Grote Zilverreiger
De volgende stop is in Bretagne.
Een regio met onuitspreekbare plaatsnamen.
Vroeger toen we nog met de kinderen op vakantie gingen,
kon ik lekker in de ochtenden erop uittrekken en fotograferen.
Nu we met z'n tweetjes zijn, is dat toch allemaal anders en ga
ik niet zo snel vroeg uit bed en dan een paar uur op pad.
Mijn vrouw is niet zo van de vogeltjes bekijken, maar een dierentuin
bezoeken of iets dergelijks vind ze wel leuk.
Het is voor mij dus een kwestie van momenten kiezen,
maar ook goed plannen.
Bezienswaardigheden uitzoeken waar ik ondertussen ook vogels kan fotograferen.
Chateau de la Bourbansais
Bij het plaatsje Pleugueneuc (onuitspreekbaar dus) staat een 16de eeuws chateau
en daar omheen een soort van dierentuin en planten/kruidentuinen.
Helaas viel het geheel een beetje tegen.
Zwarte Ibis
Het is wel een plek waar de dieren aardig wat ruimte hebben.
Een grote, met netten afgedekte volière, bevat wat leuke vogels.
Omdat dit toch altijd trekt, lopen we eerst naar deze plek toe.
Rode Ibis
Fotografisch gezien niet zo'n mooie plek.
Beetje rommelig en groen water.
Rode Lepelaar
Na anderhalf uur hadden we alles al gezien.
Het leukst waren de Stokstaartjes.
Stokstaartje
Altijd fotogeniek, maar het kan af en toe zo lang duren
voordat ze de juiste kant opkijken.
En dan moet je ook nog op het goede moment afdrukken he.
Zit je daar op je knieën en maar wachten en de camera richten.
Ach ja, je moet er iets voor over hebben.
Cheetah
Rode Vari
Een paar dagen later gaan we kijken bij de roze granietkust.
We kennen daar een plek waar je prachtige rotsformaties kunt fotograferen.
Geen idee waar de foto's gebleven zijn hahahaha.
Allemaal foetsie.
Maar bij die plek is ook een klein zee-aquarium, waar je het
lokale onder waterleven kunt belkijken.
Zeekat
Ik vind het altijd erg lastig om in donkere omstandigheden uit de hand te fotograferen.
Maar het is nou eenmaal een beetje lastig om op dit soort plekken met een statief te werken,
dus toch maar uit de hand en het diafragma op f2.8.
Achteraf merk ik dat ik de volgende keer ietsje hoger moet gaan zitten qua F-getal.
De scherpte op 2.8 is niet helemaal top.
Anemoon
Het was leuk om even door het aquarium heen te lopen,
maar geef mij maar een aquarium met tropische vissen.
De kleine, kleurrijke visjes vind ik aantrekkelijker om te bekijken.
De reis wordt vervolgd naar het zuiden, richting de Atlantisch kust.
In de regio Pays de la Loire gaan we naar het departement Vendée.
Net buiten de grote badplaats Saint-Jean-des-Monts verblijven we 6 dagen op
een middelgrote camping. De badplaats zelf is best druk, maar een enorme aanrader.
Gezellige winkelstraatjes, fijne restaurants met verse zee-gerechten
en mooie langgerekte stranden.
In de buurt van deze plaats ligt een groot eiland.
Île de Noirmoutier
Sinds de jaren 70 is het eiland bereikbaar met een vaste brug,
maar daarvoor (en nu ook nog) is er een passage die twee keer
per dag droogvalt tijdens eb.
Met vloed zie je de weg langzaam verdwijnen en de verkeersborden
onder water verdwijnen.
Tijdens droog water gaat de plaatselijke bevolking op pad met rieken, scheppen en emmers
om schelpdieren zoals mosselen en kokkels te verzamelen.
Op het punt waar de weg verdwijnt tijdens eb is een gorr vogelreservaat.
Het heet Marais de Müllembourg en is een soort van moeraslandschap.
Kleine Zilverreiger
De grote blikvangers zijn de Kleine Zilverreigers.
Ik heb er nog nooit zoveel binnen een paar 100 meter gezien.
Kleine Zilverreiger
Hoewel de Kleine Zilverreiger het meest opvalt,
is de diversiteit groter dan ik gedacht had.
Ik zie Kluten, diverse meeuwensoorten, Blauwe Reigers, Grote Zilverreiger,
Tureluurs, Rosse Grutto's en nog veel meer.
Kleine Zilverreiger
Ik zou mij er uren kunnen vermaken, maar dat gaat helaas niet gebeuren.
Dus probeer ik de tijd zo goed mogelijk te benutten.
Steenlopers
Een prachtig gebied en een enorme aanrader voor de vogelaar.
Maar het eiland heeft veel meer te beden.
Het staat bekend om zijn zoutwinning en aantrekkingskracht voor vogels.
Op vele plekken zie ik Koereigers, maar het is lastig om ergens even stil te staan met de auto.
Morpho Helenor
Even langs de vlindertuin, waar iedereen altijd graag die grote blauwe exemplaren
op de foto wil krijgen. Maar ja, ze fladderen alle kanten op en als ze ergens stilzitten,
da hebben ze altijd hun vleugels gesloten.
Deze keer heb ik 1x geluk wanneer er eentje even zijn vleugels open doet.
Maar de hoeveelheid licht maakt het dan net weer lastig...
Koereiger
Nadat we de weg hebben zien verdwijnen in de zee en best wel genoten
hebben in de vlindertuin, rijden we door naar het noorden van het eiland,
waar we de hoofdstad bezoeken.
Onderweg zien we op diverse plekken Koereigers foerageren.
Alleen kunnen we nergens langdurig stoppen.
En als ik dan eindelijk ergens even stil ka staan,
gaan ze Koereigers er direct vandoor.
Koereigers
We rijden langs een mooi vel met wel 15 Koereigers.
Ik pak de eerste afslag en rij via een b-weggetje terug.
Eindelijk een plekje waar we even stil kunnen staan en waar ik wat foto's kan maken.
Maar het geluk duurt maar even, want een motor met een knetterende uitlaat
gooit letterlijk en figuurlijk roet in het eten.
Weg vogels.
Koereiger
Na ons bezoek aan de hoofdstad, zie ik op de terugweg een veelbelovend zijweggetje.
En ja hoor, na een paar honderd meter zie ik een Koereiger, jagend in de berm
Ik pparkeer de auto half in de berm en de vogel trekt zich helemaal niets aan van ons.
Maar ja, de zon besluit eventjes overdadig te gaan schijnen.
Koereiger
De Koereiger vangt grote Sprinkhanen, Libellen en andere insecten.
Maar in de felle zon is het bijna ondoenlijk om een mooie foto te krijgen.
Het is niet anders.
Een paar dagen later vertrekken we naar onze laatste camping.
Zo'n 150 km zuidelijker ligt de regio Nouvelle-Aquitaine en daarin
het eiland Île de Ré.
Ons camping bevindt zich op het noordelijkste puntje en
in de omgeving een mooi vogelreservaat Lilleau des Niges.
Op onze tweede dag op dit eiland met de fiets op ontdekkingsreis.
Visdief
De weg door het reservaat is druk bevolkt met fietsers.
Ik heb al snel door dat een mooie foto is lot uit de loterij is.
Een Visdiefje werkt heel even mee,
maar schrikt al snel van een grote groep naderende fietsers.
Ik had gelezen dat de Stelkluut een algemene broedvogel is in dit gebied.
Steltkluut
We zijn nog geen 5 minuten onderweg of ik zie al een familie Steltkluten.
Het is hartstikke warm en al fietsend is het goed uit te houden.
Maar zo'n kans laat ik niet voorbij lopen en we zetten de fietsen even langs de kant.
Jonge Steltkluten
Een ouderpaar met twee al grote jongen lopen in het moeras.
Zo'n 10 jaar geleden reed ik een behoorlijk stuk om de Steltkluut
in Nederland te fotograferen. Tegenwoordig zijn er steeds vaker paartjes,
die ook nog broeden en de jongen grootbrengen.
Maar ze hier zo tijdens een fietstochtje tegen te komen,
is en blijft fantastisch.
Steltkluut
De belachelijk lange, rode poten geven de vogel een beetje een vreemd uiterlijk.
Helemaal wanneer ze vliegen en die lange stelten onder de vogel uitsteken.
Stelkluten
Naar ook hier speelt de drukte mij parten en gaan de vier vogels er vandoor.
Tijdens ons verdere fietstochtje zie ik nog diverse Steltkluten,
maar allemaal te ver weg voor een aardig plaatje.
Twee dagen later pakken we de spullen in en rijden we terug naar Nederland.
Niet echt een vakantie waarin ik superplaten heb kunnen maken,
maar waarin ik wel genoten heb van de vele Kleine Zilverreigers,
Koereigers en Steltkluten.
In een volgend blog aandacht voor een vogel waar ik
al een tijdje naar op zoek was:
De Grote Gele Kwikstaart
Tot de volgende keer,
René
Geen opmerkingen:
Een reactie posten