"Als je ergens niet bent, ben je óf te vroeg, óf te laat."

Wijlen Johan Cruijff (r.i.p.)

maandag 27 juni 2016

De Gekraagde Roodstaart en de Zwarte Roodstaart

Gekraagde Roodstaart (man)

Dit verhaal begint medio april van dit jaar.
Ik hoorde een vogelgeluidje dat ik niet thuis kon brengen en dan word ik nieuwsgierig.
Het bleek om een paartje Zwarte Roodstaarten te gaan.
Wanneer je in die periode een paartje van een bepaalde soort tegenkomt,
is de kans groot dat ze in dat gebied ook gaan broeden.
Van die ontmoeting heb ik al eerder foto's laten zien.


Dus ben ik medio mei nogmaals langs die plek gegaan om te kijken of ze
inderdaad op die plek ergens een nest hadden gemaakt.
En ja hoor, ze zaten er nog steeds en zo kon ik iedere keer, wanneer ik
in de buurt was even langs gaan bij de Zwarte Roodstaarten.

Nou dacht ik in eerste instantie een behoorlijk verborgen plekje gevonden te hebben,
maar dan zie ik af en toe foto's verschijnen met wel heel bekende takjes.
Gelukkig blijft het plekje alleen bekend in een kleine kring.

Zwarte Roodstaart (vrouw)

Vogels zijn gewoontedieren en wanneer je eenmaal die gewoontes doorkrijgt,
kun je op je gemakkie afwachten en als je rustig blijft, komen ze vaak precies op de plek die jij wilt.

Zwarte Roodstaart (man)

Het heeft weinig met geluk te maken.
Het enige waar je geluk mee moet hebben, is dat een soort op
een fotogenieke plek te zien is.

Zwarte Roodstaart (vrouw)

In de eerste week van juni krijgt het hele verhaal een andere wending.
Allereerst ontdek ik de plek, waar ze zijn gaan nestelen,
maar ten tweede begin ik het idee te krijgen dat er nog een Roodstaart aanwezig is.

Ik zie een vogel met een rode staart vliegen, maar heb het idee dat deze een stuk
lichter is, dan het vrouwtje dat ik meerdere malen gefotografeerd heb.
Ik twijfel hevig aan mijzelf en laat het voor wat het is.
Ik zal mij wel vergist hebben.

Zwarte Roodstaart (man)

Vlakbij de nestplek van de Zwarte Roodstaarten is het nest van Pimpelmezen.

Pimpelmees

Op momenten dat de Zwarte Roodstaarten zich even niet laten zien,
verleg ik mijn aandacht kortstondig naar de Pimpelmezen.
Ze nestelen op een niet echt fotogenieke plek,
dus blijft het bij een paar plaatjes en af en toe gewoon eventjes van een afstandje kijken.

Pimpelmees

Wanneer ik mijn aandacht weer op de Zwarte Roodstaarten richt,
wordt ik opeens blij verrast.
Het mannetje van de Zwarte Roodstaart wordt ineens verjaagd door een andere vogel.

Ik zie iets oranjes voorbij vliegen en denk aan een roodborst.
Maar dan gaat de vogel met de oranje kleur op het dak van een huisje zitten.

Een Gekraagde Roodstaart!

Nou maar hopen dat die ook in de buurt blijft.

Gekraagde Roodstaart (man)

Toch net weer even iets specialer dan een Zwarte Roodstaart.
Dan zal de lichtere vogel die ik dacht gezien te hebben, wel het vrouwtje van deze vogel zijn.

Gekraagde Roodstaart (vrouw; een stuk lichter dan de Zwarte Roodstaart vrouw) op
jacht naar een wegvliegend hapje.

Ik merk al snel dat de Gekraagde Roodstaarten veel op 1 bepaalde plek terugkomen.
De nestboom is zo snel gevonden en het blijkt dat er in die boom 
ook genesteld wordt door Winterkoninkjes.

Winterkoning

Die nestelen één etage lager in de boom en de nestingang is precies mijn kant op.
In een vorig blog heb ik de kleintjes al laten zien, maar nu een paar foto's van de ouders met prooien.


De Winterkoninkjes vliegen af en aan met allerlei soorten insekten.
Ook de winterkoninkjes laten zich mooi sturen naar een voor mij geschikte plek.


Dan is het alleen nog een beetje geluk hebben, dat de winterkoning net
lang genoeg blijft zitten en mij de tijd geven om scherp te stellen.


Logisch dat de kleine winterkoninkjes de hele dag door gevoerd moeten worden,
als je ziet hoe weinig "vlees" er aan de prooien zit.

Altijd prettig wanneer er meerdere soorten fotomomentjes voorbij komen,
maar dat kan ook wel eens erg lastig zijn.
Zeker wanneer de vogels geen rekening houden met de fotograaf en 
maar lukraak tegelijk ten tonele verschijnen.
Dan moeten er dus keuzes gemaakt worden.

In de tweede week van juni lijkt het erop dat
de jonge Zwarte Roodstaarten uitgevlogen zijn, want ik zie ze nog maar sporadisch.
Maar die van de Gekraagde zitten nog wel in het nest en die
worden zeer regelmatig gevoerd.

Gekraagde Roodstaart (vrouw)

De diversiteit van de prooien is zeer groot.
Zie je bij meesjes nog vaak, dat rupsen de hoofdmoot zijn,
bij deze vogels is het pakken wat je pakken kan.

Ik zie wel opvallend veel grote torren aangebracht worden.


Het vrouwtje brengt het meeste eten aan,
maar het mannetje komt ook zeer regelmatig langs met iets lekkers.


Een leuk opvallend verschil (behalve het uiterlijk) tussen een Zwarte en een Gekraagde is
het trillen van de staart. In eerste instantie is het misschien lastig om aan het vrouwtje 
te zien om welke soort het gaat, maar de Gekraagde Roodstaart beweegt
opvallend snel zijn/haar staart (zoals te zien op bovenstaande foto).




Vaak worden er meerdere prooien tegelijk aangevoerd en
alles gaat nog levend de keeltjes in van de kleintjes.


Roodstaarten blijven zo nu en dan eventjes hangen in de lucht.
Dit doen ze tijdens het jagen, maar ook wanneer ze moeten wachten totdat
de partner het nest heeft verlaten.


Omdat mijn set niet zo heel snel is met scherpstellen, was het
behoorlijk lastig om dit goed op de foto te krijgen.
Ik was dan ook zeer blij toen het een keertje gelukt was.

In de derde week van juni begint het er op te lijken,
dat de ouders vinden dat het nou maar eens tijd wordt dat de kleintjes uit het nest komen.

Vader komt steeds minder vaak langs met eten en moeder roept constant.
Ook blijft zij langer buiten het nest zitten met het eten, terwijl ze naar de jongen roept.

Op deze manier probeert de moeder de jongen naar buiten te lokken.


Je hoort de jongen geïrriteerd reageren vanuit het nest.
Het geluid wordt steeds luider en ze laten duidelijk merken dat ze geen zin
hebben om het nest te verlaten, maar ze willen wel eten hebben.


Tsja, als de berg niet naar Mohammed komt etc......
Dan vliegt de moeder toch maar weer het nest in met iets te eten.

Soms komen er prooien langs die zo fantastisch zijn,
dat je gelukzalig naar je schermpje kijkt, wanneer de foto gelukt is.

Gekraagde Roodstaart met Sprinkhaan


Daar kan zo'n jong wel even op teren, dacht ik zo.

Helaas had ik andere dingen te doen, toen de jongen uitvlogen,
dus daar heb ik geen foto's van.

Je kunt nou eenmaal niet alles hebben.

Als laatste twee regenfoto's:

Mannetje is niet blij met dit weer ;-)


Het vrouwtje schijnt er minder last van te hebben.
Ik vind vooral de regendruppels en de "lichtgevende" spinnenpootjes erg fraai op deze foto.

In een volgend blog aandacht voor jonge Dodaarzen:


Tot de volgende keer,
René 

























zondag 26 juni 2016

Review Eden Verrekijker XP 10x42



Al een behoorlijk tijdje ben ik op zoek naar een goede verrekijker.
Ik ben al jaren in bezit van een Nikon kijkertje.
Een verrekijker van zo'n 79 euro en toen ik hem kocht, had ik eigenlijk 
geen enkel idee wat voor verschil in kwaliteit er eigenlijk is tussen verschillende verrekijkers.

Mijn kijker is klein en handzaam, maar iedere keer is het weer zoeken naar hoe ik hem
het beste voor mijn ogen moet houden, om een zo'n goed mogelijk beeld te krijgen.
Als ik ergens naar kijk is het beeld in de kijker klein en eigenlijk
onmogelijk om stil te krijgen.
Maar ja, als je niet weet hoe het wel kan, blijf je een beetje aanmodderen.

Inmiddels heb ik een aantal echte vogelaars leren kennen en
dan kijk je weleens naar dieren door de verrekijkers die zij gebruiken.
Nou, dan gaat er echt een wereld voor je open.
Wat een verschil met mijn kijkertje.
Een beetje het verschil tussen een Fiat Panda en een Ferrai Testarossa.

Maar als je dan informeert naar de prijs, dan donder je bijna van schrik achterover.
Prijzen tussen de 700 en 1500 euro is niks.
Tsja, dat heb ik er niet voor over, want zo vaak gebruik ik hem toch niet.
Maar het blijft behelpen om eerst ergens een foto van te maken en
dan in te zoomen op het beeldscherm.

Dan krijg ik een mail.
Ik wordt gevraagd om een verrekijker uit te testen van het merk Eden en ik
mag er zelf eentje uitkiezen.
Belangrijk voor mij is dat ik goed kan vergroten, dat het beeld vlijmscherp is en
dat ik als brildrager er makkelijk doorheen kan kijken.

Mijn oog valt op de XP 10x42


Wanneer de kijker afgeleverd wordt, kan ik niet wachten om hem uit te proberen.
Omdat van mij verwacht wordt dat ik de kijker objectief test,
besluit ik om de beschrijving niet te gebruiken om de kijker in te stellen.
Eerst maar eens kijken, hoe gebruiksvriendelijk dat ding is.


De kijker zelf is gemaakt van hoogwaardig kunststof , bekleed mer rubber
 en ligt heerlijk in de hand.
De twee scherpstelwieltjes zijn makkelijk te bedienen, terwijl je kijker gebruikt.

Wat mij erg opviel en verraste was de draagriem voor de verrekijker.
Vaak is dit zo'n band die snijdt in je nek, maar deze is van heel zacht materiaal
en met deze draagriem kun je de kijker echt uren om je nek hebben hangen
zonder ergens last van te krijgen.

Ook zit er een mooi draagtasje bij.


De kijker is waterproof en weegt 650 gram.
Het gewicht was de enige reden waardoor ik twijfelde of ik deze kijker wel moest nemen.
Maar ik kijk niet de hele dag door de kijker. 
De voordelen van 10x vergroting en de beloofde scherpte gaven voor mij toch de doorslag.


De kijker kan zeer soepel versteld worden om zodoende de ideale stand te verkrijgen
die nodig is ivm met de afstand tussen de twee ogen.



Wanneer je een beeld krijgt zoals te zien in in het rechter plaatje,
staat de verrekijker in de juiste stand.


Dan begint het scherpstellen en dat lukte mij zeer snel zonder de gebruiksaanwijzing in te zien,
Met het middelste stelwiel kun je in eerste instantie de scherpte regelen voor je linkeroog.
Dan het linkeroog dicht en met het stelwieltje dat aan de rechterkant zit,
kan dan scherp gesteld worden voor het rechteroog.

Dit is de Dioptrie-instelring,

Opvallend hoe soepel beide ringen draaien en toch stevig zijn.
Is de scherpte voor het rechteroog eenmaal goed ingesteld,
dan kan in vervolg alleen gebruik gemaakt worden van de centrale ring om
scherp te stellen naar gelang de afstand tot het te bekijken object.
  

Mijn Nikon-kijker is erg lastig om te gebruiken wanneer ik mijn bril op heb.
Het blijft constant aanrommelen om de juiste positie te vinden, zodat er in 
ieder geval een behoorlijk zicht is.

Deze Eden kijker heeft de mogelijkheid om de oogkappen te verstellen.
Wederom een soepel te verstellen item aan de kijker.
Voor een brildrager is het ideaal om de oogkappen helemaal in te draaien en
voor iemand die geen bril draagt, is het ideaal om ze uit te draaien.

Omdat je ze uit moet draaien (een paar slagen) zakken ze niet meer naar binnen,
zodra je de kijker tegen je ogen aanhoudt.




De glazen worden goed beschermd door stevige doppen.

De doppen voor het oog-gedeelte kun je gewoon helemaal verwijderen of
je maakt gebruik van het bevestigingsdeeltje om het aan de draagriem te laten hangen.


Aan de andere kant zijn er twee aparte rubberdoppen, die makkelijk open te maken zijn
en door de constructie aan de kijker kunnen blijven bungelen zonder
dat je daar last van hebt overigens.



Maar vind je dat erg vervelend, dan kun je ze er ook helemaal afhalen.

Tsja, het instellen van de kijker is dus een makkie en
het geheel is gemaakt van duurzaam materiaal dat heerlijk in de hand ligt.
De draagriem is een extra pluspunt, want deze zorgt voor luxe draaggemak.

Dan het belangrijkste natuurlijk van de hele review.

Hoe presteert deze kijker nu?
Hoe is de prijs/kwaliteitsverhouding?

Ik vertelde al eerder dat ik de afgelopen paar jaar regelmatig door zeer dure kijkers
heb kunnen kijken en dus zeker weet wat er te krijgen is op de markt zolang
je de knip maar opentrekt.
Kijkers die gebruikt worden door vogelaars en die aan de hoogste kijkeisen voldoen.

Nadat ik de kijker dus goed heb ingesteld richt ik hem op een soort
verkeersbord op een meter of 50 afstand.
Wat een fantastisch ding is dit zeg.

Het bord is vlijmscherp, het beeld is mooi groot en alles in 
het ronde beeld is vlijmscherp.
En wat belangrijk is, het beeld staat helemaal stil.

Ik richt de kijker op een punt dat honderd meter verder ligt,
draai aan het scherpstelwieltje en heb bijna direct weer
een vlijmscherp beeld te pakken.

En dan is ook nog eens het gehele beeld knetterscherp.
De kijker weegt dan wel 650 gram, maar is zeer goed te behandelen en lang hoog te houden.
Het gewicht valt ontzettend mee.

De kijkers waar ik dus regelmatig doorheen gekeken heb,
waren geprijsd van bijna 800 euro naar iets meer dan 1500 euro.

Deze Verrekijker (klik hier) doet in zijn geheel niet onder voor die kijkers en 
voor beduidend minder geld.
Deze geteste kijker kost 279 euro en ik vind hem echt fantastisch.
Het is een superding en dat zeg ik niet omdat ik hem mag houden.
Een honderd procent aanrader en zeer goed te gebruiken door brildragers.
Deze kijker is niet alleen interessant voor vogelaars,
maar iedereen die weleens in de natuur komt kan hier uitstekend mee uit de voeten.
Ook zeer geschikt voor vliegtuigspotters etc.

Bekenden kunnen hem eventueel bij mij even testen,
voordat eventueel een kijker aangeschaft wordt.

Nogmaals: Het is echt een aanrader.
Superscherp en strak beeld.
Prijs/kwaliteitsverhouding is top.

Tot de volgende keer,
René






maandag 13 juni 2016

Nieuw Leven

Fuut met jongen

De afgelopen weken heb ik verschillende uitstapjes gemaakt en 
tijdens die uitstapjes kwam ik behoorlijk wat jonge dieren tegen.
Je kunt vaak aan het gedrag van de oudervogels zien of
er jongen in de buurt zijn. Zeker bij weidevogels zoals de Grutto en de Kievit.

Wanneer je te dicht in de buurt komt bij deze jonge vogels,
zie en hoor je de ouders duidelijk alarmeren en zullen ze
je proberen te verjagen of weg te lokken.

Regelmatig zie ik mensen die lekker lang bezig zijn om een schreeuwende,
in de lucht hangende Grutto te fotograferen.
Het is vaak een kwestie van onwetendheid, want in dat soort
gevallen moet je gewoon wat meer afstand nemen.

Je merkt snel genoeg wanneer de afstand acceptabel is voor de ouders.
Als je genoeg afstand neemt, heb je ook veel meer kansen om de jongen te zien
en het is uiteraard beter voor de vogels.

Wat dat betreft is het veel makkelijker om vanuit de auto te fotograferen.
Dan ben je toch minder schrikwekkend voor de vogels.

Jonge Grutto

Zodra je een Grutto op de uitkijk ziet, weet je dat er jonge Grutto's rond moeten wandelen.
Als je dan een beetje afstand houdt en wat geduld opbrengt,
is er een kans dat je ze te zien krijgt.

Twee jonge Grutto's samen met papa.
Rechtsboven is het tweede jong nog te zien.

Dan moeten ze wel ergens zitten, waar het gras niet zo heel hoog is.


Als je de jongen niet ziet, moet je eens goed kijken waar de beide ouders zich bevinden.
Bijna altijd zullen de jongen zich ergens tussen de twee ouders bevinden.


Als er geen enkel gevaar dreigt, wandelen de kuikens op hun gemakkie in de rondte.


Maar bij het minste geringste gevaar drukken de jongen zich tegen de grond
of gaan schuilen bij 1 van de ouders.
Jammer dat het gras net even te hoog is voor een beter plaatje.

Kievitsnest

Dit jaar ben ik veel kievitsnesten tegen gekomen en zelfs op dit moment (12-06)
zijn er bij mij in de buurt nog twee nesten waar gebroed wordt.

Alle nesten die ik zag (inmiddels 7 stuks) waren voorzien van 4 eieren.

Jonge Kievit

Veel jonge kieviten gezien de afgelopen weken, maar allemaal net even te ver weg.
Ik heb wel het idee dat de kieviten het dit jaar behoorlijk goed gedaan hebben
in mijn regio, want ik zie nu veel vogels die bijna helemaal volgroeid zijn.

Blauwe Reiger en Kievit

Maar voordat ze bijna volgroeid zijn, moeten de ouders vele jagers bestrijden.
Zoals hier de Blauwe Reiger, maar ook kraaien, meeuwen, roofvogels en dergelijke worden 
direct aangevallen wanneer ze in de buurt komen.

Schuilende kievitkuikens bij 1 van de ouders.

Ook jonge kieviten drukken zich bij gevaar tegen de grond of
gaan bij 1 van de ouders schuilen.
In dit geval is het gras ook weer net even te lang voor een beter plaatje.

Jonge Scholekster

Wanneer ik een volwassen Scholekster met twee jongen zie, valt mij iets grappigs op.
Er lopen twee jongen en de ene is duidelijk ouder dan de ander.

Op deze foto is dat goed te zien

Het grappige is, is dat het oudste jong inmiddels zelf naar voedsel zoekt en
dat het kleinste jong op een onderwijzende manier met mama op jacht gaat.
Moeder loopt voorop en prikt constant met de snavel in de grond.
Het jong volgt de moeder overal en zodra er een worm door de ouder
een stukje uit de grond wordt getrokken, duikt het jong naar voren en
haalt de worm in zijn geheel naar boven.

Zo leren ze voor zichzelf te zorgen.

Jonge Tureluur

Tijdens mijn dagje uit met Coby worden door iemand attent gemaakt op
twee hele jonge Tureluurs.
Ook deze jongen zitten erg ver weg, maar ze krijgen toch een plaatsje in dit blog.

Jonge Knobbelzwanen

Ik zie opvallend weinig jonge zwaantjes.
Wel veel paartjes Knobbelzwanen maar zonder kleintjes.
Geen idee waarom dat zo is.



Jonge Bergeenden

Deze jonge Bergeenden hebben de gevaarlijkste tijd ook al achter de rug.
Een Reiger of Snoek zal vogels van deze grootte niet snel te grazen nemen.

Jonge Dodaars

Dat geldt nog zeker niet voor deze hele jonge Dodaars.
Een heel klein bolletje dat bij gevaar helemaal aan zijn lot
wordt overgelaten. De ouders duiken onder en vluchten en 
laten hun jongen het zelf maar uitzoeken.

Jonge Dodaars

Ik wilde graag jonge Dodaarzen op de rug van de ouders fotograferen,
maar dat wilde deze keer niet lukken.
Wel zag ik ze van grote afstand op de rug van de ouder zitten,
alleen zat het er niet in om er ook een foto van te maken.

Jonge Wilde Eend

Dit pulletje wilde zich onzichtbaar maken ;-)

Jonge Winterkoninkjes

Terwijl ik een bepaalde soort aan het fotograferen ben,
zie ik een winterkoninkje ergens een gaatje induiken.

Een nestje met daarin twee kleintjes. 
Ik heb mij zodanig opgesteld dat de winterkoning niet doorheeft
dat ik foto's maak en het is jammer dat het nest net op een te donkere plek is gebouwd.

Gelukkig lukken er nog een paar plaatjes.

Voermomentje

Futenfamilie

Eén van de mooiste plaatjes van jonge vogels die er te maken zijn,
zijn die van jonge fuutjes op de rug van de ouders.


Terwijl ik op weg ben naar huis na een kort verkenningstochtje,
zie ik vanuit de auto een fuut met kleintjes op de rug.

Snel een parkeerplekje opgezocht en heel voorzichtig en langzaam de futen benaderd.


Het viel nog niet mee om aan de waterkant te komen,
want er moest flink afgedaald worden over allerlei grote stenen.


Drie hele kleine fuutjes zitten op de rug en de vader brengt hele kleine visjes
en veertjes naar de kleintjes.


Af en toe komt de moeder omhoog uit het water en gooit de kleintjes
van haar rug af. Ze moeten tenslotte goed leren zwemmen en alleen als
het te koud wordt, mogen ze weer op de rug kruipen.


Nieuwsgierig zijn ze in ieder geval wel al.

Een mooie afsluiter voor een blog met allerlei jong grut.
Het blijft heerlijk om al dat jonge spul te zien en te fotograferen.

In een volgend blog aandacht voor twee soorten Roodstaarten.
De Zwarte en de Gekraagde Roodstaart.

Gekraagde Roodstaart (man)

Tot de volgende keer,
René
http://blogging.nitecruzr.net/2013/03/the-lightbox-image-display-option.html