"Als je ergens niet bent, ben je óf te vroeg, óf te laat."

Wijlen Johan Cruijff (r.i.p.)

dinsdag 31 maart 2015

Voor de laatste keer: Aan de waterkant.

Baltsende Futen

Bij de afsluiting van het blog:
gaf ik al aan dat ik nog de foto's van die middag zou plaatsen in een apart blogje.

Als u het blogje van de dodaars gemist heeft, zou ik u aan willen raden om
hier even een blik te werpen. Daar staan een aantal foto's in, waar ik zelf heel erg blij mee ben.

In de ochtend was ik dus op bezoek bij de dodaarzen en daarna bracht ik voor het
eerst een bezoekje aan het ijsvogelnest.
Omdat er nog niet veel actie bij dat nest was, ging ik in
de middag nog maar eventjes richting de waterkant.

Dit plekje aan de waterkant is alleen maar in de winter aantrekkelijk.
In de zomer zie je bijna helemaal niets.
Dus vandaag de laatste kans op wat mooie beelden vanaf deze plek.

Wilde eend

Aalscholver

Zo behendig als de aalscholver in het water is, zo onhandig is hij uit het water en
al helemaal als hij ergens op wil klimmen.

Fuut met vis

Tussen het baltsen door moet er gegeten worden en het doodschudden
van de vissen, levert regelmatig een mooie druppelregen op.


Effe uitschudden........

Grauwe gans

Grauwe ganzen zijn ontzettend schuw in dit gebied, omdat er flink gejaagd wordt op ganzen.
Dat merk je direct, want ik hoef maar een kleine beweging te maken en
ze gaan er van door. Maar als je heel stil zit dan........


komen ze nog wel eens dichterbij.

Kuifeenden

Ook de kuifeenden heb ik dit jaar niet lekker dichtbij gekregen.
Vaak staat de wind verkeerd en verblijven de grote groepen eenden
liever aan een andere kant van de plas.

Kuifeend

Maar deze middag komen ze zo nu en dan wat dichterbij.
Niet binnen de 5 meter helaas, maar je kunt niet alles hebben.

Meerkoet

Waterhoen

De waterhoentjes zijn ook van die vogeltjes, die je hier regelmatig hoort,
maar ook zij zijn ontzettend schuw.


Eén keer klikken met de camera en ze gaan er als een speer vandoor.
Geen idee waarom, want op andere plekken trekken ze zich niets van mensen aan,

Waar ik op hoop deze middag zijn in het water dansende futen.
Ik begin echter het idee te krijgen, dat er te weinig waterplanten zijn op de plek waar 
ik mij bevindt. Langs de kant is er bijna geen riet en een paar meter uit de kant,
is het water waarschijnlijk te diep.


Fuutjes genoeg in de buurt.
Er zijn drie stelletjes en twee enkelingen in de omgeving.


Af en toe komt er eentje jagen bij de paaltjes in het water.
Ze zijn dan wel niet zo mooi voor op de foto,
maar ze trekken wel de vissen aan.
Waarschijnlijk eten de vissen van de waterplantjes, slakjes en dergelijke
die zich aan de paaltjes vastklampen.


En zo nu en dan wordt er gebaltst.
Niet zo heel dichtbij deze keer, maar iets verder op de plas.


Tijdens het baltsen komt er opeens een concurrent om de hoek kijken en dan
gaat het opeens ontzettend snel,


Het territoriale mannetje knalt op de indringer af en hoewel hij
hier uit het scherptegebied rent, krijgen deze laatste 2 foto's wel een plaatsje,


Gewoon omdat het mooi is om te zien en soms mag een foto dan best niet helemaal scherp zijn.

Zo, dit was de laatste serie vanaf de waterkant.
Een volgend blogje gaat over een uitstapje naar de grutto's met Loes.

Grutto (Vrouw)

Tot de volgende keer,
René

donderdag 26 maart 2015

Grutto's

Grutto (man)

Sinds een paar weken zijn de grutto's weer in Nederland en ieder jaar is het weer leuk 
om ze te fotograferen. De koning van de weidevogels blijft een zeer fotogenieke vogel.

Als de grutto's aankomen in Nederland kun je ze in grote groepen tegenkomen op
bepaalde plekken. Het landje van Gruiters en het Landje van Geijsel zijn bekende weilanden.
Ondergelopen stukjes land waar o.a. de grutto's eerst weer op krachten kunnen komen.
Ze moeten hun verbruikte reserves aanvullen, voordat ze aan nageslacht gaan denken.

Zijn ze eenmaal weer op gewicht dan verspreiden de grutto's zich en 
worden paartjes gevormd. 
Op dit moment nemen de paartjes hun gebieden in en komen
de mannetjes mooi op kleur.

Een bekend gebied waar veel mensen grutto's fotograferen is in de Eempolders.
Ik ga liever naar een andere polder, omdat ik daar een weggetje ken,
waar je de grutto's makkelijk dichtbij en op ooghoogte kunt fotograferen.

Tenminste,......... als ze op de juiste plekjes zitten.


De plek is zo ideaal, omdat je vanuit de auto kunt fotograferen en de weg is lager
gelegen dan het weiland. Komt bij dat een sloot een natuurlijke grens opwerpt,
waardoor de vogels zich veilig voelen en geen vluchtgedrag vertonen.
Ze blijven volledig op hun gemak.

Sinds een week hebben de grutto's hier paartjes gevormd en de juiste plekken in beslag genomen.

Tureluur

Maar behalve grutto's zitten hier ook tureluurs, scholekster, kemphanen, kieviten en watersnippen.
Uiteraard trekken dit soort vogels weer de nodige rovers aan.

Tureluur

Hoewel er hier ook wel een enkele vos rondwandelt, zijn het toch vooral de roofvogels
die hier de nodige slachtoffers maken.

Buizerds en kiekendieven zie je hier regelmatig.
Maar ook haviken, hermelijnen en wezels zoeken hier naar prooien.
En niet te vergeten........ de diverse soorten reigers.

Het grote voordeel van deze plek is, is dat de boeren erg vogelgezind zijn.
Het maaien wordt uitgesteld, het vee komt iets later de wei in en nesten worden gemarkeerd.
Voor mij is het erg belangrijk, dat het niet zo druk is met fotografen.

Alertheid is geboden met al die roofvogels

Ieder jaar is het weer leuk om de grutto's te bekijken, maar als je al een aantal jaren vogels fotografeert, is het lastig om met iets anders te komen.


Even een dutje, maar wel op blijven letten,

Grutto (vrouw)

Hoewel de dames ietsje saaier zijn qua kleur, maak ik er toch ieder jaar weer vele foto's van.
Gewoon omdat het mooie vogels zijn en ze blijven boeien.

Het poetsen van de borstveren blijft een lastige klus.


In de omgeving van het weggetje zitten verschillende paartjes grutto's
Maar ze zijn maar fotografeerbaar aan 1 kant van de weg.

Op een stukje van een paar honderd meter zitten 4 paartjes.
Eerst rij ik altijd het hele weggetje af, om te zien waar ik het beste kan fotograferen.
Het ene stukje weiland is mooier dan het andere en de ene grutto is mooier dan de andere.

Dan moet je ook nog een beetje mazzel hebben met het weer.
Maar ook met minder weer blijft het een belevenis.


De roep van de grutto is weer overal te horen, maar er zijn meer bekende geluiden te horen.


Die van de tureluur,

Witte kwikstaart

Maar ook de witte kwikstaarten laten zich flink horen en zien.


Omdat de grutto's niet veel anders doen dan eten, ga ik een iets groter rondje maken.
Gewoon even langs een aantal plekjes rijden, waarvan ik weet dat de kans op een leuke
ontmoeting erg groot is.

Paartje fazanten

Op de plek waar ik op een grote zilverreiger of roerdomp hoop, loopt dit paartje fazanten.
Ook hier is de vrouw een stuk onopvallender dan de man.
Tsja, als je op de eieren moet zitten, dan moet je natuurlijk niet opvallen.

OP een aantal vaste plekken in de polder kun je torenvalken tegenkomen.
Met noorderwind zit je helemaal goed als je vanuit de auto fotografeert.

Bijna iedere vogel heeft het liefst zijn kop in de wind en de torenvalk is daar geen uitzondering op.
Met de wind uit het noorden blijven ze heerlijk in de lucht hangen met hun kop naar je toe,

Biddende Torenvalk

Helaas moet ik ook behoorlijk tegen de zon in fotograferen en dat blijft toch lastig qua belichten.


Met een beetje manoeuvreren lukt het vaak wel om behoorlijk uit te komen t.o.v. de zon.
maar het kost een hoop tijd met nabewerken om de kleuren terug te halen.


Als de tijd begint te dringen en ik naar huis moet,
besluit ik toch nog 1x over het weggetje te rijden.


De grutto's zijn nog steeds bezig met zoeken naar voedsel, op de meest onmogelijke plekken.


De komende weken zal ik nog regelmatig over het weggetje rijden en hopelijk
de kans krijgen om bijzondere momenten vast te leggen.

O ja, deze kwam ik op de terugweg nog tegen ;-)

Goudhaantje


Tot de volgende keer,
René

woensdag 18 maart 2015

De Havik en de Grutto

Havik (man) met vers geslagen duif

Eigenlijk zou hier een blogje komen met de foto's van de middagsessie van 
mijn uitstapje van vorige week.
Maar soms gaat er gewoon iets voor.

Het is zondagochtend en het weer is niet echt uitnodigend om erop uit te gaan.
Grauw en grijs, beetje druilerig en slecht licht.
Maar dus ook geen weer om met het gezin iets te gaan doen.

Om een uur of tien begint het toch te kriebelen.
Helemaal als het buiten ietsje lichter wordt.
Ik besluit om een verkenningsrondje te maken, want ik ben benieuwd
of de haviken al aan het baltsen zijn en
of de grutto's al hun plekjes ingenomen hebben.

Vaak neem ik geen camera mee op dit soort tochtjes, maar omdat de kans
op een havik toch wel erg groot is, neem ik hem deze keer wel mee.

Als ik aankom bij het havikshorst, zie ik daar nog geen enkele activiteit.
Wel hoor ik in de verte een paar buizerds schreeuwen en de winterkoninkjes
zijn al druk aan het zingen.

Op 200 meter van het nest is een oude plukplek en ik probeer daar mijn geluk.

En ja hoor, ik zie direct een havik.

Havik (man) met geplukte prooi

De havik is een heel indrukwekkende vogel en dan is het mannetje zelfs
nog een slag kleiner dan het vrouwtje.
In deze periode houdt het vrouwtje zich rustig, want ze bereidt zich voor op het leggen van eieren.
Het mannetje zorgt voor eten en deze geplukte vogel is vast voor het vrouwtje.

Als het mannetje wegvliegt hoop ik de overdrachtplek te ontdekken,
maar dat is waarschijnlijk toch een behoorlijk stukje verderop.

De komende twee weken is het tijd voor de paring en ik hoop 
dat ik het geluk heb om het vast te kunnen leggen.

Hoewel dit een foto van een meter of 30 is, was ik toch erg blij dat ik mijn camera
had meegenomen. Op dat moment wist ik niet wat er nog allemaal zou komen.

Omdat ik graag nog mooiere foto's wilde maken, werd het verkenningstochtje
ietsje langer dan gepland ;-)

Zingende Winterkoning

Maar ook de zingende winterkoninkjes zijn aantrekkelijk om op de foto te zetten.

Dan hoor ik heel dichtbij een paar baltsende buizerds.
Ik ben vlakbij het haviksnest en vorig jaar probeerde deze vogels ook al
dit nest te kraken en nu hebben ze waarschijnlijk weer hun oog erop laten vallen.

Vanuit het niets knalt een havik uit het bos tevoorschijn.
Als een kogel uit een pistool gaat de havik achter de buizerds aan.

Ik ben getuige van prachtige gevechten in de lucht en omdat het toch aan de andere 
kant van de bomen gebeurt, kan ik er geen mooie foto's van maken.
Soms is dat ook maar beter en is het gewoon even in stilte genieten
van de mooie momenten in de natuur.


Zelfs de winterkoninkjes zijn er even stil van geworden.

Nu ik dit weer gezien heb, besluit ik om het gebiedje nogmaals helemaal
te doorkruizen om naar de haviken te zoeken.
Maar hoe goed ik ook zoek, geen havik te bekennen.

Inmiddels ben ik hier alweer twee uur aan het rondwandelen en ik
wil toch ook wel even kijken hoe het met de grutto's is.

Als ik richting mijn auto loop, hoor ik kraaien en eksters aanslaan.
Dat is meestal een teken dat er paniek is uitgebroken en de reden
daarvoor is bijna altijd de aanwezigheid van een roofvogel.

Als ik in de richting van het kabaal loop, gaat mijn blik van links naar rechts.
En ja hoor, op de grond zie ik een havik zitten.

Havik (man)

Op een meter of 20 afstand zit de havik tussen oude struiken op de grond.
Als ik goed kijk zie ik dat hij op een prooi zit. Van deze afstand kan ik helaas niet goed zien wat het is, maar de grijze kleur wijst op een duif.

Hoewel ik er niet op gekleed ben, ga ik uiteraard toch snel op mijn knieën zitten,
om de vogel niet weg te jagen. Dan maar smerige plekken op mijn knieën
en het risico dat de broek de vuilnisbak in gaat.

De kraaien worden langzaam maar zeker rustiger en de havik blijft onverstoorbaar
om zich heen kijken. Ik kan mij niet anders voorstellen, dan dat de vogel de prooi
zo direct gaat plukken en misschien wel opeten.

Omdat er wat takken in de weg zitten, besluit ik om een stukje naar voren te kruipen.


Voorzichtig kom ik dichterbij en let goed op de vogel.
Als ik denk dat hij echt op zijn hoede begint te geraken, maak ik pas op de plaats.


Tijdens het benaderen van de havik, ga ik dan weer een stukje naar en links en 
dan weer een stukje naar rechts om een zo'n vrij mogelijk uitzicht te krijgen.


Een meter of 7 zit er nog tussen ons beide en ik ben ik afwachting wat er gaat komen.


Hoewel de havik mij wel in de gaten houdt, trekt hij zich niets van mij aan.
Echt een supermoment.

Dan gebeurt waar ik al een beetje voor vreesde.
Er komt een hond aan.
Ik zie mijn hele serie al de mist in gaan en als de hond dichterbij komt,
neemt de havik het zekere voor het onzekere en gaat op de vlucht.

Normaal zou ik de boel bij elkaar vloeken, maar nu ben ik al zo tevreden
met wat ik gezien heb, dat ik het maar gelaten accepteer.

De komende weken zal ik nog wel een paar kansen krijgen (hoop ik).

Hupsakee, op naar de grutto's!

Ik maak een rondje langs een aantal plekjes, waar je vanuit de auto de grutto's
op ooghoogte kunt fotograferen. Tenminste, als ze aanwezig zijn.

Ik zie heel af en toe een grutto in de verte, maar bij lange na niet 
de hoeveelheden die ik vorig jaar zag.
Ach, het is nog vroeg in het seizoen.

Als ik een stukje doorrijd, hoor ik de roep van de grutto betrekkelijk dichtbij.

Grutto (vrouw)

Vorig jaar werd dit stukje weiland ook bewoond door een paartje en 
ik ben eigenlijk wel benieuwd of dit hetzelfde paartje is.


Ik ben niet zo'n voorstander voor het ringen van vogels, maar nu had dat
wel een uitkomst geweest. 
Dat is dan wel weer 1 van de voordelen van het ringen.
Dat we dit soort dingen te weten komen en daarom vogels beter kunnen beschermen.

Grutto (man)

Het mannetje is niet ver weg en na een minuut of tien wachten, komt ook hij dichterbij. 


Hopelijk komt er ook nog een paartje op de plekken waar ik op ooghoogte kan fotograferen.

Over een week of twee zijn de mannetjes weer mooi op kleur en dan nog
maar eens een keertje langsrijden.

Omdat ik nu toch in de polder ben, rijd ik even een rondje langs verschillende plekjes.

Wulp

Mijn oog valt op een klein groepje wulpen, enkel en alleen omdat er toevallig eentje beweegt.
Het zijn best grote vogels, maar je ziet ze zo over het hoofd.

Een lekkere worm als snack


Grappig toch dat iedere weidevogel een ander soort snavel heeft en toch ongeveer 
dezelfde prooien eet.

Paartje Zilvermeeuwen

Op de plek waar ik de grutto's graag zou willen zien, ligt dit paartje zilvermeeuwen.
Nou maar hopen dat deze hier niet gaan nestelen, want dan zullen de grutto's wel
verjaagd worden.

Leuk is het om de wisseling van de wacht te zien op een paar vierkante kilometers. 

Deze Grote Zilverreiger is al bijna in zijn zomerkleed en

deze grote Zilverreiger is nog in volledig winterkleed.
Let op de kleur van de snavel en de poten.

Nog zo'n plaatje waarop de wisseling betrekking heeft.

De smienten (links) zijn wintergasten en zullen snel vertrekken richting de broedgebieden,
terwijl de lepelaars net aankomen vanuit hun overwinteringsgebieden in het zuiden.
De aalscholver (rechts) is een standvogel en verblijft het hele jaar in Nederland.

Op de terugweg naar huis kom ik nog een biddend torenvalkje tegen.


Met een beetje handig manoeuvreren kan ik de auto zodanig neerzetten,
dat ik de valk met de kop in de wind zie naderen.

Een vogel wil nou eenmaal graag de wind op de kop hebben en
als je dat eenmaal weet kun je er dus rekening mee houden.


Gelukkig komt er net op dat moment geen fietser of ander verkeer langs en
blijft de torenvalk heerlijk boven mij in de lucht hangen.


Vanwege het weinige zonlicht moet ik wel flink over belichten,
maar in de nabewerking komen de kleuren gelukkig weer aardig tevoorschijn.

Als de zon eenmaal een beetje doorbreekt, ga ik ook even kijken of
de sperwers alweer de lente in hun kop hebben.

Sperwer (man) rekt en strekt.

Het mannetje zie ik bijna direct, maar het vrouwtje is nergens te bekennen,
Helaas is het stukje bos waarin de sperwers nestelen geheel afgezet.
Er gaat flink gewerkt worden in en rondom het bosje,
dus is mijn verwachting dat de sperwers ergens anders hun onderkomen zullen zoeken.

Sperwer in de aanvalshouding

Vlak voor ik vertrek, zie ik de sperwer in de aanvalshouding schieten.
Het wegvliegen gaat zo snel, dat de foto's net niet mooi genoeg zijn voor mij om te plaatsen.
Misschien heb ik een volgende keer meer geluk.

In de een volgend blog dus aandacht voor de foto's van de middagsessie van vorige week.

Tot de volgende keer,
René









http://blogging.nitecruzr.net/2013/03/the-lightbox-image-display-option.html