"Als je ergens niet bent, ben je óf te vroeg, óf te laat."

Wijlen Johan Cruijff (r.i.p.)

vrijdag 1 maart 2024

Drijfsijzen

 

Krooneend

Volgens mij een echter Amsterdamse uitdrukking uit het verleden.
Vogels werden in 2 categorieën opgedeeld.
Alle niet watervogels werden schertsend drijfsijzen genoemd en
de rest viel in de categorie Sijzen.

Een blog over watervogels dus.
Watervogels fotograferen doe ik eigenlijk alleen in de winter,
omdat dan de "mooie" soorten ons land aandoen.
De enige soorten waar ik de rest van het jaar geïnteresseerd ben,
zijn de Dodaars en de Fuut wanneer deze kleine jongen heeft.

Maar in de winter komen de kleurrijke soorten in ons land.
Zaagbekken, Nonnetjes, Brilduikers en Krooneenden.
Nou zijn Krooneenden inmiddels ook wel ingeburgerd in Nederland en
kun je ze het jaar rond bv mooi fotograferen in de AWD.

Grote Zaagbek

Tot een paar jaar geleden had ik in de winter een mooi plekje om
een schuiltentje neer te zetten en vanaf een laag standpunt
de wintergasten te fotograferen.
Maar ze zijn daar zeer druk aan het werk om de dijken te verstevigen
en dat zorgt voor zoveel onrust, dat het niet de moeite is
om daar uren te gaan bivakkeren.
Hopelijk volgend jaar weer.

Maar dit jaar moest ik het dus doen met een aantal andere plekken
en het nadeel was dat op 1 van die plekken,
het standpunt eigenlijk veel te hoog was.
Dit was vanuit een schuilhut bij Marken.
Met een eigen schuiltentje kun je mooi de dagen uitkiezen,
waarop je bijna zeker weet dat de vogels dichtbij komen.
Op mijn oude plek was dat namelijk met Ooster- of Zuidoosterwind.

Bij dit soort omstandigheden moet je maar net mazzel hebben,
dat je in die hut zit.
Ik ben er een aantal keer geweest en op 1 van die dagen was het bingo.
De juiste windrichting en ook nog eens licht bewolkt weer.
De ultieme weersomstandigheden.

Nonnetjes

Wanneer je naar zo'n schuilplek toe loopt, ben je zichtbaar voor alles op de plas
en alle vogels die ook maar een beetje dichtbij dobberen,
gaan er als een speer vandoor.
Dan duurt het meestal wel meer dan een uur, voordat ze
weer langzaam maar zeker naderbij komen.
Geduld dus en pas weer zichtbaar zijn,
wanneer je naar huis gaat.

Nonnetje

Ik start altijd zo vroeg mogelijk, want in de ochtend heb je vaak het mooiste licht.
In de winterperiode houdt dat in dat tussen 08:30 en 9:00 uur het fotograferen kan beginnen.
Omdat het ook nog eens koud is, ga ik niet eerder dan dat tijdstip
ergens zitten of liggen. Dat houdt wel in, dat wanneer ik pas rond 08:30 uur
aan kom wandelen, het nog tot 09:30 uur duurt voordat de watervogels terug komen.

Ook nu is dat het geval en dan bleven ze ook nog eens heel ver weg.
Alles uitgesteld in afwachting van wat er hopelijk komen gaat
en dan zit ik uit verveling maar Bruine Ratten te fotograferen.
Maar ondertussen houd ik de plas in de gaten en zie in de verte 
een soort die ik niet direct kan thuisbrengen.

Ik maak een foto en zoom in op mijn schermpje en
tot mijn verbazing zie ik dat het een Kuifduiker is.
Dat wordt spannend.
Komt ie wel of niet dichterbij.
Inmiddels komen er meer vogels wat dichterbij,
maar het zijn voornamelijk Smienten, Krak- en Kuifeenden.

Net na het middaguur begint het spannend te worden.
De drijfsijzen komen nu echt dichterbij en dobberen steeds
meer richting mijn plek.

Nonnetje

En ik zie een groepje van 7 Nonnetjes aan komen zwemmen.
Nonnetjes zoeken zeer actief naar prooien en kunnen in korte tijd
best een grote afstand afleggen.
Ik zie ze constant onderduiken en dan weer ietsje dichterbij
weer boven water komen.

Het duurt niet lang voordat ze dichtbij de kant aan het jagen zijn.
Het liefst had ik nu plat op mijn buik in mijn tentje gelegen
en van een mooi laag standpunt foto's maken,
maar dat is helaas niet het geval.
Het is nou eenmaal niet anders en
wat heb ik te klagen wanneer dit soort vogels zo mooi dichtbij komen.

Ondertussen zie ik een stukje verderop ook weer de Kuifduiker zwemmen.
Zou hij ook zo lekker dichtbij komen?

Kuifeenden

Kuifeenden zijn geen echte wintergasten, maar wel zeer fotogeniek.
Er zijn van die natuurgebieden waar ze zich niets van de mensen aantrekken
en je ze dus van mooi dichtbij kunt fotograferen.
In de polders van landelijk Amsterdam is dat anders.
Het lijkt wel of ze hier schuwer zijn.
Zodra ze je in de gaten hebben, nemen ze direct meer afstand.
Behalve als je dus niet zichtbaar bent voor ze.
Toch merk je dat ze tijdens het fotograferen,
door hebben dat er iets raars is

Komt natuurlijk ook dat ik geen hele stille camera heb.
De sluiter maakt nog behoorlijk wat geluid.

Terwijl ik de Kuifduiker steeds dichterbij zie komen en
de Nonnetjes druk aan het jagen zijn,
hoor ik opeens de roep van de IJsvogel.

En ja hoor, daar is hij opeens.

IJsvogel

Tsja, dar zit je dan achter je camera.
Een hele ochtend zie je van alles in de verte langs zwemmen en vliegen
en dan komt alles tegelijk voor je neus.

Dus keuze-stress.

Nonnetje

Gelukkig blijft de IJsvogel maar een beetje zitten op een tak
en loert af en toe in het water naar een mogelijke prooi.
De Nonnetjes duiken constant onder,
maar komen niet boven water met een zichtbare prooi.
De Kuifduiker vindt het vast te dru, want die blijft op een veilige afstand.

Maar ik moet ze wel alle drie in de gaten blijven houden en
snel reageren wanneer er iets leuks gebeurd.

Of het nog niet genoeg is ploft er aan mijn andere kant een Sperwer neer.

Sperwer

De IJsvogel vliegt in paniek weg en de Nonnetjes nemen iets meer afstand.
Leuk zo'n Sperwer maar niet op dit moment eigenlijk.
Omdat er nogal wat ratten rond huppelen, hoop ik dat
de Sperwer er eentje te grazen neemt.

De Sperwer loert wel op ze, maar doet verder weinig.
Af en toe doet ze een uitval naar iets op de grond,
maar zonder resultaat te boeken.

Na een kwartiertje Sperwer kijken vind ik het wel mooi.
De aanwezigheid van de rover zorgt voor onrust en
de watervogels nemen teveel afstand.

Aan de andere kant hoop ik dat de Sperwer iets vangt en het voor
mijn neus op begint te smikkelen.
Maar mooi niet.

Na een half uur steek ik mijn hand naar buiten.
Geen succes. De vogel blijft stoïcijns zitten.
Twee handen naar buiten. Geen resultaat.
Dan maar geluid maken en dat heeft wel succes.
Maar ik merk dat de Sperwer in de buurt blijft,
want het blijft rustig met zangvogeltjes.
Dan mijzelf maar even laten zien en
dat heeft wel succes.

Nonnetjes

Al snel zijn de Nonnetjes weer terug en verschijnt er ook een Grote Zaagbek.

Grote Zaagbek

Eerst zwemt hij mij van behoorlijke afstand voorbij,
maar wanneer de vogel terug keert,
komt hij vlak langs de kant.
Die foto staat aan het begin van het blog.
Hij kwam echter zo dichtbij en zwom zo snel voorbij,
dat ik 1 foto kon maken.

Tot nu toe natuurlijk een hoop mooie soorten,
maar ik blijf hopen op die Kuifduiker.
Inmiddels had ik daar al aardig wat plaatjes van geschoten,
maar de vogel bleef veel te ver weg.

Wanneer ik zo ver mogelijk naar de rechterkant kijk,
zie ik hem aan komen zwemmen.
En lekker dichtbij de oever.

De Kuifduiker blijft mijn kant opzwemmen en duikt onder.
Ik hou de omgeving goed in de gaten en hoop dat hij vlakbij opduikt.

Fuut

Ipv de Kuifduiker verschuift opeens zijn neefje op een paar meter afstand.
Ik maak twee foto's en houd mij lens verder zo roerloos mogelijk.

En eindelijk is hij daar.

Kuifduiker

Best een bijzondere wintergast.
Een zomerkleed nog een echte zeldzaamheid, maar in winterkleed
zie je ze de laatste jaren steeds vaker in Nederland en zeker
in de omgeving van het Marker- en IJmeer.

Hoewel het verenkleed een beetje saai is,
springt dat rode oogje er natuurlijk wel prachtig uit.

De vogel blijkt erg nieuwsgierig te zijn,
want hij probeert te ontdekken waar dat klikken nou vandaan komt.

Kuifduiker

Al onderzoekend komt de vogel steeds dichterbij.

Kuifduiker

Hij heeft het echter al snel bekeken en zwemt lekker verder.
De rest van de dag heb ik de Kuifduiker niet meer gezien,
maar deze korte ontmoeting was al erg mooi.

Des te later het wordt, des te meer vogels zich verzamelen voor de schuilplek.
De groep is zeer divers en ligt vreedzaam bij elkaar.
Ik kijk eens door mijn verrekijker en zie wat
Slobeenden, Krak- en Wilde Eenden, Smienten, Meerkoeten,
diverse soorten Meeuwen, Futen en Kuifeenden.
Helaas geen mannelijke Nonnetjes deze keer.
terwijl er op dit water toch honderden aanwezig zijn.

Maar de vrouwelijke Nonnetjes komen nog regelmatig dichtbij jagen.
Een enkele keer vangen ze een visje, maar die zijn weg voordat ik kan afdrukken.

Nonnetjes

Toch opmerkelijk dat ik zoveel vrouwtjes zie, maar geen enkele man.

Nonnetje

Wat grappig is, is dat die Nonnetjes al onderwater jagend heel dichtbij de kant komen
en wanneer ze dan weer boven water komen,
direct verder van de oever wegzwemmen.

Ergens vertrouwen ze de boel toch niet helemaal.

Nonnetjes

De bewolking neemt al een tijdje toe en met een uurtje gaat de zon onder.
Terwijl de Nonnetjes nu echt een andere plek opzoeken,
pak ik mijn spullen in en kan na een geslaagde dag naar huis.


Afgelopen winter kon ik nog een aantal andere soorten fotograferen,
maar nu vanaf een iets lager standpunt.
Niet op wateroppervlak-niveau, maar een centimeter of 30 daarboven.

Witoogeend

Het kostte wat geduld, maar uiteindelijk kon ik de Witoogeend van dichtbij vastleggen.
Niet zo heel interessant qua kleur, maar wel qua zeldzaamheid.
Eind januari was ik bij de Valk roofvogels en daar zwom deze
mooie eend in de grote vijver.

 
Een andere mooie wintergast is de Brilduiker.
Een hele lastige klant om te fotograferen.
Een paar jaar geleden zwom er eentje in de gracht op IJburg
en die was tamelijk makkelijk te benaderen.
Ik was er een paar keer voor op pad geweest,
maar het dier zat aldoor net op een ontoegankelijke plek.

Brilduiker

De Brilduiker is nog niet helemaal op kleur,
maar het is toch een prachtig gekleurde vogel.

Brilduiker

De Brilduiker is een lastige vogel om te fotograferen.
Allereerst is de vogel meestal redelijk schuw,
maar het is vooral zijn verenkleed.

Veel witte delen, een donkere kop en dan ook nog eens de twee witte vlekken
in die donkere kop.
Met iets teveel zon krijg je dan al snel een overbelicht lijf
en twee spierwitte gaten in de kop.

Brilduiker

Maar aan de andere kant wil je weer graag dat de groen/paarse kleur
van de kopveren mooi uitkomt en daar heb je dan weer wat zonlicht voor nodig.

Gewoon één van de lastigst te fotograferen vogels die ik ken.

Brilduiker

Een soort die steeds vaker het hele jaar te zien is in Nederland is de Krooneend.
Een prachtig gekleurde eend en qua kleur een stuk makkelijker dan de Brilduiker.

Krooneend

Met zijn oranje/bruine kop, rode snavel een oogjes pik je
de Krooneend er al van verre overal tussenuit.
Allesbehalve goede schutkleuren maar die zal de vogel
wel niet nodig hebben in zijn natuurlijke habitat.

Krooneend

Vlak voor mijn neus ligt de Krooneend druk te poetsen.
Iedere veertje krijgt een onderhoudsbeurt en ik verbaas mij altijd weer
hoe vogels hun gehele verenkleed in goede conditie houden.

Krooneend

Wanneer de Krooneend toch net even te dichtbij komt dobberen,
wordt er direct weer een veilige afstand gecreëerd.

Krooneend

Nadat alle veertjes aan de beurt geweest zijn,
wordt er nog even uitgebreid gebadderd.

Krooneend

Tafeleend

Ter afsluiting een Tafeleend.
Een soort welke ik de laatste paar jaar weer steeds vaker zie.
Maar dan vooral in de winterperiode.
Het blijft nog steeds een betrekkelijk zeldzame broedvogel in ons land.

Zo dat was het weer voor deze keer.
De middelste Zaagbek stond hoog op mijn lijstje, maar de dag
dat ik deze zou gaan fotograferen was ik ziek
en ging de kans voor deze periode aan mij neus voorbij.
Volgende winter nieuwe kansen.

Ik heb nog erg veel foto's liggen van uitstapjes 
welke in 2023 heb gemaakt.
Het is lastig kiezen wat ik in een volgend blog 
kan plaatsen, maar ik geef waarschijnlijk de voorkeur
aan foto's van een aantal bezoekjes aan Lunteren.
Daar ben ik bij een zonsondergang, een zonsopgang
en een bijzondere prooiendag geweest.
Ook daar te zien zijn deze twee,
die overigens geen dienst deden als voer voor de roofvogels:

Rosse Woelmuizen

Tot de volgende keer,
René

donderdag 8 februari 2024

Sallandse Heuvelrug Overijssel

 

Eekhoorn

Zoals eerder gezegd in mijn vorige post, was ik eind 2023 in de
hut Sallandse Heuvelrug van Arjan Troost.
De hut ligt op de grens met een akker en een gemengd bos.
Ideaal voor een grote diversiteit aan vogels natuurlijk.

Voor de hut ligt een langwerpige vijver zonder een eindrand.
Hierdoor krijg je een idee dat de waterpartij oneindig is,
Prachtig voor spiegelingen maar dan moet het wel
een beetje zonnig zijn en natuurlijk windstil.

Er is veel hoge begroeiing rond de hut weggehaald en daarom
heb je op een echt zonnige dag last van een overdaad aan licht.
In de winter staat de zon lager en daar was ik zeer blij mee.
De ochtend verliep namelijk behoorlijk zonnig en in de middag
kwam er wel wat meer bewolking.
Ideaal weer voor deze hut.

Groene Specht

Omdat de hut grenst aan een gemengd bos, kun je hier alle Spechtensoorten verwachten.
Ik hoopte op een bezoek van de Groene Specht en tot mijn verbazing
kwam deze vogel al heel vroeg een kijkje nemen.
Nou fotografeer je in deze hut vanachter spiegelglas en dan
is het fijn wanneer je rechtuit kunt fotograferen ivm spiegelingen en onscherpte.
Nou had deze Groene Specht besloten om heel ver rechts van de hut
te gaan zitten en ik kon ik haar maar net zien en in beeld krijgen.
De hoek tussen mijn lens en het glas was eigenlijk te groot om
een echt mooie scherpe foto te krijgen, maar als opwarmertje
was ik er toch blij mee.
Dan denk je dat zo'n vogel nog wel een keertje terug komt,
maar ik heb de rest van de dag geen Groene Specht meer gezien.

Echter werd dat ruimschoots goed gemaakt, doordat er 
heel veel verschillende vogelsoorten voor de hut kwamen.

Goudhaantje

Vanaf het moment dat ik voer neergelegd had, was het een komen en gaan 
van vogels. Veelal de gewone soorten, maar regelmatig ook soorten,
die iets minder vaak gefotografeerd/gezien worden.

In totaal zag ik 27 verschillende soorten vogels en dat is best een hoge score
voor een hut op zo'n locatie.
Ik hoopte op een bezoekje van Vuurgodhaan, Barmsijs en Kruisbek,
maar die lieten zich helaas niet zien.

Goudhaantje (man)
Normaliter bezoeken de vogels zo'n plek in de ochtend voor voedsel
en komen ze in de middag om even lekker te badderen.
Maar deze dag gingen ze in de ochtend ook al het water in
voor een verfrissend bad.

Ik had een mooi stukje van de vijver ontdaan van bladeren,
maar het gedeelte dat vlak voor de hut ligt,
had ik niet schoongemaakt.
Laten ze natuurlijk net bijna allemaal daar in bad gaan he.

Dat zorgt ervor dat in een aantal foto's drijvende blaadjes of naalden te zien zijn.
Weer iets geleerd voor een volgende keer.
Ik heb overigens gedurende de dag niet gedacht om dat alsnog te doen.
Ik werd zo bezig gehouden door de drukte voor de hut,
dat ik er pas heel laat erg in had.

Rond 11 uur opeens wat paniek en daarna doodse stilte.
Dat kan maar 1 ding betekenen:
Er is een rover in de buurt.

Dus niet meer bewegen, geen geluid meer maken
en geduldig afwachten.
Dat kan soms wel een half uur duren, maar zolang er
geen meerdere kleintje te zien zijn, is het een teken
dat de roofvogel nog steeds in de nabijheid is.

Sperwer

Dan plots ploft er een Sperwer in de vijver.
Ik zit nog steeds doodstil achter mijn camera met 300mm lens en
na twee minuutjes stilzitten, durf ik de eerste foto te maken.

De Sperwer lijkt zich er niet aan te storen en blijft rustig
de omgeving in zich opnemen.
Ik stop met fotograferen en wacht rustig af.

Dan vindt de Sperwer het toch niet helemaal veilig en
vliegt weg. Het blijft echter erg stil rondom de hut en
dat zou betekenen dat de vogel vlakbij in een boom zit.

Ik schuif langzaam een plekje op, want daar ligt mijn
andere camera met de 70-200mm lens erop.
Ik had al gezien dat de vogel te dichtbij zat voor mijn 300mm,
dus waren er minder millimeters nodig, zodat ik
ook het hele spiegelbeeld op de foto zou kunnen krijgen.

En weer begint het wachten.......

Het is erg vreemd, wanneer er eventjes daarvoor er
tientallen vogeltjes rondvlogen en voor een enorme drukte zorgden
en dat er opeens gewoon helemaal niets te zien of te horen valt.

Sperwer

Dan eindelijk na een half uur wachten, is daar opeens weer de Sperwer.
Bijna direct begint de vogel met badderen en kan ik dus naar hartenlust fotograferen.

Hij trekt zich nergens meer iets van aan en voelt zich volkomen veilig. 

Sperwer

Juist hiervoor heb ik een 70-200mm F2.8 lens aangeschaft.
Te vaak had ik meegemaakt dat een Havik, Boommarter of iets anders groots,
zo dichtbij zat, dat ik alleen maar een portretje kon maken.
Dan is zo'n lichtsterke zoomlens een mooie uitkomst.

Ik neem deze lens overigens niet altijd mee,
maar alleen wanneer ik grotere soorten verwacht.

Sperwer

Af en toe kijkt de Sperwer mijn kant op en 
gaat daarna gewoon weer verder met badderen.
Na een minuut of 10 vindt hij het wel genoeg en verdwijnt.

Bijna direct daarna zijn de kleintjes terug en is het weer lekker druk.
Af en toe weet ik niet waar ik moet kijken en ik weet zeker
dat ik mooie kansen gemist heb, omdat ik net 1 of andere Mees aan het fotograferen was.

Sijs

Zo nu en dan kwamen er een tweetal Sijsjes langs.
Sijsjes komen nooit op het eten af, maar komen alleen
om te drinken en af en toe te badderen.

Je moet razendsnel zijn om ze te fotograferen,
want ze zijn binnen een paar tellen weer foetsie.

Na twaalf uur valt mij opeens iets op.
Op de rand van het "oneindige" einde huppelt een Winterkoninkje.

Ik ben net te laat voor een foto, naar de mooie spiegeling
in het strakke water viel mij wel op.
Daar moet meer mee te doen zijn.

Een paar Eekhoorntjes komen zo nu en dan voor de hut.
Ik had vanuit huis wat Hazel- en Walnoten mee genomen en
ik krijg het idee om de Eekhoorntjes naar die rand te lokken.

Gauw de hut uit met een handjevol noten en die strooi ik
op een aantal plekken langs de rand van de vijver.
Ik had op andere plekken ook noten gelegd, 
maar die haal ik snel weg, want ik wil ze alleen nog
aan de achterkant van de vijver hebben.

Zouden ze het lokvoer vinden en pakken?
Ik zie in de verte een pluimstaart rommelen tussen de herfstbladeren.
Langzaam maar zeker komt de Eekhoorn mijn kant op,
maar dan verlies ik hem uit het oog.

Eekhoorn

Maar dan opeens......... FLOEP.
Ik zie een Eekhoornkoppie boven de rand uitkomen.
Ik zie hem snuffelen en zoeken naar een makkelijke manier
om de noot uit het water te krijgen.

Eekhoorn

Zo, de eerste Walnoot is gevonden.
De Eekhoorn gaat er vandoor om de Walnoot ergens te begraven.

Tsja, en waar 1 noot is, zullen er vast wel meer zijn.

Eekhoorn

Binnen no-time is het beestje terug en vist een Hazelnoot uit de vijver.
Deze keer gaat het echter zo snel, dat de kop net niet lekker scherp is.
Omdat ik het moment zo leuk vind, plaats ik hem toch gewoon.

Eekhoorn

De kleine rakker heeft het nou goed door, want hij is in een oogwenk weer terug.
Eén voor één worden de noten uit de vijver verwijderd en begraven voor later.

Ondertussen blijft het opletten geblazen,
want ook de kleine vogeltjes blijven af en aan vliegen.

Een Keep en een Koperwiek ontsnappen net aan mijn aandacht,
maar een Fitis krijg ik wel op de plaat.

Fitis

En dan komt de Eekhoorn er ook weer aangeslopen om de laatste noot op te halen.

Eekhoorn

Inmiddels heb ik de afgelopen jaren al zoveel Eekhoorns gefotografeerd,
maar het blijft toch een genot om deze diertjes te bekijken.
Hoewel je ze goed kunt sturen met noten en Pindakaas,
blijven ze toch onvoorspelbaar en doen ze af en toe leuke dingen.

Nadat de laatste noot opgehaald is, krijg ik weer tijd om vogeltjes te fotograferen.
De diverse Mezensoorten vliegen af en aan en vooral de Kuifmezen
laten zich goed en veelvuldig zien.

Dat betekent nog niet dat je ze lekker op de foto kunt zetten,
want ze zijn zo bewegelijk als de pest.

Boomklever

Niet alleen de Kuifmees is enorm bewegelijk,
ook de Boomklevers zijn constant druk.

Heel af en toe blijven ze lang op 1 plek zitten.
Soms wel een halve minuut.
Dat is echt uitzonderlijk voor deze soort en dat zijn
voor mij wel de momenten om toch maar een foto
van een Boomklever in de karakteristieke houding te maken.

Goudhaantje

Het kleinste vogeltje van Europa zie ik regelmatig door
de begroeiing fladderen en heel af en toe komt er eentje naar de vijver.

Goudhaantje

Het specifieke geluid maakt mij erop attent, dat er eentje in de buurt is.
Zonder dat geluidje zie je ze zo over het hoofd.

Dan stap ik toch maar weer even de hut uit om nog wat voer op een aantal
plekken neer te leggen en pindakaas aan een tweetal stammetjes te smeren.

Ook leg ik nog wat Hazelnoten neer voor de Eekhoorns.

Ik zit nog niet op mijn plek of de Eekhoorn komt al op de Pindakaas af.

Eekhoorn

Het is weer eens iets anders dan een Hazelnoot en de
Eekhoorn laat het zich goed smaken.

Eekhoorn

Maar met zijn scherpe ogen ziet de Eekhoorn echter ook 
de Hazelnoten die in de vijver liggen.

Eekhoorn

Nog even goed kijken en snel naar de nootjes.

Eekhoorn

De laatste paar Hazelnoten worden opgevist en ter plekke opgegeten.
De Eekhoorn snuffelt nog een beetje, maar merkt dat de koek op is.

Eekhoorn

Ik concentreer mij verder op de vogeltjes en op het geluid van een Zwarte Specht.
Dat zou nog een mooi toetje zijn, maar de Specht laat het afweten helaas.

Bij het verdwijnen van het licht, zie ik wel opeens
het Winterkoninkje aan de achterkant van de vijver.

Winterkoning

Het mooie licht is weg en met een lange sluitertijd,
lukt het toch nog om een paar foto's te maken van de kleine druktemaker.

Winterkoning

Het is ook direct het einde van een zeer geslaagde dag.
Een prachtige hut om nog een keertje te bezoeken,
maar voor een geslaagde dag ben je hier wel enorm afhankelijk van het licht.

In een volgend blog aandacht voor diverse watervogels met oa deze:

Kuifduiker

Tot de volgende keer,
René

http://blogging.nitecruzr.net/2013/03/the-lightbox-image-display-option.html