De Kemphaan

 

Kemphanen

Net niet lekker qua scherpte, maar ik vond hem mooi genoeg als openingsfoto.

Eind april zitten er een aantal Kemphanen op een onder water gezet weiland

in de buurt van Wageningen. Twee mannetje in vol ornaat en

nog wat andere minder opvallende exemplaren en een aantal vrouwtjes.

Ik heb niet echt veel tijd om er een keertje langs te gaan,

ook al omdat het eigenlijk net even te ver weg is vanaf Amsterdam.

Maar de Kemphaantjes blijven maar op die plek en

het begint steeds meer te kriebelen om een keertje langs te gaan.

Begin mei blijkt het mannetje met de witte kraag er vandoor gegaan te zijn

en zich ophoudt op een andere, minder toegankelijke, plek.

In de Kemphanen-wereld zijn de donkere gekleurde mannen de baas

op de baltsplaats. De mannen met de witte kragen doen hun

best om een beetje actie mee te krijgen, maar moeten het onderspit delven.

Het mannetje met de witte kraag is dus gewoon verjaagd.

Wanneer ik in de meivakantie terugkom van een weekje 

kamperen in België en ik nog wat tijd over heb,

besluit ik om toch maar de trip naar Wageningen te maken.

Kemphaan

Ik ga behoorlijk vroeg van huis en hoop op mooi licht en een Kemphaanman

op een meter of 10 afstand. Helaas heb ik pech met beide.

Het is raar weer.

Dan weer totaal bewolkt en grijs en het volgende moment volop zon.

En dan werkt de ster van het ondergelopen weiland ook niet echt mee.

Het is een behoorlijke grote plasdras en in het midden een ondergelopen verhoging.

Laat die verhoging nou net de favoriete plek zijn van de Kemphaan in baltskleed.

Ik ga bijna onderaan een dijkje zitten met de camera op het statief.

Languit liggen heeft geen enkele nut, want overal steken lange grassprieten

uit het water. Ik moet dus wel een iets hoger standpunt kiezen,

dan ik eigenlijk zou willen, maar soms is het gewoon niet anders.

Terwijl het mooie mannetje op afstand blijft,

komen de minder uitbundig geklede mannen en vrouwen

af en toe wel heeeeel dichtbij.

Kemphaan

Regelmatig zelfs zo dichtbij, dat ik niet meer kan scherpstellen en

dat ze bijna over mijn voeten lopen.

Wat zou ik dat mannetje daar graag eens hebben.

Maar het zo gewilde onderwerp heeft er maling aan en

blijft op dat ene stukje staan.

Beetje poetsen en vooral heel veel slapen.

Hij zal toch ook een keertje moeten eten......

Een andere mogelijkheid om de vogel in beweging te krijgen is verstoring.

Niet door mensen, maar door een andere vogel die he wegjaagt.

Of een ander mannetje dat achter zijn vrouwen aanzit.

Maar zolang hij daar blijft rondhangen, moet ik mij vermaken

met de vogels die wel goed te fotograferen zijn en

gewoon afwachten.

Vooral lang wachten.

Kemphaan

Het is een heel leuk gezicht om die kleine Kemphaantjes vlak

voor je voeten te zien scharrelen. 

Zolang je maar stil blijft zitten, trekken ze zich niets van mij aan.

Dan komt er eindelijk het moment waar ik op hoopte.

Grutto's

Vlakbij de plek waar de Kemphaan in baltskleed staat, loopt al een tijdje

een Grutto's te foerageren.

Opeens landt er een tweede Grutto en die wil paren met het

al aanwezige vrouwtje. Deze heeft daar echter geen enkele zin in

en probeert aan de mannelijke Grutto te ontkomen.

Dit zorgt er wel voor dat de Grutto de Kemphaan opjaagt en

opeens vliegt deze op en komt mijn richting op.

Kemphaan

Dan zit de vogel eindelijk een beetje dichtbij,

maar dan is er geen dreiging van soortgenoten of geen vrouwtjes in de buurt

en zet hij zijn kraag en kopveren niet op.

Het blijkt ook dat de Kemphaan helemaal geen zin heeft om

op deze plek van de plasdras te zitten, want hij vliegt snel weer terug

naar zijn favoriete plek.

Weer wachten dus.

Maar al snel wordt de Kemphaan weer verstoord.

Deze keer door een paar eenden.

Kemphaan

Hij komt op bijna exact dezelfde plek terug en deze keer zet hij een 

beetje zijn veren op.

Dat begint erop te lijken.

Nog ietsje meer de veren opzetten en dan een beetje dansen graag.

Kemphaan

Maar de vogel heeft nergens trek in en duikt met zijn kop in de veren.

Zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz............

Nou staat de Kemphaan ook niet op de beste plek,

dus is de frustratie bij mij ook niet zo groot.

Maar hopelijk komen er wel beter kansen.

Weer vliegt hij betrekkelijk snel terug naar zijn vaste plek,

maar nu begint een territoriale Kievit bezwaar te maken.

Kemphaan

Omdat de andere Kemphaantjes aan de kant van de dijk waar ik zit aan het foerageren zijn,

komt het mannetje toch ook weer deze kant op.

Nu ietsjes veder weg, maar hij zet wel zijn veren op en toont 

hoe mooi hij is.

Kemphaan

Beetje dansen, maar het is nog niet waar ik voor gekomen ben.

Voor het echte werk heb je toch meerdere mannetjes nodig,

die met elkaar de concurrentie aangaan en af en toe vechten.

Een overvliegende Bruine Kiekendief jaagt de boel op en

de Kemphanen verdwijnen met z'n allen naar de achterkant van de plasdras.

Veel te ver voor mijn apparatuur en ik besluit de omgeving een beetje te gaan verkennen.

Het zal wel een tijdje duren voordat de Kemphanen weer binnen 

de juiste afstand zullen zijn.

Wanneer ik na een uurtje terug keer, zie ik dat de Kemphanen weer

beter zichtbaar zijn en dat het mannetje weer op zijn vaste plek zit.

Het enige verschil is dat hij veel actiever is.

Hij scharrelt van links naar rechts en besluit een uitstapje

te maken naar een plek waar hij beter zichtbaar is.

Kemphaan

Inmiddels is het onbewolkt en de zon schijnt uitbundig.

Doordat er even geen wind is, vormt zich een mooi spiegelbeeld in het water.

Voor de variatie is het leuk en je ziet dat de Kemphaan een beetje rusteloos begint te worden.

Maar voor het mooie toch nog steeds te ver weg.

Dus focus ik mij nog maar even op de Kemphaantjes die op een paar meter afstand rondstruinen.

Kemphaan

Aan de afmetingen en kleuren te zien zijn dit vrouwtjes,

maar er zijn ook Kemphaan-mannen die zich "vermommen" als vrouwtje.

Op die manier blijven ze onder de radar van de sterke mannen enproberen ze

stiekem te paren met de echte vrouwtjes. Soms laten ze zich zelfs bespringen door andere

mannen om hun vermomming niet prijs te geven.

Deze mannetjes worden Faren genoemd.

De dierenwereld zit af en toe vreemd in elkaar.

Kemphaan

Dan begint in het midden van de plasdras de Kievit weer kuren te krijgen en

wordt de Kemphaan in baltskleed opgejaagd en eindelijk komt hij nu echt

dichterbij en landt op een plek waar ook een vrouwtje in de buurt is.

Kemphaan

Eindelijk dichterbij, maar achteraf merk ik thuis dat er waarschijnlijk wat grassprieten

het zicht op de Kemphaan bedorven heeft, want de echte scherpte is er niet helemaal. 

Kemphanen

Maar, net als de openingsfoto, vind ik ze mooi genoeg om te plaatsen.

Ook al omdat ik verder niet de kans had om de man en een vrouw samen

op de foto te krijgen.

Kemphaan

Maar dit zijn wel de momenten waarvoor ik de lange rit gemaakt heb.

Het lange wachten en de frustraties dat de vogel aldoor wegvliegt 

wanneer hij eindelijk dichterbij lijkt te komen, zijn dan snel vergeten.

Maar dan toch weer wat frustratie.

De Kemphaan besluit dat het optreden lang genoeg heeft geduurd en

verhuisd naar een plek waar hij niet meer zichtbaar is.

Tenminste, niet van de plek waar ik zit.

Ik twijfel of ik op zal staan en een meter of 50 naar links loop

en dan hoop om de vogel weer te zien.

Zal je net zien, dat hij dan net weer terug vliegt en landt op de plek

waar ik nu zit. Zal ik wel, zal ik niet.

Ik besluit te blijven zitten en af te wachten.

Het lijkt er namelijk sterk op dat de Kemphaan constant

op dezelfde plekken terugkomt.

Kemphaan

Een kwartiertje later is de vogel inderdaad terug en zit ik nog steeds op de eerste rij.

Kemphaan

Kemphaan

En langzaam maar zeker komt de Kemphaan dichter en dichterbij.

Krijg ik de vogel dan eindelijk op een meter of 10 voor mijn lens?

Kemphaan

En dan.......... SHIT!!!!

Kievit

Weer zo'n kl.te Kievit die roet in het eten smijt.

Iedere keer is er weer iets wat de boel in de war schopt.

Wanneer de Kemphaan in het midden van de plasdras opgejaagd wordt door 

een Kievit ben ik blij, maar in dit gedeelte moeten de Kieviten

lekker iets anders gaan doen.

Weer een beetje balen, maar ik vermoed dat ik de Kemphaan er wel lekker op heb staan.

Maar als ik iets geleerd heb in alle jaren dat ik fotografeer,

is dat het altijd beter kan en dat je pas weg moet gaan als er echt

geen nieuwe kansen komen of dat je zelf ergens anders moet zijn.

Kemphaan

Dan blijkt dat de vogel alleen maar een flink rondje vliegt en alweer snel

terugkeert en nu op een plek waar hij wat "vrijer" staat.

Kemphaan

En weer is daar de hoop dat het mannetje nu eens mooi gaat staan zijn op 

een afstand van 5 a 10 meter.

Kemphaan

Maar het is een beetje jammer dat het mannetje een stuk onrustiger is dan al

die andere 8 Kemphaantjes. Die blijven namelijk lekker rustiger foerageren en

lopen van links naar rechts.

Maar het mannetje vliegt meer van links naar rechts en dan nog het allerliefst

naar de plek in het midden van de plasdras.

 

Kemphaan

Maar die vervelende Kievit heeft duidelijk het stuk geclaimd en verjaagd

de Kemphaan voor de zoveelste keer.

Nou is dat natuurlijk niet erg, want de Kemphaan keert mooi terug, waar ik hem wil zien.

Liever wat dichterbij, maar dat zijn details.

Kemphaan

Kemphaan

Het is werkelijk een prachtig exemplaar.

De oranje/bruine hoofdtooi en de zwarte kraag met witte accenten.

Prachtig.

Jammer dat er maar 1 dominant mannetje aanwezig is.

En dan..........

Kemphaan

Eindelijk begint de Kemphaan zich uit te sloven en voert een "dansje" op.

Gelukkig op een beetje open plek en wordt mijn geduld beloond.

Kemphaan

Hoewel ik meerdere keren heb getwijfeld om meer naar de linkerkant op te schuiven,

ben ik nu toch erg blij dat ik ben blijven zitten op de plek die ik als beste had ingeschat.

Was ik namelijk opgeschoven, dan had ik op dat moment tegen de achterkant

 van de Kemphaan aangekeken en nu zie ik hem van opzij.

Kemphaan

Helaas is het uitsloven ook weer snel voorbij en is het gedaan met het "dansen".

Maar een onverwachte bezoeker zet de boel nog even op scherp.

Kemphaan en Tureluur

De Kemphaan is niet zo blij met een langslopende Tureluur en neemt een

dreigende houding aan.

De Tureluur trekt zich er weinig van aan en loopt gewoon door.

Opeens lijkt er een sein gegeven te worden en vliegen alle Kemphanen tegelijk op en

vliegen nu best een heel eind weg. Ik kijk hoe laat het is en heb geen zin meer

om langer te wachten of ze überhaupt nog terugkomen.

Ik denk dat het nu echt niet beter gaat worden, ook al omdat het licht harder en harder wordt.

Het was een mooie ochtend.

In een volgend blog neem ik jullie mee naar naar Emmen met

een blog waarin de hoofdrol is weggelegd voor:

De Hop

Tot de volgende keer,

René

De IJsvogel

 

IJsvogels

In de natuurfotografie moet je een flinke portie geluk hebben.

Het aandeel geluk kun je deels verkleinen door het vergroten van kennis

van de soorten die je graag wilt fotograferen of de gebieden waar je komt.

Er vaak op uit gaan vergroot de kans op mooie momenten en

daarmee beïnvloed je ook de geluksfactor.

Om betere/mooiere foto's te maken kun je investeren in betere apparatuur en

natuurlijk investeren in kennis van die apparatuur.

Maar dan nog blijft de factor geluk invloed hebben op de resultaten.

Zo had ik in 2011 het geluk, dat ik in gesprek raakte met mensen,

die mij vertelde over een plek in Amsterdam Zuid-Oost waar

je IJsvogels op 3 a 4 meter afstand kon fotograferen.

Ik had het geluk dat ik iemand leerde kennen, die een eenvoudig

hutje in een sloot had gemaakt van waaruit je IJsvogels kon fotograferen.

Allerlei soorten foto's heb ik in de loop der jaren gemaakt van IJsvogels,

maar ik had nooit het geluk om de paring goed vast te leggen.

Mijn oude plek (die ik in 2011 dus met geluk ontdekte) staat op het terrein

van een natuurvereniging en ze hebben er een jaar of 8 geleden een betaalde hut van gemaakt.

IJsvogel

Ik ben wel lid gebleven van de natuurvereniging, maar heb de hut op de betaalde

dagen links laten liggen. Omdat ik lid ben mag ik 1 dag in de week een uurtje 

gratis gebruik maken van de hut. Maar ja, dan komen er meer leden een

kijkje nemen bij de IJsvogels en dan kun je niet verwachten,

dat je net in dat ene uurtje knalplaten kunt maken.

Vorig jaar vond ik het wel tijd worden om dan toch te proberen om

de paring van de IJsvogels goed te fotograferen.

Drie keer ben ik een dagdeel gegaan en heb tweemaal een

paring gezien Maar beide keren zaten de vogels met de rug naar mij toe

en ook nog eens op een rot plek.

Dus dit jaar wilde ik het nog een keertje proberen en ben op de facebook-pagina 

gaan kijken wanneer in de maand mei de eerste foto met een 

klein visje in de snavel van 1 van de oudervogels te zien was.

En dan komt er een flinke dosis geluk om de hoek kijken en

wel op drie verschillende momenten.

IJsvogel

Ik mailde de persoon die de hut-reserveringen regelt en

hij vertelde mij dat er net een annulering was geweest voor 

de middag van 31 mei. Ik had ook expliciet voor een middag gevraagd,

want mijn ervaring is dat IJsvogels in de ochtend bezig zijn

met het voeren van de jongen. In de nacht verliezen de jongen namelijk

energie omdat ze zich warm moeten houden.

Die energie moet zo snel mogelijk bijgevuld worden en

dat doen de ouders dan ook direct in de ochtend.

In de middag hebben ze dan ook tijd voor andere dingen.

Kijkend naar de foto van het eerste kleine visje dat gevoerd werd,

zou 31 mei de datum ongeveer zijn dat de jongen uit gaan vliegen.

Dus ook wordt er rondom deze datum aan het tweede legsel gewerkt.

Dat betekent graven van de nieuwe nestgang en holte en natuurlijk baltsen en paren.

Uitspugen van een braakbal

Het eerste mazzel-momentje was dus dat ik terecht kon op een

dag waarop de kans op een paring zeer groot zou zijn.

De middagsessie begint om 13:15 uur.

De ochtendploeg moet dan vertrekken en de drie personen van

de middagploeg kunnen in de hut.

Nou is er 1 plek in de hut, die wat mij betreft het meest ideaal is.

Nou kun je gedurende zo'n sessie wisselen van plek,

maar dan ben je afhankelijk van de goede wil van iedereen.

Lopend vanaf de parkeerplaats zie ik, zo'n 100 meter voor mij, twee mannen lopen

met een fototoestel over hun schouder.

Dat zijn vast de andere twee fotografen en ik weet direct

dat mijn kans op het beste plekje geslonken is naar 0%.

Bij de hut aangekomen, blijkt dat de ochtendploeg al vertrokken was en

dat de hut op slot is. Ze zijn bezig het slot open te maken en gaan daarna naar binnen.

Tot mijn stomme verbazing gaat de ene helemaal links zitten en de

ander gaat helemaal aan de rechterkant zitten.

Wat een mazzel voor mij.

IJsvogel

De persoon die de rechterkant koos, wilde graag foto's maken van IJsvogels

die de nestwand uitkwamen en de persoon aan de linkerkant zat met een

600mm lens en dacht dat hij vanaf dat punt net wat verder van de actie af zou zitten.

Lekker toch.....

Waarom is die middelste plek nou zo ideaal?

Allereerst zijn er drie kijkgaten op vensterbank-niveau waar je de lens

doorheen kunt steken, maar de middelste plek heeft

ook een kijkgat net boven de vloer van de hut.

Je kunt dus a: twee camera's tegelijk naar buiten steken en

b: vanaf een lagere positie fotograferen en dus een mooiere achtergrond krijgen.

We maakten wel de afspraak dat we gedurende de middag een keertje zouden wisselen.

Maar dat zien we dan wel weer he.

Inmiddels was het al 14:30 uur en hadden we nog steeds geen

IJsvogel met een visje gezien. Wel zagen we beide IJsvogels genoeg,

maar er werd voornamelijk gegraven en gepoetst.

Zouden de jongen misschien vanochtend al uitgevlogen zijn?

Gauw even het logboek gecheckt, maar daar stond niets in

over uitgevlogen jongen.

IJsvogel

Dan even later toch het vrouwtje met een vis in haar snavel.

Dat mysterie was dus ook opgelost.

Met een beetje geluk zien we de jongen dan ook nog uitvliegen,

hoewel dat iets is dat meestal in de ochtend gebeurt.

Maar alle seinen staan op groen om dan eindelijk de paring 

eens goed te kunnen fotograferen.

Ik heb de beste plek, het is half bewolkt weer, de jongen staan op het 

punt om uit te vliegen en er wordt gewerkt aan een nieuw nesthol.

Met andere woorden: Er moet ook gewerkt worden aan nieuw nageslacht.

IJsvogel

Het is iets voor 15:30 uur en het vrouwtje verblijft langdurig voor de hut.

Ze zit op het voorste stokje en vanaf het lager standpunt kan ik haar mooi fotograferen.

Van de hogere standpunten krijg je het water op de achtergrond,

maar met dat lagere standpunt heb je daar geen last van.

Dan om 15:30.........

Beide IJsvogels zijn nu aanwezig voor de hut en beginnen

opgewonden te roepen.

Ik zie zo snel niet welke het vrouwtje is en vraag aan mijn

kompanen of ik de juiste op het oog heb.

Inderdaad blijkt de IJsvogel op de achterste tak het vrouwtje te zijn

en ze zit op een geweldig mooi plekje.

Ik richt de camera die uit het onderste gat steekt op

het vrouwtje en wacht gespannen af.

Gaat het dan eindelijk gebeuren......

IJsvogels

Ik hou mijn blik strak gericht op het vrouwtje en zie het mannetje

dan ook niet opvliegen en naar het vrouwtje toevliegen.

Opeens zit hij op haar rug en gaat mijn camera van clicker-de-click-click-click.

En dan draaien ze ook nog een kwartslag met z'n tweetjes.

IJsvogels

IJsvogels

Hoeveel mazzel kun je hebben?

Alleen die tak he?

Daar zou toch wel een mooier exemplaar voor neergezet kunnen worden.

Het kan nou eenmaal altijd beter en mooier.

Alle drie zijn we doodstil en je hoort alleen de camera's.

IJsvogels

Ik fotografeer met de Sony A77 II en daarmee kan ik 12 beelden per seconde maken.

Dat was ook de grootste reden waarom ik ooit voor deze camera gekozen heb en er

inmiddels ook al weer een aantal van versleten heb.

Tweedehands op markplaats zijn ze tamelijk goedkoop en met een beetje geduld kun je

er eentje oppikken met een kleine aantal clicks voor weinig geld.

Het nadeel van dit oudere model is dat hij redelijk ruisgevoelig is.

Het moet wel heel slecht licht zijn, wil ik hoger gaan dan ISO 1000,

maar liever ga ik niet boven ISO 800.

IJsvogels (F4.5, 1/200ste, ISO 800)

Omdat de plekken waar de IJsvogels zich voornamelijk laten zien en

waar ze nu ook paren niet echt goed verlicht worden, staat mijn ISO waarde ingesteld op 800.

Daar haal ik net een sluitertijd van 1/200ste mee op de paringsplek.

Het nadeel is dat je dan ook een wat wat groter diafragma moet kiezen om

tot deze sluitertijd te komen en dan heb je wat minder scherptediepte en

wordt het erg lastig om beide vogels goed scherp in beeld te krijgen.

Gelukkig houden ze de koppen een beetje in hetzelfde scherptegebied,

want met F4.5 is dat scherptegebied niet zo heel groot.

Het voordeel van dat diafragma is wel dat de achtergrond mooi vaag en egaal wordt.

Met zo'n best wel lange sluitertijd is de kans op bewegingsonscherpte erg groot.

Het hele grote voordeel is dat je de vleugelbewegingen niet helemaal bevriest.

Daarmee krijg je meer dynamiek in de foto en dat vind ik erg mooi.

De hele paring duurt een seconde of 25 en wanneer het mannetje

wegvliegt, kan iedereen in de hut weer adem halen.

We kijken alle drie meteen terug naar de vele geschoten foto's en

zijn in eerst instantie zeer tevreden.

Het kan toch niet anders, dan dat er iets goeds tussen zit?

Maar dat valt pas thuis goed te beoordelen op de laptop.

IJsvogel

Even later komt het mannetje terug met een vis.

Dit is pas de eerste keer deze middag dat het mannetje met een vis bij het nest komt.

En het is ook niet zo maar een visje, maar het is een jonge Snoek.

Gedurende de rest van de middag komt het mannetje nog een keer of 5 langs met 

een vis en iedere keer is het een jonge Snoek.

Uit andere berichten in het logboek en foto's van de facebook-groep,

blijkt het mannetje heel vaak met jonge Snoekjes aan te komen.

Het vrouwtje daarentegen zie ik een paar keer met een witvisje aankomen.

IJsvogel met Snoekje

Een klein half uurtje later zijn beide vogels weer voor de hut.en

weer hoor ik ze opgewonden roepen naar elkaar.

Er zal toch niet nog een paring aankomen?

Zo snel na de vorige al weer?

Omdat ik bij het terug kijken van de vorige serie paringsfoto's,

gezien had waarbij af en toe een stuk van een vleugel ontbrak,

besloot ik om nu met mijn camera met 300mm lens de paring te fotograferen.

IJsvogels (F4, 1/200ste, ISO 800)

Het is ietsje donkerder geworden en ik fotografeer nu vanaf het hogere standpunt.

Omdat ik nu ook nog eens met een 300mm lens fotografeer

(de vorige paring fotografeerde ik met de 400mm lens), is de achtergrond duidelijk anders.

Ik hou nu wel mijn ene oog gericht op het mannetje en zie hem dan ook opstijgen

en richting het vrouwtje vliegen.

Daardoor kan ik nu ook het aanvlieg-moment  vastleggen.

IJsvogels

We worden dus verwend met een tweede paring en ook nu werken

de IJsvogels heel goed mee door een kwartslag te draaien.

IJsvogels

Het valt niet mee om het evenwicht te bewaren op zo'n dun stokje.

De camera's ratelen weer enthousiast mee en er worden heel wat foto's gemaakt.

Mijn twee hutgenoten hebben camera's waarmee ze nog veel meer

foto's per seconde kunnen maken, dus die hebben thuis wel iets uit te zoeken.

IJsvogels

Heerlijk dat ik na al die jaren eindelijk dit moment van mijn lijstje af kan strepen.

Zo zie je maar dat je een beetje geluk nodig hebt en niet op moet geven.

IJsvogels

Nadat het mannetje is vertrokken, kijken mijn buren weer naar de 

resultaten, maar ik zie het thuis wel.

Ik kan er toch niets meer aan veranderen op dit moment.

Eigenlijk kan ik wel naar huis gaan, want beter dan dit zal het toch niet worden.

Maar uit ervaring weet ik, dat je op dit soort momenten net zo lang

moet blijven zitten totdat het echt over is.

Het kan namelijk altijd mooier en je weet nooit of je ooit nog zo'n kans krijgt.

Eén van de hutgenoten vraagt of iemand wil ruilen.

Ik wacht eerst het antwoord van de ander af en die zit eigenlijk wel goed.

De vraagsteller vindt het ook wel prima zo en ik ben heel erg tevreden

met de antwoorden van beide mannen en blijf heel graag zitten waar ik zit.

IJsvogel

Ondertussen verdwijnt de zon aan de rechterkant van de hut achter de bomen en

wordt het licht voor de hut een stuk zachter.

Dan beginnen de IJsvogels ook nog af en toe een visje voor de hut te vangen,

waarmee ze hun honger stillen. Jammer genoeg zijn de visjes zo klein,

dat ze in 1x naar binnen gaan.

IJsvogel

Regelmatig graven ze om de beurt in de nestwand om de nieuwe holte

gereed te maken voor het tweede legsel.

Wanneer de IJsvogel uit de nestwand komt, neemt hij of zij een duik in het water

en worden de veren op orde gebracht.

IJsvogel

Er wordt heel wat afgepoetst gedurende de middag.

Inmiddels is het 17:00 uur en bijna vanuit het niets is

daar een derde paring.

IJsvogels

Omdat ik eerst een paar roepjes hoorde, was ik er attent op en

kon het aanvliegen (zie openingsfoto) en het bijna contact tuseen 

het mannetje en vrouwtje vast leggen.

Maar het bleef bij een poging, want het leek erop

dat het vrouwtje niet in de stemming was.

Het duurde nog geen 5 seconde en het mannetje probeerde 

het niet eens nog een keer.

Maar ja, dan heb je aardig licht en twee IJsvogels die nog

voor verrassingen kunnen zorgen en nog steeds voldoende sluitertijd.

Dus blijf je zitten

En dat is maar goed ook.

Rond 18:00 uur......

IJsvogels

Worden we ook nog getrakteerd op een visoverdracht.

Het vrouwtje zat al op de tak en het mannetje landt naast haar met een vis in de bek.

Dan weet je al wat er gaat komen, want IJsvogels (ook een paartje) zitten niet

zo vaak vlak naast elkaar op een tak.

IJsvogels

Ze zaten wel net op een beetje donkere plek, dus er waren in de nabewerking

wel wat ingrepen nodig om alles wat op te lichten.

IJsvogels

Ik dacht altijd dat het vrouwtje zelf de vis op at na een overdracht,

maar ze draait de vis in haar snavel en daarmee is duidelijk

dat deze vis voor 1 van de jongen in het nest is.

IJsvogel

Inmiddels is het 18:15 uur en het licht wordt snel minder.

IJsvogel

Maar zolang de sluitertijd het toelaat, blijf ik zitten.

De zon verdwint nu echt achter de bomen en het wordt steeds wat donkerder

voor de hut. Uit pure noodzaak verhoog ik de ISO naar 1600 en

ik besluit nog 10 minuten te wachten.

IJsvogel

Het water kleurt ook donkerder en dat zorgt weer

voor een totaal andere achtergrond.

IJsvogel

Vlak voordat ik mijn spullen inpak,

toch nog twee leuke momentjes om nog even mee te pakken.

Maar ik merk dat de sluitertijd te lang wordt en

dan moet ik de ISO zodanig hoog zetten,

dat het zeker ten koste zal gaan van de details in de foto's.

IJsvogel

Ik besluit er dus maar mee te stoppen,

want het heeft toch geen zin meer.

Ik heb alle foto's gemaakt, die ik wilde maken en meer zelfs.

Zeer tevreden trek ik de deur van de hut achter mij dicht.

Een topmiddag.

Nog nog beslissen welke paringsfoto in mijn top20 gaat komen en

de andere IJsvogel gaat vervangen.

In een volgend blog nog even aandacht voor een 

uitstapje dat ik maakte in de meivakantie.

Ik ging op pad om de volgende vogel te fotograferen:

Kemphaan

Tot de volgende keer,

René