Gekraagde Roodstaart (man)
Dit verhaal begint medio april van dit jaar.
Ik hoorde een vogelgeluidje dat ik niet thuis kon brengen en dan word ik nieuwsgierig.
Het bleek om een paartje Zwarte Roodstaarten te gaan.
Wanneer je in die periode een paartje van een bepaalde soort tegenkomt,
is de kans groot dat ze in dat gebied ook gaan broeden.
Van die ontmoeting heb ik al eerder foto's laten zien.
Dus ben ik medio mei nogmaals langs die plek gegaan om te kijken of ze
inderdaad op die plek ergens een nest hadden gemaakt.
En ja hoor, ze zaten er nog steeds en zo kon ik iedere keer, wanneer ik
in de buurt was even langs gaan bij de Zwarte Roodstaarten.
Nou dacht ik in eerste instantie een behoorlijk verborgen plekje gevonden te hebben,
maar dan zie ik af en toe foto's verschijnen met wel heel bekende takjes.
Gelukkig blijft het plekje alleen bekend in een kleine kring.
Zwarte Roodstaart (vrouw)
Vogels zijn gewoontedieren en wanneer je eenmaal die gewoontes doorkrijgt,
kun je op je gemakkie afwachten en als je rustig blijft, komen ze vaak precies op de plek die jij wilt.
Zwarte Roodstaart (man)
Het heeft weinig met geluk te maken.
Het enige waar je geluk mee moet hebben, is dat een soort op
een fotogenieke plek te zien is.
Zwarte Roodstaart (vrouw)
In de eerste week van juni krijgt het hele verhaal een andere wending.
Allereerst ontdek ik de plek, waar ze zijn gaan nestelen,
maar ten tweede begin ik het idee te krijgen dat er nog een Roodstaart aanwezig is.
Ik zie een vogel met een rode staart vliegen, maar heb het idee dat deze een stuk
lichter is, dan het vrouwtje dat ik meerdere malen gefotografeerd heb.
Ik twijfel hevig aan mijzelf en laat het voor wat het is.
Ik zal mij wel vergist hebben.
Zwarte Roodstaart (man)
Vlakbij de nestplek van de Zwarte Roodstaarten is het nest van Pimpelmezen.
Pimpelmees
Op momenten dat de Zwarte Roodstaarten zich even niet laten zien,
verleg ik mijn aandacht kortstondig naar de Pimpelmezen.
Ze nestelen op een niet echt fotogenieke plek,
dus blijft het bij een paar plaatjes en af en toe gewoon eventjes van een afstandje kijken.
Pimpelmees
Wanneer ik mijn aandacht weer op de Zwarte Roodstaarten richt,
wordt ik opeens blij verrast.
Het mannetje van de Zwarte Roodstaart wordt ineens verjaagd door een andere vogel.
Ik zie iets oranjes voorbij vliegen en denk aan een roodborst.
Maar dan gaat de vogel met de oranje kleur op het dak van een huisje zitten.
Een Gekraagde Roodstaart!
Nou maar hopen dat die ook in de buurt blijft.
Gekraagde Roodstaart (man)
Toch net weer even iets specialer dan een Zwarte Roodstaart.
Dan zal de lichtere vogel die ik dacht gezien te hebben, wel het vrouwtje van deze vogel zijn.
Gekraagde Roodstaart (vrouw; een stuk lichter dan de Zwarte Roodstaart vrouw) op
jacht naar een wegvliegend hapje.
Ik merk al snel dat de Gekraagde Roodstaarten veel op 1 bepaalde plek terugkomen.
De nestboom is zo snel gevonden en het blijkt dat er in die boom
ook genesteld wordt door Winterkoninkjes.
Winterkoning
Die nestelen één etage lager in de boom en de nestingang is precies mijn kant op.
In een vorig blog heb ik de kleintjes al laten zien, maar nu een paar foto's van de ouders met prooien.
De Winterkoninkjes vliegen af en aan met allerlei soorten insekten.
Ook de winterkoninkjes laten zich mooi sturen naar een voor mij geschikte plek.
Dan is het alleen nog een beetje geluk hebben, dat de winterkoning net
lang genoeg blijft zitten en mij de tijd geven om scherp te stellen.
Logisch dat de kleine winterkoninkjes de hele dag door gevoerd moeten worden,
als je ziet hoe weinig "vlees" er aan de prooien zit.
Altijd prettig wanneer er meerdere soorten fotomomentjes voorbij komen,
maar dat kan ook wel eens erg lastig zijn.
Zeker wanneer de vogels geen rekening houden met de fotograaf en
maar lukraak tegelijk ten tonele verschijnen.
Dan moeten er dus keuzes gemaakt worden.
In de tweede week van juni lijkt het erop dat
de jonge Zwarte Roodstaarten uitgevlogen zijn, want ik zie ze nog maar sporadisch.
Maar die van de Gekraagde zitten nog wel in het nest en die
worden zeer regelmatig gevoerd.
Gekraagde Roodstaart (vrouw)
De diversiteit van de prooien is zeer groot.
Zie je bij meesjes nog vaak, dat rupsen de hoofdmoot zijn,
bij deze vogels is het pakken wat je pakken kan.
Ik zie wel opvallend veel grote torren aangebracht worden.
Het vrouwtje brengt het meeste eten aan,
maar het mannetje komt ook zeer regelmatig langs met iets lekkers.
Een leuk opvallend verschil (behalve het uiterlijk) tussen een Zwarte en een Gekraagde is
het trillen van de staart. In eerste instantie is het misschien lastig om aan het vrouwtje
te zien om welke soort het gaat, maar de Gekraagde Roodstaart beweegt
opvallend snel zijn/haar staart (zoals te zien op bovenstaande foto).
Vaak worden er meerdere prooien tegelijk aangevoerd en
alles gaat nog levend de keeltjes in van de kleintjes.
Roodstaarten blijven zo nu en dan eventjes hangen in de lucht.
Dit doen ze tijdens het jagen, maar ook wanneer ze moeten wachten totdat
de partner het nest heeft verlaten.
Omdat mijn set niet zo heel snel is met scherpstellen, was het
behoorlijk lastig om dit goed op de foto te krijgen.
Ik was dan ook zeer blij toen het een keertje gelukt was.
In de derde week van juni begint het er op te lijken,
dat de ouders vinden dat het nou maar eens tijd wordt dat de kleintjes uit het nest komen.
Vader komt steeds minder vaak langs met eten en moeder roept constant.
Ook blijft zij langer buiten het nest zitten met het eten, terwijl ze naar de jongen roept.
Op deze manier probeert de moeder de jongen naar buiten te lokken.
Je hoort de jongen geïrriteerd reageren vanuit het nest.
Het geluid wordt steeds luider en ze laten duidelijk merken dat ze geen zin
hebben om het nest te verlaten, maar ze willen wel eten hebben.
Tsja, als de berg niet naar Mohammed komt etc......
Dan vliegt de moeder toch maar weer het nest in met iets te eten.
Soms komen er prooien langs die zo fantastisch zijn,
dat je gelukzalig naar je schermpje kijkt, wanneer de foto gelukt is.
Gekraagde Roodstaart met Sprinkhaan
Daar kan zo'n jong wel even op teren, dacht ik zo.
Helaas had ik andere dingen te doen, toen de jongen uitvlogen,
dus daar heb ik geen foto's van.
Je kunt nou eenmaal niet alles hebben.
Als laatste twee regenfoto's:
Mannetje is niet blij met dit weer ;-)
Het vrouwtje schijnt er minder last van te hebben.
Ik vind vooral de regendruppels en de "lichtgevende" spinnenpootjes erg fraai op deze foto.
In een volgend blog aandacht voor jonge Dodaarzen:
Tot de volgende keer,
René
