"Als je ergens niet bent, ben je óf te vroeg, óf te laat."

Wijlen Johan Cruijff (r.i.p.)

maandag 14 oktober 2019

Mooiste Foto's 2018 Deel I

Waterspreeuw

Om een goed overzicht te houden, maak ik iedere jaar een selectie
van de mooiste foto's cq momenten.

Was de keuze voor de mooiste foto's van 2017 redelijk makkelijk,
voor het jaar 2018 was dat een stuk lastiger.
Het gaan dus twee delen worden en dat geeft mij wat extra speling
vwb het kiezen van een openingsfoto.
Want voor de openingsfoto heb ik namelijk drie kandidaten.

Voor deel I heb ik gekozen voor een foto van de Waterspreeuw uit de AWD van 7 februari.
De Waterspreeuw zat al een tijdje in de AWD en de grote hordes waren al langs geweest.
Het leek er zelfs op dat de vogel al verdwenen was.
Maar ik had mazzel, want de vogel was toch nog aanwezig.
Een beetje rijp, geen direct zonlicht en helemaal alleen met de Waterspreeuw.
Een superochtend.

Maar het jaar begint toch echt met de maand Januari.

Grote Zilverreiger

In Januari ben ik niet veel op pad geweest.
Een ochtendje Zuidpier leverde nog wel wat leuke plaatjes op van Sneeuwgorzen,
maar die hebben dit overzicht niet gehaald.
Een langsvliegende Grote Zilverreiger tegen een mooie blauwe lucht
was de enige gegadigde voor de eerste maand van 2018. 

Februari begon uitstekend met een tweetal zeldzaamheden voor Amsterdam.

Strandleeuwerik

Op IJburg was een Strandleeuwerik neergestreken.
In de Slufter op Texel had ik deze soort al eens mooi kunnen fotograferen,
maar op een paar kilometer afstand van mijn huis was dit wel een buitenkansje.

Pas tijdens mijn derde bezoek aan deze plek kreeg ik de vogel goed in het vizier.
Helaas gooide honden roet in het eten en bleef het bij bovenstaand plaatje.

Sneeuwgors

Zeldzaamheid nummer 2 was een Sneeuwgors.
Eigenlijk waren het twee Sneeuwgorzen.
Een paartje en allesbehalve schuw, al was het wel lastig om ze te vinden.

Maar Februari had nog een zeldzaamheid in petto.

Waterspreeuw

In de Amsterdamse Waterleidingduinen was weer een Waterspreeuw neergestreken.
Omdat ik deze soort al eerder in de AWD had gefotografeerd,
ben ik niet direct bij de eerste meldingen richting Vogelzang gegaan.
Waarschijnlijk als laatst geïnteresseerde bracht ik deze vogel een bezoekje.
Ideale omstandigheden en twee uur lang niemand anders om ons heen.
Jammer alleen dat de Waterspreeuw soms naar de andere kant van het kanaaltje vloog.
Was iedere keer een pokke eind omlopen.

Maar Februari had nog meer te bieden.

Nonnetje

Eén van de mooiste wintergasten die ons land aandoen, is voor mij het Nonnetje.
Maar het is ook een hele lastige vogel om te fotograferen.
Ze zijn enorm schuw, want bij het minste geringste gaan ze er vandoor.
De tweede uitdaging is de kleur. Witte vogels zijn altijd lastig.
Dus 's ochtends vroeg geduldig liggen aan de waterkant en
in spanning afwachten, wanneer je in de verte een wit stipje ziet.
Vaak nemen ze een paar afslagen te vroeg, maar (heel) soms komen ze lekker dichtbij.

Grote Zaagbek

Op jacht naar de Nonnetjes is een Grote Zaagbek een leuke bijvangst.
Hoewel bijvangst.......... Ik wist wel dat er drie exemplaren aanwezig waren,
maar ze zijn geen vaste winterbewoners van de plas.
Toch leuk wanneer er eentje voorbij komt zwemmen.

Kievit

Eind februari is het al weer langer licht en is het laatste half uurtje daglicht
vaak erg mooi. Het olie-achtige verenkleed van de Kievit kleurt dan heel fraai.

Blauwe Reiger

Eind Februari 2018 is ook de periode van de kleine ijstijd.
Voor de vogels is het een zware periode en is het sparen van energie het belangrijkst.
Deze Blauwe Reiger stond roerloos te turen in een windwak,
in de hoop om een vis te verschalken.
De vogel had geen geluk, de vissen wel.

Houtsnip

Begin Maart zat ik een midweekje op het zeer koude Texel.
Het vroor zo hard dat zelfs de Waddenzee dicht lag.
Tijdens een verkenningsrondje zag ik in de verte deze Houtsnip rondscharrelen.
Op gepaste afstand uit de auto gekropen en liggend in de ijskou wachten 
totdat de vogel dichterbij kwam. Met half bevroren vingers en ijspegels aan mijn neus,
kon ik na een minuut of 10 wachten, dit plaatje maken.
Daarna weer heel snel de warme auto in..........

Grutto

Ik probeer altijd maar 1 foto van iedere soort op te nemen in dit soort overzichten,
maar dit jaar wijk ik daar een aantal keren vanaf.
Een behoorlijk aantal keren zelfs.

De Grutto leverde in 2018 een paar hele mooie foto's op.
Nou is het zwarte hoopje aarde niet zo heel fraai, maar de zachte kleuren
van het verenkleed en die van de achtergrond maken alles goed.
Ook de houding is weer net even anders.

Blauwborst

April is de maand van de zingende Blauwborsten.
Een klein gebiedje, niet ver bij mij huis vandaan, wordt ieder jaar bevolkt door
3 à 4 paartjes Blauwborsten. Op de rand van een territorium is de kans het grootst
op een confrontatie tussen twee mannetjes.
Dat zijn de momenten waarop de Blauwborst zich van zijn mooiste kant laat zien.

Scholekster

Een aantal jaren achtereen werd er door een paartje Scholeksters gebroed
in een holle houten paal. Scholeksters broeden samen de eieren uit en
de wisseling van de wacht, levert leuke momenten op.
Het aanvliegen is afhankelijk van de windrichting en zodra je dat door hebt,
is het geduldig afwachten tot de volgende wisseling.
Dan natuurlijk nog wel op het juiste punt scherpstellen en afdrukken.

En toen kwam de maand Mei.
Sowieso altijd een maand waarin op natuurgebied veel gebeurt,
maar in 2018 had ik in Mei ook nog eens een zeer succesvol bezoek aan een schuilhut.
Daarom kap ik het overzicht van de Mooiste Foto's van 2018 midden in de maand Mei af.

Kluten

In 2018 was er opeens een nieuw plasdrasgebiedje in de polder.
In 2019 heeft de boer het ook onder water gezet, maar had het niet de
aantrekkingskracht op vogels als in 2018.
Een laag standpunt zat er niet in op deze locatie, maar tegenlicht met
een ondergaande zon leverde ook mooie beelden op.

Bosruiter

Maar het leverde ook voor mij nieuwe soorten op zoals de Groepootruiter 
en bovenstaande Bosruiter.
Een voordeel van een iets hoger standpunt is dat je mooie spiegelbeelden krijgt.
"Ieder nadeel heb z'n voordeel."

AWD in de mist

Ik kom niet zo vaak meer in de AWD als vroeger, maar het blijft een prachtig gebied.
Maar er zijn van die momenten dat het toch trekt en op 11 mei bracht
ik weer eens een bezoekje aan het gebied.
Het doel was om jonge vosjes te fotograferen.

De ochtend begon met potdichte mist, maar het trok allemaal net op het juiste moment weg.

Vos met prooien

Een volwassen vos loopt te schooien in het struikgewas en opeens steekt deze de weg over.
Ik kan nog net door mijn knieën zakken om deze foto te maken.
Niet de mooiste plaat, maar wel een mooi moment.
Omdat ik twee staartjes uit de bek van de Vos zie steken,
dacht ik dat dit voedsel voor welpjes moest zijn.

Vossenwelpen

En ja hoor, daar zijn ze.
Drie stuks waren er, maar er wilde maar twee tegelijk op de foto.
Terwijl ik aan de ene kant van de weg ga zitten, laten de
welpjes zich aan de andere kant van de weg, tussen de struiken, leuk bekijken.
Gezien de rust rondom deze plek, was dit nest niet bekend bij het grote publiek.
Ook op de terugweg was er hier geen mens te bekennen.

Kievit

De maand Mei is ook de maand van nieuw leven.
De foto van het kleine Kievitje laat zien waarom de weidevogels het zo lastig hebben.
Intensieve landbouw en natuurbehoud gaan lastig samen.
Gelukkig wordt er steeds meer geprobeerd om rekening te houden met
de flora en fauna. Wielanden een paar weken later maaien, 
bermen niet maaien en stroken inzaaien met wilde bloemen.
Het is niet alleen beter voor de dieren, maar ook voor de mensen zelf.
Je wordt een stuk vrolijker wanneer je door een gebied fietst waar
bloemen in bloei staan, vlinders rond fladderen en vogels zingen.

Jonge Tureluurs

Voor mij was 2018 het jaar van de Tureluur.
Ik zag er enorm veel.
Niet alleen volwassen exemplaren, maar veel meer jongen dan in voorgaande jaren.
Dan is de kans op een leuke foto ook weer wat groter.

Bruine Kiekendief

Maar al dat kleine grut heeft ook een grote aantrekkingskracht op predatoren.
De Hermelijn is in aantallen toegenomen en ook meer soorten roofvogels.
Het aantal Bruine Kiekendieven blijft stabiel.
Dan komt waarschijnlijk omdat deze vogel best een groot jachtgebied heeft,
waardoor er maar plaats is voor een klein aantal exemplaren.

Grutto

De laatste foto van Deel I is voor onze Nationale vogel: De Grutto.
Van deze vogel maak ik ieder jaar weer een hoop foto's,
maar het gros lijkt op platen die al eerder gemaakt zijn.

Toch heb ik ieder jaar wel een paar foto's die zich onderscheiden tov 
al die andere foto's die ik geschoten heb van de Grutto.
In 2017 was dat een silhouette van de Grutto bij ondergaande zon.
In 2018 is het bovenstaande foto geworden.
Ook in het laatste licht, maar nu met muggen erbij als extraatje.

Tot de volgende keer,
René










maandag 7 oktober 2019

Ochtendje Zuidpier

Drieteenstrandloper

Een paar keer per jaar ga ik in de ochtend naar de Zuidpier in IJmuiden.
Een prachtige lokatie om vogels te fotograferen,
maar ook een erg lastige.
De ene dag kan het fantastische soorten en beelden opleveren en
de volgende dag is het een beetje behelpen.

Hoewel je vaak dezelfde soort vogels tegenkomt bij de pier,
kunnen de resultaten per dag enorm verschillen.

Ik zorg er in ieder geval altijd voor dat ik ongeveer een kwartier voor
zonsopkomst op het strand ben.
Dan heb je het rijk meestal voor je alleen en kun je rustig een startplek
uitkiezen, want je wilt natuurlijk het liefst dat prachtige
ochtendlicht zo goed mogelijk benutten.
De zon komt achter je rug op en zorgt voor erg mooi
licht voordat het over de duinen heen begint te schijnen.

De ochtend dat ik bij de Zuidpier ben is er eentje
met wisselende lichtomstandigheden.
Soms licht bewolkt en soms wat zwaarder en
af en toe zelfs een stralend zonnetje.

Kanoet

De ochtend begint in ieder geval hoopgevend.
Terwijl ik naar de waterlijn loop, zie ik in de verte een drietal vogels 
met een ietwat afwijkend formaat. Als ik dichterbij ben zie ik dat het Kanoeten zijn.
Geen alledaagse soort voor de Zuidpier, maar ook een lastig te fotograferen soort.

Het klinkt misschien raar, maar je moet vogels op een beetje ontwijkende manier benaderen
en ze niet proberen aan te kijken. Zodra je rechtstreeks op ze af loopt en naar
ze blijft kijken, dan zijn ze snel vertrokken.
Gewoon net  doen of je ze niet ziet en dan hebben ze het idee dat 
ze veilig zijn. Misschien is het mijn verbeelding, maar het werkt verdomd vaak..

Ik ga iets eerder dan normaal door mijn knieën en probeer daarna zo dichtbij
als mogelijk te komen. Maar ik moet mij ook haasten,
want het echt mooie licht is ook weer zo verdwenen.

Kanoet

De Kanoeten kan ik behoorlijk goed benaderen, maar het licht blijft een beetje koel.
Er is wel iets van die fijne ochtendgloed te zien, maar het is niet echt super.

Kanoeten

Het is in ieder geval een hoopgevend begin van de dag,
maar ook direct een nat en vies begin.
Doordat de zee zich net een beetje terug begint te trekken,
is het zand kletsnat aan de waterkant.
Daardoor is het ook nog eens modderig en dat is altijd een beetje lastig,
omdat je dan zo op moet letten hoe je de camera draagt.
Die zit tenslotte zo onder het zand en dat is niet echt goed voor zo'n ding.

Maar ja, je weet niet of de Kanoeten zich de rest van de ochtend nog laten zien,
dus moet ik al dat natte zand maar op de koop toenemen.

Kanoeten

Als de Kanoeten besluiten om zo'n honderd meter verderop te gaan foerageren,
is dat voor mij het sein om verder te kijken.
Als je opstaat merk je pas hoe nat je bent geworden.
Gelukkig is het niet koud deze dag.

Ik tuur langs de waterkant en zie eigenlijk niets anders dan meeuwen
en een paar verdwaalde Scholeksters.
Ik hoopte op Grote Sternen die hun jongen voeren, maar die laten zich niet zien.

Maar als ik nog een keertje goed kijk, zie ik een heel stuk verderop
een stuk of 15 kleine vogeltjes langs de waterlijn lopen.

Bontbekplevier

Het blijkt een groepje Bontbekplevieren te zijn.
Het groepje bestaat uit een aantal volwassen exemplaren en de rest zijn jongen.
Het grappige is dat de volwassen exemplaren aan de buitenkant van
de groep de wacht houden. En daarmee bedoel ik ook dat ze echt op wacht staan.

Deze oudere vogels geven aan wanneer de groep verder afstand
moet nemen of op moet vliegen.

Bontbekplevieren

Ik had al snel door dat ik dus de volwassenen in de gaten moest houden en 
dat zodra zij in beweging kwamen, ik beslist niet verder moest kruipen.

Jonge Bontbekplevier

Als de volwassen vogels op hun gemak zijn, dan gaan de jonge vogels gewoon hun gangetje.
Dan komen ze vanzelf wel dichterbij en is het eigenlijk een kwestie van uithoudingsvermogen.
Hoe lang kun je in de natte blubber blijven liggen is dan de vraag.

Jonge Bontbekplevier

Het grote nadeel is dat tijdens het kruipen je waterdichte jas omhoog kruipt en 
je waterdichte broek een beetje naar beneden zakt.
Dan blijkt dat alles dat daaronder zit niet zo waterdicht is.
Gelukkig was het qua temperatuur een heerlijke dag.

Nadat het groepje Bontbekplevieren vertrok naar het stuk strand vlakbij de duintjes,
stond ik maar weer op en probeerde mijzelf een klein beetje te fatsoeneren.
Omdat er verder weinig te beleven viel, besloot ik om de pier af te lopen.

Een Wilde Eend hield mij nog eventjes op.
Terwijl ik langs de Eend liep, zag ik er wel een mooi plaatje in.

Wilde Eend

En weer languit in het natte zand natuurlijk..........

Wilde Eend

De 3,1 km lange Pier kan mooie kansen geven op bijzondere soorten.
De kansen zijn het grootst tijdens de periodes van vogeltrek net na een behoorlijke storm.
Maar op andere dagen is er ook vaak wel iets leuks te zien.
Er is altijd kans op zeehonden en de rotsblokken langs de Pier zijn
een grote voedselbron voor allerlei vogelsoorten.

Steenloper

De Steenloper is alom aanwezig op de rotsblokken en is een soort die meestal
voorbij gelopen wordt door fotografen.
In winterkleed is het een beetje een lompe vogel, maar het verenkleed
in de zomer is prachtig. Omdat het niet zo'n sierlijke vogel is,
wordt het wel lastig om er een aansprekende foto van te maken.

Steenloper 

Dus is het een beetje zoeken naar een aardig standpunt en wachten totdat
een behoorlijke golf tegen zo'n rotsblok uit elkaar knalt.
De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik op de foto hierboven wel een
aantal witte bolletje erbij gekloond heb ;-)

Steenloper 

Een wat meer verrassende soort zat iets verderop aan de binnenkant van de Pier.

Eidereend

Het nadeel van fotograferen op de Pier, is dat je bovenop de vogels kijkt.
Ik probeer altijd tussen de rotsblokken te komen en zodoende toch
een iets lager standpunt in te nemen.
Het blijft echter een beetje behelpen, maar voor sommige soorten
moet je dat hogere standpunt maar op de koop toe nemen.

Kanoet

Ook op de Pier bevinden zich een paar Kanoeten.
Deze had ik nooit eerder op de rotsblokken langs de Pier gezien.
Twee stuks lieten zich zeer makkelijk benaderen.
Wat een verschil met de Kanoeten die ik 's ochtends had gefotografeerd op het strand.
Die waren ontzettend schuw, maar deze twee trekken zich nergens iets van aan.

Zeekoet

De derde verrassende soort was een Zeekoet die zich aan de buitenkant bevond.
Deze was zeer lastig vast te leggen, want hij bleef iedere keer bijzonder
lang onder water. Als hij weer opdook was dat al gauw een meter of 15 verderop en
dat maakt het lastig. Dan denk je slim te zijn en dertig meter verderop te gaan staan
wanneer de vogel weer onder water duikt, maar dan zwemt hij net weer de andere kant op.
Zo blijf je wel lekker bezig.

Wanneer je op het uiterste punt van de Pier een tijdje blijft staan,
is de kans groot dat je voorbij vliegende Jan-van_Genten kunt fotograferen.
Ze vliegen alleen meestal net te ver van de Pier vandaan en
echt mooie foto's kun je dan wel vergeten.

Omdat het een mooie dag gaat worden en ik verwacht dat het druk
gaat worden op het strand, ga ik snel terug in de hoop dat
er op het strand nog iets te fotograferen valt.

Visdief

Wanneer je weer terug loopt richting strand, kijk je recht tegen de zon in.
Met vol tegenlicht kun je soms best aardige foto's maken.
Een Visdief hangt in de lucht op zoek naar vis.

Met flink overbelichten krijg je een high-key opname en
dat leverde deze twee beelden op.

Visdief

De één vindt het mooi, de ander vindt het afschuwelijk.
Ik persoonlijk hou er wel van.

Wanneer ik bijna terug ben aan de waterkant, zie ik een meter of honderd 
verderop een mooi groepje kleine vogeltjes heen en weer lopen.
Strandlopertjes!

Hoewel ik die hier al veel vaker gefotografeerd heb,
blijft het natuurlijk wel een heel leuk onderwerp.

Het fijne aan strandlopertjes is dat ze zo voorspelbaar zijn.
Meestal lopen ze met de hele groep een bepaalde kant op.
Wanneer je recht op ze afloopt, kun je er bijna zeker van zijn dat ze wegvliegen of rennen.
Maar ga je dertig meter verderop, in hun looprichting,  rustig afwachten,
dan is de kans groot dat ze heel dichtbij komen.

Terwijl ik op de kleine hardlopertjes wacht, kan een Zilvermeeuw
nog even snel een leuk plaatje opleveren.

Zilvermeeuw

En als die hardlopertjes langzaam-aan-wandelaars blijken te zijn,
heb ik ook nog even tijd om eens iets anders dan een vogel te fotograferen.

Zwaardschede

Deze Zwaardschede stak zo mooi op uit het zand, dat ik hem gewoon wel moest fotograferen.

Dan komt het groepje toch uiteindelijk mijn richting op.
Het groepje bestaat uit Drieteenstrandlopers en Bonte Strandlopers.

Drieteenstrandloper

Er zijn een aantal soorten vogels waar ik door de jaren heen enorm veel
foto's van genomen heb. De Drieteenstrandloper is daar 1 van.
Dat maakt het lastig om er iedere keer weer iets anders van te maken.

Drieteenstrandloper

Dat zit dan meestal in een bepaalde houding of een bepaalde actie.

Drieteenstrandloper

Bonte Strandloper

Maar soms vallen er allerlei omstandigheden samen.

Bonte Strandloper

Opeens schuift er bewolking voor de zon. Er ligt een heel dun laagje zeewater
over het zand, waardoor de grens tussen zee en strand vervaagt.
Een Bonte Strandloper maakt zich los van het groepje en haalt
op precies de juiste plek een zeepier naar boven.

Door het ontbreken van direct zonlicht ontstaat er een koele sfeer
en dat zorgt voor een blauwachtig beeld.

Bonte Strandloper

Meestal is het hap slik weg, maar deze keer doet de Bonte Strandloper er wat langer over.

Op het randje tussen zee en strand zitten de Zeepieren het dichts bij het oppervlak.
Dat is de reden waarom de Strandlopertjes daar altijd te vinden zijn tijdens het foerageren.

Drieteenstrandloper

Was ik al zeer tevreden met de Bonte Strandloper in die blauwige omlijsting,
maar met de Drieteenstrandloper in zomerkleed kon het toch nog fraaier.
Tenminste, dat is mijn mening natuurlijk.
Juist door het zwart/witte kleed komt de vogel nog mooier naar voren.

Drieteenstrandloper

Een goed moment om af te sluiten want de zon komt weer tevoorschijn en 
wandelaars met honden worden talrijker.

De laatste foto die ik maak is van een jonge Visdief die nog even langskomt
net op het moment dat de zon weer achter de wolken vandaan komt.

Jonge Visdief

Meestal begin ik mijn blogs met een foto die ik zelf 1 van de fraaiste vind.
Omdat ik de keuze deze keer wel een beetje lastig vond,
plaats ik de foto die meestreed voor de eer van openingsfoto maar als afsluiter.

Bonte Strandloper

Al met al een erg lang blog, maar deze keer had ik een zeer productieve ochtend in IJmuiden.

In een volgende blog aandacht voor een dagje Veluwe met oa deze:

Kruisbek en Sijs

Tot de volgende keer,
René
http://blogging.nitecruzr.net/2013/03/the-lightbox-image-display-option.html