"Als je ergens niet bent, ben je óf te vroeg, óf te laat."

Wijlen Johan Cruijff (r.i.p.)

maandag 4 juli 2016

Jonge Dodaarzen

Jonge Dodaars

Meestal start ik mijn blogs met een foto, waarvan ik vind dat deze de mooiste of leukste 
is uit de hele serie. Puur een persoonlijke smaak dus en in principe kijk
ik daarbij niet naar fototechnische dingen.
Alleen of het totaalbeeld mij aanspreekt dus.

Deze keer sta ik erg in dubio en kan ik moeilijk kiezen tussen twee foto's,
Behalve de bovenste foto dus, vind ik de volgende namelijk ook erg fraai.

Jonge Dodaars mept een visje dood op het water.

Beide foto's zijn bijna op dezelfde plek genomen, maar het verschil is het tijdstip en dat de jonge vogel op de tweede foto zich een meter of drie verder van mij af bevindt.
Het tegenlicht laat de spetters zo mooi oplichten en laat de bloemetjes fijn glinsteren.

Al een aantal jaren probeer ik jonge Dodaarzen op de rug van de ouders te fotograferen.
Allereerst is het al lastig om deze schuwe vogels uitgebreid te kunnen bekijken,
maar ten tweede zitten de kleine dodaarsjes maar ongeveer een weekje op de rug
van 1 van de ouders. Ze worden simpelweg te snel te groot om
op de rug van de kleine moeder mee te reizen.

Nou had ik ze afgelopen maand al op een andere plek op de rug van de moeder gezien,
maar daar wilde ze niet voor mij poseren.
Wat ik ook probeerde, het lukte gewoon niet.

Op een andere plek, waar ik dus deze serie maakte, was ik net te laat.
De kleintjes waren inmiddels te groot om nog op de rug van de ouders te klimmen.


De familie bestaat uit de twee ouders en vier jongen.
De vier jongen zijn niet tegelijk uit het ei gekomen.
Eentje is echt kleiner dan de rest, maar de andere drie schelen niet zo heel veel met elkaar.
Toch zijn er twee die duidelijk het oudst zijn.

Je kunt wel aan alles merken, dat de drie grootste jongen 
klaargestoomd worden voor de grote dodaarswereld.


Alle vier de jongen worden nog gevoerd en dat is een taak
die door beide ouders wordt uitgevoerd.
Er wordt door de ouders ook zeer selectief gevoerd.
Ze weten exact wie er aan de beurt is.


De jonge dodaarzen weten ook donders goed, dat pa en ma de volgorde bepalen.
Jonge gewone Futen zijn constant aan het schreeuwen om voedsel,
maar deze dodaarsjes hoor je bijna niet.
Misschien omdat ze weten dat het toch geen zin heeft of misschien wel
uit veiligheidsoverwegingen. Ze zijn niet zo heel groot en daardoor een makkelijke prooi.
Dus als ze stil zijn, vallen ze niet zo op.

Dat zijn dan van die dingen die door je hoofd gaan als je dit ziet.
Het is in ieder geval zeer opvallend, dat ze zo stil zijn.


De kleinere jongen krijgen de visjes helemaal dood gemept aan gereikt.
Maar er wordt aan de iets oudere jongen visjes gegeven, die alleen maar
suf gemept zijn. Net suf genoeg dat ze niet meer kunnen ontsnappen,
maar met genoeg leven in zich, dat de jongen goed kunnen oefenen.


Want dan mogen ze zelf proberen om de visjes helemaal dood te maken.

Dan kun je zien dat ze nog erg onervaren zijn.


En dan floept het visje zo maar weg.
Dan zie je ze verbaasd om zich heen kijken en zich afvragen waar die vis nou gebleven is.


Erg grappig om te zien hoe die kleine visjes soms afgevuurd worden.
Maar meestal gaat het zo snel, dat je het pas ziet wanneer je de foto goed bekijkt.


Geen idee wat het jong hier naar binnen werkt, maar het lijkt op de pop van een insect.


Twee jongen zijn dus duidelijk het oudst en die zijn erg avontuurlijk.
Ze nemen meer afstand van de ouders en proberen zelf ook al prooien te vangen.

Maar de twee kleinste (en vooral de allerkleinste) blijven dicht in de buurt van de ouders
en worden liefdevol verzorgd en benaderd.
Er is een zeer duidelijk verschil waar te nemen in de benadering van de
ouders richting de vier jongen individueel.



De twee oudere jongen worden uitgedaagd om hun eigen eten te vangen.
Het door de ouders gevangen visje wordt met een aantal klappen op het water 
zodanig versuft, dat deze niet zomaar weer weg zwemt.

De ouder laat het visje in de buurt van het jong in het water vallen i.p.v.
dat het visje in de snavel wordt gestopt.


Zo leren ze min of meer om een vis te vangen en dood te maken.
Ook leren ze hoe ze zelf het visje, met de kop eerst, naar binnen te werken.


De twee kleinste zijn het leukst om te volgen.
Als je ze gewoon alle vier op een meter of 15 afstand ziet, is het erg lastig
om te bepalen welke nou de oudste of het jongste is.


Maar zodra je een referentiepunt hebt is het een makkie.
Het kleinste dodaarsje is nog kleiner dan de waterplantjes.

Is zo'n punt niet aanwezig, dan hoef je meestal alleen maar te zoeken
naar de ouders. De kleinste jongen blijven meestal in hun buurt.


Ze zijn nog zo klein dat ze soms alleen maar willen rusten en hoe hard de ouders
ook aandringen met het visje, dan willen ze gewoon niet eten.


Hoewel de vogels mij niet heel goed kunnen zien,
weten ze donders goed dat er iets niet helemaal klopt.


Om de zoveel tijd wordt er toch even afgewogen of dat geklik nou
wel of niet dreigend is. Zolang je geen onverwachte bewegingen maakt,
gaat het bijna altijd goed en blijven vogels doen wat ze altijd doen.

Soms kan het erg lastig zijn om je te beheersen.

Op een bepaald moment hoor ik het geluid van de ijsvogel.
Ik til direct de camera op en zet hem op het statief dat klaarstaat 
voor dit soort gevallen.

Maar de vogel landt niet op de verwachte plek.
In plaats daarvan begint de ijsvogel vlak voor mijn neus te bidden.


Ik probeer al langer om een biddende ijsvogel te fotograferen,
maar dit was een moment waar ik dus echt niet op gerekend had.
Wel dat de vogel vlakbij op een mooi plekje ging zitten,
maar niet dat deze echt op anderhalve meter afstand in de lucht gaat hangen.

Geen tijd om uit te zoomen en het enige dat ik kan doen
is de camera richten en de knop in te drukken.

Twee foto's kan ik maken en ze staan hier op ware grootte.
Dit is dus het hele beeld zonder te croppen.


Het jonge ijsvogeltje besluit dat een beetje afstand nemen toch
maar de betere keuze is en gaat alsnog op de verwachte plek zitten.

Jonge IJsvogel

Een jonge IJsvogel is te herkennen aan de wat bruine pootjes, vuil oranje borst en
het witte puntje aan het eind van de snavel.
Een volwassen IJsvogel heeft een veel meer oranje borst, mooie oranje poten en 
een veel langere snavel. Het jonge vogeltje is nog erg onbeholpen, want
hoewel hij een paar keer een duik neemt, komt hij iedere keer zonder prooi weer boven.

Maar het IJsvogeltje zorgt voor een luxeprobleem,
want ik kom eigenlijk voor de dodaarzen.


Ik blijf hopen, dat het kleinste jong een keertje plaatsneemt op
de rug van de ouders. Maar eigenlijk is het een beetje tegen beter weten in.


Een paar keer denk ik dat het gaar gebeuren, maar mooi niet.
De ouders hebben er geen zin meer in.
Het jong moet zelf maar zwemmen.


Dus wordt het na een paar uurtjes tijd om op te stappen en iets anders te gaan doen.
Misschien gaat het volgend jaar wel lukken om een dodaarsje
op de rug van een ouder te fotograferen.


De aanhouder wint vaak toch wel een keer.

Zoals uit het volgende blog zal blijken.
Maandenlang heb ik bij ieder bezoek aan de polder een aantal 
paartjes Bruine Kiekendieven met veel interesse gevolgd.
Na lange tijd kon ik dan eindelijk mijn gewilde foto's maken.

Jagende Bruine Kiekendief (man)

Tot de volgende keer,
René

15 opmerkingen:

  1. Wauw, René, super-de-super dit!
    Prachtige foto's - de bloemetjes zorgen voor extra sfeer - en ontzettend leuke beschrijving van het gezinsleven van deze dodaarsen. Klasse dat je ze zo dichtbij kon krijgen en goed kon observeren. Vakwerk!
    IJsvogeltje tussendoor is ook een superbonus. Complimenten met deze serie en ik begrijp dat we ons ook op de volgende extra mogen verheugen.
    Hartelijke groet, Corrie

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een gave serie René. Dodaarzen zie je toch al niet zo vaak in de zomer, in ieder geval ik niet, en met jongen is het helemaal bijzonder. Ik snap dat je moeite had met een foto te kiezen als starter, ik vind zelfs dat er nog wel meer in aanmerking komen. Stuk voor stuk zijn het plaatjes, mede door het lage standpunt. Je moet zuinig zijn op zo'n mooie plek.
    Kortom, opnieuw een prettig lezend verhaal voorzien van prachtige beelden.
    Groet, Kees

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi Rene
    wat een mooie serie die dodaars zijn lastig te fotograferen zijn erg schuw en die kikkerdief had je mooi in beeld.
    groetjes Herman.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi René,
    Wat een geweldige serie van de dodaars, geweldig mooi vast gelegd en een mooi laag standpunt.
    Ze zijn allemaal stuk voor stuk prachtig, ik kan echt niet kiezen welke nu de mooiste is, wel heel leuk vind ik die waar het visje ontsnapt, ja die kleintjes moeten alles nog leren, dit keer een geluk voor het visje.
    Groetjes Irma

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een prachtige vertederende foto's en wat een idyllisch plekje. Ik zou dezelfde foto op de eerste plaats hebben gezet met name omdat de Dodaars er beter zichtbaar op is en die bloemetjes zijn wel heel sfeervol, het geeft een romantisch liefelijk beeld, het heeft iets zachts. Komisch zijn de foto's van het wegspringen van de visjes.
    De IJsvogel zo dichtbij, tjonge het zal je maar gebeuren, super!
    Ik ben ook heel benieuwd naar de foto's die je van de Kiekendief hebt gemaakt, deze is fatastisch, dat belooft nog wat.

    groetjes van Ank

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Pffff, wat een blog. Ik moet er gewoon van zuchten ;-) Geweldige foto's die echt een plaatsje in de volgende ROOTS-angenda verdienen. Wat een kwaliteit! Mooi standpunt (zoals altijd) en wat een sensatie die ijsvogel zo voor je neus. Ik ga geen voorkeur uitspreken, want dat zijn er teveel. Ik heb hier heerlijk van genoten, dank je wel!
    Je volgende blog is natuurlijk ook al weer om te kwijlen ;-)
    groetjes,
    Maria

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Prachtige serie van al het mooi's dat je weer voor de lens had René.
    De biddende ijsvogel is heel bijzonder zo mooi.
    Maar de kiekendief is echt een kadootje.
    Fijn weekend, groetjes Tinie

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hoi René,
    Wat ontzettend leuk om zo die kleine dodaars te zien. Grappig hoe je het voeren door de moeder met dat visje zo helemaal hebt kunnen volgen. Heel bijzonder.
    Je foto's ervan zijn echt schitterend. Ook die ijsvogel op foto 22 is een plaatje. Prachtig!!

    Groeten en een fijn weekend,
    Marco

    BeantwoordenVerwijderen
  9. oh, wat heb je toch weer een mooie blog. Waar ik zelf al blij ben met een bewijsplaatje van een dodaars met jong in de AWD, zie ik hier de ene na de andere jaloersmakende foto, geweldige serie.
    En die ijsvogel, die kwam wel errug dichtbij, gelukkig ging ie nog eventjes op dat mooie plekje zitten, levert je een prachtige foto op.
    groetjes Ghita

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Jeetje René, jij rijgt toch werkelijk de ene na de andere superblog aaneen. Wat is dit ook weer een staaltje vakmanschap. Heerlijk ook om het verhaal van je observaties er bij te lezen en gewoon grote klasse wat je weer aan fotowerk laat zien. Echt geweldig de dodaars, maar ook top dat je zo alert de ijsvogel erop kon knippen. Groot compliment voor deze fantastische serie, wordt het inmiddels geen tijd dat jij een natuurboek gaat maken?!
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hahaha een boek maken? Ik heb van een zeker persoon begrepen dat dit een zeer tijdrovende bezigheid is ;-)
      Wie weet komt het er ooit nog eens van.

      Groetjes,
      René

      Verwijderen
  11. Pffff René..... een Dodaars mooi fotograferen is al een kunst op zich, zo schuw als ze zijn, met kleintjes wordt het al helemaal bijzonder, dan nog een mooi laag standpunt en als kers op de taart die witte bloemetjes (waterranonkel?) erbij. Wat een fantastische serie, proficiat!!

    Groetjes Loes

    BeantwoordenVerwijderen
  12. dit is een wonderbaarlijke mooie serie, en het verhaal erbij, heerlijk om te lezen. Je boft met de mooie plekjes in je omgeving, zelfs twee plekjes met dodaars en nu deze kleintjes op de foto weten te zetten, prachtig. Jammer dat ze zo snel groeien, op de rug is een heel mooi moment, gaat je zeker een keer lukken. Staat voor volgend jaar weer in de agenda..succes.

    Groetjes Von

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Hoi René,

    Ja, moeilijk kiezen tussen deie eerste twee foto's, maar ik denk dat ik toch ook die eerste gekozen had omdat het kopje wat beter zichtbaar is en de combinatie van scherpe en onscherpe waterranonkel erg mooi is. Geweldige serie zet je hier neer van dit schuwe fuutje. Mooi om het gedrag van de ouder en jonge vogels te zien en de lage standpunten maken de foto's af. Dat moet wel balen geweest zijn zeg toen die ijsvogel zo dichtbij kwam bidden, jammer dat je hem er niet helemaal op kreeg, maar dat verwacht je inderdaad niet. Moeilijk om hier de mooiste aan te wijzen, maar de nrs 12, 14, 16 en 26 zijn wel heel erg fraai.

    Groeten,
    Ad

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Wij zijn 3 juli een weekje op vakantie gegaan dus ik heb deze blog gemist maar......
    nu zie ik hem alsnog. wat een beauty's en wat een mooie kleuren en achtergronden.
    Hier zit je toch echt ademloos naar te kijken!
    Werkelijk fantastisch om te zien René. Mijn complimenten.

    Groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen

http://blogging.nitecruzr.net/2013/03/the-lightbox-image-display-option.html