De Zwarte Stern

Zwarte Stern

Vorig jaar heb ik mij een aantal ochtenden goed kunnen vermaken

met het fotograferen van de activiteiten van Zwarte Sternen in een kolonie.

Daar heb ik een aantal hele fraaie beelden aan overgehouden en

had niet de gedachten dat ik dat kon evenaren of overtreffen.

Ik had dus geen plannen om dit jaar de kolonie nogmaals te bezoeken,

maar omdat het er op een bepaald moment weinig interessants was om te fotograferen,

ben ik medio juni toch maar eventjes de boel gaan verkennen.

Bij aankomst zag ik direct dat de vlotjes die het dichtsbij lagen,

overdekt waren met gaas en dus niet mooi fotografeerbaar.

In een tweede sloot waren de dichtbijzijnde vlotjes gelukkig wel gaasvrij, 

maar naar mijn zin net te ver weg om mooie foto's te verkrijgen.

In die tweede sloot zaten de vogels nog op de eieren of waren de jongen

nog zodanig klein, dat de ouders ze nog constant warm moesten houden.

Ik had het besluit al genomen om de Zwarte Sternen verder

links te laten liggen, totdat ik een kleine week later een foto

binnen kreeg via what's app van een vaste (waardevolle) tipgever.

Tsja, dat zag er toch wel weer erg leuk uit

en mijn interesse was direct weer geprikkeld.

Toen ik zag dat het 20 juni aardig weer zo worden,

besloot ik om er toch maar een ochtendje aan te besteden.

Jonge Zwarte Sternen

Om 05:50 uur was ik aanwezig en het was nog betrekkelijk rustig in de kolonie.

Omdat er ook verder niemand aanwezig was, kon ik kiezen tussen twee plekken

waar vandaan ik kon fotograferen.

Het dichtsbijzijnde  vlotje was helaas onbewoond,

maar het tweede vlotje (daar niet ver achter) werd bevolkt door

drie nog behoorlijk kleine Zwarte Sterntjes.

Achteraf gezien had ik toen beter de andere plek kunnen kiezen,

omdat ik nu constant dat lege vlotje in de voorgrond erbij kreeg.

Maar op die andere plek kwam de rietkraag op de achtergrond

en dat wilde ik graag vermijden.

Vanaf de plek waar ik lig komt de zon achter mij op en duurt het even

totdat de vlotjes beschenen worden en er ook meer actie komt.

Iets na zessen is het zover en direct komen de kleintjes tot leven.

Het lijkt ook wel het sein voor de ouders om te beginnen met voeren.

Zwarte Stern

Soms zijn er kleintjes bij die avontuurlijk aangelegd zijn en 

dan de nabije omgeving even gaan verkennnen.

Omdat onderkoeling een groot gevaar is, zijn dat best risicovolle uitstapjes.

Eén van de oudervogels probeert daarom ook direct het kleintje

naar het nest te lokken met een visje.

De jonkies zijn echte vreetmachines en het avontuurlijke Sterntje 

laat zich meteen verleiden met het lokvoer.

Maar ja, het is nog een hele toer voor zo'n klein vogeltje

om weer op het vlotje te klauteren.

Inmiddels heb ik door dat mijn gekozen standpunt niet het beste is.

Dat voorste vlotje komt aldoor zeer hinderlijk in beeld en

ik besluit een paar meter op te schuiven.

Zwarte sternen

Ook niet echt ideaal, want het voorste (lege) vlotje blijft ook nu in beeld

en de achtergrond is minder fraai.

Het voordeel is wel dat ik een beter overzicht van de kolonie krijg

en daardoor ook de andere vlotjes beter kan bekijken.

Op 1 vlotje verder wordt de broedende ouder gevoerd door de ander.

Op dat moment kon ik niet zien of er al kleintjes uitgekomen waren,

maar naderhand kon ik zien dat de vogel de kleintjes warm hield en

er dus niet meer op eieren werd gebroed.

Zwarte Stern

Eigenlijk zou ik nog een meter of vier verder naar rechts willen gaan,

maar daar is de oever volledig begroeid en ik ben van mening

dat je op dit soort plekken alles zoveel mogelijk in tact moet laten.

Ook na uitvoerig de situatie bekeken te hebben, was het voor

mij op dat moment geen plek om vanaf te fotograferen.

Inmiddels is het een uurtje later en begint het drukker te worden

op de plek. Het licht wordt ook harder en ik vind het wel mooi geweest.

Ook al omdat ik languit in het natte gras lag en 

(hoewel ik een waterdichte broek aan) het koud begon aan te voelen.

s' Avonds bekijk ik de foto's en ben niet echt tevreden met de opbrengst.

Dat moet beter kunnen en ik neem mij voor om nog een keertje langs te gaan.

Ook een mooi moment om weer eens iets af te spreken met iemand

waarmee ik zo'n 10 jaar geleden gelijktijdig begon met het schrijven van een blog.

Ik had aan haar advies gevraagd over het gebruik van mijn lenzen

op een andere camera. Omdat zij die bewuste camera in bezit heeft en ook

de adapter om oude lenzen op deze camera te gebruiken, besluiten wij om iets af te spreken.

Loes vindt het een leuk idee om de Sternen als proefobject te nemen en 

we spreken af om 2 dagen later zo vroeg mogelijk bij de kolonie te zijn.

Dus ben ik op 22 juni weer heel vroeg van de partij, maar deze keer

ben ik niet de eerste die aanwezig is op de plek.

Er zit een fotograaf precies op de plek die ik twee dagen eerder

als meest ideale standpunt had ingeschat.

Geen idee wanneer de begroeiing daar plat gewalst is,

maar iemand vond dat in ieder geval ook de meest ideale plek.

Zwarte Sternen

Dus ga ik maar op dezelfde plek als twee dagen eerder zitten,

maar ben nu wel beter voorbereid.

Een vuilniszak om op te zitten, een hoekzoeker op de camera

zodat ik geen stijve nek overhoudt aan een ochtendje fotograferen en

ik heb deze keer ook mijn 1.4 converter meegenomen.

Het tweede vlotje is dan wel aardig te fotograferen met een 400mm lens

en dan de cropfactor als extraatje, maar op de andere vlotjes

gebeuren ook leuke dingen en dat is gewoon te ver weg zonder de converter.

Ik begin in ieder geval zonder de converter, want ik wel graag een 

foto maken van de drie bedelende jongen met een aanvliegende ouder.

Inmiddels is Loes ook gearriveerd en gaan we maar direct kijken

of mijn lens werkt op de Sony A7 III.

Toch raar om elkaar sinds lange tijd weer te zien en dan door de Corona-ellende

je afstandelijjk moet gedragen. Ipv een paar dikke kussen is het dus

maar een beetje een koele bedoening en dat is toch erg vreemd.

Het klopt gewoon niet.

Maar ja, het is niet anders en we gaan maar testen.

Al snel blijkt dat het niet werkt met de adapter die Loes heeft.

Een andere adapter zal misschien wel werken, maar dat moet

ik maar eens met iemand ander gaan testen.

Zwarte Sternen

Terwijl ik mijn lens weer op mijn camera wil zetten, besef ik dat ik 

de converter er tussen kan zetten om meer millimeters te krijgen.

Dus nu heb ik totaal 840 mm ipv de 600 die ik zonder converter 

(maar wel met de cropfactor) normaal gesproken heb.

Baltsende Zwarte Sternen

Het lege vlotje blijkt een mooie plek te zijn, voor Sternen die nog een partner

(of misschien een tweede partner) zoeken.

Omdat mijn focus op het tweede vlotje met de drie jonkies ligt,

ben ik zo nu en dan net te laat wanneer er iets bijzonders gebeurd op het eerste vlotje.

Maar ik kom om een mooie foto te maken van een voermomentje.

Zwarte Sternen

Vaak zie of hoor je die momenten aankomen en dan nog kan het gebeuren

dat je net te laat bent of dat je scherpstelt op het verkeerde jong.

Baltsende Zwarte Sternen

Of je mist een voermoment omdat je net afgeleid wordt door een gebeurtenis 

op een andere plek. Het voorste (lege) vlotje lijkt wel steeds vaker gebruikt te

worden dooor baltsende Sternen of er landt er eentje op die uitgebreid gaat zitten poetsen.

Jonge Zwarte Sternen

Maar 7 van de 10 keer richten de kleintjes zich een paar seconden voor de voederbeurt op

en beginnen om het hardst te schreeuwen. Ik heb nog niet kunnen ontdekken

wat de kleintjes nou precies triggert dat 1 van de ouders er aankomt met eten.

Komt de oudervogel eerst een keertje overvliegen of maakt de ouder een

geluidje dat wij niet kunnen horen? Ik heb in ieder geval niet kunnen 

ontdekken dat de oudervogels hun komst luidruchtig aankondigen.

Maar de jongen weten exact wanneer hun ouder op weg is met voedsel.

Het kan dus niet anders zijn dat er iets van geluid gemaakt wordt,

waarop de kleintjes dan direct reageren. 

Zwarte Sternen

Het blijft in ieder geval iedere keer een leuk gezicht wanneer de kleintjes hun

best doen om uitgekozen te worden voor een voederbeurt.

Als ze op een bepaalde manier positie kiezen, kun je ook mooi het

verschil zien tussen de drie jongen.

Om ieder keer de kans voor een geslaagde foto te vergroten,

hou ik het grootste jong aldoor goed in de gaten.

Van iedere 6 voederbeurten krijgt dit grootste jong er in ieder geval 3.

Vaak ook nog 2x achter elkaar en dus is het die derde keer een gok

welke van de andere twee het eten krijgt.

Gelukkig voor mij staan ze ook niet iedere keer alledrie tegelijk

heel hard te bedelen en dat maakt de kans op succes

weer net eventjes ietsje groter.

Omdat het weer langzaam aan drukker wordt met andere fotografen

het licht steeds harder en ik de rest van de ochtend gewoon moet werken, 

ga ik rond 07:30 uur maar weer richting huis.

Als ik 's avonds de foto's bekijk, bekruipt mij weer het gevoel dat het

beter en mooier kan. Natuurlijk kan het altijd beter, maar ik

weet gewoon dat er een betere foto mogelijk is.

Zeker nu ik weet dat ik een beter standpunt in kan nemen,

vanwege die extra plek die iemand gecreëerd heeft.

Dus de volgende ochtend maar weer heel vroeg op pad.

Pffffffffffff, het valt niet mee om weer om 05:30 uur in de auto te zitten.

Zwarte Sternen

Bij aankomst weet ik al direct dat ik de juiste keuze heb gemaakt.

Het licht is mooi zacht en het standpunt vanaf de nieuwe plek is gewoon veel beter.

Het enige dat jammer is, is dat er bijna aldoor een volwassen vogel

op het achterliggende vlotje bivakeert.

Toch geeft die herhaling ook wel weer een leuk beeld.

Jonge Zwarte Sternen

Het verschil met vier dagen eerder is enorm.

De drie kleintjes op het tweede vlotje zijn al aardig gegroeid.

De kleintjes op het derde vlotje hoeven niet meer warm gehouden te worden

door de ouders en ook op alle andere vlotjes staan nu jongen te bedelen.

Jonge Zwarte Sternen

Het kost mij moeite om mijn aandacht bij de drie jongen op het 

dichtsbijzijnde vlotje te houden. Er gebeurt zoveel om mij heen en heel veel is de moeite

waard om het te proberen vast te leggen. Langsvliegende volwassen vogels,

baltsende exemplaren of voedermomentjes op andere vlotjes.

Maar ik weet inmiddels uit ervaring dat de mooie lichtomstandigheden 

een uur later helemaal voorbij zijn. In ieder geval op dagen dat de zon uitbundig schijnt.

Zwarte Sternen

De voermomentjes volgen elkaar verbazingwekkend snel op.

Sneller dan de voorgaande dagen en ik kan mijn aandacht niet laten verslappen.

Ik ben inmiddels een klein half uurtje bezig en het geheugenkaartje

vult zich behoorlijk snel.

Voor de zekerheid bekijk ik even snel wat resultaten en zie dat ik

mijn standpunt een klein beetje moet bijstellen.

Die Zwarte Stern op de achtergrond ligt net op de verkeerde plek.

Zwarte Sternen

Alle omstandigheden zijn nu perfect, maar de oudervogels komen aldoor net verkeerd aanvliegen.

Dan heb ik de oudervogel frontaal en de jongen op hun achterzijde.

Het volgende moment heb ik de jongen van de voorkant en zie ik van

de oudervogel teveel van de achterzijde.

Maar dan zit het wel mee.

Zwarte Sternen

Twee van de drie kleintjes laten zich mooi van de zijkant zien en staan luid te bedelen.

De oudervogel komt heerlijk van opzij het beeld invliegen en precies 

in hetzelfde scherptegebied. De vogel op de achtergrond is ook mooi in zijn geheel in beeld.

Terwijl de camera ratelt, kan het bijna niet anders dan dat er een voltreffer tussen zit.

Binnen twee seconden is het moment voorbij en scroll ik snel door de pakweg 15 foto's heen.

Bij thuiskomst zie ik bovenstaand beeld op mijn laptop en weet 

dat deze ene foto het waard was om drie ochtende vroeg op te staan.

Ik zeg altijd dat er maar 1 echt goeie tussen moet zitten,

die ervoor zorgt dat alle moeite niet voor niets is geweest.

Zwarte Stern

Maar ik ben er eigenlijk pas een half uurtje en wie weet wat er nog allemaal gaat gebeuren.

Zwarte Sternen

Ik verleg mijn aandacht een beetje naar het derde vlotje.

Die jongen zijn een stuk kleiner dan degene op het dichtsbijzijnde vlotje.

Het is eigenlijk net even te ver weg voor mijn lens,

maar zo nu en dan zit er toch een geslaagde plaat tussen.

Zwarte sternen

De afstand tot het derde vlotje is misschien 4 meter meer,

maar omdat de jonkies ook nog een stuk kleiner zijn,

is het erg lastig om een goede foto te maken.

Omdat ik merk dat het aantal missers vele malen groter is

dan het aantal geslaagde opnames, draai ik de camera maar weer naar het tweede vlotje.

Jonge Zwarte Sternen

Het is inmiddels 07:15 uur en de zon begint nu toch echt overheersend te worden.

Het echt mooie licht is al een minuut of 20 verdwenen,

maar het wordt nu keihard.

Maar het is eigenlijk wel gezellig aan de waterkant.

Een paar andere fotografen zijn inmiddels aanwezig en dan gebeurt het nog weleens

dat er een paar goede tips langskomen.

Je weet nooit wat er door iemand gezegd wordt en ik luister dan ook meestal aandachtig.

Op die manier heb ik verscheidene leuke plekjes kunnen bezoeken.

Zwarte Stern

Hoewel ik weet dat de foto's die ik vanaf dat moment maak,

zeker niet de fraaiste zullen zijn, blijf ik toch gewoon door gaan met fotograferen.

Je weet natuurlijk nooit of er nog iets spectaculairs gebeurt.

Zwarte Stern

Jonge Zwarte Stern

Maar behalve een jong dat af en toe vliegoefeningen doet,

is het eigenlijk meer van hetzelfde maar dan met lastigere lichtomstandigheden.

Met flink onderbelichten  wordt het nog wel aardig,

maar het redt het niet in vergelijking met de foto's 

die in de hele vroege ochtend gemaakt zijn.

Jonge Zwarte Sternen

Al met al ben ik dan wel drie ochtenden op pad geweest,

maar was het aantal fotografie-uurtjes zeer beperkt.

Het bljft een prachtige plek en de vrijwilligers die ieder jaar de vlotjes

plaatsen en onderhouden, doen uitstekend werk.

De kolonie is gehuisvest in een natuurgebiedje dat best wel aardig bezocht wordt 

en waar ook rondleidingen worden gegeven. Het fotograferen gebeurt bijna vanaf 

wandelpad en de Zwarte Sternen zijn volledig gewend aan mensen.

Ze broeden hier al vele jaren en ook volgens de beheerders

is er geen enkele aanwijzing dat de Zwarte Sternen verstoord worden,

anders zouden ze de vlotjes wel op een minder toegankelijke plek leggen.

Misschien ga ik volgend jaar toch maar weer langs.

Het blijft een leuke en mooie ervaring.

In een volgend blog aandacht voor:

Flamingo's in de polder

Tot de volgende keer,

René

De Bruine Kiekendief

Bruine Kiekendief

Bruine Kiekendieven fotograferen is nog best lastig.

Ten eerste zijn ze schuw. Als ze de boel ook maar een heel klein beetje niet vertrouwen,

veranderen ze meteen van richting en met een paar vleugelslagen zijn ze direct

tientallen meters verderop en de fotograaf in frustratie achterlatend.

Dan zijn het ook nog eens meesters in de boel in de maling nemen.

Bruine Kiekendieven maken een aantal nepnesten en dus is het lastig 

om te ontdekken waar het echte nest zich bevindt.

Uiteraard alles op meer dan voldoende afstand, vanuit de auto

die geparkeerd is naast een doorgaande weg.

Bruine Kiekendieven laten zich namelijk ook makkelijk verstoren.

Het paartje dat ik volg, broedt al een aantal jaren in hetzelfde 

stuk rietland en is gewend aan het autoverkeer.

Maar stap je uit of staat er iemand stil met een fiets,

dan zijn de vogels direct pleite.

Bij ieder bezoek aan de polder, parkeer ik langere tijd de auto

in de buurt van het territorium van de Bruine Kiekendieven.

Torenvalk

Het gebiedje waarin de Kiekendieven zich bevinden is niet heel groot.

Ik schat in dat het 250 meter lang en 75 meter breed is.

Aan de ene kant is de doorgaande weg, de andere kant een meer en aan de zijkanten

staan hoge bomen, het gebied zelf bestaat bijna volledig uit riet.

Omdat het zo'n gevarieerd stuk land is, wordt het ook aantrekkelijk voor andere dieren.

De Roerdomp zit hier, maar er wordt ook genesteld door Buizerds, Torenvalken en Kraaien.

Die Buizerds, Torenvalken, Kraaien en Bruine Kiekendieven tolereren elkaar,

maar komen ze net teveel in elkaars gebied, dan is het ruzie.

Vooral de Kraaien zijn erg beducht op de roofvogels en komen direct in actie.

Bruine Kiekendief en Zwarte Kraai

Verder zit er ook genoeg klein spul zoals Grasmussen, Rietgorzen en Rietzangers.

Rietzanger

Omdat het aan een groot stuk water grenst, valt er ook genoeg aan watervogels te zien.

Langsvliegende Futen

Ik zie niet vaak vliegende Futen, dus vond dit wel een bijzonder genoeg

plaatje om in het blog op te nemen.

De afstand was wel erg groot, dus kwaliteit is niet super.

Maar ja, gauw verder want het gaat om de Bruine Kiekendieven.

Medio februari komen de Bruine Kiekendieven terug van de overwinteringsgebieden.

In die periode zie ik ze echter maar heel af en toe.

Je moet geluk hebben dat je ze net treft wanneer ze op zoek zijn naar voedsel.

Vanaf eind maart zie ik ze eigenlijk ieder jaar beginnen met het aanslepen 

van nestmateriaal en dat gaat zo een paar weken door.

Ook als ze al nestelen zie je ze nog vaak met materiaal aankomen vliegen.

Bruine Kiekendief

Op deze plek is het geen optie om in de avond te fotograferen, 

omdat je dan vol tegenlicht hebt.

Ik ga een aantal keren heel vroeg in de ochtend een paar uurtjes 

naar het gebiedje. Dat kan ik mooi combineren met mijn werk.

Bruine Kiekedief (man)

Ik wil graag een foto hebben van een Bruine Kiekendief met nestmateriaal

in de poten of in de snavel en dan net voordat de vogel landt in het riet.

De foto hierboven is zoals ik het ongeveer in gedachten had.

Bruine Kiekendief

De onvoorspelbaarheid van de Bruine Kiekendieven maakt het enorm lastig

om juist die ene foto te maken. Je weet namelijk niet waar de vogel gaat landen

met het nestmateriaal. In deze periode heb je namelijk geen enkel idee

wat het echte nest wordt en wat de nepnesten zijn.

Dan komt zo'n vogel van ver aanvliegen en volg ik hem/haar nauwkeurig door de zoeker

van de camera. Soms maakt de vogel een onverwachte beweging en ben ik

hem eventjes kwijt. Dan snel het hoofd omhoog en de camera

weer op de vogel richten.

Maar ja, waar gaat hij/zij het riet in?

Dan cirkelt de vogel een paar rondjes en denk ik dat ik hem te pakken heb

en dat dit de foto gaat worden die ik in gedachten heb,

Bruine Kiekendief

En dan weten ze mij toch heel vaak op het allerlaatste moment te verrassen.

Dan verwacht ik dat de Kiekendief heel langzaam het riet inzakt,

maar ipv heel langzaam afdalen, duikt de vogel opeens het riet in.

Of de vogel maakt eerst een onverwachtse beweging, waardoor hij/zij net

uit de zoeker verdwijnt en op het moment dat ik de vogel

dan weer terug heb in de zoeker, duikt deze het riet in.

Weer een onscherpe foto is het resultaat.

Als zo'n Kiekendief dan 6 keer per uur hetzelfde kunstje doet,

dan is het nog niet zo erg.

Maar helaas gebeurt het maar 2 of 3 keer per uur en ik

kan je zeggen dat het iedere keer steeds langer lijkt te duren,

voordat de vogel terugkomt met nieuw materiaal.

Bruine Kiekendief

Gelukkig vliegen ze ook nog weleens gewoon voorbij en heb ik ook wat

afleiding met de Rietzangers en het andere kleine grut.

Maar als je de aandacht verlegt op een andere soort, dan mis je ook weleens

het moment dat de Kiekendief er opeens is en direct het riet induikt.

Als je een paar ochtenden bezig bent om dat ene beeld te krijgen,

dan wordt de frustratie bij ieder onscherp beeld groter en groter.

Hoe leuk het ook is om de Kiekendieven te fotograferen wanneer

ze voorbij komen vliegen.

Nou had ik het mannetje al behoorlijk snel op de foto zoals ik

ongeveer in gedachten had, zoals te zien is op de 7de foto van bovenaf.

Bruine Kiekendief

Het vrouwtje vind ik echter mooier gekleurd.

Donker bruin en met een geel/roomwitte kop.

Die donkere kleur maakt het nog een stukkie lastiger.

Want met het verkeerde licht krijg je last van harde schaduwen.

Maar mijn focus ligt dus op het vrouwtje en daarmee verklein ik mijn

kansen nog meer, want zo vaak komt zij niet langs per uur.

Bruine Kiekendief

Dan komt het vrouwtje aangevlogen met een grote hoeveelheid materiaal

in haar snavel. Ik heb haar goed in de smiezen en ze komt heel geleidelijk mijn kant op.

Ik denk dat ik nu weet waar het echte nest gebouwd wordt en ik heb de

auto qua stand van de zon op de perfecte plek geparkeerd.

Omdat ze zo geleidelijk aankomt vliegen, kan ik haar mooi in de zoeker blijven volgen.

Constant druk ik op de ontspanknop en maak foto na foto.

Ze is nu vlakbij de echte nestplek en ik zit er helemaal klaar voor.

Maar weer net op het beslissende moment maakt ze een rare beweging,

waardoor ik de scherpstelling verlies.

Hoewel het maar 1 seconde duurt, is dat toch net teveel tijd die ik verspeel.

De eerst volgende foto die ik weer kan maken,

is er weer eentje in de categorie van "Net Niet".

Het vrouwtje is net te ver het riet in gezakt.

Weer niet gelukt.

Ik kijk op de klok en zie dat het bijna tijd is om weer een het werk te gaan.

Ik besluit om nog 1 bezoek van een Kiekendief af te wachten.

Onverwacht vliegt het vrouwtje op en is verdwenen

voordat ik er erg in heb.

Vol zelfmedelijden zit ik de laatste 4 beelden op mijn camera te bekijken.

Moedeloos wordt ik ervan.

Ik kijk even op van mijn schermpje en tot mijn grote verbazing,

zie ik het vrouwtje alweer aankomen vliegen.

Bruine Kiekendief (vrouw)

Het vrouwtje gaat even stilhangen boven het rietveld.

Net ietsje te hoog naar mijn zin en ik hoop dat ze langzaam af gaat dalen.

Een half metertje lager en ik heb het ideale beeld te pakken.

Maar ipv heel langzaam af te zakken, maakt ze een draaiende beweging en 

knalt tegelijkertijd zo het riet in.

Aarrrgghhhh!!!!!

Ze doen het er gewoon om he!

Maar ik heb nu wel een beeld van het vrouwtje waar ik ook erg tevreden mee ben.

Volgend voorjaar maar eens kijken of ik dit nog kan vebeteren.

Het is echter nog niet ten einde, want in juni komt de kraamtijd.

Jammer genoeg kan ik er niet voldoende tijd insteken.

Te druk op het werk en er zijn ook andere leuke onderwerpen om te fotograferen.

Bruine Kiekendief met een halve Haas

De laatste drie foto's van de Bruine Kiekendief zijn niet de beste van de serie,

maar wel leuk om het verhaal compleet te maken.

Op 28 juni rijd ik langs het territorium en zie nog net het vrouwje wegvliegen 

met een stuk prooi in haar klauwen.

Ik hoop dat ze nog terug komt, maar ze vliegt helaas naar een andere plek.

Mijn vermoeden is dat er al een jong is uitgevlogen en dat deze elders vertoeft.

Bruine Kiekendief

Ik besluit toch even te wachten en te kijken of de Kiekendief snel terugkomt.

Het duurt inderdaad niet lang voordat het vrouwtje weer aankomt vliegen.

Deze keer gooit een trekker roet in het eten.

Net op het moment dat de vogel af gaat zakken,

komt de trekker voorbij rijden.

Er rust gewoon een vloek op.

Bruine Kiekendief

Tsja, net te laat weer, maar het biedt een zekere troost dat de vogel toch naar beneden keek

en de gehele kop niet goed zichtbaar is.

Het is mooi geweest dit jaar met Bruine Kiekendieven.

Misschien kom ik nog een jagend exemplaar tegen,

maar dan is het wel een toevallige ontmoeting.

In een volgend blog aandacht voor:

De Zwarte Stern

Tot de volgende keer,

René

Fotohut Drunen Deel II

Appelvink

In Deel I was volop aandacht voor één van de grootste attracties van deze fotohut.

Hier worden namelijk leuke platen gemaakt van de Eekhoorn en een aantal

daarvan zijn inmiddels behoorlijk beroemd en bekend op allerlei social media kanalen.

Maar als je echt een superplaat wilt maken van de Eekhoorns hier, moet je of mazzel hebben

zoals ik had met de twee jonkies of je moet de hele dag de focus leggen op de Eekhoorns.

De plek aankleden dat ze precies doen wat jij graag op de foto wilt hebben,

maar dat verstoord het beeld enorm als er bv een mooie Havik een bad komt nemen.

Ik heb de plek voor de hut sober gehouden en op het plaatsen van een tweetal stronken na,

de boel de boel gelaten en maar gekeken wat er op mij afkwam.

En dat bleek verrassend veel in deze periode.

De volgende soorten heb ik gefotografeerd of in ieder geval gezien.

Koolmees, Pimpelmees, Zwartkop, Appelvink, Matkop, Havik, Wilde Eend, Roodborst,

Gekraagde Roodstaart, Sijs, Groenling, Gaai, Merel, Zanglijster, Houtduif,

Eekhoorn, Konijn, Winterkoning, Staartmees, Bonte Vliegenvanger, Vink,

Grote Bonte Specht, Middelste Bonte Specht, Fitis, IJsvogel, Goudvink en de Zwarte Mees.

Het opvallende was dat ik maar heel weinig Kool- en Pimpelmezen heb gezien.

Die waren vast nog aan het broeden of voedsel aan het zoeken voor de jongen.

Wat verder opviel was dat van bijna iedere soort er een paartje te zien was.

Dat heb ik eigenlijk nog nooit eerder meegemaakt, dat iedere soort als paartje langskwam.

Het was net of ze op weg waren naar de Ark van Noach.

Appelvink

Net na zonsopkomst kwam ik aan bij de hut en dan is het eerst de setting in orde maken.

Zoals ik in Deel I al schreef, is de setting bij deze hut zeer sober.

Je mag zelf de aankleding doen, als je alles maar weer opruimt.

Ik zoek twee mooie stronken uit en plaats er aan beide zijde van de vijver 1.

Als je in je eentje bent, is het nog best lastig om zo'n setting in te richten.

Je zet iets neer, gaat de hut in en kijkt door de camera of afstand en plaatsing in orde is.

Daarna volgt natuurlijk een aanpassing, weer door de camera kijken en nogmaals

de boel aanpassen. Zo gaat dat nog een aantal keren, totdat ik eindelijk tevreden ben.

Dan voer strooien op een aantal strategische plekken en dan wordt het afwachten.

Maar lang hoefde ik niet te wachten, want ik werd direct verrast door een paartje Appelvinken.

Eén van mijn favoriete soorten. Het mannetje is prachtig gekleurd en is qua grootte

best een imposante vogel. Helemaal met die knoeperd van een snavel.

Appelvink

De rand rondom de vijver heeft niet zo'n echt fotohut uiterlijk.

Geen grote mosranden, maar mooi gras en dat geeft een natuurlijk uiterlijk.

Ook al probeer je de echte fotohut-plaatjes zoveel mogelijk te vermijden,

maar dat is toch een stuk lastiger dan je zou denken.

Soms gaat een vogel gewoon op zo'n lekker plekkie zitten,

dat het onvermijdelijk wordt om niet op het knopje van de camera te drukken.

Die spiegelplaatjes zijn dan wel algemeen bekend bij mensen die regelmatig

vogels fotograferen en weleens in zo'n hut komen,

maar mensen die hier helemaal niet bekend mee zijn,

vinden juist dit soort foto's meestal de fraaiste.

Merel

Voer is genoeg aanwezig in de hut, maar ik had van thuis 

wel een bak met meelwormen meegenomen.

Je weet tenslotte nooit wat voor insecten-etende dieren er langs komen.

Maar een paartje Merels had de meelwormen heel snel in de gaten.

Na twee keer bijvullen had ik het wel gezien.

Die Merels vraten gewoon alles op, dus had het verder geen enkele zin 

om nog te voeren met meelwormen.

Jonge Boomklever

De hut en de vijver liggen in een open gedeelte van het bos.

Echter de vele bomen rondom de plek zijn erg hoog en dichtbebladerd.

Het gevolg is dat een hoop licht weggevangen wordt en daar komt nog eens bij

dat hier vanachter glas gefotografeerd wordt en dat scheelt ook al 1 stop.

Dus geen beelden van vliegende of vechtende vogels, 

want daar was gewoon te weinig licht voor. 

Dan ben je erg afhankelijk van dat de vogels net eventjes stilzitten.

Boomklever

En dan het liefst op een mooi plekje natuurlijk.

Het stilzitten heb je niet in de hand, maar dat ze op de juiste plekjes gaan zitten wel.

Ik kom wel eens bij fotohutten waar dan echt overal vogelvoer ligt.

Gewoon alleen voeren op de plekken waar je de vogels graag wilt fotograferen.

Niet teveel en uiteraard uit het zicht, zodat het niet op de foto komt.

Gaai

Een echte bosvogel is de Gaai. Leuk om even te zien, maar natuurlijk een ramp

voor het voeraanbod. Deze slokop kan in een sneltreinvaart de hele voerplek

verlossen van alle nootjes en dergelijke. Als er eentje te lang blijft zitten,

is een klein kuchje vaak genoeg om hem weg te krijgen.

Appelvink

De Appelvinken waren de gehele dag aanwezig voor de hut.

Nou heb ik ze eerder wel regelmatig voor de lens gehad,

maar dan waren het toch meestal korte bezoekjes.

Ik had gehoopt op jonge Appelvinken die gevoerd werden,

maar de jonkies bleven in de dekking.

Eén keer kwam er eentje naar zijn vader toegevlogen en omdat het vliegen nog niet 

zo goed ging, kwam de kleine per ongeluk in het water terecht.

Het jong schrok daar zo van, dat deze er weer direct vandoor ging.

Ik heb het jong daarna ook niet meer terug gezien.

Gekraagde Roodstaart

Zo'n dagje fotohut levert vaak wel een onverwachte soort op.

Maar deze dag is wat dat betreft een uitschieter voor onverwachte bezoekers.

Als ik de hele dag in ogenschouw neem, dan zijn er toch 7 vogelsoorten

waar ik niet op gerekend had. Sommige wel op gehoopt overigens, want

daarvan wist ik dat ze soms langskomen.

De Gekraagde Roodstaart is er daar 1 van.

Hij is alleen erg zenuwachtig en wordt constant weggejaagd door de 

Grote Bonte Spechten. Gelukkig blijft hij een paar keer net lang genoeg stilzitten.

Gekraagde Roodstaart

Een andere zeer onverwachte gast is de Wilde Eend.

Een paartje komt langs en vermaakt zich prima in de vijver en naderhand rondom de vijver.

Wilde Eend

Het paartje komt een paar keer terug deze dag.

Later in de middag krijgen ze de schrik van hun leven.

Ze zitten rustig te chillen op het gras naast de vijver,

wanneer uit het niets opeens een Havik voor de hut neerploft.

Wilde Eend

De Wilde Eenden schrokken zich echt een hartverzakking en ik was 

ook direct weer wakker. 

Achteraf besef ik mij dat het natuurlijk super geweest was,

wanneer de Havik 1 van de 2 Eenden had geslagen.

Dat zou pas echt een spektakel geweest zijn zeg.

Nu hadden de Eenden al snel door, dat ze niets te duchten hadden van de rover.

De Havik was alleen maar geïnteresseerd in het water en de Eenden

bleven dus ook gewoon in de buurt.

Al deden ze wel een stapje terug en zorgde ze voor een 

min of meer veilige vluchtafstand.

Grote Bonte Specht

Een man en vrouw Grote Bonte Specht zijn bijna de hele dag constant aanwezig.

Ze gunnen elkaar het licht in de ogen niet en ze jagen elkaar aldoor weg.

Dat ze elkaar wegjagen is niet zo'n heel groot probleem,

maar ze jagen ook andere soorten weg.

Nou zijn er een aantal soorten die toch wel weer terugkomen,

maar de Gekraagde Roodstaart liet ze erg intimideren en ook 

een zeldzame soort die later in de middag langskwam werd

hartstochtelijk weggejaagd. Gelukkig kwam die wel even terug.

Maar daarover straks meer.

Appelvink

Het licht verandert constant rond de hut en dat maakt het lastig.

Aan de ene kant zorgt het aldoor voor nieuwe kansen, maar aan

de andere kant ook voor problemen. Nieuwe kansen omdat 

achtergronden steed veranderen en mooie effecten geven,

maar ook problemen omdat fijne plekken ineens volop in de zon komen te liggen.

Jonge Boomklever

Iets voorbij het middaguur begint het kwik op te lopen en wordt

de vijver voor de hut steeds aantrekkelijker voor de vogels.

Gaai

De kleine vogelsoorten badderen allemaal aan de zijkanten van de vijver,

maar de Gaai ploft gewoon in het midden en maakt er een waar spektakel van.

Gaai

Een Appelvink staat erbij en denkt er het zijne van.

Het gespetter van de Gaai zorgt voor een grappig effect rondom de Appelvink.

Appelvink

Zwartkop (vrouw)

Het paartje Zwarkoppen komt meerdere malen op bezoek.

Het vrouwtje laat zich een paar keer aardig zien, maar het mannetje

is een stuk lastiger om op de foto te krijgen.

Tussen de takken en op een plek naast de hut weet ik hem 

eindelijk op de foto te krijgen. Hij heeft echter dit blog niet gehaald.

Zanglijster

Sijs

In november 2019 had ik bij een andere hut nog een enorme grote groep

Sijsjes kunnen fotograferen, vandaag zie ik er maar twee.

Hoe verrassend: Een mannetje en een vrouwtje.

Een ander paartje wat verschillende keren langskwam om te drinken en te badderen:

Bonte Vliegenvanger (man)

De Bonte Vliegenvangers. 

Toch ook een soort welke je niet iedere dag voor de lens krijgt.

Op de momenten dat ze langs kwamen, kreeg ik toch een beetje spijt dat 

ik niet verder was gegaan met het voeren van meelwormen.

Nu bleven ze rond de rand van de vijver hangen, 

terwijl het mannetje aldoor in het water zat.

Bonte Vliegenvanger (vrouw)

Rond het middaguur dacht ik in de verte iets blauws voorbij te zien vliegen.

Dan gaat mijn gedachte meteen uit naar een IJsvogel,

maar op deze plek kan dat toch niet?

Ik was het eigenlijk al vergeten, totdat ik opeens denk dat ik de roep hoor van de IJsvogel.

Heb ik dat nou goed gehoord? Ik ben toch niet gek?

IJsvogel

En ja hoor, rond 14:30 uur opeens toch een heuse IJsvogel voor de hut.

Tsja, dan besef je eigenlijk dat het sober houden van de setting ook 

zo zijn nadelen heeft. Normaal gesproken zou er een tak langs

de vijverrand staan, waarop de IJsvogel zou kunnen gaan zitten.

Met een beetje geluk gaat hij misschien dan ook nog vissen op

kikkers of salamanders en wie weet wat er allemaal in die vijver zit.

Jammer genoeg blijft de IJsvogel in de boom zitten en dan ook nog eens tussen de bladeren.

Het is niet anders, maar wel een leuke soort om te zien en te noteren.

Ik moet zeggen dat ik de foto ook wel iets vind hebben.

Weer eens iets anders en een leuke extra verrassing op zo'n mooie dag.

Maar de koek was nog niet op.

Een specht landt op 1 van de stronken en direct wordt de vogel

aangevallen door 1 van de Grote Bonte Spechten.

Omdat ik dacht dat de vogel een rare kleur had,

blijf ik hem volgen en kijk waar hij naartoe vliegt.

Middelste Bonte Specht

Via een doorkijkje kan ik de vogel zien en maak een paar foto's.

Eerst denk ik aan een jonge Grote Bonte Specht die door 1 van de ouders werd weggejaagd,

maar als ik goed kijk zie ik dat het een Middelste Bonte Specht is.

Ik hoop dat de aantrekkingskracht van gratis eten en drinken groot genoeg is

voor de vogel en dat hij snel terug komt.

Middelste Bonte Specht

Bijna direct wordt mijn wens vervuld en komt hij mijn kant op.

Bovendien landt de Specht ook nog eens op een mooie plek in de schaduw.

Ik kan snel een paar foto's maken, voordat hij wederom

wordt weggejaagd door een Grote Bonte Specht.

Ik kijk snel op mijn schermpje en zie in ieder geval 1 goed gelukte plaat,

maar ik zie ook een hele rare kleur.

De vogel heeft gedeeltelijke bruine veren ipv zwarte.

Een heel raar gezicht en ik weet eigenlik niet of dit voor altijd zijn kleur zal zijn

of dat hij straks na de rui gewoon weer zwarte veren heeft.

Hoewel ik tevreden ben met de foto's die ik nu heb,

hoop ik toch nog op een herkansing.

Zo vaak zie ik een Middelste Bonte Specht namelijk niet.

Middelste Bonte Specht

Een kwartiertje later, wanneer de Grote Bonte Spechten even weg zijn, 

is daar opeens weer de Middelste Bonte Specht.

Voor iemand die niets met vogels heeft zal het waarschijnlijk

een worst zijn of het nou een Grote Bonte of 

een Middelste Bonte Specht is, maar voor mij geeft het wel een kick.

Ik heb al vaker gezegd dat ik niet echt een soortenjager ben,

maar het is wel leuk om zoveel mogelijk Nederlandse vogelsoorten

mooi op de foto te krijgen.

En nog was de koek niet op, hoewel......

In de verte zie ik iets door het bos wandelen.

Het is zo ver weg, dat ik zelfs met het uitvergroten van een snel genomen foto

niet kan zien wat het is. Ik zag wat grijze tinten en ik begon heel stiekem te hopen op een Das.

Het zal toch niet waar zijn, dacht ik nog.

Konijn

Na een kwartiertje in spanning afwachten, wordt het mysterie eindelijk opgelost.

Twee Konijnen huppelen mijn kant op en beginnen aan een feestmaal.

Het vogelvoer wordt vakkundig weggewerkt.

Waar is de Havik als je hem nodig hebt?

Konijn

Omdat het inmiddels bijna 17:00 uur is, besluit ik om het voer niet meer aan te vullen.

Op dit soort plekken is het belangrijk om zo weinig mogelijk

onrust te veroorzaken, want de hele schuwe vogels houden de boel 

altijd zeer goed in de gaten.

Wilde Eend

En dat is waarschijnlijk ook maar goed dat ik in de hut gebleven ben,

want een half uurtje later komt de Havik weer langs om te drinken.

In totaal bleef de Havik iets langer dan een half uur voor de hut.

Havik

Meer hierover in Deel I

Niet lang nadat de Havik verdween heb ik de spullen maar ingepakt.

Het was een enorm lange dag, maar ik heb mij zeer goed vermaakt.

Een aantal hele mooie soorten en vooral het feit dat

er de hele dag iets te zien was voor de hut, maakte de dag zeer geslaagd.

Ik zal zeker nog een keertje terug komen.

In een volgend blog aandacht voor:

De Bruine Kiekendief

Tot de volgende keer,

René