Rammelende Hazen en jonge Grauwe Ganzen

Hazen

In de maanden maart en april is de kans om rammelende Hazen 

in de polder te zien behoorlijk groot.

Meestal zie ik ze op grote afstand en iedere keer wanneer ik

dan de auto hoopvol in de berm zet, rennen ze alleen maar verder van mij af.

Tijdens het fotograferen van de Koereiger zie ik een stukje verderop

een stuk of 6 Hazen door het weiland heen vliegen.

Omdat ik inmiddels al aardig wat foto's heb van de Koereiger en

er eigenlijk teveel zonlicht is om hem goed te fotograferen,

besluit ik een stukje door te rijden en te gokken op de Hazen.

(Leuke woordspeling).

Hazen en Grutto's

In eerste instantie blijven ze nog achterin het weiland,

maar langzaam maar zeker komen ze aldoor een stukje dichterbij.

Terwijl ze dichterbij komen, jagen ze ondertussen allerlei

andere dieren een hoop schrik aan.

Een groep Ganzen wordt verjaagd en paartje Grutto's krijgt de schrik van z'n leven.

Hazen

Het is een spectaculair gezicht en helemaal als ze bijna tegelijkertijd van richting wisselen.

Soms hebben ze er even genoeg van en nemen ze een paar minuten rust.

Geen idee wat de trigger is, maar op een bepaald moment gaan ze weer als de brandweer.

Hazen

Als ik zoiets een tijdje van dichtbij kan bekijken, dan borrelen er altijd vragen bij mij op.

Is het bv altijd dezelfde Haas die voorop loopt, zijn het mannetjes en vrouwtjes?

Ik heb te weinig verstand van Hazen om het verschil tussen de verschillende sexen te zien.

Hazen

Ik wil graag eens boksende Hazen fotograferen of een over een sloot springende Haas.

Maar er wordt alleen een paar keer aanstalten gemaakt om te knokken en

na twee klappen is het al einde gevecht.

Dan eindelijk wel een hele mooie sprong.

Dan moet je een beetje mazzel hebben,

dat de Haas wel in het scherptegebied blijft tijdens de sprong.

Haasje over

In de maanden April en Mei let ik altijd extra goed op of er misschien

al jonge vogels aanwezig zijn.

Je kunt dit afleiden aan het gedrag van de ouders,

maar soms loop je er ook gewoon tegenaan.

Op 13 april maak ik een aantal verkenningstochtjes.

Ik ben op zoek naar Kleine Plevieren.

Kleine Plevieren zoeken vaak braakliggende bouwterreinen op en

daarvan zijn er ieder jaar wel een aantal te vinden in mijn omgeving.

Maar Kleine Plevieren zijn lastig te lokaliseren.

Ze zijn klein en zeer goed gecamoufleerd.

De beste manier is dan ook om ze op hun roep te traceren.

Terwijl ik rustig om mij heen sta te kijken op zo'n terrein,

zie ik zo'n honderd meter verderop jonge Grauwe Gansjes.

Nou zijn ze vaak lastig te benaderen, omdat de ouders erg oplettend zijn.

Heel langzaam benader ik ze en ga bewust vroeg door de knieeën.

Met wat geduld kan ik langzaam maar zeker steeds dichterbij komen.

De ouders kijken naar mij, maar vinden het wel best.

Jonge Grauwe Ganzen

Zes pulletjes zitten lekker bij elkaar, terwijl de ouders op een meter of 5 

rustig staan te eten en af en toe polshoogte nemen.

Ze zijn nog erg klein en kunnen niet ouder zijn dan een paar dagen.

Hatsjoe.......

Je zou die kleine gele bolletjes zo op willen pakken.

Af en toe wordt er wat gegeten en valt er eentje eventjes in slaap.

Grauwe Gans

Dan wandelen ze iets verder van mij af en komen ze even later weer gewoon dichterbij.

Languit liggend vorm ik geen enkele bedreiging voor de Ganzen en

mag ik rustig mijn gang gaan.

Grauwe Ganzen

Grauwe Ganzen

Opeens hoor ik in de verte de roep van de Kleine Plevier.

Tsja, wat te doen?

Heb ik genoeg materiaal geschoten en zitten er echte leuke platen tussen?

Ikzelf heb wel het idee dat ik klaar ben, maar het is lastig om weg te gaan.

Grauwe Ganzen

Maar de keuze wordt voor mij gemaakt.

De pulletjes worden steeds nieuwsgieriger en komen nu wel heel dichtbij.

De ouders vinden het wel genoeg en beginnen luid te gakken.

Het sein voor mij om langzaam achteruit te gaan en direct keert de rust terug bij de ouders.

Op een groot braakliggend terrein is het lastig om een geluidje te traceren.

Het duurt even voordat ik ongeveer weet, waar de Kleine Plevier zich ophoudt.

Hoewel ik best een hoop ervaring heb met Kleine Plevieren wordt ik

toch weer verrast door de vogel.

Hij is gewoon niet terug te vinden op het terrein.

Ander keertje dan maar.

Op de terugweg naar huis nog even snel langs een plek waar jaarlijks

Zwarte Roodstaarten hun territorium hebben.

Het mannetje is erg nieuwsgierig.

Altijd als ik de auto neerzet op een bepaalde plek,

komt hij eventjes polshoogte nemen.

Zwarte Roodstaart

Zo ook deze keer.

Als ik aankom op de plek, hoor ik de Zwarte Roodstaart al zingen.

Het duurt een minuut of tien, maar dan komt hij toch even de boel inspecteren.

Hij is al in zijn mooiste verenkleed en hoewel ik deze vogel al vele malen

gefotografeerd heb de afgelopen jaren, blijft het toch prachtig om hem weer te zien.

Zwarte Roodstaart

Een paar dagen later ga ik nogmaals langs.

Ik hoop om ook het vrouwtje te kunnen fotograferen en misschien ook wat andere soorten.

Er zit een paartje Grasmussen, er vliegen Putters rond en er wordt

ieder jaar genesteld door Winterkoningen.

Ook deze keer komt het mannetje weer betrekkelijk snel even kijken.

Zolang je met de auto stilstaat is de Zwarte Roodstaart helemaal op zijn gemak.

Je kunt bewegen in de auto en lekker door fotograferen,

maar komt er een auto langsrijden, dan is de vogel direct gevlogen.

Winterkoning

Maar gelukkig is er meer te zien op die plek.

Een Winterkoning gaat regelmatig door zijn hele territorium heen en

dan moet je een beetje geluk hebben, dat hij ook even op de juiste plek gaat zitten.

Winterkoning

En dat hij ook even luidruchtig begint te zingen.

Dat levert altijd leuke plaatjes op.

In een volgend blog aandacht voor:

De Grutto

Tot de volgende keer,

René