De Watersnip

Watersnip

Ik probeer om regelmatig dieren te fotograferen, die je niet zo snel zal tegenkomen.

Toen ik in het voorjaar op zoek was naar mooie plekken waar de blauwborst en de ijsvogel

voorkwamen, vlogen er een aantal snippen op.

Iedere keer, wanneer ik op die plek kwam, zaten de snippen op dezelfde plek, maar het

lukte maar niet om ze op de plaat te krijgen.

Ik ben lang bezig geweest om de ideale plek te vinden om ze te fotograferen en

na lang zoeken heb ik die gevonden.

Ik kon ze op een paar meter benaderen en languit liggend op de grond rustig fotograferen.

Schubkarper

Maar eerst kwam dit slagschip langszij. Wat een knaap!

Al snel kwamen de watersnippen uit de dekking en kon ik mijn foto's maken.

Prachtige vogels die heel erg schuw zijn en bij het minste geringste wegvliegen.

Toch is het verbazingwekkend, dat in een stad als Amsterdam, er zoveel

mooie natuurgebiedjes zijn.

Natuurgebiedjes waar diersoorten voorkomen, die je niet verwacht in deze drukke steden.

Omdat ze constant tegen de rietrand bleven zitten, is het ideale plaatje met een volledig

egale achtergrond nog niet geschoten.

De snavels worden diep in de modder gestoken om het eten te bemachtigen.

Zo nu en dan even uitrusten op 1 poot.

In totaal heb ik 11 watersnippen geteld.

Veel meer dan waar ik op gerekend had, maar september schijnt de maand te zijn voor deze vogel.

Het verenkleed wordt regelmatig uitgebreid gepoetst.

Het badderen gaat nogal onstuimig.

Ook hier een jonge ijsvogel.

De ijsvogels hebben een uitstekend broedjaar gehad met soms wel drie legsels.

HUH????

Bij deze stond ik even vreemd te kijken.

Een vogel zonder kop?

Het is een aalscholver die een tukkie doet, met zijn kop op de rug.

De herfst is in aantocht

en ook de bladeren beginnen te verkleuren.

De halsbandparkieten leven zich uit op de zaden.

Deze rakkers zijn toch lastig te spotten tussen de groene bladeren.

Als laatste deze ekster, die prachtig belicht werd door de zon.

Weer een prachtige locatie om regelmatig te bezoeken, want tijdens het fotograferen

van de watersnippen kwam ik tot de ontdekking dat ook de waterral en de roerdomp

dichtbij zitten. Tijdens het verlaten van dit gebied zag ik ook nog twee hermelijnen,

dus dat beloofd nog wat voor de toekomst.

Ik zal niet de exacte locatie vertellen, dus vraag mij er alsjeblieft niet naar,

Tot de volgende keer,

René

Net niet en net wel........

De IJsvogel

Ik heb al veel ijsvogelfoto's gemaakt, maar eentje met een mooie egale groene achtergrond stond hoog

op mijn verlanglijstje. Eindelijk eens het perfecte licht.

Toch voor mij nog een gevalletje van "net niet", want ik wil zo'n foto maken met een volwassen ijsvogel.

Maar met deze ben ik toch wel heel erg blij.

Dit blog gaat over "net niet" en "net wel".

Iedereen die fotografeert, zal het bekend voorkomen.

Eindelijk denk je de perfecte foto te kunnen maken en dan gaat het onderwerp

net op de verkeerde plek zitten of maakt net een beweging.

Hieronder voor mij het grootste geval van "net niet".

Al een hele tijd heb ik deze foto in gedachte. Een knobbelzwaan die vlak over het water scheert,

terwijl je de weerkaatsing van het water ziet.

Ik zit in een vogelhut aan het water en hoor een zwaan die bezig is om op te stijgen.

Kijkend naar rechts zie ik hem aankomen, snel de belichting compensatie instellen, op de zwaan scherpstellen en hem volgen. Op het moment dat hij voor mij langskomt, duikt hij net een klein stukje

naar beneden. Daardoor net niet de hele vleugel erop en net geen scherpe kop.

ARRRGGGGHHH!

Nog zo'n gevalletje van net niet:

Sperwer

Hoe kan hij nou net zo gaan zitten?

Prachtig om te zien, maar of ze het er om doen!

Nog eentje 

Buizerd

Net teveel bewogen, omdat hij op het moment van afdrukken wegzwenkt.

En nog eentje:

Baardman

en natuurlijk net met zijn kop achter de rietpluim.

Maar deze slaat toch wel alles.

Ik heb me rot gelachen om deze mensen die een bronstexcursie volgen in de OVP.

Ze staan uitgebreid naar de herten te kijken en vlak achter hun komt de zeearend langs.

Niemand ziet deze prachtige vogel.

De foto is heel slecht, maar alleen geplaatst ter illustratie.

De zeearend vliegt rechtsonder en is hier slecht te herkennen.

Ik schat in dat de vogel op een bepaald moment op een afstand van 5 a 6 meter van ze vandaan was.

De laatste:

Edelhert

Afgelopen vrijdag op de Veluwe.

Ieder keer probeer ik een rennend mannetje scherp op de foto te krijgen.

Tsja, dan heb je hem rennend scherp, loopt hij net achter een grote tak langs.

De foto's voordat hij achter de tak langsliep, waren natuurlijk bewogen.

Maar gelukkig zijn er ook een hoop "net wel" momenten.

Afgelopen vrijdag ben ik met mijn broer naar de bronsttaferelen wezen kijken op de Veluwe.

Hij wilde dat spektakel wel eens van dichtbij meemaken en hij werd niet teleurgesteld.

Achter elkaar rennende mannen, een speels jong kalf en hindes die over het veld heen denderden.

Dan is het leuk om de reacties te zien van iemand, die het voor de eerste keer ziet.

Die dan van deze prachtige dieren staat te genieten, terwijl het voor mij inmiddels al "normaal"

begint te worden. Tsja, zonde eigenlijk, maar dat is toch een soort van gewenning.

Velen "Ohhhhh's en Ahhhhh's" en gelach hoorde ik om mij heen, toen het 9 weken oude

mannetjeshertje de kolder in zijn kop kreeg.

Dan zijn het net kleine kinderen.

"Nee alsjeblieft, GEEN BOMMETJE!!!!!".

PLONS!!!!

Middenin de plas water.

"Later wordt ik koning, dus wat mot je nou?".

Vandaag een rondje OVP gemaakt en behoudens de "net niet"momenten, toch heel veel gezien.

Eerst ben ik een uurtje bij de baardmannen wezen kijken.

Een grote groep was duidelijk aanwezig, maar allemaal onderin het riet.

Maar zo nu en dan komen er toch een paar naar boven.

Wegvliegende Grote Bonte Specht

Het mooiste vogeltje van Nederland

En als je een rondje OVP doet, dan moet je natuurlijk even langs de ijsvogel.

En wat ik daar meemaakte.......

Een bijna lege hut (een unicum op zo'n mooie dag) en prachtig licht, maar geen ijsvogel te bekennen.

Komt er een andere amateurfotograaf binnen, gaat zitten en stelt zijn camera in.

Hoor ik bijna direct de roep van de ijsvogel.

Ik kijken, maar zie helemaal niets en het was toch zo dichtbij......

Nou moe, daar hoor ik hem weer en wederom vlakbij de hut.

Blijkt die vent het fluitje van de ijsvogel perfect na te kunnen doen.

Ik wist niet wat ik hoorde en de ijsvogel ook niet, want die vloog bijna direct naar zijn

vaste plekkie toe. Stomverbaasd begin ik te fotograferen en als de man weer fluit, geeft

de ijsvogel op het takje direct antwoord!

Als de ijsvogel wegvliegt en de man even later weer fluit, zit hij binnen de korste keer weer op het stokkie.

Dat had ik nou nog nooit meegemaakt. Prachtig!

Een ijsvogelfluisteraar!

Kuifeend

Soms heb je de mazzel dat je een wenssoort vlak voor je lens krijgt.

Bij mij was dat een dodaar.

Helaas een beetje verfomfaaid door het zwemmen, maar ja.

Tot de volgende keer,

René

Edelhertenbronst

Burlend Edelhert

Al een tijdje had ik de afspraak om met Cees een dagje te gaan fotograferen.

Wat is er mooier om dit tijdens de edelhertenbronst te doen.

Dus 's ochtends vroeg afgesproken om in de ochtend vogels te fotograferen

en in de middag rustig ergens te gaan zitten om de edelherten te vereeuwigen.

We hebben veel mooie dieren gezien, zoals de vos, zwarte specht, een boommarter die uit de boom viel, eekhoorns, maar omdat het zulk donker weer was, waren de sluitertijden veel te lang.

De enige vogelfoto die ik kon maken was van een winterkoninkje.

In de verte het eerste edelhert!

Bij nadere inspectie blijkt dit "edelhert" een reegeit te zijn.

Omdat de "vogelvangst" nogal mager was, besluiten wij om eerder op zoek te gaan naar edelherten.

Everzwijn

Na het scoren van een everzwijnzeug gaan we rustig zitten wachten op de edelherten.

Net op het moment dat we op willen geven (Cees is al opgestapt en ik wacht nog heel even), komt er beweging in het bos. Snel loop ik de richting op van Cees om hem te waarschuwen.

Langzaam maar zeker komt er een mooi roedel tevoorschijn.

En daar komen ook 2 grote mannen het bos uitgelopen.

De vraag is dan of ze al bronstig genoeg zijn, om de heerschappij over het roedel te bevechten.

Helaas was dat nog niet het geval. Er moeten nog wat meer hormonen bij komen!

Zodra het in de nacht kouder wordt, zullen de bronstactiviteiten toenemen.

De herten vreten zich helemaal vol en kweken een grote laag vet.

De baardharen groeien en begin september staat er een imponerende vechtmachine.

Toch vinden er niet vaak gevechten plaats.

Een uitdager wordt vaak verdreven door imponerend gedrag.

Het roedel is zeer gevarieerd. Volwassen hindes, jonge mannen en éénjarige kalfjes die nog

door de moeder gezoogd worden.

Jong mannetje die tijdens de bronst nog niets vertellen zal hebben, zijn zusje moet ook nog even wachten.

Dat de bronst langzaam maar zeker op gang komt blijkt uit het gedrag van het plaatshert.

Het plaatshert is het topmannetje. Meerdere grote herten zullen hem trachten te verdrijven.

Hoe vaker het plaatshert zijn roedel moet verdedigen, hoe zwakker hij wordt.

De mannen eten bijna niet tijdens de bronst en al dat paren en beschermen van zijn roedel,

kost veel kracht.

De bronstverschijnselen zijn:

Het Flemen.

Het hert proeft aan de lucht of de hindes stoffen afscheiden wanneer ze bronstig zijn.

Ook met het optrekken van de bovenlip proeft het hert (bij edelherten spreekt men niet van een bok)

de lucht.

En natuurlijk het burlen.

 Een oerbrul waarmee het hert de hindes wil imponeren

en de andere mannen wil afschrikken of wegjagen.

Een hert dat een rol wil spelen in de bronst urineert in een kuil en gaat daar uitgebreidt in liggen rollen.

Voor de hindes is dat een soort Chanel 5, maar niet alleen voor de hindes.

De urine trekt hordes vliegen aan en dat jeukt verschrikkelijk.

En dan komt zo'n groot gewei toch maar mooi van pas!

En wat je met je gewei niet wegkrijgt, dat probeer je te verwijderen door te gaan rollen.

Als je op deze foto klikt, kun je in de uitvergroting de tientallen vliegen zien.

Omdat op deze plek niet veel meer valt te beleven, gaan Cees en ik naar de volgende plek.

De bekende wildbaan in het park de Hoge Veluwe.

Bij aankomst zien we dat het erg rustig is. Het weer helpt ook niet echt mee, maar

het is gelukkig niet zo'n groot circus.

Al snel komt het roedel uit het bos en links en rechts horen we af en toe een hert burlen.

Ook nu probeer ik weer foto's te maken die niet zo alledaags zijn.

Maar ja, dat moet je wel een beetje mazzel hebben.

Ook hier een imponerend plaatshert die zich laat gelden.

Ik heb begrepen, dat dit hert de voorgaande leider afgelopen week heeft verdreven.

Als er een ander mannetje in de buurt komt, reageert hij direct.

Zo van achteren kun je pas goed zien, hoe indrukwekkend een groot gewei is.

Niet alleen de mannen vechten.

De dames willen ook wel eens tegen elkaar uitvallen en dat begint net zoals

bij mensen al erg vroeg.

Deze twee jonge hindes zijn het duidelijk niet met elkaar eens.

De oren gaan naar beneden en ze staan dreigend tegenover elkaar.

Ze gaan op hun achterpoten staan en slaan naar elkaar met de voorpoten.

Dit wordt "lepelen" genoemd.

De echte dreigende bronstactiviteiten zij er nog niet.

Dat blijkt wel uit het feit dat het dominante mannetje nog regelmatig rustig staat te grazen.

Misschien dat komende week het echt losbarst en de hormonen bij de mannen

echt beginnen op te spelen. Op wat burlen en dreigen na, gebeurde er nu nog niet zoveel.

Tot de volgende keer,

René

PS: Het antwoord op de vraag uit mijn vorige blog: "wat zit hier in de boom"?

is: Een jonge Koekoek.

Bedankt voor alle inzendingen.

Helaas had niemand het 100% goed. Koekoek is door de meeste mensen gezegd,

maar het is toch zeer overduidelijk een JONGE koekoek ;-)

De prachtige prijzen vervallen dus aan de organisatie.