"Als je ergens niet bent, ben je óf te vroeg, óf te laat."

Wijlen Johan Cruijff (r.i.p.)

woensdag 25 september 2019

Mooiste Foto's 2017

Baardman

Zo, beter laat dan nooit ;-)

Om een goed overzicht te houden, maak ik iedere jaar een selectie
van de mooiste foto's cq momenten.

De openingsfoto is voor mij de allermooiste van 2017.
Op een mooie winterdag in Januari ben ik uren bezig met het fotograferen
 van een groepje Baardmannen.
Dan zie ik een Baardman op de perfecte plek aan een rietpluim hangen.
Voorzichtig begeef ik mij op het ijs en kruip langzaam dichterbij.
Hij blijft net lang genoeg hangen voor een paar foto's en kijkt ook nog heel eventjes mijn kant op.
Wat kan een mens toch tevreden zijn met zoiets kleins.

Baardman

De Baardmannen bleven ruim een week rondhangen op die plek
en een paar dagen nadat ik de eerste foto van dit blog maakte,
kon ik nog een aantal hele leuke platen maken.
De keuze was een foto van een Baardman op het ijs of eentje
van een Baardman hangend aan een rietpluim.
Het is dus bovenstaande foto geworden.

Dodaars

De Dodaars is het kleinste lid van de Futenfamilie.
Een zeer schuwe soort, maar tegelijkertijd ook erg nieuwsgierig.
Ook al ben je zo goed als onzichtbaar voor de vogel,
dan nog weten ze dat er iets niet helemaal in orde is.
Dus komen ze vaak even op hun dooie gemakkie polshoogte nemen.


Torenvalk

Helaas is de Torenvalk één van de meest recente toevoegingen op de rode lijst.
Gelukkig kom ik ze nog regelmatig tegen bij mij in de polder.
Biddend boven de berm hangt de Torenvalk altijd met zijn kop tegen de wind in.
Zodra de wind dan uit de juiste richting komt, is het alleen
nog maar zoeken naar een jagende Torenvalk.


Waterspreeuw

In de winter logeert er regelmatig een Waterspreeuw in de AWD.
Dit zeldzame vogeltje lokt mij iedere keer weer naar 
dit prachtige natuurgebied. Niet alleen omdat het een mooie soort is
om te fotograferen, maar het is ook fantastisch om een Waterspreeuw te zien foerageren.
Waterspreeuw is een beetje een rare naam voor deze vogel.
De Engelse naam is wat dat betreft een stuk beter: "Dipper".

Rietland bij zonsopkomst.

In de maanden april en mei mag ik graag Blauwborsten en andere Rietvogels fotograferen. 
In de vroege ochtend is het licht op z'n mooist, maar het vroeg opstaan is zo lastig.
Begin april valt dan nog wel mee, maar medio mei is het een ramp.
Maar ja, je kunt wel mooie beelden schieten.


Kuifduiker

Een Kuifduiker in zomerkleed stond al heel lang op mijn lijstje.
In de eerste maanden van 2017 verbleven er twee exemplaren op het IJmeer.
Wekenlang hield ik de ontwikkeling van het verenkleed in de gaten,
totdat in de derde week van april het eindelijk zo ver was.
De Kuifduiker was bijna geheel in zomerkleed.
Na lang wachten kwam hij eindelijk een beetje dichtbij de kant.
Ik was zeer blij met het resultaat, niet wetende dat ik
in 2019 de Kuifduiker nog mooier in beeld zou krjgen.

Gele Kwikstaart

Regelmatig komen er op sociaal media foto's voorbij van Gele Kwikstaarten
zittend op een tulp in een bollenveld. Best mooi om zo'n foto te maken,
maar aangezien er geen bollenvelden in mijn directe omgeving zijn,
moet ik ze maar op een andere manier vastleggen.
Gelukkig zijn er op een aantal plekken in de polder velden waar het Koolzaad
welig bloeit. Laten daar nou toevallig ook Gele Kwikstaarten broeden.

Tapuit (man)

Tapuiten zijn vogels die twee keer per jaar een korte periode te zien
zijn in Nederland. Het zijn zogenaamde doortrekkers.
Dat is de reden dat ze nooit lang op 1 plek blijven en daardoor zijn ze
lastig om te fotograferen. Dit exemplaar bleef samen met een paar vriendjes,
wat langer op een bepaalde plek hangen. Dat gaf wat extra kansen.

Bruine Kiekendief met Krakeend

Niet de mooiste foto van 2017, maar misschien wel het mooiste moment.
Een Krakeend die zich werkelijk rot schrok van een laag overvliegende Bruine Kiekendief.
De Krakeend reageerde op tijd en heeft het overleeft.


Velduil

De Velduil broedt nog maar op een paar plekken in Nederland.
De Waddeneilanden zijn de meest bekende plekken,
maar soms kiezen ze nog wel eens een ander gebied uit.
Dat wordt dan angstvallig geheim gehouden door de plaatselijke werkgroep,
omdat er helaas mensen zijn die eieren of jongen uit het nest stelen.
Behalve dat zijn er ook fotografen die dan de hele dag
gaan liggen posten om een broedende uil te kunnen fotograferen.
Beter is het om gewoon op behoorlijke afstand je kans af te wachten.
Ze gaan altijd wel een keertje op een paaltje zitten.

Grutto

Als je dan toch in een weidegebied bent om Velduilen te fotograferen,
houdt je natuurlijk ook de rest van de omgeving in de gaten.
Als er dan een stukje verderop een Grutto op een paaltje gaat zitten,
in het tegenlicht van de ondergaande zon, dan moeten de Velduilen maar even wachten.

Rietzangers

Je kunt op allerlei manieren de natuur manipuleren en vogels met bepaalde trucjes
op plekjes krijgen waar je ze graag wilt hebben.
Maar soms heb je gewoon mazzel en maak je een knalfoto terwijl
je gewoon aan het rondwandelen bent.

Pa en ma Rietzanger tegelijkertijd in1 rietstengel met voedsel voor de jongen
in hun snavel en dan ook nog in het zelfde scherptegebied.
Dat maak ik echt nooit meer mee.

Kruisbek (man)

In 2017 werden de vogelhutten op de Veluwe nog zeer druk bezocht
door allerlei verschillende soorten vogels.
Nadat het voerverbod is ingesteld is het heel erg rustig geworden rond die hutten.
Maar op 23 juni 2017 had ik er een topochtend.
Bovenstaande foto en de twee hieronder zijn in een tijdsbestek van anderhalf uur gemaakt.
Een familie Kruisbek bezocht de vijver en het mannetje ging heel even mooi poseren.
Daarmee was mijn dag al helemaal goed.

Appelvink (man)

De vijver voor de hut op de Veluwe werd in die tijd nog
zeer goed bezocht door Appelvinken.
Tsja, wat wil je ook als er iedere dag een kilo zonnebloempitten wordt neergestort.
De Goudvink is een echte krachtpatser met zijn grote, dikke snavel.
Een prachtige soort om op zo'n ochtend voor je lens te krijgen.


Goudvink (man)

Op die bewuste ochtend bracht een paartje Goudvinken een flitsbezoekje aan de vijver.
Terwijl de Kruisbekken alle aandacht kregen van de meeste fotografen,
zag ik gelukkig de Goudvinkman landen op één van de geplaatste takken.
Precies op de juiste plek voor mij en hij bleef net lang genoeg zitten
om bovenstaande foto te maken.

Koereiger

Eind Juli was ik op vakantie in Frankrijk.
Op het platteland in Frankrijk let ik altijd op wanneer ik grote groepen vee zie.
Koereigers vinden dat vaak erg aantrekkelijk en komen daar dan
met meerdere exemplaren op af.
Je moet zo nu en dan wel even de runderen helpen om wat dichterbij te komen.
Niet dmv voer, maar gewoon een beetje lief vragen ;-)


Grauwe Klauwier (jong)

In die regio bevinden zich ook veel Grauwe Klauwieren.
Hoewel het een algemene vogel is, moet je wel weten naar wat voor soort biotoop je moet zoeken.
Heb je zo'n gebied eenmaal gevonden, dan is het een kwestie van wat tijd investeren
om te weten te komen of ze er ook daadwerkelijk zitten.
Als je echt het juiste biotoop weet te vinden, dan is de kans in die regio
bijna 100% dat er ook Grauwe Klauwieren aanwezig zijn.


Grauwe Klauwier (man)

Graag had ik foto's gemaakt van een Grauwe Klauwier die prooien op
een doorn van een struik prikt.
Hoewel ik een paar jaar achter elkaar in die regio geweest ben en
vele Grauwe Klauwieren heb gezien, is het maken van zo'n foto niet gelukt.
Ik denk dat het komt, omdat er in die periode jongen zijn en al het gevangen
voedsel dus direct richting de keeltjes van de jongen gaat.

Icarusblauwtje

Na de eerste week van Augustus neemt de zichtbaarheid van vogels snel af in Frankrijk.
Tsja, en dan..........?
Dan maar eens de macrolens ter hand nemen en op vlinderjacht.
Een Icarusblauwtje met open gevouwde vleugels is dan altijd wel een fijn model.

Boerenzwaluwen

Eind Augustus is het vaak lastig om onderwerpen te vinden in de vogelwereld.
Een aantal soorten trekt al weg richting de overwinteringsgebieden,
maar de wintergasten zijn nog lang niet in Nederland.
Gelukkig zijn er vogelsoorten die nog een tweede of derde broedsel hebben
en dat opent nieuwe mogelijkheden.
De Boerenzwaluw is 1 van die soorten die vaak nog laat jongen hebben.
Altijd leuk om de voedermomentjes vast te leggen.

Bontbekplevier (jong)

Als de zomer is afgelopen en de vogeltrek een beetje op gang komt,
wordt het tijd om het strand op te zoeken.
Vaak kom je soorten tegen, die je al vele malen hebt gefotografeerd en
dan probeer je het maar weer eens op een andere manier te doen.
Soms lukt dat ook en krijg je zo'n beeld als hierboven van de jonge Bontbekplevier.

Goudplevier

Meestal zie je de "gewone" soorten, maar het gebeurt ook regelmatig dat er
een bijzondere soort zich goed fotografeerbaar laat zien.
Dan is het een kwestie van op de juiste plek zijn op het juiste moment.
Dan ben je er natuurlijk nog niet, want je wilt ze ook mooi op de foto krijgen.
Ik probeer ze dan extra voorzichtig te benaderen en dat betekent meer geduld
en meer tijd investeren. Als het dan uiteindelijk lukt, geeft dat wel een heerlijk gevoel.

Parelkettingen

September is Spinnentijd.
Dat geeft vooral 's ochtends vroeg mooie kansen op "parelkettingen".
Niet echt mijn hobby, maar soms zie je van die mooie weerspiegelingen in de druppels.
Dan moet de macrolens toch maar even uit de tas komen.


Aalscholver

Wintertijd betekent voor mij het moment om aan de waterkant
watervogels te fotograferen.
Nonnetjes, Grote Zaagbekken en allerlei soorten eenden zijn dan
de doelsoorten, maar er komen ook regelmatig Aalscholvers langs.
Nou heb ik ook foto's waarop de Aalscholver mooi met zijn vleugels
staat te wapperen, maar die hebben dit overzicht niet gered.
Ipv deze Aalscholver in mooi ochtenlicht net voordat hij 
zijn vleugels droog begint te wapperen.
  
Torenvalk met prooi

Meestal zet ik in dit soort overzichten maar 1 foto van een bepaalde soort.
Maar omdat ik met de Baardmannen en Grauwe Klauwieren al afgeweken
ben van deze zelf vastgestelde regel, wijk ik er nu nog maar een keertje vanaf.
Dit was 1 van mijn laatste foto's van 2017 en laat zien hoe
wreed de natuur kan zijn.
Maar het blijft mij wel enorm fascineren.

In een volgend blog weer een gewone serie.
Aan de beurt komt dan de resultaten van een ochtendje strand.

Tot de volgende keer,
René




zaterdag 14 september 2019

Jong leven 2019

Kievit (25-04-2019)

In het voorjaar ga ik soms gericht op pad om jonge vogels te fotograferen,
maar het gebeurt ook regelmatig dat ik er eentje tegenkom tijdens andere tripjes.

Jonge vogels zijn gewoonlijk minder schuw dan volwassen exemplaren 
en, wat misschien nog belangrijker is, ze zijn vaak erg nieuwsgierig.
Deze combinatie zorgt ervoor dat je, met een beetje geduld, vaak leuke foto's 
van betrekkelijk dichtbij kunt maken.

Bijna alle foto's (behalve uiteraard die op het strand) zijn genomen vanaf de weg.
Je hoeft namelijk helemaal niet een weiland in te lopen om een vogel te fotograferen.
Het is altijd beter om een vogel op je af te laten komen.
Dat levert gewoon mooiere foto's op.
De truc is om een beetje te anticiperen op het gedrag van de vogel.

Een jonge weidevogel loopt vaak,  al zoekend naar insecten, een bepaalde richting op.
Als je in het verlengde van het pad van de vogel gaat liggen of de auto parkeert,
is de kans groot dat ze vlakbij komen en zich niets van je aantrekken.

Kievit (25-04-2019)

In de laatste week van april zie ik een volwassen Kievit zenuwachtig door
een weiland heen banjeren en regelmatig waarschuwende geluidjes maken.

Daar moeten gewoon pulletjes rond hobbelen.
Ik zet de auto een klein stukje verder langs de kant en wacht af.
Het duurt niet lang voordat ik 1 jonkie tevoorschijn zie komen en nog 1 
en dan nog 1 en na een minuutje komt nummer 4 de andere drie gezelschap houden.

Ze zijn nog zo klein en kwetsbaar en hun enige manier van verdedigen,
is zich tegen de grond drukken wanneer er gevaar dreigt.

Wanneer ik zie dat zowel de kleintjes als de twee ouders op hun gemak zijn,
kruip ik uit de auto en ga aan de kant van het weiland liggen.
Het duurt een kwartiertje, maar dan zijn de vier jonkies ook heel dicht in de buurt.

Kievit (25-04-2019)

Heel af en toe kijken ze op wanneer de camera geluid maakt,
maar gaan ze direct weer door met het zoeken naar insecten.
Mijn geluk is dat het gras nog niet zo lang is, zodat de ukkies goed zichtbaar zijn.

Zodra ze een meter of twintig bij mij vandaan zijn,
kan ik mij weer rustig oprichten en in de auto stappen.
Het blijft fantastisch om die kleine weidevogeltjes te fotograferen.

Grutto (26-04-2019)

Een dag later bezoek ik een plek waarvan ik weet dat er een Grutto-familie aanwezig is.
De vraag alleen in deze periode is of er de volgende dag nog steeds jongen rondhuppelen.
Jonge weidevogels leven in een zeer gevaarlijke wereld.
Ieder moment kunnen ze opgevreten worden door allerlei verschillende predatoren.

Zo'n klein Grutto-pulletje tussen de gele bloemen is een prachtige ervaring.
Nu het gras nog niet zo heel lang is, kun je ze mooi bekijken en fotograferen.

Scholekster (20-05-2019)

Weidevogelsoort nummer 3 waarvan ik jongen zag en kon fotograferen is de Scholekster.
Het rare is dat ik van allerlei soorten weidevogels, de meeste paringen zie van Scholeksters,
maar aan de andere kant zie ik van die soort de minste jonkies.
Ik heb werkelijk geen idee hoe dat mogelijk is.

De enige verklaring die ik kan bedenken, is dat de paringen wel
in de weilanden plaats vinden, maar dat de broedplekken ergens anders zijn.

Tureluur (21-06-2019)

Kleine Kievitjes zie ik regelmatig en ook al vroeg in het voorjaar.
Grutto's en Tureluurs wachten normaliter iets langer met het leggen van eieren.
Omdat het gras dan al wat langer is, zijn die jongen lastiger te spotten.

Jonge Tureluurs zie ik sporadisch.
Er zijn genoeg volwassen exemplaren in de polder, dus ik kan geen reden
bedenken waarom er minder jongen zouden zijn.
Ze zijn gewoon lastiger te vinden, ook al omdat de ouders
minder duidelijk laten merken dat er jongen rondlopen.

Ook als ze vliegvlug zijn is het lastig om ze te spotten.
Ze lijken al ontzettend veel op een volwassen vogel en
daarom heb je vaak niet door dat er een jong aanwezig is.


Tureluur (21-06-2019)

Medio mei moest ik voor mijn werk een aantal dagen in Papendal zijn.
Uiteraard heb je dan altijd wat vrije tijd en die vrije tijd 
kon ik mooi benutten door het Park de Hoge Veluwe te bezoeken.

Op het park had een paartje Zwarte Spechten een nesthol gemaakt in
een boom die direct naast de weg stond.
Het hol was weliswaar op zo'n 20 meter hoogte, maar verder zeer goed zichtbaar.

Zwarte Specht (14-05-2019)

Opvallend was dat iedereen op een behoorlijke afstand van de boom
bleef staan om te fotograferen. 

In het nest zaten drie jongen en ze werden met enige regelmaat gevoerd.
Niets leek erop dat de ouders zich iets hebben aangetrokken
van de mensen die stonden te kijken.

Alle drie de jongen zijn een week later ook in goede gezondheid uitgevlogen.

Zwarte Specht (14-05-2019)

Door genoeg afstand te houden kun je dus ook gewoon mooie foto's maken.
Gewoon je gezonde verstand gebruiken en niet alles doen voor het plaatje.
Dichtbij is niet altijd mooier.

Wilde zwijnen (14-05-2019)

Op de Veluwe kwam ik ook nog een grote Wilde Zwijnen-creche tegen.
Altijd leuk om die biggetjes in hun streepjes pyjama te zien rond snuffelen.

In een vorig blog is de Blauwborst al uitvoerig aan bod geweest.
Omdat dit blog over jong leven gaat, krijgt de Blauwborst toch ook nog een plekje.

Blauwborst (11-06-2019)

Ook bij de jonge Blauwborsten was het zo, dat ze uit nieuwsgiergheid vanzelf
dichterbij kwamen. Scheelt het misschien ook wel dat de vader 
van deze twee jonge Blauwborsten niet zo schuw was.

In Amsterdam-Noord wordt op een aantal plekken gebroed door de Havik.
Eén van die plekken werd bewoond door een niet zo'n heel schuw paartje.
Vlak aan het pad van een best wel druk bezocht natuurgebiedje
was een horst gebouwd. In het voorjaar was de kans groot dat je
er eentje min of meer aardig voor de camera kon krijgen.

Toen de eieren uitgekomen waren, was het nest bijna aan het oog onttrokken
door de bladeren aan de takken.
Op een bepaald moment sloeg het noodlot toe voor dit paartje.
Het vrouwtje werd gewond aan het linkeroog gevonden en op 9-06-2019
overleed de vogel. Dan is het afwachten wat het mannetje doet en
gelukkig heeft hij de twee jongen (er waren al 2 van de 4 jongen overleden)
goed kunnen verzorgen, zodat deze rond de 20ste juni het nest konden verlaten.

Jonge Havik (21-06-2019) met prooi

Toen ik de plek bezocht op 21 juni kon ik beide jongen behoorlijk goed bekijken
en zag ook de vader twee keer een prooi (zo te zien een duif) naar de jongen brengen.
Achteraf heb ik een beetje spijt, dat ik de plek in het voorjaar niet wat vaker bezocht heb.
Ik hoop volgend voorjaar nieuwe kansen te krijgen.

Eind juni moest ik in Lelystad zijn en heb deze kans aangegrepen om
even de Oostvaardersplassen te bezoeken.
Twee plekken stonden op mijn lijstje en 1 daarvan staat bekend 
om de aanwezige Baardmannen in de wintertijd.

Maar die Baardmannen zijn ook wel in het voorjaar op die plek aanwezig,
je ziet ze alleen bijna niet.
De Baardman is een beetje een rare vogel.
Deze vogel eet namelijk ander voedsel in het voorjaar en de zomer dan in de herfst en winter.
De maag van de Baardman past zich aan het soort voedsel aan.

In het voorjaar en zomer worden er insecten gegegeten en dan bevinden de vogels
zich meestal onderin het riet. Erg lastig te fotograferen dus.
Makkelijker is het in de winter/herfst wanneer ze de zaden uit de rietpluimen halen.
Dat is de periode dat de meeste foto's van Baardmannen worden gemaakt.

Baardman (28-06-2019)

Hoewel je de Baardmannen dus meestal niet ziet in het voorjaar,
betekend dus niet dat ze er niet zijn.
De volwassen exemplaren zijn lastig te fotograferen in die periode,
maar het is anders met de jonge Baardmannen.

Die trekken vaak in grotere groepen door een bepaald gebied heen
en dan laten ze zich vaak erg goed zien.
Alle fotografen lopen het gebiedje in en proberen de Baardmannen
vanaf het pad te fotograferen.

Baardman (28-06-2019)

Maar het riet staat langs het pad al erg hoog en dan is het zeer
lastig om de vogels vrij op de foto te krijgen.
Ik loop altijd langs het gebied, omdat de rietkragen daar minder hoog zijn en 
een stuk minder dicht begroeid.

De Baardmannen bevinden zich daar niet altijd,
maar als ze er wel zijn, dan is de kans op een gelukte foto gewoon groter.

Baardman (28-06-2019)

Ik schat de groep jonge Baardmannen op zo'n 30 vogels.
Het valt af en toe niet mee om een keuze te maken, want
meerdere vogels laten zich regelmatig goed bewonderen.

Natuurlijk zijn de mannetjes Baardmannen het meest gewild
om op de foto te zetten, maar de jonkies zien er ook erg fraai uit.

In het gebied bevindt zich ook een kijkhut.
Het blijkt dat deze hut gebruikt wordt door Boerenzwaluwen
als nestlocatie. Ik tel een stuk of 20 paartjes, die in de hut 
een nest gebouwd hebben. Overal liggen uitwerpselen en het gekwetter
van de zwaluwen overstemd alle andere geluiden.

Hoewel de vogels waarschijnlijk aardig gewend zijn aan de bezoekers
 van deze hut, ga ik toch maar snel weer verder.

Boerenzwaluwen (28-06-2019)

Terugkomend vanuit de Flevopolder, rijd ik langs een plekej waar ieder jaar 
Zwarte Roodstaarten hun nest bouwen.
Ik ben benieuwd of er al jongen rondfladderen en ga even snel kijken.

Maar ipv Zwarte Roodstaarten zie ik de mogelijkheid om een Kleine Plevier te fotograferen.
De vogel bevindt zich op een braakliggend bouwterrein,
wat karakteristiek Kleine Plevier-biotoop is.

Ik loop door het gebiedje heen en op een gegeven moment,
landt de Kleine Plevier vlak bij mij op de grond.
Al snel zie ik een tweede exemplaar en beide vogels beginnen te alarmeren.

Dat kan niets anders betekenen dan dat er jongen in de buurt aanwezig zijn 
en ik kan met enige zekerheid zeggen dat ze zeer dichtbij zijn.
Nou zijn jonge Kleine Plevieren heel erg klein en gaan ze bij gevaar
bewegingloos op de grond liggen.
Ze zullen pas weer opstaan wanneer al het gevaar verdwenen is.
Ik ben bang dat ik ze vertrap als ik mij snel uit de voeten maak.

Dus in plaats daarvan ga ik eerst even op mijn knieën zitten en scan
mijn directe omgeving helemaal af.
Omdat de ouders steeds dichterbij komen en blijven roepen,
weet ik 100% zeker dat ze binnen een straal van 10 meter ergens op de grond liggen.

Kleine Plevier (28-06-2019)

Je ziet ze echt zo over het hoofd, want ze blijken nog
dichterbij te liggen dan ik verwacht had.
Ze zijn zo klein en zo goed gecamoufleerd, dat ze bijna onzichtbaar zijn,
 wanneer ze stil blijven liggen.

Nummer twee ligt iets minder goed verstopt, maar ook redelijk dichtbij.
De sufferd is bovenop een steen gaan liggen, maar alsnog lastig te spotten.
Ik had er al een aantal keren zo overheen gekeken.

Kleine Plevier (28-06-2019)

Ik maak snel een paar plaatjes en loop in tegenovergestelde richting weg.
De ouders worden direct rustiger.
Omdat ik wil zien dat er niets aan de kleintjes mankeert,
verstop ik mij achter een berg stenen.
Zodra ik voor ze uit beeld ben, gaan ze weer staan en huppelen vrolijk verder.

Tijdens mijn vakantie in Frankrijk ben ik er maar een paar keer op uitgetrokken
om vogels te fotograferen. Op 1 van die weinige tripjes ging ik op jacht naar de Hop,
maar als er dan wat jonge vogels op een aardig plekje gaan zitten,
kan ik daar natuurlijk niet aan voorbij lopen.

Grauwe Vliegenvanger (1-08-2019)

In het park bevind zich een gebiedje waar een aantal behoorlijk lange, brede repen
grond ingezaaid zijn met allerlei wilde bloemen.
Dat trekt uiteraard allerlei soorten vogels aan en 
ik zie oa Putters, Bonte en Grauwe Vliegenvangers.

Grauwe Vliegenvangers zie ik niet zo heel vaak, dus dat was wel een leuke
verrassing dat ik ze daar tegenkwam.

Eind augustus ging ik een ochtendje naar de Zuidpier in IJmuiden.
Er waren niet veel spectaculaire soorten te zien,
maar er waren opvallend veel jonge vogels aanwezig.

Bontbekplevier (21-08-2019)

Een groepje Bontbekplevieren liet zich lastig fotograferen.
Maar met een beetje volharding lukte het uiteindelijk toch om
ze betrekkelijk dichtbij vast te leggen.

Drieteenstrandloper (21-08-2019)

Er waren niet alleen veel jonge Bontbekplevieren op het strand,
maar ook verrassend veel jonge Drieteenstrandlopertjes.
Die waren een stuk minder schuw dan de Bontbekplevieren, maar die Drieteentjes
zijn vanwege hun snelheid weer lastiger te fotograferen.

Gelukkig zijn ze wel heel voorspelbaar in hun gedrag.
Wanneer je kijkt welke kant ze oplopen, dan een meter of 20 verderop
languit in het zand gaan liggen en wachten totdat ze jouw kant opkomen.
Je moet echter geen bezwaar hebben om nat en vies te worden.

Goudvink (10-09-2019)

Anders is het wanneer je in een fotohut zit.
Dan wordt je weliswaar niet vies of nat, maar kan je geduld wel zeer
op proef gesteld worden. Op 10 september ging ik een dagje naar het Park de Hoge Veluwe
met als hoofddoel het fotograferen van de Edelhertenbronst.

Maar als je er toch bent, dan ga ik natuurlijk ook even langs bij de vogelhutten.
Sinds er eigenlijk niet meer gevoerd mag worden bij deze hutten,
is het qua vogels een heel stuk rustiger.
Soms heb je mazzel dat je ergens op het juiste moment bent.
Ik kreeg een aantal hele mooie soorten voor de lens,
maar voor dit blog komen alleen de jonge Goudvink 
en de jonge Grote Bonte Specht in aanmerking.

De rest van die dag komen later in een ander blog aan bod.

Grote Bonte Specht (10-09-2019)

Al met al is het best een aardige verzameling geworden en dan heb
ik de foto's met jonge eendjes, meerkoeten, waterhoenen, zwanen,
eksters, kauwen en meeuwen maar achterwege gelaten.

In een volgend blog aandacht voor een ochtendje fotograferen aan het strand met oa deze:

Bonte Strandloper

Tot de volgende keer,
René
http://blogging.nitecruzr.net/2013/03/the-lightbox-image-display-option.html