"Als je ergens niet bent, ben je óf te vroeg, óf te laat."

Wijlen Johan Cruijff (r.i.p.)

maandag 6 maart 2023

Favoriete schuilhut

 

Appelvink

Inmiddels heb ik wel vaker laten weten, dat ik heel graag mag fotograferen
vanuit schuilplekken. Twaalf jaar geleden deed ik dat al vanuit
 kleine, provisorisch gemaakte  hutjes waaruit vogels vanuit een
zeer laag standpunt gefotografeerd konden worden.

Een jaar of 7 geleden  begonnen natuurfotografen commerciële hutten te bouwen
en dat was een gouden greep.
Ineens werden IJsvogel en Havik op een presenteerblaadje aangereikt.
Want weinig mensen zijn zo gek om een paar dagen achter elkaar
in een sloot te gaan zitten om parende IJsvogels te fotograferen.
In zo'n hut kun je op een luxe stoel gaan zitten en afdrukken.
Schuwe soorten werden opeens voor iedereen bereikbaar
en je hoefde er geen enkele moeite voor te doen.

Het haalt een beetje de romantiek van de natuurfotografie weg,
maar het scheelt natuurlijk wel enorm veel verstoring.

Kuifmees

Tot een paar jaar terug kon ik mij uitstekend vermaken in twee kleine,
beetje gammele hutjes in 't Gooi.
Helaas moesten die weg, maar inmiddels had ik een andere
plek in Brabant "ontdekt".
Deze hut is eigenlijk gericht op roofvogels.
De Havik en de Buizerd komen daar met 99% zekerheid voor de hut.

Havik

Hoewel ik het iedere keer weer machtig mooi vind om een Havik te zien
en te fotograferen, is het toch iets anders waarom deze hut 
zo aantrekkelijk is voor mij.
Je weet echt nooit wat je hier voor de lens kunt krijgen.

Behalve het normale, algemene spul, heb ik hier ook een zwarte reebok
voor de lens gekregen. De Zwarte Specht is altijd in de buurt en de
Groene Specht kan ook op bezoek komen.

Het enge nadeel is dat er soms wat weinig licht kan zijn.
Een lichtsterke lens is daarom voor deze hut geen overbodige luxe,
maar dat geldt eigenlijk voor alle hutten die in een bos liggen.

In dit blog gaat de aandacht niet uit naar de roofvogels,
maar naar de andere soorten die ik tijdens drie bezoekjes heb vast gelegd.
Omdat ik de afgelopen tijd, wegens drukte op het werk,
geen tijd heb gehad om gewoon de natuur in te trekken,
leek het mij wel aardig om de foto's van deze drie bezoekjes
te combineren in 1 blog.
Ook al omdat ik ze nooit eerder heb laten zien.

Pimpelmees

Ik smeer altijd pindakaas of vet op een fotogenieke plek of behoorlijk dichtbij
de hut, zodat ik de vogeltjes van zo dichtbij mogelijk kan fotograferen.

Verder leg ik op een aantal plekken gepelde zonnebloemen/pinda's neer,
maar zet daar wel altijd een aanvliegstok of klein stronkje naast.

7 van de 10x landt een vogel eerst op zo'n plek,
om daarna naar het voer te gaan.

Pimpelmees

De plek leent zich niet zo goed in het maken van vliegbeelden.
Daar is gaande weg de dag gewoon te weinig licht voor.

Maar ik blijf het wel leuk vinden om bv Pimpelmeesjes van dichtbij te fotograferen.
Een klein vogeltje, maar erg mooi gekleurd en met een fraaie koptekening.

Pimpelmees

Een strandje in 1 van de hoeken geeft voldoende kansen op beelden
van drinkende vogels, waarbij je zo leuk ook het spiegelbeeld kunt vastleggen.
Dit strandje is er nog niet zo lang en zorgt voor een mooie, natuurlijke aanblik.

Maar hoewel het een mooi gekleurd vogeltje is,
kom ik natuurlijk niet voor de Pimpelmezen.
Net zo min als voor de vele Koolmezen en Vinken.

Koolmees

Ze zijn wel erg handig om er op geattendeerd te worden,
dat er een roofvogel in de buurt is.
Dan stuift alles in paniek op en wordt het stil.
Wel zo makkelijk want vooral de Haviken hebben de gewoonte,
om vanachter de hut aan te komen vliegen.

Boomklever

Boomklevers zijn ook meestal vertegenwoordigt bij dit soort hutten.
Minder exemplaren dan bij de Mezen en ook lastiger om vast te leggen.
Ze zijn enorm bewegelijk en hebben bijna altijd een zonnebloempit in hun snavel.
Dus moet je ze proberen te fotograferen, wanneer ze twee seconden stil zitten 
op een landingstak en dat lijkt een stuk makkelijker, dan het daadwerkelijk is.

Maar de Boomklever is nou niet de vogel waar ik op zit te wachten.

Leuker wordt het wanneer de niet echt algemene Vinkensoorten langs komen.

Appelvink

Het mannetje van de Goudvink mag ik graag fotograferen,
maar die komt maar sporadisch langs.
Die komen echt alleen maar om te drinken.

De Appelvink daarentegen komt wat regelmatiger langs.
Die komt uitgebreid eten, drinken en badderen.
Echt 1 van de soorten waar ik altijd naar uitkijk.

Een andere algemene soort waar ik eigenlijk nooit op zit te wachten is de Merel.

Merel

Vaak komen ze in groepjes en vreten dan direct een grote hoeveelheid voer op.
Maar soms gaan ze op een mooi plekje zitten en wanneer het licht dan
mooi door de bomen schijnt, moet je er eigenlijk wel een foto van maken.

Maar het element van verrassing is groot op deze plek.
Opeens zie ik een best wel grote vogel over de grond aankomen hippen.
Al snel zie ik dat het een Groene Specht is en de vogel kijkt zeer schichtig om zich heen.

Bij dit soort schuwe vogels is het vaak een kwestie van geduld.
Je moet rustig afwachten totdat de vogel op zijn gemak is en begint te drinken,
eten of badderen. Beweeg de lens pas wanneer de vogel even de andere kant opkijkt
of echt volledig op zijn gemak is.
Eén te snelle beweging met de lens en dit soort vogels zijn weg
en je ziet ze de rest van de dag ook niet meer terug.

Ik wacht gespannen af, maar de Groene Specht blijft zeer onrustig om zich heen kijken.
Ietsje verderop hoor ik het kekkeren van de Havik.
Normaliter zit ik met smart op de Havik te wachten,
maar deze keer niet.
Jammer genoeg komt de Havik richting de hut en de Specht gaat er direct vandoor.
Zo jammer.

Maar er komen nog meer Spechtensoorten bij deze hut.
De Grote Bonte Specht is een vast bezoeker,
maar af en toe komt ook de Middelste Bonte Specht langs.

Middelste Bonte Specht

In de winter periode is de Middelste Bonte Specht redelijk makkelijk te herkennen
aan de rode pet. In zomer en herfst hebben jonge Grote Bonte Spechten
ook een rood petje. Dan kun je ze echter onderscheiden aan de wangtekening.

Bij mij is vooral dat laatste het belangrijkste herkenningspunt.
Ik herken ze eigenlijk direct aan de witte wang.

Je moet een beetje geluk hebben dat er op dat moment geen
Grote Bonte Spechten aanwezig zijn, want die
zijn behoorlijk agressief tov de Middelste.

Middelste Bonte Specht

Ik smeer altijd wel een klein beetje pindakaas aan de achterkant van zo'n stam,
maar dat is alleen om te lokken.
Om ze op een mooie plek te houden, smeer ik altijd een paar flinke klodders
op de plak waar ik ze wil hebben en dat herhaal ik gedurende de dag
1 of 2 keer, afhankelijk van hoe lang ik er ben en hoe druk het is met vogels.

Haal in ieder geval wel altijd voedersilo's weg, want daar wil je ze echt niet hebben.

Middelste Bonte Specht

Ik zit iedere keer met spanning te wachten op de Zwarte Specht,
want de roep van deze vogel is regelmatig in de omgeving te horen.

De laatste keer dat ik hier was, werd ik verrast door een leuke bosbewoner.

Eekhoorn

Tot mijn verbazing zag ik opeens een Eekhoorn dichterbij komen.
Deze had ik hier nooit eerder gezien en is toch wel een leuk extraatje.
Wanneer ik naar een fotohut ga, neem ik altijd wat extra dingen mee,
om overal op voorbereid te zijn.
Ik heb dus altijd wal- en hazelnoten bij me en
toen de Eekhoorn eventjes weg was, heb ik snel wat 
noten op diverse plekken gelegd.

Eekhoorn

De Eekhoorn kwam snel weer terug en had direct in de gaten,
dat er opeens lekkere dingen lagen rond de vijver.

Eekhoorn

Ik fotografeer met een 300mm en een 400mm lens en het nadeel daarvan is,
dat je soms niet het hele dier vast kan leggen.
Voor de roofvogels houd ik er rekening mee, 
want ik plaats de prooi ver genoeg, zodat ik de vogel 
in z'n geheel en met een beetje omgeving kan fotograferen.

Er scharrelt ook regelmatig een Winterkoning rond de vijver.
Een leuke soort voor een foto,
maar tevens een hele lastige.
Vaak scharrelen ze door de begroeiing heen en
zitten ze nooit eens stil.

Winterkoning

Maar deze keer heb ik wat gedroogde meelwormen door de pindakaas gedaan
en dat vond dit Winterkoninkje wel lekker.

Winterkoning

Het liefst heb ik ze luid zingend en met het staartje omhoog op de foto,
maar in de winterperiode wordt er maar sporadisch gezongen.

De setting rondom de vijver is sober gelaten en je kunt zelf wat takken neerzetten.
Er is op 1 plek een mooie stam ingegraven en op die stam groeien zwammen.
Natuurlijk een harstikke leuk attribuut en dan is het de kunst om
daar een vogel te krijgen.
Op de hoogte waar ik de vogel wilde hebben,
had ik wat pindakaas gesmeerd.
Zodanig dat het buiten beeld zou blijven, maar de vogel kon
dan wel voluit op het zwammetje gaan staan.

Ik had gehoopt op een Kuifmees,
maar het was de Winterkoning, die er ging zitten.

Winterkoning

Winterkoning

Een wintergast die betrekkelijk veel gezien wordt bij dit soort boshutten is de Sijs.

Sijs

Ik heb deze soort nog nooit iets zien eten bij de hutten.
Ze komen alleen om snel iets te drinken of vlug een bad te nemen.

Een soort waar ik altijd op hoop is de Kuifmees.
Maar de Kuifmees is ook een lastig te fotograferen soort.

Kuifmees

De soort is niet zo algemeen als de Pimpel- en Koolmees en
laat zich ook nog eens makkelijk wegjagen door zijn grote neef de Koolmees.
Daar komt bij dat ze erg bewegelijk zijn en
die dingen samen maken het een uitdaging om ze te fotograferen.

Het is dus een kwestie van zeer snel reageren,
wanneer er eentje voor de hut komt, want je krijgt niet veel kansen.

Kuifmees

Maar de pindakaas doet zijn werk en zorgt ervoor dat de Kuifmees
langer op 1 plek blijft zitten dan normaal.

Ook het strandje heeft een grote aantrekkingskracht op de Kuifmees.

Kuifmees

Op bovenstaande foto is mooi te zien, hoe de tekening 
in de hals icm de kuif een soort van gezicht vormt.
Ik zag dat een keertje op een foto op facebook en
vanaf dat moment heb ik geprobeerd om dit beeld te krijgen.

Kuifmees

Helaas blies de wind wat vuiligheid richting het strandje,
waardoor de echt mooie spiegelingen niet mogelijk waren.

Kuifmees

Met deze laatste twee foto's wilde ik even laten zien,
wat zonlicht voor invloed heeft op foto's.
Tussen beide foto's zat een uur tijdsverschil.
In een bos kan de lichtval echt per minuut verschillen.

Kuifmees

Ik hoop snel weer een dagje plaats te kunnen nemen in deze hut,
in de hoop dat ik een drinkende Zwarte Specht kan fotograferen.

In een volgende blog aandacht voor de Havik die ik op deze dagen heb gefotografeerd,
maar ook extra aandacht voor:

De Eekhoorn

Tot de volgende keer,
René

zondag 29 januari 2023

Grote Kruisbekken, Baardmannen en een wolkje Spreeuwen

 

Spreeuwenwolk

Dit blog bevat foto's van 3 verschillende soorten en zijn gemaakt op
6 verschillende dagen in de laatste drie maanden van 2022.

Per soort net te weinig om er drie verschillende berichtjes aan te wijden.

De Baardmannen zullen het spits afbijten.

Bij toeval zag ik dat er een Klapekster zijn intrek had genomen
in de Waverhoek. Een mooi gebiedje in de provincie Utrecht 
net over de grens van Noord-Holland en dus betrekkelijk dichtbij voor mij.

Ik zie een aantal foto's waarop de Klapekster redelijk dichtbij
gefotografeerd is en ook nog op verschillende dagen.
Omdat er in het gebied een aantal mooie rietvelden staan,
weet ik dat de kans op Baardmannen ook erg groot is.
Ik ga al vroeg op pad, maar omdat ik ergens verkeerd rij,
kom ik een stuk later aan dan gepland.
Geen mooi ochtendlicht dus.

Mijn bedoeling was om direct achterin het gebied naar
de Klapekster te gaan zoeken, maar ik wordt opgehouden
door 1 van mijn favoriete vogeltjes.

Baardman

Baardmannen vind je het makkelijkst door te luisteren.
Het geping-ping is van ver te horen en daardoor zijn
ze makkelijk te lokaliseren.

Maar ja, dan moeten ze nog wel op een plekje gaan zitten,
waar ze te fotograferen zijn.
Omdat de rietvelden nogal dik begroeid zijn,
is het lastig om een plek te vinden waar ze vrij te fotograferen zijn.

Het duurt dan ook even voordat een vrouwtje op
een aardig plekje gaat zitten en van de zaadjes begint te eten.
Het liefst heb je ze bovenin een pluim van een volledig vrijstaande rietstengel,
maar helaas heb je dat niet voor het zeggen.

Baardman

Het is een groepje van een stuk of 20 exemplaren
en ik zie diverse mannetjes.
Ze zijn mij aldoor te snel af, want iedere keer wanneer
ik de camera scherp laat stellen, zijn ze alweer weg naar de volgende stengel.

Eindelijk gaat er eentje op een beetje vrije stengel zitten
en begint rustig te eten.
Het geeft mij net genoeg tijd om een aantal foto's te kunnen maken.

Baardman

Hoewel de vrouwtjes best mooi gekleurd zijn met de verschillende 
pastelachtige kleuren bruin, is het mannetje met zijn grijze, besnorde kop
natuurlijk wel het doel om te fotograferen.

Nou heb ik al behoorlijk wat foto's van Baardmannen,
maar het blijft een prachtig vogeltje om te bekijken en te fotograferen.

Baardman

Meestal trekt zo'n groepje rond in een gebied.
Ze vliegen dan constant een meter of 50 verder en herhalen daar
hun kunstje. Zo kun je ze lang blijven volgen, totdat ze 
naar een rietveld vliegen dat of een stuk verder weg ligt
of dat onbereikbaar is.

Maar als je de tijd hebt, kun je rustig blijven wachten,
want meestal komen ze wel weer terug op dezelfde plekken.
Het kan alleen wel eens een tijdje duren.

Baardman

Dat gebeurt ook nu weer en ik zie de groep wegvliegen 
in de richting waar de Klapekster te vinden zou moeten zijn.

Op die plek aangekomen zie ik al snel het boompje,
waar de Klapekster diverse malen gefotografeerd is.
Ik zet mijn statief neer en het wachten begint.
Het valt overigens op dat het erg rustig is qua vogels in het gebied.

Na een uurtje wachten en een beetje zoeken in dat gedeelte
van het gebied, vind ik het wel mooi geweest.
Het ziet er niet naar uit, dat de Klapekster zich ergens
rond die plek bevindt.

Net op het moment dat ik weg wil gaan,
hoor ik geping in de verte en het komt snel dichterbij.

Baardmannen

Ze strijken neer in het boompje, waar ik hoopte dat de Klapekster zou gaan zitten.
Ach ja,.......

Ruim een maand later heb ik weer wat tijd en ik besluit om
nogmaals op zoek te gaan naar de Klapekster.
De vogel laat zich nu mooi zien in een andere gedeelte van het gebied
en ik hoop dat het deze keer wel lukt.

Maar ook nu hetzelfde resultaat.
Geen Klapekster gezien, maar wel weer een paar Baardmannetjes.

Baardman

Deze keer zitten ze in een wat minder dicht begroeid gebied,
maar zijn ze helaas met een stuk minder exemplaren.

En ze zitten ietsje verder weg deze keer.

Baardman

Deze keer vliegen ze ook snel weg en ook nog eens volledig uit mijn gezichtsveld.
Misschien in het nieuwe jaar er nog een keertje langs,
want driemaal is scheepsrecht.

Een vogel die al lang op mijn lijstje stond is de Grote Kruisbek.
Een soort die soms in wat grotere aantallen in de winter
ons land bezoekt.

Er blijkt een groepje van een stuk of 20 vogels neergestreken
te zijn op de heide in Elspeet.

Eind oktober ben ik dicht in de buurt en besluit om
naar ze op zoek te gaan. Iets na zonsopkomst ben ik
op de bewuste plek aanwezig en begint het wachten.
Ik hoop dat ze snel komen, want het belooft een zonnige dag te worden.

Het heeft al een tijdje niet geregend en op deze plek ligt
een betonnen bak waarin nog water staat.
Maar natuurlijk laat de natuur zich niet dwingen,
maar om 09:30 uur is het dan eindelijk zo ver.

Grote Kruisbekken

Je hoort in de verte het groepje al aankomen vliegen, want ze
hebben een specifieke roep, die nog het  meeste lijkt op die van een Baardman.
De vogels volgen iedere keer een bepaald ritueel.
Eerst een een paar rodnjes vliegen en dan veilig met z'n allen
landen bovenin een berkenboom.

Daar blijven ze best een tijdje zitten en kijken goed of de kust veilig is.

Grote Kruisbekken

Het is een groep van 17 vogels en er zit 1 prachtig donkerrood gekleurd mannetje bij.
Na een minuut of 15 de kat uit de boom kijken,
vliegt een deel van de groep direct naar de betonnen bak om te drinken,
maar er vliegt ook meestal 1 exemplaar naar een klein sparretje,
dat net naast de betonnen bak staat om de omgeving in de gaten te houden.
Met een beetje geluk gaan er twee tegelijk in het sparretje zitten.

Grote Kruisbek

Natuurlijk hoop ik er op dat het donkerrode mannetje in het sparretje gaat zitten,
maar dat is helaas niet het geval.
Gelukkig wel een ander mannetje dat ook aardig op kleur is.

Dan heb ik bijna 2 uur staan wachten en is het moment waarom het echt gaat
binnen een halve minuut voorbij.
Ik heb een paar foto's van een mannetje op de plek waar ik hem wilde hebben,
maar het kan zeker beter.
Ik besluit dus te wachten totdat ze nog een keertje langskomen.

Met deze droogte zullen ze zeker regelmatig komen drinken en
ik verwacht dat het niet heel lang zal duren.
Tsja, daar zat ik dus wel een beetje naast.

Pas twee en half uur later hoor ik ze weer aankomen vliegen.
Pffff, eindelijk.
Ik heb wel een keer of 10 gedacht om weg te gaan,
aar iedere keer denk je weer dat het nou niet lang meer kan duren
voordat de groep weer komt om te drinken.

Grote Kruisbek

Weer hetzelfde ritueel en dan vliegen ze eindelijk naar het watertje.
Weer een mannetje op de uitkijk en die blijft nog geen 3 seconden zitten.

Gelukkig neemt een vrouwtje zijn plekje in.

Grote Kruisbek

Ook deze blijft niet heel lang zitten, maar voor mij net lang genoeg.
Jammer van het harde licht, maar ik ben best tevreden.
Ik heb geen zin om langer te blijven en vertrek.

Een week later wil ik het toch nog eens proberen.
Weer heel vroeg ter plaatse en weer duurt het lang.
Het heeft inmiddels wel geregend en dus zijn er meer plekken 
waar ze iets kunnen drinken.

Na een tijdje wachten komt er eindelijk een groepje aanvliegen
en ze landen netjes in de berk en dan is het wachten totdat ze naar beneden komen.
Maar dus mooi niet deze keer.
Ze vliegen weg zonder te gaan drinken.

Nou ja, dan wacht ik toch nog eventjes.
Maar dan heb ik al snel door dat het vandaag niets wordt.
Het leger houdt vandaag een flinke oefening en om de haverklap
komt er een enorme helicopter overvliegen.
Op een bepaald moment zelfs een meter of 10 boven de grond en
echt vlak langs de plek waar ik sta met nog een paar andere mensen.
Ik kan letterlijk de lippen van de piloten zien bewegen.
Dat worden geen Kruisbekken in het sparretje vandaag
en ik verlaat de heide dan ook maar.

Medio november blijkt er in de Betuwe net over de grens
tussen Utrecht en Gelderland een mooi natuurverschijnsel te zien.

De Spreeuwenwolk.

Spreeuwen

Vlak voor zonsondergang verzamelen tienduizenden Spreeuwen zich,
om met z''n allen naar hun slaapplek te gaan.
Ik zorg ervoor dat ik zo'n 3 kwartier voor zonsondergang op de bewuste
plek aanwezig ben, maar dan is het zoeken naar een goed plekje.

Ik heb mijn 300mm lens op de camera zitten en al
snel heb ik het gevoel dat dit teveel millimeters zijn.

Ik zoek dan ook een parkeerplek dat zo er mogelijk is van de plek
waar de Spreeuwenwolk waarschijnlijk het meest te zien zal zijn.
Volgens de weervorspelling zou het een onbewolkte zonsondergang moeten worden,
maar dat bleek dus helaas niet het geval.

Ik had gehoopt op mooi gekleurde luchten, maar ipv een 
roze of oranje avondgloed, was het gewoon een grijsachtige lucht.

Spreeuwen

Ik merk al snel dat 300mm toch teveel is en heb er spijt van
dat ik mijn 70-200 mm F2.8 lens niet meegenomen heb.
Tsja, ik was al de hele dag op pad en had niet verwacht
dat ik via deze plek naar huis zou rijden.

Maar het is deze avond ook geen echt groot spektakel,
want de roofvogels laten het afweten.
Jagende Slechtvalken zorgen er namelijk voor dat
de Spreeuwen dichtbij elkaar gaan vliegen en zodoende
allerlei figuren tekenen in de lucht.
Al snel gaan de Spreeuwen hun slaapplek opzoeken en
ga ik richting Amsterdam.
Ik neem mij voor om hier nogmaals naartoe te gaan,
wanneer de weersomstandigheden goed zijn.

Een paar dagen later heb ik tijd en lijkt het een onbewolkte
zonsondergang te worden.
Deze keer ben ik beter voorbereid en heb twee camera's bij mij.
Op de 1 zit de 300mm lens en op de ander de 70-200mm.

Ik parkeer op exact dezelfde plek en wacht op wat er komen gaat.

Spreeuwen

De groep lijkt wel 3x zo groot dan een paar dagen hiervoor.
Direct blijkt ook het nut van de 70-200mm lens,
want de Spreeuwen blijven nu aan de andere kant van het gebied.
Deze keer vliegen ze dus aan de linkerkant van mij ipv de rechterkant
en dat is direct een heel stuk dichterbij.
Door op 70mm te fotograferen krijg ik gelukkig een groot deel op de foto.
Spreeuwen

Af en toe komen ze overvliegen en dat is een indrukwekkend gezicht.
Een paar dagen terug had ik het idee dat er zo'n 60.000 spreeuwen rondvlogen
en nu schat ik dat er bij elkaar 150.000 of meer rondvliegen.

Meestal zijn het 2 of 3 grote groepen, maar af en toe komen ze bij elkaar
en dan is het een enorm gekrakeel en ook het geluid van klapperende vleugels is super.

Maar het is nog steeds afwachten tot er mooie figuren gevormd gaan worden
en daar zijn toch echt een paar roofvogels voor nodig.

Spreeuwen

Dan arriveren er inderdaad een tweetal roofvogels.
Jammer genoeg is een groot deel van de spreeuwen al naar bed en
splitsen de nog aanwezige Spreeuwen zich constant in kleinere groepen.

Dat maakt het enorm lastig om te fotograferen,
want wanneer je door de lens kijkt kun je je maar op 1 groep concentreren.

Helaas overheersen de wolken ook weer het weerbeeld.
De kant waar de zon ondergaat is helemaal bewolkt,
maar de kant waar de Spreeuwen vliegen is onbewolkt.

Wanneer de zon onder is, breekt het blauwe uurtje aan en
dankzij de gedeelde, onbewolkte lucht, krijg ik toch nog
mooi licht als afsluiter.

Spreeuwen

Het zijn geen echt spectaculaire figuren deze keer.
Soms zie je figuren waarin je een vogel of een schip in herkend.
Het is jammer dat zo'n groep niet dichterbij mijn huis rondvliegt,
want dan zou ik echt iedere avond even langs gaan.

Omdat het allemaal nogal snel gaat en ik niet in de gaten heb
dat mijn sluitertijd naar beneden vliegt, ontbreekt het in de
laatste foto's toch wel een beetje aan scherpte.

Met 1/40ste sluitertijd is dat nou eenmaal lastig.
In de nabewerking worstel ik ook een beetje met de uitvoering.

Spreeuwen in zwart/wit

Spreeuwen in kleur tijdens het blauwe uurtje

Niet dezelfde foto in een andere uitvoering,
maar wel vlak na elkaar geschoten.
Je ziet in ieder geval de bewegingsonscherpte in de onderkant van de foto.
Ach ja, volgend jaar misschien een nieuwe kans.

Wegens gebrek aan nieuw materiaal zal ik in een volgend blog
aandacht schenken aan mijn favoriete vogelhut met oa deze:

Havik

Tot de volgende keer,
René

http://blogging.nitecruzr.net/2013/03/the-lightbox-image-display-option.html