Appelvink
Inmiddels heb ik wel vaker laten weten, dat ik heel graag mag fotograferen
vanuit schuilplekken. Twaalf jaar geleden deed ik dat al vanuit
kleine, provisorisch gemaakte hutjes waaruit vogels vanuit een
zeer laag standpunt gefotografeerd konden worden.
Een jaar of 7 geleden begonnen natuurfotografen commerciële hutten te bouwen
en dat was een gouden greep.
Ineens werden IJsvogel en Havik op een presenteerblaadje aangereikt.
Want weinig mensen zijn zo gek om een paar dagen achter elkaar
in een sloot te gaan zitten om parende IJsvogels te fotograferen.
In zo'n hut kun je op een luxe stoel gaan zitten en afdrukken.
Schuwe soorten werden opeens voor iedereen bereikbaar
en je hoefde er geen enkele moeite voor te doen.
Het haalt een beetje de romantiek van de natuurfotografie weg,
maar het scheelt natuurlijk wel enorm veel verstoring.
Kuifmees
Tot een paar jaar terug kon ik mij uitstekend vermaken in twee kleine,
beetje gammele hutjes in 't Gooi.
Helaas moesten die weg, maar inmiddels had ik een andere
plek in Brabant "ontdekt".
Deze hut is eigenlijk gericht op roofvogels.
De Havik en de Buizerd komen daar met 99% zekerheid voor de hut.
Havik
Hoewel ik het iedere keer weer machtig mooi vind om een Havik te zien
en te fotograferen, is het toch iets anders waarom deze hut
zo aantrekkelijk is voor mij.
Je weet echt nooit wat je hier voor de lens kunt krijgen.
Behalve het normale, algemene spul, heb ik hier ook een zwarte reebok
voor de lens gekregen. De Zwarte Specht is altijd in de buurt en de
Groene Specht kan ook op bezoek komen.
Het enge nadeel is dat er soms wat weinig licht kan zijn.
Een lichtsterke lens is daarom voor deze hut geen overbodige luxe,
maar dat geldt eigenlijk voor alle hutten die in een bos liggen.
In dit blog gaat de aandacht niet uit naar de roofvogels,
maar naar de andere soorten die ik tijdens drie bezoekjes heb vast gelegd.
Omdat ik de afgelopen tijd, wegens drukte op het werk,
geen tijd heb gehad om gewoon de natuur in te trekken,
leek het mij wel aardig om de foto's van deze drie bezoekjes
te combineren in 1 blog.
Ook al omdat ik ze nooit eerder heb laten zien.
Pimpelmees
Ik smeer altijd pindakaas of vet op een fotogenieke plek of behoorlijk dichtbij
de hut, zodat ik de vogeltjes van zo dichtbij mogelijk kan fotograferen.
Verder leg ik op een aantal plekken gepelde zonnebloemen/pinda's neer,
maar zet daar wel altijd een aanvliegstok of klein stronkje naast.
7 van de 10x landt een vogel eerst op zo'n plek,
om daarna naar het voer te gaan.
Pimpelmees
De plek leent zich niet zo goed in het maken van vliegbeelden.
Daar is gaande weg de dag gewoon te weinig licht voor.
Maar ik blijf het wel leuk vinden om bv Pimpelmeesjes van dichtbij te fotograferen.
Een klein vogeltje, maar erg mooi gekleurd en met een fraaie koptekening.
Pimpelmees
Een strandje in 1 van de hoeken geeft voldoende kansen op beelden
van drinkende vogels, waarbij je zo leuk ook het spiegelbeeld kunt vastleggen.
Dit strandje is er nog niet zo lang en zorgt voor een mooie, natuurlijke aanblik.
Maar hoewel het een mooi gekleurd vogeltje is,
kom ik natuurlijk niet voor de Pimpelmezen.
Net zo min als voor de vele Koolmezen en Vinken.
Koolmees
Ze zijn wel erg handig om er op geattendeerd te worden,
dat er een roofvogel in de buurt is.
Dan stuift alles in paniek op en wordt het stil.
Wel zo makkelijk want vooral de Haviken hebben de gewoonte,
om vanachter de hut aan te komen vliegen.
Boomklever
Boomklevers zijn ook meestal vertegenwoordigt bij dit soort hutten.
Minder exemplaren dan bij de Mezen en ook lastiger om vast te leggen.
Ze zijn enorm bewegelijk en hebben bijna altijd een zonnebloempit in hun snavel.
Dus moet je ze proberen te fotograferen, wanneer ze twee seconden stil zitten
op een landingstak en dat lijkt een stuk makkelijker, dan het daadwerkelijk is.
Maar de Boomklever is nou niet de vogel waar ik op zit te wachten.
Leuker wordt het wanneer de niet echt algemene Vinkensoorten langs komen.
Appelvink
Het mannetje van de Goudvink mag ik graag fotograferen,
maar die komt maar sporadisch langs.
Die komen echt alleen maar om te drinken.
De Appelvink daarentegen komt wat regelmatiger langs.
Die komt uitgebreid eten, drinken en badderen.
Echt 1 van de soorten waar ik altijd naar uitkijk.
Een andere algemene soort waar ik eigenlijk nooit op zit te wachten is de Merel.
Merel
Vaak komen ze in groepjes en vreten dan direct een grote hoeveelheid voer op.
Maar soms gaan ze op een mooi plekje zitten en wanneer het licht dan
mooi door de bomen schijnt, moet je er eigenlijk wel een foto van maken.
Maar het element van verrassing is groot op deze plek.
Opeens zie ik een best wel grote vogel over de grond aankomen hippen.
Al snel zie ik dat het een Groene Specht is en de vogel kijkt zeer schichtig om zich heen.
Bij dit soort schuwe vogels is het vaak een kwestie van geduld.
Je moet rustig afwachten totdat de vogel op zijn gemak is en begint te drinken,
eten of badderen. Beweeg de lens pas wanneer de vogel even de andere kant opkijkt
of echt volledig op zijn gemak is.
Eén te snelle beweging met de lens en dit soort vogels zijn weg
en je ziet ze de rest van de dag ook niet meer terug.
Ik wacht gespannen af, maar de Groene Specht blijft zeer onrustig om zich heen kijken.
Ietsje verderop hoor ik het kekkeren van de Havik.
Normaliter zit ik met smart op de Havik te wachten,
maar deze keer niet.
Jammer genoeg komt de Havik richting de hut en de Specht gaat er direct vandoor.
Zo jammer.
Maar er komen nog meer Spechtensoorten bij deze hut.
De Grote Bonte Specht is een vast bezoeker,
maar af en toe komt ook de Middelste Bonte Specht langs.
Middelste Bonte Specht
In de winter periode is de Middelste Bonte Specht redelijk makkelijk te herkennen
aan de rode pet. In zomer en herfst hebben jonge Grote Bonte Spechten
ook een rood petje. Dan kun je ze echter onderscheiden aan de wangtekening.
Bij mij is vooral dat laatste het belangrijkste herkenningspunt.
Ik herken ze eigenlijk direct aan de witte wang.
Je moet een beetje geluk hebben dat er op dat moment geen
Grote Bonte Spechten aanwezig zijn, want die
zijn behoorlijk agressief tov de Middelste.
Middelste Bonte Specht
Ik smeer altijd wel een klein beetje pindakaas aan de achterkant van zo'n stam,
maar dat is alleen om te lokken.
Om ze op een mooie plek te houden, smeer ik altijd een paar flinke klodders
op de plak waar ik ze wil hebben en dat herhaal ik gedurende de dag
1 of 2 keer, afhankelijk van hoe lang ik er ben en hoe druk het is met vogels.
Haal in ieder geval wel altijd voedersilo's weg, want daar wil je ze echt niet hebben.
Middelste Bonte Specht
Ik zit iedere keer met spanning te wachten op de Zwarte Specht,
want de roep van deze vogel is regelmatig in de omgeving te horen.
De laatste keer dat ik hier was, werd ik verrast door een leuke bosbewoner.
Eekhoorn
Tot mijn verbazing zag ik opeens een Eekhoorn dichterbij komen.
Deze had ik hier nooit eerder gezien en is toch wel een leuk extraatje.
Wanneer ik naar een fotohut ga, neem ik altijd wat extra dingen mee,
om overal op voorbereid te zijn.
Ik heb dus altijd wal- en hazelnoten bij me en
toen de Eekhoorn eventjes weg was, heb ik snel wat
noten op diverse plekken gelegd.
Eekhoorn
De Eekhoorn kwam snel weer terug en had direct in de gaten,
dat er opeens lekkere dingen lagen rond de vijver.
Eekhoorn
Ik fotografeer met een 300mm en een 400mm lens en het nadeel daarvan is,
dat je soms niet het hele dier vast kan leggen.
Voor de roofvogels houd ik er rekening mee,
want ik plaats de prooi ver genoeg, zodat ik de vogel
in z'n geheel en met een beetje omgeving kan fotograferen.
Er scharrelt ook regelmatig een Winterkoning rond de vijver.
Een leuke soort voor een foto,
maar tevens een hele lastige.
Vaak scharrelen ze door de begroeiing heen en
zitten ze nooit eens stil.
Winterkoning
Maar deze keer heb ik wat gedroogde meelwormen door de pindakaas gedaan
en dat vond dit Winterkoninkje wel lekker.
Winterkoning
Het liefst heb ik ze luid zingend en met het staartje omhoog op de foto,
maar in de winterperiode wordt er maar sporadisch gezongen.
De setting rondom de vijver is sober gelaten en je kunt zelf wat takken neerzetten.
Er is op 1 plek een mooie stam ingegraven en op die stam groeien zwammen.
Natuurlijk een harstikke leuk attribuut en dan is het de kunst om
daar een vogel te krijgen.
Op de hoogte waar ik de vogel wilde hebben,
had ik wat pindakaas gesmeerd.
Zodanig dat het buiten beeld zou blijven, maar de vogel kon
dan wel voluit op het zwammetje gaan staan.
Ik had gehoopt op een Kuifmees,
maar het was de Winterkoning, die er ging zitten.
Winterkoning
Winterkoning
Een wintergast die betrekkelijk veel gezien wordt bij dit soort boshutten is de Sijs.
Sijs
Ik heb deze soort nog nooit iets zien eten bij de hutten.
Ze komen alleen om snel iets te drinken of vlug een bad te nemen.
Een soort waar ik altijd op hoop is de Kuifmees.
Maar de Kuifmees is ook een lastig te fotograferen soort.
Kuifmees
De soort is niet zo algemeen als de Pimpel- en Koolmees en
laat zich ook nog eens makkelijk wegjagen door zijn grote neef de Koolmees.
Daar komt bij dat ze erg bewegelijk zijn en
die dingen samen maken het een uitdaging om ze te fotograferen.
Het is dus een kwestie van zeer snel reageren,
wanneer er eentje voor de hut komt, want je krijgt niet veel kansen.
Kuifmees
Maar de pindakaas doet zijn werk en zorgt ervoor dat de Kuifmees
langer op 1 plek blijft zitten dan normaal.
Ook het strandje heeft een grote aantrekkingskracht op de Kuifmees.
Kuifmees
Op bovenstaande foto is mooi te zien, hoe de tekening
in de hals icm de kuif een soort van gezicht vormt.
Ik zag dat een keertje op een foto op facebook en
vanaf dat moment heb ik geprobeerd om dit beeld te krijgen.
Kuifmees
Helaas blies de wind wat vuiligheid richting het strandje,
waardoor de echt mooie spiegelingen niet mogelijk waren.
Kuifmees
Met deze laatste twee foto's wilde ik even laten zien,
wat zonlicht voor invloed heeft op foto's.
Tussen beide foto's zat een uur tijdsverschil.
In een bos kan de lichtval echt per minuut verschillen.
Kuifmees
Ik hoop snel weer een dagje plaats te kunnen nemen in deze hut,
in de hoop dat ik een drinkende Zwarte Specht kan fotograferen.
In een volgende blog aandacht voor de Havik die ik op deze dagen heb gefotografeerd,
maar ook extra aandacht voor:
De Eekhoorn
Tot de volgende keer,
René
