Le Lac Super veel Dieren ;-)
In mijn vorige bericht vertelde ik al over het meer op bovenstaande foto.
Toen ik uit de auto stapte om te proberen twee groene spechten op de foto te zetten,
hoorde ik in de verte een hondje twee keer blaffen.
Maar als je het eerder gehoord hebt, weet je dat het niet het geluid van een blaffend hondje is,
maar het geluid van een roepende woudaap.
Dat is een klein reigertje dat zich als een aapje door het riet heen beweegt.
Nou heb ik die een paar jaar terug al eens mooi voor de lens gehad in Zuid-Holland,
maar als je de kans krijgt om er eentje te fotograferen, pak je die kans natuurlijk
met je beide handen aan.
Alleen......... ik zie nergens riet.
Ik parkeer de auto en loop richting het geluid.
Dan zie ik een rietkraag en achter de rietkraag zie ik een prachtig meer.
Twee purperreigers schrikken van mij en vliegen weg.
Als ik eventjes ga zitten, merk ik al snel dat er meerdere mooie soorten zijn.
Dus de volgende ochtend heel vroeg op en richting het meer.
Purperreiger (linkerkant van het meer)
De vorige dag dat ik hier was, had ik al gezien dat de ochtend het enige moment is
om foto's te maken. De zon komt dan achter mijn uitgekozen positie op
en aan het eind van de ochtend zal ik teveel last krijgen van tegenlicht.
Het is best lastig om foto's te maken bij dit meer.
Links van mij is het eigenlijk te donker voor mijn camera en lens.
Laat dat nou net de plek zijn waar de meeste vogels zich bevinden.
Gelukkig had ik thuis nog even snel een camouflagekleedje in de achterbak gegooid en
dat bleek een gouden greep te zijn.
Het niet meenemen van mij grote statief bleek een minder goede beslissing.
Nu had ik de camera bevestigd op de monopod.
Met weinig licht is dat niet echt een lekkere combinatie en ik heb dus helaas
een hoop actiemomenten in de prullenbak moeten mikken.
Jagende Purperreigers (rechterkant van het meer)
De rechterkant is in de ochtend prachtig belicht.
Helaas bevinden de vogels zich aan die kant meestal op een te grote afstand.
De rechterkant is duidelijk niet het meest favoriete plekje.
De vis zal daar wel niet veelvuldig zwemmen.
Mijn eerste ochtend is niet zo heel groot succes qua foto's.
Maar wat ik gezien heb, heeft mij wel duidelijk gemaakt dat het een mooi plekje is.
Mijn manier van onzichtbaar zijn voor de dieren blijkt echter niet de beste te zijn.
Met het camouflagekleedje over mij heen, schijn ik toch nog teveel op een mens te lijken en
vluchten de dieren nog sneller dan dat ze aankomen vliegen of zwemmen.
Dus terug bij de caravan eventjes creatief geklust en de volgende ochtend
weer vroeg op voor een tweede kans.
Omdat ik de purperreigers als eerste gezien had bij het meer, werd dat dus (samen
met de woudaap) mijn doelsoort.
Maar ik had ook al een ijsvogeltje gehoord en ik was dan ook blij verrast,
dat een vrouwtje op niet te grote afstand in het riet/begroeiing ging zitten.
IJsvogel (vrouw)
De nieuwe camouflagemethode bleek dus te werken.
Purperreiger
Alleen de purperreigers bleken toch erg schuw.
Ze kwamen nu wel mijn kant op gevlogen, maar als ik dan de camera iets
te snel bewoog maakte ze direct rechtsomkeer.
Jonge Fuut
Ik heb een prachtig uitzicht en hoor van alles, maar alle mooie soorten blijven ver weg.
Zelfs de fuutjes komen niet echt lekker dichtbij
Ik zie aan de overkant van het meer een Grote Zilverreiger.
Prachtige vogels vind ik dat, maar altijd lastig om goed te belichten.
Dus hoe dichterbij hoe beter.
Nadat de reiger een beetje heen en weer gewandeld heeft,
veranderd deze ineens zijn koers en komt met een aardige snelheid
mijn kant uit gewandeld. Als ik denk dat hij niet verder zal naderen, maak ik wat foto's.
Maar de reiger blijft verder mijn kant oplopen.
De reiger komt steeds dichterbij en begint te jagen.
Iedere keer verbaas ik mij weer over de snelheid en de kracht
waarmee een reiger een uitval doet naar een prooi.
En dat het bijna iedere keer raak is bij deze jagers.
Je ziet de paniek in het oogje van het arme visje.
Op dit soort foto's is goed te zien hoe de positie van de ogen is.
De kop van een echte jager.
Het visje is in 1 beweging naar binnen gewerkt en de reiger gaat weer verder met jagen.
En komt nog een stuk dichterbij, zonder mij in de gaten te hebben.
Tijdens het dichterbij komen van de reiger, zag ik vanuit mijn ooghoeken al
wat andere interessante dingen.
Kleine Zilverreiger
Een Kleine Zilverreiger landt aan de linkerkant van het meer en maakt
aanstalten om mijn kant op te komen.
Helaas bedenkt de vogel zich en besluit toch maar de andere kant op te lopen.
Omdat ik hiervoor toch echt moet bewegen, besluit de grote zilverreiger
ergens anders naartoe te gaan.
Beverrat
Maar ik had nog iets gezien.
Een beverrat zit op zijn gemak iets te eten.
Als ik op mijn schermpje kijk, zie ik dat het dier een grote kreeft te pakken heeft en
deze vakkundig van de harde delen verlost.
Altijd gedacht dat beverratten vegetariërs waren, maar blijkbaar niet dus.
Na het eten gaat de beverrat een stukje zwemmen en komt rustig mijn kant op.
Hier kun je goed de oranje knaagtanden zien.
Eerder had ik al gezien dat er rondom het meer meerdere beverratten zijn en
dat 1 van de burchten waarschijnlijk onder de stenen links van mij gebouwd is.
Op sommige ochtenden zie ik ze een heel ritueel uitvoeren.
Dan wordt er uitgebreid gebadderd en is het een heel leuk gezicht om ze zichzelf
te zien wassen met die kleine vingertjes.
Let op het oeverlopertje in de achtergrond.
Maar hoe leuk de beverratten ook zijn, de vogels blijven de voorkeur genieten.
Purperreigers
Met zo'n monopod is het ook lastig om van onder een camouflagekleedje foto's
te maken van vliegende vogels en ook het omwisselen naar een laag standpunt
bleek vaak onmogelijk. De dieren waren gewoonweg te storingsgevoelig en dan moet je
dus maar zoveel mogelijk stilzitten en heel langzaam de camera bewegen.
Purperreiger.
Toch leuk om drie reigersoorten op 1 ochtendje te fotograferen.
Maar er bevinden zich nog een aantal reigersoorten bij het meer.
Ik zie ze nooit allemaal op dezelfde ochtenden, dus de foto's
die ik plaats zijn van verschillende dagen.
Uiteraard zag ik wel altijd blauwe reigers.
Jonge Blauwe Reigers
Jammer genoeg heb ik geen woudaapjes gezien en begon ik zelfs te twijfelen of ik
het in eerste instantie wel goed gehoord had.
Maar op de laatste ochtend dat ik er zat, hoorde ik hetzelfde geluid nogmaals
en was het voor mij dus absoluut zeker dat ze er zaten.
Op 1 van de ochtenden zie ik een vogel aan komen vliegen met een ander silhouet
dan van de meer bekendere soorten.
Deze is kleiner en meer gedrongen dan zijn grotere neefjes en nichtjes.
Jonge Kwak
(Geen topfoto, maar het viel niet mee om te switchen naar vogels in de lucht)
Dat is dan 5de reigersoort die ik hier zie/hoor.
Grote en Kleine Zilverreiger, Blauwe Reiger, Purperreiger, Woudaap en nu een kwak.
Dan denk je dat je alles gehad hebt, maar dan komt een dag later ook
een volwassen exemplaar aanvliegen.
Kwak (Volwassen exemplaar)
Volgens mij heb ik twee verschillende volwassen vogels gezien.
Het mooie van de kwakken was dat ze een boom uitgezocht hadden als verblijfplaats,
welke op een meter of 30 afstand van mij was.
De kwakken waren wel ontzettend schuw.
Bij het minste geringste waren ze verdwenen.
Kwak (Jong)
Maar heel soms bleven ze net lang genoeg zitten voor 1 of 2 foto's.
Wel heel jammer dat de vluchtfoto's niet zo goed gelukt zijn.
Maar ja, ik moest nou eenmaal keuzes maken.
En nog was de koek niet op met de reigerssoorten, want er kwam nog een toetje.
Koereiger
Eerst dacht ik aan een kleine zilverreiger, maar toen hij langs vloog,
zag ik dat het een koereiger was.
Een niet zo'n hele beste foto, maar ik plaats hem om het verhaal compleet te maken.
Deze vogel was voor mij wel het sein om in de omgeving op zoek te gaan
naar plekken waar vee aanwezig is, want dan vind ik misschien ook een koereiger.
De koereiger zal verder aan bod komen in een apart blogje.
In een volgend blogje zal ik nogmaals terugkomen op
hetgeen ik allemaal op en rond dit meer gezien heb.
Zoals een dodaarsfamilie, diverse steltlopertjes en
tijdens mijn aanwezigheid vlogen er jonge ijsvogeltjes uit.
Jonge IJsvogels
Tot de volgende keer,
René
