Hop
Medio juni was ik een paar dagen in Drenthe.
Ik had 1 dag de gelegenheid om te fotograferen en het was afwegen,
hoe ik die ene dag zou gaan doorbrengen.
In Emmen waren de de vogelkijkhutten , maar die waren
in 2024 voor het laatst het hele jaar open.
In 2025 gingen ze nog twee korte periodes open.
Een paar weken in de maanden april en mei en
een paar weken in de maand juli.
In 2024 was ik er al eens en tijdens een lang gesprek met de eigenaar,
vertelde hij mij dat ik maar moest bellen wanneer ik een keertje langs wilde komen.
Dat maar geprobeerd en ik mocht een dagje langskomen en ik had de hele boel voor mij alleen.
De HJ Vogelkijkhutten bestaan uit een aantal onderdelen.
Een themahut en de bijeneterhut.
Deze twee zijn enorme kooien (echt enorm groot) waarin de vogels
zoveel als mogelijk natuurlijk gedrag kunnen vertonen.
Op het terrein is ook nog een echte vogelhut en ook die kon ik gebruiken.
In een aantal blogjes zal ik alles aan bod laten komen,
maar dit blogje gaat specifiek over een Hoppen-familie in de themahut en
een Fazantenpaartje in de vogelhut in de vrije natuur.
Hop
Heel vroeg in de ochtend kwam ik aan op het terrein en ben eerst even gaan
kijken in de Bijeneterhut. De ruimte waarin oa deze Bijeneters zitten is enorm.
De lengte in bijna een voetbalveld en de breedte zo'n 25 meter.
Daarin zijn drie biotopen gemaakt.
Een enorme broedwang van zand voor de grote groep Bijeneters,
een moerasbiotoop en een heidebiotoop.
Vogels kunnen zich door de gehele kooi verplaatsen.
De Bijeneters waren druk met broeden en dan valt er eigenlijk niet zoveel aan te beleven.
Dus snel even de andere twee biotopen bezocht en kon ik
in het heide-biotoop mooi de Wielewaal fotograferen.
Maar dan direct door naar de Thema-hut.
Deze is kleiner dan de Bijeneterkooi, maar nog steeds van behoorlijke afmetingen.
Hier werd inmiddels niet meer gebroed, maar zag ik wel heel veel jonge vogels.
Jonge Blauwborsten, jonge Middelste Bonte spechten en een jonge Hop.
Het bleken zelfs 5 jonge Hoppen te zijn en dan zat er ook nog eentje in de nestholte.
Hoe erg de ouders hun best ook deden, dat laatste jong wilde er gewoon niet uit.
Jonge Hop
De jonge Hoppen zijn enorm nieuwsgierig en onderzoeken alles.
Ze kunnen alleen nog niet zelf naar voedsel zoeken en worden dan
constant gevoerd door de ouders.
Vorig jaar schreef ik al over deze plek en dit is natuurlijk niet
te vergelijken met de vrije natuur en is het een plek
waar ik lang over getwijfeld heb om eens te bezoeken.
Maar wanneer je hier bent en de enorme ruimte ziet waarin
de vogels best een hoop natuurlijk gedrag kunnen vertonen,
dan vergeet je af en toe waar je eigenlijk bent.
Je krijgt de gelegenheid om hele mooie soorten te fotograferen,
waarvoor je anders grote afstanden voor af moet leggen.
Tsja, het is een dilemma.
Maar is aan de andere kant ook niet veel anders dan een dierentuin en
deze vogels hebben echt een enorme ruimte tot hun beschikking
in tegenstelling tot veel dieren in een dierentuin.
Volwassen Hop
De vogels zijn ook constant op zoek naar normaal voedsel.
Een paar keer zag ik een hop met een flinke Worm of Emelt,
maar het meeste voer wordt uiteraard uit de overal aanwezige voerbakken gehaald.
Het leuke is dat de volwassen Hop af en toe een Meelworm in het gras liet vallen en
dan samen met een jong op zoek ging naar voedsel.
De oudervogel begon dan druk in de grond te prikken en deed net of
hij op zoek was naar eten in de grond.
Op deze manier werd het jong geleerd hoe deze aan eten zou moeten komen.
Op een bepaald moment pakte de oudervogel dan de Meelworm en voerde het jong.
Zeer slim bedacht natuurlijk en ik zag dit gedrag verschillende keren.
Jonge Hop
Omdat er zoveel meer te zien valt, is het af en toe lastig om de aandacht
bij de Hoppen te houden. Baltsende Pestvogels, een jonge Middelste Bonte Specht,
een paartje Wielewalen en nog veel meer.
Ieder moment kun je iets bijzonders zien.
Hop
De nestholte was goed te zien, maar de voermomentjes waren meestal onverwachts.
Dus was het snel reageren en gedurende de ochtend heb ik een aantal
voedermomentjes vast kunnen leggen.
Hop
Het jong weigerde om er uit te komen en de ouders bleven dan maar voeren.
Later in de ochtend ging ik een aantal uurtjes naar de echte vogelhut en
toen ik weer terugkwam bij de Hoppen, was het jong toch uitgevlogen.
Hop
Jonge Hop
Altijd is er wel 1 jonge Hop goed in beeld en het is leuk om ze te observeren.
Jonge Hop
Omdat het een kunstmatige omgeving is, blijft het lastig om natuurlijk uitziende foto's te maken.
Je wilt de hekken buiten beeld houden, maar ook de begroeiing die eigenlijk niet correct is.
Hop
De meeste voedermomentjes vinden plaats op een boomstronk met niet zo'n hele
fraaie achtergrond. Toch zijn dat wel de momentjes waar je zit te wachten en soms
is het niet anders en moet je het maar nemen zoals het is.
Hop
Er zijn echter ook een aantal plekjes waar je wel een fraaie achtergrond krijgt.
Het zijn er maar een paar en het is dus opletten geblazen.
De kooi is een meter of 9 hoog en overal groeien struiken, planten en staan bomen.
Geen levende bomen, maar dode bomen van een meter of 8 hoog.
Verder zijn de stalen verticale steunbalken bedekt met dikke plakken schors,
waarin insecten gewoon hun eitjes leggen.
De spechten maken hun nestholtes zelf in de dooie bomen en
proberen zoveel mogelijk op de normale manier voedsel te vergaren.
Uiteraard lukt dat niet in een afgebakende omgeving en daarom staan overal bakjes met
meelwormen, zaden en ander soort voedsel.
Hop
Hoewel het gekweekte vogels zijn, zouden ze naar mijn idee prima in het wild kunnen overleven.
Het is echter strafbaar om dit soort vogels vrij te laten in de natuur.
Ik vermoed dat het te maken heeft met inteelt en dat men bang
is dat dit soort vogels de wilde populaties verzwakken.
Inmiddels zit ik al een tijdje in de thema-hut te genieten van de Hoppen-familie.
Het is dan wel in gevangenschap, aar hoe vaak kun je zoiets zien en fotograferen.
Ik besluit een kijkje te gaan nemen in de echte vogelhut,
want ook daar is kan op leuke soorten.
Vorig jaar fotografeerde ik daar Zomertortels en Geelgorzen en ook
nu hoop ik weer op de Geelgors.
Het is erg warm en ik verwacht ook veel badderende en drinkende vogels.
In een apart blogje zal ik aandacht besteden aan de soorten bij deze hut,
maar voor de afwisseling laat ik nu foto's zien van een
soort die je niet vaak bij een fotohut ziet.
Fazant
Terwijl ik in de hut zit hoor ik de Wielwaal vlakbij roepen.
Helaas heb ik hem deze dag niet gezien, maar in juli is de vogel
daar door verschillende mensen gefotografeerd.
Gewoon in het wild dus.
Maar ik hoor nog iets wat ik niet zo vaak in een vogelhut hoor.
Een bolderende Fazanthaan.
Het geluid komt tergend langzaam steeds iets dichterbij en
na een uurtje zie ik daar het mannetje door de begroeiing heen komen.
Hij is in vol ornaat en helemaal klaar om voor nageslacht te zorgen.
Een vrouwtje schokt achter hem aan en ik hoop op een paring.
Fazant
Dan zit je daar met een 300mm en een 400mm lens en zo'n knoeperd van een Fazant
vlak voor je neus.
Alleen op bepaalde momenten kreeg ik hem volledig op de foto,
maar meestal werden het portretjes.
Fazant
Nou wilde ik altijd al graag eens een close-up maken van een Fazanthaan in broedkleed,
want die kop is natuurlijk wel enorm fotogeniek met die rode hangwangen.
Maar het bolderen wilde ik ook graag beeldvullend fotograferen,
maar aldoor gebeurde dat achter de struiken.
Op 1x na.
Bolderende Fazant
De vogel staat net te dichtbij, maar wanneer ik mijn camera een kwartslag draai,
lukt het net om hem geheel op de foto te krijgen.
Helaas niet de uiteinden van de vleugels, maar ja
Bolderende Fazant
Maar in 1 bepaalde houding lukt het net wel om hem geheel,
inclusief staartveren en uiteinden van de vleugels, vast te leggen.
Blij mee.
Fazant
Hoewel de Fazant altijd wel een mooie verschijning is, is de vogel in deze periode
toch echt op zijn mooist. Het bruin glanst in de zon en krijgt zo nu en dan een gouden gloed.
Het rood op de kop is diep van kleur en de blauwe veren krijgen een staalblauwe kleur.
Fazant vrouw
Het vrouwtje daarentegen is geheel lichtbruin en uitermate goed gecamoufleerd.
Terwijl het mannetje zich staat uit te sloven, zoekt zij naar wat te eten en
neemt af en toe een stofbad.
De Fazanten waren niet de enige leuke soort, maar ook
jonge Gekraagde Roodstaarten, een Zwartkop, Goud- en Appelvink waren aanwezig.
De kers op de taart was een volwassen mannelijke Groene Specht.
Maar daarover later meer.
Na een paar uurtje vogelhut maar weer terug naar de andere hutten.
Eerst de twee biotopen in de Bijeneterhut, waar ik
Blauwstaart, Ortolaan, Kleine Plevieren, Blauwborst en nog wat leuke soorten
kon fotograferen, maar de jonge Hoppen bleven toch trekken.
Jonge Hoppen
Hoe vaak kun je tenslotte zoiets zien?
Fotohutten in Hongarije zijn ingericht om de nestholte van een Hop
te zien en te fotograferen, maar dan zie je waarschijnlijk niet hoe
de jonge Hoppen met elkaar omgaan.
Ik weet het: Het blijft nu in gevangenschap en dat is
ook een moreel dilemma.
Ik ga er verder niet op in, want dit heb ik vorig jaar al aangebracht.
Hop
Op de foto hierboven is te zien dat er ook natuurlijke prooien aangebracht worden.
Geen echt scherpe foto, maar wel mooi om te illustreren, dat er natuurlijk
gedrag plaats vindt binnen de kooien.
Voor de Bijeneters worden er bv ook insecten vrijgelaten,
zodat ze ook hun best moeten doen om hun natuurlijke prooien te vangen.
Het zijn behalve enorme kooien, ook plekken waar
je de diverse soorten vogels prachtig kunt bekijken.
Hop
Jonge Hoppen
Een mooi voorbeeld daarvan, is de interactie tussen de jonge vogels.
Vaak vergat ik te fotograferen, omdat het zo leuk is om er alleen maar naar te kijken.
Zo ook het baltsgedrag van de Pestvogels.
Dat was wel heel apart om eens te zien.
Maar dat komt in een later blog wel een keertje ter sprake.
Jonge Hoppen
Eind juli las ik op facebook dat de hutten nu echt dichtgaan voor publiek.
Best wel jammer vind ik, want het is een prachtige locatie.
Maar voor mijzelf kan ik zeggen dat ik er toch al niet meer zou komen.
Ik heb alles wel gezien, al had ik nog wel graag een paar keer
naar die echte fotohut willen gaan.
Die ligt namelijk op een prachtige open plek en die
wordt bezocht door een hoop fraaie en verrassende soorten.
In een volgend blog aandacht voor een tripje dat ik maakte
naar de Noord Veluwe en waar ik op zoek ging naar:
De Groene Specht
Tot de volgende keer,
René
