"Als je ergens niet bent, ben je óf te vroeg, óf te laat."

Wijlen Johan Cruijff (r.i.p.)

zondag 12 februari 2012

Roerdomp en Dodaars

Dodaars

Tsja, vogelfotografie is regelmatig afzien.
Lig je dan languit op een steigertje, in de vers gevallen sneeuw.
Geen thermootje aan en de handschoenen liggen nog in de auto.

Maar als je dan op je display kijkt naar dit kleine watervogeltje, dan krijg je het vanzelf warm.
Nou ja, warm...........

Zondagmiddag, het sneeuwt, wat moet je dan doen?
Nog even gauw 2 uurtjes op pad met de camera.

In de verte zie ik 2 dodaarsen in een stukje ijsvrij water.
Direct zie ik dat ze onder een steigertje door moeten om bij een groter stuk water te komen.

Langzaam loop ik de steiger op en ga op mijn buik liggen.
Dan hoop je maar dat ze niet onder water gaan en 10 meter verder weer bovenkomen.

Maar deze dodaars vindt het te koud om onder water te gaan en zet zijn veren uit om warm te blijven.

Dan begint het ook nog te regenen.
Maar als er zo'n klein donsballetje op je af komt drijven, heb je er geen erg in dat je zeiknat wordt.

Een wandelaar met hond maakt een einde aan de sessie en ik loop snel naar de auto.

Al een paar dagen probeer ik de roerdomp te vinden.
Lastige rakkers om te spotten als ze in het riet staan.

Roerdomp

Je kunt er zo een paar keer langslopen, want ze gaan helemaal op in hun omgeving.

Maar als je echt naar ze op zoek bent, zie je ze bij de minste geringste beweging.
Dan hoeven ze alleen maar even de kop in te trekken.

Ook de roerdomp heeft het zwaar op dit moment. Te weinig wakken om nog te kunnen vissen.
Gelukkig zal het ijs nu snel verdwijnen, voordat er veel slachtoffers gaan vallen onder de vogels.




Tot de volgende keer,
René

zaterdag 11 februari 2012

Dagje Oostvaardersplassen

Houtsnip

In eerste instantie was het plan om een dagje naar de AWD te gaan,  maar het werd
de Oostvaarderplassen. Yvonne was ook van de partij en voor haar was het
fotograferen van baardmannetjes de grote wens.
Uiteraard hebben we deze niet gezien, maar alleen maar gehoord.

Dan valt er voor de rest nog genoeg te zien, maar het geluk zat ons deze dag niet mee.
Achteraf gezien was het AWD misschien toch een betere keuze geweest.

Het plan was om eerst een roerdomp te fotograferen.
Maar deze liet zich niet zien op de beoogde locatie.
Wel een paartje waterrallen die gebruik maakten van de wakken om hun maaltje bij elkaar te vissen.
Ze trokken zich weinig aan van onze aanwezigheid.
Zodra het een beetje dreigend was, verscholen ze zich in een gat in de sneeuw.

Maar het duurde nooit lang voor ze weer tevoorschijn kwamen

om rustig verder naar eten te zoeken.


Omdat de roerdomp zich niet liet zien en de snippen ook niet te vinden waren, besloten we
om richting de baardmannen te gaan.

Edelhert hinde
Op een dijkje stond deze hinde van het zonnetje te genieten.

Helaas lieten de baardmannen zich niet zien. Alleen een paar rietgorzen zaten op de rietpluimen.


Na twee uur speuren en alleen het geluid van de baardmannen gehoord te hebben, besloten we richting
Zeewolde te gaan om de roofvogels te bekijken.

Helaas liep het daar ook niet zoals gepland, want ze bleven net te ver weg voor mooie foto's.

Buizerd

Blauwe Kiekendief

Roofvogels zat in de omgeving, maar nooit echt lekker dichtbij.
Dus de volgende plek maar opzoeken. De lepelaarhut.

Maar als je onderweg nog een buizerd op een verkeersbord tegenkomt, dan pik je die wel even mee.

In de lepelaarhut aangekomen, bleken er mensen aan het werk te zijn,
Dus alleen maar een witte lege vlakte.

Tsja, na zo'n dag kan je zoiets verwachten.
Hoewel de "vangst" wat tegen viel, was het een hele gezellige dag.
Von wil nog graag de zonsondergang op het Markermeer fotograferen en ik besluit richting
huis te gaan.

Onderweg kom ik gelukkig nog een prachtige houtsnip tegen.

Toch een mooie foto-afsluiting van de dag.

Bij deze even iedereen bedankt voor de hele leuke reacties bij mijn vorige blog.
De reacties verwoorden precies de gedachten die ik bij de foto's van de baardmannen had.

Tot de volgende keer,
René

zondag 5 februari 2012

Baardmannen, snippen en edelherten

Baardmannetje

Vandaag ging ik met een speciaal doel op stap. De zeearend en de visarend waren het doel.
Maar de uitgekozen locatie heb ik nooit bereikt, want er was op de weg er naar toe zoveel te zien,
dat de tijd omvloog. Toen de rook opgetrokken was, wist ik al dat het vandaag niet meer beter kon
en ben maar gauw naar huis gegaan.

De Oostvaardersplassen was het doelgebied. Rijdens langs kleine slootjes speur ik naar kleine wakjes.
De laatste voedselgebieden voor vele vogels.

De snippen vertrouwen erg op hun schutkleur.
Tsja, in de sneeuw is dat nou niet het slimst.

Nog geen 100 meter verder weer een klein stukje open water.
Ook hier een watersnip.
De watersnip is een vogel die je bijna nooit ziet vanwege zijn schutkleur.
Maar in de sneeuw valt hij erg op en ik schat dat ik er zo'n 25 gezien heb in twee uurtjes.

Maar niet alleen watersnippen vallen op. Mijn oog valt bij een ander klein stroompje op drie
bruine vogels. Weer watersnippen denk ik, maar als ik beter kijk zie ik dat het houtsnippen zijn.

Houtsnippen en watersnippen lijken erg op elkaar, maar het makkelijkst zijn ze te herkennen aan de
strepen op de kop. Die van de waternip lopen in de lengte van de kop en van de houtsnip in de breedte.

Ik wacht een tijdje, maar ze komen niet dichterbij.

Een vierde houtsnip (een vrouwtje) zit op de kant en denkt dat niemand haar kan zien.

Je kunt goed merken dat de dieren met dit weer minder schuw zijn en vooral aan eten denken.

Een ree trekt zich van niets en niemand iets aan en doet zich te goed aan het laatste gras.

Ook de edelherten laten zich makkelijk fotograferen.
Door de bomen heen zag ik een klein roedel lopen. Ik ben een stukje verder gelopen, omdat daar een open stuk is. Dan is het even wachten tot ze uit de dekking komen, maar 9 van de 10 keer is dit wel
de beste manier om herten te fotograferen.

Eerst twee grote herten

Daarna de hindes en de jonge mannen.

In de verte een vos

Onderweg vele soorten vogels in de sneeuw.
Roodborst

Spreeuw

Vink

Dan ben je al super tevreden met zo'n oogst, maar dan wordt het eigenlijk alleen maar beter.

Ik hoor een paar rietgorzen en loop er net zolang achteraan tot ze op het goede plekje gaan zitten.

Rietgors (vrouw)

Helaas kreeg ik het mannetje niet mooi op de foto.

Dan hoor ik het gekwetter van baardmannen.
Zou het vandaag lukken?
Een foto van een baardman op een rietpluim?

Het grote voordeel van dit weer is dat je aan de andere kant van de rietkragen kunt komen,
door over het ijs te lopen.

Al snel heb ik ze in de gaten, maar ze zitten nog niet waar ik ze graag wil hebben.

Na een half uurtje geduldig wachten, nemen ze de gewenste plekken in.






Ditmaal een dansje op het ijs als ik de resultaten bekijk!
Ik hoef amper te croppen en de kleuren spatten van mijn schermpje af.

Dan wordt ik ook nog verrast met een vrouwtje, die op 2 meter afstand komt eten.

Vrouwtje van de Baardman



Na deze topmomenten had ik geen behoefte meer aan het hopen op een zeearend of visarend.
Dus snel koud en voldaan de auto in.

Maar als je dan nog een hinde op een mooie plek ziet staan, moet je toch nog even het laatste plaatje maken.


Een erg lang blog deze keer, maar ja.....

Tot de volgende keer,
René


donderdag 2 februari 2012

De Waterral

Waterral

Nu er weer ijs ligt is het een stuk makkelijker om bepaalde soorten vogels te fotograferen.
Helaas krijgen de vogels honger en verliezen daardoor een stuk van hun schuwheid.
Vluchten kost de dieren een hoop energie en daarom is het belangrijk om met dit soort weer
de dieren niet op te jagen. Rustig ergens gaan zitten en dan hebben ze snel genoeg
door dat ze niets van je te duchten hebben.

Vandaag probeer ik om de waterral op het ijs te fotograferen.
Ik ga rustig zitten en al snel hebben de vogels maling aan mijn aanwezigheid.

Zoals deze meeuw:
Kokmeeuw

Of dit waterhoentje die in het ijs wat te eten zoekt.

Waterhoen

Ook deze halsbandparkiet eet van het ijs.

Ik heb een tijdje zitten rommelen met de belichting hier, want ik wilde zowel de parkiet
als het spiegelbeeld mooi op de foto krijgen.
De foto, zoals hierboven, is natuurlijk rijp voor de vuilnisbak, want de vogel is hopeloos overbelicht.
Het grappige echter vond ik dat het spiegelbeeld op het ijs wel de juiste kleuren laat
zien met deze belichting.

Maar ja, ik zat nog steeds te wachten op de waterral en die liet zich mooi niet zien of horen.

Ondertussen zie ik 2 mensen aankomen met een grote tas.
De vele reigers worden direct onrustig en ik kan zien dat het bekenden zijn van de vogels.
Ik geloof mijn ogen niet, als ik zie dat ze vele dode ééndagskuikens aan de reigers gaan voeren.

Blauwe Reiger

Het is een heel raar gezicht om die gele bolletjes opgeslokt te zien worden, maar toch beter
dan dat ze in de hakmachine verdwijnen.
Toch wel triest dat ze haantjes niet kunnen gebruiken en dat ze dan maar afgemaakt worden.

De reigers zijn er blij mee en de meeuwen hopen dat er iets voor hun overblijft.

Maar de kuikentjes worden in 1 keer naar binnen geschrokt.

De kokmeeuw ziet de bui al hangen, vandaag geen kip voor mij!

En de meeuw geeft het maar op......

Dan laat de waterral zich zien.

Eerst een beetje verlegen, maar al snel steekt hij het ijs over.

Eerst redeljk rustig, maar toch ......

Voelt de waterral zich niet helemaal op zijn gemak en hij trekt een sprint naar het veilige riet.

De waterral verdwijnt in het riet en laat zich niet meer zien.

Prachtig al dat ijs, maar voor de vogels is het toch echt een ramp.
Ik hoop maar dat de ijsvogeltjes het overleven.

Tot de volgende keer,
René


http://blogging.nitecruzr.net/2013/03/the-lightbox-image-display-option.html