"Als je ergens niet bent, ben je óf te vroeg, óf te laat."

Wijlen Johan Cruijff (r.i.p.)

woensdag 30 september 2015

IJsvogels

Jonge IJsvogel (man)

Na twee zeer zachte winters is de ijsvogelpopulatie op zijn top.
Je moet echt je best doen om geen ijsvogels tegen te komen en mensen die ze nog
nooit goed gefotografeerd hebben, konden dit jaar hun hart ophalen.
Of het nou in een plasje in de buurt was of een vogelhut, de kans op een ijsvogelfoto 
is waarschijnlijk nog nooit zo hoog geweest.

Het gaat zelfs zo goed met de ijsvogel, dat er dit jaar op de meeste nestplekken
die ik ken (een stuk of 10) geen derde broedsel is.

Ik mag altijd erg graag dichtbij de ijsvogels verblijven.
Niet alleen omdat het een prachtig vogeltje is, maar ook omdat
ijsvogels altijd wel iets doen wat ik in al die jaren nog niet eerder heb gezien.
Het zijn echt onvoorspelbare vogels.

Op mijn vaste plekje was het dit jaar niet ideaal.
Een nieuw mannetje heeft zijn intrede gedaan en dit mannetje
is ontzettend schuw.
Dus is het dan jammer, maar helaas.
Dan maar geen foto's.

Volwassen IJsvogel (man)

Op mijn vaste plek begint dan ook nog eens het water in de sloot op te raken.
Medio augustus komt hij zelfs bijna helemaal droog te staan en dan krijg je
achtergronden zoals op de foto hierboven.
Geen optie voor foto's dus.

Dan maar op naar de volgende plek.

Volwassen IJsvogel (man)

Helaas kom ik een dag of drie te laat op plek nummer twee.
De jongen van het tweede broedsel zijn al uitgevlogen en de ijsvogels
laten zich dan niet zo veel meer zien.

Het aanvliegende vrouwtje wordt begroet

Ik zie het paartje maar 1 keertje en geef het dan maar snel op.
Volgend jaar dan maar weer op deze plek.

Karper

Eén keer karpers fotograferen ipv ijsvogels is leuk, maar het moet geen gewoonte worden.

Maar de ijsvogelkoorts blijft toch wel hoog in de maand september,
ook al omdat er verder niet zo heel veel te doen valt.

Als ik een vrije dag heb, twijfel ik tussen een aantal mogelijkheden.
Ik besluit om eerst naar een gebied in Zuid-Holland te gaan, maar
dat valt zo vies tegen, dat ik na een uur alweer in de auto zit.
En zonder ook maar 1 foto gemaakt te hebben.

Ik rijd direct naar keuze nummer twee en dat blijkt achteraf een betere optie.

Ik ben net geïnstalleerd als ik een ijsvogel hoor roepen.
Maar de ijsvogel vliegt langs en laat zich daarna lange tijd niet meer zien.

Gelukkig is er meer te zien.
Er vliegen regelmatig witgatjes rond en 1 keer landt er eentje vlak naast mij.

Witgatje

Helaas zit er net wat riet tussen en het vogeltje heeft ook geen zin om een 
halve meter naar rechts te lopen.


Omdat ik een ijsvogel wilde fotograferen heb ik een hoger standpunt gekozen en
dat pakt hier dan wel weer mooi uit.
De spiegeling komt er zo namelijk op en dat is ook weleens leuk.

Maar ik leg toch heel rustig mijn camera neer, zodat ik het witgatje 
vanaf een laag standpunt kan fotograferen.
Natuurlijk landen op dat moment twee jonge ijsvogels op een tak op nog
geen vier meter afstand. 

Tsja, wat doe je dan?

De camera weer op het statief plaatsen zorgt bijna zeker voor onrust
en dan zijn zowel het witgatje als de twee ijsvogels snel foetsie.

Dan wandelt het witgatje ook nog eens verder het riet en en besluit ik
toch om de camera nogmaals te verplaatsen.

Eén van de ijsvogels vertrouwt het niet en vliegt weg,
maar de ander blijft wel lekker zitten.

Jonge IJsvogel (man)

Hoewel ik al veel ijsvogels heb gezien en gefotografeerd, blijft het
iedere keer toch weer een belevenis om deze vogel van dichtbij te bekijken.

Effe lekker uitstrekken.

Bijna altijd wanneer ik ijsvogels fotografeer zit ik vlakbij de nestlocatie.
Dat levert dan vaak momenten op dat vader of moeder met een vis in de snavel
op een tak gaan zitten, voordat ze het nest invliegen.
Soms zie je dan een visoverdracht en/of een paring.

Maar bij het nest wordt er eigenlijk nooit gevist.
Dat gebeurt altijd ergens anders en deze keer
blijkt dat ik mij "ergens anders" bevind.


Het jonge mannetje blijkt al een uitstekende visser te zijn.


 Uit het ondiepe water worden verschillende prooien opgevist.


De prooien worden ff dood gemept op de tak.
Bijkomend voordeel is dat ook alle bagger uit de prooi wordt geramd.


Dan begint het manoeuvreren van de prooi om deze naar binnen te werken.
Het opgooien is daarbij natuurlijk het mooiste moment.


Grappig is het om te zien wat er zo nu en dan mee naar boven komt.

Tsjakka! Rammen met die handel.

Na deze prooi verdwijnt de jonge ijsvogel.
Dan is het tijd om snel door de geschoten beelden heen te scrollen.
Als ik opkijk zie ik in de verte een dodaars jagen.
Langzaam maar zeker komt het vogeltje mijn kant op gezwommen.
Omdat ik ook constant ijsvogels zie vliegen, laat ik toch maar
de camera op mijn statief staan.

Dodaars 


Helaas heeft dit vogeltje geen honger, want het doodmeppen van een prooi
op het water levert ook altijd spectaculaire beelden op.

Maar terwijl de dodaars nog voor mijn neus ligt, landt een ijsvogel weer op het takje.


Deze keer is het een jong vrouwtje, te herkennen aan het oranje gedeelte van de ondersnavel.


En het blijkt een kenau te zijn, want een andere aanvliegende ijsvogel 
wordt op agressieve wijze begroet en weggejaagd.


En maar schreeuwen.

Het jonge vrouwtje blijkt ook nog eens een niet zo'n ervaren jager te zijn.


Niet gephotoshopt he! Ze heeft echt een stukje hout opgedoken.
Grappig is het dat ze het ook nog eens niet zo snel doorheeft.
Pas na anderhalve minuut wordt het stukje hout terug gegooid.


Gelukkig vergist ze zich niet iedere keer.


Nog 1 keer komt het jonge mannetje vissen.


En met het opgooien en doorslikken van dit 7-doornig stekelbaarsje
eindigt voor mij een 4 uur durende zit.
De dodaars blijft op afstand, witgatjes laten zich niet meer zien en
de ijsvogeltjes hebben genoeg gegeten.

Ter afsluiting nog 1 ander beeld.


Soms moet je je even achter je oren krabben........

In een volgend blogje het verslag van een dagje Veluwe met o.a

Deze Grote Bonte Specht.

Tot de volgende keer,
René

zaterdag 19 september 2015

Ochtendje in de polder

Jagende Bruine Kiekendief

Terug van een heerlijke vakantie in Frankrijk is het direct weer leuk om
de vaste plekjes even te bezoeken.
Dus op de eerste zondagochtend na de vakantie maak ik een rondje door de polder.

Haas

Het is een ochtendje met wisselend weer.
Af en toe een zonnetje met een strakblauwe hemel en 
dan weer bewolkt en denk ik dat het ieder moment kan gaan regenen.

Bruine Kiekendief

Zo medio augustus is een tijd dat je niet zo heel veel vogels meer ziet.
De kleintjes zijn de deur uit en volwassen vogels trekken zich een beetje terug.

Jonge vogels laten zich echter nog wel vaak even goed bekijken.

Jagende Bruine Kiekendief

Maar ook de kiekendieven zijn in deze periode vaak jagend te zien.
In "mijn" gebied zijn er drie territoria van bruine kiekendieven.
Maar de territoria worden wel gedeeld met Buizerds en Torenvalken.

Kiekendief

Soms heb je de mazzel dat ze net met een mooi zonnetje langs komen vliegen.
Maar na vele tochtjes in de polder de laatste paar maanden,
kan ik je verzekeren dat dit niet heel vaak gebeurt.

Torenvalk

De torenvalken zijn ietsje simpeler te fotograferen,
mits je ongeveer weet waar ze zich ophouden.


Met de juiste wind kun je ze af en toe mooi biddend fotograferen,
terwijl ze je lekker recht aankijken.
Vogels houden er nou eenmaal van om de wind op de kop te hebben.
Dat vliegt een stuk makkelijker.
Daarom landt een vliegtuig ook altijd met wind tegen.

Poetsende Torenvalk

Lepelaar

De lepelaars zijn inmiddels ook al weer voor een groot deel vertrokken naar het zuiden.
Dit jaar heb ik er niet zoveel gezien als in voorgaande jaren.



Grote Zilverreiger

Het aantal grote zilverreigers was wel erg hoog dit jaar.
Een soort die het gelukkig goed doet in ons land.

Ik las in een artikel dat er jaarlijks 25 miljoen zangvogels worden vermoord door de mensen.
In Europa liggen zijn een aantal gebieden die de kroon spannen qua vogelmoord.
Cyprus en Frankrijk zijn koplopers.
Daarom zijn de vogels in Frankrijk zo lastig te fotograferen.
Die zijn zo bang voor mensen, dat ze al wegvliegen als je op een afstand van 50 meter komt.


Vogels die zich uitschudden en daarbij alle veren eventjes opzetten, zien
er altijd zo raar uit.


Iedereen kent inmiddels de verhalen over het zwanendriften.
Wilde zwanen die zodanig verminkt worden, dat ze niet meer kunnen vliegen.
Tsja, dit gebeurt ook in Nederland, dus we kunnen niet alleen maar met een belerend 
vingertje naar het buitenland wijzen.


In een drassig gebied komen op dit moment vele steltlopertjes bijeen.
Ze vreten zich zo vol mogelijk, zodat ze in goede conditie aan de grote trek
kunnen beginnen. Jammer genoeg zijn er steeds minder van dit soort gebieden.
Het beroemde Landje van Geijsel houdt misschien ook wel op met bestaan.

Boer Geijsel zet in het begin van het voorjaar de boel onder water en 
de arriverende weidevogels maken daar dankbaar gebruik van.
In het najaar doet hij dit weer, om de vertrekkende vogels de gelegenheid te geven
om lekker op te vetten.

Natuurorganisaties proberen geld in te zamelen om dit stuk land aan te kopen,
zodat de weidevogels daar in de toekomst nog steeds terecht kunnen.

In de polder waar ik kom, zijn ook van die drassige gebiedjes.
Vele mooie soorten laten zich daar zien, maar meestal is deze
plek alleen geschikt voor vogelaars met een telescoop.

Porseleinhoen

Maar soms komen ze net dichtbij genoeg om behoorlijk op de foto te zetten.

Porseleinhoen

Watersnippen blijven meestal op grote afstand.
Omdat je hier niet eventjes dichterbij kunt kruipen,
blijft het een plek waar je als fotograaf gewoon puur mazzel moet hebben.

Waterral

Ook deze waterral komt net binnen de fotoafstand.


Grappige beestjes zijn het en ze doen mij altijd denken aan de velociraptors uit Jurrasic Park.
Dat sluipende en die blik.

Waterral

Kievit

Grote groepen kieviten zijn op verschillende plekken te zien.
De meeste zullen ook weer snel vertrekken.

Jonge Huiszwaluwen

Boerenzwaluw en Huiszwaluw

Als het asfalt warmer wordt door de zon, landen er groepjes jonge zwaluwen op de weg.
Lekker warm aan hun pootjes en je ziet ze genieten.


Jonge vogels zijn nog niet zo heel schuw en als ik langzaam de auto hun kant
op laat rollen, blijven ze rustig zitten.

Heel voorzichtig kom ik uit de auto en ga op de weg liggen en kan 
ongestoord wat foto's maken totdat er zo'n groepje wielrenners langs komt racen.


Weldra zullen ook zij naar het zuiden vertrekken en wordt het nu wachten op de wintergasten.
De eerste smienten heb ik al gezien en ook worden er verschillende dwaalgasten
op allerlei plekken gemeld, wat weer tot grote oplopen van vogelaars leidt.
Ik denk dat de zeer zeldzame Siberische strandloper op dit moment
het meest gefotografeerde vogeltje in Nederland is.

Ik houd het liever bij de rustige plekjes waar ik alleen rustig van de natuur kan genieten.
Hoewel ook ik weer eens naar de edelhertenbronst op de Veluwe ben geweest.
Gelukkig op een dag dat het circus nog niet op volle toeren draaide.
Daarover meer in een ander blog.
Eerst een blog over een jaarlijks terugkerend onderwerp.

De IJsvogel.


Op mijn vaste locatie was het niet veel dit jaar, maar op een ander plekje
kon ik uitgebreid een aantal jagende jonge ijsvogels bekijken.

Tot de volgende keer,
René
http://blogging.nitecruzr.net/2013/03/the-lightbox-image-display-option.html