"Als je ergens niet bent, ben je óf te vroeg, óf te laat."

Wijlen Johan Cruijff (r.i.p.)

maandag 21 oktober 2024

Het Vogelhuis in Oosterhout

 

Grote Bonte Spechten

Het liefst fotografeer ik vanuit schuilplekken.
Soms vanuit eigen gemaakte en regelmatig vanuit vaste schuilhutten.
Eén van mijn favoriete daarvan is de schuilhut in Oosterhout.
Dat heb ik al vaker geschreven en met deze post
leg ik uit waarom ik dat vind.

De laatste paar jaar ben ik een aantal keren hier geweest en
de foto's daarvan zijn niet eerder geplaatst.
Ik vond dit wel een mooi moment om vanuit al die mapjes
de fraaiste in 1 blog te plaatsen

Tijdens het bladeren in de mapjes kreeg ik nu ook
een goed inzicht in welke periode nou eigenlijk de beste is.

Sijs (januari 2022)

Boomklever (juni 2021)

Waarom ga ik zo graag naar het vogelhuis in Oosterhout?

Allereerst de ligging van de hut.
Ik hou er niet zo van dat ik eerst 20 minuten moet wandelen
met al mijn zware spullen voordat ik de hut bereik.
Bij deze hut is de afstand vanaf de auto zo'n 200 meter.
Het bosperceel waarin de hut ligt is privé terrein en maar
heel zelden word je hier gestoord door personen of loslopende honden.

De hut is niet super luxe maar geschikt voor drie personen,
al moet ik zeggen dat twee personen eigenlijk het maximum is.
Je kijkt door geblindeerd glas, zodat de vogels je in principe niet zien.
Fotograferen doe je door je lens door een zak heen te steken.
Ik ben zelf geen grote fan van door glas heen fotograferen.
Het kost je altijd licht en zeker in een boshut,
kun je vaak al het licht dat beschikbaar is, goed gebruiken.
Een ander nadeel van glas is dat je niet goed schuin kunt fotograferen.
Vaak zie je dan toch een soort van spiegeling terug in de foto.

Maar het allerbelangrijkst is natuurlijk wat er voor de hut komt
en hoe de setting is en hoe je deze zelf aan kunt passen.

Jonge Roodborst (juni 2021)

Van bezoekjes in 2021, 2022 en 2023 heb ik al foto's gepost van 
de Haviken en de Buizerds in eerdere blogs.
Nu ik de rest van die mapjes op een rijtje heb gezet,
valt duidelijk op dat de maand Juni de topmaand is voor deze hut.

De top-attractie voor deze hut zijn de roofvogels.
Een paartje Haviken en Buizerds nestelen in dit bosperceel
en komen gedurende de dag regelmatig op de aangeboden prooi af.
Je moet niet te vroeg de prooi al aanbieden,
want heel vroeg in de ochtend is er te weinig licht beschikbaar.


Goudvink (juni 2021)

Wat ik zo fijn vind aan deze hut, is dat je echt van alles kunt verwachten
en in ieder geval bijna 99% zekerheid hebt op roofvogels.
Vanaf het moment dat je de auto parkeert,
kun je het gekekker van de Havik al horen.

jonge Pimpelmees (juni 2021)

De maand juni zorgt voor veel jonge vogels voor de hut.
Het fijne van jonge vogels is dat ze nog niet zo schuw zijn.
Op hun dooie gemakkie verkennen ze de boel en
blijven vaker langer ergens zitten dan volwassen vogels.

Jonge Kuifmees (denk ik) (juni 2021)

Dat is zeker zo in het geval van jonge Mezen.
Die blijven dan net even wat langer zitten dan de volwassen exemplaren.

Ouder en jong Grote Bonte Specht (juni 2021)

Hoewel het bladerdek rondom de hut een hoop licht wegneemt,
opent het ook mogelijkheden voor mooie foto's.
Natuurlijk moet er wel net op het juiste moment een
vogel op de juiste plek gaan zitten.

Ouder en jong Grote Bonte Specht (juni 2021)

Door het directe zonlicht op het voedermomentje en de donkere achtergrond,
kun je een mooi spotlight-effect creëren.
Beetje onderbelichten doet wonderen dan.

Door onder te belichten vermijd je uitgebeten, witte delen
en krijg je dus die zwarte achtergrond.
Natuurlijk moet je wel wat geluk hebben.
met de situatie die je voor de lens krijgt.

In de hut bevindt zich een glider-systeem waarop je
een statiefkop kunt monteren.
Nou had ik al speciaal voor dit soort fotowerk
een 300mm F2.8 lens aangeschaft,
maar ik heb ook een extra Swinghead statiefkop aangeschaft.
Op beide swingheads kan ik nu een camera monteren en
dat levert enorm veel gemak op en nog meer
goed gelukte foto's.
Weinig licht betekent langere sluitertijden en
dan heb je een combinatie nodig die stevig staat.
Daarmee vermijd je bewegingsonscherpte bij de fotograaf.

Sperwer (juli 2021)

Het fijne aan deze hut zijn de verrassingen die je voor de lens kunt krijgen.
Een hoop hutten hebben de Sperwer als een min of meer vaste gast,
maar bij deze hut is dat echt een enorme uitzondering.

Het liefst boek ik de hut wanneer het een paar dagen goed warm geweest is
en het daardoor in de omgeving behoorlijk droog is.
Dan is de vijver voor de hut erg aantrekkelijk voor allerlei dieren.

Wanneer een speciale soort opeens voor de hut landt,
is het belangrijk om de rust te bewaren.
Niet direct met je lens beginnen te zwaaien,
want dan is het vaak direct einde oefening.
Gewoon wachten totdat het dier op zijn/haar gemak is.
Vaak betekent dat een dier rustig aan het drinken,
badderen of eten is.
En beweeg dan de lens heel langzaam,
wanneer je ziet dat het dier de blik afgewend heeft van de hut.
Het is vaak een spannende geduldskwestie en
je moet echt de rust bewaren.

Appelvink (juni 2023)

Een ander voordeel van deze plek is dat de eigenaar zelf een uitstekende vogelfotograaf is.
Begin 2023 is de setting aangepast en daardoor zijn er mooiere totaalbeelden te schieten.

Wanneer je een beetje slim voert en de rust bewaard om niet alles te willen fotograferen,
kunnen de resultaten erg fraai zijn.
Veel mensen maken de fout om overal een zooitje voer neer te smijten en
dat resulteert in een chaos tijdens het fotograferen.
Vogels komen overal voer halen en je blijft maar zwaaien met je camera.
Resultaat: een enorme berg aan "net-niet"-foto's.

Mijn ervaring is om je te richten op de mooiste plekjes en
vooral het voer zoveel mogelijk buiten beeld verstoppen.
Dat betekent niet, dat ik die Kuifmees die een tijdje op
een takje aan de nadere kant zit niet ga fotograferen he.
Maar als je het geduld op kunt brengen,
dan verjaag je de Kuifmees niet met plotselinge bewegingen en
komt hij misschien ook op die ene mooie plek zitten.

Besteedt dus aandacht aan de setting.
Zoek mooie takken en stronken uit en
wanneer je die ergens op een geschikte plek neerlegt,
kijk dan daarna eerst eens door je camera om
te zien of het ook op de juiste plek ligt voor de foto.

Blijkt tijdens het fotograferen nou dat
het toch niet helemaal naar je zin is,
verander dat dan direct.
Ook al zit de havik net te smikkelen,
maar jaag hem wel met beleid weg,
zodat hij later vast terug zal komen.

Havik (juni 2023)

Soms blijkt namelijk tijdens het fotograferen,
dat er een boom hinderlijk in de achtergrond staat of dat het voer
te dichtbij is geplaatst of juist te ver weg.
Te hoog, te laag of een paar grassprieten die hinderlijk in beeld staan.

In plaats van thuis te komen met 500 foto's waar je eigenlijk niet tevreden mee bent,
is er een grote kans dat je, na de wijzigingen, wel tevreden bent. 

Havik (juni 2023)

Overigens maak ook ik natuurlijk eerst een aantal foto's,
voordat ik zo'n verandering doorvoer.

Grauwe Vliegenvanger (juni 2023)

Grote Lijster (juni 2023)

Het is ook wel handig wanneer je genoeg kennis hebt om
snel te zien of er iets bijzonders voor de camera verschijnt.
Helemaal handig is het wanneer je ook de geluiden een beetje thuis kunt brengen.

In de omgeving van de hut is namelijk ook heel vaak de roep
van de Zwarte Specht te horen.
Een enkele keer wordt hij ook voor de hut gefotografeerd,
maar dat is echt een zeldzame aangelegenheid.

Dus iedere keer wanneer ik de roep van deze vogel dichtbij de hut hoor,
zit ik doodstil af te wachten. Tot nu toe zonder resultaat.

Appelvink (juni 2023)

Appelvinken zijn prachtige vogels om te fotograferen,
maar tegelijkertijd ook erg lastig.
Ze komen niet zo heel vaak op een dag voor de hut en
als ze komen dan zitten ze vaak maar heel even rustig op een plekje,
voordat ze zich op het voer storten.
Die paar tellen voordat ze gulzig beginnen te eten,
is het fotomomentje.
En dat gaat 4 van de 5x mis,
maar die ene keer moet het raak zijn.

Boomklever (juni 2023)

Dat is ook het geval met de Boomklever.
Meestal neem ik niet eens de moeite om hem te fotograferen,
want dit is er eentje in de categorie Hit and Run.
De bezoekjes zijn talrijk, maar bijna altijd heel kort.

Maar 1 of 2x op zo'n dag blijven ze wat langer op 1 plek zitten.
Dat zijn meestal de momenten dat er een rover ergens in 
de buurt is en ze even rustig de kat uit de boom kijken.

Ouder en jong Grote Bonte Specht (juni 2023)

Juni is de maand dat de jongen uitvliegen en dan nog vaak buiten het nest gevoerd worden.
Tot nu toe heb ik pech gehad met jonge Appelvinken die gevoerd worden
buiten het nest, want het speelt zich iedere keer net buiten het zicht van mijn camera af.

Maar de Grote Bonte Spechten komen regelmatig met het hele gezin
buurten voor de hut, omdat ze weten dat er makkelijk voedsel te scoren is.
Ook hierbij is het een kwestie van het voedsel op de juiste plek aanbieden.

Ouder en jong Grote Bonte Specht (juni 2023)

Het aanbieden van voedsel op de juiste plek is 1 ding.
Dat ze net op het juiste tijdstip op die bewuste plek komen is deel 2.
Dat is tevens de geluksfactor waar je afhankelijk van bent met natuurfotografie.

Tussen de foto hierboven en hieronder zit exact 52 minuten.
De bovenste in het directe zonlicht en zodoende wat hard licht.
Bij de onderste wordt het harde zonlicht gefilterd door de begroeiing en
krijg je een veel zachter beeld.

Ouder en jong Grote Bonte Specht (juni 2023)

Buizerd (juni 2023 14:45)

Hoewel de Havik bekent staat als de koning van het bos,
moet hij toch met veel ontzag het toneel verlaten wanneer de grootste Buizerd verschijnt.

Buizerd (juni 2023 15:55)

Dat is echt een knoeperd met een prachtig licht gekleurd verenkleed.
Soms komt een roofvogel maar 1 of 2x op de dag voor de hut,
maar er zijn ook dagen dat ze zich veelvuldig laten bewonderen.

Buizerd (juni 2023 16:54)

Eekhoorn (juni 2023)

In 2022 en 2023 waren daar opeens een paar Rode Eekhoorns
die regelmatig voor de hut kwamen kijken.
Vooral in de vroege ochtend en aan het einde van de middag
kwamen ze voor de hut.
Vooral in het begin van de zomer is op het einde van de middag het licht erg fraai.
De bladeren doen hun werk als soft-box en dat geeft mooie, zachte beelden.

Eind augustus waren de Eekhoorns opeens verdwenen.
Misschien opgegeten door de roofvogels of gewoon even druk met andere dingen.
In 2024 bleek er toch weer een Eekhoorn rond te huppelen en
dat is natuurlijk goed nieuws.
Eekhoorns zijn altijd leuk om op zo'n dag voor de hut te krijgen.

Eekhoorn (juni 2023)

Op een bepaald moment zie ik iets groots aan komen huppen.
Eerst weet ik niet wat het is, maar dan zie ik dat het een Groene Specht is.
Doodstil wacht ik af en zie de vogel naar de rand van de vijver huppen.
Schichtig kijkt hij om zich heen en nog steeds zit ik roerloos af te wachten.

Net op het moment dat ik mij wil gaan bewegen,
schreeuwt er een Havik vlak achter de hut en gaat de Groene Specht
er onmiddellijk vandoor. Zo jammer, maar ja.

Maar even later komt er nog een grote verrassing aan.
Eerder op de dag had ik al in de verte een Ree langs zien wandelen.
Vlak voordat ik op wil gaan ruimen, zie ik het dier weer in de verte.

In spanning wacht ik stilletje af en ben ik blij dat ik vandaag
ook heel teovallig mijn 70-200 mm lens bij me heb.

Ree (juni 2023)

Langzaam en op haar hoede komt de Reegeit dichterbij.
De dorst wint het van haar angst, maar ze blijft zeer behoedzaam..

Reegeit (juni 2023)

Wat een mazzel dat ik een zoomlens bij mij heb deze keer.
Toen ik de Reegeit in de verte zag struinen,
had ik hem al door het doek gestoken,
zodat ik er helemaal klaar voor was, mocht ze heel dichtbij komen.

Een geweldige verrassing natuurlijk om zo'n dier vanuit een hut 
te kunnen fotograferen op een meter of 6 afstand.

Mijn volgnde bezoek aan de hut is in Augustus 2023.
Normaliter ga ik altijd alleen naar een hut,
maar deze keer eens in goed gezelschap van Ad van Duren.

Al een tijdje was daar het voornemen om eens samen een hut te bezoeken
en nu hadden we dan eindelijk een geschikte datum gevonden.
De doelsoort was de jonge Havik, buiten het voornemen
om vooral een leuke en gezellige dag te hebben.

Dat laatste is goed gelukt, maar het eerste ging de mist in.
De jonge Havik kwam op een bepaald moment netjes op de prooi
en doodstil wachten we af totdat hij zou beginnen met eten.
Maar helaas deed iets hem schrikken en weg was de jonge Havik.
Waarschijnlijk een andere roofvogel die in de buurt was.

Middelste Bonte Specht (24 augustus 2023)

Augustus is een lastige maand voor de vogelfotografie.
Vogels zijn bezig met de rui en laten zich minder zien.
Natuurlijk hadden we hier al rekening mee gehouden en
spraken daarom af in de laatste week van augustus
 in de hoop dat het dan een beetje bijgetrokken zou zijn.

Dat viel helaas een beetje tegen en laat zien dat
de ene dag niet te vergelijken is met andere dagen op dezelfde plek.
Hadden we nou de jonge Havik kunnen fotograferen,
dan was ik nog zeer tevreden geweest.

De Middelste Bonte Specht hierboven zat helaas voor Ad
aan de linkerkant van de boom. Ik had nog redelijk zicht,
maar Ad dus niet.
Het bleek voor mij 1 van de weinige foto's van de dag te zijn.

Havik (24 augustus 2023)

Gelukkig voor Ad lieten de roofvogels zich wel goed zien.
Het geringde Havik-vrouwtje blijft imposant om te zien.
Een geweldig mooie vogel.

We hadden een erg leuke dag, die voor herhaling vatbaat is,
maar de foto-opbrengst viel een beetje tegen.

Wanneer ik alles zo nog eens bekijk,
is de maand juni toch wel de topmaand voor deze hut.
Lichtval, jonge vogels en af en toe een verrassende bezoeker
maken de kans op fijne platen behoorlijk groot.

In een volgend blog de resultaten van
een bezoekje aan een drietal dierentuinen in de afgelopen vakantie.
Uiteraard met de meeste aandacht voor de vogels aldaar, maar ook bijvoorbeeld deze:

Rode Panda

Tot de volgende keer,
René

dinsdag 8 oktober 2024

Steenuilen

 

Steenuil

Vorig jaar reisde ik af naar Barchem om Steenuilen te fotograferen.
Bij Noctua Nature Hides krijg je de gelegenheid om ze prachtig vast te leggen,
waarbij muizen als prooi worden gebruikt.
Daardoor kun je mooie natuurlijke platen schieten,
\maar wanneer de muizen op zijn, is het ook wel klaar met 
de zichtbaarheid van de uilen.
Dat betekent dat je eigenlijk relatief kort kunt fotograferen,
maar dat de opbrengst wel fantastisch is.

Maar Barchem is best een eindje rijden en er wordt verwacht
dat je om 05:00 uur aanwezig bent bij een ochtendsessie.
Rekening houdend met anderhalf uur reistijd betekent
dus een hele korte nacht.

Maar je kunt op meerdere plekken Steenuilen fotograferen.
In Voorthuizen is ook een mogelijkheid en dat is aanzienlijk dichterbij.
Het nadeel is dat je daar alleen in de avond kunt fotograferen,
terwijl je in Barchem kunt kiezen uit een ochtendsessie of een avondsessie.
De eerste is met zon in de rug, de tweede met tegenlicht.

Het voordeel van Voorthuizen is dat er met meelwormen wordt gevoerd.
Hoerdoor duurt de sessie beduidend langer en komen de uilen
vaker en langdurige op de setting.
De muizen als prooi leveren wel gavere beelden op.

Ik ben twee keer naar Voorthuizen geweest en beide tripjes
heb ik gecombineerd met een andere activiteit.
Eén keer ben ik eerst naar de Valk roofvogels in LUnteren geweest
en de tweede keer ben ik op zoek gegaan 
naar Vliegende Herten op de Veluwe.

De foto's van de Steenuilen in deze post zijn
het resultaat van beide tripjes.

Steenuil (7 juni)

Na een hele leuke middag bij de Valk in Lunteren,
reis ik af naar Voorthuizen.
Om 18:00 uur ben ik ter plaatse en een kwartiertje later zijn de andere
drie deelnemers aanwezig.
Er staan drie schuiltentjes bij de setting.
Twee eenpersoons en 1 tweepersoons.
Nadat iedereen zich snel naar binnen heeft gewurmd en
de camera's op statief geïnstalleerd heeft,
worden de meelwormen op diverse plekken gestrooid.

Nadat de eigenaar vertrokken is begint het wachten.
Tenminste, dat had ik verwacht.
Maar na nog geen 5 minuten zit daar opeens
de eerste Steenuil.

Heel rustig de camera draaien naar de plek waar de Steenuil zit,
maar voordat ik de uil in beeld heb, is hij alweer vertrokken.
Shit, kans gemist! Hoelang moet ik wachten voor de volgende kans
en krijg ik nog een volgende kans?

Maar nog geen twee minuten later is de Steenuil al terug.
Nu wel snel de camera draaien en het enige dat de Steenuil doet,
is kijken naar wat er opeens allemaal begint in die tentjes.
De eerste foto is geschoten en er zullen nog velen volgen.

Steenuil (7 juni)


De jongen in de kast zijn hongerig en ons voordeel is,
dat ze waarschijnlijk ook nog klein zijn.
De Steenuil neemt iedere keer 1 meelworm mee naar de kast
en keert daarna weer redelijk snel terug.

Omdat er iedere keer maar 1 Steenuil voor de hutjes komt,
dacht ik dat er steeds 1 in de kast bleef en
de ander dus voor het eten zorgt.

Totdat ik thuis de foto's op de laptop bekeek en een klein verschil
zag tussen de Steenuil op de bovenste foto en de onderste foto.

De rand boven de ogen is anders.
De ene heeft een rechte rand en bij de ander
zie je een V-vorm die tussen de ogen komt.
Geen idee welke het vrouwtje of het mannetje is overigens.

Steenuil (7 juni)

Steenuil (7 juni)

Er zijn 7 plekken waar gevoerd wordt,
zodat je een behoorlijke variatie in je beelden kan krijgen.
Het lijkt misschien een makkie,
maar dat valt in de praktijk best nog tegen.

Allereerst is het een grote verrassing op welke
plek de Steenuil landt. Dan blijft hij/zij eerst heel even 
gewoon zitten, voordat de meelworm gepakt wordt.
Dat moment duurt een seconde of 3 en
dat is het moment waarin het moet gebeuren.
De camera richten, scherpstellen en afdrukken.

Na drie seconden duikt de Steenuil weg om de meelworm te pakken
en komt dan meestal op dezelfde plek terug met
een meelworm in de snavel.

De Steenuil blijft een seconde of 2 zitten en vliegt dan naar de kast.

Het eerste moment is natuurlijk het fraaist,
want dan heeft de Steenuil niet zo'n meelworm in de snavel.

Steenuil (19 juni)

De verschillende lichtomstandigheden tijdens de twee avonden
zorgen voor een andere sfeer in de foto's.
Op de 7de juni was er lichte bewolking, terwijl op de 19de juni
de zon uitbundig scheen.

Steenuil in vol tegenlicht (19 juni)

Het liefst fotografeer ik met licht bewolkt weer,
maar een wolkenloze lucht biedt ook weer andere kansen.

Steenuil in vol tegenlicht (19 juni)

Met veel licht is het bijvoorbeeld ook makkelijker om vluchtbeelden te maken.

Steenuil (7 juni)

Wanneer je een uurtje zit en de Steenuilen diverse keren op
alle plekken heb zien zitten, ontdek je al snel bepaalde patronen.
Maar mijn camera heeft niet zoveel auto-focus punten als de 
nieuwste camera's en met weinig licht wordt het lastig.
Ook al ik mijn camera eigenlijk niet o 1600 iso of hoger moet zetten.
Maar toch ff proberen met een wat kleiner diafragma, sluitertijd op 1250ste met iso 2500.
Op de MF-stand en dan scherpstelen op een bepaald punt en wanneer de Steenuil
wegvliegt van een bepaalde plek, de knop indrukken en ratelen maar.

Tsja, het beste resultaat staat hierboven.
Vond het wel leuk om te zien, maar het ontbreekt natuurlijk wel aan scherpte
en dan minimaal op het oog van de Steenuil.

Steenuil (7 juni)

Er staan wat attributen, en twee "schuurtjes".
De kleine uiltjes zijn behoorlijk snel en het blijft opletten geblazen.
Voor je het weet gebeurt er iets en is het moment ook zo weer voorbij.

Steenuil (7 juni)

Even krabben.

Steenuil (7 juni)

Steenuil (7 juni)

Er staat 1 klein "schuurtje" en 6 van de 10x  vliegt een uil
naar het gat in het dak. Daar ontbreekt 1 dakpan en is
een mooie plek om het schuurtje te betreden.

Steenuil (19 juni)

De andere 4x gaat de Steenuil het "schuurtje" in door
1 van de raampjes waar het glas ontbreekt.

Steenuil (19 juni)

En bij grote uitzondering gaat er soms eentje bovenop het "schuurtje" zitten.
Dat levert dan net even weer een ander beeld op.

Steenuil (7 juni)

Op beide dagen gebeurt het 1 keer.
Op dit soort momentjes mis ik soms wel eens een zoomlens.
Het hele "schuurtje" in beeld met bovenop het uiltje levert een mooi plaatje op.

Maar het voordeel van extra lichtsterkte geeft voor mij
(met de camera die ik nu heb) wel de doorslag.
De nieuwste camera's kunnen vele malen beter omgaan met hele hoge ISO-waardes
en daardoor kun je makkelijker fotograferen bij weinig licht.
Daar hangt natuurlijk wel een prijskaartje aan vast.

Steenuil (19 juni)

Steenuil (7 juni)

Op 7 juni zat ik in het middelste tentje en op de 19de in het
tentje aan de linkerkant. Het scheelt maar een paar meter en
toch zorgt dat voor andere beelden.

Achtergronden worden net iets anders en vanuit het tentje aan de linkerkant
kun je veel beter de meest rechtse paal in beeld krijgen.
Daardoor kon ik ook de tegenlicht foto's maken.

Een mooi voordeel van het tentje aan de linkerkant is dat je
de nestkast van de Steenuilen kunt zien.
Voor die kast is een soort van landingsplank gemaakt en
vanuit het tentje kun je daar de Steenuiltjes zien zitten 
voordat ze uitvliegen of wanneer ze terugvliegen naar de kast.

Steenuil (19 juni 21:04 uur)

"Hoe later op de avond, hoe schoner het licht."

Nou is het licht op de 7de juni over het algemeen wel goed,
maar op de 19de is het heel eventjes geweldig mooi.
De dalende zon staat op een bepaald moment zodanig,
dat de achtergrond een gele gloed krijgt.
Ik moet mij in het kleine tentje wel in een
heel ongemakkelijke positie manoeuvreren,
maar de ene keer dat de Steenuil op precies het juiste
paaltje gaat zitten, kan ik wel die ene foto schieten..

De Steenuil blijft maar heel eventjes zitten en ik
kijk snel op mijn schermpje of ik hem te pakken heb.
Mijn schermpje heeft niet zo heel veel pixels,
maar het lijkt gelukt te zijn.
Pas bij thuiskomst kan ik het resultaat pas echt goed beoordelen
en dit was ook de eerste foto die ik snel eventjes 
opzocht op het geheugenkaartje.

Maar ook op de 7de juni had ik zo'n moment,
waarvan ik hoopte dat de foto goed gelukt was.

Paartje Steenuilen (7 juni 21:06 uur)

Vanaf het moment dat ik op 7 juni doorhad dat beide
Steenuilen eten aan het verzamelen waren,
hoopte ik op een moment dat ik ze tegelijk in beeld zou krijgen.

Na 2 en een half uur fotograferen (de tijd vliegt echt om),
zitten ze opeens met z'n tweetjes in de raamopeningen
van het tweede "schuurtje".
Het mag de naam "schuurtje" eigenlijk niet hebben,
want het is een bouwwerkje van een aantal planken en
iets wat de deur moet voorstellen met daarin een
venster zonder ramen.
Op de foto komt het echter wel heel mooi tot z'n recht.

Na zo'n lange tijd in zo'n klein tentje neemt
de concentratie natuurlijk wat af en is het lastig
om op te blijven letten.
Ze zaten maar een seconden of 5 zo naast elkaar
en door snel te reageren kon ik een aantal foto's maken.

De mensen in tweepersoons tentje hoorde ik al
mopperen dat ze het moment gemist hadden,
omdat ze naar hun gemaakte foto's zaten te kijken.
De persoon in het éénpersoons tentje had
hetzelfde. Ook het moment gemist.

Erg jammer natuurlijk, want dit zijn de kersen op de taart.

Steenuil (19 juni)

Op beide dagen merk je dat het na 21:00 uur af begint te nemen
met de bezoekjes van de Steenuilen op de setting.

Tsja, de meelwormen raken natuurlijk een keertje op he.

Steenuil (7 juni)

Op beide dagen maakte ze dan een aantal afscheidsrondjes.
Een keer of 2 gingen ze rustig alle plekjes nog eens langs,
om te zien of ze misschien een meelwormpje gemist hadden.

Steenuil (7 juni)

Wanneer ze dan een minuut of 10 lang zich niet meer vertonen,
dan weet je dat de koek op is.
Een appje naar de eigenaar en even later word ik bevrijd
uit mijn benarde positie.

Snel, maar rustig de plek verlaten,
want de Steenuiltjes moeten zo min mogelijk verstoord worden.

Ik heb in ieder geval twee hele leuke avonden gehad en
kan iedereen aanraden om zoiets een keertje te doen.
Hoewel de Steenuiltjes langer te fotograferen zijn,
wanneer er gevoerd wordt met meelwormen,
is het fotografisch gezien mooier wanneer
de prooi een muis is.

Zoals ik eerder al vertelde, ging ik in de middag van 19 juni
eerst op zoek naar Vliegende Herten.
Nou zijn er een klein aantal hotspots voor
deze zeldzame insecten, mar dat betekent niet
dat je ze effe snel kunt platen.

Vliegend Hert vrouw

Eigenlijk was ik een weekje te vroeg met zoeken.
Eind juni en de maand juli zijn de periodes om Vliegende Herten te vinden.
De hotspot waar ik ga zoeken is in de buurt van Apeldoorn.
Ik weet dat ze meestal op Eiken te vinden zijn en
dat ze verzot zijn op het sap dat uit een Eik komt.

Maar ik heb geen idee waar ik naar moet kijken,
dus ik loop een beetje als een kip zonder kop door een betrekkelijk
groot gebied en bekijk iedere Eik met een speurende blik.
Totdat ik een boswachter tegen kom en hij mij verteld
dat ik in een ander stuk naar de insecten moet zoeken.

In dat gebiedje aangekomen speur ik weer iedere Eik af.
Ik geef de zoektocht bijna op, totdat iemand die over het pad loopt
tegen zijn metgezel zegt dat daar een Vliegend Hert zit
en hij wijst het die zelfs aan.

Op een hoogte van een meter of zes zit inderdaad 
een grote kever en nu weet ik dus waar ik naar moet zoeken.

Vliegend Hert vrouw

Het zijn inderdaad knoerten van insecten.
Ik ben natuurlijk op zoek naar een mannetje,
want die hebben zo'n mooi "gewei".

Helaas is er geen mannetje te vinden,
maar vind ik nog wel twee vrouwtjes.
Helaas zijn die allebei dood en liggen naast het fietspad.

Dit om aan te geven hoe kwetsbaar deze soort is.

Volgend jaar maar eens eind juni op zoek gaan naar de mannetjes.
Ik weet nu waar ik moet zoeken en waar ik naar moet kijken.

In een volgend blog komen foto's die gemaakt zijn in
mijn favoriete fotohut in Oosterhout.
Het betreffende beelden uit 2022 en 2023 die ik nog niet eerder geplaatst heb
zoals bv een verrassende ontmoeting met een:

Ree

Tot de volgende keer,
René

http://blogging.nitecruzr.net/2013/03/the-lightbox-image-display-option.html