Steenuil
Vorig jaar reisde ik af naar Barchem om Steenuilen te fotograferen.
Bij Noctua Nature Hides krijg je de gelegenheid om ze prachtig vast te leggen,
waarbij muizen als prooi worden gebruikt.
Daardoor kun je mooie natuurlijke platen schieten,
\maar wanneer de muizen op zijn, is het ook wel klaar met
de zichtbaarheid van de uilen.
Dat betekent dat je eigenlijk relatief kort kunt fotograferen,
maar dat de opbrengst wel fantastisch is.
Maar Barchem is best een eindje rijden en er wordt verwacht
dat je om 05:00 uur aanwezig bent bij een ochtendsessie.
Rekening houdend met anderhalf uur reistijd betekent
dus een hele korte nacht.
Maar je kunt op meerdere plekken Steenuilen fotograferen.
In Voorthuizen is ook een mogelijkheid en dat is aanzienlijk dichterbij.
Het nadeel is dat je daar alleen in de avond kunt fotograferen,
terwijl je in Barchem kunt kiezen uit een ochtendsessie of een avondsessie.
De eerste is met zon in de rug, de tweede met tegenlicht.
Het voordeel van Voorthuizen is dat er met meelwormen wordt gevoerd.
Hoerdoor duurt de sessie beduidend langer en komen de uilen
vaker en langdurige op de setting.
De muizen als prooi leveren wel gavere beelden op.
Ik ben twee keer naar Voorthuizen geweest en beide tripjes
heb ik gecombineerd met een andere activiteit.
Eén keer ben ik eerst naar de Valk roofvogels in LUnteren geweest
en de tweede keer ben ik op zoek gegaan
naar Vliegende Herten op de Veluwe.
De foto's van de Steenuilen in deze post zijn
het resultaat van beide tripjes.
Steenuil (7 juni)
Na een hele leuke middag bij de Valk in Lunteren,
reis ik af naar Voorthuizen.
Om 18:00 uur ben ik ter plaatse en een kwartiertje later zijn de andere
drie deelnemers aanwezig.
Er staan drie schuiltentjes bij de setting.
Twee eenpersoons en 1 tweepersoons.
Nadat iedereen zich snel naar binnen heeft gewurmd en
de camera's op statief geïnstalleerd heeft,
worden de meelwormen op diverse plekken gestrooid.
Nadat de eigenaar vertrokken is begint het wachten.
Tenminste, dat had ik verwacht.
Maar na nog geen 5 minuten zit daar opeens
de eerste Steenuil.
Heel rustig de camera draaien naar de plek waar de Steenuil zit,
maar voordat ik de uil in beeld heb, is hij alweer vertrokken.
Shit, kans gemist! Hoelang moet ik wachten voor de volgende kans
en krijg ik nog een volgende kans?
Maar nog geen twee minuten later is de Steenuil al terug.
Nu wel snel de camera draaien en het enige dat de Steenuil doet,
is kijken naar wat er opeens allemaal begint in die tentjes.
De eerste foto is geschoten en er zullen nog velen volgen.
Steenuil (7 juni)
De jongen in de kast zijn hongerig en ons voordeel is,
dat ze waarschijnlijk ook nog klein zijn.
De Steenuil neemt iedere keer 1 meelworm mee naar de kast
en keert daarna weer redelijk snel terug.
Omdat er iedere keer maar 1 Steenuil voor de hutjes komt,
dacht ik dat er steeds 1 in de kast bleef en
de ander dus voor het eten zorgt.
Totdat ik thuis de foto's op de laptop bekeek en een klein verschil
zag tussen de Steenuil op de bovenste foto en de onderste foto.
De rand boven de ogen is anders.
De ene heeft een rechte rand en bij de ander
zie je een V-vorm die tussen de ogen komt.
Geen idee welke het vrouwtje of het mannetje is overigens.
Steenuil (7 juni)
Steenuil (7 juni)
Er zijn 7 plekken waar gevoerd wordt,
zodat je een behoorlijke variatie in je beelden kan krijgen.
Het lijkt misschien een makkie,
maar dat valt in de praktijk best nog tegen.
Allereerst is het een grote verrassing op welke
plek de Steenuil landt. Dan blijft hij/zij eerst heel even
gewoon zitten, voordat de meelworm gepakt wordt.
Dat moment duurt een seconde of 3 en
dat is het moment waarin het moet gebeuren.
De camera richten, scherpstellen en afdrukken.
Na drie seconden duikt de Steenuil weg om de meelworm te pakken
en komt dan meestal op dezelfde plek terug met
een meelworm in de snavel.
De Steenuil blijft een seconde of 2 zitten en vliegt dan naar de kast.
Het eerste moment is natuurlijk het fraaist,
want dan heeft de Steenuil niet zo'n meelworm in de snavel.
Steenuil (19 juni)
De verschillende lichtomstandigheden tijdens de twee avonden
zorgen voor een andere sfeer in de foto's.
Op de 7de juni was er lichte bewolking, terwijl op de 19de juni
de zon uitbundig scheen.
Steenuil in vol tegenlicht (19 juni)
Het liefst fotografeer ik met licht bewolkt weer,
maar een wolkenloze lucht biedt ook weer andere kansen.
Steenuil in vol tegenlicht (19 juni)
Met veel licht is het bijvoorbeeld ook makkelijker om vluchtbeelden te maken.
Steenuil (7 juni)
Wanneer je een uurtje zit en de Steenuilen diverse keren op
alle plekken heb zien zitten, ontdek je al snel bepaalde patronen.
Maar mijn camera heeft niet zoveel auto-focus punten als de
nieuwste camera's en met weinig licht wordt het lastig.
Ook al ik mijn camera eigenlijk niet o 1600 iso of hoger moet zetten.
Maar toch ff proberen met een wat kleiner diafragma, sluitertijd op 1250ste met iso 2500.
Op de MF-stand en dan scherpstelen op een bepaald punt en wanneer de Steenuil
wegvliegt van een bepaalde plek, de knop indrukken en ratelen maar.
Tsja, het beste resultaat staat hierboven.
Vond het wel leuk om te zien, maar het ontbreekt natuurlijk wel aan scherpte
en dan minimaal op het oog van de Steenuil.
Steenuil (7 juni)
Er staan wat attributen, en twee "schuurtjes".
De kleine uiltjes zijn behoorlijk snel en het blijft opletten geblazen.
Voor je het weet gebeurt er iets en is het moment ook zo weer voorbij.
Steenuil (7 juni)
Even krabben.
Steenuil (7 juni)
Steenuil (7 juni)
Er staat 1 klein "schuurtje" en 6 van de 10x vliegt een uil
naar het gat in het dak. Daar ontbreekt 1 dakpan en is
een mooie plek om het schuurtje te betreden.
Steenuil (19 juni)
De andere 4x gaat de Steenuil het "schuurtje" in door
1 van de raampjes waar het glas ontbreekt.
Steenuil (19 juni)
En bij grote uitzondering gaat er soms eentje bovenop het "schuurtje" zitten.
Dat levert dan net even weer een ander beeld op.
Steenuil (7 juni)
Op beide dagen gebeurt het 1 keer.
Op dit soort momentjes mis ik soms wel eens een zoomlens.
Het hele "schuurtje" in beeld met bovenop het uiltje levert een mooi plaatje op.
Maar het voordeel van extra lichtsterkte geeft voor mij
(met de camera die ik nu heb) wel de doorslag.
De nieuwste camera's kunnen vele malen beter omgaan met hele hoge ISO-waardes
en daardoor kun je makkelijker fotograferen bij weinig licht.
Daar hangt natuurlijk wel een prijskaartje aan vast.
Steenuil (19 juni)
Steenuil (7 juni)
Op 7 juni zat ik in het middelste tentje en op de 19de in het
tentje aan de linkerkant. Het scheelt maar een paar meter en
toch zorgt dat voor andere beelden.
Achtergronden worden net iets anders en vanuit het tentje aan de linkerkant
kun je veel beter de meest rechtse paal in beeld krijgen.
Daardoor kon ik ook de tegenlicht foto's maken.
Een mooi voordeel van het tentje aan de linkerkant is dat je
de nestkast van de Steenuilen kunt zien.
Voor die kast is een soort van landingsplank gemaakt en
vanuit het tentje kun je daar de Steenuiltjes zien zitten
voordat ze uitvliegen of wanneer ze terugvliegen naar de kast.
Steenuil (19 juni 21:04 uur)
"Hoe later op de avond, hoe schoner het licht."
Nou is het licht op de 7de juni over het algemeen wel goed,
maar op de 19de is het heel eventjes geweldig mooi.
De dalende zon staat op een bepaald moment zodanig,
dat de achtergrond een gele gloed krijgt.
Ik moet mij in het kleine tentje wel in een
heel ongemakkelijke positie manoeuvreren,
maar de ene keer dat de Steenuil op precies het juiste
paaltje gaat zitten, kan ik wel die ene foto schieten..
De Steenuil blijft maar heel eventjes zitten en ik
kijk snel op mijn schermpje of ik hem te pakken heb.
Mijn schermpje heeft niet zo heel veel pixels,
maar het lijkt gelukt te zijn.
Pas bij thuiskomst kan ik het resultaat pas echt goed beoordelen
en dit was ook de eerste foto die ik snel eventjes
opzocht op het geheugenkaartje.
Maar ook op de 7de juni had ik zo'n moment,
waarvan ik hoopte dat de foto goed gelukt was.
Paartje Steenuilen (7 juni 21:06 uur)
Vanaf het moment dat ik op 7 juni doorhad dat beide
Steenuilen eten aan het verzamelen waren,
hoopte ik op een moment dat ik ze tegelijk in beeld zou krijgen.
Na 2 en een half uur fotograferen (de tijd vliegt echt om),
zitten ze opeens met z'n tweetjes in de raamopeningen
van het tweede "schuurtje".
Het mag de naam "schuurtje" eigenlijk niet hebben,
want het is een bouwwerkje van een aantal planken en
iets wat de deur moet voorstellen met daarin een
venster zonder ramen.
Op de foto komt het echter wel heel mooi tot z'n recht.
Na zo'n lange tijd in zo'n klein tentje neemt
de concentratie natuurlijk wat af en is het lastig
om op te blijven letten.
Ze zaten maar een seconden of 5 zo naast elkaar
en door snel te reageren kon ik een aantal foto's maken.
De mensen in tweepersoons tentje hoorde ik al
mopperen dat ze het moment gemist hadden,
omdat ze naar hun gemaakte foto's zaten te kijken.
De persoon in het éénpersoons tentje had
hetzelfde. Ook het moment gemist.
Steenuil (19 juni)
Op beide dagen merk je dat het na 21:00 uur af begint te nemen
met de bezoekjes van de Steenuilen op de setting.
Tsja, de meelwormen raken natuurlijk een keertje op he.
Steenuil (7 juni)
Op beide dagen maakte ze dan een aantal afscheidsrondjes.
Een keer of 2 gingen ze rustig alle plekjes nog eens langs,
om te zien of ze misschien een meelwormpje gemist hadden.
Steenuil (7 juni)
Wanneer ze dan een minuut of 10 lang zich niet meer vertonen,
dan weet je dat de koek op is.
Een appje naar de eigenaar en even later word ik bevrijd
uit mijn benarde positie.
Snel, maar rustig de plek verlaten,
want de Steenuiltjes moeten zo min mogelijk verstoord worden.
Ik heb in ieder geval twee hele leuke avonden gehad en
kan iedereen aanraden om zoiets een keertje te doen.
Hoewel de Steenuiltjes langer te fotograferen zijn,
wanneer er gevoerd wordt met meelwormen,
is het fotografisch gezien mooier wanneer
de prooi een muis is.
Zoals ik eerder al vertelde, ging ik in de middag van 19 juni
eerst op zoek naar Vliegende Herten.
Nou zijn er een klein aantal hotspots voor
deze zeldzame insecten, mar dat betekent niet
dat je ze effe snel kunt platen.
Vliegend Hert vrouw
Eigenlijk was ik een weekje te vroeg met zoeken.
Eind juni en de maand juli zijn de periodes om Vliegende Herten te vinden.
De hotspot waar ik ga zoeken is in de buurt van Apeldoorn.
Ik weet dat ze meestal op Eiken te vinden zijn en
dat ze verzot zijn op het sap dat uit een Eik komt.
Maar ik heb geen idee waar ik naar moet kijken,
dus ik loop een beetje als een kip zonder kop door een betrekkelijk
groot gebied en bekijk iedere Eik met een speurende blik.
Totdat ik een boswachter tegen kom en hij mij verteld
dat ik in een ander stuk naar de insecten moet zoeken.
In dat gebiedje aangekomen speur ik weer iedere Eik af.
Ik geef de zoektocht bijna op, totdat iemand die over het pad loopt
tegen zijn metgezel zegt dat daar een Vliegend Hert zit
en hij wijst het die zelfs aan.
Op een hoogte van een meter of zes zit inderdaad
een grote kever en nu weet ik dus waar ik naar moet zoeken.
Vliegend Hert vrouw
Het zijn inderdaad knoerten van insecten.
Ik ben natuurlijk op zoek naar een mannetje,
want die hebben zo'n mooi "gewei".
Helaas is er geen mannetje te vinden,
maar vind ik nog wel twee vrouwtjes.
Helaas zijn die allebei dood en liggen naast het fietspad.
Dit om aan te geven hoe kwetsbaar deze soort is.
Volgend jaar maar eens eind juni op zoek gaan naar de mannetjes.
Ik weet nu waar ik moet zoeken en waar ik naar moet kijken.
In een volgend blog komen foto's die gemaakt zijn in
mijn favoriete fotohut in Oosterhout.
Het betreffende beelden uit 2022 en 2023 die ik nog niet eerder geplaatst heb
zoals bv een verrassende ontmoeting met een:
Ree
Tot de volgende keer,
René
