De Grote Gele Kwikstaart en de Koperwiek

 

Grote Gele Kwikstaart

Een paar jaar geleden kon ik een Grote Gele Kwikstaart mooi fotograferen

aan de rand van een kanaaltje in de Amsterdamse Waterleiding Duinen.

Mooi met wat mist op het water en een beetje rijp.

Het waren maar een paar plaatjes en vanaf dat moment wilde ik

deze soort graag wat langer en beter voor de camera krijgen.

Het is een soort die vooral in de winter te zien is in ons land en

jarenlang ben ik op zoek geweest naar een mooi model.

Wanneer ik zag dat er eentje langere tijd ergens verbleef,

dan ging ik op pad. Maar dan bleek het toch weer een doortrekkende

vogel te zijn ipv een wintergast.

Iedere keer greep ik mis en keerde ik onverrichte zaken terug naar huis.

Begin november kreeg ik de kans om een spiksplinter nieuwe vogelhut

als 1 van de eerste uit te proberen.

Een nieuwe hut van Arjan Troost in Overijssel in Zuna.

Best een eind rijden voor mij, maar ik werd enthousiast

toen ik foto's zag van een Grote Gele Kwik.

Gauw gevraagd of deze regelmatig voor de hut kwam en

toen hij dat bevestigde heb ik gebruik gemaakt van de kans.

Koperwiek

Maar met een nieuwe hut is het altijd afwachten.

De vogels moeten nog wennen aan zo'n plek en leren dat er iets te halen valt.

Dan moet er natuurlijk wel bijna iedere dag aardig gevoerd worden en

dan kunnen de vogels ook wennen aan de aanwezigheid van mensen.

Want dat laatste merk ik al snel.

Ook al fotografeer ik vanachter het beste spiegelglas,

de vogels zijn enorm op hun hoede en erg schuw.

Natuurlijk is het ook nog niet erg koud geweest,

want wanneer dat het geval is, worden vogels nog minder schuw.

Dan zijn ze alleen bezig met zoveel mogelijk eten vinden.

Ik ben er 's ochtend om 07:30 uur en zie direct de hand van een

echte natuur- en vogelfotograaf.

De manier zoals de setting gecreëerd is, laat zien dat

er rekening gehouden wordt met mooie totaalbeelden.

Het blijkt een dag te worden met hollen en stilstaan,

maar ik werd ook getrakteerd op fraaie soorten en

verwend met mijn doelsoort.

Al vroeg kwam er een Koperwiek even snel een slokje water drinken,

maar voor de rest zag ik alleen wat Kool- en Pimpelmezen.

Dan iets na half tien .........

Grote Gele Kwikstaart

Ik had wat levende Meelwormen gestrooid,

want dan is de kans groot dat dit soort vogels langer voor de hut blijven.

Wanneer de vogel neerploft in het ondiepe gedeelte van de vijver,

beweeg ik mij zo rustig mogelijk en richt de lens langzaam op de Grote Gele Kwikstaart.

Je wilt zo'n vogel niet direct verjagen, want dan komt hij waarschijnlijk

de rest van de dag niet meer terug.

Grote Gele Kwikstaart

De vogel struint de kantjes af op zoek naar eten en

laat in eerste instantie de Meelwormen met rust.

Grote Gele Kwikstaart

Blaadjes die in het water liggen worden omgekeerd en de beestjes die eronder

schuilen worden opgegeten. Heel grappig om te zien hoe de Kwikstaart

naar eten zoekt. Dit gedrag had ik nooit eerder gezien bij een vogel.

Grote Gele Kwikstaart

Hoewel de vogel zich mooi laat bewonderen,

hoop ik toch op iets meer zonlicht en dat de vogel zich iets 

verder van mij af beweegt.

Leuk hoor zo'n Grote Gele Kwikstaart op een meter of 4 a 5,

maar ik moet met camera en al helemaal naar achteren bewegen

om de vogel goed vast te kunnen leggen.

Liever heb ik hem op iets grotere afstand, zodat ik ook

zijn spiegelbeeld volledig op de foto kan krijgen.

Grote Gele Kwikstaart

De vogel loopt naar de andere kant van de vijver en daar staat hij

precies goed t.o.v. de zon.

Er staat geen zuchtje wind en dat zorgt voor een loeistrak spiegelbeeld.

Ieder blaadje wordt omgekeerd en kleine beestjes worden direct opgegeten.

Mooier gaat het vandaag niet worden en ik mag in mijn handen knijpen met het weer.

In de ochtend is het eerst bewolkt en later in de ochtend is er 

meer ruimte voor de zon met fijne sluierbewolking.

Later in de middag is het onbewolkt en dat zorgt voor

teveel licht op de setting.

De hut is namelijk neergezet op en open plek, naast een weiland en rondom

zijn er wat bosjes. Dat zorgt voor een grote diversiteit aan vogels.

Grote Gele Kwikstaart

In een volgend blog ga ik alle andere soorten laten zien,

die ik deze dag gefotografeerd heb.

Daar zitten echt leuke soorten bij en de gewone soorten

kun je hier ook mooi op de foto zetten.

Grote Gele Kwikstaart

Omdat ik toch wel speciaal voor de Grote Gele Kwikstaart hier naartoe 

ben gegaan, krijgt deze wat meer aandacht.

Grote Gele Kwikstaart

Dan ontdekt de vogel de levende Meelwormen.

Dat scheelt een hoop zoekwerk voor de Kwikstaart.

Lekker makkelijk zo'n snackbar en hij doet zich tegoed aan het banket.

Grote Gele Kwikstaart

Hij blijft lang voor de hut rondscharrelen en geeft mij alle kansen om

foto's te maken. De camera maakt overuren, want deze kans krjg ik

misschien niet snel nog een keer.

Grote Gele Kwikstaart

Maar gedurende de dag komt de vogel drie keer terug om te foerageren,

maar zo mooi als de periode van 09:36 tot 09:45 uur werd het niet meer.

Grote Gele Kwikstaart

Het tweede bezoek is rond 12:00 uur en dan staat er iets meer wind.

Geen strakke spiegeling meer dus en de vogel komt eigenlijk ook te dichtbij.

Ik moet met mijn 300mm helemaal naar achteren leunen om de vogel

in zijn geheel in beeld te krijgen.

Niet ideaal, maar ik mag natuurlijk nog steeds niet klagen.

Grote Gele Kwikstaart

Hij blijft nu ook niet zo heel lang en ondertussen komt er ook

langdurig een Buizerd voor de hut en dan is het natuurlijk ook kiezen.

Een uurtje later komt de Grote Gele Kwikstaart voor de derde en laatste keer

voor de hut en deze keer komt hij nog dichterbij.

Grote Gele Kwikstaart

Als er geen glas tussen had gezeten, zou de vogel zo mijn lens ingelopen zijn.

Het deed me denken aan twee jaar terug toen ik in een grote plas lag en

een Engelse Kwikstaart steeds dichter naar mij toe kwam en

zelfs zo dichtbij dat ik niet meer kon scherpstellen.

Machtig mooi.

Deze dag kwam er kortstondig een Koperwiek langs.

Een wintergast en eentje die vaak ook erg schuw is en lastig van dichtbij te fotograferen.

Besjes etend in een struik, is vaak geen probleem en levert vaak ook mooie

foto's op, maar ik wil vaak graag iets anders.

Koperwiek

Met een bak vol Meelwormen kom ik aan op een plek waar regelmatig

de Koperwiek wordt gezien en gefotografeerd.

Op diverse fotogenieke plekken strooi ik kwistig met Meelwormen en

dan is het afwachten.

Na een tijdje hoor ik de roep van de Koperwiek en

even later zie ik er eentje op behoorlijke afstand.

In de verte zoekt de Koperwiek tussen de blaadjes naar eten,

want Bessenstruiken staan hier niet.

Koperwiek

Na een tijdje komt de vogel dichterbij en vindt de eerste Meelworm.

Het lijkt de vogel echter niet zo te smaken, want hij laat de rest liggen.

Had ik nog zo mijn best gedaan om verse Meelwormen te halen

en dan trekken ze hun neus er voor op.

Koperwiek

Gelukkig blijft de vogel wel langdurig aanwezig en gaat op een aantal

mooie plekjes zitten. De Koperwiek is niet echt een spectaculaire vogel met

knallende kleuren, maar de verschillende kleuren bruin en de tekening zijn toch wel erg mooi.

Koperwiek

Wanneer ergens een groepje Koperwieken voor een aantal dagen bivakkeert en

de ene Bessenstruik na de andere leeg eet, trekt dat geen volle zalen,

zoals dat bij een groepje Pestvogels wel het geval is.

Dat komt waarschijnlijk omdat er iedere winter vele Koperwieken

naar ons land komen.

Een vergelijkbare vogel is de Kramsvogel.

Ook een wintergast, schuw en niet bepaald super populair bij vogelfotografen.

Koperwiek

En toch probeer ik die Kramsvogel ook al jaren mooi voor de lens te krijgen.

Deze winter maar eens wat meer energie steken in deze vogel.

Koperwiek

En hopelijk krijg ik hem dan net zo fraai voor de lens als deze Koperwiek.

Weer een streepje op het lijstje.

In een volgend blog komen de andere soorten aan bod 

die ik vanuit de nieuwe vogelhut Zuna gefotografeerd heb met oa deze:

Groene Specht

Tot de volgende keer,

René

Vakantie Frankrijk 2025 Deel II

 

Grote Zilverreiger

De volgende stop is in Bretagne.

Een regio met onuitspreekbare plaatsnamen.

Vroeger toen we nog met de kinderen op vakantie gingen,

kon ik lekker in de ochtenden erop uittrekken en fotograferen.

Nu we met z'n tweetjes zijn, is dat toch allemaal anders en ga

ik niet zo snel vroeg uit bed en dan een paar uur op pad.

Mijn vrouw is niet zo van de vogeltjes bekijken, maar een dierentuin

bezoeken of iets dergelijks vind ze wel leuk.

Het is voor mij dus een kwestie van momenten kiezen,

maar ook goed plannen.

Bezienswaardigheden uitzoeken waar ik ondertussen ook vogels kan fotograferen.

Chateau de la Bourbansais

Bij het plaatsje Pleugueneuc (onuitspreekbaar dus) staat een 16de eeuws chateau

en daar omheen een soort van dierentuin en planten/kruidentuinen.

Helaas viel het geheel een beetje tegen.

Zwarte Ibis

Het is wel een plek waar de dieren aardig wat ruimte hebben.

Een grote, met netten afgedekte volière, bevat wat leuke vogels.

Omdat dit toch altijd trekt, lopen we eerst naar deze plek toe.

Rode Ibis

Fotografisch gezien niet zo'n mooie plek.

Beetje rommelig en groen water.

Rode Lepelaar

Na anderhalf uur hadden we alles al gezien.

Het leukst waren de Stokstaartjes.

Stokstaartje

Altijd fotogeniek, maar het kan af en toe zo lang duren 

voordat ze de juiste kant opkijken.

En dan moet je ook nog op het goede moment afdrukken he.

Zit je daar op je knieën en maar wachten en de camera richten.

Ach ja, je moet er iets voor over hebben.

Cheetah

Rode Vari

Een paar dagen later gaan we kijken bij de roze granietkust.

We kennen daar een plek waar je prachtige rotsformaties kunt fotograferen.

Geen idee waar de foto's gebleven zijn hahahaha.

Allemaal foetsie.

Maar bij die plek is ook een klein zee-aquarium, waar je het

lokale onder waterleven kunt belkijken.

Zeekat

Ik vind het altijd erg lastig om in donkere omstandigheden uit de hand te fotograferen.

Maar het is nou eenmaal een beetje lastig om op dit soort plekken met een statief te werken,

dus toch maar uit de hand en het diafragma op f2.8.

Achteraf merk ik dat ik de volgende keer ietsje hoger moet gaan zitten qua F-getal.

De scherpte op 2.8 is niet helemaal top.

Anemoon

Het was leuk om even door het aquarium heen te lopen,

maar geef mij maar een aquarium met tropische vissen.

De kleine, kleurrijke visjes vind ik aantrekkelijker om te bekijken.

De reis wordt vervolgd naar het zuiden, richting de Atlantisch kust.

In de regio Pays de la Loire gaan we naar het departement Vendée.

Net buiten de grote badplaats Saint-Jean-des-Monts verblijven we 6 dagen op

een middelgrote camping. De badplaats zelf is best druk, maar een enorme aanrader.

Gezellige winkelstraatjes, fijne restaurants met verse zee-gerechten

en mooie langgerekte stranden.

In de buurt van deze plaats ligt een groot eiland.

Île de Noirmoutier 

Sinds de jaren 70 is het eiland bereikbaar met een vaste brug, 

maar daarvoor (en nu ook nog) is er een passage die twee keer

per dag droogvalt tijdens eb.

Met vloed zie je de weg langzaam verdwijnen en de verkeersborden

onder water verdwijnen.

Tijdens droog water gaat de plaatselijke bevolking op pad met rieken, scheppen en emmers

om schelpdieren zoals mosselen en kokkels te verzamelen.

Op het punt waar de weg verdwijnt tijdens eb is een gorr vogelreservaat.

Het heet Marais de Müllembourg en is een soort van moeraslandschap.

Kleine Zilverreiger

De grote blikvangers zijn de Kleine Zilverreigers.

Ik heb er nog nooit zoveel binnen een paar 100 meter gezien.

Kleine Zilverreiger

Hoewel de Kleine Zilverreiger het meest opvalt,

is de diversiteit groter dan ik gedacht had.

Ik zie Kluten, diverse meeuwensoorten, Blauwe Reigers, Grote Zilverreiger,

Tureluurs, Rosse Grutto's en nog veel meer.

Kleine Zilverreiger

Ik zou mij er uren kunnen vermaken, maar dat gaat helaas niet gebeuren.

Dus probeer ik de tijd zo goed mogelijk te benutten.

Steenlopers

Een prachtig gebied en een enorme aanrader voor de vogelaar.

Maar het eiland heeft veel meer te beden.

Het staat bekend om zijn zoutwinning en aantrekkingskracht voor vogels.

Op vele plekken zie ik Koereigers, maar het is lastig om ergens even stil te staan met de auto.

Morpho Helenor

Even langs de vlindertuin, waar iedereen altijd graag die grote blauwe exemplaren

op de foto wil krijgen. Maar ja, ze fladderen alle kanten op en als ze ergens stilzitten,

da hebben ze altijd hun vleugels gesloten.

Deze keer heb ik 1x geluk wanneer er eentje even zijn vleugels open doet.

Maar de hoeveelheid licht maakt het dan net weer lastig...

Koereiger

Nadat we de weg hebben zien verdwijnen in de zee en best wel genoten 

hebben in de vlindertuin, rijden we door naar het noorden van het eiland,

waar we de hoofdstad bezoeken.

Onderweg zien we op diverse plekken Koereigers foerageren.

Alleen kunnen we nergens langdurig stoppen.

En als ik dan eindelijk ergens even stil ka staan,

gaan ze Koereigers er direct vandoor.

Koereigers

We rijden langs een mooi vel met wel 15 Koereigers.

Ik pak de eerste afslag en rij via een b-weggetje terug.

Eindelijk een plekje waar we even stil kunnen staan en waar ik wat foto's kan maken.

Maar het geluk duurt maar even, want een motor met een knetterende uitlaat

gooit letterlijk en figuurlijk roet in het eten.

Weg vogels.

Koereiger

Na ons bezoek aan de hoofdstad, zie ik op de terugweg een veelbelovend zijweggetje.

En ja hoor, na een paar honderd meter zie ik een Koereiger, jagend in de berm

Ik pparkeer de auto half in de berm en de vogel trekt zich helemaal niets aan van ons.

Maar ja, de zon besluit eventjes overdadig te gaan schijnen.

Koereiger

De Koereiger vangt grote Sprinkhanen, Libellen en andere insecten.

Maar in de felle zon is het bijna ondoenlijk om een mooie foto te krijgen.

Het is niet anders.

Een paar dagen later vertrekken we naar onze laatste camping.

Zo'n 150 km zuidelijker ligt de regio Nouvelle-Aquitaine en daarin

het eiland Île de Ré.

Ons camping bevindt zich op het noordelijkste puntje en

in de omgeving een mooi vogelreservaat Lilleau des Niges.

Op onze tweede dag op dit eiland met de fiets op ontdekkingsreis.

Visdief

De weg door het reservaat is druk bevolkt met fietsers.

Ik heb al snel door dat een mooie foto is lot uit de loterij is.

Een Visdiefje werkt heel even mee,

maar schrikt al snel van een grote groep naderende fietsers.

Ik had gelezen dat de Stelkluut een algemene broedvogel is in dit gebied.

Steltkluut

We zijn nog geen 5 minuten onderweg of ik zie al een familie Steltkluten.

Het is hartstikke warm en al fietsend is het goed uit te houden.

Maar zo'n kans laat ik niet voorbij lopen en we zetten de fietsen even langs de kant.

Jonge Steltkluten

Een ouderpaar met twee al grote jongen lopen in het moeras.

Zo'n 10 jaar geleden reed ik een behoorlijk stuk om de Steltkluut

in Nederland te fotograferen. Tegenwoordig zijn er steeds vaker paartjes,

die ook nog broeden en de jongen grootbrengen.

Maar ze hier zo tijdens een fietstochtje tegen te komen,

is en blijft fantastisch.

Steltkluut

De belachelijk lange, rode poten geven de vogel een beetje een vreemd uiterlijk.

Helemaal wanneer ze vliegen en die lange stelten onder de vogel uitsteken.

Stelkluten

Naar ook hier speelt de drukte mij parten en gaan de vier vogels er vandoor.

Tijdens ons verdere fietstochtje zie ik nog diverse Steltkluten,

maar allemaal te ver weg voor een aardig plaatje.

Twee dagen later pakken we de spullen in en rijden we terug naar Nederland.

Niet echt een vakantie waarin ik superplaten heb kunnen maken,

maar waarin ik wel genoten heb van de vele Kleine Zilverreigers,

Koereigers en Steltkluten.

In een volgend blog aandacht voor een vogel waar ik

al een tijdje naar op zoek was:

De Grote Gele Kwikstaart

Tot de volgende keer,

René

Vakantie Frankrijk 2025

 

Groene Leguaan

Sinds de kinderen uit huis zijn en niet meer meegaan op vakantie,

is er voor ons een en ander veranderd.

Gingen we met de kinderen altijd drie weken naar 1 bepaalde camping,

omdat het voor hun fijner is om op 1 plek te verblijven, maar daar

is nu geen noodzaak meer voor.

Dus hebben we een paar jaar geleden besloten om met de caravan

niet op 1 plek te blijven. De eerste keer waren het twee campings en 

de tweede keer waren het er drie.

Dit jaar besloten we om een trektocht te maken via de regio's

Normandië, Bretagne, Pays-de-la-Loire en  Nouvelle-Aquitaine.

In 3 weken tijd, 8 campings in 8 departementen.

In de laatste paar jaar hebben wij onze kampeer-uitrusting zodanig

aangepast dat opzetten en afbreken een half uurtje duurt.

Het meeste werk is iedere keer de caravan goed waterpas zetten.

Startpunt Normandië

Via de enorme Pont de Normandie steken we de Seine over en komen

bij de tweede camping aan, waar we drie dagen zullen blijven.

De overnachtingscamping was in Poix-de-Picardie maar telt eigenlijk niet mee.

Ik heb altijd al eens de invasiestranden en historische WW2 plekken

willen bezoeken, maar het is er nooit van gekomen.

Het weer in Normandië is geen zekerheidje en dus ga je daar niet met kinderen heen op vakantie.

Monument Les Braves Omaha Beach

Omdat onze tijd toch een beetje beperkt is, kunnen we niet alle invasiestranden bezoeken.

Omaha Beach is de meest bekende met de meest herkenbare monumenten en die plek

willen we zeker bezoeken. Voor de rest zien we wel waar we langskomen.

Wanneer je alleen zo'n foto ziet, dan zegt dat niet zo heel veel.

Maar wanneer je daar staat, dan gaat er wel iets door je heen kan ik je vertellen.

Monument Omaha Beach

Lopend over het strand voel je gewoon de spanning die hier hangt.

Je kunt dat niet beschrijven, maar het maakt een enorme indruk op mij.

Natuurlijk zijn er in de menselijke geschiedenis heel veel enorme 

veldslagen geweest zowel op land als op de zee,

maar de invasie van de geallieerde op 6 juni 1944 is 1 van de meest recente.

En uiteraard de belangrijkste voor onze huidige vrijheid.

Omaha Beach is waarschijnlijk de meest bekende,

omdat op dit strand de Amerikanen geland zijn (en op Utah Beach) en

hier enorme verliezen geleden hebben.

Amerikaanse Begraafplaats

Na het bezoek aan Omaha Beach staat de Amerikaanse Begraafplaats op het programma.

Amerikaanse Begraafplaats

Ook deze plek is zeer indrukwekkend, maar qua gevoel heel anders dan het strand.

Er heerste hier een gevoel van rust en vrede,

terwijl op het invasiestrand een enorm drukkende en gespannen sfeer hangt.

Het is heel vreemd om dit te voelen en ook lastig te beschrijven.

Wanneer je vanaf de begraafplaats naar het lager gelegen strand kijkt,

zie je pas goed waar de soldaten op losgelaten werden.

De doodsangst bij die kinderen (want dat waren het) moet gigantisch geweest zijn.

Amerikaanse Begraafplaats

Er liggen 9.387 soldaten begraven en de namen van nog eens 1.557 soldaten

zijn ingegraveerd in de tuin der vermisten.

Amerikaanse Begraafplaats

Op de meeste graven staat een kruis, maar er worden ook graven gemarkeerd

door een Davidster of een halve maan.

Op sommige plekken kun je tussen de graven door lopen en lezen

wat er op de kruizen staat.

Meestal jonge mannen die gestorven zijn voor onze vrijheid in

een gevecht tegen het nazisme en fascisme.

Omdat de mens helaas nooit leert van zijn geschiedenis,

zien we dat nu weer de kop opsteken.

Overal in de regio wordt je herinnert aan de tweede wereldoorlog en de invasie.

Bunkers, die ingericht zijn als museum, straatnamen die verwijzen naar de bevrijding,

diverse musea met foto's en filmvoorstellingen, tanks en ander militair materieel

dat opgesteld staat. Plekken waar beroemde gebeurtenissen plaats hebben gevonden en

die in meerdere films te zien zijn.

De volgende camping ligt in het departement Manche in de regio Normandië.

Het doel is 1 van de grootste toeristische attracties van Frankrijk.

Le Mont Saint-Michel

De enige dag van de vakantie dat we heel vroeg opstaan.

De camping ligt op 10 km afstand van de Abdij en deze gaat om 09:00 uur open voor de toeristen.

We zijn om 07:15 uur op de grote parkeerplaats, zodat we om 07:30 uur in 

de eerste pendelbus plaats kunnen nemen om de laatste 2 km te overbruggen.

Ik wil hier heel graag als 1 van de eerste aanwezig zijn,

want het is een enorme publiekstrekker.

Wat later op de dag stromen de kleine straatjes vol met toeristen en

dat wil ik graag vermijden.

Zittend op de voorstoel in de bus kan ik een foto maken van het rotseiland

zonder al die hinderlijke toeristen die rondlopen.

Le Mont Saint-Michel

En uiteraard een zelfde soort foto maar dan buiten de bus geschoten.

Net op tijd allemaal want een paar minuten later lopen de eerste toeristen

richting de rots.

Het roiseiland ligt in een baai en het verschil tussen eb en vloed is erg groot.

Het schijnt nergens in Frankrijk groter dan hier.

Via een grote loopbrug blijft het eiland bereikbaar.

Le Mont Saint-Michel

Het dorpje op het rotseiland bevat nauwe straatjes die

leiden naar de Abdij bovenop de berg.

Er moet een hoogteverschil van 80 meter in korte tijd overwonnen worden

om in de abdij te komen en dat is best een klim kan ik je vertellen.

Zeker wanneer je bij de abdij staat te wachten tot deze opengaat en

blijkt dat je nog eens een zooitje trappen op moet klimmen.

De nauwe straatjes worden al snel bevolkt door hordes toeristen.

Omdat ik daar niet zo van hou, probeer ik op dit soort

locaties altijd een beetje vroeg aanwezig te zijn.

Inmiddels is het hele rotseiland 1 grote toeristische attractie.

In bijna ieder huis zit of een souvenirwinkel, een hotel of een restaurant.

Le Mont Saint-Michel

De Abdij gaat om 09:00 uur open en het advies is om online een kaartje te kopen.

Dat scheelt weer wachten in de rij.

En het advies is tevens om vroeg te gaan.

Dan loop je niet in mensenmassa's en is het gewoon mooier allemaal.

Binnentuin Abdij

In de binnentuin staat een afschuwelijk kunstwerk.

Een soort enorme discobal.

Het kostte wat moeite, maar ik heb het op bovenstaande foto weggepoetst.

Le Mont Saint-Michel

Hier is goed het hoogteverschil te zien dat overbrugt moet worden.

Molen

Op de terugweg naar de camping toch nog even gestopt bij dat leuke molentje.

Zo, dat was het culturele gedeelte van het vakantieblog.

In de middag staat een bezoekje aan Alligator Bay op het programma.

Reuzenschildpadden

Het is een bescheiden reptielenpark, maar erg leuk om te bezoeken.

De paartijd van de Reuzenschildpadden was bezig en dat was duidelijk te horen.

Het mannetje slaakt contant harde kreten en het paar gaat langzaam het gehele verblijf door.

Net of het mannetje een karretje voortduwt.

De paring duurt wel 4 tot 5 uur. Pfffffff.

Reuzenschildpadden

Er waren trouwens meerdere paartjes tegelijkertijd bezig met een paring.

Het is best een grappig gezicht om zo'n mannetje kreunend en steunend,

half bovenop het vrouwtje en dan samen heel langzaam door het verblijf heen te zien strompelen.

In verschillende binnenverblijven huizen Slangen, Leguanen en Hagedissen en

dan is er nog een enorm verblijf voor diverse Krokodillen, Kaaimannen en Alligators.

Leguaan

Omdat het licht in de verblijven beperkt is, gebruikt ik een groot diafragma en

dat zorgt dan wel voor een kleine scherptediepte.

Groene Boompython

Door de ISO-waarde op te schroeven naar 1600 krijg ik nog een sluitertijd van 1/100.

Mijn camera is echter niet op zijn best met iso-waarden hoger dan 800.

Gilamonster

Meestal is het met Reptielen zo, dat ze maar een beetje liggen of hangen te slapen.

De Leguanen daarentegen zijn behoorlijk actief.

Groene Leguaan

Prachtige dieren vind ik het en ze zijn een duidelijke inspiratie voor de mythische Draken.44 

Dan naar het verblijf voor de Krokdillen, Kaaimannen en Alligators.

En we vallen met onze neus in de boter, want er wordt net gevoerd.

Nijlkrokodillen

Voor iedere soort is er een apart bassin.

Sommige exemplaren zijn enorm en je moet ze zeker niet tegenkomen in het wild.

Grappig om te zien hoe ze gewoon over elkaar heen lopen.

Nijlkrokodillen

Nijlkrokodillen

Wanneer twee enorme Nijlkrokodillen op hetzelfde stuk vlees afkomen,

hoop je als toeschouwer dat beide gaan rollen om de homp vlees te bemachtigen.

Maar het achterste exemplaar had waarschijnlijk niet zo heel veel honger,

want hij liet het stuk vlees al snel los.

Drie keer schrokken en de homp vlees was verdwenen.

Kaaiman

Uit Florida komt de Kaaiman.

Tijdens onze huwelijksreis hebben we een trip gemaakt met een moerasboot in de Everglades

en daar zagen we tientallen wilde exemplaren. Heel indrukwekkend was dat.

Nijlkrokodil

De bijtkracht van een Nijlkrokodil is enorm en 1 van de sterkste in het dierenrijk.

De volgende dag wordt de reis wordt vervolgd naar Bretagne.

Eerst in Noordwestelijke richting en 5 dagen later in Zuidwestelijke richting.

Meer daarover in het volgende deel en daarin ook bezoekjes

aan twee grote eilanden waar we vogelreservaten bezochten.

Met oa deze:

Zwarte Ibis

Tot de volgende keer,

René