Op zoek naar de Roerdomp

Buizerd

Ik ben een dagje vrij, het vriest al een aantal dagen en er is een zonnige dag voorspeld.

Ideale omstandigheden om op zoek te gaan naar de Roerdomp.

Deze reigerachtige is een meester in camouflage en is eigenlijk alleen voorspelbaar

te fotograferen als er ijs op het water ligt.

Dat is namelijk de tijd dat de Roerdomp uit de dekking van het riet komt.

Ik ken een drietal plekken in en rondom Amsterdam waar de Roerdomp voorkomt.

Maar weten dat deze vogel daar zit en hem fotograferen zijn twee heel verschillende dingen.

Ik ben al vroeg op de plek, waar het vandaag moet gebeuren.

Al jaren leeft hier een Roerdomp en het is de ideale plek om hem te fotograferen,

want het is maar een klein gebiedje waar hij zich bevindt

en zou dus relatief makkelijk te vinden moeten zijn.

Blauwe Reiger

Het neefje van de Roerdomp, de Blauwe Reiger, is een stuk eenvoudiger

vast te leggen met de camera.

Als ik de Roerdomp nou half zo lekker zou kunnen platen,

dan is mijn hele dag al goed.

Ik loop langs de rietkragen en bekijk ieder stukje heel secuur.

Je weet dat de Roerdomp ergens staat, maar ontdek hem maar eens....

Een uur lang blijf ik heen en weer lopen, maar de vogel laat zich niet zien.

Gelukkig leven er meer vogels in dit gebiedje en kan ik mij bezig houden

met een roodborstje dat heen en weer huppelt op het ijs,

dat zich gevormd heeft op een kuiltje.

Roodborst

Languit liggend is het wachten totdat de roodborst ietsje dichterbij komt en

even mooi gaat poseren.

Als het vogeltje door krijgt, dat er niets te vrezen valt, komt het roodborstje

volledig op z'n gemak, inderdaad mijn kant op.

Het licht en de schittering van de brokjes ijs, laten de roodborst mooi uitkomen.

Rare naam eigenlijk voor een vogeltje, dat een duidelijk oranje borst heeft.

Hoewel ik mij nog langer zou kunnen vermaken met dit vogeltje,

wil ik toch weer verder met waar ik voor gekomen ben.

De Roerdomp.

Kolganzen

Voor de zoveelste keer loop ik heen en weer en ieder stukje rietkraag wordt bekeken.

Een aantal kolganzen bevuilt het ijs en ietsje verderop zit een prachtig gekleurd torenvalkje.

Torenvalk (vrouw)

Maar hoe mooi zo'n torenvalkje ook is, het is niet wat ik zoek.

Torenvalken kan ik al genoeg ergens anders fotograferen en dus gaat de zoektocht weer verder. 

Knobbelzwaan

Een knobbelzwaan heeft nog een wak gevonden en dobbert een beetje rond.

Voor de zoveelste keer loop ik heen en weer, maar nu denk ik iets te zien.

Maar een Roerdomp op 50 meter afstand in het riet is bijna niet te zien.

Jagende Roerdomp

Het is dat de vogel eventjes minimaal bewoog, anders was ik er waarschijnlijk

weer zo voorbij gelopen. Een meester in camouflage.

Ik ga rustig zitten aan de waterkant en wacht af of de Roerdomp dichterbij komt.

De Roerdomp komt wel ietsje mijn kant op, maar het is niet meer dan een meter of 10.

Ik hoop dat de vogel over het ijs gaat lopen, maar mooi niet he.

De Roerdomp begint te jagen in de kleine wakjes aan de kant van het riet.

Met zijn snavel in het water, wacht hij af totdat de prooi gepakt kan worden.

Het is fascinerend om de vogel aan het werk te zien.

Het gaat allemaal zo behoedzaam en al sluipend door het riet, 

komt de roerdomp toch dichterbij,

Op deze foto is goed te zien hoe de roerdomp jaagt.

Nadat in dit wakje een kleine prooi gevangen is, vliegt de roerdomp op en

gaat naar een rietkraag die 40 meter verderop ligt.

Ik heb goed gekeken waar de roerdomp geland is en ga nu snel die kant op.

Direct heb ik hem in het vizier, maar hij zit net iets te ver in het riet.

Ik zet mijn krukje neer en wacht rustig af.

Maar als je daar zo zit, met de camera op statief in de aanslag, nodigt dat

andere fotografen uit om even pols-hoogte te komen nemen.

Omdat ik weet dat je snel zeer bruikbare informatie kunt krijgen,

tijdens een gesprekje wat dan volgt, geef ik dus eerlijk antwoord

aan de man wanneer hij vraagt waar ik naar kijk.

Langzaam maar zeker komt de roerdomp dichterbij.

Maar als er twee mensen met een camera langs de waterkant staan te wachten,

trekt dat steeds meer nieuwsgierigen aan.

Binnen korte tijd staan we met z'n achten en daar schrikt de roerdomp toch wel van.

Hoewel de vogel op een meter of 12 in het riet staat,

zien maar 2 personen de vogel ook daadwerkelijk.

Hij staat net achter de eerste rietkraag en als je niet weet dat hij er staat,

zie je hem gewoon niet. De vogel vertikt het om zich bloot te geven en

na een half uurtje wachten geef ik het op. Die laat zich vast niet meer zien door

de drukte en ik heb ook andere verplichtingen.

Erg jammer.

Gelukkig heb ik later op de dag nog eventjes tijd voor een rondje in een ander gebied.

Buizerd

Een klapekster is het doel, maar ipv die vogel zie ik een mooie buizerd zitten.

De rijstzak lag al op het portier en op grote afstand van de Buizerd,

leg ik ook vast de camera er op.

Rustig rij ik op de Buizerd af en iedere keer wanneer hij dreigt weg te vliegen,

stop ik eventjes en wacht totdat de vogel weer tot rust is gekomen.

Als ik vlakbij ben, gaat de Buizerd in de aanval naar een prooi op de grond.

Maar hij faalt helaas.

Deze Buizerd geeft echter niet snel op en gaat biddend verder op jacht.

Hangend in de lucht heeft hij iets in het vizier,

maar iedere keer mislukt de aanval.

Buizerd

Een tweede Buizerd komt langs vliegen en ik hoop op een gevecht.

Maar de beide buizerds trekken zich niet van elkaar aan.

De klapekster is in geen velden of wegen te bekennen en

ik rij dus maar een stukje verder op weg naar klapeksterplek nummer 2.

Ook deze laat zich niet zien, maar een groepje edelherten zorgt voor een leuk alternatief.

Alle hindes en het jonge mannetje zien er zeer goed uit.

Er is ook nog genoeg eten te vinden voor de herten.

Op de terugweg richting Amsterdam, kom ik nog een groepje putters en groenlingen tegen.

De hele groep is behoorlijk vliegerig, maar ik zie al snel dat ze constant naar

hetzelfde plekje terugvliegen. Een kwestie van 10 minuutjes wachten en

er komt een puttertje vlakbij op het prikkeldraad zitten.

In eerste instantie zie ik niet wat hij in z'n snavel heeft, maar als hij met zijn prooi

begint te spelen, zie ik dat het een spinnetje is.

Prachtige vogeltjes zijn het ook, deze distelvinkjes ook wel puttertjes genoemd.

Hoewel de doelsoorten van deze dag niet of niet super voor de lens wilden verschijnen,

heb ik toch wel wat leuke foto's kunnen maken.

Ook een aantal leuke ontmoetingen, met in de ochtend een kennismaking

 in levende lijven met Elly Kruyff (http://ellykruyff.blogspot.nl).

Grappig om elkaar eens in het echt tegen te komen, na een aantal jaren

van alleen contact via internet.

In een volgend blog aandacht voor een dwaalgast en een muisetende Torenvalk

Torenvalk (man)

Tot de volgende keer,

René

Watervogels

Fuut

Wanneer je aan de waterkant ligt te wachten op niet veel voorkomende soorten,

komen er natuurlijk ook regelmatig wat meer algemene vogelsoorten langs zwemmen/vliegen.

In dit blog aandacht voor die soorten, want hoewel qua soort dan misschien

niet zo interessant, het blijft natuurlijk leuk om ze zo mooi mogelijk op de foto te krijgen.

Wilde eenden

Zoals de wilde eend. Het lijkt een veel voorkomende vogel in Nederland, maar op

de plek waar ik mij bevind, valt dat wel mee. Ze zijn er wel, maar in kleine aantallen.

Het aantal Smienten, Slobeenden en Kuifeenden is vele malen groter.

Als je toch zo kijkt naar de wilde eend, is het toch een prachtige vogel.

De groene kopveren glimmen altijd zo mooi in het juiste licht.

De wilde eend is het hele jaar door te zien in Nederland,

maar de Smient is een echte wintergast.

Smient

Vaak is deze eend te zien in grote groepen en zijn echte graseters.

Er was toestemming om deze winter heel wat smienten af te schieten,

maar de vogelbescherming heeft bij de rechter afgedwongen, dat dit besluit

terug gedraaid moet worden.

Er zouden veel minder smienten geteld zijn door SOVON, dan in eerste

instantie was opgenomen in een eerder besluit.

Zolang er onduidelijk is hoeveel smienten er nou zijn in de winter en

hoeveel "schade" ze dus veroorzaken aan de weilanden, is de smient veilig in Nederland.

Maar het blijven schrikkerige vogels.

Zodra een wandelaar zich een beetje in de nabijheid laat zien, gaat de hele groep er vandoor.

Futen

Op deze plek verblijven ook behoorlijk wat futen.

Je merkt wel duidelijk dat de territoria al afgebakend worden en dat de lente eraan zit te komen.

Sommige vogels zijn nog in winterkleed, terwijl anderen al een tijdje in zomerkleed zijn.

Zodra een andere fuut in de buurt komt, wordt direct de dreigende houding aangenomen.

Deze fuut is al bijna helemaal geruid naar het zomerkleed.

Op dit moment probeert met te onderzoeken of er verband is tussen de opkomst van 

diverse soorten grondels en de grote hoeveelheid futen en zaagbekken (zowel grote als middelste)

in het IJmeer. De grondels (een vissoort) zijn hier gekomen vanuit de Donau. 

Dat is mogelijk geworden door een directe verbinding die er gemaakt is met de Rijn.

Grondels zijn bodemvissen en zullen waarschijnlijk niet het voedsel vormen van de fuut,

want deze jaagt meer op zwemmende vissen.

Maar de zaagbekken zullen wel op de grondels jagen.

Omdat de grondel al in grote aantallen voorkomt, zijn er op dit moment

vaker grotere groepen zaagbekken te zien op het IJmeer.

Omdat de zaagbekken op de grondels jagen, blijven er dus meer zwemmende vissen over

voor de futen en dat zou dan weer hun grotere aantallen verklaren.

Fuut in winterkleed

Hoewel de fuut een algemene vogel is, blijft het voor mij een vogel die ik graag op de plaat zet.

Smienten, slobeend en nonnetje

Slobeend

Als je liggend op de grond vogels aan het fotograferen bent, is het lastig

wanneer je snel moet overschakelen naar overvliegende vogels.

Maar als er iets bijzonders langs komt vliegen, moet je toch snel handelen.

Pontische meeuw?

Wanneer ik een meeuw aan zie komen vliegen met rare zwarte koptekening

moet ik dus snel reageren. Ik geloof dat dit een Pontische Meeuw is, 

maar als er iemand is die het zeker weet, dan hoor ik het graag. 

Brandganzen

Met deze groep brandganzen was het een stuk makkelijker.

Je ziet ze namelijk van veraf aankomen en dus heb je alle tijd.

Brandganzen

Gelukkig bleven ze lang rechtdoor vliegen en bogen pas op het allerlaatste moment af.

Brandganzen

Van en naar mijn plekje is het ook altijd al opletten,

want je weet nooit wat je tegenkomt.

Torenvalk

Zoals deze torenvalk en een grote groep brandganzen die net de landing inzetten.

Landende Brandganzen

In een volgend blog staat de zoektocht naar de Roerdomp,

waar ik ook deze roodborst tegenkwam.

Tot de volgende keer,

René

Nonnetjes

Nonnetje (vrouw)

Eerst wil ik even terugkomen op het vorige blogje over de baardmannen, waarin ik

geschreven heb, dat ik 5 uur heb staan wachten voor een fotomoment van 3 minuten.

Het is natuurlijk niet zo dat ik daar 5 uur ga staan, zonder dat ik iets zie of dat ik

het idee heb dat ik een kans ga krijgen op een foto.

In die 5 uur heb ik de vogels meerdere malen gezien en ook van afstand kunnen fotograferen.

Alleen heb ik in de loop der jaren geleerd, dat je nooit te vroeg ergens moet weggaan en

te snel tevreden te zijn met al behaalde resultaten.

Vaak krijg je gewoon betere kansen en ga ik nu pas weg, wanneer ik echt weg moet

of dat ik zeker weet dat ik geen kansen meer krijg.

Welnu, de nonnetjes.

Nonnetjes zijn de kleinste leden van de Zaagbekfamilie welke in Nederland voorkomen.

Zaagbekken zijn wintergasten en in Nederland kennen wij 

de Grote Zaagbek, de Middelste Zaagbek en het nonnetje.

Beetje raar dat deze laatste dus niet Kleine Zaagbek heet, maar ja....

Ik heb al een aantal keren geschreven, dat ik in de winter regelmatig aan de waterkant

vertoef om watervogels te fotograferen. Meestal zijn dat eendensoorten,

maar zo af en toe komt er ook een nonnetje langs zwemmen.

Nonnetje (man)

Nonnetjes zijn erg lastig om te fotograferen. Tenminste, dat is mijn mening.

Ze zijn sowieso erg schuw.

Als ze gewoon ergens zwemmen en je stopt alleen maar (of je nu lopend of met de auto bent),

zijn ze al vertrokken voordat je de camera hebt opgetild.

Als je ze al voor de camera krijgt is het belichtingsnachtmerrie.

De vrouwtjes vormen niet zo'n heel groot probleem, maar de mannetjes vormen de uitdaging.

Nonnetje (vrouw)

Allereerst moet je dus een plekje weten, waar ze te vinden zijn en waar ze ook nog

regelmatig dichtbij de kant komen. Dan moet je min of meer onzichtbaar zijn en

moet je ook nog eens het weer mee hebben.

Het mag weer niet te zonnig zijn, want dan heb je last van uitgebeten wit.

Heb je helemaal geen zon, dan zie je ook geen details in het wit en

ga je heel erg het lichtje in het oog missen.

Het oog van het nonnetje ligt in een zwarte vlek en zonder het lichtje ziet het er zo doods uit.

Omdat het nonnetje in deze foto net dichtbij genoeg was, is het oogje (ondanks de ontbrekende zon)

toch behoorlijk goed te zien.

Als het zonnetje dan net even doorkomt, krijg je direct een ander beeld.

Alleen maar vanwege het lichtje in het oogje.

Als de weersomstandigheden meewerken en ik ook nog eens in de gelegenheid ben

om te gaan fotograferen, moet je dus maar weer afwachten of de vogels mee willen werken.

Het voordeel met nonnetjes is, is dat het vogels zijn die zeer actief in een groot gebied

naar prooien zoeken. Dat doen ze op een behoorlijk systematische wijze en als je dus weet

dat er nonnetjes in dat gebied aanwezig zijn, dan is de kans dat ze langs kunnen komen erg groot.

Maar helaas blijven ze meestal net te ver weg.

Als ze dan eens wat dichterbij komen, kunnen ze bij de minste geringste beweging

van de lens ook weer direct onderduiken.

Dit alles bij elkaar maakt het ontzettend lastig om ze echt lekker op de plaat te zetten.

Het mannetje komt dichter en dichterbij, maar is erg op z'n hoede.

En floep, weg is hij weer.

Je lens richting de vogels draaien, kan eigenlijk alleen wanneer ze onder water zijn.

Dan is het een beetje gokken, waar ze weer boven komen.

Maar als je ongeveer de juiste bovenkom-plek hebt uitgekozen, 

hoef je niet zo te bewegen met je lens.

Als ze dan ook nog een prooi gevangen hebben, zijn ze een

stuk minder op hun hoede.

Eerst moet die vis naar binnen tenslotte.

Dat geeft dan mooie kansen.

Maar ja, dan moeten ze wel iets vangen terwijl ze in je buurt aan het jagen zijn.

Gelukkig is er genoeg afleiding in de buurt, wanneer de nonnen niet meewerken.

Fuut

Futen zijn altijd wel aanwezig en zijn ook zeer territoriaal gebonden.

Slobeend

Ook komen er regelmatig slobeenden voorbij.

Het mannetje heeft een prachtige groene kop,

maar dat is wel afhankelijk in hoeverre ze al hun nieuwe verenkleed hebben.

Paartje nonnetjes

Deze periode is ook de baltstijd bij de nonnetjes.

Zag ik weken terug nog groepjes mannetjes bij elkaar zwemmen, nu is 

het duidelijk dat er paarvorming geweest is. 

Je kunt het ook horen aan de lokroepjes, die vooral door de vrouwtjes gemaakt worden.

Ik heb geen idee wat het baltsritueel is bij deze vogels, maar het poetsen is en het

roepen horen er in ieder geval bij.

Ik hoop op een soort van futen- of brilduikers-balts te kunnen vastleggen,

maar zover (als dat al zou kunnen gebeuren) komt het niet.

Omdat de vogels veel oog voor elkaar hebben, zijn ze minder bezig met hun omgeving.

Dat zorgt ervoor dat ze deze keer iets dichterbij komen dan normaal.

Al roepend naar het mannetje komt eerst het vrouwtje mooi in beeld.

Eigenlijk zou ik mijn diafragma nog even iets meer open moeten doen, om de 

achtergrond nog waziger te maken, maar dit is zo'n kans waarvan ik er niet heel veel zal krijgen.

Ik kies er dus voor om eerst de vogel zo goed mogelijk in beeld te krijgen en 

bij een tweede kans het te proberen met een groter diafragma.

Helaas komt die tweede kans niet op deze ochtend, maar misschien

komt er nog een andere kans deze "winter".

Nonnetjes (vrouw achter, man voor)

Dan komt het moment dat ik beide vogels in 1 beeld kan vangen.

Jammer genoeg is de afstand tussen beide vogels te groot om ze beide scherp in beeld te krijgen.

Omdat ze toch behoorlijk snel voorbij zwemmen, heb ik ook niet de tijd om

te experimenteren met een diafragma van ver boven de 10.

In plaats daarvan stel ik scherp op het vrouwtje en zodra het mannetje

recht voor mij in beeld is, neem ik die dan maar scherp in beeld.

Dan is het jammer dat het vrouwtje maar zo half in beeld is en ook nog direct achter het mannetje.

Zo blijft er toch iedere keer weer iets over om een volgende keer nog beter te doen.

Het in 1x optimaal benutten van niet veel voorkomende kansen, is toch iets wat erg lastig is.

Goede kennis van je camera is sowieso een must, maar het intuïtief reageren

op iets wat misschien gaat komen is waarschijnlijk nog belangrijker.

Dat proces duurt nou eenmaal lang en is vooral een kwestie van veel uren maken.

Ondertussen maar zoveel mogelijk genieten van die momenten terwijl je ze ziet

en dan komt dat helemaal super vastleggen later wel eens een keer.

Het volgend blog zal gaan over de andere watervogels die ik vanaf dit plekje heb gefotografeerd.

Fuut

Tot de volgende keer,

René