Kemphanen
In Deel I liet ik foto's zijn welke voornamelijk genaamd waren uit de hut de Skries.
Dat is de eerste hut aan de plasdras in Gruttoland.
Op 27 mei ga ik nogmaals naar Gruttoland, maar deze keer naar de hut de Hoants.
Dat is de derde hut in het rijtje aan de palsdras.
De tweede hut is alleen maar om naar vogels te kijken en ongeschikt
om vanuit te fotograferen.
Vandaag is het een stralende dag.
Eigenlijk had ik dit weer tijdens mijn eerste bezoek gehad,
want vanuit de eerste hut kun je veel mooiere foto's maken
van de zonsopkomst.
Maar als je ver van te voren boekt, dan heb je dat niet in de hand.
Bergeend (vlak voor zonsopkomst)
De zon komt aan de rechterkant van de plasdras op en wanneer
de zon dan over de dijk komt, dan kleurt het hele eerste stuk
van de plasdras goudkleurig.
Een prachtig gezicht en ik heb er al vele mooie foto's aan overgehouden.
Bergeend
Maar vanuit de hut waar ik nu zit, zie je eigenlijk alleen een gouden streep
over het water verschijnen wanneer de zon boven de dijk uitkomt.
Gelukkig zwemt er net een Bergeend op de juiste plek,
want voor de rest is het erg rustig op de plas.
Grutto
Maar rond 06:30 uur begint de vogelwereld echt te ontwaken en
zie ik de eerste Grutto's die een ochtendbad komen nemen.
De eerste hut aan de plasdras is vele malen beter om
fraaie zonsopkomst-foto's te maken, maar de derde hut (waar ik nu dus zit)
is interessanter voor het maken van foto's van vogels.
De hut komt iets verder de plasdras op en daardoor is de afstand
naar de oever aan de overkant korter.
Ook is het op een aantal plekken lekker ondiep,
zodat Steltlopers dichter voor de hut komen.
En de doelsoort waar ik voor kom is de Kemphaan in prachtkleed.
Grutto
Ik hoopte dat ze zich al vroeg zouden laten zien,
want dan is het licht nog een beetje warm.
Met onbewolkt weer wordt het licht al heel snel te hard en
krijg je toch minder fraaie foto's.
Maar ze komen niet op afroep en ben ik al blij met een tweetal Grutto's,
die vlakbij de hut in het water staan.
Grutto
En dan landt er ook nog eens een Tureluur op een paar meter afstand.
Tureluur
Gruttoland is een wonderbaarlijke plek en iedere keer weer anders.
Indien je goed weet wat je graag wilt fotograferen, kun je aardig plannen
om datgeen ook vast te leggen met de camera.
Het spannende is dat er ook met grote regelmaat verrassingen langs kunnen komen.
Een paar dagen voor mijn eerste bezoek zaten er bv drie Temmincks Strandlopers
vlak voor 1 van de hutten. Tijdens mijn bezoekje op de 23ste kwam
er een paartje Steltkluten een bezoekje brengen.
Je kunt dus altijd geluk hebben en moet dan dus ook echt op blijven letten.
Grutto
Duidelijk is wel dat bij een hoop vogels de hormonen nog steeds door het lijf gieren.
Grutto's
De Grutto's kunnen elkaar niet echt waarderen wanneer je binnen 10 meter
van elkaar terecht komen. Landt er een tweede Grutto dichtbij, dan wordt
er direct actie ondernomen.
Kluten
Het aantal paringen van Kluten valt mee ten opzichte van 5 dagen eerder,
maar het gebeurt nog wel af en toe.
Grutto's
Het snavel-worstelen bij de Grutto's was iedere keer wel heel snel voorbij.
Wanneer er voor een partner gestreden wordt, duren dit soort gevechten
altijd een stuk langer.
Nu gaf 1 van de 2 het iedere keer al snel op, want er is tenslotte
genoeg plek op de grote plasdras.
Kleine Plevier
Kemphanen
Dan zijn daar om iets voor 9 uur de eerste paar Kemphanen.
Een paar mannetjes landen in het water,
maar eigenlijk toch te ver voor mooie foto's.
Ze zijn wel al weer een stuk mooier gekleurd dan 5 dagen geleden,
maar helaas zijn er geen vrouwtjes in de buurt.
Ze staan dus maar een beetje te staan, poetsen een beetje en
doen vooral veel lange dutjes.
Hopelijk wordt dat toch wel iets levendiger in de loop van de ochtend.
Dan hoor ik het geluid van voetstappen en wordt er even later zachtjes op de deur geklopt.
In eerste instantie zeg ik zachtjes "Nee', maar de deur gaat toch open.
Ik had al gezien dat er minstens 8 mensen in de andere hut zaten en
wanneer daat geen Kemphanen te zien zijn, dan begint het toch te kriebelen.
Maar het is maar 1 persoon en hij vraagt aardig of hij een paar foto's mag maken
van de Kemphaantjes. Met lichte tegenzin geef ik hem zijn zin en heb daar even
later al spijt van. Hij maakt wat foto's van de Kemphanen en constateert ook dat ze
eigenlijk te ver weg zitten. Helaas is hij ook nog eens onbehouwen en
laat ook vogels schrikken door te zwaaien met zijn lens.
Een Grutto die heerlijk vlak naast de hut zat, neemt direct de vlucht en
bij het lopen naar de uitgang ziet hij ook nog de Oeverloper waar ik al
een tijdje geduldig op zat te wachten totdat deze voor de hut zou komen.
En hup, daar zwaait de lens weer naar buiten en weg is de Oeverloper.
Ik zeg dat het éénmalig was en dat hij niet later met de hele groep
langs moet komen.
Nou maar hopen dat er snel wat Kemphanen voor die andere hut komen.
Kluut
De Kemphanen zijn inmiddels vertrokken en ik richt mijn aandacht maar weer op
de aanwezige Kluten. Het aantal soorten valt gewoon een beetje tegen en
als de Kemphanen het misschien af laten weten, heb ik het denk ik al snel gezien.
Kluten
Een paring bij Steltlopers met zulke lange poten is een enorme uitdaging.
Beide vogels werken hard samen om als 1 geheel het evenwicht te bewaren.
Kluten
En dan zie ik een groep vogels aankomen vliegen.
Een groep van minstens 20 Kemphanen landt voor hut.
Kemphanen
En ze zijn direct op hun hoede.
Ze staan helemaal rechtop en houden de boel in de gaten.
Na een minuut of 2 keert de rust terug en nemen ze een andere houding aan.
Kemphanen
Ik kijk de richting van de andere hut o, want ik voel aan mijn water dat
dit groepje een aantrekkingskracht gaat hebben.
En ja hoor, ik zie die hut leeglopen.
Het is zo'n 125 meter lopen naar mijn hut en na een seconden of 30
loop ik richting het pad en zie een man of 7 mijn kant op komen.
Ik laat van afstand al blijken dat ze het wel kunnen vergeten en
ga terug naar mijn plekje.
Door de drukte zijn de Kemphanen er inmiddels alweer vandoor gegaan.
Gelukkig is het pas 10 uur en ik verwacht dat de vogels
nog wel een keertje terug zullen komen.
Echt erg vind ik het ook niet, want er was geen vrouw Kemphaan te bekennen
en dat houden de mannen zich betrekkelijk rustig.
Geen opgezette kragen of gevechten.
Maar bloed irritant is het wel, al begrijp ik ze ook wel.
Ik heb ook weleens met afgunst naar de andere hut gekeken,
wanneer daar 100 Kemphanen aanwezig waren.
Slobeend
Maar de Kemphanen laten lang op zich wachten,
maar er zijn genoeg andere vogels om te fotograferen.
Bergeend
Hoewel het stralend weer is, valt het met de hardheid van het licht nog wel mee.
Het voordeel is dat de zon van de rechterkant van de hut, via de achterkant, naar
de linkerkant draait. Dus een groot gedeelte van de dag heb ik de zon in de rug.
Een heel klein beetje onderbelichten nog en de witte delen zien er best goed uit.
Kemphanen
En dan eindelijk rond 12 uur is daar de groep waar ik zo op hoopte.
Zo'n 40 exemplaren landen voor de hut en er zitten een aantal vrouwtjes tussen.
Kemphanen
Je zit direct welke mannetjes er helemaal klaar voor zijn.
Van de groep van 40 zijn er denk maar 4 van het vrouwelijke geslacht.
Van de circa 36 andere exemplaren zijn er zo'n 10 in prachtkleed.
Kemphanen
En van die 10 zijn er een stuk of 5 die echt achter de vrouwen aangaan.
De andere circa 26 mannetjes lopen eigenlijk alleen maar in de weg.
Het valt niet mee om een man met opgezette kraag, gescheiden van de rest, op de foto te krijgen.
Kemphanen
Maar heel af en toe staat een mooi mannetje met een vrouwtje geïsoleerd van de groep.
Het is echter wel donders goed opletten, want de groep heeft
zich over een behoorlijk gebied rondom de hut verspreid.
Kemphanen
Dan loopt er linksvoor een mooi exemplaar en dan weer rechts.
Je blijft maar heen en weer switchen in de hoop dat je niets mist.
Kemphanen
Kemphanen in baltskleed is toch wel een wonder der natuur.
Allemaal zijn ze uniek qua kleur.
De donker gekleurde mannen staan aan de top.
Onderaan staan de mannen met een witte kraag.
Daar tussen in zwerven alle andere kleuren.
Kemphaan
En dan heb je ook nog de stiekemerds.
Dat zijn mannetjes die er uitzien als een vrouwtje.
Ze laten zich ook bespringen door de andere mannetjes,
maar proberen zelf ook te paren met echte vrouwtjes.
Deze worden Faren genoemd.
Terwijl de Kemphanen bijna alle aandacht opslokken,
wordt er ook nog gewoon gepaard bij de Kluten.
Kluten
Eindelijk kan ik een frontale aanzicht-foto maken van het einde van de paring.
Het mannetje wil net van de rug van het vrouwtje springen en kruist ondertussen
al de snavel met het vrouwtje.
Daarna lopen ze snaveltje aan snaveltje samen weg.
En links van de hut loopt een Kleine Plevier bijna naar binnen.
Terwijl ik deze Kleine Plevier wil fotograferen valt mijn oog
op de getalletjes in mijn schermpje en krijg ik bijna een hartverzakking.
Ik heb waarschijnlijk per ongeluk aan 1 van de wieltjes gedraaid en ik
heb een overbelichting van +0.7 ingesteld.
Heb ik net ruim een uur Kemphanen gefotografeerd en
die zijn straks allemaal volledig overbelicht.
Ik was dan ook zeer verrast toen ik thuis de foto's bekeek en
het eigenlijk allemaal wel mee viel.
Daar had ik echt niet op gerekend.
Kleine Plevier
Door snel aan het wieltje te draaien en zo de belichting weer correct te krijgen,
kon ik alsnog de Kleine Plevier er goed op krijgen.
Gelukkig zaten de Kluten heel dichtbij en gebruikte ik\
daar mijn andere camera met de 300mm lens voor.
Kleine Plevier
Kemphaan
Ik zie dat mijn batterij bijna leeg is en verwissel deze snel.
Nou weet ik dat mijn camera dan bij het opnieuw inschakelen
vaak de vorige parameters weer automatisch instelt.
En in dit geval stelt dat ding weer die +0.7 EV in en
wederom zie ik het pas een minuut of 10 later.
Kemphaan
Wanneer ik het ontdek (te laat natuurlijk) zit ik wederom keihard te balen,
maar bij thuiskomst blijkt het bij de foto's na de batterij-switch ook best mee te vallen.
Kemphaan
Inmiddels loopt het tegen twee uur en dat is de tijd dat je eigenlijk de hut moet verlaten,
zodat de vrijwilligers in de hut terecht kunnen.
Beetje jammer, maar je weet dat wanneer je de hut boekt.
De Kemphanen beginnen echter ook minder actief te worden en
gaan een beetje bij elkaar staan te suffen.
Kemphanen
Met de belichten naar -0.3 zit het plaatje er heel anders uit.
Ik vind achteraf de overbelichte foto's toch wel mooier van kleur en
zo blijkt maar weer dat "Expose to the right" nog zo gek niet is.
Kemphaan
Ik heb het gevoel dat de vogels de komende tijd weinig in actie zullen komen
en besluit mijn spullen bij elkaar te pakken en de hut te verlaten.
Het is tenslotte ook nog zo'n 5 kwartier rijden naar huis.
Het was een mooie dag, maar ik vertrek toch met een enorm ontevreden gevoel.
Ik denk dat alle foto's die er toe doen, mislukt zullen zijn vanwege de overbelichting.
Wanneer ik thuis de laptop erbij pak en snel door de foto's scroll,
zie ik direct dat het enorm meevalt en de schade te overzien is.
De stemming slaat dan ook direct om.
Volgend jaar nog een keertje proberen en hopelijk kan ik
dan weer wat gevechten vastleggen.
In een volgende blog aandacht voor het mooiste vogeltje van ons land:
De IJsvogel
Tot de volgende keer,
René
