De Appelvink

 

Appelvink

Al jaren wil ik graag vechtende Appelvinken fotograferen.

Maar de Appelvink is een lastige klant en komt niet snel met meerdere

exemplaren tegelijk op voer af.

Er zijn maar weinig plekken waar groepjes Appelvinken tegelijk komen foerageren

en dan is het al helemaal lastig om ze in actie te fotograferen.

Ik vond een mooie plek in Brabant en eind februari ging ik mijn geluk beproeven.

Omdat ik niet precies weet hoe het licht zich profileert op deze plek,

voer ik op diverse plekken en wordt het afwachten.

Appelvink

Wanneer ik in een fotohut zit, dan hoop ik altijd op Appelvinken.

De mannetjes zijn prachtig gekleurd, maar het formaat van de vogel en 

vooral van de snavel zijn erg indrukwekkend.

Maar deze dag zit ik helemaal in spanning te wachten totdat ik 

het geluid van een Appelvink hoor en de vogel daadwerkelijk voor de lens krijg.

Appelvinken landen vaak op een plek waar ze uitzicht over het geheel hebben,

maar blijven daar nooit heel lang zitten.

Wanneer ze precies op dat ene mooie plekje gaan zitten,

is het dus razendsnel reageren en hopen dat je de vogel direct in de zoeker krijgt.

Want de Appelvink blijft nooit lang zitten en duikt al snel op het voer af.

Nou pakken Mezen heel snel een zaadje of zonnebloemputje en

verdwijnen dan direct weer.

De Appelvink daarentegen gaat lekker zitten schrokken en

dat is het moment waar ik dan op zit te wachten.

Appelvink

Maar door op verschillende plekken voer aan te bieden,

gaat mijn wens om vechtende Appelvinken te fotograferen de mist in.

Ze verdelen gewoon de plekken en op drie verschillende plekken,

zitten nu drie verschillende Appelvinken lekker te smikkelen.

Tsja, dat is natuurlijk niet de bedoeling he.

Maar behalve Appelvinken zie ik ook behoorlijk wat Kool- en Pimpelmezen

en de vogels lijken best wel behoorlijk honger te hebben.

Ik besluit om nog even op dezelfde manier door te gaan en

ik hoop dat er meer dan drie Appelvinken tegelijk op het voer afkomen.

Behalve de Appelvink heb ik nog een favoriete gast gedurende dit soort dagen.

De Eekhoorn.

Heerlijke dieren vind ik dit en ik kan er echt uren naar kijken.

Ik vind het geweldig om te overal te zien zoeken naar nootjes

en als ze er dan eentje te pakken hebben, ho ze er dan als een speer

mee vandoor gaan om het te begraven.

Eekhoorn

Wil je een Eekhoorn langer op de setting houden, dan moet je gepelde Hazelnoten

of inhoud van de Walnoot neerleggen.

Dat kunnen ze niet meer begraven en wordt ter plekke opgegeten.

Appelvink

Maar hoe leuk de Eekhoorn ook is, wanneer de Appelvink zich laat zien,

gaat de lens direct die richting op.

De schuilplek waar ik ben, wordt niet heel vaak gebruikt.

Daarom zijn de vogels behoorlijk schuw en is het aantal soorten

ook zeer beperkt.

De soortenteller tikt met moeite de 7 aan en normaliter

zou ik dan van een min of meer mislukte dag gesproken hebben.

Maar deze keer zit ik bewust voor 1 soort en dan ook nog eens

met de hoop ze vechtend te fotograferen.

Appelvink

De hele ochtend viel de hoeveelheid licht erg tegen.

Met 1/320ste is het lastig om actie te fotograferen.

Rond 11 uur komen er opeens meerdere Appelvinken tegelijk op

het voer af. Omdat ik op meerdere plekken gevoerd heb,

zitten de Appelvinken ook dus verspreid en moet ik gokken

waar eventueel een gevecht uit zou kunnen breken.

Uiteraard gok ik een aantal keren net op de verkeerde plek en

als ik dan snel moet schakelen van de rechter- naar de linkerkant,

kan ik soms net 1 of twee foto's maken van eens schermutseling.

Met de te langzame sluitertijd mislukt eigenlijk alles.

Appelvink

Het voordeel van meerdere exemplaren in de omgeving is dat sommige

vogels duidelijk op hun beurt wachten om te mogen eten.

Daardoor blijven ze net wat langer op 1 plek zitten.

Maar ja, foto's van Appelvinken op een takje is niet 

waar ik voor gekomen ben natuurlijk.

Het heen en weer zwaaien met de camera werkt helemaal niet en

zorgt alleen maar voor frustraties.

Aldoor te laat of onscherpe beelden.

Er is een nieuw plan nodig.

Inmiddels komt er wat meer licht aan de rechterkant en

ik besluit om al het voer aan de linkerkant weg te halen.

Eekhoorn

Wanneer ik weer verstopt zit, duurt het even voordat de eerste vogels weer terug zijn.

De Appelvinken zijn behoorlijk schuw en laten zich een tijd niet zien.

De Eekhoorn vermoed dat er ondertussen weer nieuwe Hazelnoten

neergelegd zijn en komt snel polshoogte nemen.

Ik had de Hazelnoten zodanig geplaatst, dat de Eekhoorn moeite

moest doen om ze te pakken te krijgen.

De diertjes zijn ontzettend vindingrijk en maakte zelfs roeiende bewegingen

met zijn voorpootjes om de Hazelnoten naar hem toe te laten drijven.

Dan hoor ik het geluid van de Appelvinken weer en gaat

mijn aandacht direct uit naar de enige voerplek.

De eerste Appelvink arriveert en begint te eten.

Een tweede exemplaar landt op een centimeter of 50 afstand en kijkt

de kant op van de etende Appelvink.

Langzaam schuift de tweede Appelvink op richting het voer.

En dan.........

Appelvinken

De etende Appelvink pikt het niet dat nummer 2 ook zijn aandeel

van het voer wil en valt aan.

Nog steeds is er niet veel licht en mijn camera kan niet zo goed 

omgaan met hele hoge iso's. Van ellende had ik hem maar naar 1600 opgeschroefd en

met een diafragma van 3.5 kom ik met pijn en moeite uit op 1/500ste.

Ik weet dat het eigenlijk te weinig is, maar hoop op een paar geslaagde beelden.

De vogels moeten in ieder geval ongeveer op dezelfde hoogte zijn met hun kop.

Appelvinken

De hele actie duurt nog geen twee seconden en daarin moet het dus bijna aldoor gebeuren.

Ik kijk snel op mijn schermpje en het lijkt een aardig gelukte opname.

Dit soort schermutselingen gebeuren niet zo heel veel en

ik zit dus bijna aldoor een uur te wachten tot er opeens iets gebeurt

en dan moet je dus paraat zijn.

En zelfs als er al twee Appelvinken vlak bij elkaar zitten,

wil dat niet iedere keer in een gevecht uitaarden.

Jonge Appelvinken en vrouwtjes laten zich al snel weg jagen

en gaan de confrontatie niet eens aan.

Je moet dus het liefst twee volwassen, dominante maannetjes hebben

of een ervaren, volwassen vrouwtje.

Appelvink

Het voer concentreren op 1 plek bleek een goede zet.

Met enige regelmaat zit er een Appelvink op de voerplek en

het duurt dan meestal niet lang voordat een tweede Appelvink

even komt kijken of er iets te halen valt.

Appelvink

Omdat ik links en recht toch een beetje voer rond gestrooid had,

valt er ook nog genoeg te halen voor de Mezen en gewone Vinken.

Dat zou anders een beetje zielig zijn.

Dan zitten er dus twee volwassen mannetjes en wacht ik in spanning

wat er komen gaat. Dan kijk ik 1x even op en dan op exact dat moment

valt de tweede Appelvink aan en zit ik weer met bewogen beelden.

Gelukkig kreeg ik op de dag zelf meerdere kansen.

Weer een mannetje op het voer en deze keer komt

de dreiging van een volwassen vrouwtje.

Appelvinken

De Appelvink die het voer verdedigt, drukt zich tegen de grond en

dreigt met open gesperde snavel.

In deze aanvalshouding laat de vogel zien, dat de ander geen kans maakt

en ergens anders naar voer moet zoeken.

Appelvinken

Maar het vrouwtje is niet onder de indruk en gaat in de aanval.

Ook nu is het weer met twee seconden voorbij en kijk ik weer even snel

heel nieuwsgierig naar mijn schermpje.

Maar pas thuis op een groter scherm kun je het echt goed zien en

voor de rest van de dag kijk ik dan ook maar niet meer naar mijn schermpje.

Met twee (zo op het oog) geslaagde actie-momenten zou je denken dat de missie geslaagd is.

Dat is natuurlijk ook wel zo, want ik heb de Appelvinken vechtend op de foto.

Maar zo op de dichtbegroeide bodem is toch niet helemaal wat ik in mijn hoofd had.

Ik overleg met de eigenaar van deze plek en met een beetje knutselen hangen er snel een tweetal wat dikkere takken met aan de achterkant wat voerbakjes vastgemaakt.

Om de kansen te vergroten vul ik zowel aan de linkerkant als aan de rechterkant de voerbakjes.

Appelvink

Inmiddels is de bewolking verdwenen en door de vele bomen schijnt zo nu en dan

de zon op de bepaalde plek op de setting.

Omdat het zo dichtbegroeid is, blijven de achtergronden in de schaduw

en kun je met een beetje onderbelichten van die leuke spotlight-plaatjes maken.

Eekhoorn

Bij de Eekhoorn lukte het net niet helemaal, omdat de achtergrond te licht was.

Doordat het iets warmer wordt, moet er ook meer gedronken worden.

Appelvink (man)

Door de vele naaldbomen wordt er veel licht weg gefilterd.

Dan kan binnen een paar minuten een bepaalde plek heel anders verlicht worden.

Appelvink (vrouw)

Appelvinken

De Appelvinken blijven op het voer afkomen en soms zijn er wel 6 exemplaren tegelijk

aanwezig. De strategie met de bakjes aan de achterkant van de dikke takken werkt perfect.

Het is goed opletten aan welke kant er een confrontatie kan komen en het voeren 

aan twee kanten is toch niet zo'n heel goed idee.

Appelvinken

De confrontaties zijn kort maar hevig en regelmatig ben ik net iets te laat.

In vervolg moet ik mij toch maar op 1 kant concentreren,

dat is ook voor mij ogen een stuk rustiger.

In een dicht begroeid bos blijft het lastig om met mijn wat oudere camera's

genoeg sluitertijd te krijgen. Omdat ze nu evenwijdig aan elkaar op de takken zitten, kan ik met een iets groter diafragma van 3.2 fotograferen, maar ik moet nog steeds de ISO op 2000 zetten

om een sluitertijd van 640ste te krijgen.

En ISO 2000 is niet echt een lekkere waarde voor mijn toestel.

Nieuwe camera hebben geen enkele moeite meer met hoge ISO-waarden,

maar ik moet er dus zeker rekening mee houden.

En weer moet ik snel switchen naar de linkerkant, waar een volgend gevecht dreigt.

Appelvinken

Opeens paniek bij alle vogeltjes en dan complete rust.........

Buizerd

Een Buizerd komt een kijkje nemen, maar wanneer de vogel door heeft

dat er niets te halen valt is hij ook weer snel weg.

Eekhoorn

De Eekhoorn is als eerste terug en begint het voerbakje leeg te eten.

Lekker dan.

Liggen er op diverse plekken Hazelnoten,

gaat die pluimstaart het voer voor de Appelvinken opvreten.

Ik besluit om voor de laatste keer wat te wijzigen en

verwijder het voer aan de linkerkant en vul het bakje aan de rechterkant

voor de laatste keer bij.

Ook gooi ik nog wat voer in de begroeiing en hoop zo mijn

kansen nog ietsje te vergroten.

Appelvink

De plek waar ik nog wat voer in de begroeiing had gestrooid,

komt kortstondig in de zon te liggen.

Af en toe komt er eentje wel heel erg dichtbij.

Appelvink

De naamgeving in Nederland is af en toe echt niet te volgen.

Dan moet degene die de Nederlandse naam gaf toch wel straalbezopen geweest zijn.

Waarom heet een Goudvink nou zo en waarom hebben ze de Appelvink

geen Goudvink genoemd?

De goudkleurige kop zou die naam toch veel meer rechtvaardigen.

Appelvinken

Ik kan de dag afsluiten met nog twee actie-momenten.

Eentje bovenop de grote tak en de ander daaronder op de grond tussen de begroeiing.

Appelvinken

Dat laatste komt niet echt tot een gevecht, maar is er alleen wat dreiging.

Wel opvallend dat het vrouwtje (links) het mannetje (rechts)

kon wegjagen door alleen maar een zeer dreigende houding aan te nemen.

De foto laat ook direct zien, waarom het gebruik van de takken zoveel

beter was dan de Appelvinken in de begroeiing te fotograferen.

In de begroeiing zijn de vogels meestal niet op dezelfde afstand

t.o.v de camera en dan krijg je met een groot diafragma\beide koppen

niet scherp genoeg in beeld.

Hierna werd het licht snel veel minder en met 1/50ste is het heel

slecht Appelvinken in actie fotograferen.

Dan moet je echt enorme mazzel hebben met 

een plaat waar de koppen scherp zijn.

Een mooie dag en een mooi streepje op mijn lijstje.

Het volgende blog heeft het thema dancing on ice met oa deze:

Winterkoning

Tot de volgende keer,

René