"Als je ergens niet bent, ben je óf te vroeg, óf te laat."

Wijlen Johan Cruijff (r.i.p.)

woensdag 17 november 2021

De Edelhertenbronst 2021

 

Edelhert

September is de bronstperiode voor de Edelherten op de Veluwe.
Dé plek om dit van zeer dichtbij te aanschouwen is de Wildbaan in
het Nationaal Park de Hoge Veluwe.
Voor puristen een hels circus, maar voor heel veel mensen
een jaarlijks terugkerend hoogtepunt.

Op de Wildbaan zijn twee grote parkeerplekken die in de volksmond P1 en P2 worden genoemd.
Bij deze plekken worden iedere dag op een bepaald tijdstip oa appeltjes gevoerd.
Het krijgt dan inderdaad iets van een dierentuin-effect, maar het heeft wel veel voordelen.
Allereerst brengt het veel geld in het laatje voor het park.
Ik kom er bv alleen maar vanwege de Bronst en waarschijnlijk velen met mij.
Ten tweede zorgt het ervoor dat veel mensen niet door bossen hoeven te
denderen om iets mee te krijgen van de bronst met alle negatieve gevolgen van dien.
Dieren worden niet verstoord en de flora wordt niet vertrapt.
Ten derde heeft het een enorme sociale invloed.
Voor een hele grote groep mensen is het een ontmoetingsplek, waar urenlang
geouwehoerd wordt over camera's, lenzen en fotografieavonturen.
Ieder jaar weer en ieder jaar weer dezelfde verhalen.
Ze vinden het prachtig en veel mensen zijn er iedere dag te vinden
tijdens de bronstperiode.
Ten vierde heeft het een onderwijzend effect.
Veel dagjesmensen en toeristen stoppen bij de parkeerplekken en
vragen wat er te zien is en wat er gebeurt.
Het zorgt voor een mooi stuk natuurbeleving bij zowel volwassen als kinderen.

En ja, het is een circus waar een paar honderd mensen in camouflagekleding
opgesteld staan in een rij met een batterij aan camera's waar je U tegen zegt.
Maar als je je daar een beetje voor af kunt sluiten,
dan kun je ook ontzettend genieten van de bronstperikelen.
Ik vind het in ieder geval geweldig om te bekijken en te ondergaan.

Edelherten

Eind augustus lees ik toevallig dat de bronst al een beetje op gang begint te komen.
Omdat er begin september nog niet zoveel mensen aanwezig zullen zijn,
besluit ik om op 2 september eens te gaan kijken.
Normaliter maak ik er een dagje van , maar omdat de kijkhutten
allemaal nog gesloten zijn vanwege Covid, ga ik pas in de middag.

Rond 17:00 uur komt de boswachter aan en strooit de appeltjes.
Een groepje Wilde Zwijnen komt er direct op af en
vreet het merendeel al snel op.
Pas 2 uur later komen er eindelijk wat herten op af.
Een geweidrager sjokt achter het kleine groepje aan,
maar verder gebeurt er helemaal niets.

Het valt enorm tegen en op het moment dat ik eigenlijk in wil gaan pakken,
zie ik wat kleine hertjes uit het bos komen.
Ik kijk nog eens goed en zie dan pas dat het een grote groep Moeflons is.
Die had ik hier nog niet eerder gezien.

Moeflons

De zon staat al een stuk lager en zorgt voor mooi licht.
Ik hoop op een volwassen mannetjes schaap met van die grote gekrulde hoorns.
Helaas lopen er alleen maar ooien en jonkies.
Dan toch nog een jong mannetje. Ook leuk.

Moeflons

Inmiddels is bekend dat de Moeflons gaan verdwijnen,
want ze schijnen een te makkelijke prooi te zijn voor de Wolf.

De foto-opbrengst viel dus niet mee deze 2de September,
maar de echte bronst moet dan nog beginnen.

Twee weken later volgt poging nummer 2.
Inmiddels heb ik dan al wat foto's voorbij zien komen van burlende Herten
en zelfs van een gevecht.
Dus op 18 September reis ik weer af naar het Park.

Eerst rij ik wat door het Park, maar omdat ik eigenlijk niets bijzonders zie,
ga ik maar vast een kijkje nemen op de Wildbaan.
Om 14:30 kom ik daar aan en zie ik al behoorlijk wat auto's en
mensen op de parkeerplek staan.
Ook zie ik mensen al fotograferen en zie ik dat er een hert
heerlijk in de schaduw van een boom vlakbij de weg ligt.

Hubertus

Het blijkt het beroemdste hert van Nederland te zijn: Hubertus.
Nou kom ik al heel wat jaartjes tijdens de bronst in dit Park,
maar ik denk dat ik 1 van de weinigen ben, die Hubertus nog nooit
op de foto had gezet.

Hubertus is geloof ik 10 jaar en is ontzettend tam.
Het dier is van jongs af aan gewend aan mensen en dus makkelijk benaderbaar.
Hij heeft een imposant gewei, maar is tijdens eerdere gevechten
blind geraakt aan zijn linkeroog.
Normaliter wordt zo'n hert dan vaak afgeschoten,
maar deze brengt een hoop geld in het laatje en
laten ze dus lekker rond banjeren.
En waarom ook niet.

Hubertus blijft lekker liggen in de schaduw,
totdat de zon zover gedraaid is, dat hij verdreven wordt van zijn stekkie.

Hubertus

Hij laat wel even zien dat voor hem de bronst begonnen is.
Hij plast tegen zijn buik, zodat hij lekker geurt voor de dames.

Hubertus

Daarna urineren in de modderpoel en de geurende modder
tegen zich aan gooien.
Ja, Hubertus is er klaar voor.

Na een uitgebreid modderbad begint het hert de takken van
bomen aan te vallen om ook daar zijn geur te verspreiden.
Een aantal takken blijven als versiersel in zijn gewei zitten.
Hierna verlaat Hubertus het veld en het zal voor mij
de eerste ontmoeting en direct ook de laatste ontmoeting met Hubertus zijn.

Drie dagen later wordt Hubertus dodelijk verwond tijdens een gevecht in zijn lies.
Omdat hij blind was aan zijn linkeroog, zag jij zijn tegenstander
niet aankomen en werd dodelijk gespietst.
Het zorgt voor veel emoties bij een hoop vaste bezoekers van het Park
en het nieuws haalt ook de landelijke media.
Voor veel mensen zal het Park niet meer hetzelfde zijn en
zullen ze de ontmoetingen met Hubertus enorm missen..
Maar ja, that's life.

Een kleine twee uur nadat Hubertus het veld verlaten heeft,
komt de boswachter weer appeltjes strooien.

Wild Zwijn

Wanneer de boswachter klaar is met strooien tikt hij met zijn schep tegen de bak en
daarmee luidt hij de etensbel. De herten weten dan dat het eten is opgediend.
Maar de Zwijnen weten dat inmiddels ook en komen al snel uit het bos.

Voorgaande jaren kwamen altijd eerst de herten en pas wanneer die klaar waren,
kwamen de Zwijnen de restjes opeten.
Maar nu is dat andersom.
Zwijnen zijn zeer intelligent en hebben natuurlijk snel door,
dat ze er eerder moeten zijn dan de herten om meer lekkers te kunnen eten.

Maar de herten komen er ook al snel achteraan.

Edelherten

Altijd komt de meest ervaren Hinde als eerste uit het bos.
Deze leidhinde neemt de omgeving in zich op en beslist 
of de boel veilig is. Dit wordt zekeren genoemd.

Zodra zij het veilig vindt, volgt de rest van het roedel al snel.
De geweidrager sjokt er meestal achteraan.

Alhoewel bijna iedereen die langs de Wildbaan zit, al honderden 
zo niet duizenden foto's van Edelherten heeft, merk je toch dat 
iedereen alert wordt wanneer de eerste Hinde uit het bos komt.
De eerste camera's beginnen al te klikken, maar het geroezemoes
neemt toe wanneer er een geweidrager uit het bos komt.

Dan wordt het tijd voor iedereen om de camera aan te zetten en
de eerste foto's te nemen.

Edelhert

Het is werkelijk een prachtig exemplaar. 
Het plaatshert gaat er eventjes goed voor staan en
kijkt richting de rij met fotografen met een air van: Ik ben de koning!

Op zo'n moment vergeet ik gewoon alle mensen om me heen
en geniet ik van deze prachtige dieren.
Er zijn maar weinig plekken waar je dit zo mooi kunt meemaken.

Edelhert

Hoewel het plaatshert mooie plaatjes oplevert, is er op deze plek nog
weinig te merken van de bronst.
Heel af en toe klinkt er een burl in het bos en proeft het
plaatshert constant de lucht om uit te vinden of er al een hinde gedekt kan worden.

Om een uur om 6 geef ik het op en besluit om bij een andere plek mijn geluk te proberen.
Wanneer ik daar aankom, zie ik dat meerdere mensen op hetzelfde idee gekomen zijn.
Het is een beetje een vaste routine voor veel fotografen.
Eerst naar de Wildbaan en dan om een uur of 6 richting het Reemsterveld.

Dat is een plek waar je mooi met tegenlicht kunt fotograferen.
Maar vandaag is daar ook niet heel veel te zien.
Op een bepaald moment steekt er een Hert over.

Edelhert

Hij burlt een paar keer en dat zorgt voor een mooi beeld.
Dan hoop je dat het Hert de heuvel opwandelt en voor een mooi
silhouet zorgt tegen de ondergaande zon.

Maar ook dat zit er vandaag niet in.
Soms zit het mee en heel vaak zit het tegen.

Omdat ik nog steeds niet tevreden ben met de foto-opbrengst wil ik toch nog
graag nog een keertje naar het Park gaan.
Maar omdat het de voorgaande twee keer niet echt groots was,
twijfel ik enorm.

Dan zie ik meldingen en foto's van een Lammergier en een Steenarend
die zich allebei op een bepaalde plek in het Park laten zien.
En er zitten ook echt mooie platen bij. Niet van die vage shots van grote afstand.
Omdat ik het ook leuk zou vinden om Hubertus nog wat beter 
op de foto te krijgen, kijk ik even wanneer de weersverwachting goed is.

De 22ste wordt een mooie dag en ik neem vrijaf.
Deze keer ga ik al vroeg op pad en gaat de fiets mee.
Ik wil vroeg op de plek zijn waar de roofvogels gezien zijn.

De avond daarvoor lees ik dat Hubertus dood is.
Aangevallen door een concurrent en daarna uit zijn lijden geholpen door de boswachter.
De faceboekpagina van Het Park loopt vol met filmpjes, foto's en reacties
over Hubertus. Het maakt enorm veel los bij een hoop mensen.
De bekendste bewoner van het Park is niet meer.

Web

Wanneer ik aankom bij de plek waar de Lammergier al een paar dagen verblijft,
zie ik al een stuk of 10 vogelaars staan. Zowel de Lammergier als de
Steenarend zijn nog niet gezien en als ik het goed hoor,
dan schijnt er ook nog een Zeearend rond te vliegen in deze buurt.

Ik installeer de camera op het statief en het lange wachten gaat beginnen.
Twee uur later vind ik het wel mooi geweest en probeer iets te bedenken
wat ik dan kan doen. Het duurt namelijk nog erg lang voordat de
boswachter de appeltjes gaat strooien.
Ik hoef dus ook niet te hopen dat ik Hubertus ergens tegenkom.
De vogelhutten zijn nog steeds gesloten.
Normaal gesproken zit ik in deze periode een paar uur
in de hut bij Otterlo en daarna in de hut van Schaarsbergen,
voordat ik naar de herten ga.
Maar dat feest gaat dus niet door.

Ik besluit om een bezoekje te brengen aan de Vlindertuin in Harskamp.
Lekker dichtbij en een mooie plek.

Oranje Passiebloemvlinder

Eigenlijk vind ik alleen de Europese vlindertuin leuk.
De Tropische vlindertuin interesseert mij niet zo.

Ik zal niet alle vlinderfoto's laten zien die ik daar gemaakt heb,
want het gaat tenslotte om de Edelherten.

Rupsen van de Monarchvlinder

Ik heb mij er toch mooi een uurtje of 2 vermaakt.
De vlinder waar ik vooral naar op jacht was,
is de Koninginnenpage.

Maar dat is nou net een vlinder die enorm op moet warmen
en terwijl alles lekker in de rondte vloog,
bleven de Koninginnenpages tegen de wanden hangen.

Dan maar een beetje rupsen fotograferen.

Rupsen van de Monarchvlinder

Om een uur of 1 begonnen eindelijk de Koninginnenpages te vliegen.
Maar ja, dan nog op de foto zien te krijgen he.

Koninginnenpage

Ik heb toch best wel wat aarige foto's van deze soort kunnen maken 
en deze vond ik het wel waard om hier te plaatsen.

Detail van vleugels Koninginnenpage

Dan komt het moment dat je het allemaal wel gezien hebt en
maar weer terug naar het Park gaat.
Op de parkeerplaatsen aan de Wildbaan is het inmiddels een drukte van belang.
Tientallen mensen hebben hun auto al geparkeerd en zitten lekker in
het zonnetje en zijn in afwachting van de herten.
Als je vroeg komt, heb je tenminste een mooi plekje vooraan.

De hele Hoge Veluwe commune is aanwezig en de stoere verhalen 
komen voorbij. Foto's worden tevoorschijn getoverd op de telefoons
om elkaar de ogen uit te steken.
Het is fantastisch om naar te kijken en om het te volgen.
En soms hoor je ook nog eens een goeie tip.
Altijd makkelijk.

Maar het duurt nog een paar uur voordat de herten gevoerd gaan worden
en besluit ik om nog eens langs de plek van de grote roofvogels te gaan.
Er staan behoorlijk wat vogelaars inmiddels en natuurlijk was
de Lammergier net behoorlijk lang goed in beeld.
Maar gelukkig niet zo goed, dat er superplaten zijn gemaakt.

Ik heb goede hoop dat hij nog terug komt en zet mijn spullen klaar.
Maar de vogel heeft er geen zin meer in en verder
valt er ook helemaal niets te zien.

Dan toch maar naar de Wildbaan en een uurtje wachten totdat de boswachter komt.

Edelhert

Zoals ik eerder vertelde zijn er twee plekken langs de Wildbaan
waar je terecht kunt. Bij P2 heb je een mooiere achtergrond, omdat de bomen
wat verder weg staan. Maar de herten komen niet altijd op dat veld.
Meestal komen ze eerst op P1 en als het eten daar op is, willen ze nog
wel eens verhuizen naar P2.

Dus kies ik altijd P1 uit als beginplek.
Op dat veld ligt een modderpoel en dat is een plek
waar vaak iets gebeurd. Herten die een bad nemen of
kalfjes die er doorheen huppelen.

Ik ga meestal gewoon tussen de auto's staan ter hoogte van die poel en
dan achter mensen die vanaf een laag standpunt fotograferen.
Dan kan ik mooi met mijn statief daar overheen fotograferen.
Werkt altijd en dan hoef je niet al heel vroeg een plekje uit te zoeken.

Het is duidelijk dat de bronst nu echt op gang is gekomen,
want er wordt flink geburld in het bos.
De boswachter komt ook nog eens lekker vroeg om te voeren
en de herten komen bijna direct uit het bos.

Een mooi bronstroedel van een stuk of 25 hinden en kalveren en
een prachtig mooie geweidrager.
En die gaat ook nog eens direct naar de modderpoel
om even uitgebreid in bad te gaan.

Edelhert

Terwijl de hindes en jonge herten zich tegoed doen aan het voer,
maakt het Hert er een mooi spektakel van.
Lekker urineren in de kuil en er daarna inrollen,
zodat hij lekker ruikt voor de dames.

Hij loopt richting een paar afgedwaalde hindes en dan opeens komt
er een andere geweldenaar uit het bos.
Zo uit het niets is hij daar opeens.

Ik kom al jaren op deze plek en er zijn een aantal momenten
waar iedereen op zit te wachten.
Dat zijn  momenten dat twee Hinden op hun achterpoten gaan staan
en elkaar bevechten. Het zogenaamde Lepelen.
Of dat een jong kalfje gezoogd wordt.
Het meest gefotografeerde moment is wanneer een geweidrager burlt.
Een hinde die gedekt wordt door een mannetje 
en natuurlijk een gevecht tussen twee mannen zijn de momenten waar iedereen op hoopt.

Die gevechten vinden bijna altijd plaats in het bos
of natuurlijk net achter een boom.
Maar nu zie ik vlak voor mijn neus een confrontatie ontstaan.

Ik voel gewoon de spanning om mij heen stijgen.
Iedereen die goed zicht op beide herten heeft is er klaar voor
en je hoort allen maar het klikken van de vele camera's

De staredown

Geeft 1 van de 2 het al bij voorbaat op en lopen ze langs elkaar heen of knallen ze op elkaar?
Tijdens de hoogbronst razen de hormonen door hun lichaam en zullen ze
niet snel zo'n mooi roedel opgeven.
Niet zonder er voor te strijden tenminste.

Het modderhert loopt langs de uitdager, maar je kunt aan de opengesperde ogen
zien dat het modderhert er klaar voor is.
Wanneer het modderhert de ander helemaal gepasseerd is,
zie ik het gebeuren.
Het modderhert doet zijn kop naar beneden en draait het gewei
richting de uitdager. Tegelijkertijd draait de uitdager zijn hoofd schuin naar beneden
richting het modderhert.

De aanzet tot het gevecht

Nu is er echt geen weg terug meer en geld het recht van de sterkste.
Beng!!!!
Met een enorme geluid knallen de geweien op elkaar.

De eerste ronde

Eindelijk na zoveel jaren zie ik een gevecht van twee Edelherten,
vlak voor mijn neus en zonder dat er storende objecten tussen staan.
Geweldig om het krachtsvertoon te zien en je hoort de 
opwinding om je heen.
Hier komen al die mensen iedere dag voor.
Maar het echt op deze manier kunnen zien en fotograferen,
gebeurt niet zo heel vaak.

Vrouw en kinderen eerst

Terwijl de mannen vechten, maken de vrouwen en kinderen dat ze uit de weg komen.
Maar dat doen ze op hun dooie akkertje.
Ik krijg de lachers op mijn hand, door hard te roepen dat ze door moeten lopen.
Ze staan namelijk zeer storend in de weg.
Gelukkig luisteren ze.

Inmiddels is wel te zien dat de uitdager de overhand krijgt.

De Krachtmeting

De uitdager duwt het plaatshert langzaam maar zeker achteruit.
Het plaatshert zet zich schrap, maar schuift aldoor een beetje verder naar achteren.

Close-up

Het modderhert deinst nog iets verder achteruit en er lijkt een beslissing te komen.

De laatste ronde

De geweien komen weer uit elkaar en het plaatshert moet zijn 
meerdere erkennen in de uitdager.
Nadat ze helemaal los zijn gekomen van elkaar,
druipt het modderhert af.

Terwijl de camera's zwijgen en het adrenaline-niveau bij
de toeschouwers weer normale proporties aanneemt,
gaat de uitdager er eens even stoer voor staan.

De Winnaar

Het nieuwe plaatshert ziet er indrukwekkend uit en hij
laat even duidelijk horen wie de nieuwe baas is.

De Overwinningskreet

Een enorme oerkreet schalt over het veld en
dan is het eindelijk tijd om de camera even tot rust te laten komen.
De buffer ziet tsjokvol en de vele beelden
moeten even weggeschreven worden.
Vanaf het moment dat de twee herten elkaar aankeken tot  aan
de oerkreet zit iets meer dan een minuut.
Een minuut die voor mijn gevoel 5x zo lang duurde.

Echt geweldig om dit zo mooi te kunnen zien en vast te leggen.

Een Overwinningsbad

De nieuwe baas neemt een uitgebreid modderbad en maakt ook daar een spektakel van.
Het Hert staat gewoon echt stijf van de testosteron.
Alles gaat met extra power

New King in town

De herten blijven nog tot 17:30 uur op het eerste veld en dan 
gaat het roedel richting het tweede veld.
Ik pak dus maar mijn spullen bij elkaar en wandel ook die kant op.

Het enige wat de mensen daar tot dan toe gezien hadden,
waren een zooitje Wilde Zwijnen die weer alle appeltjes  opgegeten hadden.

De herten laten zich dan ook niet goed zien op het tweede veld en
dit is nou precies de reden waarom ik altijd het eerste veld kies.

Na een half uurtje wachten ga ik maar richting het Reemsterveld.
Het belooft een wolkenloze zonsondergang te worden en
dan kunnen er wel eens mooie beelden tot stand komen.

Het is al erg druk aan de rand van het Reemsterveld en ik heb moeite
om een mooi plekje te vinden.
Al snel komt er aan de linkerkant een geweidrager uit het bos.
Tot een aantal jaren terug werd er op dit veld ook gevoerd,
maar daar zijn ze mee gestopt.
Er schijnt een soort van VIP-hut gebouwd te zijn, waar
ze nu naar toe gelokt worden met eten.
Tsja, wie betaald, die bepaald.

Maar daardoor is de kans dus niet zo heel groot dat de herten
een beetje dichtbij komen en is het in spanning afwachten.
Het geluk is ons deze avond goed gezind,
want de geweidrager komt al burlend onze kant op.

Edelhert

Het Hert wandelt rustig de heuvel op en laat zich constant goed horen aan
 de andere geweidragers die op dit grote veld rondstruinen.
Door het tegenlicht krijg je mooie silhouetten en dan hoop je natuurlijk
dat zo'n hert even boven op de heuvel stopt en begint te burlen.

Maar het is eigenlijk net even te vroeg, want de zon staat
nog te hoog. Ik kijk naar de zon en op mijn telefoon hoe laat het is.
Het duurt nog wel minstens een 45 minuten tot zonsondergang.

Edelhert

Dus hoop ik dat het Hert gewoon nog even in de buurt blijft,
maar al snel lijkt het erop dat dit niet gaat gebeuren.
Hij loopt de heuvel aan de andere kant af en gaat richting de bosrand.

Ondertussen laat hij luid burlend horen dat hij er klaar voor is.

Edelhert

Gelukkig rijden er twee fietsers over het pad langs de bosrand en dat
doet het Edelhert omdraaien en terugkeren.
Een mazzeltje.

Want inmiddels is het nog maar een kleine 20 minuten tot de zon ondergaat.
De kans dat het Hert in de buurt blijft is ook groter geworden,
omdat een aantal Hinden nu ook bij de heuvel zijn.

Edelhert

De zon komt lager en lager en tegelijkertijd wandelt het Edelhert weer de heuvel op.
Jammer genoeg gaat hij niet staan burlen op de heuvel, maar in plaats daarvan
gaat hij lekker liggen uitrusten.
Dat was nou net niet de bedoeling ;-)

Dan hoop je dat hij toch nog een paar keer een kreet slaakt,
maar hij besluit om het toneel via de achterkant van de heuvel te verlaten.

Zonsondergang

Ik wacht nog even af, maar hij komt niet terug voor een toegift.
Alles bij elkaar was het toch een topdag voor mij.
Foto's van een gevecht en ook eindelijk eens een
frontale foto van een burlend Hert.

Benieuwd wat de bronst in 2022 brengt.

In een volgend blog lweer aandacht voor Gruttoland met oa deze:

Goudplevier die twee middelvingers naar mij opstak

Tot de volgende keer,
René

13 opmerkingen:

  1. Hoi Rene
    geweldige serie is dit weer van die edelherten bronst,
    groetjes Herman Versteeg,

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ha Rene wat een prachtuige serie zo te horen kan je met de auto haast op de plek komen dat moet voor mij ook te doen zijn een volgend seizoen als ik mij goed voel ga ik dat zeker proberen want dit zou ik ook nog wel eens mee willen maken dit smaakt naar veel meer.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi René,
    Wat een prachtige blogpost. Schitterende foto's. Mooi al die herten en grappig om ze ook ze strijdend met elkaar te zien.
    Je laatste foto's van dat hert zo boven het hoge gras met die warme kleuren van de ondergaande zon zijn ook erg mooi
    En wat heb je ook die rupsen mooi kunnen fotograferen.
    Je laatste foto van die Goudplevier is echt top. Fantastisch, alsof hij inderdaad een gebaar naar je maakt van....!!

    Groeten, Marco

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi René,
    Wat een prachtig blog met geweldige foto's.
    Ik ben ooit één keer bij de wildbaan geweest om foto's van de edelherten te maken, maar tjonge wat was het daar druk, dat doe ik dus nooit meer.
    De rupsen heb je ook super mooi vast gelegd.
    Groetjes Irma

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ha René,
    wát een verhaal. Je laat maar weer eens zien: de aanhouder wint. 3x terug naar de Veluwe voor de hertenbronst, maar... dan héb je ook wat. Je had het ook wel verdiend dat er een keer een gevecht vlak voor je neus plaatsvindt. Wat me reuze verbaast, is dat zo'n gevecht dan al in een minuut gedaan is. De triomf-burl van de winnaar is er niet minder om. Prachtige plaat is dat.
    Uiteraard heb ik genoten van alle foto's in dit blog; je vlinderintermezzo mag er ook zijn.

    Hartelijke groet, Corrie

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hallo Rene
    jedes Jahr aufs neue versuche ich bei der Brunft mein Glück... aber hier im Harz wird alles abgeriegelt so das man nur die Hirsche hören aber nicht sehen kann, bei deinen Bildern sehe ich jetzt was ich verpasse und bin sehr neidisch..;-))
    Grüsse Frank

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hoi René,
    Wat een schitterend beschreven verhaal, begeleid door even schitterende platen. Ook al moest je er heel wat tijd in investeren, het heeft je uiteindelijk wel opgeleverd waarvoor je gekomen was. Hubertus heeft zijn tijd gehad, zoals in de media uitgebreid gemeld is. Zij opvolgers zullen ongetwijfeld ook een reputatie gaan opbouwen. Met je neus vlakbij een gevecht staan is een belevenis, nog indrukwekkender dan bij de damherten. Oerkrachten, oergeluiden en een enorm clash, echt om van te watertanden. En dan ook nog moeflons en everzwijnen erbij. Het zal niet meevallen om volgende jaar een vergelijkbare bronst mee te maken.
    Groet, Kees

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hoi René,

    Zo, je hebt er echt werk van gemaakt hier, dat is nog eens uitpakken haha, wat een verhaal. Maar niet ten onrechte prachtig beschreven en versierd met prachtige foto's. Bijzonder al dat je dit keer de moeflons van zo dichtbij kon fotograferen, is mij nog nooit gelukt. Maar ook bijzonder dat je het oude plaatshert, Hubertus, nog net enkele dagen voor zijn dood kon vastleggen en zo te zien was hij op die leeftijd nog potent genoeg!! Ik heb er ook heel wat foto's van en wie niet die daar regelmatig komt. Top dat je dit keer een gevecht zo mooi close in beeld kon vastleggen, nr. 27 vind ik echt super. Prachtig ook dat je een hert op het Reemsterveld zo kon vastleggen als silhouet tegen de ondergaande zon. Ik probeer het ook iedere keer, maar dan is er weer geen mooie zonsondergang en als die er dan eens is dan verschijnt er weer geen hert. Mooi ook die rupsen uit de vlindertuin, wist niet dat je daarna (met hetzelfde kaartje) weer naar binnen mag in het park, of heb jij een abonnement? En ach, die lammergier en steenarend komen nog wel een keer, maar deze drie sessies hebben je in elk geval een prachtige serie opgeleverd. Nu maar hopen dat de vogelhutten daar eindelijk weer eens open gaan, is toch altijd een welkome aanvulling op de hertenbronst.

    Groeten,
    Ad

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hai Ad,

      Je koopt een kaartje voor de hele dag en je kunt zo vaak in en uit lopen als je wilt.
      De vogelhutten zijn overigens weer open, maar geen idee voor hoe lang.

      Groet,
      René

      Verwijderen
  9. Hoi René,
    Wat een prachtig verslag van de edelhertenbronst. Ik ging er ook altijd heen maar ben er de laatste 2 jaar ( mede door Corona en aangewezen zijn op OV) niet meer geweest. Maar nu ik jouw foto's zie, ga ik volgend jaar gewoon, het is toch echt wel de moeite waard. En hoe gaaf is dat....een gevecht voor je neus, super. En als je geluk hebt, dan heb je op het Reemsterveld echt de mooiste plaatjes.
    groetjes Ghita

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Hoi René.
    Prachtig verslag! Je moet er wat voor over hebben van hot naar haar. pfft..
    Je foto's zijn weer super! Bijzonder dat je nog net Hubertus hebt kunnen fotograferen, best een indrukwekkend beest. Echt heel fraai. Maar ja, ik zie liever een roodborstje ( dat heb ik weer, haha)
    Jammer dat je de Arenden moest missen.
    Ben ook benieuwd naar je volgende blog!
    Groetjes,
    Maria

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Hey René,

    ik neem het me alle jaren voor om ook eens naar de bronst op de Veluwe te gaan maar ieder jaar komt het er weer niet van. Wat jij hier laat zien maakt me toch wel weer lichtelijk groen hoor potverdorie zeg...... Wat een beauty's van mannen laat je heir voorbij komen met enorme imposante geweien. Ook de actie tussen de mannen is heel mooi vastgelegd. Ook je moeflons en dat zwijn zijn geweldig leuk om te zien. Het edelhert met dat kleintje is werkelijk prachtig.
    Ook leuk afgewisseld met je bezoek aan de vlindertuin. Echt je serie is heel indrukwekkend.

    Groetjes,
    Helma

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Was ik helemaal vergeten: schitterende foto's van de rupsen van de monarchvlinders én die close-up van de koningin! Super!
    Groetjes Maria

    BeantwoordenVerwijderen

http://blogging.nitecruzr.net/2013/03/the-lightbox-image-display-option.html