"Als je ergens niet bent, ben je óf te vroeg, óf te laat."

Wijlen Johan Cruijff (r.i.p.)

maandag 31 augustus 2015

De Koereiger en de Rode Patrijs

Koereigers

Tijdens een ochtendje aan de oever van het meer kwam er 
tot mijn verrassing ineens een koereiger langs vliegen.
En een dag later zag ik er aan in de verte 3 overvliegen.

Vanaf dat moment was het duidelijk voor mij, dat er in de buurt mogelijkheden
moesten zijn om deze vogel op de foto te zetten.
Dus werden er maar weer verkenningstochtjes opgezet en bekeek
ik iedere plek met koeien extra geconcentreerd.

Jonge Groene Specht

Maar dat betekent natuurlijk niet dat er niet meer opgelet wordt of
er nog ergens een hop op een paaltje zit.
Jammer genoeg ben ik de rest van de vakantie geen hop meer tegen gekomen.
Een jonge groene specht bleef wel een keertje net lang genoeg zitten.
Tientallen keren vlogen ze net voor mijn neus weg, behalve deze dan dus.

Haas

Hoewel mijn focus op vogels lag, kwam ik ook diverse zoogdieren tegen.
Verschillende hermelijnen waren mij te snel af, maar ook een over de weg toesnellende
eekhoorn en een plotseling opduikende ree ware net teveel voor de autofocus.

Reegeit

Als ik een bocht genomen heb, staat er opeens een reegeit.
Twee fotootjes en net niet helemaal lekker scherp en dan wordt ze ook
nog eens gespietst door een boom ;-)

Eekhoorn

Was de foto van de reegeit nog behoorlijk, deze op mij afstormende eekhoorn
was mijn camera te snel af.
Een onderwerp dat op je afkomt is toch al lastig voor de autofocus,
maar als het onderwerp laag over de weg aan komt vliegen is het helemaal mazzel hebben.
Als deze toch eens gelukt was........

Maar ja, het is leuk allemaal, maar niet het doel van mijn zoektocht.
Hoe goed ik ook zoek, nergens een koereiger te bekennen.

Een paar dagen later gaan we naar een markt (jaja, we blijven tenslotte toeristen) en
de weg die we moeten rijden is er eentje die we nog niet eerder gereden hadden.
Terwijl we over de grote weg rijden, zie ik een aantal veel belovende zijweggetjes.
Echt van die plattelandsweggetjes waar je nog wel eens een mooie roofvogel tegenkomt.

Twee dagen later, nadat ik vertrek bij het meer, besluit ik om eens die mooie
plattelandsweggetjes te gaan verkennen.

Als ik er overheen rij zie ik eigenlijk niet zo heel veel bijzonders.
Totdat ik een kudde koeien voorbij rij en in mijn ooghoek iets kleins en wits 
tussen de koeien zie staan.
Ach, het zal wel een kip zijn denk ik nog, maar 100 meter verder 
bekruipt mij toch het gevoel dat het misschien iets anders is.
Ik rij terug en een jubelkreetje gaat door de auto.
Ik zie een koereiger!
Weliswaar ver weg, maar ik heb hem gevonden.

Koereiger

Geduldig wacht ik tot het reigertje mijn kant opkomt.
Helaas heeft de vogel daar geen zin in en vliegt weg.
Maar zo makkelijk komt de reiger niet van mij af en ik kijk waar hij naartoe vliegt.

Als ik ongeveer zie waar de vogel naartoe gevlogen is, start ik de motor en 
rij er achteraan. Ik moet wat gokken vwb het in rijden van een zijweggetje, maar
als ik eenmaal een andere kudde koeien zie, weet ik dat ik de reiger terug gevonden heb.

Maar tot mijn verbazing zie ik nog een koereiger.
En nog een en nog een en nog een .........


In de gauwigheid tel ik er dertien.


Maar ze blijven te ver weg voor mooie close-ups.
Ik weet wel dat er een kolonie in de buurt moet zijn, want zoveel vogels
van 1 soort is natuurlijk geen toeval.
Die zullen er de komende dagen ook nog wel zijn.

Dus ga ik de volgende dag in de hele vroege ochtend weer naar hetzelfde gebiedje.
Ik rij een rondje en maak dat rondje steeds iets groter.
Veel koeien en veel verschillende kuddes op verschillende weilanden, maar
mooi geen enkele koereiger te bekennen.

Na twee uurtjes geef ik het op.
In de middag kan ik toch nog even weg en rij weer naar hetzelfde gebied.
En ja hoor, ik zie er weer een heleboel.

Het blijkt dat ze gewoon in de ochtend ergens anders vertoeven en
pas op het eind van de ochtend in dit gebied terecht komen.

Maar dan heb je natuurlijk wel last van hard licht en door opstijgende warmte
krijg je last van onscherpte.


Mooi om te zien hoe de koereiger gebruikt maakt van het vee. 


Wanneer de koe rond loopt en aan het grazen is, vliegen er constant insecten op of
kruipen er torren en dergelijke opzij. Door die bewegingen kan de koereiger
betrekkelijk makkelijk zijn kostje bij elkaar scharrelen.


De koereiger loopt een beetje als een hypnotiseur met de koe mee.
Hij beweegt zijn hals op een slangachtige manier.
Het is net een cobra die zijn prooi in slaap sust.


Als er een muis of mol vlucht voor de hoeven van de koe,
rent de koereiger achter de prooi aan.

Maar dat soort lekkere hapjes, maakt andere koereigers ook hongerig en moet
er dus gerend worden met de prooi in de snavel.
Een heel leuk gezicht om te zien, maar het maakt het bijna onmogelijk om goed te fotograferen.


Verschillende keren ga ik terug naar de plek met wisselende resultaten.
Maar ondertussen kom ik erachter, dat dit nieuwe gebiedje ook prachtige
mogelijkheden biedt.  Veel groene spechten en diverse soorten zoogdieren.

Ook kom ik een zeer verrassende andere soort tegen.
Een vogel waarvan ik eerst dacht dat het een siervogel was,
maar even googelen leerde mij dat het om de Rode Patrijs ging.

Rode Patrijs

Eerst dacht ik aan een soort sierkwartel, maar toen ik goed keek, zag ik dat de vogel 
als twee druppels water op onze eigen normale patrijs leek (behalve de kleuren dan).


Het waren een stuk of 5 vogels en ik kon heel rustig uit de auto stappen
om een iets lager standpunt in te nemen.


Groot was de verrassing dat er ook twee pulletjes bij waren.



Toch een hele leuke soort om nog even op een van de laatste dagen mee te pikken.

Maar een mooie koereiger foto bleef toch wel hetgeen waar ik voor kwam.
Ik wilde een foto maken, waarop de interactie tussen de reiger en de koe goed
tot z'n recht kwam.

De koereiger profiteert namelijk van de koe, maar natuurlijk ook andersom.
De ene hand wast de ander, zullen we maar zeggen.


Ook mooi zo'n staande uitsnede.
Deze had ik eigenlijk gemaakt om in te sturen voor de maandopdracht op birdpix,
maar helemaal niet meer aan gedacht na de vakantie.


Dit is het soort foto waaruit eigenlijk alleen te zien is,
dat de koereiger voordeel behaalt uit deze relatie.


Maar met deze wordt het al duidelijker.
In de volgende serie van 4 foto's is het helemaal duidelijk.


De koe laat zich rustig grondig onderzoeken door de reiger.


Met chirurgische precisie worden één voor één de lastige, kriebelende insecten verwijderd.

Kijk goed naar het zwarte stipje op de neus van de koe, net boven het snavelpuntje van de reiger.

En floep, weg is de vlieg.

De foto's geven exact het beeld weer dat ik voor ogen had.
De uitvoer kan echter beter.
Liever zie ik dit soort tafereeltjes iets dichterbij en meer van opzij.
Maar er moet altijd iets te wensen overblijven.

Nog één blogje te gaan ivm de vakantie in Frankrijk.
Als laatste komen de vogeltjes aan bod, die ik bij de caravan heb gefotografeerd.


Zoals deze merel (vrouw)

Tot de volgende keer,
René

dinsdag 25 augustus 2015

De Kolibrievlinder

Kolibrievlinder

Meestal fotografeer ik vogels, maar ik heb ook een wensenlijstje waar andere diersoorten opstaan.
Op dat lijstje staan twee vlindersoorten.
De Koninginnenpage en de Kolibrievlinder.

De eerste zag ik twee jaar geleden een keertje in Frankrijk voorbij vliegen en de tweede zag
ik de laatste tijd steeds vaker voorbij komen in Nederlandse blogs.
Maar beide komen (nog) niet voor in de omgeving van Amsterdam.

Bij het inpakken van mijn fotospullen voor de vakantie, heb ik voor de zekerheid
de macrolens maar eens in de rugzak gedaan.
Vogels zag ik nooit zoveel, maar allerlei soorten insecten zag ik genoeg.

Wie mijn vorige blogs gelezen heeft, zal begrijpen dat ik weinig interesse had
in het zoeken naar insecten die graag op de foto wilde.

Totdat ik in de tweede week van mijn vakantie op zoek was naar een pin-apparaat.
Terwijl ik naar de automaat toeliep, zag ik iets fladderen in een bloemenbak.

Direct flitste het woord Kolibrievlinder door mijn hoofd.
Gelukkig lag mijn reserve-body met macrolens in de achterbak.
Snel naar de auto en daar bleek dat ik geen batterij in de camera had zitten.


Dus snel geld pinnen en linea recta terug naar de caravan, een reserve-batterij
 ophalen en dan maar hopen.......

Toen ik terugkwam bij dezelfde plantenbak, was de kolibrievlinder nog steeds aanwezig.
Tsja, dan blijkt dat er ook geen geheugenkaartje in je back-up camera zit.

Weer snel terug naar de caravan en in sneltreinvaart terug naar de plantenbak.
Weg was het vlindertje natuurlijk.


Een dag later nog maar eens langs de plantenbak, maar mooi geen kolibrievlinder meer.
Heb ik dan toch mijn kans verknald.
Als ik om mij heen kijk, zie ik nog meer plantenbakken.
Normaal vallen die mij niet op, maar nu wel.
En ik zie dezelfde soort bloemetjes als waar de kolibrievlinder de vorige keer
zo dol op was. Want het vlindertje had alleen maar interesse in 1 bepaald soort bloem.

Ik speur alle bloembakken af in een omgeving van een paar honderd meter.


Ik zie allerlei soorten bijen, maar nergens een kolibrievlinder.


Dus nu ik er toch ben, vermaak ik mij maar een beetje met het fotograferen
van bijen en andere insecten.


Moet ik toch eens vaker doen, want het is wel een leuke uitdaging.




Maar hoewel het best leuk is om de bloemetjes en de bijtjes op de plaat te zetten,
is het toch niet wat ik wil.


Dan zie ik in een bloembak aan de overkant van de straat iets heel snel bewegen.
Dat moet er eentje zijn.

En ja hoor, de gewilde kolibrievlinder is gevonden.

Kolibrievlinder

Maar dan begint pas de uitdaging.
Hoe krijg ik dat vlindertje van opzij, zwevend, met de lange tong zichtbaar in de bloem op de foto?

Ik kan je vertellen, dat dit nog echt niet meevalt.
Zeker niet als de vlinder ook nog eens de keuze heeft uit meerdere plantenbakken.


De kolibrievlinder gaat heel systematisch aan het werk.
De bloemen worden mooi op volgorde bezocht.
Als je dan een beetje de route bekijkt, die het vlindertje af gaat leggen,
dan kun je je strategisch opstellen.
Dat doe ik dus ook nadat ik een uurtje achter de vlinder aangerent heb en
iedere keer alleen maar de bovenkant of z'n kont op de foto heb staan.

In spanning wacht je af tot het vlindertje bij die bloem komt, die je ik uitgekozen had,
vanwege de mooie achtergrond en de positie die ik kon innemen.

Maar dan vloog die judas natuurlijk net weer naar een andere plantenbak of werd
de verzamelde nectar weggebracht. Aaaaarrrgggghhhh.....


Soms lukt het om de vlinder een beetje op de gewenste manier op de foto te krijgen.
Als je dan ook nog eens een keertje exact het beeld krijgt, dat op je netvlies staat,
blijkt het onderwerp weer niet scherp op de foto te staan.

Uren gaan erin zitten om de gewenste foto te maken,
want het zal me toch wel lukken?


Deze vind ik persoonlijk erg mooi.
De vlinder hangt exact tussen de spijlen van het blauwe hekje.
Het zou misschien ietsje dichterbij mogen zijn.

Een aantal dagen achter elkaar breng ik wat tijd door bij de plantenbakken
midden in het dorpje aan de toch wel drukke autoweg.
Ik zie mensen denken :"Daar heb je die gek weer".

Als je eenmaal een bepaalde diersoort hebt gezien,
dan lijkt het wel of ze ineens overal zitten.

Op diverse plekken zie ik de vlindertjes vliegen,
terwijl ze mij daarvoor dus echt niet opgevallen waren.
Maar meer vlinders betekent niet een grotere kans van slagen.
Vaak wordt ik alleen maar afgeleid door een tweede of derde exemplaar,


Maar het blijft een lastig verhaal om ze er tiptop op te krijgen.

Als ik 's avonds met mijn vrouw een wandelingetje maak, zie ik ineens
ook allerlei plantenbakken op de camping staan.

Ze zullen toch ook niet gewoon op 200 meter afstand van mijn caravan rondvliegen?

De volgende dag gauw kijken en ja hoor.....
Ze vliegen ook bij de receptie rond.


Nu wordt de uitdaging nog groter. Ik moet en zal er eentje zodanig op de foto zetten,
dat ik in principe nooit meer een kolibrievlinder hoef te fotograferen.


Hier de foto die een fractie van een seconde is genomen na de openingsfoto.
In de openingsfoto zit er nog wat beweging in de vleugels (wat trouwens mijn bedoeling was, 
omdat dit laat zien waarom de vlinder kolibrievlinder heet) en hier rust de vlinder
net met zijn pootjes op het bloemblad.

Bijna zoals ik hem voor ogen heb.
De vlinder zou eigenlijk een centimeter of twee meer afstand van de bloem moeten hebben
en de achtergrond mag iets rustiger.
Uiteraard zou het licht mooier mogen, maar in de vroeg ochtend 
had ik andere dingen aan mijn hoofd.

Macro-fotografie blijft toch een aparte tak van sport en als je
daar weer eens een tijdje mee bezig bent, krijg je alleen maar meer 
waardering voor al die prachtige macro-platen die je af en toe voorbij zit komen.

In een volgend blogje een vogel waar ik ook behoorlijk wat tijd in gestoken heb.

De Koereiger

Tot de volgende keer,
René

donderdag 20 augustus 2015

Andere dieren rondom het meer

Witgatje

In mijn vorige bericht lag de nadruk vooral op de reigersoorten, welke ik bij het meer zag.
Dit bericht gaat over de vele andere soorten, die ik er kon fotograferen.
Niet alleen vogels, maar ook zoogdieren.

Nou kom ik al vele jaren in Frankrijk, maar heb maar 1 keer eerder in een gebied
rondgewandeld waar zo'n grote hoeveelheid aan soorten te zien was.
Dat was op een plek waar ook een kolonie van bijeneters gevestigd was,
maar dat was dan weer een plek waar ik toch al gauw meer dan een uur voor moest rijden.

De plek die ik nu gevonden heb, was op nog geen 5 minuten rijden vanaf de camping.
De reden dat hier zoveel te zien was, is omdat dit gebied volledig uit de
toeristische routes ligt en dat het ook nog eens dunbevolkt is.
Komt bij dat het meer helemaal verscholen is en de kans op verstoring dus minimaal is.

Het enige moment dat de vogels verstoord werden, was op het moment
dat ik door de rietkraag heen sloop.
Hoe voorzichtig ik dat ook deed, iedere keer zag ik purperreigers, steltlopertjes en
allerlei andere vogels opvliegen en kikkers en dergelijke wegduiken.

Dan bouwde ik snel mijn schuilplekje op en was het wachten tot de rust weergekeerd was.
De ene keer duurde dat een uur, de andere keer waren er binnen een paar minuten
weer allerlei fotomogelijkheden.


Grote Karekiet

De eerste vogel die ik (buiten de wegvliegende purperreigers) kon fotograferen,
was een jagende Grote Karekiet. De vogel was volgens mij op schaatsenrijders 
(de insecten uiteraard) aan het jagen en dat was erg leuk om naar te kijken.

Heel behoedzaam liet de vogel zich aldoor langs de rietstengel naar beneden glijden.
Dan bleef hij onbewegelijk (net als een reiger) hangen, net zolang totdat
de prooi binnen grijpafstand was.

In mijn vorige blog liet ik al een foto zien van een ijsvogel, maar
in mijn laatste week had ik het geluk, dat er drie jonge ijsvogeltjes uitvlogen.


In eerste instantie bleven ze op grote afstand en had dit hekwerk hun voorkeur.


Veel spelen en vechten met elkaar.
Net kleine kinderen.
Als er eentje op een bepaald plekje zat, moest een ander daar natuurlijk ook zitten.

Helaas op grote afstand, maar met de verrekijker toch leuk om te volgen.

Maar na een dag of 2 worden de jongen een heel stuk ondernemender en
vliegen ze vrolijk in de rondte.
Regelmatig hangen ze biddend in de lucht, maar aldoor ben ik net te laat.
De focus gaat te langzaam of ik kan ze niet vinden in de zoeker of ik ben net
iets anders aan het fotograferen.

Eén keertje lukt het me, maar dan hangt zo'n vogeltje weer net verkeerd om.

Biddende IJsvogel

Omdat de ijsvogeltjes flink rondvliegen, komen ze ook regelmatig dicht bij mij in de buurt.

Twee van de drie jonge ijsvogeltjes

Het zijn drie druktemakertjes.
Nou heb ik vaak jonge ijsvogeltjes gezien, maar meestal zitten deze een beetje
te vissen en te poetsen. Maar deze drie dus beslist niet.

Het grappige is, is dat ik toch waarschijnlijk zo verdekt opgesteld zit, dat ze
zo nu en dan recht op mij af komen vliegen.
Je kunt gewoon aan ze zien dat mijn lens (die een beetje uitsteekt), de uitgekozen
landingsplek is. Ik kijk ze iedere keer recht in de ogen en als ze op iets meer dan een meter
afstand zijn, merken ze toch dat de landingsplek niet helemaal zonder gevaar is.

Een keine correctie in de vlucht en ze landen vijf meter verder in het riet.
Dat gebeurt niet 1 keer, meer meerdere keren op zo'n ochtendje.


Als er twee op een rietstengel plaatsnemen, doen de vogeltjes toch weer iets dat ik
nooit eerder heb gezien bij de ijsvogels.
Om de beurt buigen ze helemaal voorover en komen na een seconde of 10 weer omhoog.
Dan buigt de volgende naar beneden en zit de andere rechtop met de snavel geopend.

Misschien moeten er braakballen uit en doen ze om de beurt dit soort bewegingen,
zodat ze samen hun evenwicht kunnen bewaren?
Maar ik heb wel vaker gezien dat een ijsvogel een braakbal uitspuugt en
dat duurt echt niet zo heel lang.
Het ritueel waar ik naar zit te kijken duurt zomaar een paar minuten.
Het blijven wonderbaarlijke dieren.
Iedere keer als ik denk, dat ik nu alles wel gezien heb van ze,
doen ze toch weer iets onverwachts.


Waar ik al een tijdje op hoopte gebeurt dan eindelijk.
Nummer drie komt eraan.
Misschien dat ze daarom zo raar deden?
Jammer genoeg is mijn camera en lens niet snel genoeg om echt
knalscherpe beelden te maken van de schreeuwende ijsvogeltjes.
Ze zitten ook nog eens in het donkere gedeelte.
Bovenstaande was nog de beste uit de hele reeks.
Maar met een professionele camera en 500mm F4 lens had ik hier echt 
een superserie kunnen schieten.


Tsja, als ze stilzitten lukt het nog wel ;-)


Maar zodra een andere ijsvogel nadert en de al aanwezige vogel de dreighouding
aanneemt en flink gaat bewegen, wordt het erg lastig met zo'n monopodje.
Had ik mijn statief maar meegenomen........


Zo zijn ze gelukkig ook wel mooi.....


In het meer zie ik regelmatig jonge eenden.
Er zwemmen een aantal jonge tafeleenden rond, maar ook een groepje 
van vijf jonge krooneenden.


Leuk wordt het als op een soort betonnen buis waggelen en zich beginnen te poetsen.

Oeverloper

Omdat het erg warm geweest is, zijn er wat stukjes drooggevallen.
Op deze slikjes foerageren zo nu en dan wat steltlopertjes.
Meestal zitten ze te ver weg, maar zo nu en dan komen ze mijn kant op.

Rat

Ook zie ik een aantal keren een rat in het water zwemmen.
Als ze dan mijn kant op komen zwemmen en duidelijk de bedoeling
hebben om op mijn plekje aan land te gaan, moet ik toch even laten
merken dat de plek al bezet is.
Ik heb het toch niet zo op ratten.

Rode Wouw

Het meer en de direct omgeving is het jachtgebied van een rode wouw.
Regelmatig zie ik de vogel boven het meer jagen en vooral de jongere vogels
raken regelmatig in paniek als deze roofvogel overvliegt.
Een paartje buizerd die hun nest in een boom naast het meer hebben,
gaan regelmatig in de aanval.
Ze hebben duidelijk geen zin in de concurrentie.

Rode Wouw

Schaatsenrijder

Witgatje

Naast een paartje oeverlopers worden de slikjes ook bezocht door witgatjes.
Dan komt zo'n iets hoger standpunt toch wel weer van pas,
anders krijg je die spiegeling er niet op.

Jonge Witte Kwikstaart

Dodaars

Na een aantal ochtendjes denk je inmiddels dat je wel alles hebt gezien .
Dan wordt je toch weer verrast door nieuwe diersoorten.
Een dodaars-familie kwam langzaam maar zeker mijn kant op.

Deze kleine fuutjes zijn erg schuw en dus probeer ik mijn camera
zo rustig en langzaam mogelijk de juiste kant op te richten.

Volwassen Dodaars


Eentje vertrouwt het toch niet helemaal en gaat er vandoor.


Zo grappig hoe zo'n klein vogeltjes over het water sprint.

Jonge Dodaars

De jonge vogels zijn gelukkig iets minder schuw.


Het blijft een kwestie van stilzitten en dan komen ze vanzelf wel een keertje dichterbij.
Je moet alleen een hoop geduld hebben, maar als je weet dat er een hoop te zien en
te fotograferen is, kan ik het geduld toch iedere keer weer makkelijk opbrengen.

(Vissende) Beverrat

Soms had ik de mogelijkheid om de camera heel rustig van de monopod af te halen
en op de grond te leggen om zodoende een lager standpunt te krijgen.
Bij deze beverrat lukte dat gelukkig.
Hij zat zich op de stenen boven de burcht heerlijk te wassen.

Het rietstengeltje naast de beverrat ligt zodanig, dat het net is of hij zit te vissen.
Een bamboehengel op een hengelsteun.

Beverrat.

Op de éénnalaatste ochtendje kwam voor mij de grootste verrassing.
Nou had ik al een heleboel mooie dieren gezien, maar het waren wel allemaal 
dieren die ik ooit eens eerder voor de lens had gekregen.
Het toetje was een dier dat heel hoog op mijn lijstje staat.

De Boommarter

Soms heb je van die momenten, dat je blik ergens naar toegetrokken wordt,
zonder dat je weet waarom.
Terwijl rechts van mij de ijsvogeltjes rondvliegen en de steltvogeltjes op de
slikjes naar voedsel lopen te zoeken, krijg ik de ingeving om naar links te kijken.

Direct herken ik het dier dat ik daar uit het riet zie komen.


Wat baal ik dat ik mijn statief niet bij me heb.
Twee foto's houd ik nu over die net goed genoeg zijn, terwijl het er tientallen
hadden kunnen zijn.

De boommarter (ik denk een nog hele jonge) wil langs de waterkant verder.
Maar daar staat het hekwerk, waar de ijsvogeltjes meestal op gaan zitten.

De boommarter probeert allerlei openingen, maar geen eentje is groot genoeg.


Uiteindelijk vind hij toch een grotere opening en springt op zijn dooie gemakkie
langs de waterkant op weg naar een mogelijke prooi.
Of hij is gewoon op ontdekkingsreis.

Dat is op het einde van mijn vakantie nog eens een mooi extra streepje op mijn lijstje.

Met de boommarter sluit ik ook de reeks af met foto's gemaakt aan het meer.
Een fantastische stek, waar ik mij urenlang uitstekend vermaakt heb.

In het volgend blog nog een diersoort die al heel lang op mijn wensenlijstje stond.

De Kolibrievlinder

Tot de volgende keer,
René

http://blogging.nitecruzr.net/2013/03/the-lightbox-image-display-option.html