"Als je ergens niet bent, ben je óf te vroeg, óf te laat."

Wijlen Johan Cruijff (r.i.p.)

zondag 10 juli 2016

De Bruine Kiekendief

Bruine Kiekendief (man)

Vanaf het moment dat de Grutto's terug kwamen in de polders vlakbij mijn huis,
ben ik extra goed op gaan letten waar een aantal andere soorten verblijven.
Vorig jaar had ik al wat plekjes ontdekt,
waar genesteld werd door Bruine Kiekendieven.

Een prachtige vogelsoort en deze stond dit jaar hoog op mijn to do lijstje.

Iedere keer wanneer ik in de polder kwam, lette ik speciaal op deze vogelsoort.
De Bruine Kiekendief herken je al snel aan de manier van vliegen/jagen.
Na verloop van tijd had ik twee territoria in kaart gebracht en
had het vermoeden van een derde.

Ik heb al vaker gezegd, dat vogels gewoonte dieren zijn en 
deze Kiekendieven vormen daar geen enkele uitzondering op.
Ze hebben hun eigen jaagroutes en ik zie ze dus regelmatig
op precies dezelfde plek jagen.
Maar ik zag ze ook op een paar vaste plekken met nestmateriaal rondvliegen.

Verschillende keren heb ik geprobeerd om ze op gepaste afstand te fotograferen,
maar ze zijn zeer schuw en als ze maar een beetje gevaar vermoeden,
veranderen ze direct van richting en zijn ze weer foetsie.

Bruine Kiekendief

Toch kan ik ze met enige regelmaat wel aardig op de foto krijgen,
maar de echt mooie jachtfoto's willen maar niet lukken.
Inmiddels heb ik wel behoorlijk in de gaten waar en wanneer ze jagen 
en welke routes ze volgen.

Eind juni zie ik op een bepaalde plek gele kwikstaarten jagen.
Ik ga proberen om na het avondeten een vliegende gele kwikstaart te fotograferen.
Een dezer dagen zal er gemaaid gaan worden op de plek waar
de Gele Kwikstaarten jagen, dus het moet wel snel gebeuren.

Die avond ben ik een paar uur bezig om zo'n Gele Kwik op
de foto te zetten, maar wat is dat nog lastig zeg.
Iedere keer wanneer ik eindelijk scherp gesteld heb, gaan ze net 
op een takje zitten of vliegen ergens anders heen.

Om 21:15 uur geef ik het op en rij naar huis.
Onderweg kom ik langs twee plekken waar Bruine Kiekendieven zitten
en bij de tweede plek zie ik dat er eentje prachtig boven het riet hangt en
dat op een plek die goed benaderbaar is met de auto.
Maar zodra ik aankom, verdwijnt de vogel direct.
Ik heb ze meerdere malen daar gezien, maar het ligt op een plek waar
regelmatig fietsers en wandelaars langskomen.

De volgende avond is het wederom aardig weer en probeer ik nogmaals
om de vliegende Gele Kwikstaarten te fotograferen.

Gele Kwikstaart (vrouw)

In een volgend blogje zullen zij aan bod komen.

Een paar keer lukt het bijna om ze hangend in de lucht te fotograferen,
maar het is allemaal "net niet".
Inmiddels loopt het weer tegen de tijd dat ik de avond daarvoor de Bruine Kiekendief
boven het riet zag jagen.
Ik rij richting dezelfde plek en wacht rustig af.
En ja hoor, de Bruine Kiekendief komt, na een kwartiertje wachten, langzaam maar zeker
mijn kant op gevlogen. Als ik denk dat hij precies op de plek aan gaat komen,
wordt de Kiekendief opgejaagd door Scholeksters en Grutto's.

Arrggghhhhhh, bijna.........

De volgende avond probeer ik het weer.
Eerst weer naar de Gele Kwikstaarten (weer allemaal net nietjes) en daarna
op tijd naar de jachtplek van de Kiekendief.
Weer laat de Kiekendief zich zien, maar hij blijft dit keer te ver weg.

Dag vier.

Weer eerst naar de Gele Kwikken.
De teleurstelling is groot wanneer blijkt dat er gemaaid is.
Bijna al het koolzaad en ander kruid is verdwenen op twee plekjes na.
Of het gelukt is om de in de lucht hangende Gele Kwikstaart te fotograferen,
zal blijken in een volgend blogje.

Maar nu heb ik wel extra tijd voor de Bruine Kiekendief en rij ik maar direct naar
dezelfde plek als voorgaande avonden.
Lang moet ik wachten en ondertussen wordt het licht mooier en mooier.
Dan zie ik op een meter of 100 ineens 4 Kiekendieven opstijgen. 
Dat moet een paartje zijn met twee jongen.

Twee vogels gaan direct een andere kant op,
maar de andere twee komen wel mijn richting op.

Bruine Kiekendief (man)

Eerst komt het mannetje kijken of er iets te halen valt in de rietkragen,
waar ik mij geïnstalleerd heb.

Bruine Kiekendief (vrouw)

In zijn kielzog zweeft het vrouwtje ook mijn richting op,
maar ze begint te jagen in een rietkraag die iets verderop ligt.

Bruine Kiekendief (vrouw)

Gelukkig heb je maar 1 vogel nodig om de foto's te maken, die
ik al lange tijd voor ogen had.


De Kiekendief heeft duidelijk een prooi in de gaten.
Eerst worden er wat rondjes gedraaid en zie je de Kiekendief wachten op het juiste moment.


Inmiddels is het al wat later in de avond en gelukkig is er niemand in de omgeving te bekennen.
Overdag zouden de vogels waarschijnlijk al opgeschrikt zijn door wandelaars of fietsers.
Maar nu wanen ze zich onbespied en gaan ze rustig hun gang.



Zodra de Kiekendief het idee begint te krijgen dat er een succesje valt te behalen,
blijft hij stil hangen in de lucht.


Langzaam zakt hij verder naar beneden, wachtend op het juiste moment.

Ik heb geen idee wat er in het riet zit, maar het laat zich niet makkelijk verschalken.
Geen enkel geluidje komt er uit het riet, dus daar kan ik ook niets uit opmaken.

De enige geluiden zijn die van de twee Kiekendieven die met elkaar communiceren.

Zo nu en dan verdwijnt de Kiekendief helemaal in het riet en wordt het akelig stil.


De Bruine Kiekendief blijft het proberen en ik zit mij kostelijk te vermaken.
Ik had gehoopt op een paar plaatjes van deze vogel zwevend boven het riet,
maar het kan werkelijk niet op.

Al die maanden opletten en observeren betalen zich uit in een spektakel
dat ongeveer 15 minuten duurt.


De Kiekendieven hebben mij nog steeds niet in de gaten en blijven maar
doorgaan met aanvallen uitvoeren.


Iedere keer volgt de Kiekendief dezelfde tactiek.

Spiedend naar andere prooien


Na een mislukte aanval maakt de Kiekendief een grote omweg.
Iedere keer denk ik dat de voorstelling voorbij is,
maar dan zie ik de vogel toch weer met grote snelheid mijn kant opkomen.

Eerst hangt hij op grotere hoogte even stil en neemt de situatie in zich op.


Dan wordt langzaam maar zeker de daling ingezet en blijft hij vlak boven het riet hangen.


Persoonlijk vind ik dat de mooiste momenten iedere keer.
Zo vlak boven het riet en de spanning wanneer de vogel zich helemaal in het riet stort.
Ik moet mij aldoor beheersen om niet helemaal in te zoomen.
De vogel is zo dichtbij, dat er op 500mm bijna geen riet meer te zien is.


Als de vogel weer vruchteloos uit het riet omhoog komt,
blijft hij even hangen en vliegt dan weer weg.

Ik bekijk nieuwsgierig mijn foto's, want de Kiekendieven zullen het nu wel opgeven.


Maar de Kiekendief geeft het mooi niet op en komt nogmaals aanvliegen.



Weer blijft hij hangen en de daarop volgende aanval is weer vruchteloos en
na een kwartier druipt de Kiekendief af.
Helaas geen foto van de Bruine Kiekendief met een waterral of iets dergelijks 
in zijn klauwen. 

Nu komen ze dus echt niet meer terug en kan ik laat in de avond terugkeren naar huis.
Het was fantastisch m deze vogels zo aan het werk te zien.

In een volgend blog o.a.:

De Gele Kwikstaart

Tot de volgende keer,
René

maandag 4 juli 2016

Jonge Dodaarzen

Jonge Dodaars

Meestal start ik mijn blogs met een foto, waarvan ik vind dat deze de mooiste of leukste 
is uit de hele serie. Puur een persoonlijke smaak dus en in principe kijk
ik daarbij niet naar fototechnische dingen.
Alleen of het totaalbeeld mij aanspreekt dus.

Deze keer sta ik erg in dubio en kan ik moeilijk kiezen tussen twee foto's,
Behalve de bovenste foto dus, vind ik de volgende namelijk ook erg fraai.

Jonge Dodaars mept een visje dood op het water.

Beide foto's zijn bijna op dezelfde plek genomen, maar het verschil is het tijdstip en dat de jonge vogel op de tweede foto zich een meter of drie verder van mij af bevindt.
Het tegenlicht laat de spetters zo mooi oplichten en laat de bloemetjes fijn glinsteren.

Al een aantal jaren probeer ik jonge Dodaarzen op de rug van de ouders te fotograferen.
Allereerst is het al lastig om deze schuwe vogels uitgebreid te kunnen bekijken,
maar ten tweede zitten de kleine dodaarsjes maar ongeveer een weekje op de rug
van 1 van de ouders. Ze worden simpelweg te snel te groot om
op de rug van de kleine moeder mee te reizen.

Nou had ik ze afgelopen maand al op een andere plek op de rug van de moeder gezien,
maar daar wilde ze niet voor mij poseren.
Wat ik ook probeerde, het lukte gewoon niet.

Op een andere plek, waar ik dus deze serie maakte, was ik net te laat.
De kleintjes waren inmiddels te groot om nog op de rug van de ouders te klimmen.


De familie bestaat uit de twee ouders en vier jongen.
De vier jongen zijn niet tegelijk uit het ei gekomen.
Eentje is echt kleiner dan de rest, maar de andere drie schelen niet zo heel veel met elkaar.
Toch zijn er twee die duidelijk het oudst zijn.

Je kunt wel aan alles merken, dat de drie grootste jongen 
klaargestoomd worden voor de grote dodaarswereld.


Alle vier de jongen worden nog gevoerd en dat is een taak
die door beide ouders wordt uitgevoerd.
Er wordt door de ouders ook zeer selectief gevoerd.
Ze weten exact wie er aan de beurt is.


De jonge dodaarzen weten ook donders goed, dat pa en ma de volgorde bepalen.
Jonge gewone Futen zijn constant aan het schreeuwen om voedsel,
maar deze dodaarsjes hoor je bijna niet.
Misschien omdat ze weten dat het toch geen zin heeft of misschien wel
uit veiligheidsoverwegingen. Ze zijn niet zo heel groot en daardoor een makkelijke prooi.
Dus als ze stil zijn, vallen ze niet zo op.

Dat zijn dan van die dingen die door je hoofd gaan als je dit ziet.
Het is in ieder geval zeer opvallend, dat ze zo stil zijn.


De kleinere jongen krijgen de visjes helemaal dood gemept aan gereikt.
Maar er wordt aan de iets oudere jongen visjes gegeven, die alleen maar
suf gemept zijn. Net suf genoeg dat ze niet meer kunnen ontsnappen,
maar met genoeg leven in zich, dat de jongen goed kunnen oefenen.


Want dan mogen ze zelf proberen om de visjes helemaal dood te maken.

Dan kun je zien dat ze nog erg onervaren zijn.


En dan floept het visje zo maar weg.
Dan zie je ze verbaasd om zich heen kijken en zich afvragen waar die vis nou gebleven is.


Erg grappig om te zien hoe die kleine visjes soms afgevuurd worden.
Maar meestal gaat het zo snel, dat je het pas ziet wanneer je de foto goed bekijkt.


Geen idee wat het jong hier naar binnen werkt, maar het lijkt op de pop van een insect.


Twee jongen zijn dus duidelijk het oudst en die zijn erg avontuurlijk.
Ze nemen meer afstand van de ouders en proberen zelf ook al prooien te vangen.

Maar de twee kleinste (en vooral de allerkleinste) blijven dicht in de buurt van de ouders
en worden liefdevol verzorgd en benaderd.
Er is een zeer duidelijk verschil waar te nemen in de benadering van de
ouders richting de vier jongen individueel.



De twee oudere jongen worden uitgedaagd om hun eigen eten te vangen.
Het door de ouders gevangen visje wordt met een aantal klappen op het water 
zodanig versuft, dat deze niet zomaar weer weg zwemt.

De ouder laat het visje in de buurt van het jong in het water vallen i.p.v.
dat het visje in de snavel wordt gestopt.


Zo leren ze min of meer om een vis te vangen en dood te maken.
Ook leren ze hoe ze zelf het visje, met de kop eerst, naar binnen te werken.


De twee kleinste zijn het leukst om te volgen.
Als je ze gewoon alle vier op een meter of 15 afstand ziet, is het erg lastig
om te bepalen welke nou de oudste of het jongste is.


Maar zodra je een referentiepunt hebt is het een makkie.
Het kleinste dodaarsje is nog kleiner dan de waterplantjes.

Is zo'n punt niet aanwezig, dan hoef je meestal alleen maar te zoeken
naar de ouders. De kleinste jongen blijven meestal in hun buurt.


Ze zijn nog zo klein dat ze soms alleen maar willen rusten en hoe hard de ouders
ook aandringen met het visje, dan willen ze gewoon niet eten.


Hoewel de vogels mij niet heel goed kunnen zien,
weten ze donders goed dat er iets niet helemaal klopt.


Om de zoveel tijd wordt er toch even afgewogen of dat geklik nou
wel of niet dreigend is. Zolang je geen onverwachte bewegingen maakt,
gaat het bijna altijd goed en blijven vogels doen wat ze altijd doen.

Soms kan het erg lastig zijn om je te beheersen.

Op een bepaald moment hoor ik het geluid van de ijsvogel.
Ik til direct de camera op en zet hem op het statief dat klaarstaat 
voor dit soort gevallen.

Maar de vogel landt niet op de verwachte plek.
In plaats daarvan begint de ijsvogel vlak voor mijn neus te bidden.


Ik probeer al langer om een biddende ijsvogel te fotograferen,
maar dit was een moment waar ik dus echt niet op gerekend had.
Wel dat de vogel vlakbij op een mooi plekje ging zitten,
maar niet dat deze echt op anderhalve meter afstand in de lucht gaat hangen.

Geen tijd om uit te zoomen en het enige dat ik kan doen
is de camera richten en de knop in te drukken.

Twee foto's kan ik maken en ze staan hier op ware grootte.
Dit is dus het hele beeld zonder te croppen.


Het jonge ijsvogeltje besluit dat een beetje afstand nemen toch
maar de betere keuze is en gaat alsnog op de verwachte plek zitten.

Jonge IJsvogel

Een jonge IJsvogel is te herkennen aan de wat bruine pootjes, vuil oranje borst en
het witte puntje aan het eind van de snavel.
Een volwassen IJsvogel heeft een veel meer oranje borst, mooie oranje poten en 
een veel langere snavel. Het jonge vogeltje is nog erg onbeholpen, want
hoewel hij een paar keer een duik neemt, komt hij iedere keer zonder prooi weer boven.

Maar het IJsvogeltje zorgt voor een luxeprobleem,
want ik kom eigenlijk voor de dodaarzen.


Ik blijf hopen, dat het kleinste jong een keertje plaatsneemt op
de rug van de ouders. Maar eigenlijk is het een beetje tegen beter weten in.


Een paar keer denk ik dat het gaar gebeuren, maar mooi niet.
De ouders hebben er geen zin meer in.
Het jong moet zelf maar zwemmen.


Dus wordt het na een paar uurtjes tijd om op te stappen en iets anders te gaan doen.
Misschien gaat het volgend jaar wel lukken om een dodaarsje
op de rug van een ouder te fotograferen.


De aanhouder wint vaak toch wel een keer.

Zoals uit het volgende blog zal blijken.
Maandenlang heb ik bij ieder bezoek aan de polder een aantal 
paartjes Bruine Kiekendieven met veel interesse gevolgd.
Na lange tijd kon ik dan eindelijk mijn gewilde foto's maken.

Jagende Bruine Kiekendief (man)

Tot de volgende keer,
René
http://blogging.nitecruzr.net/2013/03/the-lightbox-image-display-option.html