Watersnippen en jonge Steltlopers

 

Watersnip

Dit blog is een samenraapsel van drie verschillende uitstapjes in de maand augustus.

Alledrie waren zijn geen groot succes en daarom voeg ik ze maar samen.

Het eerste tripje was op 3 augustus.

Purperreiger

Al een aantal weken wordt ik door Maria op de hoogte gehouden over het

wel en wee van een kleine kolonie Purperreigers in de provincie Utrecht.

Ze zijn niet te zien vanaf de diverse paadjes, maar met een beetje geluk en geduld,

kun je er af en toe eentje op de plaat vastleggen.

Ik wil heel graag een paar jonge Purperreigers in de boomtoppen fotograferen en

zit lange tijd af te wachten totdat het sein komt dat ze te spotten zijn.

Maria heeft er inmiddels wat foto's van en dat zag er aantrekkelijk uit.

Maar ja, tijd ontbreekt voor mij in de maand juli, maar begin augustus

kan ik in het weekend er toch eindelijk even gaan kijken.

Is het best een mooie dag en dat trekt ook andere recreanten aan.

Wanneer ik op de juiste plek aankom, zie ik op diverse plekjes

langs de waterkant mensen zitten vissen.

Ik heb al snel door dat ik geen Purperreigers van dichtbij te zien zal krijgen.

Toch wacht ik even af, want iedere keer wanneer er een Purperreiger

richting de kolonie vliegt, gaan de jongen enorm te keer.

Purperreiger

Maar ze laten zich niet zien in de boomtoppen en ik hoef ze ook niet 

vlak langs de waterkant te verwachten met al die vissers.

Ik besluit om met de auto tussen de weilanden door te rijden,

in de hoop er eentje te zien jagen.

En ja hoor, precies op een plek waar ik de auto nee kan zetten,

zie ik op een meter of 75 afstand een Purperreiger en zo te zien,

komt de vogel mijn kant op.

Rustig wacht ik af en de Reiger komt al jagend steeds dichterbij.

Totdat de vogel op een meter of 25 afstand is en ik hoop dat

er een vis gevangen gaat worden.

Tsja, dan stopt er opeens een auto, loopt er een vrouw vanuit die auto

naar mij toe en vraagt wat er te zien is.

"Nou niets meer, #*&(^%^$(0": kan ik nog net uit mijn mond krijgen.

Ik kijk nog even hoopvol richting de Purperreiger,

maar tegen beter weten in. Foetsie en ik dus maar

terug naar Amsterdam.

Uitstapje twee was op 18 augustus.

Jonge Gele Kwikstaart zittend op de plastic border

Op een plek in Noord-Holland is een weiland volledig onder water gezet en

omrand met een plastic border. Er foerageren allerlei jonge vogels,

maar ik kom speciaal voor een Kleine Strandloper.

Er is daar maar 1 plek waar je een lager standpunt in kunt nemen en

wanneer ik, al redelijk vroeg in de ochtend, daar aankom, zie ik precies op

die plek een vogelaar staan met een telescoop.

Dan weet je wel dat je het kan vergeten dat vogels dichtbij gaan komen en

wordt het dus zoeken naar een ander plekje.

Overigens liet de Kleine Strandloper zich niet zien.

Jonge Grutto en Watersnip

Het is nog wat grijs, maar langzaam knapt het ietsje op.

Overal op het ondergelopen weiland lopen of zwemmen vogels,

maar de meeste toch wel wat verder weg.

Waar ik sta met de auto, lopen ook regelmatig mensen met een hond en dat vinden 

vogels niet zo heel fijn.

De ouders van de meeste aanwezige vogels zijn al naar hun winterverblijven getrokken

en de jonge vogels volgen altijd later in het jaar.

Dus bijna alle vogels die ik hier zie, zijn vogels die dit jaar uit het ei gekropen zijn.

Toch best opvallend veel jonge Grutto's en dat in tegenstelling tot andere

plekken in Nederland, waar het een erg slecht broedjaar was voor de Grutto's.

Jonge Tureluur

Het zonnetje begint door te breken en ik maak van de nood een deugd.

Ik vind wel een plekje waar ik een iets lager standpunt in kan nemen,

maar hou de camera dan toch maar weer ietsje hoger.

Het zonlicht en gebrek aan wind geeft af en toe mooie spiegelbeelden

en dat is natuurlijk ook altijd wel aardig.

Jonge Kluut

En als je maar lang genoeg wacht en stil blijft zitten,

komt er altijd wel iets dichterbij.

Weer een tripje dat niet echt een groot succes was,

maar het kan nou eenmaal niet altijd feest zijn.

Eind augustus is de volgende trip.

Watersnip

Eind augustus en de maand september is de tijd om Watersnippen te fotograferen.

Vroeger deed ik dat in Amsterdam, maar op die bewuste plek is zoveel

gebouwd en is het waterpeil een stuk hoger geworden,

waardoor de Snippen daar verdwenen zijn.

Dus reis ik nu af naar Gruttoland in Friesland.

Een ochtendje Gruttoland eind augustus/begin september is

heel anders dan wanneer je er in april/mei bent.

Het aantal vogels voor de hutten is in de ochtend vele malen lager.

Zie je in het voorjaar veel Kluten, Grutto's en Bergeenden,

in het begin van de herfst zie je veel Eenden en Ganzen.

Maar wanneer de vogeltrek begint, zie je ook regelmatig leuke

trekvogels voor de hutten. Vogels zoals de Zwarte Ruiter komen dan vaak even bijtanken.

Maar voor de echte vogeltrek blijk ik net te vroeg te zijn.

Omdat het wel mooi weer is deze dag, hoop ik op grote groepen

badderende Kieviten en Goudplevieren.

Watersnip

Net ver zonsopkomst stap ik de hut in en zie direct dat er geen mooie

zonsopkomst-plaatjes inzitten deze keer.

De kant waar de zon opkomt is alleen een verdwaalde Kievit te zien en

dan ook nog op de voor mij verkeerde plek.

Aan de linkkant van de plasdras zie ik veel Eenden en Ganzen.

Nergens een leuke soort en al helemaal geen Watersnippen.

Maar ik weet dat het hier ook zo om kan slaan en in deze periode moet je veel geduld hebben.

Dan vanuit het niets komt er een Watersnip aan gevlogen en landt vlakbij de hut

en begint zich uitgebreid te poetsen.

Hopelijk is dit een voorbode voor een geslaagde ochtend.

Watersnip

Aan de ene kant is het jammer dat de hutten net een centimeter of 40 te hoog

boven het wateroppervlak staan, maar aan de andere kant is dat ook wel weer goed.

De plasdras wordt omringd door een lage dijk en met een heel laag standpunt

zou dat voor een rommelige achtergrond gaan zorgen.

Leuker is het wanneer de vogels net naast de hut zitten, want daar heb je minder last van 

storende achtergronden. Helaas is het waterpeil vanwege onderhoudsredenen verhoogd

en daarmee zijn twee hele leuke kleine eilandjes onder water gezet.

Dat is echt jammer, want daar kon je mooie foto's maken van diverse Steltlopertjes.

De Watersnip gaat er na zijn poetsbeurt vandoor en dan begint het lange wachten.

Oeverloper

Normaal zitten er een paar honderd Watersnippen, in deze periode, op of rond de plasdras.

Maar nu valt dat nog erg tegen en zie ik er maar een tiental gedurende de dag.

Omdat er in de ochtend nog weinig gebadderd wordt,

valt er de eerste paar uur weinig te zien.

Af en toe een Oeverloper op een net te grote afstand, maar dat is het dan wel.

Oeverloper

Tijdens het boeken van de hut waren er nog diverse data vrij.

Omdat ik meestal zo laat mogelijk een hut reserveer, grijp je vaak mis.

Maar deze keer zie ik dat op 1 dag beide hutten vrij zijn.

Het weerbericht ziet er ook nog goed uit.

Dat is dan mooi, want wanneer de andere hut op de dag zelf ook nog vrij is,

dan kan ik van beide gebruik maken.

Rond half elf zie ik voor de andere hut een paar Watersnippen zitten.

Watersnippen voor de andere hut

Op bovenstaande foto is goed de situatie te zien.

Je kunt net boven de omhoog lopende grasrand fotograferen en de vogels zijn

vaak op deze afstand te zien. Je kunt ook direct de hoogte van het waterpeil zien.

Nou komt het grote voordeel van die tweede lege hut goed van pas.

De Watersnippen laten zich namelijk de hele dag niet voor de eerste hut zien.

Gauw pak ik de twee camera's en statief op en loop rustig naar de tweede hut.

Een wandeling van een meter of 100.

Heel voorzichtig open ik de deur van de hut en sluip naar binnen.

Misschien zijn ze niet heel schuw, maar en plotselinge grote verandering

jaagt ze wel weg.

Buiten de hut had ik de poten van mijn statief al open geklapt,

zodat ik zo min mogelijk beweging hoef te maken.

De Watersnippen kijken even op.

Watersnippen

Te schatten de nieuwe situatie even in en ze twijfelen enorm.

Vertrouwen ze de boel en blijven ze rustig door foerageren

of nemen ze het zekere voor het onzekere en gaan ze er vandoor?

Watersnippen

Het wordt een tussenweg. Ze nemen een paar meter extra afstand en gaan dan

lekker door met waar ze mee bezig waren.

Watersnippen zijn mooie vogels, maar erg lastig om te fotograferen.

Ze zijn zeer goed gecamoufleerd en wanneer ze een beetje onraad ruiken,

trekken ze zich terug in de begroeiing.

Kom je dan per ongeluk te dichtbij, dan schieten ze luid roepend

opeens uit de dekking en vliegen heel snel zigzaggend weg.

Wanneer je door bepaalde soorten biotopen struint en er plots 1 wegschiet,

dan schrik je je echt rot. Vooral als het heel stil is en er verder niets gebeurt.

Watersnippen

De Watersnippen nemen, terwijl ze foerageren, steeds meer afstand en

na een minuut of 15 vertrekken ze richting de weilanden.

En het wordt weer stil.

Omdat mijn spullen nog in de andere hut staan, verhuis ik terug.

Terwijl ik een kopje koffie drink, landen er een paar Kemphanen in het water.

Kemphaan

Leuk dat er een beetje leven is, maar niet een soort waar ik nu op zit te wachten.

Ik neem dan ook maar een paar foto's en laat de vogel verder zijn gang gaan.

Het is inmiddels 11 uur en het is en blijft erg rustig.

Erg jammer dat er zo weinig Watersnippen zijn,

hoewel dat aantal de komende dagen snel zal vermeerderen.

Maar daar schiet ik nu niet veel mee op.

Ik twijfel om naar huis te gaan, maar besluit toch wat langer te blijven.

Uit ervaring weet ik dat er in deze periode zomaar iets leuks voorbij kan komen en

ik verwacht in de middag wel grote groepen vogels die een bad komen nemen.

Na lang wachten zie ik rond 12:30 uur eindelijk een grote groep Kieviten

aan komen vliegen. In de verte herken ik de zwerm al,

want Kieviten hebben een specifieke vorm en manier van vliegen.

Kieviten

De grope gaat net even te ver van de hut af in het water zitten,

maar er is in ieder geval actie.

De groep bestaat voornamelijk uit jonge vogels.

Dat kun je zien aan de hele kleine kuifjes.

Kieviten die in bad gaan laten een specifiek gedrag zien.

Allereerst gaan ze nooit allemaal tegelijk badderen.

Ze zijn namelijk iets kwetsbaarder wanneer ze badderen en

moeten er dus ook vogels zijn die de wacht houden.

Een Kievit gaat eerst een tijdje in het water liggen,

daarna met de vleugels klapperen om het hele verenpak te reinigen.

Als laatste stijgen ze dan een stukje op uit het water en klapperen

de vleugels droog.

Die laatste twee acties doen andere steltlopers ook,

maar die gaan niet eerst bijna een minuut in het water liggen.

Kievit

Terwijl de jonge Kieviten een beetje op afstand blijven en beginnen te badderen,

komt een volwassen exemplaar even polshoogte nemen.

Toch even kijken of het wel helemaal veilig is en

ik verder geen gevaar vorm.

Kievit

In deze hutten fotografeer ik altijd vanaf een statief en dan meestal ook niet te dichtbij

de vensters. Altijd iets verder de hut in, want dan ben je minder zichtbaar en

niet zo'n groot gevaar voor de vogels.

Voor veel vogels maakt het niet heel veel uit, maar zodra je iets minder zichtbaar bent,

komen ze toch sneller dichterbij.

Ook hoop je dat de echt schuwe vogels op die manier voor de hut komen.

De Kieviten schrikken ergens van en vliegen richting de andere hut.

Ik pak weer mijn camera's op en verhuis richting de andere hut.

Maar het is meer van hetzelfde en na een half uurtje verhuis ik weer terug.

Ik zag namelijk een tweede groep bij de eerste hut landen en

in die groep zaten een aantal Goudplevieren.

Inmiddels is het 14:00 uur en moet je in principe de hut verlaten.

Maar zolang er geen vrijwilligers binnen komen,

blijf ik gewoon lekker zitten.

Het lijkt er namelijk op dat het steeds drukker gaat worden op de plasdras.

Zodra er 1 schaap over de dam is volgen er meer.

Watersnip

De paar Goudplevieren, die in de groep Kieviten zitten, zijn niet goed te fotograferen.

Te ver weg voor mooie foto's.

Maar er landt een Watersnip dichtbij en die gaat ook lekker rustig badderen.

Watersnip

En na het uitgebreide bad met de vleugels wapperen om het overtollige water te verwijderen.

Watersnip

Dat kleine stukje opvliegen en wapperen met de vleugels is een leuk moment

om te fotograferen, maar het moment zelf is lastig te herkennen.

Gewoon door de zoeker blijven kijken en attent reageren,

mocht de vogel het kunstje doen.

Vaak wordt je toch nog verrast en volgt een onscherpe foto.

Kievit

Inmiddels is het 14:30 en de groep vogels wordt groter en groter.

Hoe groter de groep, hoe veiliger voor de individuen in die groep.

De groep bestond eerst alleen maar uit Kieviten en een paar goudplevieren,

maar een aantal Kemphanen en Watersnippen hadden zich al aangesloten.

Een vreemd geluid komt dichterbij en eerst herken ik het niet.

Ik graaf in mijn geheugen en besef dat er een Regenwulp aankomt.

Geen alledaagse soort en al snel vermeerdert het geluid zich.

Het blijken er vier te zijn.

Regenwulp

Hoewel het licht steeds harder en scherper wordt,

probeer ik toch een leuke foto te maken van de Regenwulp.

Een beetje tegen beter weten in, want ze blijven ook nog eens te ver weg/

Regenwulpen en Kieviten

Inmiddels is ook het moment aangebroken om richting huis te gaan en

kan ik niet veel langer wachten of ze misschien nog iets dichterbij komen.

Kievit

Nog snel een plaatje van een opvliegende Kievit na het badderen.

Watersnip

Een dichtbij foeragerende Watersnip, die een klein wormpje vangt,

is het laatste dat ik fotografeer.

Een niet zo'n heel succesvolle dag want ik had gehoopt op een

paar leuk doortrek-soorten.

De Regenwulpen maken dat een beetje goed en

natuurlijk waren daar de Watersnippen,

wat min of meer de doelsoort was.

Toch volgend jaar maar weer eens proberen om een plek te vinden,

waar ik ze met een lager standpunt kan fotograferen.

Das toch wel echt een stuk mooier.

Op naar het laatste blog van 2024.

De top 12 van 2024.

Iedereen vast fijne feestdagen toegewenst.

Tot de volgende keer,

René