Watervogels

 

Nonnetje

Eigenlijk zou ik nu een blog plaatsen met vogels op het ijs in de hoofdrol,

maar na een aantal uitstapjes heb ik mij bedacht.

De afgelopen maanden kwa ik op diverse plekken verschillende soorten Watervogels

tegen en kon deze van af een laag standpunt fotograferen.

Wilde eend

Op een wat grijze ochtend liggend in een schuiltentje aan de rand van een grote plas

in een polder in landelijk Amsterdam. Alles bleef betrekkelijk ver weg,

behalve een Wilde Eend.

Dodaars

In de winter naar de AWD en maar een beetje rondstruinen op zoek naar wat leuks.

Het doel was de Klapekster, maar die liet zich niet van dichtbij verschalken.

In een kanaaltje, waarvan de oever begroeid was met riet, zag ik van afstand

een klein vogeltje onderduiken. Dat kon niet anders zijn dan een Dodaars.

Even rustig de omgeving verkennen en kijken of er een plekje is waar ik

een laag standpunt in kan nemen. Nadat ik een plekje gevonden had,

waar ik dichtbij de kant van het water kon komen, was het wachten

totdat de Dodaars weer onder zou duiken.

Toen het vogeltje onder water was, snel richting de waterkant en

mij zo klein mogelijk maken. Toen de Dodaars weer boven water kwam,

gewoon weer afwachten totdat hij weer onder water ging.

Gauw mijn camouglage-kleedje over mij heen en nu helemaal

naar de rand van het water en languit liggen.

Dodaars

Dan is het even afwachten totdat de Dodaars hopelijk een beetje dichtbij komt.

Dodaarzen zijn vaak erg nieuwsgierig.

Wanneer de vogel de camera hoort klikken, zie je hem

nieuwsgierig naar de bron zoeken.

Altijd leuk om een Dodaars te fotograferen.

Beetje jammer dat de lichtomstandigheden niet optimaal zijn.

Terwijl ik de Dodaars aan het fotograferen ben,

zie ik een stukje verderop nog een paar leuke onderwerpen.

Kuifeend

Een paar Kuifeenden komen heel langzaam dichterbij.

De Dodaars glijdt tussen het riet en gaat de aandacht dus uit naar de Kuifeendjes.

Eigenlijk maakt de soort niet zoveel uit op dit soort momenten.

Kuifeend

Net als de Dodaars is ook de Kuifeend nieuwsgierig waar het geklik vandaan komt.

Zo.n frontaal aanzicht geeft toch altijd een vreemd beeld bij dit soort vogels.

Kuifeend

Langzaam zwemmen ze voorbij en net voordat ik op wil staan, zie ik iets verder

naar links twee eenden landen op het water.

Op dat moment heb ik geen idee wat voor soort het is, maar ik

besluit om toch even af te wachten en te kijken of ze mijn richting opkomen.

Inderdaad zwemmen ze mijn kant op en zodra ze wat dichterbij zijn,

zie ik dat het Tafeleenden zijn.

Toch ook geen alledaagse soort.

Tafeleenden

Het paartje glijdt voorbij en na deze toegift wordt het tijd om weer op zoek

te gaan naar de Klapekster.

Maar die liet zich nu ook weer alleen van 50 meter afstand zien.

Soms is het zelfs in de Amsterdamse Waterleiding Duinen te druk.

Tafeleend

Wintertaling

Een andere eendensoort die ik niet zo vaak meer zie is de Wintertaling.

Een betrekkelijk klein eendje, maar prachtig gekleurd.

Het mannetje dan he.

Vooral in het juiste zonlicht komen de kleuren van de veren op de kop prachtig tot hun recht.

Dan zijn ze groen, dan weer paars en dan weer donkerblauw.

Wintertaling

Nog niet zo heel lang geleden zag ik groepjes van deze schuwe eenden in

de polders net buiten de ring A10, maar nu is het zoeken

naar een speld in een hooiberg.

Zomertaling

De Zomertaling daarentegen bewandelt de tegenovergestelde weg.

Was ik 10 jaar geleden blij wanneer ik er eentje op 50 meter afstand kon fotograferen,

tegenwoordig zie je ze steeds vaker.

Nog steeds niet in hele grote getallen, maar hun aantal neemt duidelijk toe in Nederland.

Tenminste, dat is mijn ervaring.

Soms kom je op plekken en wordt je verrast met wat je daar tegen komt.

Deze keer had ik dat met een paartje Nonnetjes in Lunteren.

Nonnetjes

Iets na zonsopkomst kon ik begin maart dit paartje van dichtbij fotograferen.

Vanuit hut Waterland was het niet mogelijk om een laag standpunt in te nemen,

maar deze keer kon ik languit in het gras langs de waterkant.

Nonnetje

Het kleinste lid van de Zaagbekfamilie is een prachtige watervogel.

Een heerlijke soort om te fotograferen en een grote uitdaging.

Nonnetje

Ietsje verder een tweede vrouwtje dat zich rustig ligt te poetsen.

Nonnetje

Terwijl het zonnetje wat hoger komt, zie ik het andere vrouwtje steeds dichterbij komen.

Ik vergeet alles wat er verder om mij heen gebeurt en focus mij volkomen op de Nonnetjes.

Een buitenkansje.

Zeker met deze lichtomstandigheden.

De zon is net een kleine uurtje op en het licht is altijd mooi met een winterzonnetje.

Nonnetje

Nonnetje

Dan begint het mannetje zich ook nog uit te sloven en maakt zich klaar 

om te paren. Helaas had het vrouwtje er helemaal geen zin in deze keer.

Nonnetje

Nonnetjes

Zodra de zon echt wat hoger komt, wordt het lastiger om de gedeeltelijk witte vogel

goed op de foto te krijgen. 

Nonnetjes

Het zal nu niet lang meer duren dat de witte delen overbelicht gaan raken en

is het dus uit met de pret.

Gelukig zijn er andere vogels waar ik mijn aandacht op kan richten.

Nonnetje

Terwijl ik opsta merk ik pas hoe nat en modderig de ondergrond was.

Ik zie er niet uit en in deze periode is de temperatuur nou ook niet echt lekker

ook al schijnt het zonnetje.

Voordat de temperatuur echt aangenaam wordt, zijn we wel een paar uurtjes verder.

Ik besluit maar om de auto op te zoeken en mijn reserve kleding aan te trekken.

Ter afsluiting nog deze

Brilduiker

Op dit moment ben ik bezig om een top 15 samen te stellen van

mooiste foto's van de afgelopen 14 jaar.

De top 10 was wel aardig snel voor elkaar, maar die laatste 5 is toch erg lastig.

Dus een volgend blog bevat of die top 15 of een blog over 

een klein beetje winter met oa deze:

Zwarte mees

Tot de volgende keer,

René