De Rosse Grutto en de Drieteenstrandloper

 

Rosse Grutto

Het was al een tijdje geleden dat ik voor het laatst op het strand was om te fotograferen.

Maar toen er groepjes Rosse Grutto gemeld werden,

besloot ik om de laarzen aan te trekken, regenkleding aan en op naar IJmuiden.

Ik probeer altijd ruim voor zonsopgang de parkeerplaats op te rijden,

want dan is het namelijk best nog een stukje lopen naar de waterlijn.

Gelukkig duurt het ook even voordat de zon over de duinen heen komt,

dan hoef ik mij niet zo heel erg te haasten.

Drieteenstrandlopers

Wanneer ik het strand opkom, zie ik dat er verder niemand is.

Lekker dus alles voor mijzelf en ik hoef met geen andere personen rekening te houden.

Aangekomen bij de waterlijn, zie ik alleen twee Drienteenstrandlopertes.

Samen trekken ze op en komen mijn kant op.

Ik maak mij vast klein en wacht ze op.

Nadat ze langs mij heen gelopen zijn, kijk ik eens om mij heen

en zie verder alleen wat Meeuwen.

Ik besluit om een stukje de pier op te lopen,

want je weet nooit wat je tegen komt.

Vlak voordat ik de pier op willen lopen, zie ik toch nog iets bewegen.

Bonte Strandloper

Een paar Bonte Strandlopertjes hadden zich goed verscholen en

mijn naderende aanwezigheid haalt ze uit hun slaap.

Bonte Strandloper

Ik laat ze lekker met rusr en verleg even mijn aandacht  naar een naderbij komende....

Drieteenstrandloper

Wanneer dit soort vogeltjes recht op je af komen,

lijken ze altijd heel kwaad te kijken.

Een paar plaatjes en dan is het wel genoeg geweest.

Ik ben tenslotte niet voor de Drieteentjes gekomen.

Paarse Strandloper

Op de grote steenblokken zijn altijd wel Steenlopers aanwezig.

Op een aantal plekken op de pier kun je ook de Paarse Strandlopers tegen komen.

Hoewel die Steenlopers over de hele pier te zien zijn,

lijken die Paarse Strandlopers toch de voorkeur te geven

aan een paar specifieke plekken. Zal ongetwijfeld met het voedselaanbod te maken

hebben of zie ik ze misschien op alle andere plekken over het hoofd.

Steenloper

Naar mate het broedseizoen dichterbij komt, veranderd het verenkleed

van de mannetjes enorm. Mooie lichtbruine delen en de kop wordt

wit met zwarte strepen. Zo zijn ze op z'n mooist en mag ik ze graag op de foto zetten.

In de winter loop ik ze altijd straal voorbij.

Er valt verder niet zo heel veel te zien.

De kleine zangvogeltjes zijn inmiddels wel verder getrokken,

Kuifaalscholvers zie ik nergens en ook geen enkele Duikersoort.

Werd dit gedeelte een maand geleden nog overspoeld door Alken en Zeekoeten,

maar nu is er geen enkele te zien. 

Ik kijk door mijn kijker naar het strand en zie de eerste Rosse Grutto's.

Snel terug, maar ondertussen wel op blijven letten.

Op de Zuidpier kun je ieder ogenblik verrast worden.

Rotganzen

Een groepje Rotganzen komt langs vliegen en aan de andere kant

ontdek ik een groepje van 4 Slobeenden.

Slobeenden

Toch leuk om even mee te pikken.

Terug op het strand zie ik een paar Rosse Grutto's op een meter of 50 bij mij vandaan.

Ik maak een omtrekkende beweging en kijk de vogels niet aan.

Vogels blijven gewoon ergens zitten, wanneer je er langs loopt zonder dat

je ze in de gaten hebt. Maar zodra je naar ze kijkt, zijn ze foetsie.

Met wat omzwervingen en wat flinke bochten,

kan ik de vogels tot op een meter of 20 benaderen met de zon in mijn rug.

Eerst door de knieën en dan nog iets dichterbij schuifelen.

Zodra de vogels achteruit gaan en meer afstand van je nemen,

zonder dat ze er vandoor gaan, is de grens bepaald tot waar je mag komen.

Dan niet alsnog proberen om dichterbij te komen,

want dan zijn ze weg.

Wanneer je je klein maakt en rustig blijft liggen of zitten,

dan hebben de vogels snel door dat het veilig is en

komen ze vanzelf dichterbij.

Of ze lopen van je af en dan heb je pech hahahaha.

Rosse Grutto

Terwijl ik mooi in positie lig en de Rosse Grutto's zich niets van mij aantrekken,

zie ik vanuit mijn ooghoeken iemand aan komen lopen.

Ik kijk even om en zie de man behoorlijk snel doorlopen en

dat die waarschijnlijk zo rechtop naast mij zal staan.

Rosse Grutto

Eén van de vrouwtjes heeft hem al in de gaten en wordt onrustig.

Ik schiet nog snel een paar foto's want ik weet dat het snel afgelopen is.

Ik steek mijn hand op, ten teken dat hij rustig aan moet doen,

maar het heeft allemaal geen nut.

Hij kan 1 foto maken van wegvliegende Rosse Grutto's

en ik bedank hem dat hij mij gered heeft door

het wegjagen van levensgevaarlijke vogels.

Niet alleen de Rosse Grutto's zijn voorlopig verdwenen,

maar alle andere leuke vogeltjes zijn ook 200 meter verder gevlogen.

Dan maar een wandelingetje door de duintjes op zoek naar

Sprinkhaanzangers en kneutjes.

Sneeuwgors

De Sprinkhaanzanger hoor ik wel, maar hij zit op een erg lastige plek

tussen de duindoorns. Verder is er niets bijzonders te zien,

dus keer ik maar terug naar het strand.

Aan de rand van de duintjes valt mijn oog op

een klein vogeltje dat zo'n 40 meter van mij af zit.

Een verdwaalde Sneeuwgors.

Die waren hier al een tijdje niet meer gemeld.

Een leuke bijvangst op zo'n ochtend.

Het blijkt een lastige klant te zijn,

want het vogeltje is erg schuw.

Ik wil het bijna opgeven, wanneer er iemand met een hond

aan komt lopen en het vogeltje mijn kant opdrijft.

Terwijl de Sneeuwgors mijn kant opkomt, slaat de man linksaf en 

loopt met de hond richting de zee.

Dat is voor het eerst dat een hond een voordeeltje oplevert bij het fotograferen.

Terwijl ik terug loop naar de kustlijn, zie ik dat er alweer 

wat grotere Steltlopers langs het water lopen.

Rosse Grutto's

Natuurlijk benader ik de vogels weer op dezelfde manier,

maar terwijl ik nog op mijn knieën zit, zie ik dat er

meerdere Rosse Grutto's de landing inzetten.

Dan maar een plaatje vanaf een minder laag standpunt.

Ik merk wel meteen dat mijn plek keuze niet de juiste is.

De vogels lopen namelijk van mij weg.

Dom van mij, want nu moet ik weer proberen

om voor de vogels te komen.

Het is natuurlijk wel de juiste plek, wanneer er andere vogels

al foeragerend mijn kant opkomen.

Drieteenstrandloper

Die neem ik dan nog wel even mee, voordat ik een andere positie ga zoeken.

Het is best een tijdje geleden, dat ik op deze manier aan het fotograferen was.

Het zitten, liggen, kruipen en weer opstaan gaat dan ook moeizaam.

De volgende dagen voelde ik het nog steeds.

Een duidelijk signaal dat ik iets actiever moet worden.

Maar ja, nadat ik eindelijk weer rechtop stond,

moest ik weer een omtrekkende beweging maken.

Deze keer liep ik echter een behoorlijk stuk door,

zodat de foeragerende Rosse Grutto's mijn kant op zouden komen.

Tenminste, dat was de bedoeling.

Rosse Grutto's

Hoewel het even duurt, werkt de tactiek wel.

Ik zie ze steeds dichterbij komen en ik kijk ongerust om mij heen.

Ik zie twee fotografen aankomen, een jogger en iemand met een hond.

De jogger houdt gelukkig rekening met mij en gaat met een boog om mij heen.

De anderen zullen wel mijn kant opkomen, dus ik moet echt

van deze kans gebruik maken.

Rosse Grutto

De mannetjes zijn prachtig gekleurd in deze tijd van het jaar en

ze doen hun naam echt eer aan.

Die roestbruine veren kleuren zo mooi in het vroege zonlicht en

dat alleen al maakt het waard om zo vroeg op te staan.

Rosse Grutto

Gelukkig hebben de twee andere fotografen verstand van vogels,

want ze maken zich op tijd wat kleiner en letten duidelijk op het gedrag van de vogels.

De man met de hond gaat rechtsaf naar de duinen,

dus er is voorlopig rust genoeg.

Drieteenstrandloper

Af en toe komt er ter afwisseling een Drieteenstrandloper door het beeld rennen.

Leuk toch om het verschil qua gedrag te zien tussen verschillende vogelsoorten.

Drieteenstrandloper

Gelukkig staan ze af en toe ook heel even bijna stil.

Rosse Grutto

Ik merk wel dat het licht te hard begint te worden en het snel uit is met de pret.

Het strand is een plek waar ik eigenlijk alleen kom met heel goed weer.

Zodra het te hard waait of een beetje regent, laat ik het strand al links liggen.

Ook met bewolkt weer vind ik de kleuren niet zo fraai en dus

ben ik aangewezen op zonnige dagen.

Het nadeel is dat het dan vroeg voorbij is ivm het harde licht.

Rosse Grutto

De Rosse Grutto's komen aan het einde van het strand en gaan met z'n allen

een andere plek opzoeken.

Voor mij het teken om uit het zeiknatte zand omhoog te komen en

als een soort zandwezen terug te wandelen naar de auto.

Drieteenstrandloper

Op de terugweg zie ik nog een leuk tafereel.

Een Drieteenstrandloper doet zich tegoed aan een aangespoelde Kwal.

Hoewel ik stijf, stram en ook wel koud ben,

neem ik toch even de tijd om dit vast te leggen.

Drieteenstrandloper

Geen idee of hij de kwal zelf opeet of misschien insecten

die zich tegoed doen aan de Kwal.

Ik vermoed zelf het tweede anders zouden er wel meer vogels omheen staan.

Dit uitstapje gaf mij wel weer inspiratie om snel weer op pad te gaan.

Dit keer naar mijn vaste  fotoplek in Noord-Holland

en daar op jacht naar:

De Bontbekplevier

Tot de volgende keer,

René