje bij de Geoorde Fuut.
Zou het dan de invloed zijn van het zonlicht dat de iris zijn rode kleur geeft?
Het lijkt er wel op in ieder geval.

Wanneer ik weer in de auto zit, probeer ik een keuze te maken
waar ik nu heen zal gaan.
De Waterspreeuw in de AWD, Pestvogels in Noord-Holland of 
gewoon een beetje op goed geluk rondrijden door de polder?

Ik besluit om naar de Zuidpier te gaan.
Daar bevindt zich een grote grote groep Sneeuwgorzen en
dat zijn altijd zeer fotogenieke vogeltjes.
Maar zo laat op de dag zijn er ook veel honden en veel honden betekent 
meestal dat er weinig vogels zijn.

Wanneer ik op het strand aankom, wordt ik direct
verwelkomt door de Sneeuwgorzen.

Sneeuwgorzen

Het groepje Sneeuwgorzen bestaat uit een stuk of 20 exemplaren.
Leuke vogeltjes zijn het en ik hoop er nog eens eentje
in zomerkleed te fotograferen in Nederland.

Sneeuwgorzen

Maar zo'n groepje maakt het wel lastig om mooie foto's te maken.
Daarvoor zijn ze met teveel en dan is het lastig om er eentje te isoleren.

Sneeuwgorzen

Hoewel ze niet erg schuw zijn, gaan ze toch regelmatig op de wieken
omdat er eentje ergens van schrikt.
Ze komen gelukkig iedere keer op ongeveer dezelfde plek terug.

Sneeuwgors

Al foeragerend komt er altijd wel eentje even vrij van de groep.
Maar dan moet je wel net de goede kant opkijken en ook in de juiste positie liggen.

Sneeuwgors

Een week later kwam ik een Sneeuwgors vlakbij huis tegen.
Dan is het toch een stuk makkelijker om er iets van te maken.
Maar daarover meer in een volgend blog.

Sneeuwgors

De Sneeuwgorzen zoeken de bescherming van de duintjes op en dat
is voor mij het sein om even verder te kijken.

Drieteenstrandloper

Er zijn grote groepen Drieteenstrandlopers aanwezig, maar ook hier geldt dat 
het lastig is om een loslopend exemplaar te vinden.
Ook is het een probleem om zo'n groep dichtbij te naderen.
Er is altijd wel 1 schrikachtig Drieteentje, die dan de hele groep de lucht in jaagt.

Drieteenstrandloper (in Z/W)

Maar met een beetje geduld is er altijd wel een éénling te vinden.
Omdat de zon wel erg fel is gaan schijnen, is het lastig om zo'n wit vogeltje
goed te kunnen belichten. Achteraf bleken de instellingen toch niet optimaal te zijn
en heb ik er dus maar een Z/W-versie van gemaakt ;-)

Ik beproef mijn geluk op de pier, maar behalve wat meeuwen is
daar verder niets te zien.
Omdat er ook steeds meer honden op het strand komen,
is het beter om te vertrekken en dan nog een rondje door de polder te doen.

Wanneer ik bijna bij het einde van de pier ben, zie ik een Aalscholver
vlakbij de waterlijn landen.

Omdat de eerste hond ongeveer 500 meter verder op het strand loopt,
wil ik wel eventjes proberen om de Aalscholver te fotograferen.
Met een kleine omtrekkende beweging weet ik aardig dichtbij te komen.
Het laatste stukje wordt kruipend en tijgerend afgelegd.
Wat kun je dan smerig worden in een paar minuutjes zeg.

Aalscholver

In eerste instantie is de Aalscholver op zijn hoede, maar al snel
heeft de vogel door dat er geen gevaar dreigt en ontspant hij.

Aalscholver

De Aalscholver blijft rustig op zijn plekje staan en begint
zijn vleugels droog te wapperen.
Jammer van die pier op de achtergrond, maar het is niet anders.

Aalscholver

De zee besluit ook nog even mee te werken en komt iets verder het strand op.
Ik merk het oprukkende water eigenlijk te laat op,
maar ik blijf gelukkig net droog.
De Aalscholver vindt het nu waarschijnlijk minder prettig,
want hij gaat er direct vandoor.
Toch een leuke afsluiter van deze middag.

Het daarop volgende rondje door de polder leverde niet zoveel op,
maar wel wat nuttige informatie voor een volgend uitstapje.

In een volgend blog aandacht voor:

De Waterspreeuw

Tot de volgende keer,
René







http://blogging.nitecruzr.net/2013/03/the-lightbox-image-display-option.html