Hoe later op de avond, hoe schoner het licht

 

Grutto

"Hoe later op de avond, hoe schoner het licht" is een zinnetje dat ik een aantal

jaren geleden hoorde en nooit meer vergeten ben.

Tussen medio mei en begin juni zijn er een aantal hele mooie avonden 

en zijn er bijna geen wolken aan de lucht te bekennen.

Ideale omstandigheden om vogels met een ondergaande zon te fotograferen.

Deze omstandigheden hebben we niet zo vaak in het voorjaar,

want meestal neemt de bewolking toe zodra de zon onder begint te gaan.

Zonder direct zonlicht krijg je niet van die mooie tegenlicht-opnames.

Dus op een aantal avonden raap ik na het eten snel de spulletjes bij elkaar

en rijd richting de polder.

Eigenlijk hoef je pas rond 21:00 uur ter plaatste te zijn,

want dan pas staat de zon zo laag, dat het licht prachtig wordt.

Maar ja, je weet natuurlijk nooit of je nog iets leks tegenkomt,

dus ben ik al rond 19:30 uur in de polder.

Grutto

Rond die tijd staat de zon nog zo hoog, dat het onderwerp bij tegenlicht

een zwart silhouet gaat vormen.

Ook best mooi, maar niet hetgeen naar waar ik op zoek ben.

Al een aantal jaren probeer ik om een Grutto op een paaltje in een ondergaande zon te fotograferen.

Nou lijkt dat betrekkelijk simpel, maar ik kan je vertellen dat het allesbehalve makkelijk is.

Je moet uiteraard een wolkeloze lucht hebben en daarnaast is het

zeker niet onbelangrijk om een Grutto op een paaltje te vinden.

Beide onderdelen apart zijn nog wel makkelijk.

Het wordt lastiger om ze tegelijkertijd te vinden en dan ook nog eens

dat je een standpunt in kunt nemen om die Grutto in die ondergaande zon te plaatsen.

En let wel, de tijdspanne is maar een paar minuten he!

Maar ja, daar later meer over.

Graspieper

Ik rij meestal dezelfde route door de polder. Niet omdat ik anders verdwaal,

maar meer omdat ik dan langs plekken rij waar weinig tot geen raaigras te vinden is

en waar diverse soorten gebiedjes zijn.

Weidegebieden, rietlanden, wat grotere wateroppervlaktes en gebieden

die met rust gelaten worden en waar dus van alles bloeit en groeit.

Al die verschillende gebieden herbergen verschillende soorten.

Het fijne is dat je zo vanuit de ene gebiedssoort de andere inrijdt.

Op één plek kun je relatief makkelijk Graspiepers en Gele Kwikstaarten fotograferen.

Gele Kwikstaart

Met de auto zijn de Gele Kwikstaarten tot op een paar meter te benaderen.

Dan moet je wel de laatste 10 meter heel langzaam dichterbij komen.

Maar doe je rustig aan, dan kijken ze je even aan en gaan dan verder 

met waar ze mee bezig waren.

Dat verschilt van een beetje zitten en de omgeving in de gaten houden,

tot een beetje poetsen of loeren en jagen op insecten.

Gele Kwikstaart

Als er muggen langs vliegen, dan zie je de Gele Kwikstaart gewoon loeren

en zijn kansen inschatten. Als je dan te dichtbij staat met de auto is

het onmogelijk om actiefoto's te maken.

Hier stond ik net ietsje verder weg, maar werkte de vogel net niet lekker mee.

Gele Kwikstaart

Het liefst fotografeer ik ze in de begroeiing, maar met een beetje wind

hebben de Gele Kwikken toch duidelijk een voorkeur voor de paaltjes.

Grutto

In de latere avonduren kan het licht zeer snel veranderen.

Deze twee foto's van de Grutto zijn op bijna exact dezelfde plek gemaakt.

De enige twee verschillen zijn, dat ik bij de onderste foto een lager standpunt heb gekozen

en dat de tijd tussen de twee foto's een minuut of 15 is.

Dus met recht: Hoe later op de avond, hoe schoner het licht.

Grutto

In de polder wordt hard gewerkt aan verbreding van de weg en dat schept kansen

voor de fotografie. De brede, nieuwe zandlaag ligt vlak langs een plasdrasgebiedje en

dat heeft aantrekkingskracht op vogels.

Scholekster

De jongen schuilen en foerageren in het plasdrasgebiedje en de ouders

houden de boel in de gaten vanaf de iets hoger gelegen zandvlakte.

Dat geeft mooie kansen en dus tijger ik op 9 juni om 21:30 een stukje door het zand

om wat foto's te maken van Tureluurs en Scholeksters.

Geen vuiltje aan de lucht totdat er een reiger aankomt wandelen.

De Scholekster slaat direct aan en gaat luid schreeuwend richting de Blauwe Reiger.

Omdat het al laat is en ik nog wil proberen om een Grutto op een paaltje in

de ondergaande zon te fotograferen, ga ik op mijn knieën zitten en 

jaag daardoor de Blauwe Reiger weg van de jongen.

Ik kruip een stukje achteruit om de Scholekster niet verder te verontrusten

en zoek snel de auto op.

Een kleine 300 meter verderop is een mooie kans om Grutto's

op een paaltje te fotograferen met de ondergaande zon in de achtergrond.

Ik rij een stukje de dijk op, zodat ik goed kan zien of in de verte

er een Grutto op een paaltje zit.

Precies op het hek/paaltje dat goed staat tov de zon,

zie ik twee soorten vogels.

Tureluur

Om 21:48 uur begint de zon in de jusite positie te komen.

Nu kun je prachtige tegenlicht opnames maken en krijg je 

zo'n mooie gouden gloed in je foto's.

De tweede soort was helaas geen Grutto.

De Grutto's zaten net te ver weg op een paaltje en dat leverde verder niets op.

Nee, de tweede soort was een Scholekster.

Een paartje was de boel goed in de gaten aan het houden.

Scholekster

Het is nu 21:54 uur en bijna staat de zon in de juiste positie achter de Scholekster.

Terwijl ik de Scholekster op de foto zet, vliegt een tweede Tureluur

langs mij en neemt plaats op het hek naast de Scholekster.

Scholekster en Tureluur

Het is 21:55 uur en nou gaat het echt spannend worden.

De Tureluur krijg ik waarschijnlijk niet in de ondergaande zon,

maar de Scholekster moet wel lukken.

Dan moet hij echter wel blijven zitten natuurlijk.

Het moment surpreme nadert met rasse schreden.

De zon daalt nu snel en zal weldra achter de Scholekster terecht komen.

Scholekster

Dan eindelijk om 22:00 staat de zon zoals ik het graag wil hebben

en merk ik dat ik net niet goed geparkeerd sta.

Het scheelt maar een heel klein stukje,

maar ik moet toch echt de auto een stukje verplaatsen.

De hoeveelheid licht die in mijn camera komt is enorm en de camera kan 

onmogelijk focussen, ook al leg ik het scherpstelpunt op de paal waar de vogel op staat.

Overschakelen naar spotmeting en eindelijk kan ik foto's maken.

Eigenlijk net een minuut te laat, want de Scholekster staat al niet

meer volledig in de ondergaande zon.

Helaas kan ik de auto ook niet verder verzetten om weer in de juiste positie te komen.

Scholekster

Om 22:03 uur is de zon alweer zover gezakt, dat een gedeelte achter een boerderij verdwijnt.

Al met al is het dus een kwestie van een paar minuten om het beeld te maken,

dat je graag wilt maken. Voor een volgende keer weet ik nu exact hoe ik mijn positie moet kiezen.

Als de zon helemaal uit beeld verdwenen is, krijg je weer een heel andere lichtsituatie.

Scholekster

Om 22:06 is de bovenstaande foto genomen en de onderstaande een minuut later.

De vogels zaten op een paar meter afstand van elkaar.

Omdat de zon veel meer invloed had op de achtergrond van de Scholekster,

werd de sluitertijd van beide momenten erg verschillend om toch tot een goede belichting te komen.

Tureluur

Al met al een heerlijk avondje fotograferen,

maar het doel om een Grutto in de ondergaande zon te fotograferen was dus niet gelukt.

Daarom ga ik weer iets terug in de tijd.

Op de 27ste mei ging ik met datzelfde doel de polder in.

Een prachtige wolkeloze avond en ik voelde dat het vanavond zou gaan lukken.

Op 1 van mijn vaste plekken, had ik een ideaal standpunt gevonden.

Een mooie paal middenin een gebied waar diverse Grutto's kleintjes hadden

en waar dus om de haverklap een volwassen exemplaar op de bewuste paal ging zitten.

Rond 21:47 uur zou de zon op het juiste punt moeten staan en

was ik ruim voor die tijd aanwezig in de omgeving.

Er was genoeg te zien en te horen, maar de focus lag op een paar paaltjes.

En ja hoor, een Grutto gaat op 1 van de bewuste paaltjes zitten,

maar het is toch echt nog te vroeg.

Hij moet minimaal nog 25 minuten blijven zitten voor de perfecte foto.

Grutto

Wat kan de tijd dat tergend langzaam gaan.

Na iets meer dan tien minuten wachten, vindt de Grutto het mooi geweest en besluit te vertrekken.

Pfffffffff, wat een teleurstelling dan.

Ik wacht nog 10 minuten, maar geen Grutto meer te bekennen natuurlijk.

De volgende avond wederom perfect weer en weer zit ik bijtijds op de eerste rang

en weer landt er een Grutto op 1 van de ideale paaltjes.

Grutto

In spanning wacht ik af, want ik moet nog een minuut of 10 geduld hebben.

Een auto die iets te hard langs komt rijden. gooit deze keer roet in het eten.

Weer balen natuurlijk.

Op de terugweg, als de zon al onder is, kan ik nog even dit Torenvalkje scoren.

Torenvalk

In mooi avondlicht zit de Torenvalk geduldig te wachten totdat er 

een muisje onvoorzichtig langs komt huppelen.

Torenvalk

Nu de zon helemaal uit beeld verdwenen is en het snel

echt donker zal worden, komt voor mij weer het moment om richting huis te gaan.

De volgende dag (het is nu 29 mei) is het wederom een prachtige avond en

ik besluit om het nog 1 keertje te proberen.

Weer naar dezelfde plek, maar als ik aankom zie ik dat er gemaaid is.

Geen Grutto meer te bekennen op die plek en ik hoop maar dat

de kleintjes groot genoeg waren om de scherpe messen te ontlopen.

De zon komt precies mooi achter het paaltje en ik besluit om er een paar foto's van te maken.

Daarna thuis maar even knutselen met photoshop om het

beeld te creeëren dat ik in mijn hoofd had en dat bijna gelukt was.

Grutto

Hopelijk krijgen we volgend voorjaar weer van dit soort avonden en

ga ik nogmaals proberen om de foto echt te maken.

In een volgend blog aandacht voor jong grut en hun oplettende ouders

zoals deze:

Jonge Baardmannen

Tot de volgende keer,

René