"Als je ergens niet bent, ben je óf te vroeg, óf te laat."

Wijlen Johan Cruijff (r.i.p.)

maandag 28 april 2014

Kluten en baltsende Visdiefjes

Kluten 
Vrouw (links) die klaarstaat voor de paring.

In Nederland zijn een aantal ideale gebieden om vogels te bekijken/fotograferen.
Zeeland met de Brouwersdam is er 1 van en een ander gebied schijnt Texel te zijn.
Nou zie ik wel eens foto's voorbij komen van vogels op Texel, maar echt overtuigd ben ik niet.
Zowel mijn vrouw als ikzelf zijn nog nooit op Texel geweest, maar mijn dochters wel.
Deze voorjaarsvakantie gaan we een hele week naar Texel en de weersvooruitzichten zien er goed uit.

Ik heb een drietal plekken uitgezocht waar ik graag een paar uurtjes fotograferend
door zou willen brengen en ook een paar doelsoorten zijn genoteerd.

Omdat ik in de loop der tijd al een hoop weg heb kunnen strepen van mijn wensenlijstje,
staat er nu een soort met stip op 1, die voornamelijk op Texel te vinden is.
Alleen vertrekt deze soort net rond deze tijd naar andere gebieden.
Ik heb het over de Strandleeuwerik.
Een echte droomsoort van mij en ik heb zelfs een dag in mijn agenda staan,
wanneer ik op zoek ga naar deze vogel.

Als tweede en derde staan de visdiefjes en de kluten op mijn boodschappenlijstje.
Over deze laatste twee gaat dit blogbericht.

Kleine Mantelmeeuwen

Het vogelfeest begint al op de boot richting Texel. 
Tientallen meeuwen azen op het brood dat gevoerd wordt door de reizigers.
Met een groothoeklens heb ik een aantal leuke platen kunnen maken,
maar zal deze beelden in een ander blogje laten zien, 
waarin de diverse soorten meeuwen aan bod komen.

De tijd vliegt in ieder geval en voordat we het weten zijn we aan de overkant.

De volgende dag maken we een rondje langs een aantal vakantielocaties, zoals het strand,
maar onderweg rijd ik wel eventjes via een tweetal  plekjes welke ik thuis al had uitgezocht.
En het ziet er erg hoopvol uit.

Jonge Grijze Zeehond

De zaterdag wordt doorgebracht met verkenningstripjes en op zondag komen vrienden
langs, waarmee we gezellig naar het strand en naar Ecomare gaan.
Zeehondjes zullen ook in een andere blogje voorbij komen.

De rest van de familie doet lekker rustig aan in de ochtenden als we vakantie hebben,
maar ik sta al rond half zeven bij de auto om te gaan fotograferen.
Op naar de kluten en de visdiefjes.

Kluut

Liggend aan de waterkant vermaak ik mij met kluten, kokmeeuwen en af en toe een visdiefje.

Helaas werkt het weer vandaag niet heel erg goed mee, want het is een beetje grauw.
Echt balen, want tot nu toe hebben we stralend weer gehad.


Er zijn 4 paartjes gevormd en er lopen een paar vrijgezellen rond.


De paartjes zijn druk bezig met het inrichten van de nestplaatsen.


Maar elk takje dat ze neerleggen, wordt even later weer weggekaapt door een kokmeeuw
of een andere kluut.


Er wordt dan ook behoorlijk veel geruzied op het kleine schelpeneilandje.


Maar behalve geruzie zie ik ook verliefde paartjes kluten, waarvan de vrouwtjes al
gereed zijn, maar de mannen nog liever bezig zijn met hun uiterlijk.
Het vrouwtje gaat voorover staan, soms met de kromming van de snavel precies op het water,
en wacht tot het mannetje er bovenop springt.

Regelmatig zit ik met de camera in de aanslag, maar het ziet er naar uit dat ik een
paar dagen te vroeg ben.
Ach ja, je kunt de natuur ook niet dwingen.


De kluut is een prachtige sierlijke vogel, maar wel eentje die lastig te fotograferen is.



Het wit en het zwart samen is erg lastig te belichten.
Eigenlijk moet je een zonnetje hebben met wat schapenwolkjes.


Maar ook op een grauwe ochtend breekt heel af en toe een klein zonnetje door.
Je ziet direct iets meer detail in het wit en er komt dan zo'n fijn glinstertje in het oogje.

Buiten de kluten hebben de kokmeeuwen ook hun eigen plekje op het kleine eilandje gevonden.

Kokmeeuw

Maar zoals ik al eerder vermelde, zullen de meeuwen in een ander blog te zien zijn.

De visdiefjes zijn inmiddels ook druk met paartjesvorming.


Ze vliegen druk in de rondte en af en toe landen ze op het eilandje.
Het draait allemaal om het aanbieden van een visje.
Ieder keer is het weer een vraagteken of het aangeboden visje geaccepteerd wordt.

Van alle pogingen die ik meemaak, wordt het visje (of de garnaal) geen 1x aangenomen.


De ene keer zit landt er een mannetje met een visje en landt er even later een vrouwtje naast.
Eerst nemen de visdiefjes elkaar heel goed op.
Pas als er een eerste klik is, wordt het visje tegen de snavel van het vrouwtje aangewreven.


Maar wat nou de doorslag geeft?
Wanneer beslist het vrouwtje dat ze het visje accepteert?

Ik heb geen idee.


Zo nu en dan landt het vrouwtje als eerste.
Druk schreeuwend en dansend, maakt ze kenbaar dat ze beschikbaar is.


Kontje omhoog!
Welke man kan dat weerstaan?


Het hele gedoe herhaalt zich een paar keer, maar ook voor de visdiefjes is het nog iets te vroeg.


Het blijft bij verkennen.
Ik ben gewoon een weekje te vroeg op Texel.

Inmiddels heb ik wel door dat Texel het vogelparadijs van Nederland is.
Zeeland kan hier echt niet aan tippen.
Zoveel verschillende soorten vogels op een heel klein gebiedje, maar in tegenstelling
tot Zeeland heel goed fotografeerbaar.
De vogels zitten gewoon dichterbij.

Ook een klein stukje met de auto en je zit in een heel ander gebied, met heel andere soorten.

Zoveel verschillende mooie soorten, dat ik nog wel een aantal blogjes aan Texel zal wijden.

Gele Kwikstaart

In een volgend blog aandacht voor Kwikstaarten en Strandleeuweriken
of misschien een klein uitstapje naar mijn eerste ijsvogelobservatie van dit jaar.

IJsvogel (vrouw)

Hoe dan ook,

Tot de volgende keer,
René



vrijdag 25 april 2014

Het sperwerpaar en jonge meerkoetjes

Sperwervrouw met prooi

Vorig jaar maakte ik bovenstaande foto van het sperwervrouwtje en dit jaar (2014) is hetzelfde paar
weer een nest aan het bouwen op dezelfde locatie.
Dus is dit jaar de missie om de sperwers parend op de foto te krijgen.

Maar het weer werkt niet mee!
Het is gewoon te mooi weer, waardoor er te snel bladeren aan de boom komen.

Om de paar dagen ging ik kijken bij de nestlocatie.

Sperwer poetsend (vrouw)

Af en toe komt er een schreeuw uit de bek van het vrouwtje.

Maar er is nergens een spoor te bekennen van het mannetje.
De tijd begint nu wel te dringen, want het is echt paartijd voor de sperwers.
Links en rechts zie ik al behoorlijk wat bladeren doorkomen en het is voor mij te
hopen dat er de komende dagen nou eens echt actie gaat komen.

Een dag of twee later onderneem ik weer een poging.
Ik hoef gelukkig geen grote afstand af te leggen om eventjes snel polshoogte te nemen.
Als ik aankom zie ik direct weer het vrouwtje zitten.

Sperwervrouw

Ik zie ook dat er inmiddels weer veel meer groen is doorgekomen.
Het balen begint, want het ziet er naar uit dat ik nog een jaartje zal moeten wachten.
Maar dan valt mijn oog op een andere vogel, die iets lager in dezelfde boom zit.

Sperwer (man)

Het mannetje is een stuk kleiner dan het vrouwtje en valt niet zo snel op.
Het vrouwtje is groter omdat zij de eieren uit moet broeden en omdat het mannetje
de kleine snelle mussen (het hoofdvoedsel van de sperwer) moet vangen in het struikgewas, 
is deze niet zo heel erg groot. Het toppunt van evolutie.


Omdat het mannetje zo heel dichtbij het vrouwtje zit, is de kans om
een paring mee te maken erg groot.
De plek is ook nog eens ideaal. Ik heb namelijk behoorlijk goed zicht op de takken in deze boom.
Het wachten begint........... 

Het mannetje poets zich en doet wat rek- en strekoefeningen.


De spanning neemt toe bij mij, maar ik ben helaas de enige op deze plek die opgewonden is.
Het mannetje kijkt zo nu en dan naar het vrouwtje, maar mevrouw geeft het mannetje 
geen enkele aandacht. Ze ziet hem niet eens zitten.
Het mannetje geeft het maar op en verdwijnt.

Sperwer (vrouw)

Een paar dagen later (als het weer wederom is opgeklaard) ga ik nogmaals langs de plek.
Als ik aankom, zie ik al dat het vandaag moet gaan gebeuren.
Er is zoveel groen te zien en dat zal de komende dagen alleen maar toenemen.
De laatste kans dus.
Maar alleen het vrouwtjes laat zich zien in de omgeving van het nest.
Ik realiseer mij, dat het dit jaar niet zal gaan lukken.
Dan moet dat volgend voorjaar maar gaan gebeuren.

Eigenlijk zou dit een blogje moeten worden over jonge meerkoetjes,
maar soms moet je één en ander bijstellen.
Afgelopen week zijn we 7 dagen naar Texel geweest en daar heb
ik zo onnoemelijk veel mooie momenten en soorten gefotografeerd,
dat ik gewoon sommige blogjes moet inkorten.

Een kleine samenvatting van een verkenningstochtje.

IJsvogel (man)

Ik ga op verkenningstocht met een echte vogelaar.
We zien nesten van diverse soorten roofvogels, twee bewoonde ijsvogelnesten en
nog een aantal zeer veel belovende gebiedjes met mooie soorten op fijne plekjes.

Rietgors

Vlaamse Gaai

Witoogeend

Maar de grootste verrassing van de ochtend is de ontdekking van een zeldzame witoogeend.
Deze witoogeend zwemt in een groepje kuifeenden, maar valt direct op door de donkerrode kop.
Helaas zwemt de vogel net iets te ver weg voor echt mooie foto's,
maar vanwege de zeldzaamheid verdient zij toch een plekje.
De witte stuit gaf de doorslag om deze eend als zeker te determineren als witoogeend.
Het mannetje heeft wel een witte ring om het oog.

Boomklever

Soms heb je het geluk dat alles samen komt in 1 foto.
Mooi licht, schilderachtige achtergrond, mooie voorgrond, kleurrijk vogeltje en een beetje actie.

Meerkoetennest

Tijdens het tochtje zie ik ook een meerkoetennest op een mooi plekje.
Een paar dagen later heb ik een uurtje de tijd en besluit
om eventjes vlug bij de meerkoeten te gaan kijken.

Waarschijnlijk zijn de jonge vogeltjes net uit het ei gekropen, want
 ze bivakkeren het grootste gedeelte van de tijd onder moeders veren.


Vier kleine meerkoetjes worden liefdevol verzorgd door de ouders.
Moeder blijft op het nest, terwijl vader af en aan zwemt met kleine stukjes voedsel.
Moeder pakt het eten over van de vader en voert het aan de kleintjes.


Degene met de grootste bek krijgt het meest te eten.
Net als bij de mensen is er altijd eentje die brutaler is dan de rest.


Dit kleintje heeft geen zin om af te wachten tot hij iets van mama krijgt en waagt de grote sprong.
HIj merkt diect dat dit een stuk makkelijker gaat, want al het voedsel dat vader ophaalt, verdwijnt
in het kleine bekkie van die brutale vogeltje.
Het leuke is dat de andere drie inzien, dat ze nu niets meer te eten krijgen en
ook zij wagen de sprong. Terwijl vader voedsel blijft aanbrengen, heeft moeder nu
eventjes wat tijd voor haarzelf en gaat heerlijk relaxen.

Futen

Ook zie ik op meerdere plekken kleine fuutjes rond zwemmen of
meeliften op de rug van de ouders.
Maar zoals ik al eerder heb aangegeven, moet ik sommige foto's achterwege laten.
Ik heb simpelweg teveel foto's die ik nog wil plaatsen, dus moet ik keuzes maken.

Wel wil ik nog even wat foto's laten zien van een zwartkop, welke ik tegenkwam toen
ik winterkoninkjes aan het fotograferen was.

Zwartkop (man)

Een behoorlijk lastig vogeltje om te fotograferen.


Je hoort hem overal bovenuit zingen, maar hij blijft lastig om te spotten.


Het grappige van het vrouwtje van de zwartkop is, is dat zij een bruine kop heeft.

Zoals ik eerder schreef, ben ik een hele week op Texel geweest.
De komende blogjes (een stuk of 4) zullen dan ook over dit prachtige eiland gaan.

Baltsende visdiefjes

De visdiefjes en de futen zullen het spits afbijten.

Tot de volgende keer,
René

zaterdag 12 april 2014

De zingende Winterkoning

Winterkoning

De blog hoort eigenlijk "Op jacht naar de ultieme foto van een zingende Winterkoning" te heten,
maar dat is naar mijn idee een iets te lange titel.
Het is echter wel de juiste tekst om de lading te dekken.

Al een paar jaar ben ik op zoek naar DE foto van een zingende winterkoning.
Voor mij is dat een winterkoninkje met het staartje omhoog, snavel wijd open en een
beetje mijn richting op kijkend.

Nou dacht ik altijd, dat winterkoninkjes altijd hun staartje recht omhoog hielden
op het moment dat ze voluit staan te zingen.
Nou, uit ervaring kan ik nu zeggen: Forget it!

Laat ik bij het begin beginnen.

Een paar weken terug was ik druk bezig met het fotograferen van een havik,
Havik

en hoorde ik overal om mij heen winterkoninkjes zingen.
Uit volle borst en sommige waren ook nog eens betrekkelijk makkelijk te benaderen.

Dus als de havik zich langdurig niet liet zien, vermaakte ik mij met een aantal winterkoninkjes.


Zingen doen ze uit volle borst en met een beetje geduld, waren ze best goed te benaderen.
Maar een winterkoning met een opstaand staartje? Ho maar.

Het blijkt dat de winterkoning eerder een waaierstaart opzet!


Prachtig gezicht natuurlijk, maar niet zoals ik hem wil!

En ik kan hier vertellen dat ik heel heel heel veel foto's heb van zingende winterkoninkjes
met een waaierstaart, zonder waaierstaart en een hangend recht staartje.

Met waaierstaart

Zonder waaierstaart

En ik heb heel heel heel veel foto's van winterkoninkjes met een recht opstaand staartje,
maar dan hielden ze mooi hun snavel dicht.


Hoe meer winterkoninkjes ik zie, hoe groter de frustratie wordt.
Het kleine vogeltje wil maar niet gaan zitten zoals ik dat graag wil.


Maar wat een heerlijk vogeltje is het toch.
Als een speer schiet het kleintje door het struikgewas of de heg door en

komt dan op een heel andere plek weer tevoorschijn als een duveltje uit een doosje.

Maar ze willen maar niet zingen met een recht opstaand staartje.

En als ze al eens zingen met hun staartje rechtop...........
zitten ze net op een verkeerde plek.
Aaarrrghhhhh.....


Oei, bijna.......... maar te hoog en staartje niet rechtop genoeg.

Als je dan steeds gefrustreerder raakt, ga je op elk riedeltje af...

Roodborst

Pimpelmees 

Een roodborst klinkt niet echt als een winterkoning en een pimpelmees al helemaal niet,
maar dit meesje kon heel aardig een goede imitatie weggeven.

Heggenmus

De riedel van de heggenmus kan aardig doorgaan voor die van een winterkoning, maar
er is nog een vogel die er wel heel erg op lijkt qua geluid en mij meerdere malen
om de tuin wist te leiden.

De Zwartkop

Een zomergast die in een ander blog ietsje uitgebreider aan de beurt komt,
maar tijdens het zoeken naar de ultieme winterkoning-foto kon ik dit vogeltje af en toe wel iets aan doen.

Nou gaat het spannend worden.
Het vogeltje zit op een bijna ideale plek, luid zingend.
Nu nog een klein stukje draaien en het staartje iets verder omhoog.

Nee, de ander kant opdraaien.....

Aaaarrgghhhh, doe dat staartje nou ietsje verder omhoog!!!!!!!

Bijna, maar het snaveltje moet verder open!

Deze komt in ieder geval heel ver in de richting en een beeld waar ik toch
behoorlijk blij van wordt. Maar het voldoet nog steeds niet aan mijn ideale beeld.

Ik ga richting huis met toch wel een bevredigend gevoel.
Prachtige platen van de nummer 1 op mijn lijst: De Havik en
ook nog eens behoorlijk mooie foto's van zingende winterkoningen.

Maar hoe raar kan het af en toe lopen........

Een week later ga ik eventjes op pad om te proberen om parende sperwers te fotograferen 
en wat is het eerste waar mijn oog op valt?

Een zingende winterkoning.
Deze zit op een heerlijke plek en ik zie constant het staartje rechtop staan.

Beetje bijdraaien en iets harder zingen graag.

En ja hoor, daar is ie dan.

Het enige wat nou nog echt beter kan, is het winterkoninkje in deze houding op een mooie tak.
Maar wat zit het winterkoninkje hier mooi.
Prachtig licht, uitstekende achtergrond, een beetje naar mij toegedraaid,
luid zingend en het staartje behoorlijk mooi rechtop.

Een blog met wel heel veel foto's van één van de kleinste vogeltjes van Nederland.
Alleen het goudhaantje en het vuurgoudhaantje zijn ietsje kleiner.
Maar dit was een wensfoto die wat mij betreft een uitgebreid blog waard is.

In een volgend blog aandacht voor o.a jonge vogels.
Meerkoeten

Futen

Tot de volgende keer,
René


http://blogging.nitecruzr.net/2013/03/the-lightbox-image-display-option.html